Rome - Assisi - Diaken

DAG 9.
DINSDAG 01/04/2008.
IN HET SPOOR VAN
FRANCESCO
Na het ontbijt verdween iedereen naar zijn
kamer om zich klaar te maken voor de
wandeling. Dit was merkbaar in de gangen
van het hotel, aangezien er een geur hing die men
alleen maar vindt in de kleedkamers van voetballers
en wielrenners, een geur die de neusvleugels deed
open gaan. Om tien uur werd het startschot gegeven
van de wandeling met aankomst aan de
Franciscusbasiliek. Voor de mensen die niet
meededen aan de wandeling en de wandelaars
uitwuifden was er een alternatief voorzien, namelijk
een stadswandeling en verder een bezoek aan San
Daniano. San Damiano is de naam van een kerkje en
een daarbij behorend klooster in Assisi . De plek
speelt een belangrijke rol in het leven van de heilige
Franciscus met het kruis dat sprak tot Franciscus in
Sta Maria degli
Angeli. De basiliek
van de heilige Clara
is een gotische kerk
uit de 13e eeuw. De
voorgevel is van roze en witte steen en versierd met
een roosvenster. Boven het hoofdaltaar bevinden zich
fresco,s. In de San Giorgokapel zijn relikwieën van de
heilige Clara. Hier hangt ook het kruis dat in San
Damia tot St.‐Franciscus sprak. Om 17.00 uur was er
dan een gezamenlijke slotviering voorzien in de
benedenkerk van St.‐Franciscus aan het H. Catarina‐
altaar, waar we zoals afgesproken was allen zouden
verzamelen. Het werd een blij
weerzien met de puffende en
zwetende wandelaars die blij
waren het eindpunt te hebben
bereikt. De afsluitende viering
werd voorgegaan door pr. Mark,
samen met diaken Norbert en
zijn echtgenote Maria als lector.
Na de viering vertrokken we
richting hotel om ons allen te
verfrissen, zowel uiterlijk als innerlijk en dan aan tafel
te gaan voor het avondmaal. Na het avondmaal
kregen we dan van het hotel een gespreksruimte ter
beschikking om gezamenlijk te reflecteren op onze
dagen die we samen hebben mogen beleven op deze
reis. Er werd ook drank geserveerd die werd betaald
door de kas, aangezien er nog enkele Euro’s over
waren. Bij dit gezellig samenzijn kwam menig persoon
aan het woord. Eén persoon vertelde ons dat hij zijn
mening heeft moeten herzien wat betreft zijn visie op
diakens, namelijk onze buschauffeur Luk. Voor het
vertrek met de groep uit België dacht hij namelijk dat
dit voor hem een oersaaie beleving zou worden. Hij
21
had zich voorgenomen dat het dagdagelijks van ‘s
morgens tot ‘s avonds bidden zou worden met de
daarbij horende religieuze gezangen. Hij is er zeer
verwonderd van geweest wat er zoal allemaal leeft en
omgaat in de diakens. Hij is tot de conclusie gekomen
dat de diakens werkelijk deel uitmaken van het
dagdagelijkse leven van de mensen om hen heen. Dat,
ondanks dat ze op reis zijn, ze bezig blijven met de
problemen van de thuisblijvers, de
mensen van de parochie, de familie
en zelf de vreemden die ze hebben
mogen ontmoeten. Hij dacht niet, na
meerdere gesprekken gehad te
hebben met verschillende diakens,
dat hun taak zo’n groot pakket
omvatte, en dat zij hierdoor zo dicht
staan met de mensen om hen heen
en het leven in het algemeen. Hij zei
ook dat er een lesje voor hem verborgen zat in deze
reis met de diakens. Namelijk dat hij geleerd heeft
om niet op voorhand reeds een oordeel te vellen over
de mensen, maar alles op zich te laten afkomen en
dan pas kan hij zien met wat voor mensen hij te
maken heeft. Zo zie je maar hoe we ook op reis toch
nog onze taak als diaken vervullen. Menig persoon is
dan nog aan het woord geweest, maar intussen werd
het laat en zijn we dan maar onze bedstee gaan
opzoeken, want de volgende morgen begonnen we
aan onze terugreis richting België.