Hugo Priemus - Nirov

Levensloop
Eerste schreden
Geboren op 15 oktober 1942 in Rotterdam (Charlois) is Hugo Priemus het kind van
migranten, die het jaar ervoor Schouwen en Duiveland verruild hebben voor
Rotterdam. Hij is het spreekwoordelijke knapste jongetje van de klas. ‘Verlegen en met een
iets te hoge, iets te snelle stem,’ zegt hij zelf. Slaat de eerste klas van de lagere school over
om daarna voor het gymnasium te kiezen, dat hij probleemloos doorloopt. Het allerknapste
jongetje van de klas is hij alleen niet meer, door al z’n nevenactiviteiten, zoals de
schoolkrant, toneel, de evenementen die hij organiseert.
Eind jaren vijftig komt hij in contact met
iemand die een klein zelfstandig architectenbureau
in Rotterdam heeft. ‘Dat leek
me de ideale combinatie van creativiteit, techniek
en gedragswetenschappen. Ik wilde naar de
HTS om later via een Academie van Bouwkunst
architect te worden.’ Een kennis van zijn moeder
weet hem ervan te overtuigen dat een opleiding
aan de TH Delft een betere basis vormt. Het wordt
Bouwkunde, vanwege de creatieve kant die zwaar
weegt. Hugo wil namelijk architect worden.
Een onverdeeld succes is het niet; Hugo vindt
het leeuwendeel van de ontwerpbeslissingen
‘grepen in de lucht’. ‘Voor de zekerheid’ begint hij
een studie Nederlands aan de Nutsacademie in
Rotterdam. De omslag komt als hij geconfronteerd
wordt met volkshuisvesting, woningbouw en
woningontwerp. ‘Het was de tijd van de naoorlogse
woningnood. Er was dus een concrete maatschappelijke
uitdaging. En er was over woningbouw en
het wonen al veel onderzoek gedaan. Ik las er veel
over en was verheugd over het houvast dat veel
onderzoek bood. Ik besloot de studie Bouwkunde te
continueren, haalde in mei 1961 mijn Propedeusediploma
en liet de opleiding Nederlands na één jaar
(met pijn in het hart) varen.’
Hij studeert cum laude af op het onderwerp
‘Industriële woningbouw op het Noordereiland,
Rotterdam’. De studieduur van 4,5 jaar was aan
de Afdeling Bouwkunde een record dat tot de
invoering van het BSc-MSc-systeem nooit is
geëvenaard, laat staan gebroken. Vlak vóór zijn
afstuderen vraagt professor Brouwer of Hugo aan
6
Hudig Penning 2010
de TH Delft zou willen blijven. ‘Wat wordt dan mijn
taak?’ vraagt Hugo hem. ‘Dat moet je zelf bepalen.
Gewoon doorgaan met het woningbouwonderzoek,
zoals je nu bezig bent’, was het antwoord. Hugo
gaat graag op het aanbod van professor Brouwer in.
Als hij op 1 juni 1965 als wetenschappelijk medewerker
binnen de afdeling Bouwkunde aan de slag
gaat, staat een proefschrift als eerste op de agenda.
Dat is op dat moment bijzonder: er was op dat
moment bepaald geen sprake van een promotietraditie.
Het onderwerp moet in het verlengde liggen
van zijn afstudeerproject: flexibiliteit en industrialisatie
van de woningbouw. Bijna drie jaar later, op
14 februari 1968, ligt er een vuistdik proefschrift:
‘Wonen – kreativiteit en aanpassing’. De (fors
ingekorte) handelseditie verschijnt in 1969 en geldt
jarenlang als verplichte literatuur voor bouw- en
woonsociologen.
Het (succesvol) vertalen van wetenschappelijke
kennis naar een breed publiek wekt enthousiasme
bij Hugo op: hij dient bij Teleac een voorstel in
voor een televisiecursus ‘Bouwen en Wonen’. Dat
valt in goede aarde en leidt uiteindelijk tot het door
hem geschreven cursusboek ‘Bouwen en Wonen.
Inleiding in de woningbouw en volkshuisvesting’
(1971) en het presenteren van alle vijftien afleveringen.
Hij zou later nog vele malen als deskundige
terugkeren, zowel op televisie als op de radio.
Eind 1966 gaat Hugo als research-ingenieur parttime
aan de slag bij de Nationale Woningraad
die in Amsterdam is gevestigd en probeert het te
combineren met zijn werkzaamheden voor de TH