Verzekeringsrecht jurisprudentie 2002.pdf - Ex Tunc

HOOFDSTUK 3
assurantietussenpersoon wist dit en heeft dat niet aan de verzekeraar medegedeeld.
Aardbeienmanden (1913) T.a.v. de in bewaring gegeven zaken heeft de bewaarnemer als verzekerde een tegen
brand verzekerbaar belang; dat belang bestaat in de mogelijkheid van schade, indien
de bewaarnemer tegenover de bewaargever niet kan bewijzen, dat hem t.a.v. het
verloren gaan door brand van het in bewaring gegeven goed in geen enkel opzicht
schuld is te wijten. De aansprakelijkheid van de bewaarnemer als verzekerde
tegenover de verzekeraar reikt niet zo ver (art. 294 K); Begrip ‘onvermijdelijk toeval’
in art. 1745 BW; art. 256 K vordert wel in de polis een duidelijke omschrijving van
het voorwerp, doch noch in dit art., noch elders wordt bepaald, dat het belang van de
verzekerde moet zijn uitgedrukt. Uit de vermelding van roerende goederen zonder
aanduiding van het belang, mag niet worden afgeleid dat alleen het eigenaarsbelang is
bedoeld.
Vis-Azië (1915) Meerdere branden in een verzekerd pand gedurende dezelfde verzekeringsperiode
(één jaar tegen één premie), terwijl nooit meer dan het bij overeenkomst aangegeven
bedrag zou hoeven worden vergoed. De omvang van des verzekeraars
vergoedingsplicht bij latere schaden is alleen verminderd, omdat zijne gehoudenheid
daartoe bij de overeenkomst is beperkt tot een bepaald bedrag, waarvan een deel door
hem is voldaan. Zolang echter het gezamenlijk bedrag der schaden nog binnen het
beloop der verzekering valt, is er geen enkele reden om de geleden schade slechts
gedeeltelijk te vergoeden.
Bensdorp-Huying (1956) Afwijking in de verzekeringsovereenkomst van art. 263 K. Verplichting van de
oorspronkelijke verzekerde om gegevens te verschaffen aan opvolgende
belanghebbenden. Art. 263 K bevat, blijkens de zinsnede: ‘alles tenzij het tegendeel
tussen de verzekeraar en de oorspronkelijke verzekerde ware bedongen’, een
voorschrift van regelend recht. Zodra in een verzekeringsovereenkomst een clausule
voorkomt m.b.t. de rechten van opvolgende belanghebbenden, komt het voor de
vaststelling van deze rechten in de eerste plaats aan op de uitlegging van deze clausule
en is voor een toepassing van de in art. 263 gegeven regel nog slechts plaats voor
zover daarvan blijkens de inhoud van het gemaakte beding niet is afgeweken. Nu het
Hof de in de contractpolis van verweerster voorkomende condities betreffende het
medeverzekeren van belangen voor derden aldus heeft uitgelegd, dat door deze
condities alleen aan de oorspronkelijke verzekerde door de verzekeraar de
bevoegdheid werd verleend om aan een opvolgende belanghebbende de rechten uit de
verzekering over te dragen, is er geen plaats voor een beroep op art. 263, teneinde - in
strijd met de door het Hof vastgestelde inhoud van de tussen verzekeraar en de
oorspronkelijke verzekerde getroffen regeling - een overgang van de verzekering op
eiseres enkel door haar verkrijging van de eigendom der verzekerde goederen te
verdedigen.
Maring-Assuradeuren (1972) Brandverzekering op de grondslag van nieuwwaarde. Wettelijke bepalingen waarop,
hoewel zij niet door een latere wet haar kracht hebben verloren, voor de rechter geen
beroep meer kan worden gedaan. In haar algemeenheid is onjuist de stelling dat een
verzekering, waarbij de verzekeraar op zich neemt om, ingeval de verzekerde zaak
teniet gaat of waardeloos wordt, aan de verzekerde een vergoeding te verstrekken op
de grondslag van nieuwwaarde, of voor gebouwd onroerend goed van herbouwwaarde
of herbouwkosten, met het indemniteitsbeginsel onverenigbaar zou zijn. Er kunnen
zich immers zeer wel gevallen voordoen waarin slechts door een vergoeding op die
grondslag de schadelijke gevolgen van het voorval voor de verzekerde kunnen worden
weggenomen. Niet alleen de praktijk maar ook de wetgever heeft zich blijkens art. 29
Pachtwet op het standpunt gesteld, dat de artt. 288 en 289 K, voor zover zij zich tegen
dergelijke verzekeringen verzetten, hun kracht hebben verloren, en kan daarop ook
voor de rechter geen beroep meer worden gedaan.
Kraaybeek (1978) Brandverzekering naar herbouwwaarde zonder verplichting tot herbouw. Is de
verzekeraar gehouden naar herbouwwaarde af te rekenen, wanneer de verzekerde niet
herbouwt? In het cassatiemiddel wordt terecht niet aangevoerd dat het
indemniteitsbeginsel zich er tegen verzet een opstal te verzekeren tegen brandschade
naar herbouwwaarde zonder verplichting tot herbouw. Het middel betoogt echter dat
het indemniteitsbeginsel niet toelaat bij een zodanige schadeverzekering de schade als
overeengekomen naar herbouwwaarde te vergoeden, wanneer de verzekerde niet
herbouwt. Deze opvatting kan in haar algemeenheid niet worden aanvaard. Of ook in