Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon

Roulin Felix
[ Sculptures
station Thieffry
127
De kunstenaar
Het kunstwerk: 1976
Félix Roulin (Dinant, 1931).
Roulins debuut als jonge beeldhouwer wordt gekenmerkt door de
niet-figuratie die op dat ogenblik in volle bloei waren. Later kregen
niet-figuratieve beelden, opgebouwd op basis van balk- en kubusvormen
en geconfronteerd met de architectuur, geleidelijk meer
plaats in zijn werk. Deze creaties lijken wel het toneel van de nooit
aflatende strijd van de moderne maatschappij: de krachtmeting
tussen levensontplooiing en verdrukking, vrijheidsdrang en
dwang, vitaliteit en organisatie, zoals in massa’s opgesloten
lichamen die zich eruit pogen te bevrijden. De periode van het
neorealisme, hyperrealisme en fotorealisme beïnvloedden zijn
werk in deze latere fase.
Vanaf de jaren zeventig breken zijn balken en zuilen open en zijn
er door deze scheuren menselijke lichaamsdelen te zien, zoals
handen, benen, borsten, hoofden en gezichten. Deze lichaamsdelen
worden gekenmerkt door een opvallend realisme.
Het kunstwerk van Felix Roulin in station Thieffry is een toonvoorbeeld
van het werk van deze kunstenaar in de jaren
zeventig: de zuilen, die als het ware vanuit de bodem worden
gestuwd, breken de vloer open, knakken en scheuren op hun
beurt en in de breukvlakken en holtes, tussen de donkere,
ruwe, vervormde materie verschijnen lichaamsfragmenten:
rug, dijen, voeten,… die heel realistisch zijn weergegeven.
Het Corten-staal en geoxydeerd brons waaruit dit kunstwerk
is vervaardigd, zijn nochtans niet de door Roulin meest aangewende
materialen. De kunstenaar heeft vooral een werk
willen maken dat kan worden aangeraakt en waar de reiziger
rond kan lopen of er desnoods zelfs op kan gaan zitten. De
pijpen die uit de grond komen vormen een verwijzing naar de
geïndustrialiseerde wereld en wekken de indruk dat ze eindeloos
doorlopen onder de grond.
Sculpturen in Corten-staal en gepatineerd brons.