April-Mei-Juni - 192e De Wouw

Ergernis van een supermarktbediende
Kut, dat omvat zo wel een beetje wat er door Fred zijn hoofd spookte
toen hij zijn vinger sneed bij het openen van een doos conserven. Niet
de diepste snee die week, maar ze zijn toch de 8 euro per uur niet
waard. Het is op momenten als deze dat Fred twijfelt of hij er goed aan
heeft gedaan om niet te gaan studeren, 20 jaar geleden. Maar zoals het
een supermarkt betaamt om 5-6 uur in de avond werd zijn beslommering
al snel onderbroken door de drukte.
In dichte drommen kwamen de loonslaven door de gangen van de kleine
supermarkt te Wortegem-Petegem gelopen om het hoogstnoodzakelijke
te kopen om zichzelf en mogelijk ook hun kroost te voeden. Daarbij
hadden ze weinig oog voor Fred die gehurkt onderaan het rek de conserven
aanvulde.
Ontelbaar zijn de keren dat hij over het hoofd werd gezien en bijgevolg
geschopt en aangereden werd door winkelkarretjes waarna op de koop
toe geen excuses weerklonken.
Fred had er de pleuris van in. Kots en kots beu was hij het. Beu om als
minder dan een mier behandeld te worden. Gisteren nog vroeg iemand
waar de tandpasta lag. Plichtsbewust loopt Fred de hele winkel af om
het de klant te tonen, maar wat merkt hij? De klant volgt niet en wan-