03.09.2013 Views

Herman_Koch_-_Het_Di.. - Pauw & Witteman

Herman_Koch_-_Het_Di.. - Pauw & Witteman

Herman_Koch_-_Het_Di.. - Pauw & Witteman

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Mijn vrouw schonk mij een heerlijke glimlach, het was de<br />

glimlach die ze mij altijd schonk wanneer ze vond dat ik me opwond<br />

over niets – een glimlach die zoveel wilde zeggen als dat ze<br />

die opwinding hooguit vermakelijk vond, maar dat ik niet<br />

moest denken dat ze hem ook maar één seconde serieus ging nemen.<br />

‘En dan zo’n waxinelichtje,’ zei ik. ‘Waarom geen teddybeertje?<br />

Of een stille tocht?’<br />

Claire pakte een olijf uit de Peloponnesos van het schaaltje en<br />

stak hem in haar mond.‘Mmm,’ zei ze.‘Heerlijk.Alleen jammer,<br />

je proeft echt dat die rozemarijn te weinig zonlicht heeft gehad.’<br />

Nu was het mijn beurt om naar mijn vrouw te glimlachen; de<br />

rozemarijn, zo had de gerant ons alsnog verteld, was van ‘eigen<br />

kweek’, en afkomstig uit een glazen kruidentuin achter het restaurant.‘Heb<br />

je gezien dat hij de hele tijd met zijn pink wijst?’zei<br />

ik, terwijl ik de menukaart opensloeg.<br />

Eigenlijk had ik in de eerste plaats naar de príjzen van de gerechten<br />

willen kijken: prijzen in restaurants als deze fascineren<br />

mij altijd in hoge mate. Ik moet erbij zeggen dat ik niet zuinig<br />

ben aangelegd, dat staat erbuiten, ik ga ook niet beweren dat<br />

geld geen rol speelt, maar ik sta mijlenver af van de mensen die<br />

het alleen maar ‘zonde van het geld’vinden om in een restaurant<br />

te eten ‘terwijl je thuis vaak veel lekkerder dingen kunt maken’.<br />

Nee, die mensen begrijpen helemaal niets, niet van eten en niet<br />

van restaurants.<br />

<strong>Het</strong> is iets anders, mijn fascinatie, het heeft te maken met wat<br />

ik maar gemakshalve de onoverbrugbare afstand zal noemen<br />

tussen het gerecht en het bedrag dat je ervoor neer moet tellen:<br />

alsof die twee grootheden – aan de ene kant het geld, aan de andere<br />

kant het eten – niets meer met elkaar te maken hebben, alsof<br />

zij in twee afzonderlijke werelden naast elkaar leven, en in elk<br />

geval niet samen op één menukaart zouden moeten staan.<br />

Dat is wat ik wilde doen: ik wilde de namen van de gerechten<br />

lezen, en vervolgens de prijzen die erachter stonden, maar mijn<br />

oog werd getrokken door iets op de linkerpagina van het menu.<br />

Ik keek, keek nog eens, en zocht toen in het restaurant of ik<br />

het pak van de gerant nog ergens zag.<br />

‘Wat is er?’ vroeg Claire.<br />

‘Weet je wat hier staat?’<br />

Mijn vrouw keek me vragend aan.<br />

‘Hier staat “Aperitief van het huis, 10 euro”.’<br />

‘Ja?’<br />

‘Dat is toch raar?’ zei ik.‘<strong>Di</strong>e man zegt tegen ons:“<strong>Het</strong> aperitief<br />

van het huis is vandaag een roze champagne.”Wat denk je<br />

dan? Dan denk je toch dat ze je die roze champagne áánbieden,<br />

of ben ik nou gek? Als iets van het huis is dan kríjg je het toch?<br />

“Kunnen we u nog iets aanbieden ‘van het huis’?” Dat kost dan<br />

geen tien euro, maar helemaal niks.’<br />

‘Nee, wacht even, niet altijd. Als er op een menukaart staat<br />

“biefstuk à la maison”, dus biefstuk van het huis, dan wil dat alleen<br />

maar zeggen dat het volgens het recept van het huis is klaargemaakt.<br />

Nee, dat is geen goed voorbeeld… Huiswijn! Wijn van

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!