KLADrapport 15 - Kale-Leie Archeologische Dienst

18 Durabrik / Kale-Leie Archeologische Dienst 2009, KLAD-Rapport 15
zette zich verder in het couperen. In de mate van het mogelijke gebeurde dit per herkende structuur.
Afhankelijk van de grootte, de vorm en de oversnijdingen van de sporen onderling werden één of
meerdere coupe-assen gehanteerd. De aldus verkregen profielen werden gefotografeerd, ingetekend
op schaal 1/20 en beschreven. Al het vondstmateriaal werd gerecupereerd in vondstzakken en
wanneer het interessant geacht werd, werden bulkstalen en/of pollenstalen genomen. Tenslotte werd
de resterende vulling van het spoor verder onderzocht op vondsten. Waterputten werden wanneer
mogelijk met de hand gecoupeerd. In de praktijk betekent dit dat door afwezigheid van bemaling
in combinatie met een hoge grondwatertafel drie waterputten in de wintermaanden van fase 1
met de kraan werden verdiept. De resterende waterputten en –kuilen konden handmatig worden
uitgegraven, gezien bemaling geplaatst werd eind april 2009. De waterputten werden verdiept tot
op het eerste hout van de bekisting, of tot op ca. 1m wanneer geen hout werd aangetroffen. Na
fotograferen, beschrijven en intekenen van de coupes werd alles terug vlak gezet en een tweede
grondplan aangemaakt. Hierna werd indien mogelijk verder gecoupeerd tot het einde van de kuil
bereikt was. Centraal langs de zuidoostelijke zijde van het terrein werd een zone afgebakend waar
bij het opschaven van het vlak enkele stukjes silex werden aangetroffen. Gezien de hoge tijdsdruk
werd ervoor geopteerd deze zone geleidelijk aan al schavend te verdiepen. De locatie van de
vondsten werd aangeduid met prikkers in het vlak en op het grondplan opgetekend. Tenslotte werden
de bovenste lagen van deze zone in bulkzakken geschept om tijdens de verwerking gezeefd te
worden. Op enkele plaatsen werd de bodemopbouw van het terrein onderzocht door middel van
wandprofielen. Ook deze werden gefotografeerd, beschreven en ingetekend op schaal 1/20.
Onmiddellijk aansluitend op het terreinwerk werd gestart met de verwerking van de resultaten. Gezien
de beperkte tijd die voor dergelijke verwerking wordt voorzien is slechts een basisrapportage van
de resultaten mogelijk. Een uitgebreide studie van de vondsten is binnen dit kader niet haalbaar. De
nadruk werd gelegd op het aanmaken van een grondplan en een digitaal archief, een beperkte
determinatie van de vondsten en een eerste interpretatie van de grondsporen. Een groot deel van
het vondstmateriaal was reeds tijdens de opgraving zelf op regendagen en ’s avonds gewassen,
getekend en bestudeerd. De resterende vondsten werden gewassen, gepuzzeld en geplakt. De
relevante stukken werden hierna getekend en gefotografeerd. Voor de determinatie van het aardewerk
werd een beroep gedaan op Dr. Wim De Clercq (UGent) voor het Romeins luik en op Dr. Koen
De Groote (VIOE) wat betreft het middeleeuws materiaal. Op de metaalvondsten werden CT-scans
uitgevoerd op de dienst Radiologie en Medische Beeldvorming van het UZ Gent. De silexvondsten
werden geïdentificeerd door Prof. Dr. Philippe Crombé (UGent). Alle bulkstalen werden uitgezeefd
op een maaswijdte van 0.5mm. Van elk staal werd, wanneer mogelijk, minstens 1l bulk luchtdicht
bewaard. Het uitgezeefd residu werd onderzocht op inhoud, opgelijst en verpakt voor bewaring. De
grondplannen, alsook de andere tekeningen, werden gedigitaliseerd in Adobe Illustrator en gelinkt aan
het autocad-plan van de topograaf. Daarnaast werden lijsten van de verschillende stalen en vondsten
aangemaakt, alsook een database waarin de sporen met hun specifieke eigenschappen worden
opgesomd. Het natuurwetenschappelijk onderzoek zal grotendeels plaats hebben na de verwerking.
De resultaten ervan zullen in artikels en bij lezingen publiek gemaakt worden. De monsters voor
dendrochronologische datering van het hout werden genomen door Kristof Haneca (VIOE) die ook
het onderzoek erop zal uitvoeren. Enkele pollenstalen en ook een stukje van een natuursteen worden
op kosten van de UGent, in het kader van het onderzoek te Evergem - Kluizendok, palynologisch en
petrografisch onderzocht.
Niet geheel onverwacht werd deze opgraving geteisterd door het Belgisch weer. Tijdens de herfst- en
wintermaanden had het onderzoek vooral te lijden onder de vele regen, alsook onder de soms zeer
hoge grondwatertafel. Dit werd vooral problematisch bij het opgraven van drie waterputten tijdens de