nummer 2 - VOC Geraardsbergen Lierde

Uur na uur verbeterde de situatie. Het stond af en toe
recht. Het was zeker alert. De dierenarts raadde ons
af om het dier direct terug vrijlaten en toch de eerste
48 uur te observeren. Bij het openen van deur was
het bokje al veel levendiger. Het sprong al goed in het
rond. We gingen het dan ook zo snel mogelijk vrijlaten.
Dag twee was dus dag van de vrijlating. Door een
samenloop van omstandigheden hadden we geen tijd
om dit te doen.
Dag drie was aangebroken het moment van de waarheid
voor het bokje. ’s Morgensvroeg kwam ik de
intensive care ruimte binnen en zag het dier op drie
poten staan. Ik voelde me al schuldig. Had het hertje
zich verwond tijdens zijn gevangenschap? Ik zat dus
met veel vragen. Gelukkig had onze dierenarts Christophe
tijd om langs te komen. Het werd duidelijk de
schaafwonde aan de achterpoot was ontstoken. Direct
werd gestart met een antibioticumkuur. Een hele
massa etter werd uit de poot gemasseerd. Het verdict
voor het dier was nu minder rooskleurig. Een groot
geluk dat we het dier niet hadden vrijgelaten. Het zou
liggen creperen in de schoot van moedernatuur. Na
een paar dagen antibioticum te geven, kreeg het bokje
geweldige diarree. Ja, wat nu, zo’n beest geef je niet
direct een pilletje immodium. Onze dierenarts raadde
aan om het te behandelen met een product tegen de
kalverdiarree. Het was zaterdagavond, alle apothekers
waren toe. We moesten een dierenarts zoeken die
groot vee deed. Dierenarts Jan was thuis en dankzij
hem konden we het poeder direct ophalen. Dit werd
opgelost en het dier moest ongeveer 150 cc binnenkrijgen.
Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Geblinddoekt
kreeg het zijn vloeistof binnen. Vierentwintig
uur later was er verbetering van de buikloop. Helaas
verbeterde de ontsteking niet. We moesten een ander
type antibioticum vinden.
Christophe had het middel niet direct in huis. Toeval
wilde dat ik die dag toch naar onze dierenarts Bjorn
moest met een ander dier. We waagden erop om de
ree mee te nemen naar het “verre” Roosdaal. Het
bokje overleefde wonderwel het transport. Transport
betekent stress. Dit is doodsoorzaak nummer één
bij wilde dieren. We waren dus goed aangekomen in
Bjorns praktijk. Verder onderzoek bleek dat er nog
veel pasta-achtige etter in het gewricht zat. Onze dierenarts
maakte een drainage in de wonde zodat de etter
beter kon verwijderd worden. Een bijna eindeloze
stroom van pus kwam eruit.
3