Zorgvisie Hellevoetsluis 2009 - 2012 - Welkom bij gemeente ...

uithoek, maar in de stad en liefst in de buurt van andere voorzieningen, waar de cliënten
gemakkelijk kunnen binnenlopen. Laagdrempelige voorzieningen, waar cliënten terecht
kunnen voor een dagelijks praatje, kunnen een positief effect hebben op het functioneren
van de cliënten. De eventuele stap naar een intramurale instelling komt dan pas later, of
helemaal niet 3 .
Voor sommigen blijft beschutting belangrijk
De trend van extramuralisering is voor mensen met een lichamelijk en / of verstandelijke
beperking of een psychiatrische achtergrond al decennia lang aan de gang. Voor
ouderen (verzorgings- en verpleeghuizen) is dit proces recenter op gang gekomen. Toch
lijkt het er soms op, dat we in Nederland wat al te voortvarend aan de slag zijn gegaan
met het ontmantelen van
onze intramurale setting.
Niet alle mensen uit deze
doelgroepen kunnen en
willen individueel en
zelfstandig wonen. Juist in
een extramurale setting
kan vereenzaming sneller
op de loer liggen, zeker bij
minder zelfredzame
groepen. Contacten met
wijkbewoners die af en
toe naar hen omkijken,
zijn noodzakelijke
voorwaarden om zich
geborgen te voelen. Maar deze zorg van buurtgenoten, is er vaak niet.
En van sommige groepen cliënten, vooral die met een zwaardere handicap, mogen we
sowieso niet verwachten dat ze zich mengen tussen andere bewoners. Voor hen geeft
een beschutte vorm van huisvesting juist de noodzakelijke geborgenheid. Sommige
groepen cliënten met vooral een psychiatrische problematiek zijn erbij gebaat in een
rustige omgeving te wonen, met weinig prikkels.
Kleinschalige huisvestingsvormen
Om de kwetsbare groepen zoveel mogelijk toch te faciliteren om in een gewone wijk te
wonen, wordt steeds vaker gestreefd naar kleinschalige clusters van wonen met (een
vorm van) begeleiding in de wijk, waarin zorg en welzijn op maat worden geboden
(deconcentratie). Deze clusters bieden enerzijds de noodzakelijke bescherming en
beschutting, en anderzijds faciliteren ze het wonen van de zwakste doelgroepen in de
‘gewone’ wijken. Ervaring heeft bijvoorbeeld geleerd dat sommige groepen cliënten met
een psychiatrische achtergrond altijd voor een deel aangewezen blijven op ontmoeting en
dagbesteding samen met eigen ‘lotgenoten’.
Participatie op buurtniveau essentieel, daarom woonservicewijken
Steeds meer ontstaat het inzicht dat leefbaarheid en het welbevinden van veel mensen
heel direct afhangt van het welbevinden in de eigen buurt: een prettige buurt waarin
bewoners zich veilig voelen, buurt- en wijkgenoten ontmoeten, waar iets te doen is, waar
openbare ruimte en voorzieningen goed bereikbaar en toegankelijk zijn (ook voor
mensen die minder goed ter been zijn), waar mensen voor elkaar klaar durven staan.
Eigenlijk een gewone wijk, maar wel
één waar alle bewoners de kans
hebben te participeren doordat er
passende voorzieningen, diensten en
activiteiten zijn. We noemen dit een
woonservicewijk. Daarin zit nog steeds
een beetje dat streven naar die ‘civil
3 We moeten de kwantitatieve effecten hiervan ook weer niet overschatten; van de doelgroep ouderen
bijvoorbeeld woonde pakweg tien jaar geleden ook slechts 5 - 10% geconcentreerd in grootschalige
voorzieningen, de overige 90 - 95% woonde ook toen al gewoon z’n hele leven zelfstandig.
- 5 -