Behalve een belangrijke transportader is de Nijl al ... - Gijs Stenger

Recommendations

Info

H et is aardedonker buiten. Langzaam wordt het kleine puntje in de verte steeds groter. De vliegtuigmotor bromt al uren monotoon voort maar zet langzaam een paar tonen hoger in. Ineens, vlak voor de landing ligt hij daar. De geheimzinnige, maar machtige rivier. Zwart door de nacht, maar kleurrijk verlicht door de felle straatlantaarns. Die volgen de kronkels van de rivier als feestverlichting door Caïro. De volgende dag. In Esna, waar we na een vlotte reis via Luxor zijn aangekomen, ziet de Nijl er heel anders uit. Het diepe zwart en de weerschijn van felle straatlantaarns hebben plaatsgemaakt voor blauwig groen, kabbelend water. Wel zien we een strook fel groen riet aan de overkant. Geen papyrusriet meer. Dat is zo goed als verdwenen, misschien opgebruikt voor de bladen die hiervan werden gemaakt om de gebeurtenissen van de farao’s en hun goden vast te leggen in hiërogliefen. In een klein reisgezelschap zullen we met gids Emam de Nijl stroomopwaarts bedwingen. Het is aangenaam warm als we de kade in Esna oplopen. Er waait een zacht briesje en het is heerlijk zonnig. Op de kade staan twee kleine jongens van een jaar of tien te zingen. Tussen het zingen door houden ze hun hand op en roepen iets als ’bonbon!’ Beneden op de kade staat de bemanning, zeven donker getinte mannen in prachtige gewaden (galabiya’s) te zwaaien. Achter hen ligt de dahabiya Zekrayaat, een traditionele Egyptische tweemaster. Hetzelfde type schip waarmee al eind 18de eeuw op de Nijl werd gevaren. Avonturiers, aristocraten, kooplieden en kolonialen scheepten zich in voor rust, vertier en avontuur. Romantiek uit vervlogen tijden Eenmaal aan boord dient meteen de sfeer en romantiek uit vervlogen tijden zich aan. Je waant je een avonturier of aristocraat. Of misschien de geschiedschrijver Herodotus, die geboeid door deze lange rivier op zoek ging naar de bronnen van de Nijl. In zijn Historiën schreef hij er uitvoerig over. Bij zijn bestemming is hij overigens nooit aangekomen. Dat zal ons deze week ook niet lukken. Net als Herodotus zullen we uitkomen in de buurt van Elefantine, een eiland in de Nijl bij Aswan. Na een warm onthaal door de bemanning en een glas verfrissende citroenkwast volgt er een rondleiding. In de keuken beneden wordt al hard gewerkt aan de lunch. Vrolijk lachend roept de kok ons iets onverstaanbaars toe. Beneden is een ruime salon met zit -en eethoek, daarachter een smalle gang, met aan weerszijde de hutten. Zes in totaal, waarvan twee suites. Die liggen aan het eind van de gang onder het achterdek en hebben beide een eigen balkon aan de achterkant van het schip. Via een trap kom je op het ruim dertig meter lange bovendek. Heel ruim, met aan weerszijde ligstoelen en in het midden van het dek een lange eettafel. Die wordt gedekt voor de lunch door Moustafa, een van de bemanningsleden. De Zekrayaat heeft inmiddels, met de zeilen gebold een voor de windse koers naar het zuiden ingezet en wij genieten van een heerlijke lunch op het dek. ‘Het geschenk van de Nijl, het vruchtbare land van de vallei’, zoals Herodotus het noemde, glijdt langzaam voorbij. Kudde koeien ’s Middags wordt de Zekrayaat zeer behendig richting wal gemanoeuvreerd en zonder al te veel moeite meren we aan bij El Kab. We lopen door het kleine dorpje waar het leven in volle gang is. Hoewel het er voor westerse begrippen primitief en arm uitziet, valt op hoe vrolijk de kinderen spelen met elkaar en met hun ezel. Terwijl vaders en opa’s wat praten op een bankje in de schaduw, doen mama’s Links: meisje in El-Kab, een dorpje langs de Nijl. Rechts: het bovendek van de Zekrayaat. en oma’s de was. Verderop, vlakbij de leistenen muur die het oude centrum omringt, staat een kudde koeien te grazen die in het Friese landschap niet zou misstaan. Een bijzonder gezicht in het tropische groen, tussen de palmbomen. We worden gevolgd door een jongen van een jaar of twaalf die in zijn groene galabiya relaxed op zijn ezel zit. Als Emam hem vraagt waarom hij niet naar school is, legt de jongen vrolijk uit dat hij al vakantie heeft en daarom rondjes rijdt met zijn ezel. Na het bezoek aan de ruïnes van de tempels van Nechbet en Thot gaan we weer aan boord en zeilen verder, op zoek naar een goede plaats voor de nacht. Eenmaal aangelegd bij het eilandje El Qusseia, is het snel donker. Godin Noet heeft de zon al ingeslikt en vanaf het dek geniet ik van de muezzin die oproept voor het avond gebed. Uit de minaretten van een verderop gelegen dorp weergalmt het zangerige stemgeluid prachtig en indringend over de Nijl. De omroeper weeft de korte coupletten van de Azan aan elkaar met zijn klagerige klanken. Met de goden op de Nijl De volgende morgen heeft Noet de zon gelukkig weer uit haar schoot gebaard. God Geth geniet als hij ziet hoe zijn aarde de vriendelijke stralen ontvangt. Op bakboord, vlak bij de achtersteven, bukt een visser vanuit zijn felgroene bootje heel diep voorover om zijn netten te inspecteren. Het is doodstil totdat het koloniale tafeltje op het dek omver gestoten wordt. Een hels kabaal, dat contrasteert met de stilte die god Chnoem vanuit de bronnen van de Nijl aandraagt. De visser kijkt niet op of om en zet ijverig zijn inspectie voort. Er wordt hier op de Zekrayaat, die voortglijdt over de Nijl, ruim tijd voor alles genomen. Na het uitgebreide ontbijt is er voor iedereen tijd om rustig te zitten, te lezen en te genieten van wat er voorbij komt aan de wal. Damir, een van de bemanningsleden, is in opdracht van de raïs (kapitein) in de mast geklommen om het zeil wat te trimmen. Een indrukwekkend gezicht, hoe hij behendig en lenig in rap tempo boven in de top bezig is. In de verte zitten twee jongens in een bootje. De een slaat met een stok op het water van de Nijl om de vissen op te jagen en ze in hun zojuist uitgezette fuik te laten zwemmen. Aan de andere kant is een man > Joie de Vivre102 103 Joie de Vivre
De vruchtbare oevers van de Nijl, gezien vanuit de Zekrayaat; rechts: prachtige zonsondergang; dorpje langs de Nijl. met een bootje vol riet op weg naar de kant. Zijn dieren zullen naar hartelust smullen van het mooi groene gewas. Opeens is er wat ophef. Abdul, Damir en zelfs de raïs komen de trap opgerend en rennen over het bovendek naar achter. ‘Big fish! Big fish!’ schreeuwt Mohammed. Maar als we komen kijken, is er geen vis te bekennen. Alleen de kok, die op zoek naar verkoeling in het water is gesprongen en zich aan een touw laat meeslepen. Kamelenmarkt Een van de voordelen van deze manier van reizen is, behalve de sfeer en de intimiteit, dat de dahabiya, in tegenstelling tot de veel grotere moderne nijlcruiseschepen, op plaatsen kan aanleggen waar dat voor die grote varende hotels onmogelijk is. Behalve de indrukwekkende tempels van Horus in Edfu en Luxor Voordat je je inscheept op een dahabiya is een bezoek aan de tempel van Karnak en de Vallei der Koningen in de omgeving van Luxor zeer de moeite waard. Bereikbaarheid Voor een Nijltocht per dahabiya vertrek je vanuit Luxor (transfer naar Esna) of Aswan. Beide met Egypt Air via Cairo te bereiken. www.egyptair.nl Tips en praktische informatie Kijk voor meer informatie op: • www.nile-dahabiya.com de dubbeltempel van Horus en Sobek in Kom Ombo, plaatsen waar de grote nijlcruiseschepen ook komen, bezoeken we ook El Kab en Daraw. Daraw is bekend om zijn kamelenmarkt. Kamelenhandelaren uit Soedan trekken door de Libische woestijn om hier hun handel aan te bieden. Door de kleine stoffige straatjes slalommen tuktuks tussen de ezels door, en overal zie je winkeltjes in felle kleuren die de meest uiteenlopende waar aanprijzen. Van kruiwagens tot zakken gedroogd riet en van vers fruit tot vers geslachte kameel die gevild voor de winkel hangt. Terug op de Zekrayaat gonzen de indrukken nog door mijn hoofd. Het is nog een klein stukje naar Aswan en terwijl er wat felucca’s voorbijzeilen, denk ik aan de Egyptische goden Seth en Noet, Horis en Isis. Mede door de fantastische bemanning, die ons van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat heeft vertroeteld, was het een goddelijk avontuur. • • www.egypt.travel • www.djedreizen.nl De Gouden Joie Tip Na een bezoek aan de tempel van Luxor een heerlijke avond bij restaurant Sofra. Hier worden uitstekende traditionele gerechten geserveerd. www.sofra.com.eg. Joie de Vivre104 105 Joie de Vivre
Page 1: Onder zeil op de Nijl Behalve een

Behalve een belangrijke transportader is de Nijl al ... - Gijs Stenger

Transform your PDFs into Flipbooks and boost your revenue!

Delete template?

Save as template ?