De Journalist

More documents

Recommendations

Info

$ve l\atholieke * Journalist$

eperking openstaat en niet met voldoende waarborgen is omringd", waarop het Hof dan, evenals nader hand de H.R., betoogt, dat het „mogelijke" belang van een onbelemmerde uitoefening van het journalistenberoep nimmer mag strekken tot het frustreren van de op het algemeen belang berustende norm, waarbij het openbaren van geheimen in strijd met een ambtsplicht wordt strafbaar gesteld. Hoewel ik zeker niet voorbij zie, dat het Hof een aantal zelfstandige argumenten voor zijn standpunt aanvoert, is het toch belangwekkend kennis te nemen van de hier geciteerde overweging inzake de algemene status van de journalist; het is hetzelfde punt, waarmede indertijd de Kringcommissie-Van Vierssen Trip — door mij geciteerd in mijn debat over het onderhavige onderwerp met collega Goldschmitz — zich ook heeft beziggehouden en op grond waarvan zij niet tot de absolute erkenning van het verschoningsrecht kon concluderen. Dit punt is daarom zo interessant, omdat we binnenkort de indiening van een tuchtwet voor journalisten en verantwoordelijke redacteuren kunnen tegemoet zien. Een registratie van journalisten, de bescherming van de titel „journalist" en het onderwerpen van deze wettelijk omschreven categorie aan een wettelijke tuchtrechtspraak — gesteld dat al deze punten in het ontwerp zijn vervat — zouden de journalisten een wettelijke status verschaffen, waarmede bij het beoordelen van de vraag, of de journalist een verschoningsrecht toekomt, zeker rekening zou moeten worden gehouden. Weliswaar blijft de toetreding tot het vak dan vooralsnog ongeregeld, doch dit is van minder betekenis, indien de categorie, die in het geding is, wettelijk duidelijk kenbaar is. EN tweede opmerking geeft het E door ibeide rechterlijke colleges gebezigde argument inzake de bescherming van geheimen door de strafwet mij in de pen.. Het bij deze bescherming in het generale betrokken algemeen belang is duidelijk, doch het wordt door de rechtersin-kwestie te absoluut gesteld. Dat hier, juist in verband met het algemene belang, dat misstanden kunnen worden gepubliceerd- — „The Press lives with disclosures" — voetangels en klemmen liggen, is duidelijk ingezien door Minister van Maarseveen, toen hij de vragen van de heer Van der Goes van Naters inzake de strafrechtelijke bescherming van geheimen aan de orde stelde; op het voetspoor van een ambtelijke commissie ging hij er immers van uit dat het recht van de pers tot publicatie van geheimen onder — overigens te nauw omschreven — omstandigheden moet worden erkend. En hiermede kom ik tot mijn hoofdbezwaar tegen de gevallen uitspraak: in haar algemene strekking miskent zij de positie van de pers in de democratische staat. Voor de H.R. is de kwestie van publicatie van geheimen, wegens de desbetreffende strafrechtelijke bepalingen doodeenvoudig: de pers zou dan maar niet moeten publiceren. Maar hier ligt nu juist de kern van de gehele kwestie. Het kan voor de pers een onafwijsbare plicht zijn om te publiceren; maar aan de vaststelling, laat staan aan de erkenning van deze plicht is de H.R. niet toegekomen. (Dat dit zo is, vloeit weer voort uit de miskenning van het vertrouwenskarakter van het journalistieke beroep, een karakter dat door de regering, die enerzijds strafvervolgingen als de onderhavige 'heeft uitgelokt, maar al te gaarne wordt ingeroepen, indien zij het in het algemeen belang acht de pers „background information" te verschaffen. Ik behoef hieromtrent niet verder uit te weiden, doch meen te mogen verwijzen naar mijn uitvoeriger betoog tegenover collega Goldschmitz. In de aanhef van dit artikel sprak ik van een afschuwelijk conflict van plichten,, waarvan de journalist zich door de uitspraak ten volle bewust wordt. Ik meen, dat in het bestaan daarvan door de wetgever niet mag worden berust, nu hij zich voor de eerste maal met de regeling van het journalistenberoep zal gaan inlaten. Een houding van afwachting t.a.v. de vraag, of de rechter in een tuchtwet voor journalisten wellicht aanleiding voor een gewijzigde houding tegenover het beroep op het verschoningsrecht zal vinden, is verwerpelijk. Indien .de ;reg|er|ing in haar ontwerp-tuchtwet niet het verschoningsrecht van de journalist erkent, is het dan ook na de uitspraak van de H.R. zeker de overweging waard, of de journalistenorganisaties er bij de Staten-Generaal op moeten aandringen, dit recht alsnog in de wet op te nemen. De journalisten zullen in groten getale de wettelijke regeling van hun plichten tegenover de gemeenschap toejuichen. De gemeenschap erkenne daartgenover het verschoningsrecht van de journalist! ROOY Opnieuw twee journalisten gegijzeld De Gelderlander weet te berichten: ,,De algemene hoofdredacteur van de Vakbladen, die de NV. Uitgeversmij. „De Gelderlander" uitgeeft, de heer W. H. Kruiderink eni de redacteur van de „De Kruidenier", de 1 heer P. Corsibiaensen, zijn hedenmorgen op last van de rechtercommissaris te 's Gravenhage enige tijd in een cel van het Huis van Bewaring ingesloten bij wijze van gijzeling, omdat zij weigerden de bron te noemen van een reeks publicaties over de Margarane-Caniventie. Nadat zij enige tijd in de cel vertoefd hadden — een van hen in gezelschap van een der verdachten in de dollar-vervalsingsaffaire — werden zij' opnieuw voorgeleide Nadat de rechtercommissaris hun wederom verzocht de bron te noemen, — hetgeen de beidei journalisten weigerden — werden zij in vrijheid gesteld met de mededeling, dat zij strafrechterlijk vervolgd zouden worden". Uit de uitvoerige toelichting op dit bericht blijkt, dat er in ons land sedert 1933 een Margarineconventie bestaat, die neerkomt op slluiting van het bedrijf, vaststelling van een mlnimum-fabrieksprijs en quotering van de afzet. Groot- en kleinhandel zijn bij het overleg hierover niet betrokken geweest. In 1948 heeft minister Manslholt de commissie-Kreiukniet ingesteld, die over deze Conventie een rapport heeft uitgebracht, dat niet is gepubliceerd. Op grond van de conclusie «van dit rapport heeft de regering daarna onderhandelingen met de industrie gevoerd, waarin de organisaties van de handel wederom niet zijn gekend. De vervolging van de collega's Kruiderink en Corstiaensen houdt verband met publicaties uit het rapport-Kreukniet. Met de uitspraak van de Hoge Raad voor ogen, waarover collega Rooy hiernaast het nodige heeft gezegd, moet men er op rekenen dat deze vervolging opnieuw op een veroordeling zal uitlopen. GEMEENTE 'S-G RAVE N H AGE Bij het Bureau voor Statistiek en Voorlichting der Gemeente 's-Gravenhage kan bij de Voorlichting een JOURNALISTIEKE KRACHT worden geplaatst in de rang van adjunct-commies of commies. Salarisgrenzen resp. ƒ 2790.—, ƒ 3690.— en ƒ 3540.—, ƒ 4560.—. Vereisten: Ruime algemene ontwikkeling en bewijzen van practische werkzaamheid. Uitvoerige, eigenhandig geschreven sollicitaties dienen, met vermelding van geiboortedatum en -plaats, onder no. 247, binnen 14 dagen nia verschijning van dit nummer te worden gezonden) aan de Directeur van het Gemeentelijk Bureau voor Personeelsvoorziening, Waldeck Pynmontkade 120, 's-Gnavenhiage.
Nieuwsblad en persartikelenbureau Onder dit hoofd schrijft De Nederlandse Nieuwsblad Pers een artikel, waaruit men bij oppervlakkige lezing de indruk zou kunnen krijgen, dat het critiek bevatte op hetgeen in ons blad heeft gestaan over het persartikelenbureau. Bij nadere beschouwing blijkt er evenwel een verheugende overeenstemming te bestaan tussen de opvattingen van de N.N.P. en die welke hier zijn weergegeven. Het orgaan van de N.N.P. schrijft o.a.: „Sinds de discussies in ons orgaan werden geopend over de taak der Nieuwsbladpers, is die Nieuwsbladpers ook het voorwerp geweest van veler aandacht. Terwijl vroeger die kleine krantjes eenvoudig niet meetelden, houdt men er zich thans intens mee bezig, en blijkt er van doordrongen te raken, dat zij zeer veel bijdragen tot de, voorlichting van en de opiniebelangen ook heel vaak parallel. In „De Journalist", die evenals de „Katholieke Journalist" reeds eerder beschouwingen wijdde aan de problemen van de Nieuwsbladpers (zulks naar aanleiding van in ons orgaan gepubliceerde artikelen) gaat thans de heer Yge Foppema breed in op de kwestie der Persbureaux. (Bedoeld is: persartikelenbureau. — y. F..). Wanneer de heer Foppema in zijn verhandeling over de Persbureaux daarbij o.a. aanroert, dat ze het brood uit de mond der journalisten nemen, is dat een punt dat we hier onbesproken wensen te laten, hoewel het in „De Journalist" zeer op zijn plaats is. Ons orgaan behartigt niet de belangen der journalisten, maar die der nieuwsbladen, al lopen die belangen ook heel vaak parellel. Wanneer we dan ook hier wat willen zeggen over de verhouding nieuwsblad—persbureau, kunnen we dat alleen doen door na te gaan, in hoeverre het nieuwsblad er op voorof achteruit gaat, wanneer het van de diensten van een persbureau gebruik maakt. En dan willen we ook weer niet ingaan op wat de heer Foppema over sommige persbureaux vertelt. Want dat is niet heel mooi. We weten wel dat men soms gebruik maakt van „klinkende namen" om ons stof in de maag te splitsen, die alleen maar klinkt van holheid. Maar we willen het goed-geleide, bonafide persbureau als norm nemen, en daartegenover de nieuwsbladuitgever of -redacteur... die zich bewust is van zijn taak, zo economisch als cultureel. De persbureaux kunnen onze bladen van artikelen voorzien, die daarin uitstekend op hun plaats zijn. En we hebben daarbij speciaal op het oog artikelen van algemene, voorlichtende of ontspannende aard. Geen kleurloosheid.' Maar wanneer een persbureau zich b.v. gaat begeven op het terrein van de binnen- of buitenlandse politiek, kan het nimmer de taak van de redacteur overnemen., T.a.v. de binnenlandse politiek is dat tenminste al zeer moeilijk. Zelfs al blijft men nog zo algemeen, het politiek instinct der lezers proeft onmiddellijk waar de schoen bij de schrijver wringt. Ons volk plakt graag etiketjes, en is niet eettevreden voor het weet, waar de schrijver van bepaalde artikelen „thuishoort". Nu is dit bij de redacteur van een nieuwsblad niet anders. Ook hij zal accentueren. Naarmate zijn politieke overtuiging zich richt naar vrijheid of overheidsbemoeiing, zal hij bepaalde maatregelen, ondanks alle neutraliteit, belichten. Wanneer hij hevig te keer gaat over de ambtenarij, wanneer hij het pleit voert voor een sociale politiek, hij verraadt toch zijn sympathie, zelfs al behoort hij niet tot een politieke partij of hangt hij deze niet openlijk aan. En dat is ook helemaal niet erg. Vooral is dat niet erg voor een nieuwsblad-redacteur Zeer terecht is hier onlangs opgemerkt, dat het „de krant is een meneer" voor de nieuwsbladredacteur wel terdege opgaat. Men kent hem. Men weet waar hij naar de kerk gaat (hetgeen meestal ook zekere richtlijnen geeft voor zijn verdere opvattingen) of dat hij niet naar de kerk gaat (wat eveneens consequenties doet trekken). Wanneer hij kleurloos door het leven gaat, of als een kameleon de kleur van zijn omgeving aanneemt, zal men dit op de duur niet waarderen, omdat men „nooit weet wat men aan hem heeft". . De lezers vinden het, wanneer de redacteur overigens blijkt geeft van een hoge opvatting van zijn taak en een gerespecteerd burger van zijn kleine gemeenschap is, helemaal niet zo erg, wanneer ze zo af en toe eens grinnekend moeten zeggen: „Het bloed kruipt __________ toch waar 't niet gaan kan". Want ze kennen hem, en ze eisen helemaal niet, dat hij 't in alles met hèn eens is, of zij het met hèm eens moeten zijn. Anderzijds (kent hij hèn, streeft zoveel mogelijk naar objectiviteit, ikwetst niemand in zijn beginselen en laat zich nimmer voor karretjes spannen. Dat kan allemaal. Maar wanneer men nu een persbureau voor de verzorging van een zodanige rubriek laat opdraaien, krijgt men öf kleurloze artikelen, waarmee men alle kanten uit kan, öf bijdragen die lang niet altijd zonder meer geschikt zijn voor het eigen gebied. Wij kennen uit eigen ervaring het voorbeeld van twee plaatsen in één streek, een kwartier van elkaar, waar het geestelijk klimaat der bevolking (en dat terwijl ze beiden in meerderheid R.K. zijn) hemelsbreed verschilt. Dat is geen uitzondering, zo gaat het zo dikwijls in ons land. En wanneer een persbureau er in slaagt beschouwingen te geven met name over politieke zaken, die door allen met genoegen kunnen worden gelezen, dan zouden wij, ofschoon nimmer een hoed dragend, er een op willen zetten, alleen om hem voor dat persbureau af te kunnen nemen! En wanneer men tot de conclusie zou komen, dat men een redacteur (hij zij uitgever of journalist) ontberen kan, omdat men zijn stof van een persbureau ontvangt, is men helemaal de plank mis. . Want het plaatselijk gebeuren juist te belichten, aan te voelen waar men prijzen en waar men laken moet, en vooral het höè, 'dat is de taak van „the man on the spot". En wanneer hij er in slaagt de mensen te doen spreken van „onze krant", dan leest men ook zijn andere bijdragen met genoegen, zelfs al is men het er niet altijd mee eens. Een blad, dat zich „van buitenaf" van kopij laat voorzien, wordt nooit „onze krant". Dat blijft „een krantje". Zulks heeft niet slechts culturele nadelen. We behoeven dat niet nader te stipuleren, het spreekt vanzelf. De taak van de persbureaux kan geen andere dan een aanvullende zijn. Het persbureau kan de redacteur te hulp komen met bijdragen, die hij zelf niet gemakkelijk leveren kan. Waar het persbureau tracht de redacteur te vervangen, gaat het parasiteren op de misstand, die de „snertkrantjes" in het leven houdt." Achter de schermen van de Internationale Pers kijkt Worlds Press News het Britse Weekblad voor Pers en Journalistiek, reclame- en ifr druktechniek. Wekelijks franco per post f 22.50 per jaar. Kostel. proefno. op aanvrage. Agentschap voor Nederland: 82 Laan v. Leeuwesteyn, Voorburg 3
Page 1: 3de Jaargang No. 7 Verschijnt maand
Page 5 and 6: Algemene Vergadering van de NJX, op
Page 7 and 8: Toelichting bij de rekening der N.J
Page 9 and 10: mene vergadering aan betekenis kunn
Page 11 and 12: HET PUBLIEK KIEST DE KRANT, omdat m
Page 13 and 14: Voorzitter of, in geval van diens o
Page 15 and 16: en heeft bereikt. De Pekin Pao, die
Page 17 and 18: H. A. Meerum Terwogt gehuldigd Onze
Page 19 and 20: „WEEKLACHT ÜIT DE WEST" Het spij
Page 21 and 22: Men wake voor eigen recht! pLC'ERiS
Page 23: WIST U DAT.... = het een eeuw geled

De Journalist

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?