04.09.2013 Views

Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon

Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon

Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Brulin Tone<br />

[ La Caracola<br />

station Bizet<br />

21<br />

De <strong>kunst</strong>enaar<br />

Het <strong>kunst</strong>werk: 1992<br />

Tone Brulin (Antwerpen, 1926).<br />

<strong>Als</strong> oud-leerling van Herman Teirlinck aan het Hoger Instituut<br />

voor Sier<strong>kunst</strong>en te Brussel en vervolgens aan <strong>de</strong> Studio van het<br />

Nationaal Toneel, geniet hij een stevige reputatie in <strong>de</strong> theaterwereld.<br />

Deze doorgewinter<strong>de</strong> toneelmens verwierf niet alleen<br />

bekendheid als toneelschrijver, acteur en toneeldocent, maar ook<br />

als regisseur en <strong>de</strong>corontwerper.<br />

«De motivatie om <strong>kunst</strong> te maken is altijd het zoeken naar een<br />

betere wereld, of het zoeken naar geluk», meent Brulin. Toch is <strong>de</strong><br />

<strong>kunst</strong>enaar ervan overtuigd dat <strong>de</strong> mens het geluk nooit vindt<br />

en ook <strong>de</strong> perfectie nooit kan vin<strong>de</strong>n. Voor Tone Brulin een<br />

re<strong>de</strong>n temeer om als <strong>kunst</strong>enaar aan <strong>de</strong> slag te gaan, om droombeel<strong>de</strong>n<br />

te maken en die droombeel<strong>de</strong>n proberen te verwezenlijken.<br />

Tone Brulin verleg<strong>de</strong> meermaals zijn grenzen door het multiculturele<br />

op te zoeken, een manier om meer kosmopoliet te wor<strong>de</strong>n,<br />

Het station Bizet leent zich uitstekend voor een ontwerp met<br />

een knipoog naar het theater, want <strong>de</strong> brug over <strong>de</strong> sporen en<br />

<strong>de</strong> zijmuren roept al <strong>de</strong> vorm van een theatergordijn op. De<br />

horizontale constructie van <strong>de</strong> blauwgeschil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> buizen op<br />

een hoogte van drie meter stellen <strong>de</strong> vloer van het theater<br />

voor. In het mid<strong>de</strong>n van <strong>de</strong>ze theatervloer rijst een twee<strong>de</strong>,<br />

kleiner, verlicht theater op in gekleurd plexiglas. Door toepassing<br />

van een vals perspectief in <strong>de</strong> metaalconstructie en door<br />

diverse opstellingen in <strong>de</strong> diepte en een vernuftige suggestie<br />

van vluchtlijnen in het plexibouwseltje, lopen alle krachtlijnen<br />

uit op één enkel, precies in het mid<strong>de</strong>n gelegen punt.<br />

Twee totemfiguren leunen tegen <strong>de</strong> zijmuren aan. De ene<br />

figuur is een met ron<strong>de</strong> vormen voorgestel<strong>de</strong> zwarte vrouw,<br />

<strong>de</strong> an<strong>de</strong>re een met rechte en geometrische motieven gestileer<strong>de</strong><br />

blanke man. Ze dragen allebei een bruin kind, het symbool<br />

van <strong>de</strong> lief<strong>de</strong> die geen rassenverschillen kent.<br />

Het werk is opgedragen aan <strong>de</strong> Latijns-Amerikaanse straatkin<strong>de</strong>ren.<br />

Theater<strong>de</strong>cor in diverse materialen.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!