Beschrijving juridische kader - Commissie-Samson

van zorgaanbieders waar een jeugdige verblijft. Hij behoeft geen
toestemming van derden om met de jeugdige te spreken.
Aan de vertrouwenspersoon wordt alle informatie verschaft die
hij behoeft voor een juiste uitvoering van zijn taak (artikelen 65
en 66 UWjz).
4.2.3.2 Situatie in 1945
Conclusie
De minister van Justitie was verantwoordelijk voor de
rijks inrichtingen.
Particuliere instellingen voor verpleging en behandeling van minderjarigen
behoefden de goedkeuring van de minister. Zij moesten
aan de minister verklaren zich te onderwerpen aan de desbetreffende
regelgeving.
Personeel moest van goed levensgedrag zijn.
Er was geen wetgeving die voorzag in de afgifte van een verklaring
omtrent het gedrag.
Beschrijving
Instellingen en pleegouders
De wet van 12 februari 1901, Stb. 64, houdende beginselen en
voorschriften omtrent maatregelen ten opzichte van jeugdige
personen en het daarop gebaseerde besluit van 15 juni 1905, Stb.
209 (nadien vele malen gewijzigd)
bevatten ook regels omtrent de kwaliteit in de inrichtingen waarin
jeugdigen waren opgenomen op een civielrechtelijke titel. Voor
een beschrijving daarvan wordt verwezen naar de par. 4.3.2.2. en
4.3.3.2.
Justitiële gegevens en verklaring omtrent het gedrag
Er bestond geen deugdelijke regeling inzake justitiële documentatie
en de verklaring omtrent het gedrag.
De eerste voorschriften over justitiële documentatie stammen
uit 1896. Sinds die tijd hielden de griffies van de rechtbanken strafregisters
bij. Daarin werden alleen strafbladen opgenomen met
aantekening van een strafrechtelijke veroordeling.
Burgemeesters gaven al dan niet op wettelijke grondslag en/of op
de voet van ministeriële circulaires verklaringen omtrent (goed)
gedrag af.
4.2.3.3 Wijzigingen
Conclusie
De wet van 12 februari 1901, Stb. 64, houdende beginselen en
voorschriften omtrent maatregelen ten opzichte van jeugdige
personen en het daarop gebaseerde uitvoeringsbesluit uit
1905 is blijven gelden tot de inwerkingtreding in 1965 van de
Beginselenwet voor de kinderbescherming en het daarop gebaseerde
het Uitvoeringsbesluit kinderbescherming. Dit uitvoerings-
56
besluit bevatte ook regels omtrent kwaliteit in de inrichtingen en
in pleeggezinnen.
Het beeld bleef hetzelfde. De minister van Justitie droeg eindverantwoordelijkheid.
Hij had het opperbeheer over de rijksinrichtingen.
Hij kon de directeur daarvan instructies geven. Particuliere
inrichtingen moesten aan allerlei eisen voldoen om in aanmerking
te kunnen komen voor een goedkeuring om minderjarigen te verzorgen,
te behandelen of te verplegen. Het bestuur van de rechtspersoon
die de inrichting in stand hield, was verantwoordelijk.
Het personeel moest van goed levensgedrag zijn. Indienstneming
was mogelijk, indien een verklaring omtrent het gedrag kon
worden overgelegd. De Wet op de justitiële documentatie en op
de verklaringen omtrent het gedrag uit 1959 voorzag in de afgifte
daarvan.
Met de inwerkingtreding van de Wjhv in 1990 deed het begrip
kwaliteit expliciet zijn intrede in de regelgeving. De Wjhv bevatte
een afzonderlijk hoofdstuk inzake kwaliteit. Daarop waren een
aantal uitvoeringsbesluiten met algemene en specifieke regels
over (gezins)voogdijinstellingen en rijks- en particuliere inrichtingen
en hun personeel gebaseerd.
Met de inwerkingtreding van de Wjz 2005 worden de kwaliteitsregels
van de Wjz van kracht.
In 2004 wordt de Wet op de justitiële documentatie en op de
verklaringen omtrent het gedrag vervangen door de Wet justitiële
en strafvorderlijke gegevens.
Sinds 1984 voorzag de Beginselenwet voor de kinderbescherming
in een klachtprocedure. Klachtprocedures breidden zich verder uit.
Beschrijving
Instellingen en pleegouders
Voor een beschrijving tot 1965 wordt verwezen naar de beschrijving
van de situatie in par. 4.3.3.2.
Van 1 juli 1965 tot 1 juli 1989 gold het regime van de Beginselenwet
voor de kinderbescherming en het daarop gebaseerde het
Uitvoeringsbesluit kinderbescherming (zie ook par. 4.2.1.3.).
Het Uitvoeringsbesluit (hierna te noemen besluit) bevatte een
groot aantal specifieke en gedetailleerde regels inzake particuliere
instellingen, particuliere inrichtingen en tehuizen, en rijksinrichtingen,
belast met de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen
en met de tenuitvoerlegging van straffen en maatregelen.
Ten aanzien van particuliere instellingen kan in het algemeen worden
gewezen op het volgende.
Een instelling behoorde zodanig te worden toegerust dat een
doeltreffende uitvoering van haar taak was verzekerd. Voorts
diende zij over voldoende personeel te beschikken. Dat personeel
moest van goed levensgedrag zijn. Indienstneming was mogelijk,
indien een verklaring omtrent het gedrag, bedoeld in de Wet op de
justitiële documentatie en op de verklaringen omtrent het gedrag
kon worden overgelegd. Het personeel moest door opleiding,
deskundigheid en persoonlijke geschiktheid voldoende bekwaam
zijn voor de opgedragen taken. Aan de verdere opleiding en
bijscholing, in het bijzonder aan de pedagogische vorming, moest