omzien in verwondering 2 - Sint-Odulphuslyceum

2 

COLOFON 

ODULPHUSNIEUWS 

is een uitgave van het Sint-Odulphuslyceum 

Noordhoekring 99, 5038 GC Tilburg 

Redactie 

Jan Beesems 

Cor van der Heijden 

Jan Verweij 

Ontwerp 

Yvonne Mathijsen 

Druk: ELKA 

Opvattingen verkondigd in artikelen die met vermelding van de 

naam van de auteur worden gepubliceerd, zijn niet noodzakelijk 

dezelfde als die van de redactie of van de schoolleiding. 

V O O R W O O R D 

O M Z I E N E N V O O R U I T B L I K K E N 

Toch komen in zo’n laatste nummer van het schooljaar vaak de 

eindjes weer bij elkaar. We blikken op de eerste plaats terug op 

wat is geweest. 

Eindexamenleerlingen, altijd wat weemoedig en melancholiek 

aan het eind van hun middelbareschooltijd, zien om in verwondering. 

Rosalie ter Meulen, onze vaste columniste, vertrekt en 

verontschuldigt zich daarvoor! Bedankt voor alles Rosalie. Het 

zal niet meevallen een gelijkwaardige opvolg(st)er voor je te 

vinden! De voorzitter van de MR en de Ouderraad neemt 

afscheid. Drie collega’s gaan met de VUT, FPU, prepensioen of 

hoe dat ook heten mag. Twee collega’s zijn veertig jaar aan 

onze school verbonden. Samen staan ze garant voor een groot 

deel van het collectieve Odulphusgeheugen: een rijkdom aan 

herinneringen, een schat aan ervaring die je doen realiseren 

dat de tegenslagen van het afgelopen jaar wel relatief en tijdelijk 

van aard moeten zijn. 

Vervolgens staan we stil bij het Alpe d’HuZes project dat van 

start ging in de aanloop naar de kerstviering medio december, 

doorfietste naar een gezamenlijk onder- en bovenbouwfeest in 

maart, piekte tijdens de Cityrun in mei, en zijn apotheose 

beleefde in de beklimming van de Alpe op 9 juni. Veel belangrijker 

nog dan de sportieve prestatie en het ingezamelde geld 

I N H O U D 

Column in de Roos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .3 

Omzien in verwondering 1 . . . . . . . . . . . . . . .3 

Omzien in verwondering 2 . . . . . . . . . . . . . .4 

Twee coryfeeën en een diva . . . . . . . . . . . . .6 

Romereis: blaren . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .7 

Romereis: zinvol? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .7 

Comenius-project: samen zijn . . . . . . . . . . . .8 

Beeldengroep ‘de ontmoeting’ . . . . . . . . . . . .9 

Schouwburgabonnement . . . . . . . . . . . . . . . .9 

Griekenland: bron van beschaving . . . . . . . .10 

Alpe d’HuZes: foto-impressie . . . . . . . . . . . .12 

Grote Avond van de Geschiedenis . . . . . . . .16 

Romereis: onderwijs onderweg . . . . . . . . . .18 

40 jaar Odulphiaan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .20 

Odulphus bouwt: profilering . . . . . . . . . . . .22 

Jaaragenda 2011-2012 . . . . . . . . . . . . . . . . .24 

Door elk nummer van het OdulphusNieuws proberen we een rode draad te weven. Dat valt ditmaal niet mee 

vanwege de rijke schakering aan artikelen die de redactie moeiteloos bij elkaar scharrelde. 

was de saamhorigheid die het project binnen school genereerde 

in een periode dat we elkaar hard nodig hadden en hebben. 

Daarbij past ook mooi het artikel van de hand van onze archivaris 

en oud-collega Gérard de Laat over het standbeeld ‘De 

Ontmoeting’ van de twee leerlingen op de plaats. Een verslag 

van het Comenius-project toont aan dat ‘samen’ geen grenzen 

kent en overal in Europa deuren opent. 

Tenslotte blikken we vooruit. De procedure voor een nieuwe 

rector loopt nog op het moment dat de redactie de kopij moet 

aanleveren. Toch gaan we er vanuit dat we aan het begin van 

het schooljaar een doorstart kunnen maken met een stoere 

schipper aan het roer. Een nieuwe koers zijn we inmiddels aan 

het uitzetten, zoals u verder in dit nummer kunt lezen. Een 

nieuw professioneel roosterteam gaat er voor zorgen dat we 

met de wind vol in de zeilen kunnen beginnen aan het schooljaar 

2011-2012. 

Voor het zover is wens ik u mede namens mijn mederedacteuren 

Cor van der Heijden en Jan Verweij een fantastische zomer. 

Jan Beesems, conrector 

juni 2011

COLUMN 

I N D E R O O S 

S ORRY 

G ROTE KLASSE 

Nog niet zo heel lang geleden vond ik 

in onze brievenbus een LINDA. 

Met een briefje. Van de postcodeloterij. 

Je hebt een 

abonnement van vier 

maanden gewonnen!!! 

Aha. Ik sprong geen gat 

in de lucht. Ik ben niet 

zo’n tijdschriftlezer, dus 

het exemplaar met een 

immense foto van Linda 

de Mol (verrassend) op 

de voorkant kwam op de 

‘tijdschrift-stapel’ en ik heb 

er niet meer naar omgekeken. 

Twee weken geleden kwam nummer vier van de reeks. Aangezien 

mijn ‘studie ontwijkend gedrag’ een hoogtepuntje had bereikt, 

besloot ik me te wagen aan dit – naar eigen zeggen – ‘glossy lifestyle 

magazine’. Het thema was ‘sorry, ik zal het echt nooit meer doen’. 

Linda de Mol herself stond met betraande ogen op de cover – het 

zag er bijna aandoenlijk uit. De Mol en haar gevolg hadden er werk 

van gemaakt om de uitgave zo gevoelig mogelijk te maken. De zielige 

verhalen en de tranentrekkers waren werkelijk niet aan te slepen. 

Echt interessant vond ik het pas toen lezers op de website van de 

LINDA mochten schrijven waar ze spijt van hadden. Ook dit werd 

groot gepubliceerd in het blad. ‘Aan mijn lieve vriendje: sorry dat ik 

je bedrogen heb. Met je broer.’ ‘Aan mijn beste vriendin: sorry dat ik 

je bruiloft vergeten was. Op je tweede kom ik zeker!’ Nou, dat 

getuigt van grote klasse, moet ik zeggen. 

Toen ik me weer boog over mijn boeken vroeg ik me af of ik aan 

school eigenlijk een excuus verschuldigd was. Wat had ik niet moeten 

doen? Wat had ik anders moeten doen? Want ja, zelfs Odulphus 

en ik hebben onze ups en downs gehad. Zelfs aan de Noordhoekring 

is niet alles rozengeur en maneschijn. 

R UW GESCHEIDEN 

Toch weet ik niet waar ik spijt van heb. Wat ik anders had moeten 

doen. Odulphus en ik, zes jaar. Samen. En nu worden we ruw van 

elkaar gescheiden. Ze zeggen wel eens ‘je middelbareschooltijd is de 

beste tijd van je leven’. Maar vanaf nu gaat toch het echte leven 

beginnen? Wat moet ik zeggen? Sorry dat ik er nooit uitgezet ben? 

Sorry dat ik zo’n goede punten gehaald heb? Sorry dat ik te vaak mijn 

huiswerk niet af had? Nee. Sorry dat ik geloof dat je middelbareschooltijd 

de leukste tijd van je leven is. Sorry dat ik slaag. Sorry dat 

ik niets anders zou doen. Sorry dat ik niet nog langer van je mag 

genieten, Odulphus. Sorry, het ga je goed. 

Rosalie, V6H 

O M Z I E N 

Zes jaar op het Odulphuslyceum en ineens zit het er 

op. Na het eindexamen val je in een gat en heb je 

zeeën van tijd om na te denken over de afgelopen 

jaren, die zo snel voorbij zijn gegaan. 

A UTHENTIEK 

Wat heb ik geleerd van deze tijd? Hoe heb ik deze tijd 

ervaren? Wat heeft de toekomst voor mij in petto? 

Want immers: de wereld ligt toch aan mijn voeten? Maar 

onzekerheden en vraagtekens zullen er blijven. Als je jong 

bent en een goede jeugd hebt gehad met ouders die je 

steunen en vertrouwen, dan lijk je ‘beresterk’, maar juist 

in de middelbareschoolfase van een opgroeiende puber 

zijn er veel momenten van onzekerheid en kwetsbaarheid. 

Nachten waarin je ligt te piekeren wat je aan zult trekken 

op het gala. Bang om voor gek te staan. Waarvoor ben je 

bang? Dat iemand je uitlacht? Of omdat je er anders 

uitziet? Waar ik achter ben gekomen is dat je authentiek 

moet blijven. In ieder mens schuilt een uniek individu. 

De huidige maakbare tijd dwingt ons vaak om te voldoen 

aan een ideaalbeeld, maar wat is ideaal? 

K EUZES EN 

PRIORITEITEN 

AFSCHEID 

I N V E R W O N D E R I N G 1 

Er is geen vast ideaal in dit leven. 

Mensen proberen ieder op hun 

eigen manier hun eigen ideaal te 

bereiken. Met de massa meegaan 

is een ideaal van de media, maar 

niet van het individu. Dit maakt 

het leven moeilijk, want je moet 

keuzes maken en prioriteiten 

stellen. 

Ik heb de afgelopen 6 jaar 

geleerd om mezelf te zijn en 

mijn eigen hart te volgen. 

Met de opbouwende kritiek van 

mijn ouders en docenten heb ik 

geprobeerd iets te doen, 

maar besef inmiddels dat 

keuzes gemaakt uit vrije wil 

meer kans van slagen hebben dan gedwongen keuzes. 

Met een middelbareschooldiploma in je zak zijn er 

toekomstmogelijkheden genoeg om met overtuiging en 

doorzettingsvermogen je eigen idealen in dit leven te 

bereiken. 

Leonoor van Aubel, V6C 

3

4 

(EIGEN) AARDIG 

AFSCHEID 

O M Z I E N I N V E R W O N D E R I N G 2 

In 2005 was de schoolkeuze voor onze dochter gemakkelijk: natuurlijk naar het 

St.-Odulphuslyceum in Tilburg, één van de beste HAVO-VWO scholen van 

Nederland. Het eerste kennismakingsbezoek viel wat tegen: het was een kille 

regenachtige avond en de uitstraling van de school was niet optimaal, geen 

openheid, geen gezelligheid. 

Evenwel niet zeuren, het is een karakteristiek gebouw waar een blind paard 

slechts zichzelf kan beschadigen, maar niet het gebouw; gewoon een goede 

school met gevoel voor traditie in het hart van Tilburg. 

Om meer te zijn dan een vader die tussen 

de soep en aardappelen vraagt: ‘en, hoe 

gaat het op school?’, waarna hij zonder op 

antwoord te wachten zijn eigen verdiensten 

uit de schooltijd voor de zoveelste 

keer vertelt, heb ik me aangemeld als lid 

van de ouderraad (OR). Mijn vrouw was 

dat op de basisschool geweest en haar 

verhalen waren niet bepaald enthousiasmerend 

te noemen, maar na zoveel jaar 

zelf ‘niks doen’ voor alles wat buiten mijn 

vakgebied viel, meende ik deze stap maar 

te moeten wagen. 

Ik moet zeggen dat de ouderraad een bijzondere 

mengeling is van goedwillende 

ouders (waarvan ik er zelf overigens ook 

één was). De eerste jaren dat ik lid was lag 

de nadruk van de OR vooral op ‘eigenaardig’, 

later duidelijk meer op ‘aardig’. Zo’n 

OR vertegenwoordigt in theorie alle 

ouders, maar omdat het een door zichzelf 

benoemd gezelschap is, komt het er in de 

praktijk op neer dat de ouders voornamelijk 

zichzelf vertegenwoordigen. De bijeenkomsten 

van de OR zijn een tweegesprek 

met de schoolleiding (SL) over: ‘hoe 

komt het toch dat…’, of ‘kunt u eens uitleggen 

hoe…’, etc. Gezegd moet worden 

dat de SL de OR positief benadert en 

bereid is onvolkomenheden in de gang 

van zaken op school waar mogelijk op te 

lossen. 

S CHELLEN VAN DE OGEN 

Ook aan de medezeggenschapsraad (MR) 

heb ik mijn steentje mogen bijdragen. Bij 

de eerste vergadering werd al gevraagd, 

dus zonder enige ervaring, de voorzittershamer 

te hanteren. Dat was peentjes 

zweten, want wat weet een eenvoudige 

ouder van buiten het onderwijs eigenlijk 

van onderwijs? Niet veel, kan ik u vertellen. 

Vroeger was alles anders! 

Zo’n MR is samengesteld uit docenten, 

ouders en leerlingen en de SL is toehoorder 

& uitlegger & aangever & doorduwer, 

maar géén beslisser. Dat was wennen, 

want de SL wil graag dat hun voorstellen 

door de MR wordt aangenomen. In het 

begin viel mij op dat de docenten minder 

vooruitstrevend waren dan ik had verwacht. 

Pas later vielen mij de schellen van 

de ogen, omdat de vooruitstrevendheid 

(of beter gezegd: de vernieuwingsdrang) 

van de SL op sommige fronten verkeerd 

uitpakte met alle gevolgen van dien. Eén 

van die gevolgen – de roosterproblematiek 

– hebben we allemaal (alle leerlingen, 

alle ouders en ook alle docenten) 

aan den lijve gevoeld. Een antireclame 

voor ons mooie Odulphus. 

Ook hierop terugkijkend – de grote belangen 

voor de school in acht nemend – 

meen ik dat een onafhankelijke voorzitter 

met grote kennis van het onderwijs de 

MR zou moeten aansturen. 

G EMOPPER EN 

ZELFSTANDIGHEID 

Oh ja, waarom was ik ook weer betrokken 

bij die school? Juist ja, onze dochter was 

daar leerling en ze heeft het er naar haar 

zin gehad. Natuurlijk werd er veel gemopperd 

over docenten, over compo’s, over 

de onbegrijpelijkheden van het portofolio, 

over zinloze tussenuren, over wat al 

niet. Hoewel er erg veel is veranderd in 

het onderwijs, is dat gemopper door de 

decennia heen onveranderd gebleven. 

Gelukkig maar. 

Wat vonden wij als ouders? Het meest bijzondere 

was wel dat het Odulphus de 

leerlingen al vanaf de eerste klas duidelijk 

maakt dat ze moeten beseffen dat het 

halen van het diploma hun eigen verantwoordelijkheid 

is. De school dwingt de 

leerling tot zelfstandigheid, iets waar ze 

later heel veel profijt van hebben. Ouders 

denken in het begin: ‘dat gaat niet goed!’ 

Immers: ‘zo weinig huiswerk, dat kan toch 

niet!’ Bij onze dochter (weliswaar met 

veel aanmoediging) ging het goed: in 6 

jaar VWO. 

V EEL GEBEURD 

Het Sint Odulphuslyceum, net een gewone 

school met z’n ups en downs, maar 

toch een school met een naam. Die zes 

jaar had ik niet willen missen, ondanks 

alles. Ik denk dat ook dochterlief later met 

plezier aan de school terug denkt en deze 

school niet had willen missen. Terugkijkend 

is er de verwondering dat er in zes 

jaar heel veel gebeurd is en dat de tijd is 

omgevlogen. Ik zeg: dankjewel, thank you 

very much, merci bien en vielen Dank, 

want door de school heb ook ik veel 

geleerd. 

Jan de Graaff 

juni 2011

Mariëth van den Bungelaar 

Wouter Schoorel 

Anton van Hoek 

O DULPHUS OF 

M AXIMACOLLEGE? 

Hun antwoorden op mijn eerste vraag zijn 

té typerend om die niet weer te geven. 

Op de vraag of ze eigenlijk wel weten wie 

toch die Odulphus is, antwoordt ‘beeldend’ 

met een volmondig ‘ja’ omdat ze 

vaak in het Catharijnenconvent in Utrecht 

zijn drinknap heeft bewonderd, geeft 

‘wiskunde’ een feitelijk verslag: ‘een heilige 

die leefde in de 8e en de 9e eeuw in de 

buurt van Oirschot’ en antwoordt de 

immer twijfelende en weifelende scheikundige 

met de tegenvraag wat weten 

eigenlijk is! Misschien een andere naam 

gaan kiezen, het Maximacollege of zo? 

Niets ervan! Geen van drieën: nee ……. 

die moet zo blijven! 

K OLENKELDER… 

Ik vraag ze elkaar te typeren en dat doen 

ze beter dan ik dat zou kunnen: Mariëth is 

volgens Wouter jeugdig, gedreven, 

betrokken en altijd bereid zich ergens 

voor in te zetten, Wouter is volgens Anton 

‘Mister Odulphus (Zomerkamp)’, een 

echte Odulphiaan, en Anton is volgens 

Mariëth de hardwerkende docent die 

altijd optimaal bereid is de leerling te 

begeleiden. We verliezen dit jaar heel wat 

zo! 

Over het mooiste plekje op school is men 

het niet met elkaar eens. Lokaal 128! Néé, 

de hal met die schitterende ramen! 

Welnéé, de kolenkelder! Als je dáár niet 

weemoedig en nostalgisch wordt van het 

zomerkamp, word je het nergens! 

Natuurlijk komen ook de veranderingen 

ter sprake. Wouter snapt de laatste jaren 

wat hij zelf uitlegt allemaal (maar zou nu 

wel zakken voor ál zijn tentamens), Anton 

vindt zichzelf enorm veranderd, maar niet 

in gevoelsleeftijd (‘ik ga nog zo graag met 

ze om!’) en Mariëth is blij dat ze juist blijft 

veranderen! 

AFSCHEID 

T W E E C O R Y F E E Ë N E N E E N D I V A 

In het virtuele Odulphus-café zitten drie aanstaande ex-collega’s voor me, drie 

vertrouwde gezichten die na jaren en jaren onze school gaan verlaten: Mariëth 

van den Bungelaar, Wouter Schoorel en Anton van Hoek, beeldend, schei- en 

wiskunde dus. 

Mijn eerste probleem is het vinden van een kopje bij het interview: ‘Twee 

tenoren en een sopraan’ lijkt me wel wat, totdat ik me realiseer hóe verbonden 

ze zich voelden en voelen met onze school. Niet alleen zijn ze 20, 30 en 40 jaar 

hier op school geweest, zijn kinderen leerling geweest, heeft er één – Anton – 

hier zelf als leerling gezeten en laat een ander – Mariëth – een zoon als collega 

achter, hun bijdragen bij allerlei buitenschoolse activiteiten is groots geweest. 

Nee: ik besluit hieraan een andere titel te geven: twee coryfeeën en een diva! 

En het onderwijs? Men steunt en men 

zucht….Op school krijgen we binnenkort 

nog een verandering: een nieuwe rector. 

Wat moet hij veranderen, wat moet hij 

wegdoen? Over dat laatste: de zoemer, de 

teamvergaderingen, de ingehuurde probleemoplossers, 

maar behouden moet 

blijven het Odulphuslied, de vrijdagmiddagborrel, 

het Odulphiaanse, het complimenten 

kunnen geven. Op mijn vraag wat 

hun mooiste complimenten waren komt 

meteen: ‘de allerliefste en behulpzaamste 

lerares’, ‘die Van Hoek kan zelfs een aap 

wiskunde leren’ en Wouter kleurde blijkbaar 

bij ‘mooi stukkie geschreven, 

jochie!’. 

W AT GAAN ZE DOEN? 

En wat gaat het scheidende deel nou 

doen in de vrije tijd? Mariëth gaat 

Italiaans leren, fotograferen en vrijwilligerswerk 

verrichten voor buitenlandse 

vrouwen, Wouter gaat zich nuttig maken 

op een basisschool, Anton fietsen, 

bridgen en tuinieren. Vandaar dat Wouter 

over een jaar aan hem zou vragen hoe het 

met de asperges staat (Anton wil van 

Mariëth dan wel eens weten hoe ze er zo 

jeugdig kan blijven uitzien….! (wie niet?)) 

M OGEN WE ZE BELLEN? 

Maar stel, ja stel nou toch eens dat er zich 

volgend jaar 397 trappelende eersteklassers 

opstellen voor de poorten van het 

Odulphus, wat dan? Mogen we dan bellen? 

Wouter meteen, zonder aarzelen, 

maar dan wel onbetaald en als ongeleid 

projectiel! Anton komt ons ook versterken, 

Mariëth vertrouwt op de nieuwe 

lichting docenten (maar wat nou als we je 

echt, héél echt nodig hebben Mariëth?). 

We gaan jullie missen, échte Odulphianen. 

Ik ga gewoon hopen op die 397 

leerlingen. 

Jan Verweij, docent filosofie 

5

ROMEREIS 

Weet je hoe het voelt als je jezelf om twee uur ‘s nachts uit bed sleept, je halve 

koffer nog moet inpakken en jezelf troost met de gedachte dat je twaalf uur later 

in Rome zult zijn? Ik weet het nu wel. Om vier uur ‘s nachts zat ik met de achttien 

andere leerlingen en drie begeleiders in de bus naar het vliegveld van Brussel. 

We waren doodop en daardoor hyperactief. De sfeer zat er goed in. 

S TEEKVLAM 

Helaas kreeg ons vliegtuig een probleempje in de vorm van een steekvlam in één van de 

motoren en konden we anderhalve dag doorbrengen in Brussel voordat we opnieuw de 

lucht in konden gaan. Op dat moment was het een teleurstelling, maar achteraf gezien was 

het niet zo heel erg. We sliepen die nacht in een heerlijk viersterrenhotel in Brussel, kregen 

een maaltijd die mijn hond niet eens zou lusten – waardoor het eten in Rome extra lekker 

was – en er werd iemand aan ons reisgezelschap toegevoegd. 

F LIPPENDE WC 

De volgende dag kwamen we zonder problemen in de stad aan. Mijn eerste indruk van 

Rome was: o mijn god, waar moet ik kijken? Er was (en is) zo ongelooflijk veel te zien: 

metro’s, enorme roltrappen, bouwwerken, mensen van verschillende nationaliteiten, verkeer 

dat zo hard door de straatjes scheurde dat je dacht dat er elk moment doden konden 

vallen… Ons hotel was heel gezellig. Het ontbijt bestond uit een kop koffie, een broodje zo 

groot als een vuist en een bak jam. De wc op onze kamer flipte als je meer dan drie velletjes 

wc-papier gebruikte, we hadden elke avond ongeveer een kwartier de tijd om vijf personen 

te laten douchen voordat meneer Hasper ons ‘vriendelijk’ verzocht te gaan slapen en 

meneer Van Trier heeft mijn koffer moeten openbreken omdat het slot er niet meer af 

wilde, dus het was een avontuurlijke week. 

H ET GEVOEL DAT JE LEEFT 

Ik heb geen idee hoe ik alles het beste kan samenvatten. We hebben gerend met meneer 

Hasper, kerken bezocht, heuvels beklommen, ruïnes in Ostia bezichtigd, het Colosseum 

bekeken en het beroemde Forum Romanum gezien. We hebben Latijnse teksten vertaald, 

het Vaticaan bezocht, op de Sint Pieter gestaan, presentaties gehouden (die van mij en mijn 

partner ging ongeveer zo: ‘O ja, dit moest ik nog vertellen… o ja, we zijn 

dit en dit ook nog vergeten… sorry, maar…’, heerlijke pizza’s gegeten 

en ‘s avonds bij de mooiste fontein ter wereld gezeten. Rome 

is een stad die je echt het gevoel geeft dat je leeft. De reisleiders 

wisten precies waar we moesten zijn en lieten ons hoekjes 

zien die ik in mijn eentje nooit had kunnen vinden. Van 

tevoren was ik bang dat de overload aan cultuur, Latijn en 

geschiedenis misschien saai zou worden, maar niets bleek 

minder waar. Als ik de foto’s van de reis terugkijk, wil ik het 

allerliefst in het eerste vliegtuig naar Rome stappen. 

V ERRASSENDE REIS MET BONUS 

Door de vertraging van ons vliegtuig hebben we wat programmaonderdelen 

gemist, maar ik moet zeggen dat de drie docenten 

die meegingen dat fantastisch hebben opgelost. De kleine 

groep was erg leuk en we hebben zoveel gezien dat dit stukje tekst 

alweer veel te lang wordt. 

Hopelijk is mijn punt duidelijk: als je een verassende reis vol sfeer, geschiedenis en als bonus 

lekker eten wilt, ga dan naar Rome. Ik beloof je dat je, zodra je weer thuis bent na een 

weekje rondrennen in die stad, zelfs heimwee krijgt naar de blaren op (en onder) je voeten. 

6 

M ET B L A R E N O N D E R DE V O E T E N 

D O O R D E E E U W I G E S T A D Menige leerling heeft op onze school 

in de brugklas de gelegenheid gehad 

Marjolijn van de Gender, V4B 

W A A R O M I S 

om in een studieles kennis te maken 

met de vakken Latijn en Grieks. Vaak 

komt dan de vraag waarom de school 

dat Latijn en Grieks aanbiedt. We 

vertellen dan over de geschiedenis 

van onze cultuur, over de Griekse en 

Romeinse elementen daarin, over de 

sporen die in de taal nog van dat 

Latijn en Grieks terug te vinden zijn, 

over de moderne wetenschap die 

zoveel aan de oudheid te danken 

heeft, over de Romaanse talen zoals 

het Frans. 

Z O GAAN WE DOOR … 

Vervolgens gaan we in klas twee echt aan 

de slag met de twee klassieke talen. 

Gymnasiasten leren dan grammatica en 

woorden en leren teksten te vertalen. 

Meteen vanaf het begin is duidelijk dat de 

klassieke talen anders en vaak moeilijker 

zijn dan de andere talen die ze op 

Odulphus leren. Met behulp van de 

Latijnse en Griekse teksten komen de 

leerlingen ook in aanraking met het 

gedachtegoed van de oudheid. In het 

begin is dat uiteraard niet al te ingewikkeld; 

als we het hebben over de dierengevechten, 

is de vergelijking met bijvoorbeeld 

stierenvechten al gauw gemaakt; 

en voor gladiatorengevechten is ook wel 

een parallel te vinden. En zo gaan we 

door…. In de derde klas nog steeds met 

Latijn én Grieks. En dan de 

vierde klas. Nog meer 

klassieke literatuur, 

nu voor de meesten 

óf in het 

Latijn óf in het 

Grieks en voor 

een minderheid 

in beíde 

talen. En nog 

steeds hebben 

we het naast de 

literatuur over 

ander gedachtegoed: 

over de 

invloed van het Grieks 

op het Latijn bijvoorbeeld 

of over de drijfveren van mensen bij wat 

ze doen, over de overeenkomsten en verschillen 

tussen toen en nu. Daarbij komen 

de lessen in klassieke culturele vorming, 

waarbij nog meer de focus komt te liggen 

op de cultuurhistorische aspecten van de 

oudheid. 

juni 2011

E NTHOUSIASME 

Als dan in klas vier er ook nog de mogelijkheid wordt geboden 

om de plaatsen waar dat alles ontstaan is en vorm heeft gekregen 

te bezoeken, is dat natuurlijk helemaal te gek. Dan kun je de 

plek zien waar Cicero zijn triomfen vierde, waar het klooster en 

de tempel van Vesta hebben gestaan; als je de schatten van de 

renaissance en de barok kunt bewonderen, de kunststromingen 

die in feite de verbinding vormen tussen de oudheid en de 

moderne tijd. En dan hebben we nog niet gesproken over de 

invloed van tweeduizend jaar christendom: over de vroegchristelijke 

kerken waar de resten van en de verhalen over martelaren 

een parallel vormen met hen die heden ten dage om hun geloof 

ROMEREIS 

E E N R E I S N A A R R O M E E E N Z I N V O L L E E R V A R I N G ? 

martelen of gemarteld worden, over de contrareformatie en de 

materiële verschijningsvorm daarvan, over het ‘urbi et orbi’ dat 

al vele eeuwen over de wereld gaat. 

Ja, dan dringt met des te meer kracht tot je door wat je tot die 

tijd op school in de lessen Grieks, Latijn, tekenen, geschiedenis 

en vele andere lessen tot je hebt genomen en doe je een enthousiasme 

op dat, te oordelen naar wat leerlingen in klas zes 

opschrijven in hun ‘afscheidsboek’, niet meer verflauwt. Velen 

gaan dan ook vroeg of laat weer terug naar de ‘eeuwige stad’, 

ofwel kort na hun schoolreis en gidsen dan hun ouders en andere 

gezinsleden door de stad zoals de docenten hen hebben 

gegidst, om een jaar de Italiaanse taal te studeren, of met hun 

geliefde om iets te vieren. 

Z ONDER SIËSTA 

Toen we dus dit jaar door motorpech van het vliegtuig minder 

lang in Rome konden zijn, hebben de leerlingen eigener beweging 

aangegeven dat ze het wel zonder hun vrije middag en zonder 

siësta wilden doen, teneinde zo min mogelijk te hoeven missen 

van het programma. Ik geloof niet dat er iemand is die daar 

spijt van heeft gehad, net zomin als er makkelijk mensen te vinden 

zijn die spijt hebben van hun ‘culturele en taalkundige training’ 

die gymnasiumopleiding heet. 

Een ervaring als de Romereis is een bezit voor altijd. Daaraan 

mee te mogen werken als begeleider is geweldig. Niet voor niets 

doen we dat al vele jaren. 

Julius Hasper, docent klassieke talen 

7

8 

COMENIUS-PROJECT 

‘S A M E N Z I J N ’ 

Zo, we zitten op de helft. Het Comenius-project, dat in september 2010 is 

gestart, heeft ons in een jaar tijd al héél wat en héél ver gebracht. Dit Europese 

samenwerkingsproject tussen scholen uit Polen, Noorwegen, Duitsland, Spanje, 

Portugal en Nederland heeft als titel: ‘VAGAB’, een afkorting voor ‘Values Across 

Generations And Borders’. Via verschillende thema’s proberen wij te 

onderzoeken hoe het zit met normen en waarden: vroeger en nu, binnen en 

buiten de grenzen. 

Dat doen wij op school, elke week een uur na de lessen, maar natuurlijk is zo’n 

project niks zonder de bijbehorende werkbezoeken. Ook daarvan hebben we er 

inmiddels een paar achter de rug. 

Achterste rij vlnr Joep van de Sanden, Bas Adriaanse, Guido de Moor, Joris Gregoire en Indy 

Diependaal. Voorste rij vlnr Zina Burgers, Eva Korte, Ruby de Brouwer, Nina Peters en Cindy de 

Jong. Uiterst rechts staat de begeleidende docent Jehannes Reitsma. 

‘ ORIGINAL BRABANDISH 

SOUSAGEROLLS’ 

Theme one ging over school. Hoe zat het 

met roosters, regels en inhoud van lessen 

vroeger en hoe is dat nu? En wat is dan 

het verschil met hoe dat in die andere landen 

gaat? Met die vragen hebben we ons 

in groepjes bezig gehouden en de uitkomsten 

hebben we op de groepsblogs 

geplaatst. (www.vagabnetherlands.blogspot.com) 

Daarna kon er via facebook en 

aanverwante digitale wegen worden 

gecommuniceerd over de resultaten met 

onze partnerscholen in het buitenland 

Onze eerste ‘Comenius-meeting’ vond 

plaats in november. Bestemming: 

Noorwegen. Een school in Bergen was 

een week gastheer voor een dolenthousiaste 

Odulphusdelegatie. Een prachtig 

land, een dito gezelschap (afvaardigingen 

van alle scholen) en dus een fantastische 

week! 

En hoe duf het misschien ook klinkt: vooral 

het ‘samenzijn’ was fijn. International 

Food Evenings (met ‘original brabandish 

sousagerolls’) en oeverloze Engelse 

gesprekken in het hostel over overeenkomsten 

en verschillen. 

G LORIEUZE GASTROLLEN 

Weer thuis wachtte theme two: Leisure. 

Er moest een documentaireachtig filmpje 

worden gemaakt over vrije tijd. Wat doe 

je dan zoal? En wat deden en doen je 

ouders in hun vrije momenten? 

Het eindresultaat pendelde van verstilde 

beelden van sereen pianospel naar flitsend 

tumult op het hockeyveld, gelardeerd 

met enkele glorieuze gastrollen van 

ouders. Hulde! 

In april gingen we naar Spanje. Mooi 

weer. Dát was een verschil met Noorwegen. 

Voor de rest was er weinig anders. 

Samenzijn. Tijdens activiteiten als presentaties, 

taallessen en het schilderen van 

het VAGAB-logo op een muur van de 

school, tijdens boottochtjes en tijdens het 

struinen door Barcelona. Samen zijn. En 

daarvan leren. Kan het mooier? 

V ET 

Op dit moment werken we aan theme 

three. Dat gaat over moderne communicatiemiddelen. 

Daar weten wij alles van. 

Dus dat wordt vet. 

Net zo vet als die week, volgend jaar 

maart, als de Comenius-tour naar Tilburg 

komt. Daar gaan wij voor zorgen. Samen. 

Vol vertrouwen. Op naar de volgende 

mooiste week van ons leven… 

Jehannes Reitsma, docent muziek 

Bergen, Noorwegen, vlnr: Nelleke Brouwer, 

Frederieke van de Langerijt, Frédérique Bruijn 

en Jenny Zijlmans. 

juni 2011

B E E L D E N G R O E P 

‘D E O N T M O E T I N G ’ 

Het beeld ‘De Ontmoeting’ op de binnenplaats was een geschenk van de 

ouders aan de school ter gelegenheid van het eeuwfeest in 1999. Het werd 

onthuld tijdens de viering van dit eeuwfeest op maandag 27 september door 

mevrouw Kortmann uit Oisterwijk namens de ouders, en door rector Van 

Velzen. Het stelt de ontmoeting voor van twee leerlingen. Het geeft aan dat 

de school draait om de leerling; die is immers de bestaansreden van de 

school. 

I DEE EN UITVOERING 

Het idee voor dit beeld is afkomstig van Harry van Beek, leraar handvaardigheid. 

Enkele leerlingen uit de 2 gymnasiumklas, waarvan hij toen mentor was, hebben 

met rugzakjes geposeerd. Hij en Erik Gijsbers, assistent handvaardigheid, maakten 

ieder een klein model in boetseerwas. Beide modellen zijn voorgelegd aan de examenklas 

handvaardigheid 5 havo. Deze koos voor het ontwerp van Erik Gijsbers. 

Diens model werd uitvergroot tot de ware grootte met betonijzer, gaas en was. Deze 

ruwe versie van de beeldengroep werd vervolgens naar de bronsgieterij Willem van 

Tussenbroek in Velddriel gebracht. Daar werd één exemplaar in brons gegoten. De 

kosten van dat gieten bedroegen 12.000 gulden. De afwerking vond op school 

plaats. Dit hield onder andere in het verwijderen van gietnaden, het schuren en het 

patineren. Dat laatste is het versneld aanbrengen van een oxidatielaag, die zowel 

een beschermende functie heeft als ter verfraaiing dient. 

V ORKHEFTRUCK 

De plaatsing van het beeld vond geheel in eigen beheer plaats. Harry van Beek en 

Erik Gijsbers hebben, samen met Theo Heiligers, ook docent handvaardigheid, de 

locatie van het beeld bepaald. Conrector Ton Vriens zorgde voor een vorkheftruck. 

De beeldengroep werd in een strop gehangen, naar de beoogde locatie vervoerd 

waar de juiste positie gekozen werd. Onderhoudsmedewerkers Jack Godefroy en 

Jan Stil stortten een betonnen voet waarop het beeld nu al weer bijna 12 jaar staat. 

R ELATIE- EN EXAMENGESCHENK 

UIT HET ARCHIEF 

Van het beeld is een aantal kleine modellen gemaakt in roestvrij staal in het platte 

vlak, gelaserd via een computerprogramma, en een aantal kleine modellen in giethars, 

een twee-componenten-materiaal. Deze modellen zijn gebruikt als relatiegeschenk. 

Ook zijn er zeefdrukken van gemaakt die gedurende enkele jaren als examengeschenk 

aan geslaagde leerlingen uitgedeeld werden. 

Gérard de Laat, beheerder Odulphusarchief 

Links Harry van Beek en rechts Erik Gijsbers met een klein model van het beeld. 

MONUMENTENPRIJS 

20 J A A R 

A B O N N E M E N T E N 

S C H O U W B U R G 

Dit jaar is op school voor het twintigste 

jaar de verkoop van schouwburgabonnementen 

van start gegaan: leerlingen 

uit de bovenbouw 2011-2012 kunnen 

voor een zeer gelimiteerde prijs een 

pakketje van vier voorstellingen kopen. 

Zowel muziek in de concertzaal als 

toneel in de studiozaal als dans en 

cabaret in de grote schouwburgzaal 

worden aangeboden. 

M INPUNTJE 

Zoals gebruikelijk is er altijd begeleiding 

van docenten, het enige minpuntje voor de 

leerlingen is dat er géén rekening gehouden 

wordt met het huiswerk voor de daaropvolgende 

dag(en). 

9

10 

GRIEKENLANDREIS 

Dat onze school jaarlijks een reis naar Griekenland organiseert, is het logische 

gevolg van het feit dat je je leerlingen meer wilt bieden dan de vastgestelde 

examenstof. 

Elke reis doet dat natuurlijk, maar de Griekenlandreis gaat – meer dan andere 

reizen – terug naar de bronnen van onze beschaving. 

G EDACHTEGOED, 

ARGUSOGEN EN SPORT 

Dat is duidelijk in een groot aantal zaken. 

In het oude Griekenland van de zesde 

eeuw voor Christus vond de democratie 

(letterlijk vertaald: regeren door het volk) 

haar oorsprong. 

In die tijd, en in de eeuwen daarna, leefde 

er een groot aantal schrijvers van wie het 

werk nog dagelijks gelezen wordt en van 

wie toneelstukken overal op de wereld 

worden opgevoerd, omdat de daarin 

geschetste problemen en satire ook in 

deze tijd goed herkenbaar zijn. Het 

gedachtegoed van de filosofen vormt nog 

steeds een rijke bron van inspiratie voor 

moderne filosofen en denkers. Zelfs de 

christelijke theologie is sterk beïnvloed 

door deze denkers uit de Griekse oudheid. 

Zowel in het Oude als in het Nieuwe 

Testament vinden we de sporen van het 

Griekenlandgangers in Epidavros. 

G R I E K E N L A N D : B R O N V A N 

Griekse denken terug. 

En dan is er nog de Griekse taal die in tal 

van Nederlandse woorden is terug te vinden. 

Maar ook in tal van uitdrukkingen 

die je alleen maar kunt begrijpen vanuit 

de Griekse cultuur. Hoe komen we, om 

enkele willekeurige voorbeelden te 

nomen, aan zegswijzen als ‘draconische 

maatregelen nemen’ en ‘iets met argusogen 

volgen’? 

We mogen ook niet de sport vergeten. Al 

in de zevende eeuw voor Christus werden 

er Olympische spelen gehouden, een traditie 

die aan het einde van de negentiende 

eeuw weer is opgepakt en uitgegroeid 

tot een vierjaarlijks wereldspektakel. 

K UNST, STEDEN EN DE 

R OMEINEN 

Wat beeldhouwers, architecten en schilders 

uit die tijd produceerden, wordt nog 

steeds gekopieerd en verwerkt in moderne 

kunstwerken en gebouwen. Het 

Pantheon op de Akropolis in Athene 

wordt algemeen erkend als het ultieme 

voorbeeld van een groot gebouw met 

ideale verhoudingen (‘gulden snede’). De 

Griekse mythologie en de historische verhalen 

zijn vooral sinds de renaissance 

inspiratiebronnen geweest voor tal van 

andere kunstuitingen zoals de opera en 

de musical, de literatuur en de schilderkunst. 

En wie de oorspronkelijke bronnen 

kent, kan er meer van genieten en begrijpen. 

De oude Grieken bouwden steden in 

Italië, West-Turkije en Noord-Afrika en 

verspreidden zo hun culturele erfgoed. De 

Romeinen hebben vervolgens een 

belangrijke rol gespeeld in het doorgeven 

van al deze verworvenheden aan onze 

huidige samenleving. Vanaf ca. 200 voor 

Christus hebben ze Hellas bezet. Ze werden 

verliefd op de Griekse cultuur, namen 

veel van het Griekse gedachtegoed over 

en transporteerden veel kunstwerken, of 

kopieën daarvan, naar Rome, waar we ze 

tot op de dag van vandaag kunnen 

bewonderen. 

juni 2011

O N Z E B E S C H A V I N G 

V ERRIJKING VOOR IEDEREEN 

Het bovenstaande kan worden opgevat als een pleidooi 

voor goed gymnasiaal onderwijs, maar het is in dit 

kader toch vooral een pleidooi voor het laten voortbestaan 

van onze Griekenlandreis. Voor de gymnasiast 

valt er in deze reis veel op zijn plaats. Maar het zou jammer 

zijn als we ons met deze reis uitsluitend zouden 

richten op onze gymnasiasten. Ook voor de atheneumen 

havoleerlingen is er veel te halen. De wortels van 

onze beschaving zijn immers voor iedereen van belang, 

ermee kennismaken is voor iedereen een verrijking. 

K UNSTSCHATTEN… 

Er zijn dus redenen genoeg om deze bronnen van onze 

beschaving, die nog steeds in veel gedaanten opduiken 

in onze huidige samenleving, met een bezoek te vereren. 

In Athene staan onze leerlingen op het spreekgestoelte 

van de Pnyx, waar onze huidige democratie zijn 

oorsprong vond. Ze klimmen op de Areopaag waar een 

moderne vorm van rechtspraak plaats vond. We bezoeken 

het theater van Epidavros waar het volk nog steeds 

kan genieten van klassieke drama’s en waar in satirische 

stukken de draak gestoken werd met de politiek 

en de godenwereld. We bezoeken antieke bedevaartsoorden 

zoals het heiligdom van Apollo waar we – net 

als in Lourdes – ex voto’s zien van mensen die om genezing 

kwamen bidden. We gaan naar Delphi en horen de 

waarzegsters orakelen, de geest bedwelmd door de 

zwaveldampen die daar uit de grond kwamen. We gaan 

naar Korinthe waar de Romeinen grote invloed hadden 

en waar de apostel Paulus zijn sporen naliet. En natuurlijk 

bezoeken we musea en tempels waar we ons kunnen 

vergapen aan de kunstschatten die soms meer dan 

3000 jaar oud zijn. 

… EN MEER 

Griekenland heeft meer te bieden. De geschiedenis is 

niet gestopt bij de verovering door de Romeinen. Er is 

in de tijd na Christus een rijke Byzantijnse kunst ontstaan 

met kerken, kloosters, iconen, muurschilderingen 

en fresco’s, geïnspireerd door de verhalen uit de bijbel 

en de heiligenverhalen uit de rijke geschiedenis van het 

Christendom. Er zijn kastelen uit de tijd van de kruisvaarders 

en moskeeën uit de tijd van de bezetting door 

de Turken (1454-1828). Een diversiteit aan cultureel 

erfgoed dus. Maar ook de moderne samenleving heeft 

z’n aardige kanten: de Griekse keuken, de muziek, de 

beleving van de religie, enz. En dan zijn er ook nog de 

natuur, de zee en de zon. 

Een kennismaking met Griekenland is dus van harte aan 

te bevelen, voor iedereen! 

Cor Luijsterburg, conrector 

Leerlingen houden een presentatie bij het Parthenon. 

Byzantijnse bouwkunst in Ossius Loukas. 

GRIEKENLANDREIS 

11

12 

juni 2011

14 

juni 2011

16 

GESCHIEDENISQUIZ 

De vaksectie geschiedenis van het Sint Odulphuslyceum probeert elk jaar 

minstens één keer flink aan de weg te timmeren. Twee jaar geleden vertelden 

enkele slachtoffers van de concentratiekampen tijdens de Holocaust Memorial 

Day over deze bizarre levensfase en de wissel die dit op hun verdere leven 

heeft getrokken. Vorig jaar stond tijdens de Indië-dag een latere fase uit de 

geschiedenis centraal: het moeizame einde van de eeuwenlange verbintenis 

tussen Nederland en de ‘gordel van smaragd’ (het huidige Indonesië). 

Dit jaar gooide de vaksectie het over een andere boeg en organiseerde zij voor 

de leerlingen van 5 vwo – en hun ouders – De Grote Avond van de Geschiedenis. 

Muur van Hadrianus Chinese Muur Berlijnse Muur Israëlische Muur 

N IEUWE AANPAK 

Tijdens deze avond stonden het nieuwe 

eindexamenprogramma en de nieuwe 

benadering en aanpak bij het vak geschiedenis 

centraal. Het doel van het geschiedenisonderwijs 

is niet meer om zo veel 

mogelijk feitjes te vertellen die vervolgens 

door de leerlingen van buiten 

geleerd moeten worden. Nee, tegen- 

Beeldmerken van tijdvakken 

woordig draait het om het bijbrengen van 

‘historisch besef’. Tijdens het Centraal 

Schriftelijk Eindexamen moet de leerling 

laten zien in hoeverre hij/zij aan deze verwachtingen 

voldoet. Zoals in Nederland 

gebruikelijk, stroomt er veel water naar 

de zee voordat een ideaal in daden wordt 

omgezet. In 2006 werd op acht pilotscholen 

op de havo-afdeling voor het eerst 

een eindexamen afgenomen op basis van 

D E G R O T E A V O N D 

deze nieuwe indeling van de leerstof. In 

2010 volgde ook een aantal vwo-scholen. 

Hiertoe behoort ook het Sint Odulphuslyceum. 

V ERDRAAID MOEILIJK 

De leerlingen uit 5 vwo hebben op basis 

van het nieuwe eindexamenprogramma 

een geschiedenisquiz samengesteld. Zij 

kregen de opdracht om een flink aantal 

meerkeuzevragen te bedenken (twee per 

tijdvak, dus twintig in totaal) en een aantal 

open opdrachten. De meerkeuzevragen 

moesten voldoen aan de strenge criteria 

die aan dit vraagtype gesteld worden: 

er mag maar één antwoord goed zijn 

en er moeten (foutieve) alternatieven 

genoemd worden die enigszins in de 

buurt van het correcte antwoord komen. 

Veel leerlingen merkten tot hun eigen 

ontsteltenis dat het verdraaid moeilijk is 

om goede meerkeuzevragen te bedenken. 

De open opdrachten moesten uitgebreid 

toegelicht worden. Dit mocht met een 

pakkende anekdote, met een animatie of 

met een kort filmfragment. De inhoud van 

deze toelichting moest vooral boeiend 

zijn: ‘de aanwezigen’, zo werd in de 

opdracht vermeld, ‘moeten er ademloos 

naar luisteren en nieuwsgierig zijn naar 

de vraag die daar over gesteld wordt’. 

Hierbij vormde het format van het bekende 

televisieprogramma Twee voor Twaalf 

een richtsnoer. 

V ORM EN INHOUD 

De leerlingen leverden de inhoud en collega 

Frank van Gils zorgde – met de hulp 

van zijn twee zoons – voor de vormgeving. 

Ook tekenden zij voor de inrichting 

van de nieuwe gymzaal, die op donderdag 

24 februari tijdelijk in een televisiestudio 

herschapen was. Alle aanwezigen waren 

het er over eens dat het er uiterst professioneel 

uitzag. Zoals bij een amusementsprogramma 

op tv ook gebruikelijk is, werd 

het serieuze gedeelte afgewisseld met 

muziek en spel. Voor het spel zorgden de 

leerlingen die drama als keuzevak heb- 

juni 2011

V A N D E G E S C H I E D E N I S 

ben. Ergens halverwege de eerste ronde 

namen zij voor een kwartiertje (letterlijk) 

de regie over en voerden een aantal sketches 

op. De openingsact werd verzorgd 

door een gelegenheidsband: leerlingen 

uit H3L maakten samen muziek en vonden 

het een hele eer om de aftrap te 

mogen verrichten. Het eerste intermezzo 

werd opgevuld door Goolse Vrouwen en 

Unieke Mannen, leerlingen van muziekschool 

Factorium uit Goirle, die (onder 

leiding van hun docente Taetske 

Strouken) een vijftal stukken uit het klassieke 

repertoire speelden. Tijdens de 

andere pauzes – nodig om de antwoordvellen 

na te kijken – speelden de vwo-5 

leerlingen met muziek als keuzevak enkele 

door hen ingestudeerde nummers. 

M UREN 

De prachtige omlijsting kon en mocht niet 

verhullen dat het op eerste plaats om de 

inhoud te doen was. Af en toe draaide het 

bij de vragen om de grote lijnen, soms 

werd ingezoomd op details en een enkele 

keer moesten verbanden gelegd worden. 

Een mooi voorbeeld van de integratie van 

de verschillende onderdelen en de aard 

van de vraagstelling was deze serie vragen. 

Nadat de vwo-5 leerlingen een fragment 

speelden van een nummer van Pink 

Floyd, The Wall, verschenen op het grote 

scherm vier foto’s van een muur. 

Achtereenvolgens waren dit de Muur van 

Hadrianus, de Chinese Muur, de Muur in 

Berlijn en de Muur om de Palestijnse 

gebieden in Israël. De eerste vraag was 

om deze vier menselijke bouwwerken in 

de goede chronologische volgorde te zetten 

(gerekend vanaf het begin van de 

bouw ervan). Daarna kwam de vraag 

welke van deze vier muren om een andere 

reden gebouwd werd dan de andere 

drie. Benieuwd naar het antwoord? De 

Berlijnse muur werd gebouwd om mensen 

‘binnen’ te houden, terwijl de drie 

andere muren gebouwd werden met de 

bedoeling om ongewenste indringers 

‘buiten’ te houden. 

De winnares: Fleur Petit 

R ONDES EN GROEPEN 

De Grote Avond van de Geschiedenis 

bestond uit vier rondes. Aan de eerste 

ronde deden alle aanwezigen mee: zowel 

de leerlingen en hun eventueel aanwezige 

ouders als enkele ‘prominenten’, onder 

andere de wethouder Onderwijs van de 

gemeente Tilburg, de directeur van 

Erfgoed Brabant en de uitgever van het op 

het Sint Odulphuslyceum gebruikte 

geschiedenisboek Feniks. 

In de tweede ronde werden vier groepen 

geformeerd. Uit elke clustergroep 

geschiedenis, kortweg aangeduid als de 

Groep van Trier, de Groep van Gils en de 

Groep van der Heijden, werden de drie 

leerlingen met de hoogste score uit de 

eerste ronde geselecteerd, aangevuld 

met de beste ouder van een van de leerlingen 

uit elke groep. Vier gasten vormden 

de vierde groep. Na deze ronde bleven 

er nog twee clustergroepen over die 

het in de volgende ronde weer tegen 

elkaar opnamen. In de finaleronde was 

het adagium: ‘ieder voor zich en God voor 

ons allen’. Rond tien uur was duidelijk 

geworden dat Fleur Petit de eerste editie 

van de Grote Avond van de Geschiedenis 

GESCHIEDENISQUIZ 

gewonnen had. Uit handen van de wethouder 

Onderwijs van de gemeente 

Tilburg, mevrouw Moorman, kreeg zij het 

eerste exemplaar van het boek Door het 

leven getekend overhandigd. 

R IJKER 

Moe, voldaan en uitgedroogd – dat zullen 

we een volgende keer beter doen – maar 

een ervaring rijker keerden allen huiswaarts. 

De aanwezige ouders hadden met 

eigen ogen en oren kunnen waarnemen 

dat leerlingen tot heel veel in staat zijn en 

dat geschiedenis tegenwoordig op een 

heel andere manier ingevuld wordt dan in 

hun eigen middelbareschooltijd. Het was 

hen bekend dat geschiedenis ‘a never 

ending story’ is, maar het was nieuw dat 

het verhaal steeds op een andere manier 

verteld wordt. En de huidige aanpak, dat 

was wel duidelijk, smaakt naar meer. 

Cor van der Heijden, docent geschiedenis 

17

18 

ROMEREIS 

R E I Z E N M E T O D U L P H U S 

O N D E R W I J S O N D E R W E G 

In april is het gros van de leerlingen uit de vierde klas van het Odulphus, zoals 

ieder jaar, uitgevlogen naar verschillende bestemmingen in Europa: 

Griekenland, Londen, Tsjechië, Venetië, Rome of Istanbul. Dit jaar verliep niet 

elke reis zonder incidenten; een gebeurtenis haalde zelfs de krant. Een reis met 

school maken is al vele jaren een gewoonte en het gaat eigenlijk altijd goed. 

Zo’n meerdaagse excursie is zo vanzelfsprekend geworden, dat de vraag naar 

nut en waarde van het reizen met school zelden wordt gesteld. Toch is het 

misschien de moeite waard om er bij stil te staan. Veel leerlingen reizen 

tenslotte ook al met hun familie. Wat is dan de meerwaarde van het reizen met 

school? Als vader van een leerling uit vier gymnasium was ik onverwacht in de 

gelegenheid om een paar dagen mee te gaan naar Rome en de begeleidende 

docenten vroegen me achteraf om hierover wat op papier te zetten. 

Exterieur en interieur van het Colosseum 

I MPROVISEREN 

De Romereis liep dit jaar al vanaf de eerste 

dag anders dan gepland. Vóór vertrek 

was er een goed gevuld programma voorbereid. 

Op de dag van aankomst zouden 

de leerlingen meteen op pad gaan. 

Motorstoring van het vliegtuig maakte de 

reis twee dagen korter. De eerste nacht 

moest zelfs in Brussel worden doorgebracht. 

Het gezelschap arriveerde pas 

zondagmiddag in Rome, in plaats van 

zaterdagochtend zoals gepland. Iedereen 

heeft geprobeerd er toch het beste van te 

maken. En zodoende werd ook de nieuwe 

hoofdstad van Europa goed verkend. De 

reisbegeleiders werden gedwongen het 

vastgestelde programma om te gooien. 

Voor de leerlingen betekende dat minder 

tijd om overdag te rusten en – met hun 

instemming – werd ook de vrije middag 

geschrapt. Improviseren en leren omgaan 

met onverwachte gebeurtenissen stond 

vooraf niet op het programma, maar het 

werd een belangrijk deel van de 

Romereis. 

C ULTUUR GAAT LEVEN 

Het aangepaste programma was ruim voldoende 

voor vele indrukken. Het klassieke 

gedeelte omvatte onder andere een 

bezoek aan het Forum, het Colosseum en 

Ostia Antica. Eigenlijk een overweldigende 

hoeveelheid indrukken in relatief korte 

tijd. De leerlingen werden daar actief bij 

het programma betrokken, omdat iedereen 

over een specifiek (vooraf opgegeven) 

onderwerp een presentatie had 

voorbereid, die op de historische locatie 

gehouden moest worden; bijvoorbeeld bij 

de Engelenburcht, op Piazza Navona en 

op het Forum Romanum. Verder stond 

een aantal bezienswaardige kerken zoals 

de Sint Jan van Lateranen en de Sint 

Pieter op het programma. Zo vormde zich 

na een paar dagen het beeld van een stad 

met veel facetten. Op deze manier gaat 

cultuur leven en krijgt geschiedenis een 

gezicht. 

D UIZENDPOTEN 

De rol van de meereizende docenten – in 

Rome waren dat Laura Stijnen, Julius 

Hasper en Jac. van Trier – kan moeilijk 

worden overschat. Het zijn een soort duizendpoten. 

Allereerst letten ze op het 

juni 2011

ROMEREIS 

Het Pantheon: een tot kerk omgebouwde Romeinse tempel, die nu een mausoleum is met graftombes van enkele belangrijke Italianen. 

welzijn van de leerlingen. Niet op een 

nadrukkelijke wijze maar wel met aandacht. 

Ze proberen te voorkomen dat de 

onstuimigheid van de jeugd doorschiet in 

slaaptekort. Ze zijn verantwoordelijk voor 

de samenstelling van het programma en 

geven aan de leerlingen uitleg over de 

programmaonderdelen en weten te boeien 

en te overtuigen met wat ze weten en 

kunnen overbrengen. Bij dat alles nemen 

ze ook de verantwoordelijkheid voor het 

groepsproces, voor veiligheid en voor 

gezelligheid, om het voor iedereen tot 

een geslaagde reis te maken. Geen geringe 

taak, maar als ‘t allemaal lukt geeft dat 

onbetwistbaar meerwaarde aan het reizen 

met school. 

P IZZA EN PASTA 

Leerlingen en hun begeleiders verbleven 

in Hotel Bolognese, dat bestond uit een 

paar verdiepingen van een appartementencomplex 

in de wijk ten noorden van 

Termini. Een eenvoudig ontbijt, maar het 

hotel was in het bezit van een fatsoenlijke 

koffiemachine. ‘s Avonds werd er gegeten 

in een gezellig, onpretentieus restaurant 

dat een traditioneel Italiaans driegangenmenu 

serveerde. Odulphus is er al jaren 

een vaste en gewaardeerde gast. Zo kre- 

gen leerlingen ook iets mee van de 

Italiaanse eetcultuur, dat net iets verder 

ging dan pizza en pasta. 

I ETS BIJZONDERS 

Ik heb in Rome weer kunnen zien dat reizen 

met school iets bijzonders is. Het is 

blijkbaar niet voor niets een traditie. Zelf 

ben ik in 1975 met Odulphus in het toen 

nog gedeelde Berlijn geweest en daar 

denk ik nog steeds met plezier en soms 

wat weemoed aan terug. Is het risico dat 

er tijdens de reis iets mis kan gaan dan 

een reden om het maar niet te doen? Er 

zijn voldoende – min of meer – objectieve 

redenen om juist wél te gaan, zoals het 

kennismaken met een nieuwe omgeving 

of het feit dat je in een groep, samen met 

docenten, andere dingen ziet en hoort 

dan wanneer je zelfstandig op stap gaat. 

Uiteindelijk is het belangrijkste argument 

vóór het op deze manier reizen: het 

enthousiasme waarmee de leerling weer 

thuiskomt. Dat zegt eigenlijk al meer dan 

genoeg. 

Ton Op ‘t Hoog, ouder 

Een beeld van Bernini: 

de roof van Persephone, door Hades, de god 

van de onderwereld. Dit beeld is een van de 

topstukken in de weergaloos prachtige 

Villa Borghese. 

19

20 

40 JAAR ODULPHIAAN 

H A R R I E H A M E R S E N J A N V A N K E U L E N 

V E E R T I G J A A R O D U L P H I A A N 

Tot voor kort was er één goede 

maatstaf om te bepalen wie een 

goede werkgever was: de lengte van 

het dienstverband van het personeel. 

Hoewel het vandaag de dag niet meer 

zo vaak voorkomt dat iemand veertig 

jaar bij dezelfde baas in dienst is, 

vieren op het Odulphus aan het eind 

van dit schooljaar twee personen dit 

heuglijke feit: Harrie Hamers en Jan 

van Keulen. 

D IENSTPLICHT 

Zowel Harrie Hamers (1949) als Jan van 

Keulen (1953) hebben het bij hun allereerste 

werkgever zo goed naar hun zin 

dat ze zich nooit uitgedaagd voelden om 

uit te proberen of op een andere plek hun 

kwaliteiten beter tot hun recht zouden 

kunnen komen. Dat de een ongeveer vier 

jaar ouder is dan de ander heeft te maken 

met een verschil in vooropleiding en de 

verplichting om de militaire dienstplicht 

te vervullen. Harrie Hamers bracht na zijn 

middelbareschooltijd als dienstplichtig 

Harrie Hamers 

militair twee jaar in Duitsland op een 

luchtmachtbasis door. Jan van Keulen ontsprong 

deze dans. Hij kon vrijwel meteen 

na afronding van zijn opleiding aan de LTS, 

waar hij voor de richting ‘fijnmetaal’ 

gekozen had, op het Odulphus aan de 

slag. ‘De eerste vraag die de rector me bij 

het sollicitatiegesprek stelde was: ‘Moet 

je nog in dienst?’ Als ik ‘ja’ had moeten 

antwoorden, dan was het hele feest niet 

doorgegaan’, kan hij veertig jaar later tot 

zijn opluchting opmerken. 

K RUIPOLIE 

Harrie en Jan zijn, zo concluderen ze achteraf, 

op een gelukkig moment op het 

Odulphus gaan werken. De herstructurering 

van het voortgezet onderwijs na de 

invoering van de Mammoetwet had de 

werking van kruipolie: als er in het onderwijs 

al zaken waren vastgeroest, dan 

moesten ze nu wel losgewrikt worden. 

Bovendien werd in de exacte vakken een 

verjonging doorgevoerd: een nieuwe 

groep ambitieuze en uiterst gemotiveerde 

docenten deed zijn intrede. Er kon dus 

samen iets nieuws en iets moois opgebouwd 

worden. Vol enthousiasme volgden 

Harrie en Jan samen de amanuensisopleiding 

in Eindhoven. Hier bleek dat 

Harrie iets meer affiniteit had met alles 

wat met de levende natuur te maken had 

en dat het hart van Jan sneller klopte – 

niet vreemd voor een instrumentmaker – 

bij alles wat met techniek te maken had. 

Er was op dat moment nog ‘ein Dritte im 

Bunde’: Sjef Bertens, die opgeleid was tot 

goudsmid. Gelet op hun voorkeuren en 

specialisaties was de taakverdeling snel 

gemaakt: Sjef was en bleef de amanuensis 

bij scheikunde, Jan ondersteunde de 

vaksectie natuurkunde en Harrie de biologen. 

Hun werk regelden ze onderling; de 

schoolleiding hoefde (en wilde) zich daar 

amper mee te bemoeien. Vrijheid, blijheid. 

DBK 

De doorvoering van de Mammoetwet en 

de verjonging van het personeelsbestand 

zorgden ervoor dat het onderwijskundig 

klimaat in de exacte vakken veranderde. 

juni 2011

In de jaren tachtig van de vorige eeuw 

was DBK het toverwoord. Deze afkorting 

klinkt nu, dertig jaar later, als abracadabra. 

‘Differentiatie binnen klassenverband’, 

zo legt Jan van Keulen met pretoogjes 

uit. Dit vond hij, terugkijkend, de 

boeiendste fase uit zijn Odulphusloopbaan. 

‘Goede leerlingen, die gemakkelijk 

en snel door de reguliere stof gingen, kregen 

extra opdrachten ter verbreding en 

verdieping. Deze leerlingen werden dan’, 

zo vertelt Jan, ‘aan ons toevertrouwd. Zelf 

elektromotortjes bouwen: prachtig.’ 

K OEIENOGEN EN 

FRUITVLIEGJES 

Harrie Hamers kwam ook in een vaksectie 

terecht die in onderwijskundig opzicht tot 

de voorhoede behoorde (en nog steeds 

behoort). ‘Veel van de practicumopdrachten 

die we dertig jaar geleden uitvoerden, 

behoren nu tot het verleden. Ik was vaste 

klant bij het slachthuis, net voorbij de 

Ringbaan Oost. De koeienogen kon ik zo 

van de grond oprapen. Ook andere organen 

kreeg ik zonder problemen mee. Op 

mijn verzoek deden de slachters hun 

uiterste best om ze zo onbeschadigd 

mogelijk te verwijderen. En op school 

ging het scalpeermesje er dan in. Menige 

leerling hebben we met vlugzout weer op 

Jan van Keulen 

de been moeten brengen.’ Met enige 

trots merkt hij op dat Pieter Doevendans, 

nu een internationaal vermaarde cardioloog, 

tijdens de biologielessen op het 

Odulphus heeft leren omgaan met de 

scalpel. Harrie heeft er ten volle begrip 

voor dat dit soort practicumopdrachten 

niet meer kunnen, maar hij vindt het wel 

jammer. Ook aan andere experimenten, 

zoals die met vlinders en de geneticaproeven 

met fruitvliegjes, bewaart hij goede 

herinneringen. 

R ESERVESLEUTELS EN 

LINKERHANDEN 

Behalve als steun en toeverlaat voor de 

docenten biologie en natuurkunde, werd 

op tal van andere plekken in de school 

van de kennis en kunde van Harrie en Jan 

gebruik gemaakt. Op die momenten dat 

hun hulp bij de lessen niet nodig was, 

werden ze ingezet bij klein technisch 

onderhoud. Daarnaast zijn beide heren 

nog verantwoordelijk voor een strikt 

eigen domein. Jan van Keulen is verantwoordelijk 

voor alles waar een ‘sleutel’ 

aan te pas komt: er zijn op het Odulphus 

meer dan tweeduizend lokalen, kamertjes, 

kasten en kluisjes die met een sleutel 

afgesloten kunnen worden (en waarvan 

Jan de reservesleutel beheert). Harrie 

40 JAAR ODULPHIAAN 

Hamers is – en dat is gelet op zijn elektrotechnische 

vooropleiding niet vreemd – 

belast met de audiovisuele zaken. 

Vroeger was dat een hele klus. ‘De eerste 

opnameapparatuur was een bakbeest dat 

we met ons tweeën moesten dragen. 

Bovendien was de apparatuur storingsgevoelig. 

Dat er veel docenten rondliepen 

met twee linkerhanden, zorgde ervoor 

dat ik regelmatig moest komen opdraven 

om de zaak weer aan de praat te krijgen.’ 

Harrie heeft voor zichzelf uitgemaakt dat 

hij er na dit schooljaar nog één jaar aan 

vastplakt en Jan wil nog wel een jaar of 

vijf doorgaan. Tot hun vertrek blijven ze 

zich met hart en ziel voor school inzetten, 

trouw aan hun motto: ‘Eens Odulphiaan, 

altijd een Odulphiaan’. ‘In voor- en in 

tegenspoed’, zo voegen ze er eenstemmig 

met een knipoog aan toe. 

Cor van der Heijden, docent geschiedenis 

21

22 

PROFILERING 

O D U L P H U S B O U W T 

P R O F I L E R I N G P E R 1 A U G U S T U S 2012 

In de afgelopen maanden hebben directie en docenten niet stil gezeten. 

Ze hebben discussies gevoerd over een duidelijker profilering van de school ten 

opzichte van de andere scholen in de regio. Die discussies hebben drie concrete 

resultaten opgeleverd. 

1(PRE-)GYMNASIUM 

Een gymnasiumafdeling vanaf klas 1 en 

een pre-gymnasium voor goede leerlingen 

van de basisschool. 

Tilburg is de enige grote stad in Noord- 

Brabant die geen categoraal gymnasium 

heeft. Dat is vreemd; categorale gymnasia 

zijn erg populair. En de gymnasiumafdelingen 

op scholengemeenschappen worden 

juist kleiner. Odulphus heeft nog 

steeds een grote gymnasiumafdeling. Die 

begint nu echter pas in de tweede klas. 

Door vanaf 1 augustus 2012 al in de eerste 

klas met gymnasiaal onderwijs te gaan 

beginnen, hopen we het onderwijs voor 

een grote groep van onze leerlingen uitdagender 

te maken. Als we kijken naar de 

citoscores en de schooladviezen van de 

brugklassers, kan een groot deel van hen 

een extra uitdaging best aan. Een speciaal 

team van docenten gaat er zorg voor dra- 

Discussie in het onderwijscafé. 

gen dat het gymnasiumprogramma in de 

onderbouw niet alleen een atheneumprogramma 

met Grieks en Latijn is, maar 

dat de gymnasiale sfeer ook in andere 

vakken merkbaar wordt. Onze insteek zal 

zijn dat veel leerlingen gaan starten met 

gymnasiaal onderwijs in klas 1. Ook als ze 

er daarna mee stoppen, hebben ze heel 

wat extra’s geleerd, waar ze in de bovenbouw 

profijt van zullen hebben. 

Voor goede leerlingen uit groep acht starten 

we volgend jaar al met een pre-gymnasium. 

De leerlingen komen een aantal 

malen onder schooltijd naar het Sint 

Odulphuslyceum om daar alvast kennis te 

maken met het gymnasiale onderwijs. 

Dat we al in de eerste klas beginnen met 

gymnasiumklassen, past in de visie van de 

school. Een belangrijk uitgangspunt daarin 

is dat we leerlingen zo snel mogelijk – 

wat belangstelling en capaciteiten betreft 

– in homogene groepen willen plaatsen. 

Geen lange brugperiode dus. Maar 

natuurlijk blijft het in de onderbouw altijd 

mogelijk over te stappen naar een andere 

afdeling. 

Door de start met gymnasiumklassen zullen 

ook de leerlingen die gaan kiezen tussen 

havo en atheneum, beter bediend 

kunnen worden. Ook hun groep wordt 

immers homogener. 

2CAMBRIDGE E NGELS 

VOOR IEDEREEN 

We zijn geen groot voorstander van tweetalig 

onderwijs. Toch kiezen veel ouders 

er wel voor. 

We denken dat we een goed alternatief 

gevonden hebben in het aanbieden van 

Cambridge Engels aan al onze leerlingen. 

Cambridge Engels bestaat al lang en 

wordt in de hele wereld gegeven en 

erkend. Via een uitgebalanceerde lesmethode 

worden leerlingen voorbereid op 

de Cambridge examens die buiten de 

school en onder auspiciën van de 

Cambridge University en de Engelse 

juni 2011

Michel Pijpers vat de discussie samen. 

Ambassade worden afgenomen. De 

niveaus van deze examens zijn hoger dan 

de ERK-niveaus van onze huidige 

Nederlandse examens. 

Cambridge Engels gaat vanaf 1 augustus 

2012 gegeven worden aan alle leerlingen 

van de vierde klassen. Leerlingen die dat 

willen, kunnen in december van het examenjaar 

meedoen aan de examens en 

een Cambridge Certificate behalen. Voor 

de havo-leerlingen is dat het First 

Certificate en voor de vwo-leerlingen het 

Advanced Certificate. 

De leerlingen die niet meedoen aan de 

Cambridge examens zullen ruim voldoende 

zijn toegerust voor de reguliere landelijke 

examens. 

Het komend jaar gaan onze docenten 

Engels zich scholen in het geven van 

Cambridge Engels, zodat ze goed voorbereid 

in het jaar daarop aan de slag kunnen 

gaan. Ook in de onderbouw zal het programma 

worden aangepast zodat het 

beter aansluit op de eisen voor 

Cambridge Engels. 

3VAN REPRODUCTIEF 

NAAR CONSTRUCTIEF 

LEREN 

Op een onlangs gehouden discussiemiddag 

met onze docenten, waren we het op 

enkele punten roerend met elkaar eens. 

Leren moet voor een belangrijk deel in de 

les gebeuren. Lessen moeten een meerwaarde 

hebben. Leerlingen moeten het 

gevoel hebben uitgedaagd te worden. En 

de relatie docent – leerling is daarbij cruciaal. 

We realiseren ons dat dat op dit moment 

lang niet altijd het geval is. En dus zijn we 

met elkaar in gesprek over mogelijkheden 

om onze lessen te verbeteren. Die 

gesprekken vinden tijdens studiemiddagen 

en in het zogeheten onderwijscafé 

plaats. Dit jaar hebben we er daarvan 

enkele gehad, voor komend jaar staan ze 

wat veelvuldiger gepland. Tijdens de vergaderingen 

van de vaksecties en tijdens 

teambijeenkomsten zal ook over deze 

onderwerpen gesproken worden. 

Speciale aandacht zal er zijn voor het leerproces 

en de toetsen. Je kunt leerlingen 

alles voorkauwen en laten reproduceren. 

Maar je kunt leerlingen ook zelf ´kennis 

laten construeren´. Kennis die je op deze 

manier opdoet, blijft beter hangen. 

Bovendien maakt het leerlingen actiever. 

G EEN MODIEUZE FRATSEN 

Via de drie bovengenoemde stappen 

bouwt Odulphus aan de toekomst. Na de 

afgelopen twee jaren met veel tegenspoed, 

lijken deze speerpunten te zorgen 

voor een nieuw elan onder docenten. Ze 

zullen bijdragen aan het profiel dat van 

oudsher bij onze school gepast heeft: 

degelijk onderwijs, geen modieuze fratsen, 

maar wel met oog voor het kind van 

vandaag. 

PROFILERING 

Wat we belangrijk vinden. 

Cor Luijsterburg, 

conrector 

23

Alle data zijn onder voorbehoud. Raadpleeg regelmatig onze website en let op de uitnodigingsmails (via Magister) 

voor de ouderavonden. 

AUGUSTUS ‘11 

29 Introductie (zie website t.z.t. en informatie einde 

schooljaar): 

- kennismaken met mentor 

- rooster ophalen 

- inleiding profielwerkstuk (5havo en 6vwo) 

- inleiding maatschappelijke stage (3havo en 5vwo) 

- schoolfotograaf 

30 Herkansingen 6vwo 

SEPTEMBER ‘11 

5 Herkansingen 5havo en 5vwo 

7 Ouderavond 2vwo 

8 Ouderavond 2havo en 3havo 

10–17 Taizé-reis (5havo en 6vwo) 


14 Ouderavond 4havo 



21 Ouderavond 5havo 


OKTOBER ‘11 

1 Cijfers in Magister up-to-date 

4 40-minutenrooster i.v.m. studiemiddag personeel 

7 Feest onderbouw op school 

14 Feest bovenbouw 

20 Excursiedag 

24–28 Herfstvakantie 

NOVEMBER ‘11 


21–28 Toetsweek 1 

DECEMBER ‘11 


12–16 40-minutenrooster i.v.m. leerlingbesprekingen 

23 Kerstvieringen 

26–31 Kerstvakantie 

JANUARI ‘12 

1–6 Kerstvakantie 


11 Ouderavond over profielkeuze 3vwo 

12 Ouderavond over profielkeuze 3havo 

13 Galafeest bovenbouw 

16 Ouderavond advisering brugklas 

19 40-minutenrooster i.v.m. studiemiddag personeel 


FEBRUARI ‘12 


3 Feest onderbouw op school 

6 Voorlopig advies klas 1 

8–9 Oudermiddagen/-avonden met vakdocenten 

15 Open avond 

20–24 Carnavalsvakantie 

MAART ‘11 



13–18 Comenius-project: gasten in Nederland 

13, 15 Aanmelding nieuwe leerlingen 


26–30 40-minutenrooster / toetsweek voor 

examenklassen / leerlingbesprekingen 

APRIL ‘12 


2 Oudermiddag/-avond mentoren klas 1, 3, 5havo, 

6vwo 

4 Oudermiddag/-avond mentoren klas 2, 4, 5vwo 

6–9 Lang Paasweekend 

12 Keuzes klas 1 en klas 3 definitief 

18 Herkansingen 5havo en 6vwo 

21–30 Reisweek voor 4havo en 4vwo 

24–29 Activiteiten op school o.a. examentrainingen 

MEI ‘12 

1–4 Meivakantie 

9 40-minutenrooster i.v.m. studiemiddag docenten 

14–31 Centrale eindexamens 

15 Excursiedag / ckv-dag 

17–18 Vrij vanwege Hemelvaart 

28 Vrij vanwege Pinksteren 

JUNI ‘12 


8 Personeelsdag 


14 Uitslag centraal examen 1e tijdvak 

20 Herkansingen 4havo, 4vwo / feest onderbouw 

21 Feest bovenbouw 

23–30 Zomer- en zeilkamp 

29 Rapportuitreiking / diploma-uitreiking en 

examenfeest 

Zomervakantie: 2 juli–17 augustus 2012

omzien in verwondering 2 - Sint-Odulphuslyceum

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?