Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon

Plissart Marie-Françoise
[ Undergrounds (kunstwerk voorzien in 2008)
station Park
111
De kunstenaar
Het kunstwerk: 2008
Marie-Françoise Plissart (Brussel, 1954).
Als inwoner van Brussel is de kunstenares bekend om haar «verticale»
en «horizontale» non-conformistische perspectieven van
deze stad die haar inspireert. «Ik probeer het leven zelf te fotograferen,
in al zijn vormen en op elk ogenblik dat het verandert.»
Op de Architectuurbiënnale van Venetië sleepte Marie-Françoise
Plissart samen met Filip De Boeck en Koen Van Syngel in 2004 de
Gouden Leeuw in de wacht met de tentoonstelling «Kinshasa, de
imaginaire stad». Marie-Françoise Plissart verwerft eveneens
glorie in het genre van de fotoroman. Zo werkte ze regelmatig
samen met Benoît Peeters, onder andere voor het boek «Droit de
regard» (Les Editions de Minuit).
Dat Marie-Françoise Plissart een veelzijdig kunstenares is, blijkt
ook uit het feit dat ze twee films realiseerde: «Bruxelles l’occupation
des sols» (2001) en «Atomium in/out» (2006).
Zowel de geometrische sereniteit als het dynamisme opsnuiven,
en zich inschrijven in de onmiddellijke omgeving terwijl deze
wordt overstegen. Dat was de reden waarom de kunstenares
algauw uitkwam bij het formaat van de fries. Het werden er
uiteindeliijk drie.
De groene fries is samengesteld uit een reeks foto’s, bewerkt
tot een sequentieel beeld. Middenin het beeld refereert een
groene strook naar het Park van Brussel met zijn graszoden.
Rondom dit geometrische element ontplooit zich het leven van
de locatie zelf met foto’s van mensen die in dit park in het
hartje van de stad bewegen. Opvallend daarbij zijn de rode
ballen waarmee ze spelen.
In tegenstelling tot deze realistische fries, heeft de rode fries
een eerder abstract karakter. Deze bestaat uit een weergave
van verschillende gesimplifieerde metroplannen die als een
rode draad de metrostations van wereldsteden als New York,
Sint-Petersburg en Brussel, met elkaar verbinden. De verscheidenheid
van de netten wordt benadrukt door variaties in kleuren
zoals het blauw van de waterwegen dat wat reliëf brengt in
de fries.
De derde fries weerspiegelt het traject dat de reizigers afleggen.
Flitsen van gezichten en impressies van plaatsen waar de
metro voorbijkomt, vormen de essentie van dit werk.
Fotografische compositie op doorschijnende panelen.