i137 GEO binnen - GeoTechniek

Figuur 8
eenheid werden volgende basiseigenschappen
gekozen: korrelverdeling, consistentiegrenzen,
volumemassa. Figuur 6 geeft een beeld van de
samengevoegde korrelverdelingsdiagrammen
van de Zanden van Antwerpen (ZA).
Daar de realisatie van de Oosterweelverbinding
zowel ophogingen en uitgravingen, bruggen als
tunnels omvat werden alle lagen tussen maaiveld
tot en met de Boomse klei gekarakteriseerd.
De Boomse klei is een vaste overgeconsolideerde
klei met een dikte van meer dan 60m ter
plaatse van de tunnellocatie. De toplaag (2-3 m
dik) van de Boomse klei is meestal licht verstoord
(ontspannen), met daaraan verbonden
minder gunstige mechanische karakteristieken.
Het voorkomen van de wielen ter hoogte van
de tunnellocatie had ook een belangrijke impact
op het ontwerp. Figuur 7 illustreert dat het
tunneltraject zowel de Boomse klei als het
wielsediment doorsnijdt.
Voor het vastleggen van karakteristieke waarden
van de gedraineerde schuifweerstandsparameters
werden naast de breukwaarden
van de triaxiaalproeven, ook waarden corresponderend
met een axiale vervorming van
respectievelijk 2% en 5% beschouwd. Tabel 1
geeft aan welke waarden dienden aangehouden
te worden bij het geotechnisch ontwerp.
Uitgaande van de resultaten van de triaxiaal-
34 GEOtechniek – oktober 2008
Traxiaalproeven AV - breuk (95% karakteristieke waarde, pq diagram)
proeven werd volgende procedure gevolgd
om karakteristieke waarden te bepalen (hetzij
voor breukwaarden of 2% respectievelijk 5%
waarden).
de resultaten van de triaxiaalproeven werden
uitgezet in een s’-t diagram
daar bij mogelijke bezwijkmechanismen een
groot volume grond is betrokken, kan een
karakteristieke waarde dicht bij de gemiddelde
waarde worden aangenomen (compensatie
van zwakkere naar sterkere zones is mogelijk).
In overeenstemming met EC7 wordt de waarde
berekend waarvoor een 95% probabiliteit
bestaat dat de ‘echte’ gemiddelde waarde groter
is dan de geschatte waarde. De statistische
methodiek om uitgaande van de resultaten van
traxiaalproeven de 95% betrouwbaarheidsgrens
te bepalen kan u terugvinden in de referenties
[2] en [3].
Figuur 8 toont de grafische voorstelling van de
resultaten van triaxiaalproeven op alluviale sedimenten,
voor breukwaarden en met 95%
betrouwbaarheidsinterval, respectievelijk 5%
fractiel. Voor de niet-gedraineerde schuifweerstand
werd een analoge statistische methodiek
toegepast om karakteristieke cu-waarden in
functie van de diepte te bekomen, zoals voorgesteld
op figuur 9.
Voor de vervormingsmoduli (E-waarden uit
samendrukkings-, dilatometer- en pressiometer-
proeven) werden geen karakteristieke waarden
opgegeven, daar deze moduli sterk spanningsafhankelijk
zijn. Bekomen E-waarden voor verschillende
geotechnische eenheden werden wel
geïnventariseerd, met opgave van type proef en
spanningsniveau.
Ontwerphandboek
Voor het geotechnisch ontwerp werd EC7 (EN
1997-1), mits enkele divergenties, opgelegd;
design approach 1, combinaties 1 en 2, zijn van
toepassing. Specifieke berekeningsconcepten
werden in detail beschreven voor o.a. paaldraagvermogen,
zettingsberekeningen.
Voor de beschouwde geotechnische lagen werd
een parameterset voorgesteld aan de aannemer(s).
De aannemer stond het vrij:
ofwel de vooropgestelde waarden over te
nemen, en dan ook de volledige verantwoordelijkheid
te dragen van het ontwerp op
basis van deze waarden.
ofwel alternatieve waarden te gebruiken, met
een gedegen onderbouwing, die dan ook door
BAM dienen goed gekeurd te worden.
Voor de quartaire zanden werd in het bestek
ϕ '=30° vooropgesteld. Hogere waarden
(uit triaxiaal proeven) konden enkel worden
gehanteerd mits meer intensieve monitoring.
Bestekteksten geotechnische
uitvoeringstechnieken
Deze bestekteksten refereren naar de Europese
normen ‘Execution of special geotechnical
Works’, met enkele aanpassingen voor
boorpalen, damwanden en grondankers.
Naast specifieke richtlijnen voor paalbelastingsproeven
en beproeving van grondankers ging
bijzondere aandacht naar controlemetingen
en monitoring.
Het opgelegde monitoringschema werd
gedifferentieerd naar de geotechnische categorie
(volgens EC7) waartoe de deelprojecten
konden worden gerekend. Verder werden de
locaties voor instrumentatie vastgelegd op
basis van volgende overwegingen:
identificatie van kritische zones: slechte
grondgesteldheid, hoge belastingen, zones
met belangrijke waterspanningsopbouw, etc.
identificatie van zones waarvoor het gedrag
representatief kan worden geacht voor de
volledige structuur.
Deze zones worden als primair geïnstrumenteerde
zones gecatalogeerd, met uitgebreide monitoring.