WET EN MENS - van Dick Wortel

verbeteren. De loonschalen overlapten elkaar gedeeltelijk, zodat bijvoorbeeld een goede
arbeider in groep I meer kon verdienen dan een slechte in groep II. Men zou dit een waarderingstoeslag
kunnen noemen. Afwijking zowel naar boven als naar beneden van de loonschaal
was slechts in bijzondere gevallen en met waarborgen omkleed mogelijk. De GSWcommissie
en de minister werden daarbij betrokken.
De vakcentrales zagen in deze nieuwe regeling enkel voordelen. Er werd veel meer van de
werkleiding en de GSW-commissie gevraagd dan tot dan toe het geval was. “Wij houden ons
ervan overtuigd”, meende de centrales, “dat beide dit ten aanzien van hun beschutte beschermelingen
weten op te brengen” (De Vakbeweging 1056, 215). Andere voordelen van de
nieuwe loonregeling waren een grotere gradatiemogelijkheid dan tot dan toe. Er was ook een
betere basis door de indeling in drie groepen. Er was ook veel waardering voor de mogelijkheid
om zichzelf te kunnen opwerken.
Niet tevreden waren de centrales over de looncijfers, die hadden iets hoger gekund. Maar
daar wilde vakbeweging na de toen nog lopende kabinetsformatie nog op terug komen. [Illustratie!].
De kabinetsformatie verliep uiterst moeizaam en enkele door de vakcentrales
voorgestane verbeteringen dreigden ernstig vertraagd te worden. De centrales meenden dat de
vakantierechten per 1 september zouden kunnen ingaan en vroegen minister Suurhof daarvoor
zorg te dragen, “opdat de betrokkenen geen schade van een late beslissing zouden
ondervinden”. De regering had al veel eerder kunnen en moeten beslissen, meenden de
centrales. In het vrije bedrijfsleven waren de 15 dagen vakantieverlof en 4% toeslag reeds
verwezenlijkt. Alleen de landarbeiders waren daar nog van verstoken. “En daaraan zal
minister Suurhof toch niet de in de een of andere vorm gehandicapten willen ophangen?”
vroegen de centrales zich af “te meer nier, omdat het hier een categorie van mensen betreft,
die niet in staat zijn door machtsontplooiing iets af te dwingen” (De Vakbeweging 1956, 326
met illustratie).
In de vergadering van het N.V.V.-bestuur van 18 april 1956 trad Van Mastrigt uit het
bestuur. In de commissies werd hij opgevolgd door J.H. Schüller, die van de A.B.V.A. afkomstig
was en ook nog voorzitter van de N.V.V.-afdeling was. Daarnaast vertegenwoordigde hij
de afdeling nog in talloze andere commissies, zoals Commissie van Advies
Huisvestingbureau, Huurcommissie en was hij bestuurslid van Ons Centrum, de Sociëteit
voor bejaarden en van de 1-mei-commissie.
Ook de commssies veranderden. De tot dusver afzonderlijke commissie voor
hoofdarbeiders en handarbeiders werden samengevoegd tot de Commissie Gemeentelijke
Sociale Werkvoorzieningsregeling voor Hoofd- en Handarbeiders.
De commissie was als volgt samengesteld: S. Krist, directeur van de Dienst voor Sociale
Zaken, voorzitter; J.H.F. Vermond, ambtenaar bij dezelfde dienst, secretaris; C.J. Vogel,
eveneens ambtenaar bij deze dienst als adjunct-secretaris; H.C. Koekebakker, departement
van Sociale Zaken en C.R.L. Oostveen, ambtenaar van het Gewestelijk Arbeidsbureau. Voor
de vakcentrales waren, naast J.H. Schüller, P.B.H. Oostdam (K.A.B.) en H. van Cittert
(C.N.V.) de leden. Soms waren ook de directeuren van Gemeentewerken en van de
Gemeentelijke werkplaats uitgenodigd om hun voorstellen staande de vergadering toe te
lichten. Voorts werd er uit de commissie een subcommissie benoemd, die tot taak kreeg om te
beoordelen wie er in aanmerking zouden kunnen komen voor plaatsing op een van de
werkobjecten. Deze commissie bestond uit een vertegenwoordiger van de vakcentrales, een
vertegenwoordiger van het G.A.B. en een vertegenwoordiger van de Dienst voor Sociale
Zaken. Een vertegenwoordiger van een vakcentrale functioneerde als voorzitter. Het
voorzitterschap rouleerde om de drie maanden. De commissie kwam vrijwel iedere week
bijeen.
16