Kiwoord nr 18 - Koninklijk Instituut Woluwe

IRIS
PRISMA
Ri4
TOR
Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE
K i OORD
Z A L I G
P E
A
S
N
maart 2011 – nr 18
DRIEMAANDELJKS

maart 2011 - nr 18 2
IN DIT NUMMER
3
4
6
7
8
9
10
15
19
20
22
23
24
Voor-Kiwoord
Symposium 175 j. K.I.W.
Donderdag veggiedag
Een nieuwe preventieadviseur
Jongeren, internet en gaming
Zeg ons eens …
Activiteiten Iris/Prisma
Activiteiten Ri4
Activiteiten TOR
Verslag Gebruikersraad 1/2/11
Afscheid Pascal Goossens
Uitnodiging Lentefeest
Lief en leed
Agenda
Nieuwe studierichting
Onze sponsors
Met de steun van
✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap
✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie
directie Welzijn en Gezondheid
✓ Patronaat van het Koninklijk Instituut Woluwe.
COLOFON
Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE
K i OORD
Z A L I G
IRIS
PRISMA
Ri4
TOR
P E
A
maart 2011 – nr 18
DRIEMAANDELJKS
cover:
activiteit leefgroep Ahadi
Redactieraad
Marc Brans, Lut Devroede, Noortje Janssens, Piet
Ketele, Jos Leemans, Stefan Torrekens, Geert Van
Daele, Lieven Van Langenhoven, Mieke Van Loo, Peter
Van Mossevelde
Hoofdredacteur
Lut Devroede, Jos Leemans, Noortje Janssens
Eindredactie
Noortje Janssens
Redactiesecretariaat
lut.devroede@fracarita.org
(voor het insturen van teksten)
Foto’s en tekeningen
Heide Bartholomees, Valerie Bellen, Joppe Frateur, Marie
Geuens, Jos Leemans, leerkrachten BuBaO en BuSO, Gretel
Pardon, Geert Van Daele, Marlies Vandewynckel, Lieven Van
Langenhoven, Eva Vlemincks, Simon Winnepenninckx
Verantwoordelijke uitgever
Piet Ketele
Opmaak en druk
Drukkerij De Ridder
Stationsstraat 36
1745 Opwijk
Contactgevens:
Koninklijk Instituut Woluwe
Georges Henrilaan 278
1200 Sint-Lambrechts-Woluwe
Tel. 02/735.40.85 • Fax 02/733.24.63
ki.doven.en.blinden@fracarita.org
S
N
K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle
bewoners en personeelsleden van de campus
Koninklijk Instituut Woluwe.
Oplage: 550 exemplaren
Webversie: www.kiwoluwe.org
De website is ook toegankelijk voor blinden.

VOOR-K i WOORD
Beste lezer
‘Is het koud in maart, dan nadert de lente met een vaart.’
Gedaan met de verkleumde handjes op de speelplaats.
Gedaan met de paarse wangen en de druipneuzen van fi etsende collega’s.
Gedaan met de wolkjes adem in de vroege ochtend aan de bushalte.
Gedaan met bevroren tenen op een krakend wit perron.
Mutsen, sjaals, fl eecedekens, ijskrabbers, sneeuwschoppen, kersenpitkussentjes, hoestsiroop …
Weg ermee! Het is weer lente.
De bomen krijgen blaadjes, en de blaadjes worden bom bomen.
De vogels leggen eitjes, en de schapen krijgen en lammetj lammetjes.
De zon geeft warmte op je huid, voorlopig alleen leen nog aachter
de ruit, en verjaagt de sombere mon-
stertjes in je hoofd die in donkere dagen de kop op opstake opstaken.
Wat een goed gevoel om de buitenwereld weer in het licht te zien voor en na de dagtaak. Nieuwe
energie stroomt door je ledematen. Nekpijn, lumbago, stramme knieën … één remedie: bewegen.
We maken (weer eens) goede voornemens en fi etsen al de winterkilootjes er weer af, want in de
vitrines lonkt de lentemode.
De wereld krijgt weer kleur. Je kan niet anders dan vrolijk worden van al die lentekriebels.
En al die kriebels werden krabbels de voorbije weken. Nog nooit kregen we zoveel artikels binnen
op de redactie. Fantastisch van jullie! En wij blij! Al was het dit keer een heel gepuzzel om al die
schrijfsels en foto’s en strips een plaatsje in dit boekje te geven.
Maar het is gelukt, het ei is uitgebroed en het resultaat is een goed gevuld paasnummer. Hier volgt
de gebruiksaanwijzing: zet je in een luie zetel, met een mandje paaseitjes binnen handbereik, en
dan lezen maar… Er zijn interessante artikels geschreven door interessante mensen: verslag van
het t symposium, sympo veggiedag, internet en jongeren, de vastenacties, info over nieuwe gezichten, en
de de gebruikersraad. gebruik Leuke artikels geschreven door leuke mensen met verhalen uit de klas en de leefgroepen.
roepen. Ee Een strip en mooie foto’s gemaakt door onze artistieke mensen.
Ziezo, ezo, begin
er maar aan, veel leesplezier, en ... niet teveel paaseitjes hé!
Jos Leemans
3
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 4
Symposium 175 jaar K.I. Woluwe
Probleemgedrag in een context van complexe zorg- en onderwijsvragen
Provinciehuis Leuven - 4 februari 2011
Net naast het stationsgebouw van Leuven staat het imposante gebouw van
de provincie Vlaams-Brabant. De meeste personeelsleden kiezen gelukkig
voor het openbaar vervoer. Meer dan 200 medewerkers van het K.I Woluwe
worden er met een kopje koffi e onthaald op deze boeiende studiedag rond
het thema dat hen iedere dag bezighoudt. We verzamelen om 9.30 u. stipt
in het auditorium. We voelen ons terug even student, maar dan wel met
veel meer luxe omringd: het kunstzinnige interieur, de vergaderzaaltjes,
de prachtige raadzaal, de perszaal, enz.
Organisator Peter Lemmens sluit met dit symposium
de evenementen rond ons 175-jarig bestaan af
in stijl! Met een korte inleiding schetst algemeen
directeur Piet Ketele het thema van de dag: in de
voormiddag hopen we van beide sprekers nieuwe
inzichten te krijgen om onze visie en handelen bij
problematisch gedrag te evalueren en zo nodig bij
te sturen. In de namiddag worden we in twee workshops
ingedeeld om het thema verder te exploreren.
De eerste gastspreker, Dirk Deboutte, is als kinder-
en jeugdpsychiater verbonden aan de universiteiten
van Antwerpen en Gent. Deze academicus weet met
zijn boodschap het publiek onmiddellijk te boeien
en laat ons zweten met begrippen als ‘prevalentie,
risicofactoren, delinquentie, psychopathologie,
genetische kwetsbaarheid en contextfactoren’.
Meteen wees hij op een hardnekkig misverstand:
de kerntaken van het buitengewoon onderwijs zijn
niet dezelfde als die van de hulpverlening. Onderwijsmensen
zijn specialisten in het aanbieden van
didactische leerprocessen, leerkrachten zijn niet
opgeleid om leerlingen therapeutisch te behandelen.
Bovendien is het een kleine groep van jongeren
die voor 75 % van de delicten instaan. Dit maakt de
zorg voor deze doelgroep tot een brede maatschappelijke
opdracht. Met een kritische blik overloopt
Deboutte het gespecialiseerde hulpaanbod en het
vaak magere effect ervan. Zelfs na behandeling in
gespecialiseerde settings blijft de psychopathologie
bij 66% van de cliënten aanwezig. Vaak zien we
een aanpak die te klinisch of te gespecialiseerd is
opgezet. De effectiviteit van bijzondere interventies
moet beter worden geëvalueerd, wat betekent
dat binnen onze maatschappij blijven de voornaamste
opvoedingsplekken het gezin en het onderwijs.
Daar bieden zich de kansen om vaardigheden te
ontwikkelen rond bijvoorbeeld agressiecontrole.
De spreker focust graag
in op behandelingen of
therapievormen waarbij
sterker wordt gewerkt
met de betrokken leerling
zijn sociaal netwerk,
1175 7 5
‘de zogenaamde netwerktafels’. Positieve resultaten
groeien wanneer we vertrekken vanuit de betrokkenheid
en acceptatie van ouders en kind. Deboutte
brengt zijn praktijkervaring in: het is ontzettend
belangrijk om kinderen een veilige en stimulerende
omgeving te bieden. Laten we de ouders versterken
in hun pogingen om houvast te krijgen in moeilijke
situaties, ouderschapsbekwaamheid versterken: het
rendeert in alle opzichten en is kosteneffectief.
Niet het zoveelste verhaal van de experts. Wat zijn
de aanwezige vaardigheden of sterktes, kunnen we
van hieruit een positieve evolutie opbouwen? Het
is moeilijk om zo open met ouders en kinderen te
praten. Heel wat hulpverleners moeten hun zienswijze
en aanpak bijsturen. Ook wij kunnen hieruit
lessen trekken. We zijn samen bezig. We voegen er
iets aan toe.
Johan Deklerck, de tweede spreker, is verbonden als
criminoloog aan de katholieke Universiteit van Leuven,
kwestie van de kerk in het midden te houden.
Hij start met een concrete casus en hij nodigt ons
spontaan uit om te reageren. Meteen ontplooien
zich diverse wijzen of niveaus om probleemgedrag
aan te pakken. Eerst schetst Deklerck probleemgedrag
in een ontwikkelingsperspectief bij kinderen
en jongeren waarbinnen de puberteit een belangrijke
periode vormt. Kinderen oefenen al heel vlug
in sociale vaardigheden. Incidenten of confl icten
komen er sowieso. Kinderen vormen zich een identiteit
of zelfbeeld die man of vrouw gebonden is.
Meisjes maken anders ruzie. Een kleine groep jongeren
ontwikkelen een diepere vorm van existentiele
gekwetstheid (10-20 %). Jongeren ontwikkelen
zich dan vanuit een gebrek aan fundamenteel basisvertrouwen.
Ze vinden onvoldoende houvast om
op te bouwen. ‘Hou jij van mij?’ Indringende ervaringen
blijven onverwerkt sudderen. De professor
gebruikt het begrip ‘mentale gijzeling’. Elke mens
heeft existentieel recht op liefde, warmte, geborgenheid.
Als dit niet wordt vervuld, ontstaan vormen
van destructief recht. Ik mag dus kwaad zijn
en destructief. Deze gevoelsdynamiek richt zich op
ouders, familie, signifi cante derden …, maar kan

zich uitbreiden naar andere derden. Internaliserend
probleemgedrag vind je vaker bij meisjes (depressies,
vormen van zelfhaat), het meer in het oog
springende externaliserend probleemgedrag (vechten,
vernielen) stellen we eerder vast bij jongens.
Het grootste deel van de uiteenzetting behandelt
Deklerck de theorie van de preventiepiramide: voor
beleidsmensen een referentiekader en een zeer
handig instrument om de eigen organisatie kritisch
te beoordelen. Veelal laten we ons te sterk leiden
door de afzonderlijke incidenten of problemen (‘de
brandjes’) die we elke dag meemaken. Veel doeltreffender
is het om minstens zoveel energie te steken
in het ontwikkelen van een breed opgezet preventiebeleid.
In hoeverre ontwikkelen we binnen een
internaatswerking of school een coherent beleid om
positief gedrag zoveel mogelijk te stimuleren? De
spreker pleit niet voor het afschaffen van een duidelijk
sanctiebeleid, maar het loont als positieve
succesverhalen de sfeer in de werking volle aandacht
krijgen. Johan Deklerck kiest resoluut voor
een integrale benadering zodat vanuit vijf verschillende
actieniveaus problemen worden benaderd.
Preventie moet niet alleen criminaliteit verhinderen,
maar moet daarnaast steeds gericht blijven op
haar uiteindelijke doel, het welzijn en de kwaliteit
van samenleven. Preventiemaatregelen mogen het
samenleven niet verzieken of belasten. Kortom,
preventie dient positief georiënteerd te zijn. Preventiemaatregelen
met een uitsluitend probleemgericht
karakter werken vaak het tegendeel in de
hand. Onze grootste aandacht moet gaan naar het
stimuleren van een algemeen positief leefklimaat
in de organisatie waardoor kinderen en jongeren
zich goed voelen, op een spontane wijze teamspirit
ontwikkelen, zich niet vervelen, gehoord worden en
erkenning krijgen. Een gerichter curatief optreden
kan uiteraard noodzakelijk zijn: een leerling die permanent
de orde verstoort kan, bijvoorbeeld, eerder
geholpen worden met een individueel traject. Specifi
eke preventiemaatregelen kunnen overwogen worden:
camerabeveiliging, gedragskaarten, rechtlijnig
straffen, een antipestprotocol, agressietraining, degelijke
verlichting, enz. Zelfs de invloed van de bredere
maatschappelijke context mag niet onderschat
worden: politieke keuzes, culturele stromingen, het
postmodernisme, individualisme, technologische
ontwikkelingen, enz. Het is belangrijk om te zorgen
voor een goede registratie van de incidenten
om dan bewust na te denken over de noodzakelijke
maatregelen op het
juiste interventieniveau:
meer algemeen
inwerken op
het algemene leer-
en leefklimaat, of
eerder kiezen voor
een gerichte probleemaanpak.
Na de broodjeslunch
werd
de grote groep
ingedeeld in diverse
workshops
volgens interesse
of voorkeur. Ik
stel voor dat we
enkele indrukken
van de gespreksleiders weergeven.
Marc Brans Algemeen directeur KI Woluwe BuSO.
Grenzen stellen bij probleemgedrag voor jongeren
in het secundair: mogelijkheden en valkuilen.
Kim Lerouge en Martijn Vangodtsenhoven.
De moraal van het verhaal is dat kinderen en
jongeren in een sfeer van positieve betrokkenheid
grenzen zoals afspraken en regels nodig
hebben voor hun ontwikkeling. Grenzen zijn
als de oevers van een rivier die noodzakelijk
zijn voor het in goede banen leiden ervan.
Zonder het stellen van monitoring en grenzen
krijg je aanzienlijk meer gedragsproblemen.
Gedragsproblemen en hechtingsstoornissen.
Prof. Bosmans en moderator Liesbeth Adriaensen.
Wat te doen als het emmertje overloopt? Casusbespreking
voor lagere schoolkinderen met
autisme. Kris Van Lent.
Ontwikkeling van probleemgedrag bij jongeren
met een visuele beperking. Toepassingen vanuit
de invalshoeken zorg en onderwijs. Dirk De
Geyter
Over gedrag en rolmodellen. Hoe omgaan met
peer- leren in een kleine, zeer divers samengestelde
groep dove en slechthorende kinderen.
Katrien Timmerman.
Herstelbemiddeling na agressieconfl ict. Katty
Eylenbosch en Riet Ysebaert.
Herstelbemiddeling betekent voor een school
confl ictoplossing of een herstel vanuit een
pedagogische invalshoek én, belangrijk in samenwerking
met alle betrokken partijen.
5
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 6
Donderdag veggiedag
Dit schooljaar zijn we van start gegaan met vegetarische maaltijden op
donderdag omdat dit past in het gezondheidsbeleid van onze school.
Donderdag veggiedag is een hele uitdaging voor onze kok, Philippe.
Een dagje geen vlees of vis is gezond voor uw kind. In België eten we
te veel dierlijke producten en te weinig groenten en fruit. Dit voedingspatroon
verhoogt het risico op hart- en vaatziekten, sommige kankers,
suikerziekte en overgewicht. Deelnemen aan Donderdag veggiedag leert
uw kind kennis maken met nieuwe, gezonde producten en nieuwe smaken.
Uw kind legt zo de basis voor een gezond en gevarieerd voedingspatroon voor de rest
van zijn of haar leven.
Een dagje veggie is ook gezond voor onze planeet. Veeteelt is namelijk één van de top drie
oorzaken van elk milieuprobleem (opwarming van de aarde, ontbossing, watervervuiling, verzuring
…). Door te kiezen voor Donderdag Veggiedag vermindert onze ecologische voetafdruk
en bouwen we mee aan een klimaatvriendelijke school.
Uit rondvraag blijkt dat de leerlingen het wel goed vinden om ‘samen iets te doen voor het
milieu’. De meesten vinden het ook ‘goed voor de dieren’. Voor de meerderheid van de leerlingen
is vegetarisch eten nieuw, waardoor het voor hen een “rare” smaak heeft.
Hun smaakpapillen hebben een voorkeur voor de keuken van thuis: wat de pot thuis schaft,
vind je nergens anders ...
Toppers zijn alvast de pasta met groentesaus, het Indische eten en de loempia en rijst met
zoetzure saus. De vegetarische groenteburgers rekenen op minder supporters. Onze ‘altijdvegetarische
leerlingen’ deden het voorstel om ook eens burgers met tofu, quorn, seitan (de
echte vleesvervangers) aan bod te laten komen. Deze vervangproducten lijken meer op ‘vlees’,
wat onze vleeseters de vegetarische hamburger noemen. Andere voorstellen die aan bod kwamen:
een vegetarische pizza, koude slaatjes, kaasgerechten ...
Het is niet evident om voor iedereen elke dag opnieuw een heerlijke maaltijd te bereiden.
Donderdag veggiedag is een goed initiatief. Het is aan iedereen om zijn steentje bij de dragen:
voor jezelf, voor de dieren, voor het milieu.
Marlies Vandewynckel en Sylvie Van Vreckom

Een ‘nieuwe’ preventieadviseur…
Mijn naam is Patrick Roeland en op 1 januari 2011
nam ik de taak van Eddy Debontridder over als preventieadviseur
van het MPI.
Aangezien ik die functie al een paar jaar vervul in
BuBaO en BuSO ben ik als gezicht geen onbekende
in de school. Als gezicht, want aangezien ik maar
1 dag per week op het OC aanwezig was en voor
een groot deel een job heb met taken die niet zo
opvallen kennen de meesten me slechts als een
voorbijganger.
Dit schooljaar heb ik door omstandigheden het
geluk wat meer, en ook in andere hoedanigheden,
op de campus aanwezig te kunnen zijn. Daardoor
vermeerderen de contacten en leer ik meer collega’s
en hun taken van dichterbij kennen. Nu werk
ik ook anderhalve dag op het MPI. Momenteel is
mijn bureau in de brailledrukkerij.
Vroeger ging het in de preventie om veiligheid,
een technische kwestie, en dat lijkt een ‘ver-vanmijn-bed-show’
voor velen. Ondertussen gaat het
al jaren, en steeds meer, om preventie omtrent
welzijn (dankzij een vrouwelijke minister), en
steeds meer ook om de mensgerichte, psychosociale
aspecten van het personeel op het werk. Als
we ons goed voelen, renderen we beter.
Ik heb naast mijn technische opleiding ook een
algemeen menselijk ontwikkeling kunnen doormaken
en besef ten volle hoe belangrijk deze evolutie
naar welzijn is. De mensen die meegewerkt
hebben aan de risicoanalyse vanuit het personeel
hebben kunnen inzien dat preventie te maken
heeft met heel wat psychosociale aspecten van
ons werk en dat dit samenhangt met technische
uitrusting, werkorganisatie en -relaties.
Het is een hele evolutie geweest. Eerst
technisch: hoe voorkom je ongevallen?
Het heette toen ‘voorkoming’ en ‘voorkomingsbeleid’.
En hoe bouw je dat structureel
in je bedrijf op? Er waren veel
weerstanden in die tijd: wat heeft dat
met beleid, en zeker met onderwijs en
opvoeding te maken? Vanuit de industriele
zorg werd deze interessante methode
stilaan overgenomen voor milieuzorg,
later ook voor kwaliteit, en …
Op de studiedag onlangs heb ik dan ook
met veel genoegen gehoord dat preventietechniek
tot in opleiding en opvoeding
is doorgedrongen, ja er zelfs een
‘hot item’ is. En hoewel dit laatste meer op het
terrein ligt van de leerkrachten en opvoeders wil
ik vanuit mijn ervaring daaraan meewerken, want
het is ons werk en brengt naast de aangename
momenten ook spanningen en stress en … mee,
en die beïnvloeden ons welzijn, onze samenwerking,
ons samen opvoeden …
Preventie hoort niet alleen bij het werk. In mijn
eigen leven heb ik stilaan geleerd die methode
ook toe te passen op de dingen van elke dag. Je
kan, en ik spreek uit ervaring, die ‘levenshouding’
met goed gevolg overal en dus ook in je privéleven
gebruiken. Preventie of problemen voorkomen
is nuttig voor elk aspect van het leven.
Preventie maakt je wel een ding duidelijk: je kan
het niet alleen. Onze wereld en ons leven zijn immers
te complex om er alles van te kennen. Expert
kan je maar zijn in een of hoogstens een paar dingen.
Om het geheel degelijk te organiseren moet
je ‘verschillende’ mensen hebben of er minstens
naar luisteren: specialisten en generalisten, technici
en ‘menskundigen’… We zijn allemaal verschillend
en van elk kunnen we iets leren, maar
het is pas samen dat we veel kunnen. Vandaar ook
mijn wens, dat we er mogen in slagen zo goed
mogelijk samen te werken.
Patrick Roeland
7
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 8
Jongeren, internet en gaming
De lezing over ‘Jongeren, internet en gaming’ van 11 februari 2011 had als kern de leerrijke vraag “Wie
weet er wat MOKM betekent?” Het antwoord op deze vraag en een overzicht van de lezing vindt u in onderstaand
artikel
Heidi Vandenbosch, professor in de communicatiewetenschappen aan de UA
leidde ons door haar onderzoeksresultaten.
Op de vraag waarom jongeren internetten kregen we een antwoord:
• Plezier van netwerken, “constant contact” met leeftijdsgenoten (bv. MSN),
behoren tot groep en tot jongeren(sub)cultuur (bv. eigen taal)
• Belang van zelfexpressie, identiteit (bv. profi el op Myspace, Netlog,
Facebook, Noxa …)
• Verlangen naar privacy, onttrekken aan ouderlijke controle
• Fascinatie voor ‘volwassenenthema’s’: seks, geweld …
• Flirten met ‘grenzen’, experimenteren
Bovendien mochten we terugblikken in de tijd
en kregen we een mooi overzicht van de evolutie
in ‘Gamingland’ aan de hand van beeldmateriaal,
hetgeen voor enige hilariteit zorgde. Als
ouder herinnert u zich misschien ook wel het
spelletje PONG uit de begin 70er jaren?
Deze boeiende uiteenzetting bracht voor ouders
en begeleiders toch enige nuances in de vaak
onheilspellende berichten die ons vaak via de
pers bereiken betreffende internetgebruik/gaming.
Bij slechts een zeer klein percentage van onze
jongeren (2 %) kunnen we spreken van gameverslaving.
In de ‘gamesector’ is men ook heel
erg bezig met het ontwikkelen van educatief
Vervolgens kregen we een overzicht van de voor- en nadelen
van games. Positieve effecten zijn:
• Verhoging van oog-brein-hand coördinatie
(cfr. chirurgen)
• Probleemoplossend denken, strategie-ontwikkeling,
creativiteit, samenwerken met anderen, doorzettings
vermogen
• Begrijpen van interne logica van software, omgaan met
grote hoeveelheid data (verhoogde kennis ICT)
materiaal rond cyberpesten om ouders en begeleiders te ondersteunen in de aanpak van dit probleem.
Ten slotte geven we u nog even de betekenis van de afkorting ‘MOKM’ mee: ‘Mijn Ouders Kijken Mee’.
Zo weet u als u de volgende keer stiekem probeert te kijken naar het scherm van zoon/dochterlief wat
hij/zij daarmee wil zeggen.
Valerie Bellen
Wat kan u als ouder doen? De volgende tips geven we
u nog graag mee:
1) ‘Aanvaarden’ dat internet en games een belangrijke
plaats innemen in het leven van jongeren.
2) ‘Mediëren’:
a) beperken in tijd en op inhoud, hulpmiddelen
gebruiken zoals: fi lters, PEGI-classifi catiesysteem
voor games, …
b) actief: praten met jongeren over internet en
games, advies geven, betrokkenheid tonen
c) samen op de PC: co-playing / co-surfi ng
d) PC zichtbaar opstellen vb in leefkamer
3) Balans zoeken tussen beschermen en verantwoordelijkheid
bijbrengen/vertrouwen

“Zeg ons eens:
Waar gaat ons geld naartoe?”
Caraes is de ngo voor ontwikkelingssamenwerking van de Broeders van
Liefde. Ze ondersteunt een 70-tal projecten in het Zuiden en is in meer dan
17 ontwikkelingslanden actief.
Ieder jaar opnieuw steunen ook wij één van de vele projecten.
We geven jullie graag een overzicht en het resultaat van de actie ‘Smile Simalia 2009’. Echt de moeite waard!
Simalia: één van de vele arme dorpjes in Oost India, onderontwikkeld, kasteloze
mensen die in extreme armoede leven. Gratis onderwijs staat in de grondwet, maar de
kinderen werken in steengroeven.
Br. Ranjit tekent een plan uit om een volwaardige basisschool te bouwen.
Hij wil wijsheid en licht brengen in het dorp, kinderen doen inpikken op de
groeiende welvaart in India. Onderwijs is daarvoor de sleutel.
Januari 2009: de Broeders van Liefde lanceren de actie: ‘Smile Simalia’ om dit
schoolproject te sponsoren.
De totale opbrengst was: € 163 912
Het K.I.W. verzamelde € 1193,38
€ 153 742 ging rechtstreeks naar Simalia in India
6,2 % ging naar kosten, fondsenwerving en educatie
Dit zijn enkele woorden uit de dankbrief van Br. Ranjit:
“Beste Smile Simalia vrienden.
Vooreerst een Indische groet “Namaste” vanwege mijn Indische medebroeders en de
150 kindjes van onze school in Simalia …
De vragen van onze Indische kindjes, en hun roepen naar vrede, gerechtigheid,
onderwijs, gelijke kansen hebben jullie ten volle aangevoeld en begrepen.
Noord en Zuid hebben de handen naar elkaar uitgestoken.
Alleen de cultuur van de liefde heeft dit mogelijk gemaakt.
Ja, dankbaarheid is het geheugen van het hart en dat is nu van toepassing.
Een heel speciaal gevoel, dat deze school gebouwd is geworden door zovele mensen
uit Vlaanderen.
Op 28 januari werd de nieuwe school ingezegend en geopend.
Op de gedenksteen zal blijvend te lezen zijn:
Donated by South Action Caraes ‘Smile Simalia’ Belgium 2009”
Ongeloofl ijk, maar waar!
Op enkele maanden tijd!
9
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 10
Iris/Prisma
Solidariteitsdag BuSO
sensibilisatie - educatie
Dit schooljaar stond de solidariteitsdag in het teken van Rwandese
kinderen met een handicap. Opnieuw volgden de personeelsleden en
leerlingen enkele boeiende workshops. Een overzicht:
Geboeid door het verhaal van Laura …
Mmmm Mmmm ...
En dan waren er nog …
de uitgebreide Rwandese groet, een terugblik op de actie van vorig jaar, de film over Ezira en
Jacqueline, de prachtige schilderijen, de Waka waka-dans, interessante powerpointpresentaties,
een workshop in het Afrikamuseum in Tervuren, een bezoek aan de Matongéwijk …
Bedankt voor zoveel enthousiasme!
Money, money, money …
Op donderdagnamiddag 27 januari zijn Logistiek 2 en Receptiemedewerker 1 naar het museum van de
Nationale Bank geweest
Het museum was makkelijk te bereiken (5 min. van het Centraal station) en heel groot.
De vriendelijke gids heeft ons veel bijgeleerd over geld.
De uitleg ging bijvoorbeeld over het ontstaan van geld, over ruilhandel, over verschillende munten en
bankbiljetten, over de EU, enz. Het was interessant, omdat we aan veel dingen mochten voelen. Een
leuke uitstap in het kader van het vak GASV!
Illya, Melissa, Joke, Hiba (REC 1)
Melissa, Michael (LOG 2)
... ... die die ons ons bovendien bovendien trak- trakteerde
teerde op op een een special special act. act.
Leren doe je niet enkel binnen de schoolmuren.
Een greep uit de activiteiten van Iris en Prisma
Djembés Djembés konden konden
niet niet ontbreken! ontbreken!
Een Een Rwandese Rwandese kapster kapster op op bezoek. bezoek. Even Even
geduld geduld graag graag … … Straks Straks showtime showtime met met
vlechtjes vlechtjes en en een een Afrikaanse Afrikaanse outfit. outfit.
Een Een Afrikaans Afrikaans dorp dorp in klei. klei.
Komt die voetbal er nu
aan of niet?

Echt rijplezier begint hier
Op woensdag 19 januari gingen we met de leefgroep oceaan naar het autosalon. Na het eten vertrokken we
naar de metro. Eens aangekomen moesten we niet lang wachten om binnen te gaan, want er stond nauwelijks
een file. Eens binnengekomen gingen we even eens langs bij de motorstand. We trokken verschillende
foto’s en enkele konden het niet laten om even op een motor te gaan zitten. Eens de motors voorbij,
gingen we de eerste auto’s tegemoet. Dat was wel een ‘wauw-gevoel’ voor sommige jongeren. Natuurlijk
konden we het niet laten om even in sommige auto’s te gaan zitten. Sommige vonden we maar niets, maar
andere waren echt wel top. Jammer genoeg konden we niet
in alle auto’s, want we hadden te weinig tijd. Het was leuk
om ook alle nieuwe modellen te zien, daar hebben we echt
van genoten. We hebben zoveel stands gezien dat ik ze
hier zelfs niet kan opsommen. Bij sommige stands hadden
we ook de kans om posters te vragen. Zo hebben we bijna
allemaal een mooie poster om boven ons bed te hangen
natuurlijk! Na een tijdje hadden we nu eenmaal te weinig
tijd en moesten we ons al een beetje naar de uitgang begeven.
Spijtig van die korte tijd, maar we hebben er zeker
van genoten. Zeker voor herhaling vatbaar!
Stijn Demol - Leefgroep Oceaan
Bezoek aan Cola
We gingen op dinsdag 1 februari naar The Coca Cola Company. Met busje, met leerkrachten, met leerlingen.
En ikzelf mocht natuurlijk ook mee!
Het werd een busreis van een halfuur, maar ik
moest spontaan denken dat de les Aardrijkskunde
dat uur normaal gepland was. Een verkwikkende
gedachte en ik werd al rap nog vrolijker toen we
aankwamen. Die serene en rustgevende sfeer, niet
echt normaal voor een fabriek ... Niet normaal
voor een onderneming.
Dat dit een zeer menselijke fabriek is, verbaasde
me dan ook niet. Zo open voor ons, voor het publiek.
We kregen er dadelijk een drankje en werden
daarna, met het drankje comfortabel in de hand,
ingelicht over de rijke, speciale en toch ook wonderlijke
geschiedenis van Coca Cola.
Dan volgde een informatieve quiz. Mevrouw Gielen
liet zich gelden, met een verpletterende eindwinst
tot gevolg. En trots dat ze was! Ze moest een
voorbeeld voor ons zijn, had ze wellicht gedacht.
En het productieproces, zou dat er ook zo aanko-
men? Ja, want Coca Cola is hier zeer fier op! Alles
gebeurt in goede werkomstandigheden en met
belang voor het individu, de werknemer.
We kregen een soort audiogids, we zagen zeer interessante
machines en speciale mechanismen om
flesjes te vullen en te reinigen. En ja, ook de dopjes
die op de flesjes gezet of eraf gehaald werden,
mochten we bekijken!
Tot slot gingen we onze spullen halen, want de
terugreis zou spoedig beginnen. Maar alvorens
op de bus te stappen, kregen we nog een drankje
van Coca Cola: zoet, zuur of bitter; ieder naar zijn
smaak en keuze. Dit hadden we immers nodig, zo
konden we letterlijk nagenieten van deze leerrijke
uitstap.
Willem Konings,
4 Eco
11
Iris/Prisma
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 12
Iris/Prisma
Met een beker naar huis
Torbal* is de balsport voor blinden en slechtzienden. Charlotte vertelt u over haar hoogtepunt in haar nog
jonge torbalcarrière.
ker 3de in de rangschikking en moesten we het terug
Drie jaar geleden begon ik te torballen, en toen kon ik opnemen tegen Paris in de halve finale. We speelden
alleen maar dromen over wat ik het laatste weekend toch nog gelijk met 2-2 en dat was tegen Wien. We
van oktober kon meemaken.
eindigden toch nog 3de omdat we een beter doelsaldo
Toen ging ik met de dameskampioenenploeg van de hadden dan Poltiers. Alle speelsters werden volledig
Torbalclub VIGE Mol naar het WK Torbal voor landen- klaargestoomd voor de halve finale: er werd een stevige
teams in Teramo (Italië).
opwarming gegeven door de voorzitter en hij zorgde
Torbal is een balsport voor blinden en slechtzienden ook voor de kine. In de halve finale namen we het,
die tot in de verste uithoek van Europa bekend is. Ook zoals verwacht, terug op tegen Paris, maar ook deze
zienden mogen eraan meedoen, maar dat is voor grote keer trokken ze aan het langste eind en versloegen ze
kampioenschappen helaas niet het geval. Het gehoor is ons met 7-2. Ik vond het heel jammer dat de finale voor
hier heel belangrijk omdat de spelers op het veld een mij een droom zou blijven, maar het was gelukkig nog
afgeplakte skibril dragen zodat ze niets meer kunnen niet helemaal gedaan, want we konden ook nog spelen
zien.
voor de 3de plaats. We namen het in de kleine finale op
tegen Politiers en voor de laatste keer haalde iedereen
alles uit de kast om zich volledig te geven. Ze konden
niet tegen ons op, want we versloegen ze met 6-1 en
de 3de plaats was binnen! De twee eerste goals van
die match kwamen van mij en daar was ikzelf ook heel
tevreden mee. De dag daarvoor had ik 4x gescoord en
dat had ik ook niet verwacht.
We vertrokken op vrijdag 29 oktober, vroeg in de ochtend,
met de trein naar Charleroi-Zuid waar we iets na
de middag het vliegtuig naar Rome namen. De vlucht
had een anderhalf uur vertraging dus we kwamen iets
later dan gepland aan in Rome waar we met een busje
werden opgehaald dat ons naar het hotel bracht. Toen
we in het hotel aankwamen, moesten we eerst naar de
medische controle.
Daarna kregen we in het hotel nog informatie over het
weekend, was er een diner en daarna begaven we ons
naar de kamers om voor de volgende dag goed uitgerust
te zijn, want dan werd het menens …
Zaterdag 30 oktober, 1ste speeldag voor de ploeg en
er stonden vandaag 6 wedstrijden op het programma.
De matchen waren iets later dan normaal begonnen,
omdat er vertraging was met de bus. Onze eerste match
was tegen Vorarlberg en we hadden die match helaas
al verloren met 0-3. Deze ploeg staat bekend als een
heel goed team, dus we waren er niet echt van aangedaan
dat ze ons verslagen hadden. De tweede match
tegen Paris hadden we ook verloren en deze keer met
4-7. In de loop van de wedstrijd geraakte ik gekwetst
waardoor ik bijna een volledige 1ste helft uit het spel
lag en mijn ploeggenoten even met twee verder speelden.
Gelukkig beterde het vlug met mij en kon ik in de
2de helft weer invallen, maar het was niet meer in te
halen. Voor de rest van de speeldag wonnen we al onze
matchen met 6-2 tegen St. Pauli, 5-0 tegen Bolzano,
5-2 tegen Politiers en onze beste match van de dag:
11-2 tegen Roma. We waren er nu al zeker van dat we
in de halve finales zouden zitten en iedereen was daar
al enorm blij mee. ’s Avonds maakten we na het diner
een avondwandeling op het strand en gingen we even
dicht bij de zee, maar het leek ons toch iets te koud
om erin te gaan.
De dag daarna hadden we nog één wedstrijd te spelen
in de beslissende match voor de eindrangschikking, en
daar hing er vanaf hoeveelste we zouden eindigen in
de rangschikking. Als we die match zouden verliezen
moesten we het in de halve finale opnemen tegen Vorarlberg,
en als we die match wonnen waren we ze-
’s Avonds was er een receptie aan de bar in het hotel,
gevolgd met een 5-gangen menu galadiner. Rond 23.30
u. kregen we pas het dessert en iets na middernacht
begonnen ze met de prijsuitreikingen. Elke speelster
van het team kreeg een medaille, fles wijn, een doos
pasta en verschillende snoepjes. Als ploeg kregen we
nog een oorkonde en de beker. Ik kreeg de beker mee
naar huis, omdat ik de jongste speelster was van de
delegatie. Als aandenken aan de Worldcup, kocht ik ook
nog een T-shirt.
Op maandag 1 november namen we in de gietende regen
het vliegtuig terug naar België en keerden we met
de trein terug naar Mol. Ik vond het een schitterende
ervaring om dit al redelijk vroeg in mijn torbalcarrière
te mogen meemaken en het zal iets zijn dat ik niet vlug
zal vergeten. Mijn doel voor dit seizoen is dan ook om
met Mol terug kampioen te spelen zodat we volgend
jaar naar de Eurocup mogen.
Charlotte Scheelen, 6 Kani
*Meer uitleg g over torbal vindt u op p www.vlg.be g

Zo beginnen een aantal van mijn ochtenden geregeld
en dit sinds juli 1994. Al evenveel jaren neem ik een
drietal keer per week de trein naar het Centrum voor
Algemeen welzijnswerk Archipel in Brussel. Sinds
november 2010 komt daar nog de metro bij. Toen
startte ik namelijk op de sociale dienst Iris van het
KIW. Valerie Bellen heeft dus versterking gekregen:
zij zal voortaan de afdeling Prisma onder haar hoede
nemen en ik neem de zorg op voor Iris.
Maar wie ben ik ? Volgens mijn oudste dochter Luna
(10) ben ik ‘onmisbaar, met rood haar, grijsgroene
ogen, superlief, soms nogal streng’. Mijn jongste
dochter Pixie (bijna 8 ) vult aan met ‘ze’ is bijna
43 jaar, kan heel lekker lasagne klaarmaken en is
de liefste mama van de hele wereld’. (Wat zijn ze
toch nog schattig op die leeftijd!) Mijn zoon Kieran
(12, eerste middelbaar dus ...) en ik spelen graag
een partijtje badminton. Om te kunnen winnen van
Op zaterdag 29 januari verzamelden de deelnemers van
het project Sociale Vaardigheden in Ganspoel. Velen
onder hen stonden er op om zelfstandig met de trein te
komen. Omdat ze hiervoor dan wel vroeg uit de veren
moesten, waren er een aantal jongeren met hele kleine
oogjes.
Op deze veelzijdige locatie zouden ze samen weer veel
plezier maken, maar natuurlijk ook hun sociale vaardigheden
versterken. In de loop van de voormiddag kregen
de jongeren de kans om in verschillende workshops te
werken aan hun lichaamsbeleving, het herkennen van
emoties bij zichzelf, het herkennen van emoties bij anderen,
lichaamstaal, stemgebruik bij emoties, het uiten
van gevoelens en nog veel meer. Een zware boterham
Een nieuw gezicht
op de sociale dienst
“De trein richting Brussel heeft een vertraging van vermoedelijk 5 minuten ...”
hem, ga ik wekelijks trainen. Samen met Koen, mijn
man, trekken we er graag op uit. Deze zomer staat
de kust van Picardië op het programma en één van
de komende jaren reizen we zeker naar Schotland of
Ierland.
Maar eerst moet er nog gewerkt worden. Jullie kunnen
mij op maandag, dinsdag en donderdag vinden
op het KIW, waar ik met Lieven een bureau deel.
Mijn tafel ligt vol dossiers en paperassen. Daardoor
lijkt het alsof ik vrij slordig ben, maar het tegendeel
is waar. Kom maar eens een kijkje nemen als mijn
nieuwe (lees grotere) bureau is geïnstalleerd. Iedereen
is welkom. Wie nog een prangende vraag heeft,
maar ze niet durft stellen, kan mij ook nog mailen
op gretel.pardon@fracarita.org
Tot binnenkort!
Gretel Pardon
GON SoVa
Een dag rond
‘Emoties en lichaamstaal’,
een gewichtig thema.
die ze nadien konden doorspoelen op de supergezellige
nieuwjaarsreceptie.
In de namiddag werd het hoog tijd om de benen te
strekken tijdens de bewegingssessie met muziek, om
uiteindelijk te eindigen op de grasvelden van Ganspoel
waar de deelnemers zich nog een laatste keer konden
uitleven met een actieve afsluiter!
Eva Vleminckx
13
Iris/Prisma
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 14
Iris/Prisma
Workshops ‘Blind, maar toch communicatief’
Een aantal scholen doen al verschillende jaren een beroep op ons GON-team type 6 (blinden en slechtzienden) voor
de invulling van workshops tijdens diversiteitsdagen, zo ook het Sint-Jan-Berchmanscollege in Westmalle.
De ‘diversiteitsdagen’, vele jongeren denken daarbij aan
een dagje “geen les”. In Westmalle is dat echter niet
zo. De jongeren kiezen uit een erg grote waaier aan
mogelijke invullingen van een halve dag. Het aanbod
gaat van Japanse verdedigingssporten en relaxatie over
maatschappelijke problematieken tot circustechnieken.
Daartussen één workshop met de titel ‘Blind, maar toch
communicatief’. Ons aanbod ‘Blind, maar toch communicatief’,
was dit schooljaar al het vijfde jaar op rij
een voltreffer. Zo hadden 2 groepen van 30 leerlingen
zich ingeschreven voor onze workshop. Hoe blinden en
slechtzienden in het leven staan, hoe het verloopt om
braille te leren, wat het gebruik van de witte stok van
je vraagt, hoe het is om met een visuele handicap in
de klas te zitten, en hoe je als blinde of slechtziende
jongere je vrije tijd invult zijn allemaal vragen die leven
bij de jongeren in het gewoon onderwijs. De GONbegeleiders
van het Koninklijk Instituut Woluwe zorgen
er samen met enkele getuigen voor dat leerlingen zich
gedurende een halve dag kunnen inleven in het leven
van blinde en slechtziende leeftijdsgenoten.
Hoe verloopt zo’n workshop? We delen de groep tijdens
de twee eerste lesuren in kleine groepjes van een tiental
leerlingen op. Met die kleine groepjes zorgen we
dan voor verschillende inleefmomenten.
Een eerste inleefmoment is het leven van slechtziende
jongeren in de klas. Met simulatiebrillen op doen we
allerhande activiteiten: we proberen in een atlas iets
op te zoeken, we lezen kleine tekst en aangepaste lettergrootte,
we spelen een gezelschapsspel ... Op die
manier komen we uit ervaring te weten op welke problemen
een slechtziende jongere in het gewoon onderwijs
zoal stuit. We bekijken ook welke aanpassingen
het leren toch zo goed mogelijk vooruithelpen.
In een tweede inleefmoment krijgen de leerlingen
uitleg over het braillealfabet. Het ingewikkelde braillesysteem
wordt op een eenvoudige manier uitgelegd.
Hier blijft het ook niet bij een theoretische uitleg. De
leerlingen worden geblinddoekt naar hun plaats aan de
tafel begeleid en krijgen de opdracht verschillende tactiele
opdrachtjes uit te voeren, onze zogenaamde voelspelletjes.
Een model nabouwen in legoblokjes, een
dominospel spelen, insteekpuzzels oplossen, houten
popjes ordenen … allerlei dingen die
op de tast mogelijk blijken te zijn.
Mits een beetje oefening kunnen we
dat allemaal, de ene al beter en sneller
dan de andere.
Tijdens een derde en laatste inleefmoment
geven we elke leerling een
blinddoek en een witte taststok. We
gaan op pad op de speelplaats en
leren tijdens het lopen van een parcours
hoe het gebruik van de witte stok wordt aangeleerd
aan jongeren met een visuele handicap. We leren
hoe gidslijnen worden gebruikt om de weg terug te
vinden, we leren hoe we niet enkel onze tast, maar ook
ons gehoor en onze andere zintuigen gebruiken om ons
goed te kunnen oriënteren, … Al doende ondervinden
we dat mensen met een visuele handicap heel wat mogelijkheden
hebben om de wereld te verkennen, maar
dat ze wel vaak een beetje hulp kunnen gebruiken om
op de juiste weg verder te kunnen.
Ten slotte nemen we de tijd om gedurende een uur in
gesprek te gaan met een ervaringsdeskundige. Dit jaar
vroegen we Lucy Kloeck (met haar blindengeleidehond
Finley) en Daisy Opdebeeck, twee van onze oud-GONleerlingen
om te komen getuigen. Eerst vertellen zij
over hun schoolloopbaan, hun hobby’s, hoe zij hun leven
inrichten, hoe zij deel uitmaken van alle aspecten
van de samenleving … En dan is er tijd voor vragen
…
De Westmalse jongeren hebben na de verschillende
inleefmomenten een goede bagage en stellen vragen
over allerhande onderwerpen. Hoe is het om uit te gaan
met je vrienden, hoe begin je een relatie als je de ander
niet kan zien, wat doe je als je ergens heen wil
waar je nog nooit geweest bent … Lucy en Daisy geven
gericht en doelbewust antwoord op elke vraag. Vanuit
hun eigen ervaringen proberen ze een duidelijk beeld te
scheppen van hoe zij tijdens de belangrijke periode van
de adolescentie in hun leven de juiste keuzes konden
maken. Voor de meer praktische vragen hebben ze enkele
kleine dagelijkse hulpmiddelen bij, een sprekende
weegschaal, een kleurenherkenner, een Brailleuurwerk,
… Maar de meeste vragen gaan net niet over kleine
praktische zaken, het zijn de persoonlijke en de sociale
dingen die het meest aanspreken.
Een inleefdag is altijd boeiend, we gaan moe, maar voldaan
naar huis. We hebben weer een zestigtal jongeren
van het vierde jaar secundair onderwijs een inkijk mogen
geven in het leven van personen met een visuele
handicap. We hebben hen geleerd dat leven met een
handicap niet evident is, maar ook niet onmogelijk. En
dat is goed, zo vinden we.
Joppe Frateur

Dorp op school
Met onze waterbelklas nemen we deel aan het project ‘Dorp op school’ vanuit het ministerie van onderwijs.
Het project wil leerkrachten aanzetten om vakoverschrijdend te werken. Taal, rekenen, W.O. techniek,
sociale vaardigheden, probleemoplossend denken, het komt allemaal aan bod terwijl we het project vorm
geven.
Doel van het project is een eigen dorp te verzinnen waarin
alles wat we in het dorp bouwen echt werkt. Dat zal nog niet
zo eenvoudig zijn, want de leerlingen hebben leuke ideeën en
zien het echt wel groots. Karen wilt een zwembad, Jan wilt
een disco, Jürgen wilt een mijn, Lukas wilt een fontein en
Bart wilt een grote parking. Als alles echt moet werken, dan
betekent dit dat de parkingverlichting moet aangaan, dat het
zwembad niet mag lekken, dat de discobal moet ronddraaien
onder spots, dat de fontein in de speeltuin moet kunnen water
spuiten, dat de mijnwerkers met een lift naar de ondergrond
moeten kunnen … Begrijpt u mijn stress?
Gelukkig word ik bijgestaan door de deskundigheid van meester
Jody. Ik heb wel zicht op techniek, maar 2 extra handige
handen zijn zeker welkom.
Elke dinsdagnamiddag gaan we aan de slag, eerst wat theorie
en dan de praktijk. Eerst bouwt elke leerling zijn eigen huis.
Maar hoe worden huizen eigenlijk gebouwd? Bart weet al veel
over huizen bouwen dankzij zijn papa. Karen, daarentegen,
wou wel eens weten hoe je ervoor kan zorgen dat een huis
stevig gebouwd is. Jan wou weten welke werkmannen helpen
aan het bouwen van een huis en Jürgen vroeg zich af of je
zomaar mag bouwen waar en wat je wil. Voor een antwoord op
al onze vragen trokken we naar een architect.
Gewapend met onze vragen en met een helm op ons hoofd
reden we naar Grimbergen waar meneer Caeckelberg ons opwachtte.
De leerlingen stelden vragen met hopen en luisterden
aandachtig naar de uitleg. Toen we alles wisten, mochten
we de bouwwerf op. Met de plannen in de hand gingen we op
ontdekking.
De inkomhal, de wc, de living, de keuken, de slaapkamers. Alles
klopte volgens plan. De metselaars hadden hun job goed
gedaan volgens Jürgen. Als ik niet aan een touw hang, ben ik
bang op hoogtes, maar bij de leerlingen kon ik geen hoogtevrees
bespeuren. Tot op de zolderruimte klommen ze met de
ladder, zonder één blijk van angst. Ik was de enige met angstzweet
op het voorhoofd wanneer ik ze bezig zag.
Dankzij meneer Caeckelberg zijn wij weer een beetje wijzer
geworden en konden we in de klas onze huizen correct en
mooi afwerken. Nu enkel nog de mijn, de disco, de fontein,
de parking, het zwembad, het grootwarenhuis, de bakker, de
bank … Nog veel werk voor de boeg dus! Eind mei moet onze
maquette klaar zijn. We hopen ze u met het lentefeest te kunnen
tonen.
Juf Lut
15
Ri4
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 16
Vallen en opstaan op het ijs
Er was weer een GON-activiteit, deze keer schaatsen in Haasrode op 14 januari 2011.
We verheugden er ons op onze vrienden terug te zien na een lange tijd namelijk sinds het GON-weekend in
oktober.
Toen we onze vrienden zagen, omhelsden we elkaar, zo blij waren we.
Dan was het tijd om te gaan schaatsen.
Het was met volle pret en met vallen en opstaan op het ijs.
En dan waren we natuurlijk uitgeput dus gingen we in het cafeetje iets drinken met z’n allen.
En natuurlijk ook met de GON-begeleiders.
We bleven uren babbelen tot laat in de avond.
En dan was het tijd om stilletjes te vertrekken, wat eigenlijk niet leuk was.
We verheugen ons al op de volgende activiteit.
Chiara & Kelly
Naar Technopolis met de Zeepbellers
van leefgroep A
Op 8 december gingen we met leefgroep A naar Technopolis. We
hadden tickets gekregen van de Sint en gingen er met de bus
naartoe. Firmin was onze buschauffeur. In Technopolis kon je veel
leuke dingen doen. Je kon er met een auto rijden en een vliegtuig
besturen.
Er was ook een grote waterbaan en je kon ook geld afdrukken met
je eigen foto erop.
Er was een muziekkamer met een piano en een gitaar. Bij de show
'plantastisch' mocht Brecht de assistent van de professor zijn. We
vonden het een erg leuke dag!
Juf Kirsten en juf Ruth
Met Juf Ruth naar het Toneel
Op 13 december gingen we met onze klas naar een toneelvoorstelling.
We namen de metro en moesten daarna
nog een stukje te voet gaan. We stapten over de kerstmarkt,
langs de schaatsbaan en het reuzenrad. De kerstmarkt
was heel mooi. Jammer genoeg hadden we geen
tijd voor een ritje op het reuzenrad.
De toneelvoorstelling ging over een man die Nasreddin
Hodja heet, het was erg grappig!
De uitstap was heel leuk en spannend.
We hadden een erg leuke namiddag!
Juf Ruth
Ri4

Snoezelen met de kleuters van de Zeepbel
28 januari is het eindelijk zo ver!
Het is sportdag en we gaan snoezelen.
Op de kalender in de klas werd al een hele week afgeteld!
Elke dag kruisen we de dag door en staan we een dagje dichter bij het snoezelen!
En nu is het zover!
De vreugde is nog groter als de kleuters zien dat meester Geert meegaat.
De turnmeester is dan ook erg geliefd en moet (samen met meester Jody) voor veel tegengewicht zorgen met al
die juffen en opvoedsters.☺
We stappen de bus op.
We moeten toch bijna een uurtje bollen naar ’t Balanske!
De ‘Zeepbellerkes’ zitten er niet mee in.
Ze genieten van het voorbijschuivende landschap of stellen vragen aan meester Geert.
Toch zijn ze erg blij als we aankomen maar dat heeft dan ook alles te maken met de leuke plek!
We nemen even tijd om te snacken en dan vliegen we erin!
Er wordt gesprongen op ’t springkasteel en de balletjes uit het ballenbad vliegen in’t rond!
We dansen in de muziek/geluiden kamer en tellen alle gezichtjes in de gekke spiegelgang!
Maar er komt ook rust in de groep en dat heeft alles te maken met het verwarmde waterbed en het geschommel
in de hangmat.
Het uur vliegt voorbij!
Klein en groot (jaja!) geniet met volle teugen!
Komen we nog terug?
“JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA”, klinkt het luid en duidelijk!
Tot volgende keer dus!
Wig
‘Alles-met-de-bal-sportnamiddag’
voor de Waterval en Schelp Bovenbouw
Meester Johnny voerde ons met de bus: dat was al een hele klus.
Met onze sportkledij aan, waren we klaar om naar de sportdag te gaan.
Het thema was ‘alles met de bal’, dat klonk helemaal niet zo mal.
In de sportzaal lag alles klaar. Dus verdeelden we ons in drie groepen maar.
‘Alles met de bal’ kende nog veel geheimen voor Schelp en Waterval.
Ballen om te gooien, ballen met raketten, ballen om te springen, ballen om op te zitten.
Met een bal aan de voeten gingen we ons tussen de kegels wroeten.
Met de bal in de hand kom je door het hele land.
Hockeyspelen is superfi jn, scoren moet vanaf de lijn.
Het net van handbal hing best hoog, maar wij bepaalden waar die bal naartoe vloog.
Het was een leuke dag, met heel veel gelach.
Lien en Nele
17
Ri4
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 18
Ri4
Meester op de fi ets
Op donderdag 10 februari 2011 was het weer zover: ‘meester op de
fi ets’.
En neen hoor, het is niet wat jullie denken, onze meesters komen al
elke dag met de fi ets. Deze keer kwam er een speciale meester naar
onze school en wij mochten zelf fi etsen.
We werden verdeeld in groepjes. Waterval onderbouw en Schelp 1
zaten samen.
Eerst allemaal een fi ets uitkiezen en dan konden we beginnen. Allemaal
achter elkaar in een cirkel rijden en ondertussen opdrachten uitvoeren
zoals stoppen, arm uitsteken, naar 1 punt kijken …
Na al deze opdrachten was het tijd voor het echte werk: een heus
parcours. We mochten over een wip fi etsen, slalommen, over een
ladder rijden …
Het was een geslaagde ‘meester op de fi ets’!
Waterval onderbouw 1 – Juf Lies
Winterfeest 22/01/2011
Beste mensen.
Zoals elk schooljaar vieren we het winterfeest met de hele school.
Het is al elk jaar een heel leuk en een heel groot feest geweest.
Ik vond het echt een heel leuk winterfeest dit schooljaar. Op het
winterfeest kan je van alles eten en drinken en er zijn ook heel veel
spelletjes. Op het einde doen we natuurlijk een hele grote volksdans.
Kortom, een heel leuk winterfeest.
Thomas
We vonden het winterfeest keitof! Maar jammer genoeg was niet iedereen er en niet alle mensen deden mee aan de
volksdans. Je kon er vanalles doen zoals een nestkastje maken, snoepsatés maken en een kikker vouwen.
Er was ook een balgooikraampje, daar kon je een lolly krijgen.
Je kon er ook lekker eten zoals hotdogs, hamburgers en er was ook een klein restaurant.
Dat moest je met bonnetjes van 10 euro betalen.
Hans en Robin van klas Ester en Kristel
Carnaval
Ook dit jaar was het weer
een geslaagde carnaval.
Deze keer hebben we het
personeel eens gespot …
Piet Ketele en duiveltje ons boselfje

Vrijdag 21 januari werden de families, opvoeders
en staf van de Torentjes uitgenodigd om elkaar te
ontmoeten en te toasten op het nieuwe jaar. Het
startschot werd gegeven in de loopbrug met wat
smakelijke hapjes en een glaasje (Kidi-)bubbels.
Daarna begaven we ons naar de refter waar de kinderen
van de loopbrug de tafels mooi hadden versierd
en ons een heus kaasbuffet stond te wachten.
Tijdens het eten was er veel ambiance: ervaringen
werden uitgewisseld, er werd samen gespeeld en
de ‘oooh!’s’, en ‘aaah!’s’ wisselden elkaar af bij het
tonen van de fotoreportage (bedankt, Annelies!).
De avond werd afgesloten met opnieuw heerlijke
desserts waarvoor de springplank had gezorgd. De
ouders vonden het alvast geslaagd! Eens kijken
wat onze jongeren ervan vonden …
Vanessa (13 jaar): “Ik vond het eten heel lekker
en ook de kaastaart die de Springplank had gemaakt
als dessert! Ik heb met de ouders en broers
en zussen van andere kinderen kunnen praten
Bubbels met de ouders
en spelen. Er werden ook foto’s getoond van het
kamp enz. die ik nog nooit gezien had en dat was
superleuk!”
Amy (14 jaar): “Ik vond de ouderavond heel
leuk. Ik lust maar een paar kazen dus wil
ik volgend jaar liever iets met vlees of pasta.
Iedereen vond onze desserts heel lekker.
Volgend jaar wil ik dit zeker opnieuw
doen.”
Amber (9 jaar): “Ik vond de hapjes heel lekker;
wij mochten er mee rondgaan! Maar
kaas lust ik niet zo graag, volgend jaar wil
ik vlees! Dat er foto’s werden getoond vond
ik soms leuk, maar soms ook niet. Het was
heel fi jn om buiten te kunnen spelen met alle
kinderen.”
Sofi e Celis
19
TOR
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 20
Verslag Gebruikersraad 1-2-11
Aanwezig: Piet Ketele, Leen Ameye, Valerie Bellen, Josine Peeters, Bart Renard, Jeannine Smets, Rob
Eijsen, Nele De Breucker.
1. Overlopen van het verslag van vorige vergadering
Een aantal punten uit het vorige verslag komen terug in de huidige agenda:
- de 9 plaatsen die die zijn aangevraagd voor de ambulante werking zijn bij het VAPH niet goedgekeurd
voor 2011;
- Er is een offerte aangevraagd voor het maken van een doorlopende leuning om van de bovenspeelplaats
af te dalen naar beneden;
- De verlichting aan de keuken is ondertussen geïnstalleerd, doch de klok die dag en nacht regelt,
werkt niet goed en daardoor gaat de verlichting niet correct aan;
- De brailleopschriften zijn op de deuren in de wetstraat aangebracht. De school moet haar opschriften
voor de deuren nog doorgeven aan de brailledrukkerij;
- De leuningen van de trap aan de sportzaal worden aangepast in de grote vakantie;
- De nieuwe website van KIWoluwe is goedgekeurd door de blinden en slechtzienden.
Het verslag van de vorige vergadering (12 oktober ’10) werd goedgekeurd.
2. Voorzitterschap gebruikersraad
Jeannine Smets wilt het voorzitterschap opnemen als er zich niemand anders kandidaat stelt.
3. Bekendheid gebruikersraad/nieuwe leden aantrekken
Bij het begin van het schooljaar zal er een brief worden meegegeven met de contactgegevens van de
nieuwe voorzitter en de leden van de gebruikersraad.
In de toekomst zullen de mogelijkheden bekeken worden om bij vormings- of ouderavonden, de ouders
nadien een drankje aan te bieden in naam van de gebruikersraad.
4. Resultaat tevredenheidsenquête 3 maanden na opname
Er is een vrij grote tevredenheid bij de ouders 3 maanden na de opname. Een paar punten scoorden
minder goed.
- Ouders vinden dat de informatie die ze krijgen over het VAPH onduidelijk of onvoldoende is. Alle
MDT’s (CLB …) zijn sinds kort verplicht om contact op te nemen met ouders en om ouders effectief
te ontmoeten. Er mag niet meer met volmachten worden gewerkt, waardoor dit probleem verholpen
zal worden;
- Daarnaast blijkt de informatie omtrent de facturatie ook onduidelijk of onvoldoende. Bij de intake
en de inschrijving wordt de facturatie uitgelegd. In het verleden is dit reeds opgenomen geweest in
de onthaalbrochure voor ouders.
Wat kunnen we dan nog meer doen? Bij de eerste factuur zullen we aan de ouders een begeleidende
brief meegeven met de info dat wanneer ouders de facturatie niet begrijpen ze contact kunnen
opnemen met de maatschappelijk assistent.
5. Nalatigheidsinteresten
Verschoven naar volgende vergadering.
6. Verslag erkenningsaudit
De inspectie meldde geen afwijking, wel enkele aandachtspunten:
- bij het uitwerken van visieteksten is het aan te bevelen om ook de gebruikers te betrekken;
- Het is aangewezen om minimaal om de 5 jaar een algemene schriftelijke tevredenheidsenquête af te
nemen bij de ouders;

- De informatie omtrent de digitale bibliotheek mag opgenomen worden in de procedure over vormen,
trainen en opleiden van personeel;
- In de procedure: ‘Detecteren en gepast reageren op misbruik en geweld’ moet er vermeld worden dat
we alle entiteiten op de campus kunnen betrekken bij de melding en het opvolgingstraject.
7. Staking bij de Broeders Van Liefde
De vakbond heeft beslist om vanaf nu elke maand één dag te staken (volgende staking op 21 februari)
voor meer personeel. Wel wordt tijdens die stakingsdagen een minimumbezetting gegarandeerd. Daar
waar kan zullen leefgroepen samengezet worden. De staf springt ook bij, indien nodig.
8. Nieuwe studierichting
Op de website van KIWoluwe staat vermeld dat er volgend schooljaar een nieuwe richting bijkomt: TSO
3de graad Informaticabeheer. Jongeren en ouders zijn hier nog niet van op de hoogte gebracht, terwijl
dit wel al op de website verschenen was. De directie van het MPI zal het BuSO hierover aanspreken.
Wel kan bevestigd worden dat de open plaatsen voor deze richting zullen bekend gemaakt worden in
februari. De KIW-jongeren krijgen voorrang.
9. Varia
a) In de Georges Henrilaan voor de hoofdingang van het instituut zijn de straatlampen al enige tijd
buiten werking. Dit werd reeds aan de stad gemeld;
b) De pdf-versies van Kiwoord op de website zijn leesbaar, maar omdat niet alle omzettingsprogramma’s
voor slechtzienden pdf kunnen lezen, is het ook aangewezen om een Word-versie van Kiwoord op de
website te plaatsen;
c) De gebruikers vragen zich af of er met het dalend aantal leerlingen in Iris nog een toekomst is voor
Iris. De directie en staf bevestigen het toekomstperspectief:
Elke blinde/slechtziende die zich hier aanmeldt heeft voorrang op inschrijving.
In de titel van onze voorziening wordt er ook expliciet vermeld dat we een instituut voor blinden en
slechtzienden zijn en we willen dit ook zo behouden. Ook de GON-werking voor blinden en slechtzienden
willen we een basis blijven geven in ons instituut;
d) De jongeren van Iris-Prisma betreuren het niet meer doorgaan van culturele activiteiten. Vroeger
werd dit regelmatig georganiseerd. We moedigen de jongeren aan om dit thema aan te kaarten op
de bewonersvergaderingen. Zij kunnen op de steun van de staf rekenen;
e) De doelgroepen Iris en Prisma zijn sinds een paar jaar uit elkaar gegroeid. De doelgroep Prisma
bestaat nu uit een jongere populatie waarmee de jongeren van Iris weinig of geen contact hebben.
Het opnieuw organiseren van culturele activiteiten zou het contact tussen beide doelgroepen kunnen
stimuleren en positief beïnvloeden;
f) Zelfstandigheid moet gerichter begeleid worden. Activiteiten zoals het leren om naar de bakker te
gaan, de bus te nemen, ... worden belangrijker geacht dan de was te doen.
Maar de ervaringen en de daarop gesteunde visie van Iris-Prisma vertellen ons dat huishoudelijke
taken (zoals was en plas) kunnen uitbesteed worden aan familiehulp, terwijl dat het moeilijker is om
elke dag iemand te laten komen om brood te gaan halen;
g) Tijdens de perioden van sneeuw hebben we niet de ganse speelplaats ijsvrij gemaakt. We opteerden
om op de speelplaats 2 sporen van een meter breed te laten aanbrengen, om zo de jongeren van Prisma
te kunnen laten genieten van een sneeuwbalmoment tijdens de speeltijden en toch een sneeuwvrij
pad te hebben voor de blinden en slechtzienden.
21
maart 2011 - nr 18

maart 2011 - nr 18 22
Afscheid van Pascal Goossens
Krantenbericht HLN 20/01/2011
Trein grijpt blinde vader
Een blinde vader van twee kleuters is gisterenochtend
gegrepen door een trein in Leuven. Pascal
Goossens (48, foto) stond op het perron te
wachten op de trein naar Brussel en werd gegrepen
door een trein. Hij overleed ter plaatse.
Hoe het ongeval kon gebeuren was gisteren nog
een mysterie. De man kende het station door
en door. Hij vertrok er elke dag naar het Vlaams
Parlement, waar hij werkte op de diensten Externe
Relaties en Informatica.
Pascal was qua inzet en zelfstandigheid een
voorbeeld voor ieder van ons
Patricia Ceyssens Open VLD
Pascal was leerling van het KIW (01/09/1970-
31/06/1981). Hij volgde de afdeling Handel-Telefonie,
stroomde dan door naar Sint-Joris waar hij
zijn diploma secundair behaalde. Daarna studeerde
Pascal Informatica bij GroepT in Leuven. Een man
met bijzondere talenten en vaardigheden, ambitieus,
ambtenaar bij de Vlaamse Gemeenschap, actief
in vele verenigingen en besturen, sportief, so-
van harte welkom
ciaal, gedreven en
sterk geëngageerd
in de wereld van
zijn lotgenoten,
lid van de Raad
van Bestuur van de
Vlaamse Liga Gehandicaptensport,
Voorzitter van de
Oud–Leerlingenbond,
vader van
een gezin met twee
kleine spruiten…
Pascal was een
man, een blinde
man, om “u” tegen te zeggen, een voorbeeld voor
eenieder van ons.
Zoals een zaadje in de grond, onzichtbaar voor
onze ogen, zich totaal overgeeft aan de aarde, zo
leeft Pascal vandaag verder. Vele kleine scheuten
zagen reeds het daglicht tijdens zijn leven.
Geloven in,en verder zetten van wat hij begon
zullen ervoor zorgen dat we in de komende jaren
de vruchten zullen afwerpen van wat hij zaaide.
“Laat me alsjeblief stilletjes verder leven.”
L e n t e f e e s t
Zaterdag 28 mei 2011
P R O G R A M M A
11.30 > 18.00 u. bar met hapjes
11.30 > 14.00 u. restaurant
13.00 > 15.00 u. secundaire school en MPI: opendeur met open vaklokalen/internaat
en jongeren in actie
13.00 > 15.00 u. basketbalwedstrijd
14.00 > 15.00 u. ketwalk: optreden van de kinderen van de kleuter- en lagere school
14.00 > 17.00 u. workshop Rhok/kunstacademie S-P-W waar een aantal jongeren van
het MPI tijdens het schooljaar ingeschreven zijn
15.30 u. openklas De Zeepbel
16.00 > 17.00 u. defi lé met muziekoptreden van de jongeren van de secundaire school/
internaat
17.00 u. optreden van Tom Helsen
18.00 u. basketwedstrijd (personeel BuBaO versus BuSO)
Doorlopend van 13 u. tot 18 u.: kunsttentoonstelling met werken van leerlingen, klimmuur,
bakstapelen, eendjes vissen, springkasteel, hindernissenparcours, voetbal

LIEF EN LEED
Nieuwelingen op onze planeet
✓ 10/12/10 JANS, dochtertje van Veerle Verlinden (opvoedster Zeepbel)
✓ 29/12/10 MARTHA, dochtertje van Goedele Palmers (GON-begeleidster BuSO) en Kim Lerouge
(schoolpsycholoog BuSO)
✓ 21/01/11 MIRA, dochtertje van Joke Geirnaert (opvoedster Zeepbel)
✓ 03/02/11 FINN, zoontje van Anke de Ruijter (opvoedster Torentjes)
✓ 07/03/11 YERKE, zoontje van Ineke Zimmerman (GON-coördinator BuBaO)
Onze overledenen
✓ 02/01/11 Germaine Godts (moeder van Stefaan Renders – Technische Dienst)
✓ 04/01/11 Serge Van Cutsem (vader van Wesley Van Cutsem – leerling OV2)
✓ 19/01/11 Pascal Goossens (voorzitter Oud-leerlingenbond ViG)
✓ 10/03/11 Willie De Keyser (broer van Mark De Keyser – Logistiek directeur)
Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben maar wiens naam we hier
niet noemen. Ook met hen voelen we mee.
AGENDA
BuBaO – Ri4
30/03/11-01/04/11 openluchtklassen Zeepbel L.S.
01/04/11 studiedag GON type 7
05/04/11 dovencultuurdag in Gent
30/04/11 viering 5 jaar VGT
06/05/11 eerste communie
11/05/11 toneel Zeepbel 3 en 4
13/05/11 vormsel
16/05/11-18/05/11 openluchtklassen Schelp
18/05/11-20/05/11 openluchtklassen Waterval en Waterbel L.S.
15/06/11-17/06/11 openluchtklassen Waterval en Schelp kleuters
21/06/11 gordel voor scholen
23/06/11 avonturentocht Zeepbel L.S. en Waterbel in Huizingen
24/06/11 rapport en oudercontact
30/06/11 einde schooljaar om 12 uur
BuSO – IRIS – PRISMA – REGENBOOG 2
06/04/11 rapport periode 3 voor 7KAN
07/04/11 geen school (klasbesprekingen)
08/04/11 rapport T2, paasbrunch en paasviering
31/05/11 rapport P4 voor 6KAN
01/06/11 rapport P4
09/06/11 GIP voor 6KAN, kwalifi catieproef voor 5de jaar OV3
15/06/11 GIP voor 7KAN
27/06/11 archiveren, barbecue
29/06/11 oudercontact en proclamatie
30/06/11 rapport T3 en afscheidsviering
VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN
11/04/11-25/04/11 paasvakantie
06/05/10 10 jaar Prisma om 17 uur
28/05/11 lentefeest – opendeurdag
02/06/11-03/06/11 Hemelvaartsvakantie
13/06/11 pinkstermaandag
23
maart 2011 - nr 18

Met dank aan onze sponsors
maart 2011 - nr 18 24
Nieuwe studierichting
in het KIWoluwe
Uniek in Vlaanderen en Brussel!
Schooljaar 2011-2012
3de graad Informaticabeheer (TSO)
Een bedrijfsgerichte informaticaopleiding
met een brede algemene vorming en doorstromingsmogelijkheden
Meer info i.v.m. profi el van de opleiding, wie
kan starten, lessentabel en inschrijvingen
Via mail hildebrondeel@hotmail.com (lln type 6)
hildeborremans@gmail.com (lln type 7)
Via de website: www.kiwoluwe.org (nieuws)