Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon
Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon
Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Delvaux Paul<br />
[ Nos vieux trams bruxellois<br />
Het <strong>kunst</strong>werk: 1978<br />
In dit <strong>kunst</strong>werk van meer dan <strong>de</strong>rtien meter breed draagt elk<br />
element bij tot die typische Delvaux-sfeer van herinnering en<br />
melancholie: <strong>de</strong> gezellige rijtuigen, <strong>de</strong> openluchtwagen, <strong>de</strong><br />
figuren in hun ou<strong>de</strong>rwetse kleding, <strong>de</strong> kou<strong>de</strong> en strakke<br />
architectuur van <strong>de</strong> loodsen, het naïef weergegeven heuvellandschap,<br />
het schemerlicht van <strong>de</strong> rustig en langzaam uitsterven<strong>de</strong><br />
zomerdag en <strong>de</strong> zachte dromerige blauwtinten,<br />
tere groenschakeringen en verfijnd blauwgrijs. Hij roept in dit<br />
<strong>kunst</strong>werk het thema op van <strong>de</strong> ou<strong>de</strong> Brusselse trams, die hij<br />
kent uit zijn jeugd, en van zijn nostalgie naar vroeger. «Nos<br />
vieux tramways bruxellois» lijkt een grootschalige uitwerking<br />
van zijn werk «De tram uit onze jeugd», dat hij in 1955 met<br />
olieverf op hard-board schil<strong>de</strong>r<strong>de</strong>. Daarmee gaf hij uiting aan <strong>de</strong><br />
weemoed om het verlies van wat eenmaal was en nooit terugkeert.<br />
station Beurs<br />
45<br />
De <strong>kunst</strong>enaar<br />
Paul Delvaux (Antheit, 1897 - Veurne, 1992).<br />
Deze wereldberoem<strong>de</strong> schil<strong>de</strong>r domineert samen met Ensor en<br />
Magritte <strong>de</strong> schil<strong>de</strong>r<strong>kunst</strong> in België. Paul Delvaux voelt zich al<br />
snel aangetrokken tot het surrealisme, waartoe hij een belangrijke<br />
bijdrage levert. Hij ontwikkelt een heel persoonlijke poëtische<br />
mythologie, waarin het vrouwelijke een centrale rol speelt.<br />
In zijn <strong>kunst</strong>werken vin<strong>de</strong>n we <strong>de</strong> lief<strong>de</strong> van <strong>de</strong> <strong>kunst</strong>enaar voor<br />
<strong>de</strong> Italiaanse meesters uit het Quattrocento terug. Hij was sterk<br />
geïnteresseerd in <strong>de</strong> wereld van het spoor en schil<strong>de</strong>r<strong>de</strong> dan ook<br />
talrijke stations.<br />
Delvaux ging een confrontatie van <strong>de</strong> verkeersmid<strong>de</strong>len met het<br />
eeuwig vrouwelijke, van <strong>de</strong> droom die het station opwekt met<br />
<strong>de</strong> cultus van <strong>de</strong> erotiek, niet uit <strong>de</strong> weg. Treinen en stations<br />
wekken het verlangen op naar het an<strong>de</strong>re, prikkelen <strong>de</strong> verbeelding,<br />
suggereren <strong>de</strong> reis naar het onbeken<strong>de</strong>. Het ging hem niet<br />
om <strong>de</strong> technische aspecten van het verkeer, hoewel hij zeer<br />
nauwgezet getrouw miniatuurmo<strong>de</strong>llen van treinen en trams<br />
naschil<strong>de</strong>r<strong>de</strong>. In Louvain-La-Neuve werd hij zelfs tot ere-stationschef<br />
benoemd.<br />
Olieverf op paneel.