de BiograFie - Pauw & Witteman

V o o r w o o r d I k b e k e n I k h e b g e l e e f d
als het verschil tussen ijs en water kleiner was, zouden ard schenk
en ik elkaar mogelijk al zijn tegengekomen toen we beiden nog
jonge en onstuimige mannen waren. niet dat ik mij actief op de
schaatsbanen van grenoble of sapporo zou hebben begeven – ik
ben een Belg en geen ‘schaatsbelg’ – maar ard zou bij gebrek aan ijs
zijn veelzijdige sporttalent wellicht op het zeilen hebben gericht en
we hadden elkaar kunnen tegenkomen op de rakken van Mexico
1968, München 1972 of Montreal 1976.
ard schenk, weet ik, is een zeiler in het diepst van zijn gedachten,
misschien nog meer dan een schaatser. ik weet hoe hij het water en
de wind bemint, die twee elementen van vrijheid.
wind – wij vrezen slechts de windstilte, op het water en in ons leven.
Wij zeilers kiezen onze eigen koers en zijn niet bang voor tegen-
ard schenks drie gouden medailles van sapporo 1972 – het zouden er meer zijn geweest wanneer het
schaatsprogramma van de Winterspelen er destijds net zo had uitgezien als nu – verhieven hem in de
olympische adelstand. Hij behoort tot een elite van buitengewoon getalenteerde en succesvolle atleten
die de olympische spelen mede hun cachet en faam hebben gegeven. Hij is een van de onsterfelijken
van de olympus.
ard schenk maakt ook deel uit van een kleinere groep van sportgrootheden die na hun actieve loop-
baan grote verdiensten hebben gehad voor de bestuurlijke kant van de sport, zowel in nationaal als in-
ternationaal verband.
Het verloop van zijn bestuurlijke loopbaan laat wellicht ook zien dat het voor voormalige topsporters
nog altijd erg moeilijk is zich een plaats te verwerven binnen het bestuur van de sport en zich daar, met
hun uitstraling, energie en expertise, verdienstelijk te maken voor hun opvolgers en de olympische
beweging.
er is op dat terrein al veel vooruitgang geboekt, maar we moeten blijven werken aan verbetering.
dit monument van een boek is een eerbewijs aan een groot sportman en bijzonder mens, voor wie ik
bewondering en respect heb. Het is goed dat het is geschreven.
Jacques Rogge
Voorzitter Internationaal Olympisch Comité
ik werd als schuchtere en verlegen jongeling van twintig jaar voor de leeuwen geworpen. in de jaren daarna leerde ik
beetje bij beetje omgaan met alle aandacht en publiciteit. na mijn schaatscarrière zocht ik bewust de rust en wilde ik
een leven leiden waarvan ik zelf de koers bepaalde.
Uiteindelijk trok het schaatsen me toch weer naar zich toe en genoot ik ervan zoals het eigenlijk altijd had moeten zijn.
ik heb geleerd, maar heb het lang niet altijd als een genoegen ervaren, in de publieke belangstelling te staan. en dan
word je ineens gevraagd of je wilt meewerken aan een biografie.
ik moest eerst 65 worden om me te verzoenen met de gedachte dat mijn leven een boek rechtvaardigde, zoals mij door
anderen werd voorgehouden. Maar uiteindelijk was het mijn eigen besluit om een hoofdrol te spelen in de beschrijving
van mijn leven als mens en sporter en ik gaf daaraan in alle openheid mijn medewerking.
gaandeweg besefte ik dat ik daarmee ook ten aanzien van anderen een besluit genomen had, ik heb immers niet alleen
geleefd. onvermijdelijk komen in een biografie ook levens van betrokkenen in de openbaarheid.
een leven bestaat niet louter uit hoogtepunten. in dit boek zijn ook voorvallen beschreven die pijnlijk zijn. dit was de
consequentie van mijn keuze voor een authentiek levensverhaal en geen hagiografie vol rozengeur en maneschijn.
dank aan al diegenen die aan dit boek hun medewerking hebben verleend, dank voor hun openhartigheid. ik stel dat
op prijs, ook als het niet tot loftuitingen leidde.
Met het hechte team van de uitgever was het een plezier om samen te werken. Vaak met enige druk op de ketel, maar
tijd voor een lach en kwinkslag was er altijd.
dan Bert, Frans en Wybren, de schrijvers met wie ik vele uren aan de keukentafel heb doorgebracht. soms had ik het
gevoel in een ware psychoanalyse beland te zijn, veel fragmenten van mijn leven kwamen opnieuw aan mij voorbij.
daarnaast hebben zij in binnen- en buitenland gesproken met oude liefdes, mijn familie, mensen uit de sportwereld,
met collega’s, schaatsvrienden en fietsmaten. Helaas was het onmoge-
lijk om iedereen uit mijn nabije omgeving over mijn verleden aan de
tand te voelen. soms misschien maar beter ook.
stap voor stap heeft dit geleid tot een bijzonder boek waar ik trots op
ben. Mannen bedankt, ik denk met plezier terug aan onze gesprekken.
de biografie van de Chileense dichter pablo neruda heeft de mooie
titel ‘ik beken ik heb geleefd’. Zo is het bij mij ook – sterker nog, ik
leef nog steeds. Het is hopelijk nog lang niet over, en tot zover is het
leven mooi !
Ard Schenk