Korte Verklaring der Heilige Schrift DE KLEINE PROFETEN

Hij wendt zijn gunst, die Hij van de stad had afgetrokken, haar weder toe. Tengevolge hiervan zal zijn
huis daar worden herbouwd; dit betekent hier dan, dat de reeds vóór vijf maanden aangevangen
bouw (zie bij vs. 7) gelukkig ten einde zal worden gebracht. En over Jeruzalem zal "het meetsnoer
worden gespannen", d.w.z. de stad zal in percelen worden ingedeeld, om herbouwd te worden. We
zagen vroeger (bij Hagg. 1:4), dat met dien herbouw wel reeds een begin, maar nog slechts een
gering begin was gemaakt; hier wordt dus voorzegd, dat die arbeid zal worden hervat en voortgezet
met zulk een kracht, dat heel de stad uit haar puin herrijzen zal.
Vs. 17 brengt nog een andere toevoeging. Niet alleen Jeruzalem, maar ook de andere steden van
Juda — de HEERE noemt ze "mijne steden", om zijn liefde tot haar uit te drukken — zullen weder van
het goede overvloeien. — Maar onder al die steden blijft toch Jeruzalem de eerste, daarom luidt het
slot, dat de HEERE Sion weder vertroosten en Jeruzalem weder verkiezen zal, vgl. 2:16 en 3:2. "Sion"
duidt evenals "Jeruzalem" de stad aan, maar dan speciaal als de plaats, waar de tempel is gevestigd.
Dat de HEERE Jeruzalem weder "verkiezen" zal, geeft te kennen, dat Hij deze stad weer zal maken
tot de plaats zijner heilsopenbaring. De uitdrukking, dat Hij Sion zal "vertroosten", vgl. Jes. 51:3, zegt
in wezen hetzelfde: dit [54] "troosten" geschiedt doordat de HEERE Sions ellende en nood verandert
in heil en voorspoed. Naturlijk is "troosten" figuurlijke spreekwijze, berustend op de voorstelling van
de stad als persoon. Overigens behoeft men onze uitspraak niet tot de stad te beperken; veeleer
vloeien stad en bevolking tot één begrip samen.
Aangaande de vervulling valt hier in hoofdzaak hetzelfde op te merken als bij andere soortgelijke
profetieën (vgl. bij Hagg. 2:10). Een aanvankelijke vervulling is gekomen in het goede, dat Juda in de
komende jaren is ten deel gevallen: eerst de voltooiing van den tempel, dan het werk van Ezra en
Nehemia, en de nieuwe opbloei van het volksbestaan, die toen en in de volgende eeuwen is
aanschouwd. Maar in den grond der zaak is Jeruzalem en Sion de gemeente Gods; daarom bestaat
de vervulling principieel in het aan haar door Christus' eerste komst geschonken geestelijke heil, en
finaal in de heilsvoltooiing ten jongsten dage.
Het tweede gezicht: de horens en de smeden. 1 :18-21.
18 En ik sloeg mijn ogen op en ik zag, en zie: vier horens. 19 En ik zeide tot den engel, die tot mij sprak:
Wat zijn dat? En hij zeide tot mij: Dat zijn de horens, die Juda, Israel en Jeruzalem verstrooid hebben.
20 Toen toonde de HEERE mij vier smeden. 21 En ik zeide: Wat komen dezen doen ? En hij zeide: Dat
zijn de horens, die Juda verstrooid hebben, zó dat niemand zijn hoofd kon opheffen; en nu zijn dezen
gekomen om hen te verschrikken, en om neer te slaan de horens der volken, die den horen verheven
hebben tegen het land van Juda om het te verstrooien.
Dit tweede gezicht vertolkt een gedachte, die ook in het eerste reeds tot uitdrukking kwam (1:15):
de vernedering der aan Juda vijandige volkerenwereld.
18, 19 Opnieuw heeft Zacharia een gezicht. Wij nemen aan (zie boven 1:7), dat het in denzelfden
nacht is als waarin hij het eerste gezicht ontving. Dit eerste gezicht is voorbijgegaan, en na een
kortere of langere rustpoos heeft Zacharia (in den geest) de gewaarwording van iemand, die zijn
ogen opslaat en dan iets bijzonders voor zich ziet, dat zijn aandacht in beslag neemt: m. a. w. hij
ontvangt een nieuw visioen. Wat hij ziet, zijn allereerst vier horens. Men kan het zich zó voorstellen,
dat ze, evenals bij het brandofferaltaar, bevestigd zijn aan de hoeken van een of ander lichaam;
maar dit staat er niet bij: het gaat om de horens. Ook hier wordt het visioen aan Zacharia verklaard
door den engel der [55] uitlegging (vgl. bij 1:9): die horens hebben Juda, Israel en Jeruzalem
verstrooid. Het beeld is doorzichtig: de horen is het symbool van kracht en macht, vgl. Ps. 18:3; 75:5,
6, 11, enz.; deze horens symboliseren de macht der volkeren, die Juda hebben verstrooid. Het getal
vier komt ook voor in het gezicht van Dan. 7 aangaande de vier dieren, die vier op elkander volgende
wereldrijken voorstellen (vgl. ook Dan. 8:8). De vier horens van Zacharia's visioen zijn daarmede niet
te vereenzelvigen, daar hier sprake is niet van wereldrijken, die voor een deel nog toekomstig zijn
(zoals bij Daniël), maar van volkeren, die Juda hebben verstrooid. Het getal vier zal hier wel wijzen op
32