“In gesprek met…” - Maetis

More documents

Recommendations

Info

Didier komt uit een gezin van ondernemers. Zijn vader was ondernemer in de wolhandel en zijn broers zijn ook allemaal ondernemer geworden. Je kunt dus zeggen dat Didier het zwarte schaap van de familie is: de eerste met een universitaire graad en in plaats van ondernemer arts. Op de vroege morgen als we Didier bellen klinkt hij verrassend wakker en monter. Fijn! Want wij (Binus en Sjoerd) zijn best een tikje zenuwachtig. Het is ons eerste diepte interview. Wie is Didier Mutsaerts? ‘Dat is een moeilijke vraag (lacht). Een gelukkig mens die blij is dat hij nu staat waar hij is. En door het leven gelouterd iets mag betekenen naar anderen toe.’ Dat klinkt alsof je heel veel gee. Wat krijg je daarvoor terug? ‘Veel dankbaarheid en vertrouwen. Mensen die er later nog eens op terug komen en zeggen dat het mooi is dat we het samen hebben doorlopen. Het is fijn om iets betekend te kunnen hebben.’ Wilde je daarom arts worden? ‘Het zorgzame zit van nature in mijn karakter. Ik was al van jongs af aan iemand die mensen bijstond. Dat ik de oudste ben uit het gezin hee het zorgzame waarschijnlijk versterkt. Aan het begin van de middelbare school wist ik zeker dat ik dokter wilde worden.’ Zitten er veel artsen in jou familie? ‘Geen enkele. Ik heb een familie van ondernemers. Mijn broers, vader en grootouders: allemaal ondernemer. Ik ben een heel andere route gevaren. Ik was een van de eerste die überhaupt een universitaire titel had.’ Hoe zag jouw route tot bedrijfsarts eruit? ‘Eerst de vijarige basisopleiding in Leiden, daarna co-schappen en vervolgens mijn specialisatie tot longarts in het St.Antonius ziekenhuis. Dat is een geweldig leuk ziekenhuis. Veel mensen zijn daar nog in opleiding. Dat gee een bijzondere atmosfeer.’ Wat waren jouw redenen om longarts te worden? ‘Soms lopen dingen als toevallig. Nog voordat ik mijn bul kreeg “hier word ik niet op een gezonde manier oud”
als arts, had ik al een baan in het ziekenhuis in Oosterhout op de longafdeling. Op die plek werd aan mij gevraagd of ik niet de opleiding tot longarts wilde doen. In 1991 ben ik overgestapt naar een maatschap. Toch een soort van ondernemerschap.’ Als longarts heb je het wel gemaakt in je leven. Heb je dat ook zo ervaren? ‘Daar word ik niet warm of koud van. Dat hee te maken met mijn mensbeeld. Ik probeer ieder mens op zijn eigen authenciteit te waarderen. Een titel of iets dergelijks zegt me helemaal niks. Toevallig heb ik een talent dat ik heb kunnen studeren. Dat heb ik mogen doen omdat mijn ouders mij daarin hebben geholpen. Maar daarmee voel ik mij niet anders dan anderen.’ Is dat geen valse bescheidenheid? ‘Nee, dat is echt zo! Mensen mogen mij beoordelen op mijn competenties en mijn merites, maar niet omdat ik toevallig dokter ben. Ik heb ook niet mee gedaan met status verhogende zaken zoals dure auto’s, grote huizen met zwembaden en boten.’ Waarom ben je gestopt als longarts? ‘In de maatschap was te weinig ruimte voor de aandacht die ik wilde geven aan mijn patiënten. Daarnaast gaan er veel mensen dood. Ik moest per week aan ongeveer 5 mensen vertellen dat ze longkanker hadden. Na verloop van tijd kreeg ik in de gaten dat, dat niet iets is waar ik gelukkig van werd.’ Er zit toch uitdaging in het oplappen van mensen? ‘Ik ben een gevoelig mens. Ik heb mijn werk gedaan met passie waarbij ik de mensen beschouwde alsof het mijn vader, broer, moeder of zus waren. Daardoor werd het mij te veel. Ik dacht: “hier word ik niet op een gezonde manier oud. Toen ben ik mijn gaan heroriënteren.” In de tussentijd was het vak van bedrijfarts een veel interessanter vak geworden. Toen ik afstudeerde was dat niet het vak wat je direct koos. Het had geen sexy imago.’ Binnen de beroepsgroep is bedrijfsarts toch nog steeds een soort van mislukking baantje? Dat wordt gezegd. Daar ben ik het niet mee eens. Daarbij ben ik niet geïnteresseerd in status. Ik wil eigenlijk van je horen waarom het niet zo is. ‘Het ziekenhuis was door de enorm lange dagen een ivoren toren. Het kon buiten sneeuwen, stormen whatever: Wat er in de maatschappij gebeurde? Geen idee. Als bedrijfsarts sta je tenminste met twee benen in de klei. Als bedrijfsarts in Rotterdam, passeerden alle maatschappelijke ontwikkelingen de revue. Die zaten gewoon aan de andere kant van je bureau.’ Zijn er nog meer positieve punten te noemen in je werk als bedrijfsarts? ‘Doordat je een andere invalsbasis hebt (klachten) kun je de organisatie adviseren op alle niveaus. Je bent actief binnen het gehele bedrijf. Dat vind ik erg leuk. Er wordt naar je geluisterd, omdat je het kunt aantonen met feiten. Er worden dan stappen gezet waarvan niet alleen de medewerkers beter worden, maar het hele bedrijf.’ Ben je dan niet bang dat het contact met de medewer- “Een ziekte overkomt iemand niet voor niets, daar zit een boodschap in”
Page 1: “In gesprek met…” “In gespr
Page 5: “Wauw, het leven kan ook heel moo

“In gesprek met…” - Maetis

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?