Bulletin nr 50.pdf - Thamer Thuis

niet koken en begon het gebeuren rond 20.00 uur, anders had
ze een Indische maaltijd bereid. Ze vroeg of ik gelovig was en
ik zei ‘ja’, of ik dan een stukje wilde lezen.
En zo toog ik die avond, gewapend met een mooi gedicht,
naar de herdenking. De hele familie was er en twee goede
vriendinnen van haar. Ook was er genoeg gebak, kroepoek,
maïskoekjes, toastjes, worst, kaas en drinken. Indische gastvrijheid
noemen ze dat. Nadat de schoonzoon had gesproken over
het gemis dat nog iedere dag wordt gevoeld en we het glas op
Ad hadden geheven, las ik dit gedicht voor.
Niet vergeten
Ik denk niet soms nog aan je. Ik denk elke dag aan je.
Ik mis je niet minder maar meer. Je bent er steeds langer niet.
Ik denk aan je als ik wakker word. Ik denk aan je als de kraan lekt.
Ik denk aan je als de koelkast leeg is.
Ik denk aan je als de zon schijnt.
Als ik zo graag met je wilde fietsen.
Als ik zo graag met je buiten wilde zitten.
Ik denk aan je als ik wil vertellen van een kleinkind dat komt.
Van onze zoon die gaat scheiden. Van de auto die verkocht is.
Ik denk aan je als iemand zomaar vraagt: ‘Alles goed…?’
Nooit meer is alles goed. Soms gaat het beter dan anders.
De ene dag is mijn gemis zachter dan de andere.
Sinds anderen zeggen: ‘Het is maar beter zo, hij is goed af,
hij heeft niet meer geleden,
het was niet veel meer…’, verlang ik nog meer naar je.
Mijn dag is beter als je naam wordt genoemd.
Als ik merk: je wordt niet vergeten!
Uit: ‘Woorden in de stilte’ van Marinus van den Berg.
Dit was een prachtige vertolking van hun gevoel. Ze bedankte
me met een stevige omhelzing en met een voldaan gevoel ging
ik na een tijdje naar huis, blij dat ik nog iets voor hen heb
mogen betekenen. Natuurlijk gaf ze me maïskoekjes mee,
want dat is ook een Indische gewoonte. Selamat makan.
Joyce Schoon
14
Thuisvrijwilliger
Dit is het verhaal van Klaas Karmelk. Hij en zijn vrouw zijn
al vanaf het begin actief als vrijwilliger in de zorg voor mensen
die terminaal ziek zijn in de thuissituatie. Klaas vertelt hoe dit
zo gekomen is.
Het was voorjaar 1996. In het Amstelveens Weekblad staat
een bericht: “Stichting aanvullende thuiszorg wil starten met
een groep vrijwilligers in de terminale zorg. Mensen die zich
aangesproken voelen, worden uitgenodigd voor een voorlichtingsavond.”
Mijn vrouw Wil en ik gaan er naar toe.
De avond stond onder leiding van de dames Lies Ketel en
Corry Brouwer. Aan het eind meldden zich zeventien
personen aan.
Voorafgaand aan de praktijk werd een cursus gegeven: negen
vrijdagochtenden. Ik voelde wel voor de cursus, maar m.b.t. de
inzet had ik nog geen beslissing genomen.
Kort daarna gaat de telefoon, Wil neemt op en zegt: ‘Corry
voor jou’.
‘Hoi Klaas, ik heb een adres en het lijkt me echt iets voor jou,
Het gaat om een meneer in Kudelstaart, terminaal ziek en
bedlegerig.’
Vervolgens krijg ik het hele ziektebeeld en de situatie eromheen
te horen. Meneer is weduwnaar, heeft drie kinderen,
waarvan twee inwonend. Deze werken de hele dag, maar de
zoon komt ’s middags thuis eten. De hulpvraag is vijf dagen
per week en vier uur per dag.
‘Ik heb jou voor de dinsdag en de woensdag staan. Wat denk
je?’
Ik aarzelde, maar heb toch ja gezegd. Dan stel ik voor om
samen met de vrijwilligers voor de andere dagen te gaan
kennismaken. Meneer lag in de huiskamer in een hoog/laagbed,
met gezicht naar de tuin. Met de dochter, ons vieren en
het meubilair was de kamer vol. Meneer was redelijk monter
en aanspreekbaar.
De dag erna ging ik opgewekt naar Kudelstaart. Toen ik aankwam,
ging de zoon direct weg, ‘Oh ja, vader heeft niet zo’n
beste dag.’
Dat klopte, meneer lag er apathisch bij. De ademhaling verliep
moeizaam. Een gesprek was niet mogelijk, ik dacht echt dat hij
bij mijn allereerste bezoek er tussenuit zou knijpen. Wat kan
vier uur dan lang duren.
De volgende dag was meneer een heel stuk beter en kon weer
gewoon praten. Ik zei dat er een groot verschil was met de dag
ervoor.
Hij keek me aan en zei: ‘Je denkt toch niet dat ik zo’n eerste
keer het achterste van mijn tong laat zien?’ Toen kon ik hem
wel ik weet niet wat doen, de komediant.
Verder werd het een rustige middag.
De volgende dagen kwamen de verhalen uit zijn jeugd, zijn tijd in het internaat bij
de paters, de kwajongensstreken. Ook zijn wens om met mij samen in een bootje nog
een keer op de plas te gaan vissen.
Naar het einde toe kwam er ook agressie, zo pakte hij eens zijn pyjamajasje met
beide handen vast en trok in één ruk alle knopen eraf. De pleister op zijn heup was
het volgende wat eraf ging. Ik belde de wijkverpleging en vroeg, wat te doen. Het
antwoord was: ‘Niets, want een nieuwe pleister zal hij er ook weer afhalen.’ Dan die
harde dreun op mijn schouder, ik stond naast zijn bed en samen keken we naar de
tuin, onverwachts kwam die klap. Dat was goed bedoeld, maar ik heb niet gewacht
op een volgende, dus nam wat afstand.
Ik ben in totaal zeven keer op bezoek geweest, voor mij was dat de vuurdoop, in alle
jaren daarna heb ik nooit meer zo’n situatie meegemaakt.
Klaas Karmelk
volgende nummer
Het volgende nummer van het bulletin zal verschijnen in november. Dit is een intern
nummer, alleen bestemd voor vrijwilligers en andere direct bij ThamerThuis
betrokken personen. De inleverdatum voor de kopij is vastgesteld op 1 november.
Vaste leveranciers van kopij krijgen ongeveer twee weken van te voren een
herinnering. Maar ook spontane bijdragen zijn van harte welkom op het
redactieadres: birgit15@kabelfoon.nl
Anne, Birgit, Willy, Wilma
Jubileumuitgave // 15 jaar ThamerThuis
Een heerlijk recept
Rode
bietensalade
alS vOORGERECHT
Deze bietensalade doet het al jaren
goed bij mij thuis. Ik heb meegekeken
bij een kok van een bekend restaurant
in Breda. Het is smullen voor wie
houdt van zuur-frisse gerechten.
Ingrediënten
Rucola sla
Geschilde rode bieten in reepjes/stukjes
Dressing:
Zakje Calvé salad mix (kan variëren
van smaak, bv bacon, Italiaanse
kruiden, knoflook)
Mosterd
Ketjap - de groene van Conimex
Olijfolie
Water
Rode azijn
Groene pestosaus
Ingrediënten van dressing door elkaar
mengen en over de sla en bietjes
gieten.
De salade bedekken met:
Kappertjes
Tuinkers, klein geknipte stukjes
Gamba’s (gekookte gamba’s, ontdaan
van schaal, 2 stuks per portie)
Pijnboompitten
Kan met bruin stokbrood of
geroosterd brood geserveerd worden.
Hoeveelheden aanpassen aan het
aantal eters.
Eet smakelijk!
Wilma Weerens
15