Als kunst de metro neemt... - Jean-Michel Folon

Simonis Louis-Eugène
[ Arcade «Seine en Schelde».
station Simonis
135
De kunstenaar
Het kunstwerk: 1862
Louis-Eugène Simonis (Liège, 1810 - Koekelberg, 1882).
Het Eugène Simonisplein, waarvan het gelijknamige station zich
onder het voormelde plein bevindt, eert een der grootste
Belgische beeldhouwers uit de 19e eeuw.
Louis-Eugène Simonis voelt zich vrij snel tot de beeldhouwkunst
aangetrokken. Hij is eerst leerling van de Luikse Academie en
vervolmaakt zijn kunst te Rome bij de Nederlander Mathieu
Kessels en bij de grote Italiaanse schilder en beeldhouwer Carlo
Finelli. In 1836, wanneer hij uit Rome terugkeert, richt hij zijn
kunstatelier te Koekelberg in. Enkele jaren later, van 1843 tot
1848, werkt hij aan het ruiterstandbeeld van Godfried van
Bouillon. Dit standbeeld wordt terecht beschouwd als een
kunstwerk van de romantische beeldhouwkunst en domineert
nog steeds trots het Koningsplein te Brussel. In 1845 wordt
Simonis lid van de Koninklijke Belgische Academie en begint hij
aan het monument ter nagedachtenis van Kanunnik Triest, dat
nog steeds kan bewonderd worden in de Sint-Michielscollegiale.
Van 1851 tot 1854 werkt hij aan het bas-reliëf “De harmonie van
de menselijke hartstochten”, dat zal geplaatst worden op het
fronton van de Koninklijke Munstschouwburg. In 1863 wordt hij
benoemd tot leraar historische expressie en compositie aan de
Brusselse Academie, waar hij ook hetzelfde jaar François-Joseph
Navez als directeur opvolgt. Hij zal dit blijven gedurende zestien
jaar, van 1863 tot 1879. Hij sterft te Koekelberg op 11 juli 1882.
In 1862 krijgt hij een bestelling voor vier bas-reliëfs als decoratie
van de voorgevel van het voormalige Noordstation, dat
zich toen aan het Rogierplein bevond en in 1956 afgebroken
werd. Vier hoekversieringen worden gerealiseerd met als thema
«rivier»: de Schelde, de Maas, de Seine en de Rijn. Een boog,
bestaande uit de hoekversieringen die de Maas en de Rijn
afbeelden, bevindt zich in de school voor Horticultuur in de
stad Luik. De andere boog, met de Seine en de Schelde als
thema, decoreert het metrostation Simonis, geopend in 1988.
Om in het kort de kunst van Simonis te typeren, volstaat het
te melden dat hij uitgaande van het neo-classicisme van zijn
meesters, in de loop der jaren steeds romantischer werd, zonder
overdrijving noch overdaad. Aldus vormt hij in zekere zin voor
’s lands beeldhouwkunst de overgang van de 18e naar de 19e
eeuw, van het classicisme naar de romantiek.
Beeldhouwwerk in blauwe steen.