Bulletin nr 50.pdf - Thamer Thuis

huisartsen al 15 jaar in goed overleg de medische zorg over
van de eigen huisarts.
- de geestelijk verzorger, die zich aan alle nieuwe gasten voorstelt
en waar dit gewenst is haar steun en hulp biedt. Ook de
vrijwilligers en coördinatoren kunnen op haar rekenen.
Zij organiseert tevens de herdenkingsbijeenkomsten voor
nabestaanden en vrijwilligers.
- de huishoudelijke hulpen, onmisbaar in ons huis waar zo
intensief gebruik wordt gemaakt van alle ruimtes.
- de bestuursleden van ThamerThuis, die geregeld in huis zijn
voor bijvoorbeeld administratieve, financiële of pr-activiteiten
en voor vergaderingen en overleg.
- de nachtzorgers, die voor de mensen zorgen en waken in de
soms lange donkere nachten.
- de coördinatoren, tja, zij proberen een spin in het web te zijn.
Het web van vele handen en harten aan het bed van terminaal
zieke mensen en de mensen die bij hen horen. Samenwerken
met al die mensen en de verschillende disciplines is nog nooit
een probleem geweest. Dat is niet in de eerste plaats een
verdienste van de coördinatoren, maar van de grote inzet en
positieve houding van alle betrokkenen.
Jeannette Voskamp, coördinator
Het netwerk
palliatieve zorg
ThamerThuis maakt deel uit van het palliatief netwerk, samen
met alle andere zorgaanbieders in de regio.
De ziekenhuizen, hospices, verpleegtehuizen, huisartsen, zorgverzekeraar
en allerlei andere organisaties zitten met elkaar om
tafel met als doel de palliatieve zorg in de regio te verbeteren.
Alle aangesloten organisaties hebben op bestuursniveau met
elkaar afgesproken te werken aan het verbeteren van palliatieve
zorg binnen hun eigen organisatie en in de regio. Op
bestuurlijk niveau hebben zij een convenant getekend waarin
ze een verplichting aangaan om hieraan hun medewerking
te verlenen. Ook onze voorzitter heeft haar handtekening daaronder
gezet.
Middels het netwerk stellen de verschillende organisaties
elkaar op de hoogte van de knelpunten die zij ondervinden, of
van nieuwe ontwikkelingen op het gebied van palliatieve zorg,
of projecten die binnen hun organisatie spelen. Een werkgroep
buigt zich over de gevonden knelpunten. Op dit moment is de
overdracht van ernstig zieke patiënten vanuit ziekenhuizen
naar de huisarts een van de onderwerpen.
Op het gebied van scholing draagt het netwerk zijn steentje
bij. Voor verpleegkundigen en verzorgenden wordt jaarlijks
de basiscursus palliatieve zorg georganiseerd. Rond de dag van
6
de palliatieve zorg wordt een symposium gehouden. Vorig jaar
was het thema ‘de kracht van de naaste’. Het symposium wordt
aangeboden door het netwerk aan alle medewerkers en vrijwilligers
in de regio. Het doel is iets te leren over palliatieve zorg,
maar vooral ook om elkaar te ontmoeten en te netwerken.
Verder stimuleert het netwerk de informatievoorziening aan
het grote publiek. Verschillende deelnemers zijn bezig met het
organiseren van publieksavonden om voorlichting te geven
over de verschillende facetten van palliatieve zorg.
Dan is er natuurlijk de website, waar zorgvragers en zorgaanbieders
gebruik van kunnen maken om informatie te vinden:
www.netwerkpalliatievezorg.nl/amstellandenmeerlanden.
Alle aanbieders vertellen in het kort wat ze doen en hoe ze te
bereiken zijn. Leuk om eens te bekijken.
Namens ThamerThuis neem ik deel aan het netwerk. Ik vind
het boeiend om te zien dat palliatieve zorg een steeds duidelijker
plek binnen de zorgverlening krijgt.
Gerda Naber, coördinator
Geestelijke verzorGinG
Drie bloemen voor
ThamerThuis
Nu ThamerThuis bij de laatste verbouwing drie gastenkamers
kreeg, werd de behoefte gevoeld om de kamers van namen te
voorzien. Een drietal vrijwilligers ging aan de slag om namen
te bedenken en zij lieten zich hierbij inspireren door het boek
‘De taal van bloemen’ van Vanessa Diffenbaugh. Daaruit
kozen zij drie bloemennamen voor de verschillende kamers.
De eerste bloem is de Dahlia. De dahlia
staat voor waardigheid. Hoe gaan wij om
met onze gasten en hun naasten? Hoe
stellen wij de gast op zijn/haar gemak als
het lichaam door ziekte ernstig is aangetast?
Of als de gast en zijn dierbaren
op een andere manier met elkaar omgaan dan jij of ik gewend
zijn? Hoe kunnen we iemand waardig het laatste stukje van
het leven laten afronden? Een ander woord voor waardigheid
zou kunnen zijn: eerbied of respect. Respect voor iemands
eigenheid, respect voor de mens, ongeacht zijn lichamelijke
welzijn.
De tweede bloem is de
Kamille, die staat voor
kracht bij tegenspoed.
In ThamerThuis zijn
we onze medemens
tot steun in de laatste
levensfase. Proberen
we er te zijn voor de gast en ook voor
zijn of haar naasten. Afscheid nemen van
het leven kan een heftig proces zijn, verliezen
en tegenslagen incasseren, de hoop
opgeven dat je ooit nog beter wordt, het
vaarwel zeggen van je geliefden en dierbaren.
ThamerThuis biedt een omgeving
Wie ben ik, Wat doe ik
Op vrijdagmorgen in de keuken van ThamerThuis, na het overdragen met Wilma
Weerens, raakten we in gesprek over privézaken en aan het einde van dat gesprek zei
ze: ‘Ik zou graag willen dat je een stukje schrijft over wat je vertelde.’
‘Oh nee toch, ik zou niet weten hoe dat moet,’ zei ik nog. Maar ze voegde er aan toe:
‘Alleen maar een A4-tje en pas voor het maartnummer.’ Het liet me niet meer los,
met het onderstaande verhaal als resultaat.
In Amsterdam leerde ik mijn man Bert kennen door mijn Brabantse vriendin Loes.
We zaten allebei in de verpleging en het klikte meteen tussen ons. Ze nodigde me
uit om met haar en een vriend van haar naar de film ‘The Graduate’ te gaan. Ik had
deze film al gezien, maar had wat afleiding nodig en besloot mee
te gaan… Ja, van het een kwam het ander en in 1969
trouwden Bert en ik.
We gingen in Brabant wonen in een huis met
een vrij grote tuin en kregen twee zonen.
Bert gaf natuurkundeles op een middelbare
school, maar zijn passie was hagedissen
en dat was tekenend voor onze toekomst.
De hele achtertuin werd volgebouwd met
terraria. Die werden gevuld met hagedissen
uit de meest uiteenlopende plekken op de
wereld. Kweken werd zijn hobby (met veel
succes overigens).
Omdat het Nederlandse klimaat Bert niet
aanstond, werd er over emigreren gesproken.
Daar schrok ik van, want dat betekende weg uit
onze vertrouwde omgeving en weg van familie
en vrienden. Toch maar de sprong gewaagd naar
Gran Canaria. Het huis te koop gezet, waarop veel
en de inzet van vele vrijwilligers en
beroepskrachten om te ondersteunen in
dit moeilijke proces.
De derde bloem is
alom bekend, misschien
wel de meest
bekende bloem van
allemaal. Maar als
je naar de betekenis
kijkt, mag deze
bloem niet ontbreken als een van de drie
bloemennamen voor de gastenkamers
Jubileumuitgave // 15 jaar ThamerThuis
Wereldreiziger
in ThamerThuis. Het is de Roos, als
symbool van de liefde.
De foto’s van deze bloemen hangen in
een mooi lijstje op de deuren en worden
tevens gebruikt voor de informatiemappen
op de kamers en de overdrachtsmappen
van de vrijwilligers.
Zo wordt er ook met zorg gewerkt aan
iets ‘gewoons’ als de aanduiding van een
kamer.
Willy Rullmann
‘Oh nee toch,
ik zou niet weten
hoe dat moet’
7