Bulletin nr 50.pdf - Thamer Thuis

informatie. We ontvingen tijdens deze markt ook enkele
giften.
Er was ook geld nodig voor wederom een ingrijpende
verbouwing. Doordat we de beschikking kregen over een extra
ruimte van de parochie, konden we ons huis in de zomer van
2011 uitbreiden met een derde gastenkamer, te gebruiken in
tijd van nood, als een zieke nergens anders terecht kan. Ook
de badkamer werd vernieuwd en uitgebreid, zodat de douchebrancard
er gemakkelijker in en uit kon worden gedraaid.
Tijdens deze verbouwing konden we de zorg aan onze gasten
weer voortzetten, dankzij de grote gastvrijheid die ons weer
werd geschonken door Het Hoge Heem.
Overleg tussen coördinator en huisarts.
26
Er werd hard gewerkt aan ons huis en op 15 oktober kon
ThamerThuis vol trots de deuren openen voor een groot publiek.
Inmiddels heeft Jan Dalmeijer na 13 jaar het voorzitterschap
overgedragen aan Marianne Klinkenberg. Zij is dan al vier jaar
bestuurslid. Marianne is werkzaam bij het Integraal Kankercentrum
Nederland (IKNL) als adviseur voor oncologische en
palliatieve zorg. Hierdoor is ze ook goed bekend in de huidige
zorgstructuur.
Bij gelegenheid van de nieuwjaarsbijeenkomst van 2011 werd
Jan Dalmeijer benoemd tot erevoorzitter van ThamerThuis.
Namens het bestuur werd hem een prachtig gekalligrafeerde
oorkonde en een pen met inscriptie aangeboden.
Inmiddels werd ook gedacht aan een mooie vorm van
symboliek, te gebruiken als onze overleden gasten ons huis
verlaten. Vier Uithoornse dames maakten met veel liefde en
geduld een prachtige quilt voor ons. Deze wordt nu gebruikt
als een ‘warme deken’ bij het afscheid nemen als onze gast het
huis wordt uitgedragen, hierbij wordt tevens een mooie tekst
voorgelezen. Met deze symboliek willen we met grote eerbied
afscheid nemen van de gasten die met onze zorg omringd zijn
geweest.
Zo gaat het werk in ThamerThuis gestaag door en we gaan vol
goede moed op naar het volgende lustrum.
Anne Burgmeijer
vooruitzien
Ontwikkelingen in de zorg
Mij is gevraagd iets te vertellen over de ontwikkelingen van de afgelopen 15 jaren in
ThamerThuis op het gebied van de zorgverlening. Zelf werk ik hier nu ongeveer
14 jaar, ik heb er dus een heel stuk van mee mogen maken.
Wat mij als eerste te binnen schiet als ik denk aan het verschil tussen ‘toen’ en ‘nu’,
is dat de perikelen rond het opstarten en pionieren echt achter ons liggen. Zeker in
het eerste jaar dat ThamerThuis open was, moest alles zijn weg vinden en zijn plek
krijgen. Letterlijk, in de zin van de meest praktische indeling van kasten en kamers,
maar ook in de samenwerking tussen alle verschillende zorgdisciplines in huis.
Er was de kleine groep enthousiaste en gemotiveerde vrijwilligers, bestuurslid Corry
Brouwer, werkzaam als coördinator, en initiatiefnemer Jan Dalmeijer die naast
voorzitter ook vliegende kiep in het huis was voor alle voorkomende (zorg)taken.
Verder was wijkverpleegkundige Lenie Ossenkoppele als bestuurslid betrokken bij
de aanloop en oprichting van het huis, en na de opening natuurlijk ook als verpleegkundige
werkzaam.
Door deze pioniers is hard gewerkt om alle praktische zaken te regelen, van elkaar
te leren, te begrijpen wat ieders specifieke en volwaardige rol in de totale zorg is.
Steeds met het doel om voor terminaal zieken en hun naasten een bijna-thuis te zijn
wanneer thuis blijven tot aan het overlijden niet mogelijk was. De mensen die toen
begonnen zijn en nu nog bij ons werken kunnen daar met smaak over vertellen!
De doelstelling van het huis is al die jaren onveranderd gebleven, gelukkig wel. Nog
altijd willen we in een huiselijke en intieme sfeer goede zorg bieden. Soms wordt me
gevraagd of ik het niet jammer vind dat er ‘maar’ twee kamers zijn. En soms is het
inderdaad jammer, vooral als er meerdere mensen zijn die naar ThamerThuis toe
zouden willen komen. Maar eigenlijk ben ik er blij mee dat we hier in huis nog altijd
de kleinschaligheid handhaven. ‘Groot geworden door klein te blijven’, zeg maar.
In de loop van de jaren is de samenwerking tussen de vrijwilligers, wijkverpleegkundigen,
huisartsen, geestelijk verzorger en alle andere zorgverleners een vanzelfsprekendheid
geworden. We kennen elkaars talenten en weten hoe we elkaar waar
nodig kunnen aanvullen. De scholing van de vrijwilligers is uitgebreid en aangevuld
met een inwerktraject door mentoren.
De wijkverpleegkundigen werken vanuit een zelfsturend team, vergelijkbaar met de
buurtzorgprojecten elders in het land. Een klein hecht team, en dus altijd dezelfde
verpleegkundigen in huis. Alle huisartsen van Uithoorn, Aalsmeer en Kudelstaart
zijn in de loop van de jaren veel in huis geweest. Voor hun eigen patiënten, maar ook
voor mensen van buiten Uithoorn. Zij weten wat ze aan ons hebben, en wij kunnen
altijd vertrouwen op hun zorg en bereikbaarheid. Over en weer maken we gebruik
van elkaars deskundigheid, en zo blijven we op de hoogte van de snelle ontwikkelingen
in de palliatieve zorg.
Natuurlijk zijn er altijd dingen die beter kunnen. Zo willen we in samenwerking met
de huisartsen en ziekenhuizen kijken of de overdracht van patiënten vanuit het
ziekenhuis naar ThamerThuis verbeterd kan worden. Niet alleen de verpleegkundige
overdracht en de overdracht van de laatste periode in het ziekenhuis, maar ook goede
en bijgehouden informatie van de specialist en andere zorgverleners zoals geestelijk
verzorger, fysiotherapeut, maatschappelijk werker, voedingsdeskundige etc.
Jubileumuitgave // 15 jaar ThamerThuis
ThamerThuis
‘Groot geworden
door klein te blijven’
27