De nieuwe vijand - Stichting Papua Erfgoed

Manokwari, 12 april 1942
De jonge luitenant Hans Fuhry, commandant van een Nederlandse
gouvernementsboot, werd naar voren gesleurd.
Zojuist had hij met hulp van een paar matrozen zijn schip in
brand gestoken. Conform de opdracht van zijn superieuren.
Hij wist niet meer te ontsnappen toen de aanstormende
vijand de krijgsbuit trachtte te bemachtigen.
Ook de matroos Engka deelde het lot van zijn commandant.
De Jappen brachten een kakafonie van geluiden voort. Opgewonden
stonden zij te gebaren. Het timbre van hun hese
stemmen voorspelde weinig goeds.
Zij legden een Nederlandse vlag op de grond en gelastten
Hans Fuhry er over te lopen.
Hans weigerde.
Even verstomde het luidruchtige spektakel.
Officieren — als steeds hoofs naar elkaar buigend en staccato
zinnen uitstotend — kwamen tot een besluit.
Hans moest een gat graven.
Het ging de Jappen niet snel genoeg.
Met felle ogen keken zij naar Hans' vrouw, die, bleek als een
dode, haar man in een nevel waarnam, nauwelijks beseffend
wat hem te wachten stond.
De aarde was droog en hard.
Het graven zwaar.
De spade bot.
Ver weg sloegen enkele bommen in.
Granaten kitsketsten korte felle klanken, onregelmatig als
bliksemflitsen die aan de donderdreunen van tropisch onweer
voorafgaan.
De stad Manokwari, aan het oerwoud ontworsteld, was in
deze aprilmaand van 1942 ruw opgeschrikt uit haar lethargie.
7