Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon

Decock Gilbert
[ Isjtar
station Kunst-Wet
37
De kunstenaar
Het kunstwerk: 1980
Gilbert Decock (Knokke, 1928).
Gilbert Decock behoort tot de kunstenaars die geboren zijn tussen
de twee wereldoorlogen en gedurende de jaren ‘50 en ‘60 de
constructivistische stroming met geometrische grondslag
bezielden. De zoektocht naar een steeds grotere soberheid van
de gebruikte middelen leidde tot het zwart-witte, het donkerbruine
en tot de vierkante en cirkelvormige vormen die hij
gebruikt om praktisch onuitputtelijke varianten te ontdekken.
Zijn cirkel-vierkanttegenstelling is vergelijkbaar met de tegenstellingen
mannelijk-vrouwelijk, dag-nacht of yin-yang.
Zoals vele andere artiesten van zijn generatie was Gilbert Decock
van mening dat de vermindering van kleur en vormen tot een grotere
zeggingskracht kan leiden dan de barokke overdaad. Maar die
vereenvoudiging wordt pas méér als deze het resultaat is van een
proces, dat wordt geleid door grote kleurensensibiliteit en een
sterk ontwikkeld gevoel voor vorm en verhouding.
Dit bas-reliëf wordt gedragen door twee cirkelmotieven op de
zijmuren van de perrons en lijkt wel een triomfboog (vanwaar
de titel «Isjtar», de godin die haar naam geeft aan een van de
poorten van Babylon onder het bestuur van Nabuchodonosor).
Hier ligt de tegenstelling in de open cirkels-vierkanten en de
gesloten cirkels-vierkanten in twee tonen. De vijf elementen
op het timpaan en de twee panelen op de zijwanden vormen
een synthese van Gilbert Decocks beeldende taal.
De ontwikkeling van de vijfdelige fries heeft Decock als volgt
omschreven: «Het vierkant komt vanuit de diepte links achter de
open cirkels vandaan, het komt beeld per beeld naar voren, tot
het rechts een gesloten hoofdmotief wordt. Dit progressief op de
voorgrond treden, biedt de continuïteit van een beeldverhaal.
Toch wordt deze regelmaat (doelbewust) onderbroken door de
sterk benadrukte open ruit.»
Bas-reliëf in gelakt hout.