Opportuun 2007 nr7 binnen 04.indd - Openbaar Ministerie

07
openbaar ministerie jaargang 13 nummer 7 september 2007
Han Moraal, bokser tegen bedrog:
‘Elk jaar meer witwaszaken
voor de rechter’
CVOM-zittingsvertegenwoordiger in de rechtszaal
Vakinhoudelijk promotie maken

Hoek van Jan
Mozart en Bach
Arme, arme oude man. Het leven had hem
zwaar bedeeld. Altijd had hij een keurige
baan gehad. Was zelfs opgeklommen in het
bedrijf. Gepromoveerd tot het hoogst denkbare.
Directeur. Maar als directeur redde hij
het niet. Spreken in het openbaar moest hij,
maar dat was hem een gruwel. Een borrel
wilde dan wel helpen. Hij hoopte altijd maar
dat ze het niet zouden ruiken. Van lieverlee
begon hij meer en meer te drinken. Zijn
pensionering had soelaas moeten bieden.
Maar helaas: de verveling sloeg toe. Hij zoop
zichzelf zo de kliniek in.
Dat hielp wel, die kliniek. Hij was en bleef
nuchter. Een hele tijd lang, tot zijn vrouw
overleed. Het leed voerde hem uiteindelijk
weer naar de fles. Whisky, bij voorkeur.
Veel ook. Het moment van de dag maakte
niet uit. De kwaliteit ook niet. Die ochtend
had hij ook gedronken. Een hele fles
geestrijk nat was door zijn keel gegleden.
Zeventiende liter, dacht hij. Misschien ook
wel een liter, trouwens. Daarna ging hij naar
de verjaardag van zijn zoon. Met de auto.
Zijn wankele rijgedrag was anderen opgevallen.
Hij hortte en stootte met de auto,
reed beurtelings snel en langzaam en vertoonde
een merkwaardige voorkeur voor de
linker weghelft. De politie werd gebeld. Die
constateerden ongeveer 2,5 ‰ in zijn bloed,
want blazen wilde niet best meer lukken.
Dus beleefde hij op zijn 70ste een primeur:
terechtstaan.
Omstandig legde de man de rechter uit
hoe het was gekomen. Hij was nu bij de AA.
Dat beviel erg goed. ‘Dat duurt levenslang!’
maakte hij duidelijk. Wilde hij niet weer
naar de kliniek dan? Die had toch goed
geholpen? Liever niet, nee. Want de kliniek
was de man toch niet zo goed bevallen.
‘Er zitten daar allemaal van die jongelui.
En die muziek hè...Ik hou zelf meer van
Mozart en Bach, maar dat hebben ze niet’.
Maar het ergste waren nog de liedjes die ze
daar zélf zongen. ‘Dat ging alleen maar over
seks’. Ze vroegen hem dan zelfs: ‘Herman,
waarom zing je niet mee?’ Hij vertelde het
met een wanhopige blik in de ogen.
Hij rechtte zijn stropdas. Alsjeblieft niet
weer een kliniek, smeekte hij.
Nou vooruit. We hebben het zo gelaten.
Levenslang naar de AA is immers ook niet
niks.
Jan Hoekman
OPPORTUUN
tijdschrift voor het
openbaar ministerie
JAARGANG 13
NUMMER 7
september 2007
Opportuun is het tijdschrift van en voor
het Openbaar Ministerie. Het blad wordt
gratis verstrekt aan de medewerkers van
het OM en andere geïnteresseerden.
Het blad verschijnt tien keer per jaar.
De redactie is verantwoordelijk voor de
inhoud van het blad. Aan de in Opportuun
verstrekte informatie kunnen geen rechten
worden ontleend. Overname van artikelen
met bronvermelding is toegestaan.
Suggesties, opmerkingen, artikelen
Bel of mail de eindredacteur.
Eindredactie
Pieter Vermaas, 070 – 3399840 of
p.vermaas@om.nl.
Redactieadres
Afdeling Communicatie, Parket-Generaal,
kamer 5.19, Prins Clauslaan 16, Postbus
20305, 2500 EH Den Haag.
Telefoon: 070 – 3399840.
Abonnementenadministratie
070 - 3399823. Wijzigingen? Stuur de
adreswikkel met de aangebrachte
wijzigingen naar het redactieadres, of
mail de wijzigingen, onder vermelding van
het nummer op de adreswikkel,
naar opportuun@om.nl.
Redactieraad
Ryan Lievaart, Heleen Rutgers, Hans
Wesselink, Marcel Wolters, Elke Kool,
Thea van der Geest, Dick Zuilhof, Manon
Nooteboom.
Vaste medewerkers
Linda Bregman, Linda van Bruggen, Thea
van der Geest, Jeichien de Graaff, Jan
Hoekman, Willem Hoogendoorn, Josine
ten Kate, Koos Spee, Gerard Strijards.
Aan dit nummer werkten verder mee
Alex Brenninkmeijer, Irene Gonzales,
Marget de Haas, Marianne de Jong,
Manon Nooteboom, Dick Zuilhof, Mirelle
Herlfterkamp, Marjolein van Slooten,
Esther Schreur.
Foto omslag
Hollandse Hoogte
Ontwerp
Fabrique BV, Delft
Druk
Zijlstra Drukwerk, Rijswijk
Oplage
7.300

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007 Inhoud 3
‘Hoe strikter de executie,
hoe preventiever de straf’
Han Moraal, pagina 10
September 2007 Rubrieken
Alles afwegende 8
‘In- en intriest dat nou net deze twee mensen
elkaar tegen moesten komen.’ Officier
van justitie Esther Baars vond in de zaak
tegen de ouders van baby Melanie dat de
moeder niet meer zwanger zou moeten
worden.
Bokser tegen bedrog 10
Han Moraal vreest verwording van de
financiële integriteit. ‘Als we niet oppassen
ontstaat een verwevenheid tussen onder-
en bovenwereld.’ Een interview na honderd
dagen PG-schap.
Vliegtuigen en Bote 14
‘Schiphol doet iets met mij, ik vind het een
bijzondere omgeving.’
Zes vragen aan Bote ter Steege, eerder
rechercheur, reisleider en skileraar, en nu
officier op parket Haarlem.
In gesprek met de burger 16
‘Motiveer in jullie requisitoir de strafmaat
wat meer’. Dat is een van de adviezen die
komen uit een gehouden burgerforum.
Vakinhoudelijk omhoog 18
Tot voor kort kon je alleen promotie maken
door het management in te gaan of door
AG te worden, vanaf nu kan dat ook door
vakinhoudelijk door te groeien. ‘Eindelijk is
er een doorbraak van een rangenstelsel naar
een functiestelsel’, zegt PG Rieke Samson-
Geerlings.
CVOM-zittingsvertegenwoordiger
20
Ze schenkt een bekertje met water in, legt
de stapels dossiers recht en neemt plaats.
Zittingsvertegenwoordiger Janneke Visser is
klaar voor een hele rits CVOM-zaken.
Een reportage.
De Hoek van Jan 2
‘Mozart en Bach’
KortOM 4
Column Nationale
ombudsman 7
‘Proportioneel aanhouden’
WaarOM? 13
OMgeslagen 15
Personalia 22
2 e etage 23
Strip Linda van Bruggen
Uitgelicht 24
‘Bevoegdheid, lokaal of globaal’
Verkeer 25
Internationaal 26
Column Gerard Strijards 27
‘Internationalist’
AchterOM 28

4
KortOM
‘Met GPS veel flexibeler’
Dóórgaan met GPS. Dat is de reactie van
PG Henk van Brummen, nadat hij in ‘s-
Hertogenbosch met behulp van het GPSsysteem
als zittingsofficier is opgetreden.
Het is vrijdag 14 augustus als procureurgeneraal
Henk van Brummen weer eens het
vak van zittingsofficier uitoefent. Geen stapels
papier voor de PG. Van Brummen leest
de tenlastelegging staand vanaf het scherm.
De PG, die opdrachtgever GPS is, doet een
van de laatste GPS-zittingen van de pilot in
‘s-Hertogenbosch.
Achter de computers zitten ook Hans Evers,
politierechter en projectleider GPS bij de
rechtbank in ’s-Hertogenbosch en de griffier.
Politierechter Evers heeft zijn computer
bijna in ligstand gekanteld, zodat hij naast
zijn blik op de computer zijn blik vrij heeft
voor de verdachte.
Op deze zitting staan voornamelijk 8 WvW
(rijden onder invloed) zaken. De eerste zaak
verloopt heel vlot. Na deze zaak is er een
verstekzaak en daarna een pauze. ‘Het viel
me mee’, zegt Van Brummen in deze pauze.
‘Ik ben afgelopen week in twee uur opgeleid
in het systeem, zodat ik in staat ben als
zittingsofficier op te treden. Die twee uur
waren genoeg om met het systeem een zit-
ting voor te bereiden en op te treden ter zitting.
Tenminste, als je het hebt over eenvoudige
zaken, zoals rijden onder invloed. Voor
ingewikkelder zaken is meer opleidingstijd
nodig.’
Vooraf was Van Brummen benieuwd of hij
staand met het voordragen van de zaak alles
goed op het scherm kon lezen. ‘Het blijkt nu
dat de zaakgegevens goed leesbaar zijn op
het scherm als ik sta. Het is natuurlijk wel
iets kleiner dan als je de dagvaarding in je
hand hebt. Alleen de vordering ter terechtzitting
en de zittingslijst heb ik op papier.
Tijdens de behandeling van de zaak kan ik
de voorbewerking en de zaakgegevens naast
elkaar op het scherm zien. Ik kan ook meelezen
in het proces-verbaal. En achter de knop
“berichten” zit een hele wereld. VIP-gegevens,
GBA-gegevens noem maar op.’
Zijn eerste praktijkervaringen bevestigen
zijn vertrouwen in GPS, zegt Van Brummen.
‘Jazeker, we gaan door met GPS. Het is een
hele omslag en echt een andere manier van
werken, maar als je het tempo en de structuur
van GPS door hebt, dan is het heel
gemakkelijk gegevens naar voren te halen.
En verder is het een kwestie van ervaring
opdoen.
Gouden regels voor informatiebeveiliging
Linda is vanmorgen vroeg begonnen, want vandaag
wordt een nieuwe verdachte voorgeleid. Ze
wil de details van de zaak nog eens goed bestuderen
en opent daarom een paar Word-bestanden.
Die print ze gelijk even uit. Nadat ze haar
mailberichten is doorgelopen, werpt Linda een
vluchtige blik op het vuistdikke dossier dat al
voor haar ligt. Gisteravond heeft ze keurig alles
klaargelegd, ze kan zo beginnen! Eerst die printjes
maar eens ophalen. In de gang treft ze een
collega die informeert naar de vorderingen in
‘haar’ zaak. Hardop praten ze over interessante
details. Onderweg begroeten ze collega’s.
Op de terugweg naar haar kamer, loop ze langs
de printer. Waar zijn de documenten gebleven?
Na wat zoekwerk vind ze ze tenslotte op een
tafeltje verderop in de gang. Ze pakt het stapeltje
vlug op en loopt ermee naar haar kamer. Ze
benut de ochtend goed en tegen lunchtijd heeft
Linda alle stukken doorgenomen en een docu-
mentje gemaakt waarin de op stapel staande
acties gedetailleerd staan beschreven. Om er
eventueel vanavond nog aan te kunnen werken,
mailt ze dat draaiboekje naar haar privé-emailadres.
Zo, dat was dat. Ze is klaar met de voorbereidingen.
De stukken die ze niet nodig heeft,
legt ze netjes terug in het bakje op het bureau.
De PC was vanzelf al op de schermbeveiliging
gesprongen dus die hoeft ze niet af te sluiten.
Linda neemt het dossier onder de arm en loopt
naar de zittingszaal.
Hier is een modelcollega aan het werk. Echter,
vanuit het oogpunt van informatiebeveiliging
nam Linda onnodige risico’s. Ze verliet
de kamer zonder de schermbeveiliging van
haar PC aan te zetten terwijl vertrouwelijke
bestanden en e-mails geopend waren. Op haar
bureau lag al sinds gisteravond een dossier
met persoonsgegevens en zaakinformatie. Het
‘Wat erg prettig is, is dat je overal je zitting
kan voorbereiden. Ik heb gisteren deze zitting
voorbereid in Utrecht. Je hoeft niet drie
weken van tevoren ergens je zaken op te
halen. Je kan zelf het tijdstip kiezen waarop
en waar je je werk doet. Het dossier is te
allen tijde beschikbaar. Zo ben je veel flexibeler.
Dit is een groot pluspunt van GPS.’
Dan stapt Van Brummen weer de zittingszaal
binnen. Tijd voor de volgende GPSzaak.
Tekst: Marianne de Jong
Zie over GPS ook de WaarOM op pagina 13.
gesprek met de collega over de zaak was voor
iedereen hoorbaar. De printjes van vertrouwelijke
bestanden haalde ze niet direct op en ze
mailde een ‘just-vertrouwelijk’ document naar
haar privé-adres.
Bewust worden van informatiebeveiliging. Dat
is het thema van de interne campagne “Wees
zorgvuldig, handel veilig” die in september
start. Binnen alle OM-onderdelen geven de
informatiebeveiligingsfunctionarissen een
workshop aan hun managementleden. Op hun
beurt geven de managers dezelfde workshop
aan hun medewerkers. De campagne biedt alle
OM’ers zeven “gouden gedragregels” die de
veiligheid van OM-informatie aanzienlijk kunnen
verbeteren.
Binnenkort wordt op OMtranet een speciale
rubriek over informatiebeveiliging geopend.

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007 KortOM 5
OMtranet
Nederlandse
Antillen & Aruba
Op 8 juni jl. hebben procureur-generaal
Harm Brouwer en procureur-generaal
Dick Piar (Nederlandse Antillen) met een
gezamenlijke druk op de knop op Curaçao
de Nederlandse Antillen en Aruba officieel
toegang gegeven tot het OMtranet.
Beleidsmedewerker Mirelle Herlfterkamp
en functioneel beheerder Friso Gorter van
het Webbureau (Parket-Generaal) hadden
voorafgaand aan deze feestelijke opening het
OMtranet begin juni geïmplementeerd op de
Antillen. Dit implementatietraject hield o.a.
in: het geven van een JEP-instructie (zodat
OMtranet via een beveiligde lijn toegankelijk
is), het geven van cursussen “Publiceren
met Tridion” aan de OMtranet-reacteuren
van Curaçao en Aruba, en het geven van
voorlichtingsbijeenkomsten aan alle OMmedewerkers
op Curaçao. Tijdens deze voorlichtingsbijeenkomsten
werd een uitgebreide
demonstratie gegeven van OMtranet en werd
er een uitleg gegeven over het nut en het
gebruik van OMtranet in het dagelijks werk.
In september zal het OMtranet tevens worden
geïmplementeerd op St. Maarten.
RP Arnhem zoekt AG’s
Bij het ressortsparket Arnhem wordt naarstig
gezocht naar nieuwe AG’s. Het gezegde
luidt wel ‘zoek en gij zult vinden’, maar was
het maar zo simpel.
In korte tijd zijn vrij veel advocaten-generaal
vertrokken. Een aantal wegens leeftijdsontslag.
Anderen vanwege een nieuwe functie bij
een arrondissementsparket of bij de zittende
magistratuur. Ook levert de inrichting van het
Jeugdportal www.wijzer in recht.nl
Eén ingang voor alle informatie over het
jeugdrecht. Dat biedt de portal www.wijzerinrecht.nl
die binnenkort de lucht in gaat.
Met de Vetverkeerdsite en Vetverkeerdkrant
timmert het OM al jaren flink aan de weg op
het gebied van jeugdvoorlichting. De krant
verschijnt driemaal per jaar en wordt verspreid
onder 50.000 jongeren. De jongerensite
van het OM wordt jaarlijks door ongeveer
een kwart miljoen jongeren
geraadpleegd.
Het OM is niet het enige
justitieonderdeel dat
zich roert op het terrein
van jongerencommunicatie;
ook de ketenpartners
laten zich gelden.
Daarbij wordt vaak
het internet ingezet.
Behalve het OM hebben
ook de DJI, de RvdK, de
RvdR inmiddels een
jongerensite. Voor jongeren
is het echter niet
altijd even duidelijk wat
het onderlinge verband
is tussen deze organisaties
en hun rol.
Om de dienstverlening aan jongeren en het
onderwijs te verbeteren is op initiatief van
het OM en de Rechtspraak het jongeren-communicatiebureau
Young Works aan de slag
gegaan met de bouw van een internet portal.
De portal www.wijzerinrecht.nl biedt jongeren
en onderwijzers één ingang voor alle
informatie met betrekking tot het jeugdrecht.
Expertisecentrum Bijzondere Penitentiaire
Zaken extra AG-capaciteit op.
Hoofdadvocaat-Generaal Inge Klopper:
‘Wij stimuleren mobiliteit actief en gericht.
Omgekeerd verwelkomen wij graag mensen die
een aantal jaren het mooie vak van AG willen
uitoefenen. Zoals officieren of strafrechters met
ervaring.’
De tijd dat het werkterrein van de AG niet dynamisch
zou zijn en de functie veelal door oude,
Op de portal krijgen jongeren op aansprekende
wijze informatie over wat hen te wachten
staat wanneer zij worden opgepakt op
verdenking van bijvoorbeeld diefstal, handel
in drugs of geweld op school. De portal geeft
uitleg over het werk van de officier van justitie,
de raadsonderzoeker, de rechter en wat er
gebeurt wanneer je in de gevangenis terecht
komt.
Vanuit de portal wordt voor aanvullende
informatie doorgelinkt naar de jongerensites
van justitieonderdelen. Behalve strafrechtelijke
issues, wordt op de portal ook antwoord
gegeven op vragen met betrekking tot het
familierecht. Deelnemende organisaties zijn
naast het OM en de Raad voor de Rechtspraak,
de Raad voor de Kinderbescherming en de
Dienst Justitiële Inrichtingen.
www.wijzerinrecht.nl gaat eind september
van dit jaar de lucht in.
grijze mannen werd bekleed, is volgens Inge
Klopper echt voorbij. De functie is door een
combinatie van zittingswerk en portefeuilles
veelzijdig en uitdagend en vormt een logisch
onderdeel van een loopbaan binnen OM en
ook ZM. Een kennismakingsstage of aanstelling
op detacheringsbasis behoort ook tot de
mogelijkheden.
Inge Klopper: ‘Uiteraard geven wij belangstellenden
graag nadere informatie.’

6
Videoconferencing bij het Functioneel
Parket
Geen constant gereis meer bij het
Functioneel Parket (FP) tussen de verschillende
vestigingen om te vergaderen. Het
FP beschikt sinds kort over een videoconferencing-systeem.
Op alle locaties van het FP in Amsterdam,
Den Bosch, Den Haag, Rotterdam en Zwolle
hangen lcd-schermen in de vergaderruimtes
en kan er vergaderd worden via deze
schermen. Zo heb je geen reistijden en toch
een persoonlijk contact met andere medewerkers
waarbij ook de non-verbale zaken
zorgen voor een effectieve manier van ver-
Licentie/vignetten-systeem op
SSR4OM
Het licentie/vignetten-systeem is nieuw
binnen het OM. Met “SSR4OM”, een site
van Studiecentrum Rechtspleging (SSR, het
opleidingsinstituut van de rechterlijke organisatie),
wordt alle informatie over vignetten,
opleidingen en loopbaanpaden voor
het OM inzichtelijk.
SSR4OM is bedoeld als ondersteuning bij
het samenstellen van persoonlijke en individuele
opleidingsplannen. De site is speci-
gaderen. Want met name de non-verbale
videoconferencing zorgt ervoor dat mensen
elkaar beter begrijpen waardoor een vergadering
effectiever wordt. Er kan op elk
gewenst moment vergaderd worden zonder
dat de medewerkers fysiek op dezelfde locatie
aanwezig hoeven te zijn. Een efficiënte
manier van omgaan met de tijd want door
de spreiding van de vestigingen in het land
ging er veel tijd verloren, en dat is nu verleden
tijd.Binnenkort ontvangen de parketten
nadere informatie over het expertisecentrum.
Landelijke dekking FSO’s compleet
Met de opening in juni van de FSO (Forensische Samenwerking in de Opsporing)
Haaglanden/Hollands-Midden (HHM) is de zevende en laatste FSO operationeel.
De landelijke FSO-dekking is compleet.
Binnen FSO HHM zullen twee forensisch adviseurs van de politie en twee forensisch
adviseurs van het NFI samenwerken bij het adviseren over en uitvoeren van forensisch
onderzoek.
De FSO’s blijken, door een actieve adviesfunctie in de opsporing, in staat om leemtes
in de forensische onderzoeksketen op te vullen. Het versterken van de forensische
samenwerking in de opsporing is een belangrijk punt uit het Versterkingsprogramma
Opsporing en Vervolging.
In de komende Opportuun verschijnt een artikel over het nut van de FSO’s voor het OM.
aal ontwikkeld en slechts intern toegankelijk
voor alle medewerkers van het OM. Dus
niet via internet bereikbaar.
Vind SSR4OM via de koppeling op
Omtranet2G, onder organisatie/personeel
en organisatie/opleidingen. Of via de link
op SSR extranetsite www.ssr.drp.minjus.
Op SSR4OM is ook het OM programmaaanbod
uit het totale SSR opleidingen- en
cursusaanbod te vinden.
Kortom
OR maakt de
toekomst
OM’ers denken mee in het project
“Wij maken de toekomst” dat de
Departementale Ondernemingsraad van
het Ministerie van Justitie dit voorjaar is
gestart.
In dit project geven niet de managers, maar de
medewerkers van alle Justitiesectoren aan hoe
het Ministerie van Justitie er in de toekomst
moet uitzien. Op een themadag zijn de hoofdthema’s
voor verandering inmiddels vastgesteld:
personeel, management, beleid, cultuur,
communicatie, veiligheid en organisatie.
Na het houden van vijf regionale bijeenkomsten
wordt een actieprogramma met verbetervoorstellen
gemaakt. Maart 2008 wordt
dat gepresenteerd aan het management, dat
daarna de verantwoordelijk voor de realisatie
van de verbetervoorstellen overneemt.
Gewelddadige
Krant
Geweld op school is het thema van de
VetVerkeerd Krant, de jongerenkrant van
het OM die 10 september op de mat ligt.
Officier van justitie Linda Dubbelman
vertelt in de krant: ‘Elke week heb ik wel
een paar rechtzaken die op school spelen.
Meestal gaat het om diefstal van kostbare
spullen, zoals een i-Pod of een mobiel. Of
ernstige vechtpartijen waarbij iemand helemaal
in elkaar is getrimd.’
Jongeren worden aan de hand van een echte
zaak uitgelegd wat het OM is en wat de officier
van justitie doet.
Tips?
Heeft u tips voor de rubriek KortOM?
Neem contact op met de redactie via
p.vermaas@om.nl of 070 3399840.

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007 Nationale ombudsman 7
Een proportionele wijze
van aanhouden
In het kader van ernstige huwelijksperikelen
meldde een vrouw bij de politie dat haar
echtgenoot haar mishandeld had, maar zij
deed geen aangifte. De echtgenoot kwam
vervolgens uit zichzelf naar het politiebureau
om een verklaring af te leggen. Maar omdat
er geen aangifte was, werd zijn verklaring
ook niet opgenomen. Een paar maanden
later deed de vrouw uiteindelijk wel aangifte.
En daarop tekende de officier van justitie het
bevel om de man aan te houden.
Deze aanhouding vond om even voor zes uur
in de ochtend plaats in het huis van de man
waar zijn beide dochters van 14 en 15 jaar bij
aanwezig waren. De moeder had zich bereid
verklaard om de kinderen op te vangen,
maar daar voelden deze kinderen niet voor.
Uiteindelijk is de man veroordeeld tot een
voorwaardelijke werkstraf wegens mishandeling.
De man diende bij mij een klacht in.
Hij klaagde erover dat hij van het bed gelicht
was en niet was uitgenodigd om zelf naar het
politiebureau te komen. Omdat zijn vrouw
en hij al lang en breed uit elkaar waren en
de mishandeling vijf maanden daarvoor had
plaatsgevonden, was er volgens hem geen
acuut gevaar. De aanhouding was voor zijn
dochters een traumatische ervaring geweest.
In antwoord op vragen van mijn kant stelde
de minister van Justitie dat de aanhouding
overeenkomstig de wet was omdat betrokkene
verdacht werd van een strafbaar feit
waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten.
Omdat het om huiselijk geweld gaat en dit
veelal stelselmatig plaatsvindt en daardoor
een hoog recidiverisico geeft, vragen
“deze zaken” om een krachtdadige aanpak.
Vermoed werd dat in deze zaak een uitnodiging
om bij de politie te verschijnen de verhouding
zou doen zou escaleren. Overigens
had volgens de minister de politie géén discretionaire
bevoegdheid om al dan niet aan
te houden.
Gelet op de belangen van de betrokken kinderen
vragen de woorden van de minister om
een kritische weging. De feiten logenstraffen
de kern van het verhaal van de minister. De
man had zich coöperatief getoond en was al
eerder zelf naar het politiebureau gegaan.
Bovendien ontbrak inderdaad de dreiging of
reële vrees voor escalatie. Het was daarom
proportioneel geweest om de man met een
uitnodiging in de gelegenheid te stellen zelf
naar het politiebureau te komen.
Blijft over de constatering van de minister
dat de politie geen discretionaire bevoegdheid
had, dus gegeven het bevel gehouden
was om de man van het bed te lichten.
Daarmee heeft de minister wel een punt.
De consequentie is echter vrij simpel: de
officier van justitie is verantwoordelijk voor
het beoordelen van de proportionaliteit van
een aanhouding buiten heterdaad. Daarom
moet de officier in ieder geval afzonderlijk
zich goed laten informeren en een weging
maken voordat hij zijn handtekening zet.
In dit geval had de officier aan het bevel de
voorwaarde moeten verbinden dat de man
eerst op het politiebureau uitgenodigd had
moeten worden. De politie treft daarom geen
blaam, maar wel de officier.
Alex Brenninkmeijer
Nationale ombudsman
Reageren?
alex.brenninkmeijer@nationaleombudsman.nl

8
Dodelijke
combinatie
De zaak tegen de ouders van baby Melanie
Een zaak is een zaak. En echt emotioneel wordt officier van justitie
Esther Baars niet van zaken waarin kinderen het slachtoffer
zijn. ‘Maar er is eigenlijk altijd iets aan elke zaak, dat je bijblijft.
In dit geval was het de combinatie van die twee mensen. Dat je
denkt: hoe is het mogelijk dat die elkaar gevonden hebben?’
Op 28 december 2005 meldt het Sophia
Kinderziekenhuis in Rotterdam dat er een
net drie maanden oud baby’tje is overleden.
Het kind is de dag ervoor binnengebracht,
en toen werd direct duidelijk dat baby
Melanie het slachtoffer was van fors geweld,
dat over een langere periode had plaatsgevonden.
De politie stelt een onderzoek
in waaruit blijkt dat de vader van het kind
de middag van 27 december alleen thuis
is geweest met het meisje. Hij wordt kort
gehoord als verdachte en vrijwel meteen
aangehouden.
‘Dit was voor Rotterdam een van de eerste
gevoelige zaken na de presentatie van
de maatregelen die voortkomen uit het
Versterkingsprogramma. Het ging om een
zaak van een heel klein kindje waarbij bijna
geen botje nog heel bleek. Er waren recente
en oude breuken, en al heel snel bleek dan
ook dat er niet slechts één middag heel fors
geweld was geweest, maar al een hele tijd’,
aldus Esther Baars. ‘We besloten daarom
alle verhoren op video op te nemen.’
Ook die van de moeder. Want het hele
team had het idee dat als moeder niet
zelf mishandeld had, zij het toch op zijn
minst gemerkt moest hebben. ‘Ze was er
ook meerdere keren op aangesproken dat
er vermoedens waren. Door het consultatiebureau,
de huisarts, een schoonzus.
Uiteindelijk zei ze in een verhoor dat ze het
gezien had. Bij de rechter-commissaris trok
ze dat later weer in.’
Ondertussen moest het kindje nog begraven
worden. De moeder had de begrafenis
geregeld. ‘Toen ik hoorde dat ze het mogelijk
toch wel geweten heeft, heb ik gezegd:
“Is ze helemaal besodemieterd? Aanhouden
dat mens!” Maar ik ben daar vanaf gebracht
door de officier in opleiding Dorien Kardol
met wie ik de zaak begonnen ben. Die vroeg
of dat echt nodig was, en of het voor de
nagedachtenis van het kind niet beter was
dat de moeder wel naar de begrafenis kon.
Uit fatsoen voor het kind, en ook vanwege
het belang van de overige familie, hebben
we ervoor gekozen de moeder pas na de
begrafenis aan te houden.’ De vader was
er niet bij, en heeft ook geen toestemming
gevraagd.
De vader nam inmiddels in verhoren volledig
de schuld op zich. Hij gaf aan dat
het hem zou verbazen als zijn vrouw iets
gemerkt had. Want de verzorging bleek,
ondanks het feit dat de moeder niet werkte,
bijna geheel op de schouders van de vader
te rusten. Baars wilde dan ook dat de beide
ouders tegelijk geobserveerd werden in het
Pieter Baancentrum (PBC). ‘Ik wilde zien
hoe de interactie tussen hen was.’
En die bleek funest voor Melanie. ‘Een zaak
waar een kind wordt mishandeld is al door
en door triest, ook voor de ouders. Maar
hier vond ik eigenlijk bijna nog triester het
feit dat twee mensen samen letterlijk een
dodelijke combinatie kunnen vormen.’
Vader bleek behoorlijk autistisch, maar
redelijk intelligent. Zijn overlevingsstrategie
was altijd maar toegeven. De moeder
wilde het kind niet verzorgen, wilde alleen
maar zelf verzorgd worden, en zou altijd de
oplossing kiezen die voor haar het best was.
De vader bleek verder een sadistische inslag
te hebben, en zou vanuit zijn stoornis
altijd een mechanische oplossing voor een
‘In- en intriest dat nou net deze
twee mensen elkaar tegen moesten
komen’
probleem zoeken. Baars: ‘Dus als een kind
huilt, zorg je dat het geen adem meer kan
halen, dan kan het ook niet huilen. Dus dan
perste de man letterlijk de lucht uit haar
longetjes.’
Omdat de moeder eigenlijk niet voor het
kind wilde zorgen, zette zij haar man ertoe
aan zich vaak ziek te melden.
Daardoor had hij een arbeidsconflict gekregen.
‘Hij ging die middag van de 27e door
het lint omdat de printer waarop hij sollicitatiebrieven
printte, vastliep.’

Officier Esther Baars: ‘Ik kon het niet afdwingen, maar ik vond dat de vrouw niet meer zwanger moest kunnen worden.’
Foto: Joop Reyngoud
Het advies van het PBC luidde: tbs met
dwangverpleging voor de vader. Voor de
moeder volgde een ander advies: vooral
nooit meer kinderen krijgen, want gegeven
het feit dat zij altijd - onbewust of niet - de
voor haar beste oplossing zou zoeken, zou
zij nooit een kind in bescherming nemen.
De kans op herhaling was zeer groot als de
moeder opnieuw een kind zou krijgen. Het
advies kwam erop neer dat de reclassering
ervoor moest zorgen dat moeder nooit meer
zwanger zou worden.
‘De reclassering kan dat natuurlijk niet’,
aldus Baars. Ze stuurde er dan ook op aan
dat de getuige-deskundigen op zitting
gehoord zouden worden. ‘Ik wilde weten of
ze misschien toch met een tbs-advies zouden
komen.’ Maar dat kwam er niet.
Vanwege onduidelijkheid over de verhoren
van de moeder werden inmiddels de zaken
van vader en moeder apart behandeld. In
oktober 2006 werd de vader na een eis van
zes jaar en tbs veroordeeld tot vier jaar en
tbs wegens doodslag en meerdere pogingen
tot doodslag.
De voorlopige hechtenis van de moeder
werd geschorst. ‘Ik wilde ook zien wat zij
deed als ze in vrijheid was. Binnen twee
Alles Afwegende 9
weken had ze weer via het internet een
nieuwe vriend, mét een kinderwens nota
bene!’
Uiteindelijk werd de zaak op 1 juni door de
rechtbank behandeld. Op de zitting erkende
de moeder dat zij niet voor haar dochter
gezorgd had zoals het zou moeten. En dat zij
de verantwoordelijkheid voor een baby’tje
kennelijk niet aankon. De moeder erkende
misschien een vaag vermoeden te hebben
gehad dat haar man hun kind mishandelde
maar dat ze daar niets mee had gedaan.
Op vragen van de rechters waarom ze niets
deed, volgden lange stiltes, of “Ik weet het
niet”. De vrouw zei zich te willen laten steriliseren.
Esther Baars vroeg een gevangenisstraf van
24 maanden waarvan acht voorwaardelijk,
met een extra lange proeftijd van drie jaar
waarin de reclassering de vrouw intensief
moest begeleiden. ‘Juridisch kon ik het niet
afdwingen, maar ik vond en heb dat ook zo
gezegd, dat een belangrijk aandachtspunt
in de relatie tussen verdachte en de reclassering,
moest zijn dat de vrouw niet meer
zwanger zou worden.’ Dat onderdeel van
het requisitoir kwam in enkele kranten als
harde eis. De rechtbank vonniste conform
wegens medeplichtigheid aan doodslag en
het opzettelijk onthouden van zorg en hulp
aan haar dochterje, maar de rechtbank zei
niets over het al dan niet zwanger worden
van de vrouw.
‘Ik heb gevloekt toen ik in het reclasseringsrapport
las dat ze alweer een vriend had,
met een kinderwens. Ik heb deze zaak afgesloten
met het gevoel dat we haar misschien
gaan weerzien. Hem valt iets te leren. Maar
haar karakter is gewoon zo.’
Tekst: Jeichien E. de Graaff

10
Bokser tegen bedrog
Han Moraal vreest verwording financiële integriteit
Toen hij toetrad tot het College kreeg hij “executie” in de schoot
geworpen. ‘Anders zou ik er om gevóchten hebben’, zegt Han
Moraal. Interview met een PG die de fraudebestrijding sterker
ziet worden, het OM-profiel wil oppoetsen, maar koffie drinkt uit
een politiemok.
‘Verontwaardigd was ik eerst. Waarom
moest de naar de advocatuur teruggekeerde
Hendrik Jan Biemond eind april in NRC
Handelsblad nu natrappen naar het OM?
Waarom nou zeggen dat het Functioneel
Parket een “leeg huis” was en dat de OM-top
fraudebestrijding “niet tot zijn core business
rekent”? Goed lezend zag ik ook wel dat
hij in dat interview veel positiefs zegt over
het OM en dat net dit ene stukje kritiek er
wordt uitgelicht. Dat had Hendrik Jan zelf
wel mogen bedenken. Aan de andere kant is
hij een professional die een gemeende zorg
kwijt wil, dus dat heb ik hem vergeven. Ook
wij wensen dat het sneller gaat, maar het
OM wás zijn probleem reeds aan het oplossen.’
‘Want als je mij tien jaar geleden de vraag
had gesteld of de aanpak van financieeleconomische
criminaliteit er bij het OM
bekaaid vanaf komt had ik nog “ja” geantwoord.
Maar inmiddels is er binnen het OM
voldoende aandacht voor de bestrijding van
fraude en witwassen, en voor ontneming
van crimineel vermogen.’
Die aandacht staat niet alleen als prioriteit
verwoord in bijvoorbeeld het OM-meerjarenbeleidsplan
“Perspectief op 2010”,
die aandacht wordt ook vertaald. Han
Moraal (51) wijst op de oprichting van het
Functioneel Parket, waarin de ooit versnipperde
kennis over fraude en milieu nu wordt
samengebald. Op de uitbouw van het FP
in Handhavingseenheden. Op de komst
van het Bureau Ontnemingswetgeving OM
(BOOM). Ook is er een aantal regioparketten
met een stevige fraude-afdeling.
‘Voor sommigen gaat het niet snel genoeg,
maar het is ook het College ernst dat de
inrichting van het FP op orde komt. Het
College heeft daarom enige tijd geleden een
headhunterbureau ingeschakeld om uit de
markt mensen met de juiste expertise binnen
te lokken. Zo zijn er dit voorjaar drie
mensen vanuit de financieel-economische
wereld het OM ingestroomd. Zij gaven aan
het belangrijk te vinden met de publieke
zaak bezig te zijn. Dat is ook onze kracht.
Qua salaris leggen we het soms af, maar qua
inhoud hebben we een streep voor.’

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007
‘Financieel-economische criminaliteit en
de relatie met de georganiseerde misdaad
bedreigt de Nederlandse samenleving, de
gezonde economische relaties én de integriteit
van financiële markten. Op dit moment
zijn die integer, maar als we niet oppassen
krijgen we een verwording en ontstaat een
verwevenheid tussen onder- en bovenwereld.
Als die integriteit teloor gaat daalt het
vertrouwen, nemen steeds minder mensen
open en zorgeloos deel aan het financieel
verkeer, en wordt de economie geschaad.
Buitenlandse bedrijven laten je links liggen
als het systeem niet integer is.’
Moraal weet echter dat de bestrijder van
bedrog opbokst tegen de bevechter van
bloed. ‘De gemiddelde politieagent of officier
begint zijn vak om “geweld en bloed” op
te lossen. Strijden tegen financieel-economische
criminaliteit wordt als vanouds niet
als sexy gezien. Gelukkig zijn er steeds meer
die de aanpak ervan niet alleen noodzake-
‘Hoe strikter de executie,
hoe preventiever de straf’
lijk vinden, maar er ook lol in hebben om
ingewikkelde zaken uit te pluizen. De waardering
groeit. Terecht dat het kabinet via
een “financieel economisch programma”
geld uittrekt voor deze vorm van opsporing,
mede als onderdeel van een intensievere
bestrijding van georganiseerde misdaad. Elk
jaar komen meer witwaszaken voor de rechter.
We zijn er nog niet, want je hebt gewoon
een minimum aantal deskundigen nodig,
anders blijf je een roepende in de woestijn.
Maar het punt waarop het wat wordt beginnen
we nu te naderen. Vorig jaar nog kostte
het BOOM veel moeite om ontnemingsofficieren
binnen te halen. Inmiddels is meer
bekendheid en waardering ontstaan en
worden vacatures makkelijker ingevuld.’
Bij het vermeerderen van kennis mikt
Moraal niet alleen op de markt. ‘Goed als
headhunters buitenstaanders binnenhalen,
maar we willen ook bereiken dat onze eigen
officieren en parketsecretarissen financieel-
economische zaken aantrekkelijker vinden.
Dat kan door hen op tijdelijke basis te detacheren:
ga eens kijken op een regioparket
met een stevige fraudeafdeling of op het FP.
Daarbij is het een voordeel dat het FP nu op
vijf plekken in het land is gevestigd.’
Zijn het de blauwe ogen? Is het de gemoedstoestand
zonder veel pieken of dalen? Hoe
dan ook, op de vraag wat het grootste misverstand
over Han Moraal is, antwoordt de
PG: ‘Mensen zien mij als iemand die weinig
emotie toont. Toegankelijk vindt men mij
wel, maar zonder veel emotie. Mensen die
mij beter kennen weten dat het niet klopt:
die emotie is er wel degelijk. Ik ken veel
vrolijkheid, minder boosheid en weinig
verdriet. Ik kan in mijn werk emotioneel
geraakt worden door een strafzaak. Zoals
toen ik naast het opgegraven lichaam van
een meisje stond, dat was vermoord omdat
ze haar vriend had afgewezen. Het gesprek
dat ik daarna met haar ouders over de
strafzaak had, ging me ook niet in de koude
kleren zitten.’
‘Of ik snap hoe zo’n misverstand ontstaat?
Tja, misschien komt het doordat ik vrij
gelijkmatig van stemming ben en wordt dat
vertaald als: weinig emotie. Nee, dat gelijkmatige
is geen houding die ik me aanmeet
omdat dat goed bij mijn functie zou passen;
ook daarvóór riep ik dat al op.’
Het OM verdient een sterker profiel; dat het
OM relatief onbekend is, stoort Moraal wel.
‘Veel burgers weten niet of nauwelijks wat
het OM is of doet. Sterker, toen ik vorig jaar
een lichting Raio-studenten mocht toespreken,
viel me op dat ook daar menigeen
geen besef had van wat het OM doet. Als
die het al niet weten...’, beëindigt Moraal
de zin voordat een emotionele uiting hem
zal ontglippen. Wat agenten, advocaten en
rechters doen - dat weet de burger in grote
lijnen. Wat een officier van justitie doet, is
Interview 11
al veel lastiger, zo merkt de PG op verjaardagsfeestjes.
‘Maar een term als “advocaatgeneraal
bij het ressortsparket” snapt bijna
niemand.’
Hoeft niet zo te blijven, meent Moraal.
Opkrikken, dat OM-profiel! Vertellen wat
we doen. Onterechte kritiek op ons niet
van de schouder laten glijden, maar direct
reageren. Tróts zijn. ‘In de publieke sector
kent het OM een niveau van effectiviteit en
efficiëntie waar menige ambtelijke organisatie
een puntje aan kan zuigen. Als je ziet
hoeveel zaken wij, met behoud van kwaliteit,
afhandelen, durf ik de stelling aan dat
we waar voor ons geld leveren.’
Maar terwijl Moraals missie over het OMprofiel
nog nagalmt, komt de anticlimax
als hij naar zijn cafeïnevrije koffie grijpt.
Een politiemok! Daarvoor had hij in zijn
boekenkast al gewezen op het stripboek De
Réchter. En hij wil advocáát zijn, althans:
‘In discussies mag ik graag advocaat van
de duivel spelen en een ander geluid laten
horen. Waarom? Geen idee, dat zal in de
aard van het beestje zitten. Maar uiteindelijk
– zo dichten anderen mij ook toe – ben
ik op zoek naar overeenkomsten en samenwerking.’
De klassieke loopbaanladder beklom
Moraal. Substituut-officier (’87) en officier
(’88-’94) in Rotterdam. Daarna “eersteklasser”
in Zwolle en fungerend hoofdofficier
(’96) voor de politieregio Flevoland. Twee
jaar later hoofdofficier in Groningen, om
eind 2003 hoofdofficier van AP Den Haag te
worden. Klinkt als carrièreplanning.
Toch, zegt Moraal, droomde hij nooit over
het PG-schap als ultieme carrièrestap.
Pas toen hij hoofdofficier van Den Haag
was speelde hij wel eens met de gedachte
wat hij daarna zou gaan doen. ‘Vanaf dat
moment zag ik mezelf ooit nog eens de
honderd meter overbruggen die het arrondissementsparket
van het Parket-Generaal
scheidt.’
Echt, eerder had hij er nooit over gedacht.
En nee, de vergelijking met voetballers die
er allemaal als F-pupil al van dromen ooit
het Nederlands elftal halen, gaat mank. ‘Wie
officier van justitie wordt, begint niet met

12
Moraal: ‘Wie niet de consequenties hoeft te dragen van fout gedrag, gaat daar toch gewoon mee door?’ Foto's: Gerhard van Roon
het beeld van managen op een hoofdkantoor
en met denken over beleid. Die wil zich
gewoon met strafzaken bezighouden; gaandeweg
merk je of managen bij je past. Zelf
ontdekte ik dat ik leiding geven leuk vind,
pas toen ik vanaf 1992 tot 1994 studeerde
aan de Nederlandse School voor Openbaar
Bestuur. Toen heb ik de knop omgezet naar
leidinggeven.’
In een opzicht kan de functie van PGschap
niet tippen aan die van HovJ, erkent
Moraal. De dynamiek van de strafzaken in
je “eigen” stad. Het contact met officieren.
Het directe sturen. ‘Maar daarvoor krijg
je de abstractere dynamiek in een meer
bestuurlijk-politieke omgeving voor terug,
in het Parket-Generaal dat een hoogstaande
professionele ondersteuning geeft. Dat is
niet minder leuk.’
Veel minder klassiek dan de loopbaan zijn
de portefeuilles die Moraal in het College
kreeg toegeschoven. Financieel-economische
criminaliteit dus. De beheerportefeuilles
huisvesting, besturing en business control.
En executie.
Tenuitvoerlegging van straffen, nóg zo’n
onderwerp dat niet de belangstelling krijgt
die een Versterkingsprogramma automatisch
ten deel valt. Niet op elk parket staan
mensen in de rij om executieofficier te
worden. Weer mag de nieuwe man zo’n
ondergewaardeerd onderwerp oppakken.
‘Helemaal niet erg’, zegt Moraal, die lid is
van het Landelijk Executie Overleg, want hij
heeft al jaren veel belangstelling voor executie.
‘Hoe zinvol zijn rechterlijke uitspraken
en OM-afdoeningen als het schort aan de
effectiviteit van de uitvoering? Iemand die
niet de consequenties hoeft te dragen van
zijn foute gedrag, gaat toch gewoon door
met dat gedrag? Nee, hoe strikter de executie,
hoe preventiever de straf werkt.’
Tegelijkertijd telt Moraal zijn zegeningen.
Het “dramatische” cellentekort in de jaren
negentig, is weggewerkt. ‘Aan de voor- en
achterdeur hoeven we niemand meer heen
te zenden. We kunnen juist met de politie
afspraken maken om meer te doen, zoals
acties om mensen die hun boetes niet betalen
te arresteren.’
‘En waar de executie in veel landen een
puinhoop is, beschikken wij over het CJIB,
dat wereldrecordhouder is in snel en efficiënt
zaken afdoen: 96 procent van de
Mulderzaken wordt door het CJIB afgedaan.
Door zijn efficiënte werkwijze kan het justitiële
incassobureau steeds meer executieonderdelen
voor ons doen zoals de routering
van de taakstraffen en van het toezicht op de
reclassering. Dat betekent: tenuitvoerlegging
in de gaten houden, rappelleren, en
afloopberichten naar het OM sturen en ons
inseinen als het niet goed gaat.’
Moraal wil de executie een impuls geven.
‘Op basis van de adviezen van de werkgroep-Korvinus
en de kansen die de
structuur van Geografisch Georiënteerde
Eenheden biedt, wordt de executie binnen
het OM geconcentreerd. Inmiddels heeft elk
parket een aparte executie-administratie
gekregen.’
Er wordt nu gebouwd aan CEDEX. Deze
centrale database executie ondersteunt een
centrale registratie van alle te executeren
en geëxecuteerde straffen, maatregelen
en OM-afdoeningen. Daardoor wordt het
berichtenverkeer binnen de justitieketen
gestroomlijnd. Betere informatievoorziening
leidt dan tot meer inzicht, en dus tot
meer snelheid en effectiviteit, voorspelt
Moraal. ‘Uiteindelijk zal de tendens zijn om
de executie steeds meer centraal af te doen,
via het CJIB of in een OM-onderdeel.’
Akkoord, hij kreeg “executie” vooral in handen
omdat die portefeuille na het vertrek
van PG Herco Uniken Venema vrijkwam.
‘Wat dat betreft, hoefde ik er niet eens om te
vragen. Maar ik zou er voor gevochten hebben.
Ik wil er met hart en ziel aan werken.’
Tekst: Pieter Vermaas

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007 GPS 13
WaarOM?
Vraag 1
Inderdaad...Waarom ook alweer GPS?
Als je kijkt naar de grote hoeveelheden zaken die het OM te verwerken
krijgt, is het onvermijdelijk dat we digitaal gaan werken.
Bovendien is Compas aan vervanging toe.
Het voordeel van digitaal werken is dat iedereen, altijd en overal, bij
de dossiers kan. Iedereen beschikt zo over dezelfde informatie en je
kunt met meerdere mensen tegelijk aan hetzelfde dossier werken.
Logistieke wachttijden horen tot het verleden, dossiers of stukken
raken niet meer zoek en aanhoudingen op zitting worden beperkt,
omdat dossiers onderling niet meer kunnen verschillen. GPS maakt
bovendien digitale uitwisseling van informatie (berichtenverkeer)
met ketenpartners mogelijk.
Een ander voordeel is de werkstroombesturing. Dit zorgt ervoor dat
het werk op het juiste tijdstip aan de juiste medewerker wordt aangeboden.
Door beoordelingsondersteuning in het systeem krijgen
gelijke zaken een gelijke beoordeling.
Vraag 2
Wat betekent GPS voor de huidige manier van werken?
Voor officieren betekent werken met GPS dat je overal je zitting
kunt voorbereiden. Je kunt zelf kiezen wanneer en waar je je werk
doet, want het dossier is altijd beschikbaar. Zo ben je veel flexibeler.
Tijdens de behandeling van de zaak op zitting kan de officier de
voorbewerking en de zaakgegevens naast elkaar op het scherm zien
en bijvoorbeeld meelezen in het proces-verbaal.
Voor de administratief medewerkers betekent werken met GPS,
behalve alle genoemde voordelen, ook meer beeldschermwerk.
Dat is helaas onvermijdelijk als je digitaal gaat werken. Er is veel
aandacht voor de Arbo-aspecten. Zo worden bijvoorbeeld zoveel
mogelijk functietoetsen in GPS ingebouwd om het aantal muiskliks
te verminderen. De resultaten van een Arbo-onderzoek bij de pilots
door Achmea worden meegenomen bij de implementatie van GPS.
Vraag 3
Wat is nu de stand van zaken?
Het GPS-project bevindt zich op dit moment in een cruciale
fase. Sinds maart van dit jaar draaien er bij de CVOM en bij de
Rechtspraak en het OM in Amsterdam en Den Bosch pilots waar het
systeem in de praktijk wordt beproefd. Eind augustus worden de
pilots geëvalueerd. Naast deze evaluaties verschijnen ook rapporten
van onder andere ICTRO, Achmea (ARBO) en tijdsmetingen. Op
basis van al deze bevindingen neemt het College in september een
besluit over de landelijke uitrol.
Het project GPS is al begonnen met de voorbereidingen voor de landelijke
uitrol, op basis van startdata.
Vraag 4
Hoe wordt de landelijke uitrol op de parketten aangepakt?
Het projectteam heeft een draaiboek opgesteld voor alle activiteiten
die nodig zijn om op een locatie GPS in te voeren. Het draaiboek
beschrijft die aanpak in detail. Van het oprichten van een lokaal
projectteam en het opleiden van medewerkers tot het inrichten van
zittingszalen en het communiceren over alle veranderingen.
GPS wordt niet in één keer overal ingevoerd. Om de omschakeling
goed in de hand te houden, stapt telkens een klein aantal arrondissementen
tegelijk over op de behandeling van strafzaken met
GPS. Het implementatieteam kan deze locaties dan steeds zo goed
mogelijk begeleiden.
Met de arrondissementen wordt bepaald hoe, wanneer en in welke
mate de uitrol plaatsvindt. Hierbij wordt rekening gehouden met de
OM-afdoening en de ontwikkeling van de CVOM. Het College heeft
ingestemd met een voorlopig uitrolschema. De definitieve volgorde
van uitrol wordt verder uitgewerkt in overleg met de arrondissementen.
Vraag 5
GPS heeft een lange en turbulente geschiedenis. Is er nog
wel vertrouwen in GPS?
Het College en het project GPS hebben er vertrouwen in dat de
implementatie van GPS verantwoord is. Het College realiseert zich
tegelijkertijd dat er nog werk aan de winkel is. Op dit moment wordt
in kaart gebracht welke aanpassingen nog nodig zijn en wanneer
die worden uitgevoerd.
Vraag 6
Waar kan ik terecht met vragen over GPS?
Op de GPS-website (www.gps.drp.minjus) staat de meest actuele
informatie. Voor specifieke vragen is er een speciaal e-mailadres:
projectleiding@gps.drp.minjus.nl
Huidige en toekomstige gebruikers van GPS worden op de hoogte
gehouden via de landelijke GPS-nieuwsbrief. Deze staat op zowel
OMtranet als de GPS-website.
Tekst: Manon Nooteboom

14
‘Schiphol doet iets met mij’
Zes vragen aan Bote ter Steege
‘Schiphol is meer dan drugs en mensensmokkel.’ Foto: Karin Dekkers
Hij vloog van de politie naar de reiswereld en weer terug, om uiteindelijk
op Schiphol te landen als officier van justitie.
Zes vragen aan Bote ter Steege. ‘Ik geloof in samenwerken, in met
elkaar het “OM-product” neerzetten.’
Wie is Bote ter Steege?
‘Ik ben 45 jaar, getrouwd met Christine en
vader van 2 zonen van 7 en 9 - bijna 10 - jaar.
Ik werk sinds april 2006 bij het OM, ruim
een jaar nu. Een buitenstaander dus, ik heb
net mijn KB (koninklijk besluit) gekregen.
Als vader heb ik ook mijn zorgtaken thuis.
Mijn vrouw is senior purser bij de KLM en
is regelmatig van huis voor haar werk. We
wonen sinds 2000 in Alkmaar. En sinds vorig
jaar zit ik ook nog in de politiek. Op 16 maart
2006 ben ik gekozen tot gemeenteraadslid
van de PvdA. Het is best veel, maar het lukt
me door keuzes te maken en door goed voor
mijzelf te zorgen.’
Bote begint zijn loopbaan in 1982 als politieagent.
Al na één jaar op straat wordt hij
rechercheur. Eind ‘86, na vier jaar politie-
werk, neemt hij ontslag. ‘Ik had het op zich
prima naar mijn zin bij de politie, maar ik
dacht als ik dit tot mijn 58e moet doen word
ik gek. Ik ben toen in het buitenland gaan
werken. In Spanje als reisleider en ook als
skileraar in Oostenrijk. Echt een fantastische
periode, waarin ik veel heb geleerd.
Maar ik kijk er ook wel met de nodige
zelfspot op terug. Na twee jaar ben ik teruggegaan
naar Nederland en dat had alles te
maken met mijn liefde voor Christine.’
Terug in Nederland gaat Bote rechten studeren,
daarnaast werkt hij in deeltijd bij
de rijkspolitie Diemen/Duivendrecht. Zijn
laatste functie bij de politie is divisiechef
bij de regionale recherche Noord Holland
Noord. Helemaal een vreemde eend in de
OM-wereld is Bote niet, want tussen ver-
schillende politiefuncties in, van 1995 tot
1998, heeft hij bij parket Alkmaar gewerkt
als beleidsmedewerker “politiezaken”.
Waarom van politie naar OM?
‘Het korps Noord Holland Noord is echt een
heel leuk korps om voor te werken, maar
op een gegeven moment had ik het toch
niet meer naar mijn zin. Voor mij is het erg
belangrijk dat ik gelukkig ben in mijn werk,
dan kan ik ook mijn omgeving gelukkig
maken. De korpsleiding heeft mij de tijd en
de support gegeven om uit te zoeken wat
ik mijn verdere loopbaan wilde gaan doen.
Na zo’n leuke functie en mooie loopbaan
vroeg ik mij af wat ik de komende 22 jaar,
tot mijn pensioen, wilde gaan doen. Ik heb
een coach gezocht en ben de leergang persoonlijke
integriteit gaan volgen. Tijdens
die zoektocht bedacht ik mij dat ik destijds
rechten ben gaan studeren omdat ik officier
van justitie wilde worden. In november
2005 heb ik mij aangemeld bij de selectiecommissie
en ik heb de zware procedure
overleefd!’

OPPORTUUN Nummer 7– 2007 OMgeslagen 15
Wat heb je met Schiphol?
‘Op Schiphol ben ik perfect op mijn plek.
Ik ben gevraagd om te solliciteren op
parket Haarlem, vestiging Schiphol. In
eerste instantie had ik mijn twijfels. Over
Schiphol werd gezegd dat het saai zou zijn,
je bent “alleen maar” met bolletjesslikkers
bezig. Toen ik op de dag van het sollicitatiegesprek
aankwam op Schiphol zag ik de
vliegtuigen binnenkomen en weer opstijgen
en voelde een bepaalde “kriebel”.
Schiphol doet iets met mij, ik vind het een
bijzondere omgeving. Ik voelde mij niet
voor niets tot de reiswereld aangetrokken.
Drugs en mensensmokkel zijn natuurlijk
“core business” op Schiphol. Maar dat
werken op Schiphol saai zou zijn is absoluut
een misverstand. De teamleiding
heeft mij overigens al snel ingezet bij grote
opsporingsonderzoeken. Daarmee wordt
mijn behoefte om inhoudelijk bezig te zijn
ruimschoots vervuld, ik krijg hier veel kansen
om mijzelf te blijven ontwikkelen.’
Wat valt je op als buitenstaander aan het
OM?
‘Helemaal nieuw is het OM dus niet voor
mij na drie jaar op parket Alkmaar. Wat
mij opvalt, is dat er heel veel ten positieve
is veranderd in acht jaar tijd. De organisatie
is professioneler geworden, de sfeer
is informeler en meer open geworden.
Het OM houdt ook meer rekening met de
buitenwereld. Wat niet verandert is dat het
OM dicht op de politiek zit. “Wanneer het
in Den Haag rommelt, onweert het op het
parket”, vind ik een treffende uitspraak. In
die zin is het OM nog steeds het OM gebleven,
zelfs Hirsch Ballin is weer terug.’
Je bent lid van de zogenaamde "culture
club" van parket Haarlem. Je mag één
ding veranderen aan de cultuur op het
parket. Wat kies je?
‘De culture club is een enthousiaste
groep parketmedewerkers en is in het
leven geroepen door hoofdofficier Bob
Steensma ten tijde van de reorganisatie.
Een reorganisatie is een goed moment om
cultuur en gedrag op het parket kritisch
onder de loep te nemen. Bob Steensma
heeft de eerste stap gezet om van parket
Haarlem een sprankelender parket te
maken. Wat ik zou willen veranderen?
Wat mij betreft mogen we met elkaar wel
wat meer in de samenwerking komen. Ik
geloof in samenwerken, in met elkaar het
“OM-product” neerzetten.
Een officier van justitie kan niets zonder
goede voorbereiding, het is en het blijft
mensenwerk. Daarom zou ik willen bereiken
dat de parketmedewerkers meer gaan
samenwerken. Je moet dan weten waar
je professioneel voor staat en bereid zijn
daar met elkaar erover te praten. Elkaar
durven aanspreken en aangesproken durven
worden. En dan niet alleen negatieve,
maar juist ook positieve kritiek geven. Wat
samenwerking betreft is de politie een
paar stappen verder dan het OM.
Die ervaring breng ik mee naar het parket
en ik wil daar ook een duidelijke rol in
spelen. Ik heb er plezier in mensen wat
te leren. Maar ik realiseer mij ook dat een
cultuurverandering valt of staat met leiderschap,
en de voorbeeldfunctie van het
managementteam op een parket.’
Wat heb je aan vaardigheden als skileraar
en reisleider meegenomen naar het OM?
‘Ik heb veel geleerd in die periode. Ten eerste
om zelf mijn geld te verdienen, maar
dat is voor het OM niet zo relevant. Mijn
klantgerichtheid is één van de vaardigheden
die ik meeneem naar het OM. De
buitenwereld heeft voor mij een hoge prioriteit,
zoals het contact met slachtoffers,
politie en advocaten. Wat ik ook geleerd
heb is omgaan met mensen en spreken
voor grote groepen. En natuurlijk heb ik
goed leren skiën, daar heb ik nog steeds
plezier van.’
Tekst: Marget de Haas
OMgeslagen
Als de politie niet meer te vertrouwen is, tast
dit het hart van ons rechtsysteem aan. Dan
zijn we nergens meer. In die zin rechtvaardigt
het wel degelijk levenslange schorsing.’
Margo Somsen, ovj in Utrecht, reageert op stelling
: Politiemensen die meineed plegen moeten
definitief uit het ambt worden gezet.
Blauw, 9 juni 2007
‘Burgers worden nu systematisch op
afstand gehouden van hun rechtsstaat.
Onbegrijpelijke vonnissen, summiere verslaglegging
aan het publiek gaan gepaard
met arrogantie en zelfingenomenheid die ons
professorenrecht kenmerken. Men zaait onwetendheid
maar oogst wantrouwen.’
Joost Eerdmans, oud-Kamerlid voor de LPF,
pleit voor lekenrechtspraak.
Trouw, 14 augustus 2007
‘Wat wij doen, is – naast signaleren – de verblijfplaats
van langgestraften opsporen en
mogelijkheden onderzoeken om hem of haar
aan te houden, al dan niet in het buitenland.’
Simon Kooistra, senior parketsecretaris van
Team Executie Strafvonnissen (TES) over het
-sinds april 2007- officiële samenwerkingsverband
tussen politie en OM.
Blauw, 21 juli 2007
‘‘Er wordt echt niet veel vaker gemoord dan in
de jaren zeventig en tachtig, maar de maatschappij
eist zwaardere straffen, dus komen
die er.’
Tjalling van der Goot, strafrechtadvocaat van
het advocatenkantoor van de gebroeders
Anker reageert op het aantal veroordelingen
tot levenslange gevangenisstraf dat blijft toenemen.
De teller staat dit jaar al op negen, evenveel
als in het recordjaar 2006.
Het Parool 27 juli 2007
‘Het best beveiligde stadion ter wereld’
noemt de KNVB het nieuwe ADO-stadion in
Den Haag. Voor het eerst in Europa worden toeschouwers
geïdentificeerd aan de hand van een
gelaats-scan en een chip in de clubcard.
NRC Handelsblad 28 juli 2007
Samenstelling: Thea van der Geest

16
Illustratie: Sjaak Klunder
In gesprek met burgers
Hoogte van de straf centraal in forum
‘Waarom is dit circus eigenlijk,’ grapt een panellid. Twaalf mannen
en vrouwen uit het midden van het land zijn afgereisd naar
het OM-huis om daar hun mening te geven over een aantal OMrichtlijnen.
In een zoektocht naar hoe burgers denken over het
OM en de maatschappelijke acceptatie is een internet-enquête
gehouden en zijn vijf burgerpanels bevraagd.
Het is een vol programma. De eerste uren
zijn ingepland voor het onderzoeksinstituut
Verwey-Jonker. Deskundigen stellen de
panelleden nadere vragen over resultaten
van een eerder breed uitgezette internetenquête.
In beslotenheid worden de panelleden
gestructureerd bevraagd over strafhoogtes
en andere vormen van sancties.
Het onderzoek van Verwey-Jonker zal op
basis van de resultaten van de enquête en
de ervaring met burgerpanels een antwoord
geven op de vraag of en zo ja, op welke wijze
het OM in de toekomst gebruik kan maken
van burgerraadplegingen.
Na de lunch gaat het OM een uur in discussie
met de burgers.
Jack van Zijl (coördinator cluster wet- en
regelgeving van het Parket-Generaal) en
Susanne Terporten (officier van justitie in
Utrecht) zitten aan het hoofd van de lange
vergadertafel. De mensen zitten dicht naast
elkaar om toch verstaanbaar te zijn zonder
gebruik te maken van de vergadermicrofoons.
De sfeer is ontspannen, de tegenstellingen
groot. Jack van Zijl is de enige met
stropdas, de meeste panelleden in T-shirt of
blouse met korte mouw. Hier en daar is een
tatoeage zichtbaar.
Als Jack van Zijl uitlegt dat het OM in de toekomst
meer wil sparren met de burger, reageert
een van de leden: ‘We hebben de messen
nog niet getrokken, dus kom maar op.’
Waarop een ander in ongeloof uitroept: ‘Is
dit dan de eerste keer dat burgers gevraagd
worden?’
Van Zijl en Terporten leggen in het kort uit
wat een officier van justitie doet en welke
dilemma’s het OM kent.
‘Twee automobilisten zijn kwaad op elkaar.
Ze gaan elkaar te lijf bij het stoplicht. Er
wordt een klap gegeven. Moeten wij zo’n

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007 Burgerforum 17
zaak vervolgen? Wordt het dan een transactie
of een dagvaarding?’
Al snel volgen vragen. ‘Kent het OM waarschuwingsgesprekken?’
Er wordt even fel gereageerd als blijkt dat
ook voorwaardelijke sepots opgenomen
worden in de justitiële documentatie. ‘Daar
kan ik dus geen invloed op uitoefenen,’ stelt
een panellid geïrriteerd vast.
Na wat gesteggel en uitleg over wat er uiteindelijk
in een verklaring van goed gedrag
staat wordt de voorgelegde mishandeling –
maar nu met alcohol op – behandeld. ‘Streng
straffen,’ vindt men. ‘Dronken verkeersdeelnemers
brengen anderen in gevaar.’
Voorbeelden waarbij alcohol in het spel was,
rollen over tafel. ‘Ik kende een buurman die
iemand in elkaar heeft geslagen. Daarvoor
had hij zich een stuk in de kraag gedronken.
Voor de rechter zei hij: ik was onder invloed,
ik wist het niet. Zo kreeg ie minder straf.
Maar het moet toch niet uitmaken of je wel
of niet met twee borrels op iemand slaat?’
‘Wat gebeurt er als een rechter afwijkt van
de eis?’ vraagt een panellid zich plotseling af.
Waarop een ander reageert: ‘Als het lager
uitvalt dan blundert het OM.’ Vormfouten
worden genoemd en veel panelleden zijn in
de veronderstelling dat die heel vaak worden
gemaakt.
Iemand vraagt aan Van Zijl en Susanne
Terporten of ze wel eens onderhandelen
over de strafmaat met de rechter. Daar wordt
door de OM’ers stellig op gereageerd; de
rechter is onafhankelijk en beslist zelf. Jack
heeft, toen hij nog officier van justitie was,
het zelf hooguit tien keer in zijn carrière
meegemaakt dat een rechter hoger vonniste
dan de eis.
‘Maar’, vraagt de volgende, ‘wat als de rechters
continue afwijken?’
Susanne Terporten: ‘Dan moeten wij ons
huiswerk overdoen.’ Ze legt uit dat rechters
juist ingewikkelde zaken anders kunnen
interpreteren. En dat het OM in hoger
beroep kan gaan tegen een vonnis. Het
panel luistert geboeid.
‘Maar hoe verklaren jullie dat iemand die
een kind heeft doodgereden maar een half
jaar krijgt en iemand die kerkbeelden jat
twee jaar?’ De officier antwoordt met een
tegenvraag: wat zijn de achtergronden?
Maar de vragensteller vindt dit te goedkoop.
‘Daar schermen jullie altijd mee’, vindt ze.
Nauwkeurig legt Van Zijl uit dat als een
drugsverslaafde als veelpleger te boek staat
het mogelijk is een ISD-maatregel op te leggen
die ook twee jaar duurt. En dodelijke
ongelukken zijn altijd moeilijk. Het kan je zo
overkomen.
‘Een kind rent achter een bal aan en jij rijdt
net voorbij. Je gaat niet voor de lol iemand
doodrijden,’ valt iemand hem bij. Iedereen
knikt instemmend en begrijpt de uitleg.
Toch blijft de hoogte van straffen onduidelijk.
Hoe kan een bankovervaller tien jaar
krijgen en een vrouw die haar eigen kind de
nek omdraait maar anderhalf jaar?
Maar ook hier zijn achtergronden te geven
die de straf rechtvaardigen. Is de moeder
honderd procent toerekeningsvatbaar? Is
ze verantwoordelijk voor haar eigen daden?
En er wordt ingegaan op TBS. Er is veel uit
te leggen, maar de panelleden zijn enthousiast.
‘Dat we dit nu nooit geweten hebben”,
verbaast zich iemand.
Toch blijft één mevrouw wantrouwend: ‘ik
begin al niet aan een aangifte. Daar vertrouw
ik niet op.’
Na die opmerking komt het slachtofferrecht
aan de orde: het slachtoffergesprek, het voegen
en het spreekrecht tijdens de zitting.
De uitleg brengt veel helderheid.
Een welbespraakt panellid dat tot nu toe
vooral de anderen observeerde, concludeert
dat er onduidelijkheden “existeren” over de
afwegingen van een officier van justitie.
Volgens hem is het raadzaam om in het
requisitoir meer aandacht te geven aan de
gedachtegang bij het komen tot een strafmaat.
Waarom wijkt men af van de richtlijn,
welke achtergronden spelen een fundamentele
rol? Steeds blijkt dat men bij nadere
uitleg het OM beter begrijpt. Ook de OM’ers
knikken instemmend en vinden het een
goed idee.
Afsluitend vertelt Jack van Zijl dat richtlijnen
door het OM worden gemaakt, waarbij rekening
wordt gehouden met de vonnissen van
rechters. Het OM wil nu ook breder kijken
en vraagt zich af wat de maatschappij er bijvoorbeeld
van vindt.
Waarop een panellid verbaasd reageert:
‘waarom vind ik niets terug van OM standpunten
op internetfora. Jullie richten je wel
op kranten, tijdschriften en tv, maar in de
nieuwe media ontbreekt het OM.’
Dan is het tijd. Een panellid stelt nog snel
een paar persoonlijke vragen aan de officier
van justitie. Een invalide vrouw wordt
de trappen van de entree van het OM-huis
afgeholpen. De voorstellen van het panel
worden nog even op een rij gezet: meer
uitleggen wat vormfouten zijn, wat een
strafblad is, hoe eisen tot stand komen en
‘Motiveer in jullie requisitoir
de strafmaat wat meer’
serieus kijken naar de mogelijkheden van
de nieuwe media. De OM’ers en de onderzoeksters
nemen er nog een overgebleven
lunchbroodje op: ‘Het ging erg goed’ concludeert
men.
Tekst: Thea van der Geest

18
Vakinhoudelijk omhoog
Nieuw Loon- en functiegebouw biedt niet-managers kansen
Als uitstekende officier wil je wel promotie maken, maar geen
manager worden. Wat nu, het OM verlaten? Hoeft niet langer. In
het nieuwe Loon- en functiegebouw kun je ook vakinhoudelijk
promoveren. ‘Een doorbraak’, meent PG Rieke Samson.
Stel, je bent al een aantal jaar officier van
justitie en al zeg je het zelf: je bent goed
bezig. Politie- en bijzondere opsporingsdiensten
hebben geen geheimen meer voor
je. Je hebt grote zaken gedraaid met alle
aandacht en druk die daarbij komt kijken.
Alle advocatentrucs zie je ver van te voren
aankomen. In de afgelopen jaren heb je
zoveel kennis verworven dat collega’s keer
op keer een beroep doen op jouw allround
OvJ-kennis, of juist op jouw kennis van
forensische opsporing, kwaliteit, of CIEwerkzaamheden.
Dat je waarde als staande magistraat is
gestegen zou je eigenlijk wel eens beloond
willen zien, en ook je partner laat subtiel
vallen dat jouw vrienden in het bedrijfsleven
“lekker gaan”. Moet jij ook niet hoger
op?
De ellende is: je wílt helemaal niet hogerop.
Want promotie tot OvJ 1e klasse betekent
managen. Maar je hebt genoeg zelfinzicht
om te weten dat je niet zo’n “people motivator”
bent. Dat je niet houdt van onderhandelen
met ketenpartners, van leidinggeven
aan professionals, van groepsgericht
leiderschap, en van processturing, planning
& control en financiën. Moet je nu voor
die paar euro extra de managerial ladder
omhoog, om binnen de kortste keren met
buikpijn en burn-out verschijnselen naar
beneden te buitelen? Asjeblieft, laat jou nou
maar je vakinhoudelijke ding doen.
Al in de tachtiger jaren - ‘toen ik nog een
jonge officier was’ - voelde huidig procureur-generaal
Rieke Samson-Geerlings
de onvrede over het “rangenstelsel” voor
rechterlijke ambtenaren bij ZM en OM. ‘Als
jonkies zeiden we tegen elkaar, deels grappend
deels serieus: een officier 1e klasse
is een officier die minder doet en meer
betaald krijgt. Terwijl een eersteklasser niet
een zwaardere verantwoordelijkheid heeft
dan wij.’
‘Eindelijk is er een doorbraak naar een fúnctiestelsel’,
zegt de PG. ‘Kon je als officier tot
nu toe alleen maar carrière maken door het
management in te gaan of door AG te worden,
vanaf nu kan dat ook door vakinhoudelijk
te excellereren en door te groeien.’
De PG wijst op het nieuwe “Loon- en
Functiegebouw Rechterlijke Macht OM”,
een uitwerking van het CAO-akkoord
dat Nederlandse Vereniging voor de
Rechtspraak (werknemers) sloot met
het College van PG’s, de Raad voor de
Rechtspraak en het Ministerie van Justitie
(het trio werkgevers).
Dat functiegebouw wordt allereerst opge-
trokken voor de vakinhoudelijke rechterlijke
ambtenaren. Onderin dat vakinhoudelijk
huis “woont” de plaatsvervangend
OvJ. Een verdieping (en dus een schaal)
hoger staan de substituut OvJ en de OvJ
Enkelvoudig. Weer een laag hoger staan de
OvJ, de OvJ forensische opsporing en de OvJ
informatie. Daarboven komt een woonlaag
met de Senior OvJ, de Senior OvJ Kwaliteit,
de Senior OvJ Recherche, de Senior OvJ
Forensische Opsporing, de Senior OvJ
Informatie. In de top van het vakinhoudelijke
gebouw zitten de Senior A OvJ en de
Senior A OvJ Recherche. Voor wie, daar aangekomen,
verder wil promoveren, resteren
vooral managerial OM-functies: plaatsvervangend
hoofdofficier van een groot parket,
fungerend hoofdofficier, hoofdofficier,
hoofdadvocaat-generaal, lid van het College
van PG’s, en Collegevoorzitter. Voor de senior
A die toch vakinhoudelijk wil promoveren,
is er nog de AG bij de Hoge Raad en PG
of plaatsvervangend PG bij de Hoge Raad.
Het Ministerie van Justitie heeft middelen
Van officier informatie naar senior ovj
Je vindt jezelf een goede informatie-officier, maar ben je gekwalificeerd genoeg om
senior informatie officier te worden? Opportuun legde de twee “kernfunctiebeschrijvingen”
naast elkaar. Een greep uit de verschillen. Oordeel zelf waar je staat.
De informatie-officier coördineert informatie-inwinning naar dadergroepen en branches.
De senior informatie-officier coördineert informatie-inwinning naar dadergroepen en branches
met complexe criminele patronen en omvangrijke risico’s.
De informatie-officier analyseert voorgelegde situaties en feiten.
De senior informatie-officier maakt diepgaande, veelsoortige analyses van situaties en feiten.
De informatie-officier onderhoudt interne en externe operationele en tactische netwerken.
De senior informatie-officier onderhoudt landelijke en strategische netwerken.
De senior informatie-officier heeft dezelfde functiegebonden competenties als de informatie
OvJ, plus “visie”.
De senior informatie-officier heeft dezelfde essentiële vaardigheden als de informatie-OvJ,
plus: het kunnen maken van diepgaande, veelsoortige analyses; scenario-/strategiedenken;
maken van complexe risicoafwegingen.

OPPORTUUN Nummer 6 – 2007 Nieuw Functiegebouw 19
PG Rieke Samson: ‘Eindelijk een doorbraak naar een functiestelsel.’ Foto: Gerhard van Roon
beschikbaar gesteld om binnen het OM
zwaardere vakinhoudelijke functies beter
te betalen. Binnen de bestaande hoeveelheid
FTE worden senior en senior A functies
gecreëerd. Het College van PG’s heeft inmiddels
71 senioriteitsfuncties toebedeeld
aan de parketten. Lokale parketten krijgen
één senior functie, regioparketten en het
BOOM krijgen er twee, bovenregionale
parketten krijgen er drie, de “grotestedenparketten”
Amsterdam, Rotterdam en Den
Haag krijgen er zeven, en het Landelijk
Parket en het Functioneel Parket krijgen
er tien. Rieke Samson: ‘Daarnaast hebben
we nog 14 senioriteitsplaatsen in reserve
voor extra behoefte. Zo vindt bijvoorbeeld
parket Utrecht dat het in vergelijking met de
grote steden slecht is toebedeeld; het parket
meent dat het dezelfde grotestedenproblematiek
heeft. Dat zou een kansrijke gedachte
kunnen zijn. Het College heeft gezegd:
onderbouw jullie behoefte aan een of twee
extra senioriteits-FTE’s maar eens.’
‘Overigens, elk parket moet onderbouwen
hoe het de toebedeelde senioriteit
gaan invullen: waarom heb je als parket
bijvoorbeeld een zedenofficier op seniorniveau
nodig? Elk parket moet die keuzes
verwerken in een aangepast Organisatie- &
Formatierapport en dat voor 1 september
naar het College sturen.’
Kampt het OM met problemen op de
arbeidsmarkt? Moet het nieuwe Loon-
Functiegebouw voorkomen dat de
“Biemonden” het OM verlaten? ‘Nee’, zegt
Samson na enig nadenken. ‘Er vliegt wel
eens wat uit, maar niet in die mate dat
dat nou zo’n groot probleem is. En dat
uitvliegen is zeker niet de directe aanleiding
tot het loon- en functiegebouw. De
“Biemonden” houden en halen we met dit
nieuw LoFu-gebouw ook niet binnen hoor,
daarvoor is het salarisverschil te groot.
Tegelijkertijd is het LoFu-gebouw wel een
stimulans om vakinhoudelijk door te groeien.
Als organisatie laat je ermee zien dat je
het waardeert als mensen zich doorontwikkelen
en laat je zien dat bij een zwaardere
functie ook een hogere beloning past.’
Dat juristen buiten het OM meer verdienen,
betwijfelt de PG. ‘Dat zou best eens kunnen
meevallen. Kijk, de “Biemonden” - talenten
op een terrein waarvoor de markt veel
betaalt - dat zijn er ook natuurlijk ook maar
enkelen, hè? Ik vermoed dat rechterlijke
ambtenaren er helemaal niet slecht vanaf
komen. Maar dan neem ik eigenlijk een
voorschot op iets wat nog moet worden uitgezocht:
onderdeel van de CAO-afspraken is
dat er een onderzoek komt naar de life time
salarispositie, inclusief bijvoorbeeld pensioenopbouw,
van rechterlijke ambtenaren.
Dat wordt vergeleken met wat advocaten,
notarissen, bedrijfsjuristen en belastingadviseurs
verdienen.’
Voor de rijksambtenaren binnen het OM
gaat het nieuwe LoFu-gebouw niet minder
op de schop. ‘Het LoFu-Rijk is zwaar verouderd’,
zegt Samson. ‘Het gevolg van Het OM
Verandert is dat er door het hele OM-land
dezelfde en nieuwe functies zijn ontstaan.
Tegelijkertijd is er binnen het OM steeds
meer aandacht gekomen voor beleidsmedewerkers
en zijn parketsecretarissen doorgegroeid.
Het LoFu Rijk is trouwens van een
hele andere orde van grootte: bij de onderhandelingen
voor deze “niet-sectorspecifieke”
functies zit alleen de minister van BZK
als werkgever aan tafel. Als OM kunnen we
alleen de functies goed beschrijven, zodat
ze passen binnen het functiestelsel van het
rijk en daar op de goede plek terecht komen.
Er zijn al heel wat functies beschreven, zoals
die van managementassistente en beleidsmedewerker.
Maar door de invoering van
GPS - dat invloed heeft op de aard van
de functies - is er nu een pas op de plaats
gemaakt. Het is nog niet duidelijk hoe GPS
inwerkt op de functies van parketsecretaris
en administratief-juridisch medewerker op
schaal 7.’
Uiteindelijk, zo denkt Samson, zal het nieuwe
LoFu-gebouw ook tot een beter presterende
organisatie leiden. ‘Promotiekansen
geven mensen een impuls om zich vakinhoudelijk
door te ontwikkelen. Het geeft
waardering en draagt eraan bij dat mensen
zich er thuis voelen. Dat kan toch alleen
maar leiden tot kwaliteitsverbetering?’
Tekst: Pieter Vermaas

20
Janneke Visser behandelt zestig tot tachtig beroepszaken in haar driedaagse werkweek. Foto: Marleen Noordergraaf
Werk in uitvoering
CVOM-zittingsvertegenwoordiger in de rechtszaal
Per jaar verstuurt het Centraal Justitieel Incasso Bureau twaalf
miljoen acceptgirokaarten. Bijna vierhonderdduizend overtreders
dienen tegen deze administratieve sanctie een beroepschrift in bij
de officier van justitie. Daarna besluiten nog eens veertigduizend
mensen nogmaals beroep in te stellen, maar nu bij de kantonrechter.
Zeven zittingsvertegenwoordigers van de Centrale Verwerking
Openbaar Ministerie (CVOM) reizen door het hele land om
namens het OM op de kantonzitting op te treden. Janneke Visser
is een van die zittingsvertegenwoordigers. Dat de centrale verwerking
van de Mulderzaken soms ter discussie staat in de rechtszaal
merkt ze ook vandaag in Amersfoort.
Secuur wordt de tafel door de zittingsvertegenwoordiger
van de CVOM in kaarsrechte
lijn gezet met de tafel van de overtreder. De
zittingsvertegenwoordiger zit doorgaans
niet op de gewone plek van de officier
van justitie en heeft ook geen toga aan. Ze
neemt, net als de overige betrokkenen, in
burgerkleren plaats tegenover de rechter.
Janneke Visser schenkt nog een bekertje
met water in, legt de stapel dossiers recht en
neemt plaats. Als ook de griffier en de kantonrechter
op het podium klaar zijn kunnen
de eerste vijf zaken in sneltreinvaart worden
behandeld.
‘Goede morgen, komt u verder. Neemt u
plaats,’ zegt de rechter tegen de mensen die
binnen worden gelaten door de bode.
Voor de eerste zaak is door de overtreder
een televisie aangevraagd om zijn zaak te
bepleiten. Naast het podium prijkt een aangesloten
toestel, maar bij navraag door de
griffier blijkt de betrokkene niet gekomen.
Voor de tweede zaak neemt een echtpaar
plaats achter de tafel. Janneke Visser knikt
even opzij. De kantonrechter legt de familie
voor dat ze in beroep zijn gegaan tegen de
beslissing van de officier van justitie en dat
het een parkeerovertreding van 50 betreft.
De vrouw schuift papieren door naar haar
man die het woord neemt.
‘Ik kreeg een boete voor parkeren zonder
vergunning, maar ik was huisraad aan het
uitladen op een soort oprit van een kantoorpand.
Onze dochter woont daar als antikraak.’
Foto’s van de betreffende plek heeft
meneer toegestuurd bij het schriftelijke
beroep. De rechter bladert door het dossier.
‘Dan geef ik nu het woord aan de gemachtigde
van de officier van justitie’. Het gaat
er in Amersfoort formeel aan toe. Janneke
dankt de kantonrechter voor het woord, en
draait zich naar het echtpaar toe. Ze staat
niet op als ze de betrokkenen toespreekt.
Zelf heeft ze ook twijfels over de feitcode
van de overtreding. Die kan op zitting nog

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007 Zittingsvertegenwoordiger 21
gewijzigd worden, maar omdat dit in zo’n
laat stadium is ontdekt, “verzoekt” ze een
halvering van de administratieve sanctie.
Zittingsvertegenwoordigers “eisen” namelijk
nooit, maar geven het standpunt van de
officier van justitie weer.
‘Ik zal er over nadenken’, zegt de kantonrechter
na het weerwoord gehoord te hebben.
‘Binnen veertien dagen kunt u antwoord
verwachten. Dank u wel.’
Het echtpaar verlaat de zaal strak gearmd,
alsof ze elkaar overeind moeten houden.
De volgende gedragingen waartegen beroep
is ingesteld zijn 130 voor het niet stoppen
voor rood licht, 90 voor een ondeugdelijke
stuur- en reminrichting, nog een rood licht
en geen geldig APK-keuringsbewijs voeren.
Een man probeert met bravoure de rechter
te overtuigen van zijn gelijk. ‘Als iedereen
op de rechterweghelft van de snelweg zich
aan de maximum snelheid houdt, moet
links wel harder om in te halen. Zo logisch
als wat.’ Maar de zittingsvertegenwoordiger
blijft bij haar standpunt, te hard is te hard.
‘Mijn man is hartpatiënt en daarom neem
ik het woord, zegt een bejaarde vrouw. Ze
houdt een door haar aangelegd dossier in de
hand. ‘Ik kan de zaak niet loslaten, meneer
de rechter’ en ‘het is niet bevorderlijk voor
de gezondheid van mijn man.’
Ze heeft de krant ingeschakeld, want niet
de bekeuring, maar de toenemende drukte
op de weg is haar een doorn in het oog. ‘Alle
kinderen moeten na school over diezelfde
weg om zwemles te krijgen,’ zegt ze ferm.
Als de rechter vragen stelt, hoort ze hem
niet. Ze heeft het over vormfouten, over dat
ze moest huilen toen de politie haar onheus
bejegende, dat ze Koning Klant in gaat schakelen,
en sluit af met dat ze nooit een boete
heeft gekregen “want zo zijn we niet” en
bedankt de rechter voor het luisteren.
Janneke Visser brengt de termijnoverschrijving
in deze zaak aan de orde. De rechter
kan de originele beslissing van de officier,
uitgedraaid op een paarskleurige brief van
het CJIB, niet vinden. De zittingsvertegenwoordiger
legt uit dat de originele brief
nooit wordt toegevoegd, maar dat de tekst
ervan als uitdraai van Compas wel in het
dossier zit.
‘Het moet wel allemaal in orde zijn,’ laat
de rechter zich even naar de zittingsvertegenwoordiger
ontvallen om zich daarna tot
de vrouw te wenden: ‘ik zal er ernstig over
nadenken. U hoort binnen veertien dagen
over mijn beslissing.’
Regelmatig komt ter zitting de termijnoverschrijding
van het instellen van beroep aan
de orde. De rechter benadrukt dat buiten
redelijke twijfel moet vaststaan dat de
betrokkene bekend was met de beroepstermijn
en dat daarom een kopie van de CJIBbrief
in het dossier moet zitten.
‘Ik begrijp dat de massale verwerking een
efficiëntieslag betekent voor het OM,’ stelt
de kantonrechter, ‘maar we moeten ons wel
houden aan de wettelijke bepalingen.’
Ook over de kwaliteit van de beoordeling
wordt wel eens gemord. Janneke Visser kent
de gevoeligheden.
Maar voordelen van de gecentraliseerde
werkmethode komen op deze zittingsdag
ook aan het licht.
Leden van een vereniging voor oude oorlogsvoertuigen
blijken door het hele land
consequent in beroep te gaan. Ook vandaag
legt een keurige heer in poloshirt uit waarom
hij geen APK-keuring voor zijn oude
bolide heeft.
‘Op de website van de Rijksdienst voor
Wegverkeer was te lezen dat de APK-keuring
van auto’s met bouwjaar van voor 1960 is
afgeschaft,’ geeft hij als verweer. De CVOM
onderzocht dit nadat er door de centrale
verwerking, meerdere zaken waren gesignaleerd.
Het bleekt dat de Rijksdienst voor
Wegverkeer schreef over een “voornemen”
om de APK af te schaffen. Nu worden alle
zaken hetzelfde - door één OM - beoordeeld.
De zittingsvertegenwoordiger verzoekt het
beroep ongegrond te verklaren.
Zaken volgen elkaar op: parkeerproblemen,
ongeziene verkeersborden, snelheidsovertredingen
door noodsituaties en de altijd
hoopvolle argumenten maar achteraf altijd
oneigenlijk ingebrachte vormfouten. Een
advocaat vraagt om het beroep gegrond te
verklaren, omdat zijn cliënt opgenomen
is in een psychiatrische inrichting en zelf
niet meer weet hoeveel auto’s op zijn naam
staan. ‘De man is zwakzinnig’, pleit de advocaat.
In een andere zaak wordt stilgestaan bij de
tragedie van het zomerautootje dat in een
door brand verwoeste berging stond. ‘Ik
kon nog net mijn auto uit de vuurzee redden.
Er was nog geen tijd geweest voor een
APK-keuring.’ Maar bij doorvragen door
de zittingsvertegenwoordiger blijkt dat de
auto al meer dan een half jaar voor de brand
gekeurd diende te zijn.
Er wordt geklaagd over de onzorgvuldigheid
van een verbalisant: ‘Ik heb een groene
Toyota en hij schrijft een blauwe Mercedes
op. Over de slechte bejegening: ‘Hij zei
vrouwtje tegen mij.’ En er wordt geklaagd
over het OM: ‘Waarom krijg ik geen antwoord
op de brieven. Waarom ben ik anderhalf
jaar later hier, terwijl ik alles al heb
uitgelegd.’ En een meneer die het opneemt
voor iedereen: ‘Mensen hebben vaak het
gevoel dat onze brieven niet worden gelezen.
Janneke Visser behandelt zestig tot tachtig
beroepszaken in haar driedaagse werkweek.
Collega’s die fulltime in dienst zijn, werken
gemiddeld honderddertig zaken per week af.
Deze rechtbank houdt het strak georganiseerd.
Als Janneke Visser een mevrouw in de
rechtszaal op haar gemak wil stellen door te
vertellen dat ook zij op diezelfde plaats een
keer een beschikking heeft gekregen voor
foutparkeren, omdat zij het parkeerverbodszonebord
over het hoofd had gezien,
is dat niet aan dovemansoren. De rechter
meldt direct: ‘De persoonlijke omstandigheden
van de gemachtigde van de officier
van justitie buiten beschouwing latend....’
Dat de rechters in Amersfoort niet direct
een uitspraak doen vindt Janneke Visser
jammer. Of de rechter haar standpunt volgt,
zou ze achteraf moeten opzoeken.
De laatste zaak van de ochtend betreft een
beschikking van 130 voor het negeren van
een rood stoplicht. De betrokkene is op
kenteken geverbaliseerd, er is dus geen foto
van de gedraging gemaakt. Een echtpaar is
helemaal uit Haarlem afgereisd om gedocumenteerd
uit te leggen dat zij het echt niet
geweest kunnen zijn. ‘We komen nooit in
Amersfoort.’
‘Omdat u zoveel moeite heeft gedaan,’ zegt
Janneke Visser, ‘heeft u mij voldoende aan
het twijfelen gebracht, al is uw verhaal niet
helemaal waterdicht. Ik geef u het voordeel
van de twijfel.’ Ze verzoekt het beroep
gegrond te verklaren.
Tekst: Thea van der Geest

22
Personalia
Arrondissementsparket Arnhem
In: Linda Hoestlandt (managementassistente)
Andrea Vloedbeld, Ingeborg Muller , Ine Meulendijks
(officier van justitie)
Freek Spruijt (wetenschappelijk onderzoeker)
Frans van Delft (BIV-medewerker)
Joep Beerens (applicatiebeheerder)
Edwin Vink (financial controller)
Faiga Boerboom (administratief medewerker)
Natalie Scholten (criminoloog)
Uit: Marloes Zewald
Ressortsparket Arnhem
In: Albert Hazelhoff (plv. hoofdadvocaat-generaal)
Sarah Keizer, Mark Lauriks, Sabine van den Brink
(secretaris)
Martina Bijker-Veen (advocaat-generaal)
Randy Geluk (front office)
Guido Roording (informatiespecialist)
Switch: Paul Everaars (nu plv. hoofdadvocaat-generaal, Alkmaar)
Anouk van de Kerkhof (naar front office)
Uit: Cora Pieffers, Audrey Bulsink, Celina Pas, Sven Brinkhoff
Arrondissementsparket Den Haag
In: Angelique Hoogduin (beleidsmedewerker BIV)
Dounia Benammer, Martijn Egberts,
Hendrik-Jan Talsma (officier van justitie)
Tineke Geertsema (specialistisch beleidssecretaris)
Haitske Bouwmeister (senior parketsecretaris)
Jeanette Theunisse, Jesse van der Kuijk
(sr. administratief medewerker)
Bob de Baedts (hoofd bedrijfsvoering)
Eva Bloem (parketsecretaris)
Switch: Vincent Benner (naar parket Haarlem)
Chris van Dam (naar parket Haarlem)
Sander van der Aart (naar rechtbank Den Haag)
Carlo Calabrò (naar Schadefonds Geweldsmisdrijven)
Uit: Farid Lahri
Arrondissementsparket Dordrecht
In: Ludwina Sprok (parketsecretaris)
Jessica Spengen (RAIO)
Mirjam Schavemaker (administratief medewerker)
Nanet Oosterveld (RAIO)
Uit: Antonette Markus
Arrondissementsparket Maastricht
In: Dagmar Hofman, Ellen Mingels-Bonfrère, Nicky
Koumans, Kim Brouwers (administratief medewerkers)
Claudia Cappetti (gedetacheerd naar rechtbank),
Uit: Louisa Taihutu, Vivian Lommen, Marisca Zambon,
Jorick Schreurs
Personalia
Arrondissementsparket Utrecht
In: Marianne van Ling (sectiechef maatwerkzaken)
Joey Tuinenburg (administratief medewerker)
Switch: Rolf Eigeman (recherche-officier LP)
Carla van den Broek, Kirsten Romijn - Jaspers
(naar CVOM)
Mieke Bongaerts (naar gerechtshof Den Haag)
Femke Willems (naar rechtbank Rotterdam)
Uit: Anita Verwoerd - van Dieten, Dina Al Abbasy, Ilham
Moumen, Farah maimouni
Arrondissementsparket Zwolle- Lelystad
In: Wilbert Tomesen (hoofdofficier van justitie)
Hilde Dam (adm. juridisch medewerker)
Marlene Kartodikromo, Bert van der Sluis
(sr. administratief medewerker)
Simon Kooistra, Amy Maduro (parketsecretaris)
René Merema (P&O adviseur)
Switch: Arend Vast (naar Eurojust)
Carolien Veenman (naar parket Alkmaar)
Ingeborg Muller (naar parket Arnhem)
Steven Cotino (naar FP Amsterdam)
Uit: Jolanda de Kleine-Zomerdijk, Joëlla Baal, Joke Faber-
Brugman, Lique van Donselaar
Landelijk Parket
In: Gert Veurink (officier van justitie)
Thijs Cuppen (stagiaire)
Ton Maan (teamleider TIOC)
Switch: Henk van der Meiden (plv. hoofd advocaat-generaal
ressortsparket Den Bosch)
Marianne van Ling (naar parket Utrecht, teamleider)
Mariska de Boer (naar team Rotterdam, adm.medew.)
Alexander van Dam (naar parket Haarlem,
kwaliteitsofficier)
Roger Lambrichts (naar parket Rotterdam, teamleider)
BVOM
In: Bart de Jong (adviseur projectontwikkeling)
Uit: Miranda Westeneng
CVOM Utrecht
In: Giordano van der Pol, Seher Dou, Suzan Hutter, Katrien
van Es-Puskina, Malika Tabte, Aïssatou Diallo, Jaimy
Roeleveld, Latifa El Arbaji, Zineb El Moudden, Claudia
Pauletti, Tessa de Leeuw, Suli Ignatia, Usha Mahabier,
Albert Koffeman, Richard Lopulalan, Manon Luskus,
Edith Meijer (administratief medewerkers)
Marco van der Grient, Rens Beeren, Marlies van der Niet,
Sanne Smorenburg (administratief beoordelaars)
Gerrit van Bruggen (adm. juridisch medewerker)
Switch: Kirsten Jaspers-Romijn (van parket Utrecht)
Michaël Okoe (van parket Breda)
Inneth Pengel (van parket Amsterdam)
Irene Sewnandan-Somaroe (naar parket Rotterdam)

OPPORTUUN Nummer 7– 2007 Personalia 23
Uit: Naomi Bakker, Julitta Beerthuizen, Leonie van Es,
Helga Faber, Ilona Graauwmans, Marina Huijm
Lazarenko, Femmieke Jonkman, Ronald de Joode, Malou
Kaplanian, Miranda Nieuwenhuizen, Joshua Patty, Irene
van Ramshorst
Parket-Generaal
In: Terrence Bergwijn (facilitair beheerder)
Afef Ismail (secretaresse BMO)
Johan Dael (Functioneel Beheerder Webbureau)
Jenny Laros (Projectadviseur)
Seema Rambhajan (auditor)
Sanne Kuijpers (coördinator facilities)
Henny van der Harst-Mertens (medewerker D&R, BMO)
Anouk Voermans (senior beleidsmedewerker,
Handhavingsbeleid)
Nathalie van Bakel (beleidsmedewerker P&C, B&B)
Switch: Anouk Voermans (van Functioneel Parket, nu
sr. beleidsmedewerker Handhavingsbeleid)
Juriaan Simonis, Astrid Lotte (naar Wetenschappelijk
Bureau OM)
Danny Mosselman (naar DVOM-f)
Uit: Lianne Bertens, Monica ten Hagen, Bas de Waal,
Arthur Verheij
Wetenschappelijke Bureau OM (WBOM)
In: Alex Bood (onderzoeksbegeleider, wetenschappelijk
Bureau)
Martin Apistola (kennismanager, wetenschappelijk
Bureau)
Arrondissmentsparket Zutphen
In: Mr. L.C.P. Goossens (hoofdofficier van justitie)
Suzanne ten Brink (schadebemiddelaar Slachtofferzorg)
Nikky Kwakkel (administratief medewerker jeugdzaken)
Uit: Sophie Laarman
2 e etage
Monica ten Hagen: Carrière-switch
Op 15 juli heeft Monica ten
Hagen ontslag genomen.
Ze laat zich omscholen tot
docent Duits.
Vier jaar heeft ze voor de
afdeling Bestuurlijke en
Juridische Zaken van het
Parket-Generaal gewerkt.
Ze behandelde lastige zaken
waarbij de politieke verantwoordelijkheid
van de minister
voor het OM vaak aan de orde was. Ook Kamervragen, klachten
tegen hoofdofficieren of van de Nationale ombudsman werden door
haar behandeld.
‘Het meeste werk had ik al eens gedaan. Inhoudelijk bleef een zaak
spannend, maar het patroon ervan hetzelfde. Ik had moeite met de
invloed die de politiek tegenwoordig heeft op het OM. Dat Jan en
alleman enorm hun best doen om Kamervragen te beantwoorden,
terwijl het Kamerlid al bijna de vraag vergeten is. En de paniek als er
iets in de krant staat, terwijl toch morgen de vis erin gaat. Zo belangrijk
is het allemaal niet.’
Monica begint op haar vijftigste aan een nieuwe uitdaging.
‘Ik word juf Duits.’
Ze wil, nadat ze vroeger al maatschappijleer gaf, weer voor de klas,
wegens het grote lerarentekort in het vak Duits. Via het LOI begint ze
aan de lerarenopleiding. Ze verwacht daarmee over tweeënhalf jaar
klaar te zijn.
‘Ik ken goed Duits en zing (haar grootste hobby, red.) veel in die taal.
Na de Kerst mag ik al voor de klas. Dat wordt aankomende maanden
hard studeren. Ik ben al op vakantie geweest in Oostenrijk en ga nog
een week naar Duitsland met de kinderen. Het komt wel goed.’
Tekst: Thea van der Geest

24
Zoals bekend is de bevoegdheid van de
rechtbank in strafzaken geregeld in art. 2
Sv. Er zijn diverse mogelijkheden: de plaats
waar het delict is begaan; de plaats waar
verdachte zich bevindt; de plaats waar tegen
verdachte de vervolging van een ander feit
is aangevangen en te Rotterdam, indien de
officier van justitie bij het landelijk parket
met de vervolging van een strafbaar feit is
belast.
De territoriale en landelijke bevoegdheid
van de officier van justitie dan wel die van
de rechter-commissaris zijn ook nuttige
regelingen, maar bepalen op zichzelf niet de
bevoegdheid van de rechtbank.
Van oudsher is de bevoegdheid lokaal geregeld.
Het uitgangspunt? De afstand die op
een dag per paard kon worden afgelegd.
In de huidige globalisering is die afstand
van ondergeschikt belang en zijn grenzen
slechts virtueel. Hoe heden ten dage te handelen?
Het besluit nevenvestigings- en nevenzittingsplaatsen
van 17 juni 2004 (Stbl.
2004/288), gevolgd door het aanwijzingsbesluit
(Stcrt. 1 juli 2004, nr 13) lijkt meer te
passen in de moderne tijd. Geen wetswijziging,
maar een keurig gepubliceerd besluit.
Het lastige van nieuwe besluiten is echter
dat je niet altijd weet hoe het werkt. Dat
moet in de praktijk maar blijken. Enige marketing
of televisiereclame is hier niet aan de
orde. Het zijn de rechtbanken en de hoven
die zich over deze materie mogen buigen.
Het mag duidelijk zijn dat een
(mega)strafzaak waarvan het gvo is
geopend vóór het besluit van 2004 geen
beroep kan doen op deze “nieuwe” regeling.
Zo globaal wordt niet naar de bevoegdheid
van de rechtbank gekeken.
Hoe is dan de bevoegdheid te herleiden en
te herkennen? Door op de vordering of dagvaarding
zijdens het OM aan te geven dat:
“rechtbank X, zittinghoudende te Y.”.. etc.
Dezelfde duidelijke aanduiding geldt ook
voor alle beslissingen van de rechtbank zelf.
Toegegeven, het vergt meer administratieve
rompslomp, maar met de huidige techniek
moet dat mogelijk zijn. Overigens is de wet
nog altijd leidend. Met andere woorden,
de zaak zal toch eerst theoretisch aangebracht
moeten worden bij die rechtbank
zoals bedoeld in art. 2 Sv. Vervolgens kan
op basis van het desbetreffende besluit een
andere rechtbank als nevenvestigingsplaats
worden aangemerkt. Een en ander dient
wel in het dossier en op de oproeping(en)
duidelijk te zijn. Zo niet, dan blijft de lokale
bevoegdheid leidend. Hiermee is de raadkamer
van het hof Arnhem geconfronteerd
in mei 2007. Binnen afzienbare tijd is een
megastrafzaak waarvan de bevoegdheid op
basis van art. 2 Sv bij de rechtbank Utrecht
lag, doorverwezen naar de rechtbank
Groningen, Zutphen en toen Almelo. Het
appel tegen de gevangenhouding werd
ingediend bij het hof Arnhem. Het hof verklaarde
zichzelf onbevoegd in een drietal
zaken, overwegende dat: ‘het hof heeft
vastgesteld dat uit geen van de hiervoor
genoemde rechterlijke beslissingen blijkt
dat de betrokken instanties niet als zodanig,
doch als nevenvestiging van enige andere
rechtbank zouden zijn opgetreden. Bezien
Uitgelicht
Bevoegdheid, lokaal of
globaal?
in het licht van het gesloten stelsel van de
regeling van de plaatselijke rechterlijke
bevoegdheid was de rechtbank Almelo niet
bevoegd de duur van de door de rechtbank
Groningen bevolen gevangenhouding
te verlengen.’ Hierbij merkt het hof op
dat een aanwijzing door het Landelijk
Coördinatiecentrum Megazaken op zichzelf
geen rechterlijke bevoegdheid kan scheppen.
‘Evenmin doet een “overdracht” of
“overname” van een dergelijk aangewezen
megazaak van de ene naar de andere rechtbank
enige vorm van rechterlijke bevoegdheid
ontstaan. Hieruit vloeit voort dat de
rechtbank Almelo, waar deze klaarblijkelijk
als zodanig is opgetreden, onbevoegd dient
te worden verklaard.’ (08-963011/08-963006
en 08-963005).
Misschien toch maar een wetswijziging om
de globalisering van de bevoegdheid beter
te lokaliseren?
Irene Gonzales
Advocaat-generaal ressortsparket Arnhem

OPPORTUUN Nummer 7 – 2007 Verkeer 25
verkeer
Handsfree bellen
a) Gerechtshof Leeuwarden 5 juni 2007, WAHV
07/00049
De betrokkene voerde aan dat de gedraging niet is
verricht: 'Er was in de auto geen mobiele telefoon
aanwezig'. Hij heeft bij de staandehouding de verbalisanten
aangeboden om hem te fouilleren en
om te auto te onderzoeken, maar zij hebben dit, z.i.
ten onrechte, geweigerd te doen. De kantonrechter
verklaarde het beroep gegrond omdat dit verweer
niet nader was onderzocht en de verbalisanten
de kans hebben laten lopen hun constatering volledig
te doen. Onder die omstandigheden kan die
constatering niet leiden tot het opleggen van een
sanctie. De officier van justitie stelde hoger beroep
in tegen de beslissing van de kantonrechter en stelt
dat aan de verklaringen van de verbalisanten in dit
geval doorslaggevende betekenis dient te worden
toegekend. Gelet op die verklaringen is komen vast
te staan dat de gedraging is verricht. De verbalisanten
behoefden, volgens de officier van justitie,
niet in te gaan op het aanbod van de betrokkene
om de auto te onderzoeken en hem te fouilleren.
Nader onderzoek was gelet op de verklaringen van
de verbalisanten namelijk niet nodig. Hierbij is er
op gewezen dat het de verbalisanten ingevolge art.
2 WAHV niet was toegestaan een (vrijwillig) onderzoek
aan de persoon dan wel zijn voertuig in te stellen.
Bovendien is nader onderzoek disproportioneel,
volgens de officier van justitie. Ter zitting bij het hof
heeft de advocaat-generaal onder meer verklaard
dat zij de mogelijkheid dat de betrokkene, die tussen
de constatering van de gedraging en de plaats
van staandehouding plusminus 500 meter achter de
politieauto heeft gereden, zich op dat traject op enigerlei
wijze van de mobiele telefoon heeft ontdaan,
als theoretisch beschouwt en niet in de overwegingen
wil betrekken. Het hof verwees de zaak naar de
meervoudige Kamer. Wordt vervolgd....
b) Gerechtshof Leeuwarden 4 juni 2007, WAHV
07/00560
De betrokkene stond voor een rood verkeerslicht te
wachten en op het moment dat het groen werd, was
het telefoongesprek beëindigd. Tijdens het optrekken
heeft zij de telefoon nog een aantal seconden
in haar hand gehad. Het hof oordeelt dat het verbod
vastgelegd in art. 61a RVV90 absoluut geformuleerd
is en geen ruimte laat voor uitzonderingen. Aldus
heeft de wetgever geen onderscheid willen maken
tussen het kortdurend en langdurig vasthouden van
een mobiele telefoon tijdens het rijden. Bovendien
heeft de betrokkene ervoor gekozen stilstaand voor
het verkeerslicht te telefoneren. Hierdoor heeft zij
het risico genomen dat het verkeerslicht op groen
licht sprong en zij moest rijden, terwijl zij de mobiele
telefoon nog in haar hand hield. Dat zij deze slechts
enkele seconden heeft vastgehouden is naar het
oordeel van het hof dan ook geen omstandigheid
die noopt tot matiging van de opgelegde sanctie.
Volgt bevestiging van de beslissing van de kantonrechter
tot ongegrond verklaring van het beroep.
c) Gerechtshof Leeuwarden 29 mei 2007, WAHV
07/00554
De betrokkene voert aan dat hij in het bezit is van
een zogeheten duo-card, waarbij zowel zijn autotelefoon
als zijn mobiele telefoon gebruik maken
van hetzelfde telefoonnummer. Op de bewuste
dag waren abusievelijk beide telefoons in werking,
waardoor een inkomend gesprek van zijn zieke en
hulpbehoevende moeder op de mobiele telefoon
binnenkwam. Onder verwijzing naar het absoluut
geformuleerde verbod waarbij geen uitzondering
wordt gemaakt in het geval van een dringend telefoongesprek
of in het geval de verkeersveiligheid
niet in gevaar is gebracht, overweegt het hof dat
de betrokkene bovendien mogelijk zijn voertuig stil
had kunnen zetten alvorens de oproep te beantwoorden.
Tevens is niet gebleken van een zodanige
spoedeisendheid, dat de mogelijkheid enkele minuten
later terug te bellen geen optie was. De betrokkene
heeft zijn moeder immers meegedeeld dat hij
haar zo direct terug zou bellen. Volgt bevestiging
van de beslissing van de kantonrechter tot ongegrond
verklaring van het beroep.
Parkeren op gehandicapten parkeerplaats
a) Gerechtshof Leeuwarden 23 mei 2007, WAHV
07/00452
De betrokkene voert aan dat op het wegdek van
de betrokken parkeerplaats geen wit kruis of een
herkenbare witte rolstoel is aangebracht. Hij was
zich er in het geheel niet van bewust dat het om een
gehandicaptenparkeerplaats ging. Het hof oordeelt
dat de omstandigheid dat de betrokkene het betreffende
bord E6 niet heeft opgemerkt en zich dus
niet bewust was van de gedraging, voor zijn eigen
rekening en risico dient te komen. Hij is immers
tekort geschoten in de op hem rustende plicht om
te allen tijde en onder alle omstandigheden de voor
hem geldende verkeerstekens tijdig op te merken
en zich in staat te stellen daaraan te voldoen. Het
enkele feit dat geen signalering was aangebracht
op het wegdek van de gehandicaptenparkeerplaats
brengt naar het oordeel van het hof niet mee dat
sprake was van een zo onduidelijke situatie dat
het opleggen van een sanctie niet billijk is dan wel
dat matiging van de sanctie gerechtvaardigd is.
Dat de wegbeheerder -om welke reden ook- op
andere plaatsen (in dezelfde gemeente) er wel voor
gekozen heeft om tevens op het wegdek van een
gehandicaptenparkeerplaats signaleringen aan te
brengen maakt dat niet anders. Volgt bevestiging
van de beslissing van de kantonrechter tot ongegrond
verklaring van het beroep.
b) Gerechtshof Leeuwarden 22 mei 2007, WAHV
07/00367
Ook in deze casus wordt aangevoerd dat het bord
niet duidelijk was aangebracht, t.w. op de gevel van
het gemeentehuis, in tegenstelling tot de plaats
daarnaast op een staande paal. Bovendien is in of
op de bestrating geen kenmerk aangebracht waaruit
blijkt dat het een invalidenparkeerplaats betreft.
Het hof stelt ook in deze zaak voorop dat van iedere
weggebruiker mag worden verwacht dat hij oplettend
is op aanwezige bebording. Dat deze niet
-zoals in andere situaties- op een paal is aangebracht
maar aan de gevel en het feit dat in of op de
bestrating geen kenmerken waren aangebracht om
te verduidelijken dat het een invalidenparkeerplaats
betreft, maakt dit niet anders. Volgt bevestiging van
de beslissing van de kantonrechter tot ongegrond
verklaring van het beroep.
Géén objectieve meting door scheef
staande flitspaal ?
Gerechtshof Leeuwarden 30 mei 2007, WAHV
07/00584
De betrokkene was een sanctie opgelegd ter zake
van het niet stoppen voor een rood licht uitstralend
verkeerslicht. Hij stelt dat er geen objectieve meting
heeft plaatsgevonden, omdat de betreffende flitspaal
scheef stond. Het hof ziet geen aanleiding te
twijfelen aan de juistheid van de meting. Deze is
namelijk verricht op basis van lusdetectoren in het
wegdek. De camera legt de meting slechts vast op
een foto. Dat de flitspaal volgens de betrokkene
scheef stond, brengt dus niet mee dat de meting
niet correct is geweest. Volgt bevestiging van de
beslissing van de kantonrechter tot ongegrond verklaring
van het beroep.
Tekst: Koos Spee,
Bureau Verkeershandhaving OM.
Voor complete teksten, bel 0346 – 333310.

26
internationaal
Jurisprudentie
Rechtbank Rotterdam, 13 juli 2007 (LJN: BB0722)
Artikel 3 van het Aanvullend Protocol bij het
Verdrag inzake de overbrenging van gevonniste
personen voorziet in overbrenging zonder
instemming van de veroordeelde, indien voor
deze persoon een bevel tot uitzetting of uitwijzing
geldt. Artikel 52 lid 2 WOTS bepaalt dat in geval
van overbrenging zonder instemming de minister
van justitie diens voornemen daartoe schriftelijk
kenbaar dient te maken aan de veroordeelde.
Deze kan hiertegen bezwaar maken, hetgeen zal
worden behandeld door de raadkamer. Het betreft
hier iemand die is veroordeeld tot terbeschikkingstelling.
Hij heeft de Belgische nationaliteit en
is in Nederland ongewenst vreemdeling. Ten tijde
van behandeling ter zitting was geen advies van
het Openbaar Ministerie, als bedoeld in artikel 51
WOTS, voorhanden. De rechtbank overweegt dat
dit artikel het initiatief tot een verzoek om overbrenging
van een veroordeelde bij het OM legt, dat
is belast met de tenuitvoerlegging van rechterlijke
beslissingen. Het achterwege laten van het advies
is echter niet bedreigd met nietigheid. Ook is van
belang dat het OM ter zitting heeft aangegeven
zich te kunnen vinden in het voornemen van de
minister van justitie. Aldus is de veroordeelde door
het ontbreken van een advies niet in zijn belangen
geschaad. De rechtbank volgt de veroordeelde niet
in diens stelling dat het Aanvullend Protocol enkel
voorziet in overbrenging in geval van straf en niet in
geval van een maatregel. De rechtbank overweegt
dat het Aanvullend Protocol een aanvulling is op
het Verdrag inzake de overbrenging van gevonniste
personen, dat spreekt over gevangenisstraffen en
maatregelen. De veroordeelde voert aan dat de toelichtende
nota bij het Aanvullend Protocol aangeeft
dat vóór aanvang van de straf moet vaststaan dat de
veroordeelde na het ondergaan daarvan het land zal
moeten verlaten, terwijl in dit geval de ongewenstverklaring
pas is uitgesproken na oplegging van de
TBS. De rechtbank overweegt dat artikel 3 van het
Aanvullend Protocol geen dwingende volgorde aangeeft.
Deze verdragstekst gaat voor op de tekst in
de toelichtende nota. De veroordeelde voert voorts
aan dat overbrenging niet in het belang is van de
goede rechtsbedeling. Bepalend zou moeten zijn
in welke staat de beste reclasseringsvooruitzichten
bestaan en in welke staat het penitentiaire stelsel
de beste kwaliteit heeft. Tenuitvoerlegging in België
is volgens de veroordeelde inhumaan. De officier
van justitie voert aan dat het doel van de TBS,
resocialisatie, niet kan worden bereikt vanwege de
ongewenstverklaring. Hierdoor legt de veroordeelde
ten onrechte beslag op een plek in een inrichting en
de daarbijbehorende financiële middelen. De recht-
bank overweegt dat het belang van goede rechtsbedeling
moet worden bezien vanuit het perspectief
van het (rechts)verkeer tussen staten onderling; de
overdracht van executie strekt ertoe de tenuitvoerlegging
te laten plaatsvinden in de daartoe meest
geëigende staat, zowel bezien vanuit het standpunt
van de resocialisatie als dat van adequate repressie.
De rechtbank is van oordeel dat de minister
van justitie in redelijkheid tot het voornemen heeft
kunnen komen.
In navolging op deze uitspraak zal door de minister
van justitie een verzoek om overbrenging worden
gezonden aan de Belgische autoriteiten. Indien zij
hiermee instemmen, kan de feitelijke overbrenging
in gang worden gezet.
Voor meer informatie over dit onderwerp wordt
verwezen naar de rubriek Internationaal in de
Opportuun van april 2007.
Hoge Raad, 18 mei 2007(LJN: BA5617)
Bij uitspraak van 5 december 2006 overweegt de
rechtbank dat uitlevering ontoelaatbaar is vanwege
schending van artikel 3 EVRM. De opgeëiste
persoon is in 1989 in Turkije gemarteld in verband
met PKK-activiteiten. De rechtbank overweegt dat
voor wat betreft het huidige verzoek om uitlevering,
waarbij het gaat om strafbare feiten in verband met
PKK-activiteiten vanaf 1991, vanwege de eerdere
marteling ook nu aangenomen dient te worden dat
sprake is van schending van 3 EVRM. De officier
van justitie gaat, vanwege het rechtsbelang in deze
zaak, in cassatie ondanks dat de opgeëiste persoon
Nederland na de uitspraak heeft verlaten. Daarbij
wordt aangevoerd dat door de redenering van de
rechtbank een vrijbrief ontstaat voor het plegen van
strafbare feiten. De Hoge Raad overweegt dat nu de
opgeëiste persoon niet meer in Nederland aanwezig
is de officier van justitie niet-ontvankelijk is in
diens vordering.
Rechtbank Haarlem, 14 juni 2007 (LJN: BB6012)
Omzetting van een Engelse veroordeling tot een
gevangenisstraf en een vervangende vrijheidsontneming
wegens in gebreke blijven tot betaling
van een bedrag tot ontneming van wederrechtelijk
verkregen voordeel. Het Verdrag inzake de overbrenging
van gevonniste personen voorziet in de
mogelijkheid van overbrenging. Het Verdrag inzake
witwassen, opsporing en inbeslagname en confiscatie
van opbrengsten van misdrijven voorziet in de
mogelijkheid van overname van tenuitvoerlegging
van confiscatiebeslissingen. De veroordeelde acht
tenuitvoerlegging van de vervangende vrijheidsbeneming
niet mogelijk. De rechtbank overweegt
dat eerst bepaald dient te worden of overname
toelaatbaar is, waarna pas wordt bepaald of de
veroordeling naar aard en omvang verenigbaar is
met het Nederlands recht, en zo nee, welke straf of
maatregel naar Nederlands recht op het overeenkomstige
feit is gesteld. De rechtbank overweegt
dat de vervangende vrijheidsontneming onder het
sanctiebegrip in artikel 1 WOTS valt waardoor artikel
31 WOTS van toepassing is. Tenuitvoerlegging is
derhalve toelaatbaar. De rechtbank overweegt dat
naar Nederlands recht geen vervangende vrijheidsontneming
meer mogelijk is, maar, op vordering
van de officier van justitie, wel verlof verleend kan
worden tot tenuitvoerlegging van lijfsdwang (artikel
577c WvSv). Dit is pas aan de orde als volledige
betaling is uitgebleven en volledig verhaal niet
mogelijk is gebleken. Hieruit volgt dat de sanctie
naar aard niet verenigbaar is met het Nederlands
recht. De rechtbank stelt de op te leggen sanctie
vast op betaling van het bedrag (omgezet in euro’s)
van het Engelse ontnemingbedrag. Het is vervolgens
aan de officier van justitie om in het kader van
de tenuitvoerlegging hiervan gebruik te maken van
de zojuist vermeldde wettelijke regeling.
Rechtbank Amsterdam, 3 april 2007 (LJN: BA6113)
Een Belgisch overleveringsverzoek voor de tenuitvoerlegging
van een maatregel tot internering,
opgelegd na bedreiging met een geweer. De
opgeëiste persoon is na verlof niet teruggekeerd en
vervolgens in Nederland aangetroffen. Zij heeft de
Belgische nationaliteit.
De rechtbank overweegt dat ten aanzien van het
handelen in strijd met de Wet wapens en munitie is
voldaan aan dubbele strafbaarheid. Echter, ten aanzien
van bedreiging is dat niet het geval, nu daarop
naar Belgisch recht ten hoogste drie maanden
gevangenisstraf is gesteld. Op dit punt wordt overlevering
geweigerd. De opgeëiste persoon voert
aan dat overlevering geweigerd dient te worden
wegens schending van het EVRM. Er is sprake van
een wanverhouding tussen de gepleegde feiten en
de veroordeling nu internering wordt opgelegd voor
onbepaalde duur. Ook ontbreekt terzake internering
een periodieke controle op de noodzaak van voortzetting
daarvan door een rechterlijke instantie. De
rechtbank overweegt dat naar Belgisch recht een
geïnterneerde persoon elke zes maanden om herziening
kan verzoeken. Daarnaast wordt ook ambtshalve
of op verzoek van de Procureur des Konings
het voortduren van de maatregel getoetst. De
commissie die deze toets uitvoert is geen rechterlijk
college, maar nergens kan uit worden afgeleid dat
zij de in het EVRM gewaarborgde rechten niet zou
respecteren.
Tekst: Linda Bregman,
Ministerie van Justitie, Afdeling Internationale
Rechtshulp in Strafzaken, telefoon 070 – 37 07 468

OPPORTUUN Nummer 7– 2007 Column 27
Internationalist
Vooral in justitiekringen staan “internationalisten”
slecht bekend. Onder “internationalisten”
zijn te verstaan die juristen die
zich veelvuldig buitenslands ophouden teneinde
daar een schimmig Koninkrijksbelang
te dienen. Vaak hebben zij, zo is de gangbare
mening, dat belang zelf in het leven geroepen.
Tot dit merkwaardige genus behoor ik ook.
Vanaf 1993. Toen werd ik, op een warme
junidag, spoorslags naar New York gezonden
om deel te nemen aan een voorbereidende
VN-Commissie ter oprichting van
een Permanent Internationaal Strafhof.
Terwijl ik op dertigduizend voet door de
atmosfeer denderde bekeek ik de stukken
die de Secretaris-Generaal mij in handen
had geduwd. Het was een zogeheten geconsolideerde
tekst, vol vierkante haken, voetnoten
en verwijzingsnummeringen. Na lang
turen begreep ik dat het hier om een soort
mondiaal wetboek van internationaal strafrecht
ging. Maar wat ik er mee moest, dat
was mij onduidelijk.
De dag daarop bevond ik mij in een grote
zaal met afgevaardigden van honderdzesentachtig
landen. Een ruisende branding
van stemmen doortrok de zaal. De
vergadering, gepland om half elf, begon
inderdaad om twaalf uur. Japan diende een
motie in, waarop een kakafonie losbarstte
en de vergadering terstond geschorst werd.
Ik had de interventie van de Japanner niet
verstaan. ‘Maar’, zoals de afgevaardigde van
het Verenigd Koninkrijk mij angeliek mededeelde,
‘dat doet er ook niet toe. We komen
vandaag toch niet aan iets inhoudelijks toe.’
Zo was het. Toch stonden de delegaties, heftig
gesticulerend, met elkaar te discussiëren
in de gang. Verweesd, zoals een varken in
een synagoge, dwaalde ik tussen hen rond.
Nu is een varken, juist in een synagoge, op
een uiterst veilige plaats: een orthodoxe
jood kan je daarvoor de transcendente
reden terstond bevredigend uiteenzetten.
Maar het schepsel voelt er zich toch niet op
zijn gemak. Het was dus even wennen. Maar
gaandeweg is mij dat gelukt.
Op een gegeven moment heb ik zelfs een
commissie voorgezeten. Die was gewijd aan
de belangen van de verdediging voor het
Hof. Belangenbehartigers van nationale
advocaten-organisaties dromden de zaal
in, waarnemers en non-gouvernementele
organisaties. Om elf uur opende ik, mij
bewust van mijn waardigheid. Om half een
vroeg een Japanner (alweer, ik heb iets met
die mensen) het woord. ‘It is very interesting,
what has been said, but what about
whaling?’ Ik begreep er niets van. Whaling,
dat was toch walvisvaart? Maar ik had al
geleerd dat je nooit als voorzitter moest
zeggen dat je een interventie niet begreep.
Ik feliciteerde de afgevaardigde met zijn
belangrijke opmerking en beloofde hem
daarvan in het proces-verbaal der zitting
akte te verlenen. Geheel bevredigd leunde
de man achter uit. De verhandelingen kabbelden
voort, totdat een uur nadien een
andere delegatieleider, onder verwijzing
naar de Japanse opmerking, opmerkte dat
hij toch graag het onderwerp van de toegelaten
maasbreedte bij trawlnetten nog vóór
het avondreces aan de orde wilde hebben.
Deze keer was geen misverstand mogelijk:
dit had ik goed verstaan. Ook thans vertrok
ik geen spier. Maar verdaagde de vergadering
onder voorgeven even met het secretariaat
over het agendum te willen spreken.
De zaal liep leeg in de richting van de bar.
Hulpzoekend liep ik door de corridors,
totdat ik op een immens bord zag dat in
een overgelegen zaal de VN anti-walvisvaartconferentie
plaatsvond. Dáár waren
afgevaardigden die bij mijn club hoorden
aangeschoven. En vice versa.
‘Véél maakt het niet uit’, aldus de Brit andermaal.
‘Vanavond is er in ieder geval bij ons
op de ambassade receptie’.
Tekst: Gerard Strijards

Het arrondissement Roermond organiseerde een OM-conferentie in Tegelen.
Behalve leden van het OM waren er ook collega’s van het Ministerie van Justitie.
De dames van bureau voorlichting van OM Leeuwarden
draaien hun hand niet om voor het bedenken van ludieke
gadgets. Deze ‘togaschorten’ waren bestemd voor
de burgemeesters van Friesland, die een werkbezoek
brachten aan het parket. Gelukkig voor de collega’s van
het parket zijn er nog een paar exemplaren over...
Verwervers Haarlem goed op koers
(teambuildingsdag)
Janet ten Hoope, officier en teamleider
Verwerving, neemt na ruim elf
jaar afscheid van parket Utrecht om
in Rotterdam als plaatsvervangend
hoofdofficier te beginnen.
De tuktuk is hét nieuwe vervoersmiddel in Den
Haag, snel van A naar B in de stad voor een laag
tarief. Hoofdofficier René Craemer en rechercheofficier
Josien Mooijen van het Functioneel Parket
op weg naar Parket-Generaal in de tuktuk.
‘Maastrichts Mooiste’- een hardloopwedstrijd over
15 km - is weer gelopen. Op de foto het team van
OM Maastricht.
Officier van justitie Ludwina Sprok
van Sint Maarten heeft haar stage
als parketsecretaris bij het parket
in Dordrecht afgerond. Als dank
overhandigt zij hoofdofficier Paul van
Beek een leuk aandenken.
Hoofdofficier Ben Hendriks van OM Almelo in Estoril, Portugal moet nog duidelijk
wennen aan informele kleding.
Tijdens de jaarlijkse Veiligheidshuisbarbecue
in Tilburg, verrast de kersverse hoofdofficier
van OM Breda, Hugo Hillenaar, de
medewerkers met een zomercadeau. Reden
is het kabinetsbesluit om in iedere grote
stad een Veiligheidshuis op te richten.
Live your life on the beach: een sportieve bijeenkomst
op Scheveningen voor alle medewerkers
van het Landelijk Parket in het teken van expeditie
Robinson.
Donkere wolken en regenbuien kunnen de pret op
het jaarlijkse beachvolleybaltoernooi Middelburg/
Breda/Den Bosch niet drukken.
Het convenant inzake afstemming 1e en
2e lijn tussen het ressortsparket ‘s-
Hertogenbosch en de arrondissementsparketten
wordt in het ressort ondertekend.
Samenstelling: Thea van der Geest