UAV 2011 - KienhuisHoving advocaten en notarissen

KienhuisHoving informeert
UAV 2011
Een herziening van de UAV ‘89
De Uniforme Administratieve Voorwaarden 1989 (UAV ’89) zijn in de praktijk de meest gebruikte
algemene voorwaarden bij overeenkomsten van aanneming van werk. Zeker wanneer het gaat
om bouwwerken van enige omvang waarbij het ontwerp en de uitvoering daarvan is opgedragen
aan verschillende partijen. Gaat het om een werk met een technische installatie dan wordt veelal
de UAV-TI 1992 toegepast.
De UAV bepaalt vrijwel geheel van A tot Z op
welke wijze de bij een bouw betrokken partijen
tot elkaar in verhouding staan. Dit wordt
aangevuld door de rechtspraak die in de loop
der jaren is gewezen op basis van de UAV.
Het Burgerlijk Wetboek regelt daarentegen
voor aanneming van werk slechts op hoofdlijnen
de verhoudingen van partijen, hoewel
deze bepalingen van een veel recentere
datum zijn. In de praktijk blijft dan ook de UAV
van belang.
Na 22 jaar wordt het echter wel eens tijd dat
de UAV aan de huidige tijd wordt aangepast.
Niet alleen is in de loop der jaren het taalgebruik
veranderd maar ook de gebruikelijke
wijze van werken. Daarnaast zie je in de rechtspraak
dat bepaalde bepalingen uit de UAV
telkens op dezelfde wijze worden uitgelegd.
Deze vaste lijn zou daarom ook in goed de
UAV verwerkt kunnen worden.
Het is echter minder eenvoudig dan het lijkt
om een dergelijke herziening door te voeren.
Om deze taak te volbrengen is de Werkgroep
Herziening UAV 1989 in het leven geroepen.
Na een heel proces heeft deze werkgroep op
14 februari jl. het concept van de UAV 2011
aangeboden aan het Ministerie van
Binnenlandse zaken. De invoering van een
herziene versie van de UAV is daarmee nog
geen feit, maar wel dichterbij dan ooit. Om
voorbereid te zijn op wat er komen gaat is het
goed om reeds nu te kijken naar de
belangrijkste wijzigingen.
Integratie UAV-TI
De naam van het huidige concept is
“Tekst van de Uniforme Administratieve
Voorwaarden” voor de uitvoering van werken en
van technische installatiewerken 2011 (UAV
2011). Deze naam zegt het al; de UAV en de
UAV-TI worden geïntegreerd. Dit komt tot
uitdrukking in diverse bepalingen die
toegevoegd zijn aan de tekst van de UAV ‘89.
Wezenlijk wijken deze toevoegingen niet af van
de oorspronkelijke tekst uit de UAV-TI.
Dezelfde aansprakelijkheid voor een
voorgeschreven leverancier als voor een
voorgeschreven onderaannemer.
Onder de huidige UAV is de aansprakelijkheid
van de opdrachtgever voor een
voorgeschreven leverancier anders dan voor
een voorgeschreven onderaannemer, terwijl in
de praktijk de verschillen tussen een leverancier
en een onderaannemer steeds kleiner worden.
In de UAV 2011 wordt het verschil in deze
aansprakelijkheid gelijk getrokken.
Het belangrijkste verschil doet zich voor wanneer
men in de praktijk te maken heeft met een
leverancier die niet bereid is om onder dezelfde
voorwaarden te contracteren als de
voorwaarden tussen de aannemer en diens
opdrachtgever. Dit komt bijvoorbeeld vaak voor
als het gaat om de duur van een te verstrekken
garantie. Een opdrachtgever wil vaak een
langere garantieperiode, bijvoorbeeld
18 maanden, dan de leverancier wil geven,
bijvoorbeeld 6 maanden.
Het verschil tussen deze beide termijnen, in dit
voorbeeld 12 maanden, komt nu voor rekening
van de hoofdaannemer. Die zit er immers
tussenin. Deze onwenselijke situatie wordt in de
UAV 2011 gewijzigd. >>
Bouwen in het Oosten 43
COLUMN
COLUMN

Krijgt dan ook, na invoering van de UAV 2011,
bijvoorbeeld een aannemer te maken met
een voorgeschreven leverancier of
voorgeschreven onderaannemer die slechts
een kortere garantie wil verstrekken,
bijvoorbeeld 6 maanden, dan de opdrachtgever
wenst, bijvoorbeeld 18 maanden, dan
kan de aannemer deze voorwaarde ter
acceptatie voorleggen aan de opdrachtgever.
Accepteert deze de voorwaarde, dan
hoeft de aannemer slechts een garantie te
verstrekken van 6 maanden. Accepteert de
opdrachtgever deze voorwaarde niet, dan
wordt de aannemer geacht niet meer
gebonden te zijn aan de voorgeschreven
leverancier/onderaannemeren kan hij op zoek
naar een leverancier/onderaannemer die wel
18 maanden garantie wil geven. Heeft de
aannemer niet de keuze van een andere
leverancier, dan wordt aangenomen dat de
opdrachtgever toch de voorwaarden van de
leverancier/onderaannemer accepteert.
Kortom: de aannemer blijft niet met een extra
risico zitten, hetgeen nu wel het geval is bij een
voorgeschreven leverancier maar niet bij een
voorgeschreven onderaannemer.
Verval van aansprakelijkheid voor ernstige
gebreken na 10 jaar in plaats van verjaring na
20 jaar.
De UAV bepaalt nu dat de aannemer na
oplevering niet meer aansprakelijk is voor
gebreken aan het werk, tenzij het gaat om
een verborgen gebrek of een ernstig gebrek.
Van een ernstig gebrek is sprake wanneer door
een gebrek het werk of een deel daarvan
vergaat waardoor het werk niet meer voor zijn
bestemming geschikt is en er kostbare
maatregelen nodig zijn om dit te verhelpen.
De aansprakelijkheid van de aannemer voor
verborgen gebreken vervalt na vijf jaar na
oplevering of einde onderhoudstermijn. Gaat
het om een ernstig gebrek dan moet het
gebrek zich (beginnen te) openbaren binnen
10 jaar na oplevering of einde onderhoudstermijn.
Heeft de opdrachtgever dit ook nog
eens gemeld binnen deze 10 jaar, dan verjaart
deze rechtsvordering na 20 jaar. Juist dit laatste
gaat veranderen in de UAV 2011 aangezien
daarin is bepaald dat de aansprakelijkheid voor
ernstige gebreken vervalt na 10 jaar.
Het verlopen van een vervaltermijn kan niet
gestopt worden, zoals wel het geval is bij een
verjaringstermijn. Is de vervaltermijn dan ook
voorbij dan kan geen vordering meer ingesteld
worden. Met de UAV 2011 wordt dan ook de
aansprakelijkheid van de aannemer voor
ernstige gebreken aanzienlijk beperkt van 20 tot
10 jaar.
Goed is het ook om hier op te merken dat naast
de vervaltermijnen uit de UAV altijd ook de
wettelijke verjaringtermijn van twee jaren geldt,
die ingaat na het melden van een gebrek. Door
telkens aan het einde van de verjaringstermijn
een uitdrukkelijk voorbehoud op nakoming
schriftelijk kenbaar te maken, wordt de
verjaringstermijn telkens weer met twee jaar
verlengd. Dit kan totdat de vervaltermijn uit de
UAV een voldongen feit is. Vergeet men de
verjaringstermijn te verlengen, dan verjaart een
vordering reeds voordat de vervaltermijn uit de
UAV een feit is. In de praktijk wordt door
aannemers vaak over het hoofd gezien dat zij
op laatstbedoelde korte verjaringstermijn –van in
beginsel slechts twee jaar- een beroep kunnen
doen.
Overige wijzigingen
Naast de hiervoor genoemde wijzigingen kent
de UAV 2011 er meer. Veel daarvan zijn puur
taalkundig maar er is ook sprake van andere
meer inhoudelijke wijzigignen. Een uitputtende
behandeling van deze wijzigingen past echter
niet binnen het kader van dit artikel. Wat betreft
een enkele bepaling zal de toekomst nog
moeten uitwijzen wat precies het gevolg daarvan
zal zijn.
Vooralsnog zullen wij echter eerst moeten
afwachten wanneer de herziene UAV ingevoerd
gaat worden.
bij vragen kunt u vrijblijvend contact opnemen met Esther van Manen
T +31 (0)53 480 4277
E e.van.manen@kienhuishoving.nl
Advocaat in de Praktijkgroep Bouw- en Aanbestedingsrecht van KienhuisHoving
Bouwen in het Oosten 45
COLUMN
COLUMN