Erfgoedstrategie voor het Leudal - Projectenbank Cultuurhistorie

Getuige het klooster, tuin, nabij een beek, besloten omgeven door een gracht, watermolen,
akkerlanden en kloosterhoeven lijkt het er op dat de regel direct is toegepast bij Elisabethsdal.
De traditionele opvatting dat de kloosters de totale ontginning van een gebied ambieerde gaat
niet altijd op. Le Goff: ‘De benedictijnen van de traditionele observantie hielden er een
levenstijl van heren op na, m.a.w. een leven van nietsdoen. In de twaalfde eeuw vestigden de
nieuwe ordes zich vooral in gebieden waar de ontginning al enigszins op gang was gekomen
(net als Vreeholt?, zie boven). Terwijl ze zich vooral bezig hielden met veeteelt en zich
derhalve weinig gaven de akkers uit te breiden. Door de zorg die ze besteden aan het in stand
houden van hun eigen ‘woestijn’ (heremus) en het op afstand houden van de boeren, droegen
de kloosters nieuwe stijl veeleer bij aan het beschermen tegen de oprukkende ontginning van
bepaalde eilanden van bos die anders verloren zouden zijn gegaan.’
Hoewel weinig bekend is over de caulieten en Elisabethsdal gesticht is in de 13 e eeuw (en
later van eigenaar veranderd is) kan een parallel getrokken worden met het Leudal. M.a.w. het
klooster is er waarschijnlijk mede verantwoordelijk voor geweest dat niet het hele gebied is
ontgonnen.
Erfgoedstrategie voor het Leudal
104