You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>ET</strong> <strong>WEEKB1AO</strong><br />
QNEMA S<br />
m :m<br />
'.vossam 1 ^^ doHe
OOK U WEEGT TE WEINIG<br />
10 è 12 pond meer<br />
zou U uitstekend staan<br />
Sargol verhoogt Uw gewicht,<br />
Uw kracht, Uw schoonheid I<br />
De jongste medische onderzoekingen<br />
hebben uitgewezen, dat<br />
de gemiddelde moderne mensch<br />
schrikbarend mager is. Speciaal<br />
de vrouwelijke helft van het<br />
menschelijk ras, als gevolg van<br />
een ongezonde mode, die thans<br />
heeft afgedaan.<br />
Ook U weegt te weinig! Verhoog<br />
Uw gewicht door Sargol te gebruiken,<br />
het heilzame hulpmiddel<br />
bij verzwakkingsgevallen.<br />
Sargol geeft U levenslust. Sargol<br />
heeft een verbluffendgunstige uitwerking<br />
op Uw arbeidsprestaties<br />
en bezorgt U een vitaliteit, die<br />
een openbaring zal ^ijn voor U<br />
zelf en iedereen in Uw omgeving.<br />
Iedere dag van uitstel is onherroepelijk<br />
verloren tijd.<br />
Wacht niet langer verwerf U<br />
Schoonheid en Succes door<br />
SARGOL<br />
Sargolzelf kost f. 1.75 per doos (genoeg voor<br />
een week), een wekelijksche kuur f. 9.—, maar<br />
het wonderlijke resultaat is onbetaalbaar.<br />
Importeurs: KUYPERS & Co., Prinsengracht 983, AMSTERDAM C.<br />
Aan de Lezers van „Het Weekblad"<br />
geven wij f 13.000 Cadeau 11<br />
„1930FOTO"<br />
Tegen inlevering van deze advertentie en bijbetaling<br />
van f 1.— maken wij UW PORTR<strong>ET</strong><br />
(formaat 18x24) in schitterende uitvoering<br />
(origineele prijs f 12.50).<br />
FOTO BACH, Coolsingel 49b, ROTTERDAM<br />
ZUIVERHEIDSWAAKBORG<br />
ZUIVERHEIDSWAARBORG<br />
ZUlB^HE»VMR<br />
ZUI^EKWMK<br />
ZI ufcpni.mfcpKRM>R<br />
ZUIVERHEIDSWAARBORG<br />
ZUIVERHEIDSWAARBORG<br />
1Ü.OOO ZUIVERHEIDSWAARBORG<br />
IO.OOO ZUIVERHEIDSWAARBORG<br />
I(B)00<br />
%<br />
10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG<br />
10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG<br />
- 2 -<br />
I<br />
H^SS ^*T^±^T+^+*±^Tl?+71Tl.^lTt7iTlT^*T*T£Tj.T*T±TxT*Tj
.........<br />
SIGAREN<br />
's Morgens,<br />
's Middags,<br />
's Avonds.<br />
„Ik heb zelden een kamer gezien,<br />
die er minder naar uitzag, dat het er<br />
spookte dan deze," zei Hammer.<br />
„Zoo?" meende Cough vaag.<br />
„Maar," ging Hammer voort, „daar<br />
jij en Kerson er op staan mij vijfduizend<br />
gulden te schenken, indien ik<br />
den nacht hier doorbreng, waarom zou<br />
ik het dan niet doen?"<br />
„Heb je de revolver?" Vroeg nu<br />
Kerson, een jongeman van nauwelijks<br />
twintig jaar, die zich op uitstekende<br />
wijze in het leven wist te houden door<br />
zich overal te laten inviteeren.<br />
„Dat is in orde," zei Hammer.<br />
En Cough zei: „Ik moet eerlijk bekennen,<br />
Hammer, dat ik er niets op<br />
tegen zou hebben, als die geschiedenis<br />
al achter den rug was. Ik heb mijn<br />
leven lang gewed, maar ik heb steeds<br />
de voorkeur gegeven aan weddenschappen,<br />
die niet om het leven of den dood<br />
van een mensen gingen..."<br />
„Houd nou op, Cough!" viel Hammer<br />
uit. „Of denk je nu werkelijk, dat je<br />
mij met dergeïijken onzin bang kunt<br />
maken?" .<br />
„Mijn oom zou erg boos zijn, als er<br />
iets gebeurde en hij het te hooren<br />
kwam," zei nu de jonge Kerson. „Hij<br />
heeft een ontzettenden hekel aan lijken!<br />
Weet je zeker, dat je hier blijven wilt,<br />
Hammer ?"<br />
„Net zoo zeker, als ik jou op het<br />
oogenblik voor mij zie staan, Kerson!<br />
En praten jullie nu maar niet langer!<br />
Ga naar huis en zeg je moeder, dat<br />
zij vijfduizend gulden voor jullie klaar<br />
legt, want dat je die betalen moet aan<br />
John Hammer, omdat hij een nacht in de<br />
spookkamer van je ooms huis heeft<br />
geslapen! Bonsoirl"<br />
„Ik bewonder je optimisme, Hammer,"<br />
zei Cough nadenkend. „Bonsoir, en dat<br />
de hemel je genadig zij! Ik hoop alleen,<br />
dat je méér geluk mag hebben dan de<br />
laatste persoon, die hier heeft geslapen.<br />
Die werd geworgd! Goeden nacht!"<br />
„Vertel me dat morgen maar," bromde<br />
Hammer. „Je doet me beven van<br />
angst! Ik beef zóó, dat ik geloof, niet<br />
eens straks mijn das los te kunnen<br />
knoopen!"<br />
Hammer verroerde zich niet, toen<br />
hij alleen in de spookkamer achter was<br />
gebleven. Indien hij werkelijk ergens<br />
spijt van had, dan was het alleen van<br />
het feit, dat hij zich op een fuifje eenige<br />
dagen geleden door Cough, van wien<br />
hij wist, dat het een gefailleerde losbol<br />
was, had laten overreden om deze dwaze<br />
weddenschap aan te gaan en hierdoor<br />
voor een nacht het comfort van zijn<br />
geriefelijke kamers moest missen. Vijfduizend<br />
gulden meer of minder beteekenden<br />
voor hem niet veel. Het<br />
troostte hem echter in zeker opzicht,<br />
dat vijfduizend gulden meer of minder<br />
voor Cough, ondanks zijn adellijke af<br />
komst, een zéér beduidende som was!<br />
Nadat hij een paar minuten onbeweeglijk<br />
en nadenkend was blijven staan,<br />
begon hij de droefgeestige, schemerige<br />
kamer op dilettantische wijze te onderzoeken:<br />
hij klopte tegen de eiken lambrizeering<br />
om te zien of er niet hier<br />
of daar een geheime deur was. Het gelukte<br />
hem echter alleen zijn vingers<br />
vuil te maken en pas toen hij zich,<br />
geheel gekleed, op het groote bed had<br />
geworpen, dat vochtig en kil aanvoelde,<br />
viel het hem in, dat vijfduizend gulden<br />
voor' een zoo gewone kamer zonder<br />
geheime in- of uitgangen, waarin het<br />
echter spoken moes"t, een heel behoorlijk<br />
bedrag was. Het natuurlijk gevolg van<br />
dezen gedachtengang was — meende<br />
Hammer — dat er toch wel degelijk iets<br />
met de kamer niet in orde moest zijn.<br />
Anders had een afzetter als Cough nooit<br />
op haar afschrikwekkendheid vijfduizend<br />
gulden gezet. Hammer had zelfs, toen<br />
de weddenschap voor het eerst ter<br />
sprake kwam, opgemerkt, dat vijfduizend<br />
gulden een onnoodig groote som was<br />
als inzet voor zoo'n idiote weddenschap,<br />
maar Cough had op zijn gewone blasé<br />
manier geantwoord, dat hij nooit om<br />
minder wedde. Als Hammer echter om<br />
een knoop of een cent wilde wedden,<br />
dan zou hij, Cough, hem met genoegen<br />
in kennis brengen met een paar aardige<br />
neefjes van hem ... Kinderen van een<br />
jaar of acht...<br />
Hammer was vastbesloten, in geen<br />
geval in te slapen. Hij wilde nauwkeurig<br />
opletten, of hij een of ander<br />
teeken van het „spook" te hooren of<br />
te zien zou krijgen; met de «oren van<br />
een herdershond zou hij op ieder klopgerucht,<br />
op iederen kouden luchtstroom,<br />
op alle ketengerammel enzoovoort, acht<br />
geven. Want hierdoor dienden spoken<br />
zich altijd aan, dacht hij glimlachend.<br />
Het mag onnoodig heeten te zeggen,<br />
dat Hammer niet aan spoken geloofde.<br />
Toch kon hij niet nalaten aan te nemen,<br />
dat men hem de een of andere leelijke<br />
poets zou spelen, want hij had niet het<br />
minste vertrouwen in Coughs eerge-<br />
OEZOND - LICHT - SOEPEL<br />
zijn de Rhythmische<br />
Gymnastiekschoenen<br />
MERK „BAHNFREI"<br />
Vraagt Uwen Leverancier<br />
Imp. v. d. Kar & Sarphati, Amsterdam<br />
voel, al was deze ook van adel. Wat het<br />
bovennatuurlijke betreft... daar bleef<br />
hij sceptisch tegenover staan. „Er zijn<br />
twee soorten menschen," redeneerde hij.<br />
„De eene zijn zij, die aan spoken geloovén,<br />
en de andere, die er niet aan<br />
gelooven, maar er zich toch mee laten<br />
bang maken."<br />
Terwijl Hammer languit op het<br />
groote bed lag, waarvan de gordijnen<br />
hem een gevoel van beklemming gaven,<br />
onderzocht hij zijn revolver en bevond<br />
dat ze in orde was. Hij legde ze op<br />
het tafeltje naast zijn bed, waarop hij<br />
ook dèn blaker had gezet. Terwijl hij<br />
dit deed, zag hij opeens, dat er een<br />
stuk vergeeld papier op lag. Hij glimlachte;<br />
dat had natuurlijk Cough er<br />
neer gelegd! Hammer was echter een<br />
gezond mensch en had behoefte aan<br />
zijn normalen slaap. Hij greep daarom<br />
naar het papier als naar een uitstekend<br />
middel om zich wakker te houden. In<br />
het licht van de kaars zag hij, dat het<br />
dicht beschreven was met kleine, ouderwetsche<br />
letters. Er boven stond: „De<br />
ware geschiedenis van de voetstappen<br />
van den geest".<br />
Behaaglijk uitgestrekt las hij het volgende:<br />
.<br />
Hetgeen hier volgt, is de waarachtige<br />
geschiedenis van de voetstappen van<br />
den geest, waarover nog steeds door<br />
allen, die er van gehoord hebben, met<br />
groote vrees en ontzetting wordt gesproken.<br />
Anne-Marie en Liesbeth Wanderer<br />
waren tweelingzusters, die met hun<br />
EVELYN BRENT EN JOEL McCREA<br />
in het drama van het Noorden „The Silver Horse"<br />
- 5 -
vader, een weduwnaar, in een dorpje<br />
woonden, dat Gendoli heet. Bij den aanvang<br />
van deze geschiedenis waren de<br />
meisjes negentien jaar en bovendien<br />
met erg best te spreken, omdat zij naar<br />
meer afleiding in hun leven verlangden<br />
dan Gendoli hun kon geven. Men<br />
zal zich daarom kunnen voorstellen, met<br />
welk een vreugde zij op zekeren' dag<br />
van hun vader vernamen, dat hij een<br />
groote erfenis had gekregen, waartoe<br />
ook een huis behoorde, dat hier op deze<br />
plek stond, en waar zij zouden gaan<br />
wonen. Nu konden zij immers naar<br />
hartelust genieten van het leven! Alvorens<br />
zij echter gingen verhuizen, wilde<br />
hun vader zich eerst overtuigen, of alles<br />
in het huis in orde was om de beide<br />
meisjes te ontvangen. Daarom ging hij<br />
vooruit, maar toen AnneMarie en Liesbeth<br />
den volgenden dag naar hun<br />
nieuwe tehuis gingen, werden zij opengedaan<br />
door een oude leelijke vrouw<br />
die hun grijnzend mededeelde, dat zij<br />
bezig was het huis op te ruimen en<br />
dat zij tegen den avond heenging. Hun<br />
vader, zoo voegde zij er bij, was vertrokken<br />
om in de omgeving de noodige<br />
bedienden te gaan huren. Hij zou echter<br />
den volgenden dag terug "zijn en hij<br />
had haar nog opgedragen AnneMarie<br />
en Liesbeth te zeggen, dat zij niet bang<br />
moesten zijn alleen in een vreemd huis<br />
te slapen, en dat hij in ieder geval den<br />
volgenden morgen weer bij hen zou zijn.<br />
Nu waren AnneMarie en Liesbeth,<br />
hoewel zij tweelingen waren, toch geheel<br />
verschillend van aanleg;' want terwijl<br />
AnneMarie een vroolijk en opgewekt<br />
karakter had en absoluut geen vrees<br />
kende, leed Liesbeth aan angsttoestanden<br />
en verlegenheid. Toen bijvoorbeeld<br />
de nacht aanbrak en zij met hun tweeën<br />
alleen in het huis waren, kon Anne<br />
Marie van verrukking over dit avontuur<br />
nauwelijks zwijgen, terwijl Liesbeth<br />
slechts met moeite haar angst verborg.<br />
Men kan zich daarom voorstellen hoe<br />
verschillend de uitwerking op hen 'was<br />
toen zij, in hun slaapkamer op de'<br />
tweede verdieping liggend, heel duidelijk<br />
leven hoorden, dat van beneden<br />
kwam en den indruk wekte, alsof er<br />
iemand liep. AnneMarie ging overeind<br />
in bed zitten, in het geheel niet bang,<br />
doch ingespannen en nieuwsgierig luisterend.<br />
Liesbeth daarentegen viel bijna<br />
in onmacht.<br />
„Het is maar een kat," fluisterde<br />
AnneMarie. „Ik zal eens naar beneden<br />
gaan en kijken."<br />
„Alsjeblieft niet!" zuchtte Liesbeth.<br />
„Laat mij om 's hemelswil niet<br />
alleen!"<br />
„Ach, wees toch niet zoo kinderachtig!"<br />
berispte AnneMarie haar. Telkens<br />
als zich de mogelijkheid voordoet<br />
wat afleiding te hebben, krijg je<br />
kippetjesvel! Maar omdat je zoo bang<br />
bent, zal ik de deur van buiten sluiten<br />
en den • sleutel meenemen, zoodat<br />
niemand binnen kan komen terwijl ik<br />
weg ben. O, ik wou dat het een inbreker<br />
was. Wat zou ik hem laten<br />
schrikken! Je zult zien, dat ik het doe!"<br />
En het onverschrokken meisje verliet<br />
de kamer, jn het donker op den' tast<br />
haar weg zoekend, want zij vermeed<br />
li u te maken > teneinde den inbreker<br />
ais het er een was, niet te laten weten'<br />
dat het huis bewoond werd. Het was<br />
namelijk haar bedoeling om plotseling<br />
als een wrekend spook voor hem te verschijnen<br />
en hem zoo een doodsschrik<br />
op het lijf te jagen, want niemand dan<br />
AnneMarie wist beter, hoe diep het<br />
bijgeloof en de angst voor spoken in de<br />
volksklasse geworteld zijn.<br />
Door de onverschilligheid van haar<br />
zuster wat gerustgesteld, bleef Liesbeth<br />
muisstil in het donker liggen, haar<br />
blonde kopje diep onder de dekens verborgen.<br />
Ze hoorde geen enkel geluid<br />
maar deze stilte in het geheele huis bezorgde<br />
haar weer nieuwen angst... Opeens<br />
hoorde zij beneden een doffen slag<br />
Zij onderdrukte slechts met moeite een<br />
kreet en lag roerloos in de duisternis<br />
onder de dekens. De doffe slag herhaalde<br />
zich echter niet en ze stelde<br />
zichzelf weer wat gerust door aan te<br />
nemen, dat haar zuster iets had laten<br />
vallen of ergens tegen aangeloopen<br />
was...<br />
Even later hoorde zij het geluid van<br />
voetstappen, die de trap opkwamen.<br />
Slechts met moeite kon zij zichzelf weerhouden<br />
niet uit bed te springen en haar<br />
zuster tegemoet te snellen; ze werd<br />
echter door een verschrikkelijken twijfel<br />
ZES MAANDEN BEDLEGERIG<br />
DOOR RHEUMATIEK.<br />
Niets hielp tot hij Kruschen<br />
Salts probeerde.<br />
Hier is een brief met een bemoedigende mededeeling<br />
voor ieder slachtoffer van rheumatiek.<br />
Deze brief is van een man, die zes jaar lang<br />
de hevigste folteringen had te verduren. Lees<br />
wat hij zelf schrijft:<br />
„Gedurende zes jaar leed ik aan hevige rheumatiek.<br />
Het is niet te beschrijven, hoe erg het<br />
was. Een half jaar lang lag ik in een ziekenhuis,<br />
doch zonder eenig resultaat. Ik probeerde<br />
van alles, maar niets hielp. Toen las<br />
ik een Uwer advertenties en besloot Kruschen<br />
Salts ook nog eens te probeeren. Tot<br />
mijn groote vreugde heeft het mij reusachtig<br />
geholpen. Een familielid van mij gebruikt<br />
het ook met hetzelfde goede resultaat. Ik<br />
heb Kruschen Salts ook aan verscheidene<br />
kennissen aangeraden, die er veel baat bij<br />
hebben gevonden. Wij zijn U dankbaar voor<br />
Uw schitterend middel tegen rheumatiek."<br />
•<br />
D h. T.<br />
De oorzaak van rheumatiek is het bijzonder<br />
gevaarlijke lichaamsgift bekend onder den<br />
naam van urinezuur, waardoor vlijmscherpe<br />
kristallen ontstaan. Deze worden gevormd<br />
indeopeengehoopte afvalproducten, die door<br />
de afvoerorganen niet verwijderd zijn. Kruschen<br />
lost deze kristallen op. De scherpe<br />
kanten worden eerst weggenomen, daarna<br />
opgelost en tenslotte uit het lichaam verwijderd.<br />
De pijnen verminderen, zwellingen<br />
verdwijnen, stijve gewrichten komen los.<br />
Bovendien spoort „De kleine dagelijksche<br />
dosis lever en nieren dusdanig aan, dat een<br />
regelmatige en volledige, afvoer verzekerd<br />
is. De inwendige organen worden rein gehouden.<br />
Kwaadaardig urinezuur krijgt nooit<br />
meer een kans, zich op te hóopen. Koop<br />
nog vandaag een flacon Kruschen Salts en<br />
°?* ln .morgenochtend met de kleine dagelijksche<br />
dosis te nemen op een glas warm<br />
water of in een kop thee. Kruschen Salts<br />
is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers<br />
en drogisten a Fl. 0.90 en FI. L60 per flacon.<br />
6 <br />
aangegrepen en op hetzelfde oogenblik<br />
overviel haar zóó'n angst, dat haar keel<br />
bijna werd dichtgesnoerd. — Als het<br />
AnneMarie eens niét was, die de trap<br />
opkwam, dacht ze. Ze begon te huilen<br />
Ze was zóó bang, dat ze niet eens<br />
meer de kracht vond haar hoofdje opnieuw<br />
onder de beschermende dekens<br />
te steken. En steeds nader kwamen de<br />
schreden. Toen ze bij de deur waren<br />
meende Liesbeth van schrik te zullen<br />
sterven. Toen de sleutel echter in het<br />
slot^wcrd gestoken, stiet zij een diepen<br />
zucht van verlichting uit... om evenwel<br />
direct daarna opnieuw in een hevigen<br />
twijfel te vervallen, zoodat het haar leek<br />
alsof haar hart tegen haar keel sprong<br />
„AnneMarie," snikte ze daarop als<br />
bevrijd, „AnneMarie!", want nu werd<br />
de deur van de kamer geopend en het<br />
was Liesbeth alsof zij den loop van haar<br />
z A uster herkende. Maar waarom zei<br />
AnneMarie niets, waarom dit onverdraaglijke<br />
zwijgen? Hoezeer Liesbeth<br />
haar oogen ook inspande, het lukte haar<br />
met in de duisternis iets te onderscheiden.<br />
De voetstappen naderden steeds<br />
dichter het bed, waarin de arme Liesbeth<br />
meer dood dan levend lag O<br />
waarom zèi AnneMarie toch niets, teneinde<br />
haar gerust te stellen ?<br />
„AnneMarie!" snikte Liesbeth<br />
„AnneMarie!"<br />
De voetstappen schenen besluiteloos<br />
rond te dolen. Liesbeths zenuwen waren<br />
tot op het uiterste gespannen. Eindelijk<br />
waren de schreden echter naast<br />
haar... en daar bleven ze.<br />
In de vreeselijke stilte kon Liesbeth<br />
haar hart als een moker hooren bonken.<br />
„O," riep het ontdane meisje uit,<br />
» wat 1S er dan toch, AnneMarie?"<br />
Maar geen geluid, geen woord, geen<br />
zucht klonk als antwoord, ofschoon<br />
AnneMarie heel dicht bij het bed moest<br />
staan.<br />
„O ze wil me slechts laten schrikken,<br />
de leelijkerd," dacht de arme Liesbeth<br />
en met in staat de verschrikkelijke stilte'<br />
één seconde langer te verdragen, stak<br />
ze aarzelend haar hand uit, om haar<br />
zuster aan te raken en tot haar groote<br />
verlichting voelde zij het witte bont<br />
waarmede de ochtendjapon, die haar<br />
zuster had omgeslagen, was omzoomd.<br />
„Jouw leelijkerd," snikte en lachte<br />
ze tegelijk. Maar de zwijgende gestalte<br />
uitte nog geen woord. Liesbeth vond,<br />
dat de grap nu tè erg werd om nog<br />
verder doorgevoerd te kunnen worden<br />
en hief haar hand op om het gezicht<br />
van haar zuster te kunnen beroeren •<br />
haar vingers waren echter nog niet<br />
hooger dan de hals van haar zuster<br />
toen zij iets vochtigs, warms en kleverigs<br />
voelden en terwijl Liesbeth een vreesehjken<br />
gil van ontzetting slaakte, verloor<br />
ze het bewustzijn.<br />
Toen haar vader den volgenden morgen<br />
zijn nieuwe woning betrad, werden<br />
zijn oogen door een gruwelijken aanblik<br />
getroffen. Beneden aan de trap lag<br />
een groote plas bloed, vanwaar een<br />
griezelig spoor van bloedvlekken de<br />
trap op liep ...<br />
Daar hij vreesde, dat zijn dochters<br />
iets ontzettends was overkomen, ijlde<br />
hij zoo snel hij kon de trap op. Het<br />
bloedspoor leidde naar de kamer van<br />
zijn dochters en daar. in de deur, zeeg<br />
(Vervolg op pagina 12)<br />
% J<br />
■■""^
~ DER '<br />
DANSMUZIEK<br />
Het gebeurde in het May Fair<br />
Hotel te Londen, waar de meest<br />
toonaangevende dirigent op het<br />
gebied van dansmuziek den scepter<br />
zwaait. Mr. Ambrose was in gesprek<br />
met een onzer Engelsche collega's. Het<br />
orkest je begon in een razend vlug<br />
tempo te spelen. Misschien wel zestig<br />
maten per minuut.<br />
„Zelfs voor een one-step' is dit een<br />
tamelijk vlug tempo, vindt u niet?"<br />
vroeg mijn Engelsche collega.<br />
„Dit is geen one-step. Dit is een<br />
foxtrot," zei Ambrose.<br />
Het volgende nummer was duidelijk<br />
te herkennen: een quick step.<br />
„Nee, dit is geen quick step. Dit is<br />
een foxtrot," zei Ambrose bedaard, terwijl<br />
hij het signaal gaf voor een nieuwen<br />
dans. „Het eenige verschil is, dat<br />
die fox-trot wat langzamer gespeeld<br />
wordt... Luister nu echter goed, en<br />
vertel me even, welke dansmuziek nu<br />
volgt."<br />
De dansleeraar luisterde.<br />
„Ik wist niet, dat u in May Fair<br />
Hotel ook „slows" speelt!" verbaasde<br />
hij zich toen.<br />
„Dat doe ik ook niet. Hetgeen u<br />
hoort is... een foxtrot," aldus mr.<br />
Ambrose.<br />
In het volgende nummer meende<br />
mijn Engelsche collega beslist een blues'<br />
te herkennen. Het was prettige muziek<br />
om naar te luisteren. Maar om er op<br />
te dansen ... neen, dat ging niet.<br />
„Wat voor 'n rare blues is dit?"<br />
„Een „blues" ? Geen sprake van. Het<br />
Foto Godfried de Groot<br />
Een nieuw portret van mej. Llesje Santen.<br />
'<br />
—<br />
is een foxtrot," zei Ambrose, terwijl<br />
hij zich verwijderde.<br />
Het bovenstaande is absoluut historisch<br />
en illustreert duidelijk, welke verwarring<br />
er tot voor korten tijd heersehte<br />
op het gebied van dansmuziek en danstempo's.<br />
Aan wie de schuld? Vermoedelijk<br />
hebben de fabrikanten van gramofoonplaten<br />
héél wat op hun geweten en wat<br />
deze niet verknoeid hebben, wordt compleet<br />
ontredderd door de welwillende<br />
medewerking van sommige onverantwoordelijke<br />
dirigenten. De kwestie zit<br />
namelijk zoo:<br />
De helft van de dansmuziek krijgen<br />
we door gramofoonplaten en door de<br />
radio — die 't ook weer van de gramofoon<br />
moet hebben. Welnu: er zijn haast<br />
géén dansplaten, waarvan de vervaardigers<br />
ooit rekening gehouden hebben<br />
met de practische eischen van den dans.<br />
Zooveel mogelijk trachten ze de hand<br />
te leggen op „Schlager", die door de<br />
muzïekdirigenten en door de directies van<br />
dancings voortdurend kunnen gebruikt<br />
worden ten dienste van een doorsneepubliek,<br />
dat vóór alles een prettig<br />
deuntje wil hooren. Een ondeugend<br />
Franschman beweerde eens, dat het<br />
publiek tegenwoordig zelfs op Ave<br />
Maria van Gounod zou dansen, als<br />
de muziek 't stukje maar syncopisch<br />
en vlug genoeg speelde. Het feit is,<br />
dat voor korten tijd de verregaandste<br />
verwarring in publieke dansgelegenheden<br />
heersehte, die men zich denken<br />
kan.<br />
Om nu van die publieke verwarring<br />
de meest mogelijke voordeden te plukken,<br />
hebben de fabrikanten van dansplaten<br />
(en in hun gevolg ook de componisten<br />
van moderne „Schlager") een<br />
eenvoudig middel gevonden: alles wat<br />
gecreëerd wordt, krijgt onvermijdelijk<br />
den haam van „foxtrot", ook al<br />
is de muziek absoluut ongeschikt om<br />
er een algemeen gebruik van te maken.<br />
Men vragc het eens aan muziek- en<br />
danskenners, hoe moeilijk het soms is,<br />
goede repertoires samen te stellen ...<br />
Eenstemmig zal men bovenstaande<br />
klacht onderschrijven.<br />
En de muziek-bands ?<br />
„Wij maken muziek op ónze manier.<br />
Jullie, dansleeraren, hebt te zorgen, dat<br />
uw dans er zich naar schikt..."<br />
Als musici aldus spreken, dan beteekent<br />
dit doorgaans, dat ze zich het<br />
recht voorbehouden „stemming" in de<br />
zaal te brengen, waartoe ze bij voorkeur<br />
de snelheid een beetje opvoeren. Tot<br />
voor korten tijd speelde haast geen<br />
enkele band langzamer dan zestig maten<br />
per minuut. Hoe bedenkelijk dit kan<br />
zijn, blijkt voldoende uit het volgende:<br />
De normale snelheid van den onestep<br />
(de Duitschers noemen hem Paso<br />
doble én wij zelf hebben hem 't vorig<br />
seizoen aangeleerd onder den naam van<br />
Six Eight) is gelijk aan zestig takt,<br />
d.w.z. ongeveer honderdtwintig danspassen<br />
per minuut. Maar die snelheid<br />
is reeds zoodanig, dat men in dien dans<br />
feitelijk geen wisselpassen (changesteps)<br />
kan gebruiken, want dan krijgt<br />
men onvermijdelijk een nieuw danstempo<br />
: den quick step, die gedanst wordt<br />
op ongeveer vijftig tot vier en vijftig<br />
takt, wat overeenkomt met honderd tot<br />
- 8 -<br />
'<br />
honderd acht danspassen per minuut.<br />
Vlugger kan men nooit goede wisselpassen<br />
maken!<br />
Welnu, de meeste muziekbands, die<br />
het tempo van vijftig takt volgen, geven<br />
hieraan reeds den naam van „slowfox":<br />
een „normale" dansmuziek wordt<br />
door hen veel vlugger gespeeld. En<br />
natuurlijk kunnen de dansers hen in<br />
dit tempo niet volgen, zoodat de helft<br />
van de danspassen verwaarloosd of verminkt<br />
wordt.<br />
Laten we nog even verder gaan, dan<br />
zien wc, dat in den tegenwoordigen<br />
slow-fox-trot, volgens Engelschen dansstijl,<br />
tal van drieledige danspassen voorkomen.<br />
Welnu, geen enkel danser kan<br />
die passen goed uitvoeren, als het<br />
tempo vlugger is dan ongeveer twee<br />
en veertig takt per minuut. Als men<br />
den Engelschen dansstijl werkelijk perfect<br />
wil beoefenen, dan moet de muziek<br />
zich beslist houden aan een snelheid<br />
van acht en dertig tot veertig takt, dit<br />
wil zeggen zes en zeventig tot tachtig<br />
dansschreden per minuut.<br />
Intusschen is het een verheugend feit,<br />
dat door de invoering van de Midway<br />
Rhythm aan het geknoei van sommige<br />
muziekbands een einde zal komen.<br />
Want uit het bovenstaande blijkt wel<br />
degelijk, dat de helft der fouten, die<br />
bij het dansen gemaakt worden, niet aan<br />
de dansers zelf, maar aan de muzikanten<br />
te wijten is. Om goed te dansen<br />
is een vakkundig orkest een besliste<br />
eisch.<br />
Ongetwijfeld zijn er dirigenten, die<br />
het goed bedoelen en die niets liever<br />
zouden willen, dan het gepaste 'tempo<br />
handhaven indien ze het maar<br />
konden. Welnu, laten zij het bovenstaande<br />
eens aandachtig lezen. Voor<br />
verschillende dansen weten zij dan reeds<br />
hoe zij moeten spelen.<br />
Ter wille der volledigheid wil ik hier<br />
nog aan toevoegen, dat de tango — de<br />
eenige dans, dien men niet al te veel<br />
overhaast heeft — moet gespeeld worden<br />
in een tempo van zes en twintig<br />
takt per minuut. Dit is gelijk aan twee<br />
en vijftig dansschreden. De Engelsche<br />
waltz mag gespeeld worden in een snelheid<br />
van veertig takt, maar dan ook<br />
beslist niet vlugger. De oude Weensche<br />
wals kan geduld worden in een snelheid<br />
van zestig takt.<br />
Bovenstaande is niet een willekeurige<br />
snelheid, door mij zelf gevonden, maar<br />
zij wordt aanbevolen door vooraanstaande<br />
Duitsche danstechnici, van wie<br />
ik slechts wil noemen den bekenden<br />
Karl Wahlstedt-Görland. En wil men<br />
weten hoe de Engelschen er over denken,<br />
dan wil ik hier eindigen met wat<br />
Mr. Preston L. Hickey zegt: „Het is<br />
ongetwijfeld juist, dat de danstempo's<br />
overal verschillen en dat men te New<br />
York anders danst dan te Chicago,<br />
waar men ook anders danst dan te<br />
Londen. Maar het is een feit, dat een<br />
gemiddelde snelheid van ongeveer acht<br />
maten per tien seconden, dus acht en<br />
veertig takt per minuut, het beste gemiddelde<br />
is, waaraan zoowel dansleeraars<br />
als musici zich moesten houden."
Waarom de<br />
Mannen zoo<br />
dol zijn<br />
op dit Meisje.<br />
Dames uit de hoogste, kringen,<br />
Actrices, Filmsterren, — zij allen<br />
moeten mooi zijn — het is een eisch<br />
van hun succes en prestige. Zij<br />
weten, dat de in de beroemde Parijsche<br />
Poeder Tokalon vermengde<br />
Schuiincrême den geheelen dag door<br />
Je poeder goed doet houden ondanks<br />
transpiratie tengevolge van het dansen,<br />
tennis of golf spelen of van het<br />
in de zon liggen aan het strand. Dit<br />
is een gepatenteerd exclusief Tokalon<br />
procédé. Het glimmen van den neus<br />
houdt direct op, elk teeken van 'n<br />
glanzend aanzien verdwijnt aanstonds:<br />
de teint verkrijgt een onbeschrijflijke<br />
frischheid en jeugdige<br />
aantrekkelijkheid, waarop de mannen<br />
dol zijn. Stel niet uit tot morgen om<br />
met deze gelaatspoéder, zoo verschillend<br />
van de andere, een proef<br />
te nemen. In de rijke keus der Poeder<br />
Tokalon tinten is er zeker eene, die<br />
met dw natuurlijke kleur volkomen<br />
in overeenstemming zal zijn. Bescherm<br />
Uw huid — verfraai Uw<br />
teint — zie er jeugdiger uit —<br />
gebruik Poeder Tokalon. Ze is<br />
zuiver, ze is niet duur, en succesvolle<br />
resultaten worden gegarandeerd. In<br />
e meeste Parfumeriezaken, Drogisterijen<br />
enz. verkrijgbaar.<br />
Poeder Compacte Tokalon en<br />
Rouge Compacte — thans ook met<br />
schuimcrême bereid — zijn beide zeer<br />
adhaerent. Iets nieuws, iets aparts en<br />
beters.<br />
Onze Coffret de Beauté bevattende<br />
vier pakjes poeder met schuimcrême<br />
bereid, in diverse tinten, en drie<br />
kleine tuben crème Tokalon, voedsel<br />
voor de huid, wordt na ontvangst van<br />
25 Cts (in postzegels) toegezonden<br />
door onzen Vertegenwoordiger de Fa.<br />
H. ten Hcrkel, Afd 16.C Hilversum.<br />
.<br />
Wel een Weekblad,<br />
Maar „H<strong>ET</strong> WEEKBLAD"<br />
Zegt iedere prater<br />
Over „ónema en Theater",<br />
W. C. v. d. W.<br />
H307 B<br />
O<br />
nverschillig te zijn in de keuze van Uw zeep is<br />
verkeerd," zegt Niraus, de schoonheidsexpert<br />
»!<br />
wiens faam tot alle elegante kringen van Spanje<br />
is doorgedrongen. „Sommige zeepsoorten bevatten<br />
schadelijke bestanddeelen, die zeer slechte gevolgen<br />
kunnen hebben. Palmolive zeep beveel ik echter met<br />
gerustheid aan: zij is zuiver, en de cosmetische<br />
ohën die zij bevat, houden de huid jong en soepel."<br />
ledere vrouw die prijs stelt op het bezit van een<br />
gave huid, dient de waarschuwing ter harte te nemen<br />
van een man als Niraus: erkend autoriteit op het<br />
gebied der gelaatsverzorging, die onder zijn clientèle<br />
verschillende leden van koninklijken bloede telt.<br />
Hij verschaft het volgende eenvoudige recept, dat<br />
iedereen gemakkelijk tweemaal daags thuis kan toepassen<br />
: 's morgens en 's avonds gezicht en hals<br />
twee minuten flink masseeren met uit Palmolive zeep<br />
en warm water verkregen overvloedig schuim. Daarna<br />
afspoelen met warm, vervolgens met koud water.<br />
Deze behandeling, van onschatbare waarde voor het<br />
behoud van een goede teint, wordt door 24.592<br />
schoonheidsexperts, over de geheele wereld verspreid,<br />
ten zeerste aanbevolen.<br />
Blijf Palmolive zeep tevens voor Uw bad gebruiken<br />
: wat goed is voor het gezicht, is voor de<br />
overige hchaamshuid van niet minder belang !<br />
„«nïïS? tw °*rdifd evenaar van kleinen auto (na de<br />
aanrydmg): „Het is een schandaal [ Ik zatalnV»<br />
rechter kant van den weg!"<br />
aiito^""**'' " J °' maar Jie ander zat in een vracht<br />
70<br />
„Zeep, uit cosmetische<br />
plantenoliën samengesteld,<br />
is het best voor de huid/'<br />
verklaart NIRAUS, te Madrid.<br />
„Ik raad al mijn cliënten aan uitsluitend Palmolive<br />
zeep te gebruiken. De palm- en olijfolièn, in deze •<br />
zeep verwerkt, waarborgen niet alleen een grondige<br />
reiniging, doch hebben teoens een verjongenden en<br />
verzachtenden invloed op de huid."<br />
—Ifez/rfu/f<br />
■nan^e'Ve^eldr 6f ' " " U ° P d,t •«»■«■"*••*«<br />
mijn hand vasthoudt als u mij wegmaakt I'<br />
ANDT<br />
E<br />
THE<br />
MSTER1<br />
BRENGT STEEDS<br />
DE BESTE<br />
PROGRAMM A'S<br />
Ik lees, dat in Parijs een man, die<br />
twee dagen getrouwd was, zijn spraak<br />
onverwachts terugkreeg. — Ook mosterd<br />
na den maaltijd!<br />
„Een voorzichtig man kan jaren lang<br />
profiteeren van zijn auto," verklaart een<br />
expert. — Het andere soort laat hun<br />
vrouw chauffeeren.<br />
Verscheidene groote warenhuizen hebben<br />
een dokter in hun dienst. — Dat is<br />
zeker om de eerste hulp te verleenen<br />
aan den man, die juist van zijn vrouw<br />
heeft gehoord, wat haar bontmantel kost.<br />
„Auto's," klaagt de correspondent van<br />
een groot dagblad, „zijn de vloek der<br />
wegen." — Hij is niet de eenige, die er<br />
geen kan bekostigen.<br />
„In de toekomst zal het mogelijk zün,<br />
dat de trein vertrekt zonder bestuurder<br />
of conducteur," beweert iemand. — Nu<br />
vertrekken ze nog zonder ons.<br />
„In elk beroep vindt men optimisten,"<br />
schrijft een dokter. — Maar vooral onder<br />
belastingambtenaren.<br />
„De damesschoenen zullen veel puntiger<br />
worden," las ik in een modeartikel.<br />
— Mannen zullen natuurlijk steeds<br />
doorgaan tactlooze opmerkingen te maken<br />
aan tafel, maar ze zullen hun verdiende<br />
loon dus niet ontgaan.<br />
„Ook onze tijd heeft zijn groote avonturen,"<br />
beweert een schrijver. — Bijvoorbeeld<br />
: als je een straat oversteekt, weet<br />
je nooit van welken kant je zult worden<br />
overreden.<br />
Een impresario beklaagt zich, omdat<br />
er niet meer Taubers zijn. — Tauber<br />
zelf niet, naar ik hoor.<br />
„Ik geloof, dat de hoop onsterfelijk<br />
is in de vrouw," zegt een psychiater. —<br />
Zij zelf gelooft dit meer van haar jeugd.<br />
„Een worm is een zeer moedig dier,"<br />
beweert een bioloog. — Zouden ze zelfs<br />
trouwen ?<br />
I<br />
J NV. KLEEDFRMAKERt) [__<br />
"Old Bond Street"<br />
DAMES EN HEERENKLF.EDING<br />
NAAR MAAT<br />
LEIDSCHESTRAAT it<br />
TELEFOON 3163 *<br />
Een bloemlezing van den geestigsten<br />
geïllustreerden humor uit de<br />
buitenlandsche tijdschriften.<br />
Professor: „Welke drie gebruiksvoorwerpen<br />
bevatten veel stijfsel?"<br />
De student: „Een stijf boord en twee<br />
manchetten." ,„.,_* D ..»><br />
(Die Grüne Post)<br />
iiW J>5^<br />
Ik zit in een verschrikkelijk moeilijk parket, Willy.<br />
Twee jongemannen willen met mij trouwen. De een<br />
is rijk maar ik houd niet van hem; de ander is arm,<br />
maar van hem houd ik wel. Wat raad jij me?<br />
„Lieve, je moet trouwen met den jongeman, van<br />
wienie houdt... en mij aan den ander voorstellen I<br />
w je nou (The Weekly Telegraph)<br />
m<br />
Mevrouw (wier kofferradio defect blijkt): „Mientje, heelt je verloofde soms verstand<br />
"AfSSKISf zou ik denken, mevrouw. Hij zet altijd de electrische hel m de keuken<br />
af als hij bij me is! ^^»<br />
S?* ^
(Vervolg van pagina 6)<br />
de arme man ineen als was hij door een<br />
beroerte getroffen, want hetgeen hij zag<br />
was mèèr dan ontzettend: zijn lieve<br />
Liesbeth lag in bed, heur haar sneeuwwit<br />
en haar mond verwrongen door de<br />
schelle, woeste kreten van een waanzinnige,<br />
terwijl op den grond, vlak naast<br />
het bed, het ontzielde lichaam van zijn<br />
evenzeer geliefde AnneMarie lag met<br />
het hoofd ten halve van het lichaam<br />
gescheiden.<br />
De tragische geschiedenis werd eerst<br />
opgehelderd toen de politie kwam; toen<br />
werd namelijk vastgesteld, dat Anne<br />
Marie, hoewel haar hoofd half van haar<br />
lichaam gescheiden en zij reeds een lijk<br />
was, tóch nog naar boven was gegaan<br />
om haar bange zuster te waarschuwen<br />
voor een moordenaarkrankzinnige, die<br />
uit een zich in de nabijheid bevindend<br />
krankzinnigengesticht gevlucht en<br />
hun huis binnengedrongen was ...<br />
Toen Hammer de laatste woorden<br />
van het vergeelde handschrift had gelezen,<br />
legde hij het weer naast zich op<br />
het tafeltje. Hij deed dit echter in zijn.<br />
ergernis over
ZEG ME HOE GE ROOKT<br />
Gaat u mijn deur maar voorbij,"<br />
hoor ik in gedachten mijn lezeressen<br />
en lezers beweren, omdat<br />
ze evenals ondergeteekende hun<br />
kleine onhebbelijkheden liever binnen<br />
den besloten kring van hun stoffelijk<br />
omhulsel houden. Hetgeen ik wèèt<br />
het een lekkerveilig gevoel is. Zooiets<br />
van: alle deuren en gordijnen<br />
dicht en heerlijk alleen in een behaaglijkwarme<br />
kamer...<br />
Maar het treurige van de zaak is,<br />
dat gij noch ik eigenlijk behoeft té<br />
zéggen, hoe ge het Nicotiaansche<br />
kruid savoureert, opdat die anderen,<br />
die zweren bij de psychologie van<br />
het rooken, weten zullen wie ge zijt.<br />
„Wij zien het immers wel," lachen<br />
ze cynisch, alsof ze zeggen wilden:<br />
„In die veiligheid van je diepste innerlijk<br />
vergis je je tóch..."<br />
Zou het waar zijn ? Zouden ze werkelijk<br />
kunnen zien wie en wat we<br />
zijn, als ze ons zien rooken?<br />
Er wordt den laatsten tijd heel veel<br />
over de psychologie van dit en van<br />
dat gesproken en er zijn psychologen,<br />
die er prat op gaan uit de nietigste kleinigheid iemands<br />
karakter te kunnen opbouwen. Wat je met je handen doet,<br />
as je in gezelschap bent; hoe je je beenen over elkaar<br />
slaat of met over elkaar slaat; hoe je je oogen opslaat; hoe<br />
je gezicht gevormd is; hoe je loopt, zit, drinkt; praat of<br />
schrijft... Ik weet het allemaal niet meer,<br />
maar af en toe heb je het gevoel, alsof je ten te M ?<br />
aanschouwe van het gansche menschdom<br />
binnenstebuiten bent gekeerd. En dat het<br />
een behaaglijke gedachte is, kan ik eerlijk<br />
gezegd niet vinden. Want het gaat er niet om<br />
of ze inderdaad door je heen kunnen zien^<br />
maar of ze denken het te kunnen en... welke<br />
conclusie ze trekken. Nu komen ze weer met<br />
wat nieuws: de psychologie van het rooken.<br />
Ik heb voor de aardigheid een paar proeven<br />
genomen met mijn kennissen <br />
als ze het gemerkt hadden, zou ik<br />
n^^<br />
hun karakter waarschijnlijk nög<br />
'^W^^P<br />
beter hebben leeren kennen! ^^üüü<br />
en<br />
ik moet eerlijk zeggen: er<br />
zit wat in. Tiet komt wel uit.<br />
Laten we samen eens naar<br />
de hierbij afgebeelde foto's kijken.<br />
Allereerst die bovenste.<br />
Ik hoef u niet te vertellen, wafk<br />
ge ziet het zelf ook onmiddellijk,<br />
dat alleen iemand, die zoowel<br />
de schoonheid als het genot<br />
en de luxe aanbidt, zöö rookt.<br />
Ge ziet dat aan de elegante wijze,<br />
waarop zij de lange, kostbare<br />
amberen pijp vasjthoudt en genietend<br />
proeft wat ze rookt...<br />
Nu kijken we naar de andere<br />
foto's. De man, die rookt als op<br />
de tweede foto is afgebeeld, is<br />
geen gemakkelijk heer. Hij is<br />
direct bereid van zich af te bijten<br />
en ge ziet dit aan de wijze,<br />
waarop hij zijn sigaar vasthoudt:<br />
het is alsof hij een wapen dreigend<br />
op zijn tegenstander richt.<br />
De ander, nummer 3, is een<br />
nerveus en opgewonden standje.<br />
Hij weet eigenlijk noch met zijn<br />
sigaar, noch met zijn hand raad.<br />
En kijk maar eens, hoe hij opzijn<br />
sigaar bijt. Ook geen teeken, dat<br />
hij kalm of zelfbeheerscht is.<br />
't<br />
.<br />
ll %H*^^fflJ^,,<br />
^^^•f F" ^^ jfflu<br />
~ .. _ ■.<br />
,/, ,, 5"'_ : *<br />
"C^T<br />
14<br />
: ZAL U ZEQOEN<br />
WIE OE ZIJT...<br />
Dan nummer 41 Zóó rookt alleen iemand, die vastberaden<br />
is, die weet wat hij wil en als hij de gelegenheid had, een<br />
ijzeren dictator zou zijn. Zooals de volgende rookt, rooken<br />
er echter ook niet veel. De man, die zijn sigaar of sigaret<br />
naar de binnenzijde van zijn hand richt en ze luchtig tusschen<br />
duim en wijsvinger houdt, heeft een fijnen<br />
geest en is geniaalimpulsief. Ik ken er maar<br />
één, die zoo rookt. En de diagnose klopt!<br />
Nummer 6. Dat is de scepticus. Hij heeft zijn<br />
sigaret ook naar de binnenzijde van zijn hand<br />
gekeerd, maar ge ziet direct het verschil.<br />
Alle vingers zijn gesloten en zijn hand werd<br />
een aschbak Zijn manier is niet fijn, niet<br />
nobel! We gaan verder: Elegant rust de hand<br />
op het tafelvlak. De sigaar zweeft als' het<br />
ware tusschen wijs en middelvinger. Dat is<br />
de «uistekende menschenkenner,<br />
de schitterende causeur en tactvolle<br />
diplomaat. Indien ge met<br />
hem in debat moest treden,<br />
zoudt ge een gemakkelijk te<br />
onderschatten tegenstander aan<br />
hem hebben. Tot slot de man,<br />
die zijn sigaar of sigaret zóó<br />
houdt, dat hij iedereen met<br />
den rook er van hindert. Hij<br />
trekt zich daar niets van aan,<br />
omdat hij een egoïst is van de<br />
ergste soort. Als het er opaan<br />
komt, blaast hij u den<br />
rook nog in uw gezicht ook!<br />
Hij heeft een onaangenaam<br />
karakter. Mijnheer Nurks<br />
redivivus!<br />
Of het allemaal waar is? <br />
Einstein beweert, dat alles betrekkelijk<br />
is en omdat niemand<br />
kan bewijzen, dat hij ongelijk<br />
heeft, moeten we het wel gelooven.<br />
Zoo zal het ook wel<br />
zijn met de psychologie van<br />
het rooken.<br />
Zij zal betrekkelijkjuist en<br />
derhalve tevens betrekke lijkonjuist<br />
zijn. Dus: indien ge er<br />
slechts betrekkelijke waarde aan<br />
hecht, zult ge het verstandigst<br />
doen! I ,<br />
Mijn neef Janssen<br />
ontmoette een kennis, die er zich over<br />
beklaagde, dat zijn vrouw zoo vaak onwaarheid<br />
sprak.<br />
Ja " antwoordde mijn neef, „maar ze<br />
mó'et toch ook wel eens wat goeds van je<br />
vertellen !"<br />
Verloofde : „Ik durf je vader niet over<br />
mijn schulden spreken !"<br />
Zij • , Wat zijn jullie mannen toch<br />
lafaards ! Mijn vader durft je niet over<br />
de zijne te spreken !"<br />
Dame (in een winkel van kinderspeelgoed)<br />
: „Ik wilde graag een trommel<br />
voor mijn zoontje hebben.^En hebt u<br />
er ook een koptelefoon bij ?"<br />
Bediende (verbaasd) : „Een koptelefoon<br />
? Waarvoor, als ik vragen mag/<br />
Dame: „Nou, opdat hij alleen zich<br />
maar kan hooren trommelen en mijn man<br />
en ik rust hebben."<br />
De sleutel, dien u vijf en twintig<br />
jaar lang hebt gehad, zou nu opeens niet<br />
passen ? — Wanneer merkte u het ?<br />
„Toen mijn vrouw dood was 1"<br />
Wij kunnen ons geen idee van de<br />
eeuwigheid maken," beweerde een redenaar<br />
waarop een stem van achter in de<br />
zaal'klonk: „Je hebt zeker nooit een<br />
piano van vijfhonderd gulden op afbetaling<br />
gekocht ?"<br />
Hij (boos) : „Maar geloof je dan alles<br />
maar, wat de eerste de beste idioot je<br />
vertelt ?" , .<br />
Zij: Neen, natuurlijk met, lieve, maar<br />
soms kun je zóó overtuigend praten !<br />
Er werd bescheiden gebeld en toen de<br />
bewoonster opendeed, zei de bedelaar<br />
meelijwekkend: „Alstublieft^ dame, ik<br />
ben mijn rechter been kwijt ! .<br />
Het spijt me, man," antwoordde zij,<br />
terwijl ze de deur dichtsloeg, „maar hier<br />
is het niet 1"<br />
Vier en negentigste vraag.<br />
Wie van onze lezeressen en lezers kunnen<br />
ons zeggen, hoe de volksstam heette,<br />
' die in OudPeru woonde en er heerschte,<br />
tot de Spanjaarden dit land veroverden ?<br />
Onder hen, die ons een goed antwoord<br />
zenden, verloten wij een lot van „De<br />
Joodsche Invalide", benevens vijf aardige<br />
troostprijzen.<br />
De antwoorden gelieve men in te<br />
zenden op een briefkaart vóór 3 December<br />
(abonné's in overzeesche gewesten voor<br />
5 Maart) aan ons adres : Redactie „Het<br />
Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op<br />
de briefkaart vermelde men a. u. b.<br />
duidelijk : Vier en negentigste vraag.<br />
^ ^ ^ %<br />
Ze hadden meeningsverschü en het<br />
jonge vrouwtje vrotg haar man : „Ik<br />
zou wel eens willen weten, hoeveel meisjes<br />
jij het hof hebt gemaakt, voordat je<br />
mij vroeg ?" .. ,..,<br />
Twaalf " antwoordde hij eerlijk, „maar<br />
ik "dacht er te laat aan, dat dertien het<br />
ongeluksgetal is !"<br />
Moeder: „Als die jongeman om een<br />
kus vraagt, doe je het niet, hoor!<br />
Dochter: ,.En als hij er niet om<br />
vraagt ?"<br />
Hij was geruimen tijd zonder werk<br />
geweest, toen hij op een dag verheugd<br />
thuiskwam en tegen zijn vrouw zei:<br />
Wees blij met me, lieve, want eindelijk<br />
heb ik werk gevonden. Ik heb een baantje<br />
als nachtwaker 1"<br />
Maar zij was niét blij met hem, begon<br />
integendeel vreeselijk te huilen.<br />
„Wat is er?" vroeg hij angstig.<br />
Waarop ze snikkend uitbracht : „Je<br />
kunt het baantje niet aannemen, hoor,<br />
want ik heb juist een paar nieuwe nachthemden<br />
voor je gemaakt !"<br />
A ■ Het is treurig zooveel slappelingen<br />
van mannen als je tegenwoordig<br />
ziet. Ik ben ten minste maar blij, dat tk<br />
de baas thuis ben." .<br />
B . t) juist _ Hoe lang blijft je vrouw<br />
nog weg ->'•<br />
Rol voort, o golven van den diepen,<br />
blauwen oceaan, rol voort," riep de jongeman<br />
die met zijn verloofde langs het<br />
strand wandelde. __ ,<br />
O, hoe eenig !" riep zij uit. „Ze doen<br />
het ook, Dick !"<br />
En waarom heb je je betrekking<br />
verlaten, meisje?" vroeg het jonge<br />
vrouwtje, dat een dienstbode huurde.<br />
Omdat mijnheer me een zoen gaf !<br />
",0, en dat vond jij natuurlijk niet goed,<br />
nietwaar?" .<br />
„Och, mij kon het niet schelen, maar<br />
mevrouw vond het niet goed !"<br />
Indien U meent H<strong>ET</strong> BESTE<br />
gezien te hebben, dat er op<br />
filmgebied bestaat, dan heeft de<br />
N.V. M<strong>ET</strong>RO OOLDWYN<br />
MAYER FILM Mij.<br />
altyd NOG B<strong>ET</strong>ERE FILMS<br />
15 <br />
Hij hield er niet van om zich te laten<br />
fotografeeren, maar op een goeden dag<br />
stapte hij toch bij den fotograaf binnen<br />
en liet zijn portret maken. Na eenige<br />
dagen kwam de proef en toen zijn vrouw<br />
die zag, riep ze uit: „O Jan, je hebt maar<br />
één knoop aan je jas !"<br />
„Gelukkig.dat je het eindelijk ziet<br />
antwoordde hij, „want daarvoor heb ik<br />
mijn foto laten maken !"<br />
Kunt u dezen verrekijker werkelijk<br />
aanbevelen ? Haalt hij goed bij ?"<br />
Dat zou ik denken, mijnheer. Wanneer<br />
u er mee kijkt naar iets, dat vijf kilometer<br />
ver weg is, dan komt het zoo dicht<br />
bij, dat het lijkt alsof het achter u is."<br />
A : „Je bent werkelijk buitengewoon<br />
handig" Ik heb nog nooit zoon flinken<br />
zakenman gezien als jij bent! Jij1 weet<br />
altijd precies het goede oogenblik om<br />
wat te verdienen . . . ." .<br />
B • Zeg, als je meer dan tien gulden<br />
noodig'hebt, kan ik je onmogelijk helpen,<br />
hoor !"<br />
„Ik sta iederen dag op, zoodra de eerste<br />
zonnestraal in mijn kamer valt."<br />
„Is dat niet heel erg vroeg ?"<br />
„O, neen, want mijn kamer ligt op het<br />
Westen."<br />
„Wat doet uw man, mevrouw ?"<br />
„Fabrikant van prullemanden. Vreeselijk<br />
prozaïsch, niet ?"<br />
„O neen. In prullemanden kan soms<br />
heel veel poëzie schuilen !"<br />
Van vijf uur af wacht ik hier nu al<br />
op'mijn man, en nu is het half zeven en<br />
is hij er nog niet !"<br />
„En hoe laat zoudt u hem ontmoeten .'<br />
„Om drie uur !"<br />
Zij : „Lieve, vader is failliet !"<br />
Hij ■ „Ik heb altijd gezegd, dat hij<br />
wel een middel zou weten te vinden om<br />
ons te scheiden !"<br />
Negentigste vraag.<br />
De Danaïden waren — volgens de<br />
Grieksche mythologie — de vijftig dochters<br />
van koning Danaos van Argos, die<br />
op bevel van hun vader hun mannen<br />
doodden, waarvoor zij, tot straf, in de<br />
onderwereld een bodemloos vat moesten<br />
vullen. , , T IJ "<br />
Het lot van „De Joodsche Invalide<br />
viel na loting ten deel aan den heer E.<br />
Straalman, Nijmegen, wien wij er veel<br />
geluk mee wenschen. De troostprijzen<br />
kregen — eveneens na loting — mevrouw<br />
I VerweyMagnin, Bloemendaal ; de<br />
heerS C v.Waalwijkv.Doorn, Schiedam;<br />
de heer J. H. van Zeijl, Rotterdam ;<br />
mejuffrouw M. C. Palmaers, Amby<br />
en mevrouw E. H. WentingSlootweg,<br />
'sGravenhage.
«<br />
*<br />
IN DE OFFICIEREN SOCIËTEIT<br />
tï 'S<br />
BEROEMDE LEVENS<br />
DANTE ALIGHIERI. 1265—1321.<br />
Negen Jaar, en een onverwinbare<br />
liefde. — Balling in zijn<br />
eigen vaderland. — Dichter der<br />
„Goddelijke Comedie".<br />
De Middeleeuwen — die men ten<br />
onrechte zoo vaak met het epitheton „de<br />
donkere" verbonden acht — waren op het<br />
punt zich te verjongen in de Renaissance,<br />
die opleving der klassieke kunsten en<br />
wetenschappen, welke als een kostelijk<br />
heulsap het idealistisch streven der<br />
menschheid doordringen zou, toen Dante<br />
Alighieri, de grootste poëet, dien Italië<br />
in alle eeuwen ooit heeft bezeten, in<br />
Florence werd geboren, uit een familie,<br />
die zich tot den adel, zij het ook den geringeren,<br />
lekenen mocht.<br />
Vele verdichtsels en legenden zijn er<br />
om zijn jeugd geweven, maar zooals bij<br />
zoovele groote mannen, verliezen zij zich<br />
alle in het duister der ongewisheid. Behalve<br />
die ééne dan, waarvan wij Dante's<br />
eigen'getuigenis hebben in zijn prachtig<br />
boekje „Vita Nuova"(Het Nieuwe Leven),<br />
waarin hij in proza en dichtvorm zijn<br />
groote jeugdliefde beschrijft voor Beatrice<br />
Portinari.<br />
Het was vrede in Florence ; iets wat in<br />
die dagen in het door felle partijtwisten<br />
innerlijk verscheurde Italië een groote<br />
zeldzaamheid was en grooten voorspoed<br />
in de toch reeds rijke stad bracht.<br />
Feesten en optochten waren aan de orde<br />
van den dag. Waarschijnlijk was het bij<br />
een van deze optochten, dat de negenjarige<br />
Dante voor den eersten keer de<br />
slechts achtjarige Beatrice zag ... Zij<br />
verscheen hem „gekleed in zuiver witte<br />
kleur, te midden van twee edele dames,<br />
die van ouderen leeftijd waren". En terwijl<br />
zij voorbijging door een straat, keek zij<br />
in' de richting, waar Dante „vol vreeze"<br />
stond en groette hem met een blik, zóó<br />
vol van deugden, dat het hem toescheen<br />
als zag hij „alle grenzen der zaligheid".<br />
En toen hij haar stem hoorde wendde<br />
hij zich—en hier zij wederom zijn eigen<br />
getuigenis gegeven — „als dronken van<br />
de menigte af en ging naar huis om<br />
aan zijn schoone geliefde te kunnen<br />
denken. . . ."<br />
Beatrice zou niét Dante's vrouw worden<br />
; zij huwde met den rijken bankier<br />
Simone de' Bardi en stierf reeds op ruim<br />
twintigjarigen leeftijd.<br />
Dante's liefde voor haar zou echter<br />
nimmer bekoelen ; wèl zou hij met een<br />
andere vrouw huwen — Gemma Donati,<br />
die hem twee zoons en twee dochters<br />
schonk — maar Beatrice zou altijd zijn<br />
gebenedijde „leidsvrouwe" blijven, die<br />
niet alleen zijn heele leven beïnvloeden,<br />
maar steeds als de „allerliefelijkste" of<br />
als „de jeugdige engel" in al zijn werken<br />
een even voorname als verheven rol<br />
spelen zou. . . .<br />
Over het verlies van zijn geliefde<br />
Beatrice troostte Dante zich — behalve<br />
door zijn huwelijk met Gemma — ook<br />
met de studie der wetenschappen en hij<br />
wijdde zich hieraan, met zoo'n hartstocht,<br />
dat de kennis dier dagen weldra bijna<br />
gansch zijn eigendom was. .<br />
Als inwoner van een der voornaamste<br />
\<br />
„stadsrepublieken" van Italië speelde<br />
hij ook een belangrijke rol in de politieke<br />
en militaire conflicten, die in dien tijd<br />
aan de orde van den dag waren. Aanvankelijk<br />
ging deze strijd tusschen de Welfen<br />
en de GhibeJlijnen en Dante koos de zijde<br />
der eersten. Dezen verdeelden zich weldra<br />
echter in twee partijen : de Witten of<br />
gematigden en de Zwarten, die onverzoenlijk<br />
waren. Zoo was de stad eigenlijk<br />
in twee kampen verdeeld toen in 1302<br />
Karel van Valois naar Florence kwam,<br />
zoogenaamd om vrede te stichten, doch'<br />
in werkelijkheid om de Witten, waarbij<br />
ook Dante zich inmiddels had aangesloten,<br />
te onderdrukken. Als gevolg hiervan werd<br />
Dante, met nog anderen, tot een zeer<br />
hooge boete, twee jaar verbanning en<br />
levenslange uitsluiting van alle ambten<br />
en waardigheden veroordeeld. De dichter<br />
bevond zich echter op dat oögenblik<br />
in Rome en daar hij niet voor zijn rechters<br />
verscheen, werd hij veroordeeld<br />
tot levenslange verbanning, terwijl hij<br />
levend zou worden verbrand, indien hij<br />
het waagde in Florence terug te keeren.<br />
Eenige jaren later werd dit vonnis opnieuw<br />
bevestigd, terwijl er toen zelfs bij<br />
werd bepaald, dat ook zijn kinderen<br />
eenzelfde lot zouden ondergaan, indien<br />
zij in de stad zouden komen.<br />
Van dat oögenblik af was Dante een<br />
balling in zijn eigen vaderland. Nergens<br />
vond hij rust, want steeds weer scheen<br />
het lot hem teleurstelling en tegenslag<br />
te moeten bereiden. Als een zwerver, bijna<br />
als een bedelaar, zoo zei hij zelf. doolde<br />
hij door gansch Italië. Van zijn medeballingen,<br />
van wie er enkelen later werden<br />
begenadigd, schijnt hij zich reeds<br />
spoedig te hebben afgescheiden, om naar<br />
Verona te gaan, waar hij aan het hof van<br />
Bartolomeo della Scala een gastvrij<br />
onthaal en liefderijke opname vond. Bartolomeo<br />
stierf echter spoedig, waardoor<br />
Dante andermaal gedoemd was den reisstaf<br />
op te nemen en zijn fortuin te zoeken.<br />
Veel weten wij niet van dezen zwerverstijd<br />
van den dichter, alleen, dat hij ontzettend<br />
onder zijn verbanning heeft geleden.<br />
Invloedrijke vrienden trokken zich<br />
zijn lot aan, maar Dante zelf schijnt door<br />
de hem vreeselijk kwellende gedachte,<br />
nooit zijn vaderstad meer te zullen terugzien,<br />
zóó beïnvloed te zijn geweest, dat<br />
hij nergens meer aarden kon. Zoo trok<br />
hij van de eene stad naar de andere, tot<br />
hij eindelijk, op het einde van 1316, in<br />
Ravenna belandde, waar hij bleef wonen,<br />
te midden van zijn kinderen, en ten slotte<br />
zijn moede hoofd voorgoed ter ruste legde.<br />
Hij stierf den veertienden September<br />
1321, en zijn gebeente rust ook thans nog<br />
in deze stad, maar het was niet vóór 1483,<br />
dat op zijn graf een hem waardig gedenkteeken<br />
werd opgericht.<br />
Het schoonste monument echter, dat<br />
zijn nagedachtenis tot in alle eeuwen eeren<br />
zal, heeft hij zichzelf geschapen met zijn<br />
„Divina Commedia" (Goddelijke Comedie).<br />
Dante schreef dit werk, dat wel<br />
eens de brug is genoemd, die over den<br />
stroom van den tijd heen de oude met<br />
de nieuwe beschaving verbond, in het<br />
Italiaansche dialect van zijn geboortedistrict<br />
Toscane, hierdoor brekend met<br />
de gewoonte om litteraire voortbrengselen<br />
18 <br />
in 't Latijn te schrijven en hierdoor tevens<br />
het Italiaansch voorgoed tot voertuig van<br />
verheven gedachten makend. Zelden<br />
heeft een letterkundig werk een grootere<br />
verspreiding gevonden. Reeds vóór de<br />
uitvinding van de boekdrukkunst was<br />
het in meer dan zeshonderd handschriften<br />
overgeschreven ; meer dan driehonderd<br />
gedrukte uitgaven zagen er van het<br />
licht, terwijl er ook meer dan driehonderd<br />
vertalingen van verschenen.<br />
De „Divina Commedia" geeft niet,<br />
zooals in die dagen nog de gewoonte was,<br />
de daden weer van helden, noch is het<br />
een zuivere allegorie. Het is eer een geestelijke<br />
odysseus. De held van het mystiek<br />
avontuur is de dichter zelf ; zijn personen<br />
zijn hoofdzakelijk historische karakters,<br />
die aan degenen, voor wie hij schreef,'<br />
bekend waren, terwijl moraliseerende<br />
beschouwingen de plaats der gebeurtenissen<br />
innemen. Zoo, op geheel nieuwe<br />
wijze dus, geeft Dante het verhaal van<br />
zijn denkbeeldigen tocht door „de wereld<br />
der zielen" : door de hel, den louteringsberg<br />
en den hemel. Beginnend op Goeden<br />
Vrijdag van het jaar 1300 en eindigend<br />
op den eersten Zondag na Paschen, is<br />
de tijd van handeling van het grootste<br />
dramatische gedicht, dat ooit geschreven<br />
werd, dus niet langer dan slechts tien<br />
dagen.<br />
De rijke fantasie, die Dante in zijn<br />
„Divina Commedia" ten toon spreidt,<br />
is nog nimmer door een anderen, schrijver<br />
overtroffen. De dichter leidt den lezer<br />
van de eene verrassende episode naar de<br />
andere, met groote snelheid de talrijke<br />
schimmen uit de mythologie en de geschiedenis<br />
in onafzienbare stoeten voorbijvoerend,<br />
en ze zóó uitbeeldend, dat zij<br />
voor ons wederom tot leven schijnen te<br />
zijn gekomen.<br />
Wanneer de tocht aanvangt, is Dante<br />
verdwaald in een groot bosch, terwijl de<br />
weg hem versperd wordt door wilde dieren.<br />
hetgeen men symbolisch moet begrijpen,<br />
in dien zin, dat de wilde dieren de zonden<br />
waren, die hem van een hooger leven<br />
terughielden. Om hem te helpen doemt<br />
dan de schim van den Latijnschen dichter<br />
Vergilius op, die hem over „de rivier van<br />
den dood" in de onderwereld voert. Dan<br />
begint zijn tocht door de hel, gevolgd<br />
door die over den louteringsberg, waarna<br />
het Beatrice is, die hem — slechts door<br />
de kracht van haar blik — met zich<br />
opheft in den blauwen aether, waar hij<br />
dan temidden der gelukzaligen vertoeft.<br />
En het is een schoone symboliek, dat het<br />
juist zijn geliefde is, die hem het hoogste<br />
geluk doet kennen.<br />
Behalve een schoone allegorie van het<br />
menschelijk leven, is de „Divina Commedia",<br />
door de groote hoeveelheid<br />
wetenschappelijke feiten, die er in zijn<br />
verwerkt, ook een soort Middeleeuwsche<br />
encyclopaedic, en het is als zoodanig,<br />
dat Dante's tijdgenooten haar het meest<br />
hebben gewaardeerd. Voor Dante zelf<br />
was het echter de verheerlijking van zijn<br />
geliefde Beatrice : In de „Divina Commedia"<br />
heeft hij inderdaad over haar<br />
geschreven, zooals nog nimmer over een<br />
vrouw geschreven was....<br />
Komt de natuur te hulp en<br />
gebruikt "Khasana Superb<br />
Crème". Deze oranjekleurige<br />
schoonheidscrème (geen<br />
schmink) verandert dadelijk<br />
op Uw huid en geeft elk gelaat<br />
de daarbij passende tint.U zult<br />
er steeds verrukkelijk frisch,<br />
gezond, natuurlijk uitzien.<br />
Niemand zal aan een kunstmiddel<br />
denken. Schmink<br />
biedt U niet zulk een individueele<br />
werking als "Khasana<br />
SuperbCrème". Elk gelaat<br />
maakt ze jonger en knapper,<br />
elk gelaat anders, steeds overeenkomstig<br />
zijn type.<br />
En "Khasana SuperbLippenstift"<br />
werkt evenzoo. Hij geeft<br />
Uw mond jeugdige frischheid.<br />
Hij kleurt Uw lippen juist<br />
voldoende, niet te veel en niet<br />
te weinig.<br />
Devlugge.natuurlijkewerking<br />
maakt ten allen tijde een discreet<br />
gebruik mogelijk. "Khasana<br />
SuperbCrème" en" Lippenstift"<br />
zijn weer, water,<br />
en kusproef en toch kan niemand<br />
het gebruik raden.<br />
Alleen met zeep kan de kleur<br />
verwijderd worden.<br />
KHASANA<br />
ÏX,SUPERB<br />
KHASANA Superb-Lippenstiflf.1—,<br />
,le*ante draaistifthuU dubbele inhoud<br />
f. 1.75, aanvuUtiü /■ 1-, **°,' a<br />
Superb wangenrood, in potten j 1.2S<br />
Overat verkrijgbaarl<br />
Neemt nog heden een proef met een<br />
kleine verpakking Khasana Supero-<br />
Lippenstift (f. -35) en wangenrood<br />
ff -.40). Overal verkrijgbaar 1 Aaneten<br />
voor den handel worden<br />
gaarne verttrekt.<br />
Q)r. OU tAlUske-un.&anQfuA a.Qïl.21K3London<br />
üeneraaivertegenwoordiging en Depot voor Nederland:<br />
J. WINKEL Jzn., den Haae, Merwedestraat 47, Telefoon 72595.<br />
De vader: „Weet je wel, dat m.jn dochter veel geld verwacht als ze<br />
^DeVongeman: .Neer,, mijnheer, daar wist ik niets van."<br />
De vader: „Zoo. Nou, de kwestie is . . . heb je veel geld?<br />
19 <br />
Een snel en<br />
zeker middel<br />
tegen het<br />
onaangename<br />
transpireeren<br />
WAT geeft het of een bevallige<br />
vrouw kostbare gewaden draagt,<br />
als deze bedorven worden door<br />
de transpiratie vlekken onder de<br />
armen, terwijl bovendien de onaangename<br />
geur hinderlijk is ?<br />
De moderne vrouw weet, dat<br />
Odorono bij het toilet even onontbeerlijk<br />
is als water en zeep<br />
en het beste middel tegen de<br />
onaangename gevolgen van het<br />
transpireeren.<br />
Drie eenvoudige behandelingen ;<br />
Odorono (rood) wordt alleen<br />
twee maal per week 's avonds<br />
gebruikt.<br />
Odorono (kleurloos) 's morgens<br />
of 's avonds dagelijks of om den<br />
anderen dag.<br />
i. Betten. Met watten of de<br />
vingers op den onderarm betten.<br />
Niet wrijven<br />
Ï. Laten draogen. Onderarm<br />
laten droogen voor de kleederen<br />
er aan raken. Indien kleurlooze<br />
Odorono gebruikt wordt, 15<br />
minuten er op laten blijven. Bij<br />
de roode de geheele nacht.<br />
3. Afiwrijven. Als de Odorono<br />
geheel gedroogd is, afwrijven<br />
met een vochtige doek.<br />
Gebruik Odorono Ontharingscrême, onthaart snel en<br />
gemakkelijk<br />
QDQRODO<br />
Globe Trading Co., Singel 44. Amsterdam<br />
U sluit hierbij 6 postzegels
(Uervolg van pagina 12)<br />
hoofdeinde van het bed, zonder den<br />
blik van de borst der gestalte af te<br />
wenden. Onzin natuurlijk, dat spook! Hij<br />
geloofde niet aan spoken. Hij dacht<br />
even, of hij niet wat naar het voeteneinde<br />
zou kruipen om het spook een<br />
klap te geven, maar hij achtte het toch<br />
beter, te blijven waar hij was.<br />
„Zeven, acht..."<br />
Hij had tot nu toe niet de handen<br />
gezien. Maar nu zag hij ze opeens. Het<br />
waren groote handen. En ook de armen<br />
mochten er zijn....<br />
„Negen..." zei Hammer.<br />
Vreeselijk, wat een lange armen waren<br />
net! Dat was geen kwaad idee van<br />
dien Cough geweest. Het leken wel<br />
armen van een poliep<br />
„Tien, hond!" brulde Hammer en<br />
schoot...<br />
Iemand lachte. Hammer hoorde ook<br />
zichzelf heel duidelijk lachen en dat<br />
maakte dat hij opnieuw moest lachen.<br />
Om 's hemels wil, wat een schot! Op<br />
zoon kleinen afstand gemist!<br />
Toen hij opnieuw richtte, voelde hij<br />
de droppels zweet, die van zijn voorhoofd<br />
dropen, in zijn oogen. „Ach wat,"<br />
zei hij en schoot weer.<br />
De stilte na het tweede schot drukte<br />
als een nachtmerrie op de duisternis.<br />
Hammer dacht aan het vreeselijkste<br />
scheldwoord, dat hij kende, en sprak<br />
het luid uit. Nu, voor den derden<br />
keer. zou hij niét missen. Zijn hand<br />
was nu weer zoo kalm en zoo vast<br />
als altijd. Hij voelde weer, hoe<br />
!V; C i rlljk het was gecn an & st te kennen.<br />
Wel hinderden de zwcetdroppels van<br />
zijn voorhoofd hem een weinig. Maar<br />
dat was slechts van opwinding<br />
Hij hief zijn arm voor het derde<br />
schot op. Het speet hem eigenlijk voor<br />
het spook. Daar was het weer, aan<br />
het voeteneinde. Het staarde hem<br />
aan... dat wil zeggen, het zou hem<br />
hebben aangestaard, als het een hoofd<br />
had gehad. Ach, natuurlijk had het<br />
een hoofd. Het was natuurlijk Cough,<br />
die zich in een zwart laken had gehuld.<br />
Hij zou nu wat lood te proeven<br />
krijgen! Het was zijn eigen schuld...<br />
„Hoor eens, Cough," zei Hammer,<br />
.
Ook de Oostersche vrouw weet<br />
dat Parol de huid gaaf en gezond<br />
maakt en bovendien fiuweelzacht.<br />
hadden zij geloofd, dat Hammer dood<br />
was. Cough was met ontbloot bovenlichaam<br />
naar Kerson komen rennen,<br />
die beneden in het donker had gewacht<br />
en had hem gezegd, dat Hammer<br />
er tusschenuit geknepen was<br />
Cough had als een bezetene te keer<br />
M Cga J!r' ^ rwijl hij zich in alleri Jl aankleedde.<br />
Onaangenaam voor Cough en<br />
Kerson, dn lijk. Gelukkig was Cough<br />
zoo verstand^ geweest de leege revolver<br />
niet op het bed van Hammer te<br />
laten J.ggen. Ze stopten al hun spookbenoodigdheden<br />
in hun tasch. En omdat<br />
natuurlijk het huis heelemaal niet<br />
van een oom van Kerton was, maar<br />
aan een kennis toebehoorde, die op<br />
reis was, kon men hen niet zoo gemak<br />
kebjk op het spoor komen. Maar het<br />
was toch zeer onaangenaam voor hen<br />
geweest. Ze verlieten nog dienzelfden<br />
r n e a i C s h,H et 1 r and \ Gedurend " de reis had Cough gescholden<br />
gansche<br />
op het<br />
zwakke hart van den reus. En eerst<br />
toen de OrientExpress hen in Weenen<br />
had gebracht, hadden zij in de courant<br />
gelezen, dat een zekere John Hammer<br />
totaal uitgeput en ten prooi aan een<br />
beyige zenuwoverspanning door den<br />
huisbewaarder op den grond in een<br />
slaapkamer van een tijdelijk onbewoond<br />
huis in een der buitenwijken<br />
van de stad gevonden was. Arme Hammer!<br />
Goeie, arme Hammer! Maar desondanks<br />
had hij hen tóch nog voor<br />
den gek gehouden...<br />
6<br />
Hammer lachte, toen Kerson zijn<br />
verhaal had verteld. „Heel goed"<br />
lachte hij. „Heel goed!" ë '<br />
„Natuurlijk," zei Cough op zijn<br />
moede, geringschattende wijze, „hebben<br />
wij de vijfduizend gulden genomen,<br />
Kerson en ik. Want als je niet overspannen<br />
was geraakt, zou je stellig<br />
gevlucht zijn."<br />
„Dat is in orde," lachte Hammer.<br />
„Maar wat ik wel eens zou willen<br />
weten Cough: hóe heb je het klaargespeeld<br />
om mij zoo'n schrik aan te<br />
jagen ?"<br />
Kerson beweert nog heden, dat<br />
Hammer toen hij dit vroeg, vriendelijk<br />
K A d 1S u Waar had hi J z Ü n gezicht<br />
heel dicht by dat van Cough gebracht,<br />
maar deze scheen daar niets<br />
in te zien, want hij bleef op zijn geringschattende,<br />
bijna vernederende wijze<br />
lachen...<br />
J<br />
„Ach, de oude truc, Hammer! Een<br />
zwart laken over mijn hoofd, een paar<br />
6<br />
meter opgestopt doek als armen.. "<br />
Weer lachte Hammer. „Maar hoor<br />
eens zei hij toen, en hij keek nu<br />
ernstig alsof hij moeite deed zich<br />
iets te herinneren, „ik heb toch negen<br />
r £P ]f geschoten? Ja, negen maal!<br />
gïaakt?<br />
an dat ik je niet heb<br />
'<br />
„Ach, lieve hemel!" lachte Kerson<br />
en dit was den laatsten keer, dat hij<br />
dien dag zou lachen.<br />
J<br />
„Mijn beste Hammer," zei Cough<br />
over J h% ter T J1 h[ \ "J" Knker b ^n<br />
ZLP<br />
V rCChter ^ loe ^' » dkt was de<br />
oudste truc van allemaal. Ik heb den<br />
ganschen tijd doodsangsten uitgestaan<br />
bang als lk dat je er aangde n<br />
hoofd i* de rev0lver naar mij"<br />
hoofd zoudt gooien. De revolver was<br />
slechts met losse patronen geladen!"<br />
Kerson weet niet precies meer, wat<br />
er toen gebeurd is. Hij kan zich slechts<br />
Ha r Z eren, I da 5 het ««"«ngezicht van<br />
Hammer plotsebng vuurrood werd, zoodat<br />
zijn grijze haren er scherp tegen<br />
f.5 S Cn ' Cn dat Cou S hs tee tusschen zijn angers was en dat ^ Ham S<br />
m r ln he<br />
l f ^ donkerpaars geworden gezicht<br />
van Cough spuwde<br />
„Wat?!" schreeuwde Hammer terwijl<br />
woedend. Wat?! Met zóóiets heblj<br />
mij bang kunnen maken? Met zoo'n<br />
kinderachtigen streek? En je wilde mij<br />
worgen ook, niet ?! Jou hond, Cough J<br />
in" 'lï' IL zal " u g ew orgd worden .. \<br />
en ik zal het doen..."<br />
Kerson sloeg naar Hammer en brulde<br />
Cough was hulpeloos in den greep van<br />
den ander, die zich als een berg op<br />
hem geworpen had. De waardin kreeg<br />
een huilbui van angst. Hammer vloekte<br />
on hï r t1 UWde ?? Ugh lag achterover<br />
op het kleine tafeltje, Hammer boven<br />
op hem Steeds nauwer sloten zich de<br />
doodelijke worgende vingers. Kerson<br />
beet, sloeg en trapte. Plotseling klonk<br />
van alle kanten geschreeuw.<br />
„Om 's hemels wil, vlug!" hijgde<br />
Kerson „Hij heeft hem * bijna ge<br />
J g<br />
smoord!<br />
A"<br />
zal ik Je," brulde Hammer<br />
nog steeds.<br />
De mannen in de donkergrijze uni<br />
Ha r m haddCn , de bootste, moeite<br />
Hammer van den kleinen man af te<br />
n r a e nHH n T0en deden zi J H a m ^r de<br />
handboeien aan. Hij zag er plotsebng<br />
Kelson gCn UU W grijnsde tege "<br />
h..i5n eng ^ Wat te drinken >" riep deze<br />
buiten adem tegen de waardin, die<br />
op een afstand stond te huilen<br />
zorh G f eef H mij °° k een glas bier >" verzocht<br />
Hammer met moede stem<br />
Reuzengroot, maar hulpeloos stond hij;<br />
met geboeide handen, tusschen zijn bewakers.<br />
J<br />
Twee andere bewakers deden met<br />
Kerson moeite Cough tot zichzelf te<br />
brengen. Maar het lukte niet. Zijn<br />
levensgeesten waren reeds geweken.<br />
„Hij krijgt vaak zoo'n aanval," verklaarde<br />
een van de geuniformde mannen<br />
van Hammer. „Hij is vanmorgen<br />
vroeg gevlucht. Dat beteekent altijd<br />
een moord. Dat weten we. Hij is zeer<br />
gevaarlijk. En ontzettend moeilijk te<br />
bewaken. Elf jaar is hij al zoo Hij<br />
TX ï en l vre f sdijk geschrokken zijn<br />
denk ik. Spreekt steeds van een zuster<br />
van hem, AnneMarie, die vermoord<br />
- 22 —<br />
werd en die hij zal wreken.. "<br />
Hammer begon plotseling akelig te<br />
£n hVfTf K ^ SOn Zich °P ee " stoel<br />
aan het tafeltje bet vallen en zijn hoofd<br />
n am handen verborg... Zijn gansche<br />
bchaam schokte... B*«»"IC<br />
De beide bewakers droegen Cough, uit<br />
wien Hammer het leven had uitgeperst<br />
als sap uit een citroen, naar binnen.<br />
Daarna ging een van hen een dokter<br />
naien — hoewel men wist, dat het tóch<br />
mm* WaS 7 / erwijl de ander in d buurt ging telefoneeren om een auto<br />
e<br />
brïcï mmer kon w orden wegge'<br />
Deze stond intusschen bij het tafeltje<br />
waaraan Kerson zat. ' '<br />
En hij lachte voortdurend: een<br />
lin h g, en gfy nze nden lach, terwijl Kerson<br />
gillend huilde, en Cough stijf "en roerloos<br />
binnen op een bank lag<br />
En het was ruim elf jaar geleden<br />
trL\ m f l hun drieën d e breele, eiken<br />
trap bestegen van het deftige huis<br />
waar zoo'n zonderlinge sfeer hing. '<br />
ANITA PAGE<br />
demonstreert in<br />
'n nieuw herfstcostuum<br />
van<br />
goudbruin fluweel<br />
de slanke<br />
lijnt<br />
V*N<br />
MENSCH EN. DIEF<br />
)f?D.C-F/LM;<br />
OU<br />
H<strong>ET</strong><br />
Sinds het overlijden van zijn vader<br />
heeft Robert Winters al zijn krachten<br />
ingespannen om een uitvinding van zijn<br />
vader te vervolmaken, waarbij hij geholpen<br />
is door zijn zuster. Eindelijk is het<br />
zoover, dat de uitvinding voltooid is en<br />
beiden droomen reeds van rijkdom.<br />
Maar ook een buurman, George Hargraves,<br />
stelt belang in de vinding, waarmede<br />
de aanwezigheid van aardolie kan<br />
worden vastgesteld zonder dat men kostbare<br />
diepboringen h eft te verrichten.<br />
Zonder in het bezit te zijn van de vinding,<br />
biedt hij deze te koop aan aan een olieonderneming.<br />
Een ingenieur komt hem<br />
daartoe een bezoek brengen en verneemt<br />
hoe Hargraves van plan is zijn buurman<br />
af te zetten. Hij weigert zijn medewerking<br />
daartoe en gaat nu persoonlijk<br />
naar Robert Winters om over den aankoop<br />
van de vinding te spreken.<br />
Hargraves, die zich nu den buit ziet<br />
ontgaan, steelt de teekeningen van de<br />
vinding en vermoordt Winters. De verdenking<br />
van deze misdaad valt op den<br />
ingenieur, daar deze immers de meest belanghebbende<br />
was bij het bezit van de teekeningen.<br />
De ingenieur wordt gevangengenomen<br />
en de moeilijkheid bij het proces<br />
is, het bewijs te leveren, wie de teekeningen<br />
in bezit heeft genomen.<br />
Hargraves wordt als getuige gehoord<br />
en, hoewel weifelend, beschuldigt hij den<br />
ingenieur van den moord. De hond van<br />
Winters, 'n schrander en trouw dier, wordt<br />
nu te hulp geroepen en het beest weet<br />
de vermiste teekeningen terecht te brengen.<br />
Als Hargraves bemerkt, dat ontkennen<br />
hem niet meer zal helpen, weet<br />
hij te vluchten, doch de hond zet den<br />
misdadiger na ! Er ontstaat nu een<br />
strijd op leven en dood. Herhaaldelijk<br />
vliegt de hond den moordenaar naar de<br />
keel, totdat hij bekent. Nu wordt het<br />
onstuimige dier weer kalm. Hij schaart<br />
zich weder bij zijn verzorgster en den<br />
ingenieur, die vrijgesproken wordt, terwijl<br />
Hargraves zijn verdiende straf niet<br />
uitgaat.<br />
\ ■ *■■'<br />
DE WÜRSIELING<br />
D( DOKTER iN ACJILj<br />
/UN'VRIEND!
GRAMOPHOON-NIEUWS<br />
door WEERGEVER<br />
.VATORE SALVATI<br />
Odeon brengt een uitstekende opname<br />
uit de Ufa-film „Der Greifer", die onder<br />
den Eifel „Nachtvogels" in ons land zal worden<br />
uitgebracht. Het Tanz Orchester Dajos Béla<br />
speelt op O 2974 „In meinem Herzen ist nur<br />
Platz für eine", muziek van Hans May, tekst<br />
van Arthur Rebner. Leo Frank zingt het<br />
refrein. Op de keerzijde van deze plaat „Ich<br />
sag dir heimlich Du", een ondeugend liedje<br />
van Hans May en Frits Rotter, eveneens<br />
gespeeld door Béla en de zijnen. Een twee-<br />
165876. Het Célèbre Orchesfre Argentin<br />
Canaro speelt „Sos un hombre" en „La Brisa '<br />
Dansliefhebbers raden we deze plaat ten<br />
zeerste aan. Zeer eigenaardige muziek wordt<br />
geproduceerd door het Orchestre du Bal<br />
Antillais onder leiding van dirigent Steliio,<br />
muziek waaraan men even moet wennen,<br />
maar die men dan zeker zal waardeeren.<br />
Het orkest speelt op Odeon 165897 „Georgi-<br />
Nana en „En 1'Ai Mone-La". Op O 2973<br />
,,Zu jedem Unterrock", marschlied uit de<br />
foonfilm „Kasernenzauber", gespeeld door<br />
Dajos Béla. Paul O'Montis zingt het banale<br />
refrein. Op de keerzijde „Ich bin dein, und<br />
du bist mein", een tango uit dezelfde toonhim;<br />
het refrein wordt gezongen door Leo<br />
frank, die over een mooiere stem maar minder<br />
voordracht dan O'Montis beschikt.<br />
De violist Max Roséal, begeleid door Bruno<br />
?ÏÏIB '"-Winkler, speelt op Tri-Ergon TE<br />
1198 „Humoreske" (Dvorak) en „Rondo<br />
br.lanfe (Weber-Rostal). Technisch goed<br />
spel, jammer dat de toon ietwat koud klinkt.<br />
Dezelfde maatschappij brengt twee zeer mooie<br />
zangplaten. Op TE 10031 zingt de tenor<br />
Cay. Salvatore Salvafi, verbonden aan de<br />
Milaansche Opera, „Liebestrank" (G. Doni-<br />
J^l»i en • ,Favoriéin " ( G - Donizetti). Op TE<br />
10032 „Othello" (G. Verdi-A. Bolfi) en<br />
„Carmen (G. Bizet), gezongen door den<br />
bariton Josef E. Schwarz. Met deze vocale<br />
opnamen kunnen we Tri-Ergon gelukwenschen!<br />
Polydor brengt uit de Schlager-Operefte<br />
„Viktoria und ihr Husar". een uitstekende<br />
opname, gespeeld door Paul Godwin Tanz<br />
Orchester met refreingezang door L. Monosson<br />
n.1 23360 „Ja, so ein Madel" en „Good<br />
night . Uit de Kalman-operetfe „Das Veilchen<br />
vom Montmartre" werden door deze maatschappij<br />
drie platen vervaardigd. De nummers<br />
zijn 23153 „Was eine schone Frau im Mai<br />
dir erlaubf" en „Nur immer flelssig sein, im<br />
Iruhen Sonnenschein", gespeeld door Paul<br />
fcrodwin Tanz Orchester. Op 23096 „Kokef.<br />
tier nicht, Josefin" en „Carrambolina-Carramboleffa<br />
.gespeeld door Ben Berlin Tanz<br />
Urchesfer. Ten slofte speelt Ilja Livschakoff<br />
Tanz Orchester op 23095 „Du Veilchen vom<br />
Montmartre ' en „Ein Kuss im Frühling".<br />
De volgende week hopen we weer eenige<br />
toonfilm-schlagers te bespreken I<br />
IHI-EUWE-<br />
MOD&<br />
No. 852923 Elegante<br />
namiddagjapon<br />
voor satijn of fluweel<br />
met geschulpt<br />
heupstuk en zoom.<br />
Het vest is van witte<br />
of rose georgette<br />
evenals de voering<br />
van de moderne<br />
manchetten. Verkrijgbaar<br />
in bustematen<br />
85, 90, 95,100<br />
of 105 cM. Benoodigd<br />
van 95 cM.<br />
breede stof M 4.25.<br />
No. 82298. Smaakvol<br />
avond- of<br />
theaterjasje van<br />
brocaat of fantasie<br />
zijde. Verkrijgbaar<br />
in bustematen 85,<br />
,90, 95 of 100 cM.<br />
> Benoodigd van 95<br />
cM. breede stof M >.<br />
Van aeze afbeeldingen, ale met toestemming de;<br />
tirma Weioon Ltd te Londen zijn gereoroduceerd, ziin<br />
iranco D.O. gekniDte oa;ronen verkrijgbaar teaen toezending<br />
van f 0.75 en vermeidina van het No., aan<br />
mevrouw Mmy Simons. 2e Schuytstraat 261, Den<br />
Haag.<br />
QNOEWENSCHTE HAARGROEI<br />
ALLEEN VOOR DAMES<br />
Afdoende Gezichts Ontharing<br />
Al hebben anderen U ook teleurgesteld,<br />
wij behandelen reeds meer dan 20 jaar<br />
met garantie van nooit meer terugkomen.<br />
L. HENSKENS, Prof. & [Academie de Paris<br />
Leidschestraat 76—78, AMSTERDAM<br />
- 24 -<br />
13<br />
FILM-E1S1THOUSIASTEN<br />
NV. te DEN HELDER. Iedere abonné<br />
kan hoogstens twee foto's van filmsterren<br />
gezonden krijgen. Tegen betaling worden<br />
er door ons geen verstrekt.<br />
H. N. te MAASTRICHT. Mariene Diefrich<br />
is den 27sfen December te Berlijn<br />
geboren. Haar echtgenoot is Rudolf Sieber<br />
Haar partner in „Marokko" was Adolph<br />
Menjou. Zij vertoeft November weer te<br />
Berlijn.<br />
A. M. te AMSTERDAM. Greta Garbo<br />
Is niet getrouwd. Harry Liedtke is voor<br />
de derde maal gehuwd, thans met Dr.<br />
Crista Tordy.<br />
S. B. te ROTTERDAM. De foto's zullen<br />
we U doen toekomen. Wilt U s.v.p.<br />
mededeelen, welke sterren Q wilt ontvangen?<br />
R. I. N te MAASTRICHT. Het adres<br />
van de Universum Film A. G. (Ufa) is<br />
Kochsfrasse 6-8, Berlijn. Lilian Harvey<br />
is niet getrouwd.<br />
F. M te GRONINGEN. Het adres van<br />
Kamon Novarro is Metro-Goldwyn-Mayer<br />
btudios, Culver-City. Californië. Jackie<br />
Coogan woont 637 So. Oxford Ave., Los<br />
Angelos, Californië. Hij filmt de laatste<br />
jaren niet meer. Geboren 26 October te<br />
Los Angelos. Beiden kunt U in hef<br />
Engelsch schrijven.<br />
W. L. te AMSTERDAM. Marion Maf.<br />
thaus heeft nooit gefilmd, doch trad bij<br />
de operette op. De gevraagde foto's zullen<br />
we spoedig zenden.<br />
J. H. te ROTTERDAM. Hef beste is<br />
drie antwoordcoupons in fe sluiten. Verkrijgbaar<br />
aan ieder postkantoor. De foto's<br />
zullen we U doen toekomen.<br />
M. H. S. te 's-GRAVENHAGE. Diana<br />
Karenne filmt thans te Parijs. Een zeer<br />
mooie rol vervulde zij in „Hef halssnoer<br />
van de Koningin". Haar adres is 52 Avenue<br />
de a Motte Piquet, Parijs. Wanneer bedoelde<br />
film te 's-Gravenhage vertoond zal<br />
worden, kunnen we U niet mededeelen.<br />
Aud Egede Nissen filmt weinig.<br />
P. v P. fe TILBURG. Hef adres van<br />
Anita Page en Joan Crawford is Metrotroldwyn-MayerStudios,Culver-Cify,Callfornië.<br />
Joan is met Douglas Fairbanks Jr.<br />
getrouwd. Anita is nog nooit in hef huvvelijksbootje<br />
gestapt. De foto van Greta<br />
Cjarbo zullen we U zenden.<br />
P. L. B. fe 's-GRAVENHAGE. De<br />
rolprent „De Stem van het Volk" is geen<br />
Ufa-film. Lien Deijers en Truus van Aalfen<br />
filmen voor verschillende maatschappijen.<br />
We kunnen U onmogelijk alle films noemen,<br />
waarin Grefa Garbo gespeeld heeft. Eenige<br />
partners van Grefa Garbo. waren John<br />
Gilbert. Nils Asfher en Johnny Mac Brown.<br />
J. v. R. fe ROTTERDAM. Aardig, dat<br />
LI die foto met opdracht van Bébé gekronen<br />
hebf. Die woorden befeekenen „Uw<br />
toegenegene". Bébé heeft meerdere auto's.<br />
Dank voor Uw aardig briefje.<br />
'<br />
DOOR DA LISA<br />
samen met zijn oudere zuster, die alles<br />
Met een zonnigen glimlach op het behalve als een voorbeeld gesteld kon<br />
gelaat besteeg mijnheer John worden voor de zachtmoedigheid en<br />
Irvun een leegen tweede-klasse beminnelijkheid der vrouw — kan het<br />
coupé van den gereedstaanden toch niet ontkend worden, dat al de<br />
trein naar Duinvliet. Hij trok het por door het meisje gracielijk volvoerde<br />
tier achter zich dicht, ontdeed zich bewegingen een diepen indruk op hem<br />
van zijn lichte overjas en nestelde maakten, zoodat hij zijn hart voor haar<br />
zich behaaglijk in een der verste hoe-k- verteederen voelde en een stemming van<br />
plaatsjes van het compartiment. Na niet-onder-woorden-te-brengen-innigheid<br />
dat hij de scherpe vouwen m zijn pan<br />
zich van hem meester maakte. Hij had,<br />
talon nog eens extra in de plooi gebracht<br />
als het niet zoo gek geweest was, zijn cou<br />
had, legde hij zijn beenen op de bank<br />
rant wel willen weggooien en haar zeggen:<br />
tegenover zich, haalde het ochtendblad<br />
Ik vind u lief en aardig, en ik zou wel<br />
uit zijn zak en begon te lezen.<br />
altijd zoo stil naar u willen zitten kijken !<br />
Toen hij eenige oogenblikken gezeten<br />
Zelf vond hij die zonderlinge ontvan<br />
had hoorde hij hoe achter aan den trein<br />
kelijkheid zijner ziel voor dit meisje, dat<br />
de conducteurs de deuren begonnen dicht<br />
te slaan. Het geluid kwam al dichter en<br />
dichterbij, en mijnheer Irvun verheugde<br />
zich op het vooruitzicht de reis zonder<br />
medepassagiers te kunnen maken. Hij<br />
drukte zijn rug nog wat dieper in de<br />
weeke kussens, verzette zich wat, toen,<br />
plotseling het portier door een conduci<br />
teur geopend' werd om een meisje te<br />
doen instappen. Buiten adem — zij had<br />
blijkbaar hard geloopen om den trein<br />
nog te kunnen halen — zonk zij neer<br />
op het hoekplaatsje schuin tegenover<br />
hem. Van achter zijn courant had mijnheer<br />
Irvun een vluchtigen blik op het<br />
meisje geworpen. De verschijning interesseerde<br />
hem. Hij haalde zijn beenen<br />
van de bank, ging rechtop zitten en deed<br />
alsof hij las. In werkelijkheid echter<br />
gebruikte hij zijn courant als dekking<br />
om haar op zijn gemak te kunnen opnemen.<br />
Hij bewonderde haar kleine<br />
voetjes, die in gracieuze grijs peau-desuède<br />
schoentjes staken, welke vlak<br />
onder den sierlijk gevormden enkel,<br />
waaromheen zich de dun zijden kous<br />
spande, uitgesneden waren. Met aandacht<br />
volgde hij haar bewegingen toen<br />
zij haar blauw-fluweelen rokje terecht<br />
schikte, de mouwen van haar loodgrijze<br />
jumper aftrok. En toen zij een<br />
paar weerbarstige krulletjes, die coquet<br />
vdn onder haar kleine hoedje tevoorschijn<br />
gluurden, met de blanke, slanke<br />
vingers van haar rimpelloos voorhoofd<br />
wegstreek, merkte hij op hoe haar haren<br />
glanzend blond waren, en hoe 'n mooie<br />
natuurlijke garneer ing zij vormden te^en<br />
den binnenrand van haar groen iluweelen<br />
hoedje.<br />
Hoewel hij het tegenovergestelde was<br />
van wat men in de wandeling een vrouwengek<br />
pleegt te noemen — hij was al<br />
eon eincl over de dertig, en woonde<br />
BEZOEKT H<strong>ET</strong><br />
LUXOR<br />
PALAST<br />
- 25 -<br />
De<br />
op<br />
eerste schrede van mijnheer Irvun<br />
het verraderlijke pad der liefde<br />
hij dezen morgen voor het eerst van zijn<br />
leven zag, allerdwaast. Toch deed hij<br />
geen moeite haar tegen te gaan, want zij<br />
stemde hem genoeglijk, deed hem het<br />
leven goed en te leven waard schijnen ....<br />
Hij keek nu niet meer naar het meisje,<br />
maar zat te droomen achter zijn ochtendblad.<br />
Het rhythmisch gestamp van den<br />
trein deelde zich mee aan zijn gedachten,<br />
die hem allerlei fantasieën voor den<br />
geest voerden, waarvan zij —in zijn hart<br />
noemde hij haar reeds „de engel — het<br />
middelpunt vormde. Hij stelde zich voor<br />
hoe anders het leven voor hem zou<br />
wezen, als zij de taak van zijn zuster<br />
overnemen en in het vervolg voor hem<br />
zorgen wilde .... Hij zag zichzelf zitten
in een gezellige kamer .... zij speelde<br />
piano — dat zou ze natuurlijk kunnen!<br />
— en hij zat op een laag bankje bij haar<br />
en luisterde naar de tonen, die als parelen<br />
van haar slanke vingeren gleden ....<br />
. Door dezen uitroep van het meisje<br />
werd hij, plotseling in zijn zalige<br />
droomenjen gestoord. Hij liet de courant<br />
op zijn schoot vallen en keek haar verschrikt<br />
aan.<br />
„O !" — Er klonk angst uit haar<br />
stem. Haar handen tastten gejaagd<br />
naast haar, terwijl haar gelaat, waarop<br />
ineens een diepe blos verschenen was —<br />
mijnheer Irvun merkte de verandering<br />
dadelijk op ! — groote verlegenheid uitdrukte.<br />
Er kwamen tranen in haar oogen<br />
die zij hulpbehoevend naar hem opsloeg.<br />
,,Ik ben mijn taschje kwijt . . . ." stamelde<br />
zij verward.<br />
Een oogenblik wist mijnheer Irvun<br />
niet wat hij zeggen zou. Of beter : hij<br />
wist het wel, maar hij durfde het niet<br />
zeggen. Want op zijn lippen lag het om<br />
te antwoorden : „Het maakt niets uit,<br />
juffrouw. Alles wat ik bezit wil ik gaarne<br />
aan uw voeten leggen, en dat zal allicht<br />
meer zijn dan u in uw taschje hadt. En<br />
zelf wil ik er, o zoo graag, bij gaan liggen!"<br />
Hij voelde echter dat dit het meisje nog .<br />
wel eens verlegener kon maken dan zij al<br />
was, en daarom zei hij, toen zij voor de<br />
tweede maal gestameld 'had, dat zij haar<br />
taschje kwijt was : „Ach ! Hoe jammer !<br />
Ik hoop, dat dit geen groot verlies voor<br />
u beteekent !"<br />
Zij sloeg haar bruine oogen naar hem<br />
op, en hij zag hoe er lichtplekjes in<br />
H<strong>ET</strong>TY BECK, LUCAS WENSING EN MARIE STERNHEIM<br />
glansden als kleine stukjes vloeiend goud.<br />
„Neen, zoo heel erg~niet," kwam het<br />
van haar lippen en mijnheer Irvun<br />
constateerde weer bij zichzelf dat haar<br />
lippen wel bladen geleken van een<br />
donkerroode roos — zijn lievelingsbloem<br />
— waar de ochtenddauw op beefde.<br />
„Maar mijn kaartje is er ook in. En<br />
al het geld, dat ik bij mij had. — Wat<br />
moet ik beginnen ?"<br />
Mijnheer Irvun voelde een groote<br />
erkentelijkheid jegens het toeval in zich<br />
opkomen, omdat dit hem in staat gesteld<br />
had op zoo onverwachte wijze met het<br />
meisje nader kennis te maken. Hij<br />
maakte een geruststellende beweging<br />
en greep naar zijn portefeuille.<br />
„Wilt u mij veroorloven, u eenig<br />
geld te . . . ."<br />
„O neen, mijnheer, het is vreeselijk<br />
aardig van u, maar dat mag ik niet<br />
aannemen . . . ."<br />
„Och kom, het beteekent toch niets.<br />
Het is toch maar de kwestie van een<br />
kleine leening .... laten wij zeggen tien<br />
twintig gulden<br />
De blos op het gelaat van het meisje<br />
verdonkerde zich. En terwijl zij haar<br />
oogen neersloeg, zei ze bedeesd: —<br />
„Als u dan zoo vriendelijk wilt wezen . . .<br />
maar tien gulden zal wel voldoende<br />
zij a . . . Het is werkelijk al te goed van<br />
u ! Wilt u mij alstublieft uw adres geven,<br />
dan zal ik het u vanavond direct nog<br />
terugsturen als ik weer thuis ben<br />
„Daar behoeft u toch niet zoo'n haast<br />
mee te maken ! Ik zal er u heusch niet<br />
om lastig vallen," merkte hij lachend op.<br />
„Maar ik zal u in ieder geval mijn<br />
kaartje geven, dan kunt u het mij te<br />
gelegener tijd terugzenden !"<br />
Het meisje nam het blauwe briefje<br />
en het kaartje aan, en hij zag hoe fijne<br />
aartjes het marsaerblank van haar<br />
handjes doorkruisten en er de fragiele<br />
teerheid nog beter van deden uitkomen.<br />
. Zij wierp een blik op het kaartje.<br />
„Mijnheer John Irvun, Van Rietkade<br />
67, Steendijk."<br />
Als muziek klonk zijn naam hem in<br />
de ooren, toen zij dien hardop voorlas.<br />
„Ik zal u het geld vanavond nog sturen,<br />
mijnheer," zei ze. :,U heeft mij werkelijk<br />
uit een groote verlegenheid gered.<br />
Wat zou ik hebben moeten beginnen aan<br />
de controle zonder kaartje en geld ?"<br />
„O, men zou u zeker niets in den weg .<br />
hebben durven leggen en u zóó wel<br />
doorgelaten hebben !"<br />
„Hoe komt u daarbij ? Waarom zou<br />
ik geen kaartje moeten hebben ?"<br />
„Ik geloof niet, dat men er naar zou<br />
durven vragen. Ik althans niet!"<br />
Het meisje haalde de schouders op,<br />
maar lachte toch.<br />
„Alle menschen zijn niet zoo eoed<br />
als u !" • 6<br />
„Tegenover u moeten zij het wel<br />
zijn !"<br />
Het ijs was gebroken en onder aangenaam<br />
gekout zetten beiden hun reis<br />
voort. Mijnheer Irvun vertelde van zijn<br />
werk en hij liet vooral uitkomen dat hij<br />
nóch geëngageerd, noch gehuwd was,<br />
maar dat hij met zijn zuster samenwoonde.<br />
Want hij was stellig van plan<br />
alle mogelijke moeite te doen de kennismaking<br />
met „de engel" voort te zetten<br />
A N N I E OPGEVOERD DOOR H<strong>ET</strong> ENSEMBLE BOUBER<br />
Bouber, teruggekeerd tot zijn liefde voor Amsterdamsen volkstooneel, vergastte ons<br />
op de première van „Annie", „een brok Amsterdamsen leven in drie bedrijven en een<br />
voorspel" door Johan Elsensohn. De verdienstelijke auteur-acteur Elsensohn heeft ons<br />
eens willen toonen, hoe het gezinsleven niet moet zijn, en daar hij het blijkbaar erg<br />
duidelijk wilde maken, heeft hij in het gezin, dat hij ons voor oogen voert, de ellende<br />
zóó aangedikt en zóó aanschouwelijk gemaakt, dat de trieste stemming zich allengs<br />
van de toeschouwers meester maakt en men herademt, als men na eenige uren levensellende<br />
weer op straat staat. Maar wat de schrijver vergeten heeft is. dat het grootste<br />
gedeelte van het schouwburg-bezoekend publiek uitgaat om zich te amuseeren. en een<br />
beetje humor had daarom zijn „Annie" geen kwaad gedaan. Thans is het stuk te wrang; af<br />
en toe merkt men zelfs, dat de schrijver nog een handje narigheid aan zijn baksel<br />
toevoegde om indruk te maken. Het publiek blijkt echter al die droefheid niet te willen<br />
zien en „Anhie" is dan ook min of meer gevallen, in de dubbele beteekenis van het woord.<br />
Annie (Hetty Beck) is de dochter van een drinkenden vader (Jan Lemaire) en van<br />
een dito moeder (Aaf Bouber). Haar zuster<br />
Corrie (Marie Sternheim) is lichtzinnig, haar<br />
broer Herman (Arie Das) lijdt aan t.b.c.<br />
Ziedaar het gezin, waarin zij haar jeugd slijt.<br />
Als deze jeugd verdwenen is, trouwt zij met<br />
een braven man (Ben Groeneveld). Maar<br />
mama en papa hebben geld voor drank<br />
noodig en Annie verschaft hun dit, totdat<br />
haar man er achter komt en zijn schoonvader<br />
hardhandig de deur wil uitwerken.<br />
Hiertegen verzet zich Annie's kinderliefde en<br />
ziedaar: het conflict is er. En de schrijver had<br />
geen rust voordat de toeschouwers hun laatste<br />
tranen bij Annie's dood vergoten hadden.<br />
Of de trieste stemming zich ook van de<br />
medespelenden had meester gemaakt weet<br />
ik niet; in ieder geval zie ik het Ensemble<br />
Bouber liever op de planken met Amsterdamschen<br />
volkshumor. Gezien de geringe<br />
opkomst van het publiek, zal men hierop<br />
niet lang meer behoeven te wachten! E.\X/ AAF BOUBER EN H<strong>ET</strong>TY BECK<br />
- 26 -<br />
*' - H<br />
I^""«P • ,:<br />
- 27 -
en haar voor zich te winnen. Toen het<br />
gesprek even stokte, vroeg hij haar of<br />
zij óók naar de wedrennen ging. —<br />
Haar oogen begonnen bij die vraag te<br />
dansen van verrukking, maar er kwam<br />
een ernstige trek op haar gelaat toen zij<br />
antwoordde: „Neen, ik ga naar mijn<br />
oom. -Hij woont wel in Duinvliet, maar<br />
hij is oud en hij kan niet goed meer<br />
loopen. Ik ga hem vandaag wat gezelschap<br />
houden en ben vanavond weer<br />
in Steendijk terug."<br />
Toen mijnheer Irvun onder het praten<br />
door even naar buiten keek, bemerkte<br />
hij dat zij het doel van hun reis reeds<br />
bedenkelijk dicht naderden. Nog eenige<br />
minuten slechts, en zij zouden er zijn.<br />
Indien hij dus niet wilde, dat zij voorgoed<br />
uit zijn leven zou verdwijnen,<br />
moest hij zijn plan haar te vragen haar<br />
nog eens te mogen terugzien, spoedig<br />
ten uitvoer brengen. Ja, hij zou het haar<br />
vragen. Zij was zoo lief; zij moest ook<br />
goed zijn, en hem zijn vraag niet kwalijk<br />
nemen ....<br />
„Mag ik u niet eens wèèr zien ?" vroeg<br />
hij, en de.woorden waren hem over de<br />
lippen voor hij het zelf recht besefte.<br />
Het meisje keek hem verwonderd aan.<br />
„Ja, ik weet wel dat mijn vraag wat<br />
zonderling is na deze eerste en korte<br />
kennismaking. Maar zegt u maar, dat<br />
u mij nog eens ontmoeten wilt. Misschien,<br />
als u aan mijn verlangen gehoor wilt<br />
geven, gaat u ook een kleine genegenheid<br />
voor mij gevoelen .... Toe, zegt<br />
u maar dat u het doen zult<br />
Hij greep de hand van het meisje in<br />
de zijne en zij liet het toe, dat hij ze<br />
even vasthield.<br />
„Ik kan het werkelijk niet — wérkelijk<br />
niet . . . ." Maar haar oogen zeiden<br />
hem, dat zij het niet meende, en hij<br />
drong aan : „Wij hebben nog maar één<br />
minuut .... Zegt u mij maar, hoe laat u<br />
vanavond weer naar huis gaat, dan zal<br />
ik aan den trein zijn en kunnen wij, als<br />
u het goed vindt, samen gaan \" — Zijn<br />
oogen smeekten.<br />
„Het is eigenlijk niet, zooals het be<br />
hoort," zei ze, „maar u is zoo vriendelijk<br />
voor mij geweest . . . ." Zij sloeg haar<br />
oogen neer en zei schuchter : „Ik ga altijd<br />
om acht uur tien terug !"<br />
„Ik dank u !" zei mijnheer Irvun en<br />
hij had het meisje wel kunnen omhelzen.<br />
„Ik zal op u wachten<br />
De trein stopte en hij hielp haar uitstappen.<br />
— „Nu moet ik alleen gaan ;<br />
er zijn hier veel menschen die mij kennen,<br />
en als ze ons zien, weet mijn oom<br />
dadelijk dat ik met een vreemden heer<br />
gewandeld heb . . . ." zei ze, en met een<br />
heven glimlach nam zij afscheid van<br />
mijnheer Irvun, die haar bleef nakijken<br />
tot zij verdwenen was.<br />
BEZOEKT H<strong>ET</strong><br />
TOE^TÏIlr!<br />
TE DEN HAAG<br />
„IK KON DE V<strong>ET</strong>WORMPJES<br />
GEWOON WEGVEGEN".<br />
Er is een nieuwe, afdoende behandeling van<br />
vetwormpjes. Ze kunnen volkomen verwijderd<br />
worden zonder pijnlijk uitpersen en zonder<br />
ontsierende vlekken na te laten. Deze dame<br />
probeerde de nieuwe methode; leest eens,<br />
wat zij ervan zegt:<br />
Jk had ergen last van vetwormpjes op myn<br />
km, twee heele groote en een massa kleine.<br />
Ik behandelde ze met Radox, opgelost in een<br />
glas heet water en ik was overgelukkig toen<br />
ik zag dat ik ze alle met een ruwen handdoek<br />
gewoon kon wegvegen. Nu heb ik geen enkel<br />
vetwormpje meer in mh'n gezicht." E.B.<br />
U mengt slechts een theelepel Radox in<br />
een glas goed warm water, en behandelt<br />
de aangetaste plekken hiermee gedurende<br />
eenige minuten. Droog dan af met een ruwen<br />
handdoek en de vetwormpjes worden gewoon<br />
weggeveegd. Gebruik hierna een goede<br />
cold cream. Zorg dan dat de vetwormpjes<br />
voorgoed wegblijven, door steeds wanneer<br />
ge Uw gezicht wascht, wat Radox in het<br />
waschwater te doen. Radox maakt zuurstof<br />
vrij, het beste natuurlijke antiseptische middel<br />
en dit zuivert de poriën grondig en voorkomt,<br />
dat de vetwormpjes ooit weer terugkomen.<br />
Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar<br />
bij alle apothekers en drogisten a fl. 1.25<br />
per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene<br />
weken.<br />
Importeur N.V.ROWNTREE HANDELS MIJ.,<br />
Keizersgracht 124, Amsterdam (C).<br />
Hollandsche verpakking waarborgt echtheid.<br />
Hoewel mijnheer Irvun zich sterk<br />
voor wedrennen interesseerde, genoot hij<br />
er thans toch niet zóó van als anders. Het<br />
vooruitzicht, dien avond weer met „de<br />
engel" samen te zijn, belette hem'de<br />
races met aandacht te volgen. Hij verlangde<br />
naar de klok van acht uur ....<br />
Langen tijd voor het bepaalde uur was<br />
hij dan ook al op het station en wachtte<br />
... . Het was nu al vijf minuten over<br />
achten .... Zou zij niet met dezen trein<br />
mee komen ? Maar dan bedacht hij,<br />
dat ze 's morgens ook op het allerlaatste<br />
oogenblik gekomen was en dus ....<br />
Negen minuten .... De chef stond reeds<br />
met de groene schijf gereed om het<br />
teeken van vertrek te geven en nog was<br />
zij er niet .... Tien minuten .... De<br />
trein vertrok*. ... en zij was er niet ....<br />
„Misschien heeft haar oom haar opgehouden,"<br />
dacht hij, „en gaat zij met den<br />
volgenden trein !"<br />
Hij wachtte in de kleine wachtkamer,<br />
doodde den tijd met het drinken van een<br />
kop thee en door een praatje te maken<br />
met de beambten. Maar ook de volgende<br />
trein vertrok zonder dat zij gekomen<br />
was, en evenzoo de andere, tot den<br />
laatsten toe, waarmede. hij alleen, ten<br />
prooi aan een doffe verslagenheid, huiswaarts<br />
keerde. Hij kon zich niet begrijpen,<br />
waarom zij niet gekomen was. Zij<br />
had het hem toch beloofd, en hij wilde<br />
niet aannemen, dat zij hem voor den gek<br />
gehouden had. Zou haar oom soms ziek<br />
geworden zijn, zoodat zij bij hem had<br />
moeten blijven ? Of zou ze zélf<br />
Neen, daaraan wilde hij niet denken. Hij<br />
piekerde erover wat de reden kon wezen,<br />
maar vond geen oplossing. Hij hoopte<br />
maar, dat zij hem wel een verklaring<br />
zenden zou als zij het geld terug stuurde.<br />
Of zij hem dan echter een nieuwe plaats<br />
van ontmoeting zou durven mededeelen<br />
?<br />
Toen hij thuis kwam — over twaalven<br />
— was zijn zuster reeds naar bed,<br />
en begaf hij zich direct naar zijn slaapkamer.<br />
Den ganschen nacht deed hij geen<br />
oog dicht Zijn gedachten wijlden<br />
tusschen hoop en vrees en terwijl hij voor<br />
zich uitstaarde in het duister, zag hij<br />
het beeld van het meisje voor zich zooals<br />
hij haar dien morgen gezien had in den<br />
trein .... „De engel" ....<br />
Den volgenden morgen verscheen hij<br />
aan het ontbijt met kringen onder zijn<br />
oogen en met een alleronzaligst humeur.<br />
Na een korten groet aan het adres van<br />
zijn zuster vouwde hij zijn courant open<br />
en begon te lezen. Op de vraag.van haar<br />
of er nog nieuws was, antwoordde hij<br />
met een kort „Neen!" En toen zij weten<br />
wilde, waarom hij dan zoo naarstig las,<br />
verzocht hij haar barsch hem met rust<br />
te laten.<br />
„Zeg eens," repliceerde zij toen gepiqueerd,<br />
„als jij je de weelde permitteert<br />
naar de wedrennen te gaan en daar veel<br />
geld te verliezen, moet je er hier niet<br />
over uit je humeur wezen !"<br />
„Veel geld verliezen ?" deed hij verbaasd.<br />
„Ik heb niet eens gewed ! Dat<br />
doe ik nooit !"<br />
Een • vernietigende blik trof hem.<br />
„Waarom moest ik je dan telegrafisch<br />
geld zenden ?"<br />
„Geld zenden ? Mij ? Wanneer ?"<br />
„Gisteren. Toen je in Duinvliet was!"<br />
,,Ik heb geen geld gevraagd!"<br />
„Niet ? En dit telegram dan f" — Zij<br />
stond op en liep naar een vaas op den<br />
schoorsteen. Het telegram dat zij eruit<br />
haalde, reikte zij hem zonder een woord<br />
meer te zeggen toe.<br />
Mijnheer Irvun vouwde het formulier<br />
open en las : „Zend telegrafisch / 20c—,<br />
poste restante, Duinvliet. John."<br />
Tweehonderd gulden ? Poste restante ?<br />
Duinvliet ? Wat beteekende dat ? Wie<br />
had dat telegram gestuurd ? Plotseling<br />
ging hem een licht op ! „De engel" —<br />
die hem had laten wachten ! Hij had<br />
haar zijn adres gegeven. Zij wist, dat hij<br />
met zijn zuster samen woonde. Een<br />
diepe vouw kwam er op zijn voorhoofd<br />
en een leelijk woord ontsnapte aan zijn<br />
lippen ....<br />
„Zeg .je wat?" vroeg zijn zuster<br />
hatelijk.<br />
„Neen, niks I" bromde hij, zich weer<br />
verbergend achter zijn courant, die hij<br />
evenals den vorigen morgen in den trein<br />
niet las, omdat hij óók weer aan „du<br />
engel" dacht!<br />
MIJNHARDT's<br />
Hoofdpijn-Tabletten 60"<br />
Kiespijn-Tabletten.. 60 ct<br />
Laxeer-Tabletten...60 ct<br />
Zenuw-Tabletten. 75 ct<br />
Maag-Tabletten. 75 c «<br />
Bij Apoth. en Drogisten<br />
Liras DQDMffl<br />
dooK-OLIVER5ArSD/5<br />
Kennings -schraapte zijn keel.<br />
Ik heb aan hem 't behoud van mijn leven<br />
te danken," antwoordde hij. „Wat zijn moraliteit<br />
evenwel betreft in dat opzicht<br />
heb ik bepaald een afkeer van hem. Ik zal<br />
je nu precies vertellen wat er in me omgaat<br />
" (Zonder er zich eigenlijk van bewust<br />
te zijn, had hij haar met „je aangesproken).<br />
„Toen je me zooeven vertelde,<br />
dat jij het halssnoer hadt, kreeg ik een ontzettenden<br />
schok, omdat hij me den ketting<br />
al eenigen tijd geleden had laten zien en<br />
vertelde aan hoeveel meisjes hij hem al<br />
gegeven had. Ze stuurden hem het sieraad<br />
terug, wanneer zij genoeg van hem hadden,<br />
of liever gezegd wanneer hij hen begon<br />
te veronachtzamen en daarna begon<br />
hij onmiddellijk naar een ander uit te kijken<br />
die hij er mee kon vereeren. Als ik<br />
in jouw plaats was, dan zou ik hem de parelen<br />
terugzenden. Ik geef je zelfs het recht<br />
hem te schrijven wat ik je vertelde. Het<br />
spijt me ontzettend, dat ik hem ooit hier<br />
heb uitgenoodigd. Hij heeft volkomen mijn<br />
achting verloren, omdat hij zijn woord met<br />
Er was een harde, strenge klank in Kennings'<br />
stem.<br />
Wat beloofde hij dan? vroeg uva.<br />
„Dat hij zich behoorlijk zou gedragen,<br />
zoolang hij mijn gast was."<br />
Eva boog zich een weinig naar voren.<br />
Het viel niet te ontkennen, dat ze thans wat<br />
zenuwachtig was.<br />
Denkt u alsjeblieft geen kwaad van<br />
hem," zei ze. „Hij heeft zich behoorlijk<br />
gedragen tegenover me. Daarvan kunt u<br />
verzekerd zijn. Het spijt me heel erg te<br />
moeten hooren, dat de parelen eerst aan<br />
anderen hebben toebehoord, maar misschien<br />
was hij dat vergeten, toen hij ze mij gaf.<br />
Zullen we nu verder over de inrichting van<br />
uw huis praten?"<br />
Kennings was maar al te blij, het gesprek<br />
een andere wending te kunnen geven.<br />
Hij had gezegd wat hij zich als man van<br />
fatsoen tot plicht rekende. Gelukkig, was<br />
Lame al uit Engeland verdwenen, en<br />
hoopte hij van harte dat Eva hem binnenkort<br />
volkomen zou vergeten.<br />
„Ja, laten we over het huis praten, zei<br />
hij en niet lang daarna waren ze volkomen<br />
in hun plannen verdiept. Het jonge meisje<br />
wilde in die oogenblikken met geweld aan<br />
iets anders denken, en tenslotte gelukte het<br />
haar ook. Zoodra ze weer thuis was, ging<br />
ze naar haar kamer, nam een vel papier en<br />
begon Pat te schrijven. Ze had er eem onweerstaanbare<br />
behoefte aan haar gedachten<br />
over te brengen.<br />
„Mijn eigen, liefste Pat," schreef ze.<br />
„Gisteren schreef ik je een brief vol aanbidding<br />
en verlangen, maar ik ben nu bang,<br />
dat je het epistel, waaraan ik op het oogenblik<br />
bezig ben, niet zoo aantrekkelijk zult<br />
vinden. Ik moet je een paar vragen stellen,<br />
omdat ik nu eenmaal geen rust zal hebben<br />
alvorens die beantwoord zijn.<br />
Lieveling, heb je het geld, dat je voor<br />
onze wittebroodsweken besteedde, van Sir<br />
William Kennings geleend? Hij zei dit terloops<br />
en ik weet, dat het juist in dien tijd<br />
was, dat je mij een zekere som gegeven<br />
hebt. Dit is een minder prettige gedachte<br />
voor me, omt'.at IK nog een gedeelte van<br />
dat gold in mijn bezit heb — alles wat je<br />
me in Cornwall gaf — en ik wil dat liever<br />
niet houden.<br />
Verder gaat het over het parelsnoer, dat<br />
je me gaf. Ik dronk vanmiddag thee in het<br />
Heerenhuis, en verloor den ketting, daar<br />
de sluiting kapot schijnt te zijn. Sir William<br />
vond het snoer, herkende het, en vertelde<br />
me, dat je dat sieraad vroeger al eens<br />
aan andere meisjes hadt gegeven. Natuurlijk<br />
zou hij zooiets niet gezegd hebben, als<br />
hij geweten had, dat we getrouwd waren.<br />
Hij verkeert in de meening, dat je met me<br />
flirtte en ik tot op zekere hoogte onder je<br />
betoovering was geraakt. Hij weet met dat<br />
ik ontzettend veel van je houd en je vrouwtje<br />
ben. Wil je me eens gauw op bovenstaande<br />
vragen antwoorden?<br />
Had je misschien twéé colliers? Die mogelijkheid<br />
bestaat toch, en kun je mij er<br />
wel een van gegeven hebben, is het met?<br />
Natuurlijk wist ik, dat je een flirt was: je<br />
hebt je nooit als iets anders voorgedaan.<br />
Het kan me ook niets schelen, wat je in<br />
het verleden misdeedt, maar ik zou de gedachte<br />
niet prettig vinden, dat je me iets<br />
qegeven hadt, wat andere menschen met<br />
meer wilden hebben. Wees er alsjeblieft<br />
niet boos om, lieveling.<br />
Ik heb je gisteren zulk een langen brief<br />
geschreven, dat ik er vandaag nog schrijfkramp<br />
van heb. Ik heb tenminste in mijn<br />
vingers het gevoel alsof ik reumathiek heb.<br />
„Denk u alsjeblieft<br />
geen kwaad van hem," zei ze<br />
- 29<br />
Er is verder geen nieuws. De dagen lijktn<br />
precies op elkaar. Ik rijd 's morgens rntt<br />
vader mee om de patiënten te bezoeken en<br />
's middags help ik Sir William met de inrichting<br />
van zijn huis.<br />
Mijn ring is nog niet terecht: ik vind het<br />
vreeselijk. Ik wilde dat je me een anderen<br />
stuurde, zelfs al was het maar een koperen.<br />
Ik heb zonder een ring niet het gevoel alsof<br />
ik getrouwd ben, te meer daar je zoo ver<br />
van me afzit.<br />
Lieveling, ik houd zoo onbeschrijfelijk<br />
veel van je en verlang naar je. Pat, waarom<br />
vind je het niet goed, dat ik Sir William<br />
van alles op de hoogte breng en waarom<br />
vraag je hem niet je een betrekking in Engeland<br />
te willen bezorgen? Ik weet, dat je<br />
het afschuwelijk vindt in Indië, en we hooren<br />
bij elkaar te zijn. Bovendien heb je den<br />
heelen oorlog meegemaakt en was je al<br />
jaren vóór dien tijd in het leger, zoodat je<br />
per slot van rekening geen loopbaan werkelijk<br />
opgeeft, maar je alleen daaruit terugtrekt.<br />
Bedenk eens hoe heerlijk het zou zijn<br />
Je kon dan tijdelijk bij ons komen wonen,<br />
totdat Terry getrouwd was. Hoe meer ik<br />
er over denk, des te heerlijker lijkt het me<br />
Kan het niet gebeuren?<br />
Schrijf me alsjeblieft heel, heel veel. Als<br />
het mogelijk is, iederen dag een krabbeltje,<br />
zoodat ik met elke mail een brief heb.<br />
Je eigen Eva.<br />
P.S. Ik heb je lief, ik heb je lief. Ik ge<br />
loof, dat ik veel meer van jou houd dan<br />
jij van mij."<br />
Eva's brief bereikte Lame in Port Said.<br />
Tegelijkertijd ontving hij een epistel van<br />
zijn kleine actrice-vriendinnetje, Zoë, met<br />
wie hij den laatsten dag van zijn verlof in<br />
Londen een paar heerlijke uren had doorgebracht.<br />
Hij veronderstelde dat beide meisjes een<br />
antwoord van hem verwachtten, en daarom<br />
nam hij met een zucht plaats voor een<br />
schrijfbureau en begon te schrijven. Hij besloot<br />
maar tegelijk een epistel aan Kennings<br />
te verzenden.<br />
Toen de brieven voor Eva en Zoë klaar
y" ^^<br />
waren, beging hi/ de groote vergissing ze<br />
in de enveloppen te sluiten, waarin ze niet<br />
thuis hoorden. En deze vergissing ontdekte<br />
hij eerst, toen het reeds te laat was de<br />
fout te herstellen.<br />
Natuurlijk hinderde het bitter weinig, dat<br />
Zoë Eva's brief ontving, redeneerde hij,<br />
maar het was minder prettig, dat Eva Zoë's<br />
brief kreeg, want het was hoogst onaangenaam<br />
dat het onschuldige jonge meisje<br />
een brief onder de oogen kreeg, dien hij aan<br />
het luchthartige actricetje had geschreven.<br />
Het was nu echter eenmaal gebeurd en<br />
het eenige wat hij doen kon, was een anderen<br />
brief aan Eva schrijven en op het<br />
geluk te rekeneiT, dat zij dien, waarin hij<br />
een verklaring had gegeven van het gebeurde,<br />
het eerst zou openen.<br />
Toevalligerwijze werden de twee brieven<br />
echter met verschillende bestellingen bezorgd:<br />
den eersten kreeg Eva namelijk met<br />
den ochtendpost en den tweeden des<br />
middags.<br />
Hoe groot was haar verbazing, toen ze<br />
het opschrift las. „Zoë, liefste lieveling".<br />
Ze las door; het was haar alsof haar oogen<br />
aan het handschrift gekluisterd waren en<br />
ze met geen mogelijkheid kon ophouden.<br />
„Ik heb zoo juist je brief ontvangen en<br />
heb hem verschillende malen aan mijn lippen<br />
gedrukt, waardoor ik probeerde iets<br />
terug te krijgen van die paar heerlijke uurtjes<br />
na de voorstelling in je flat<br />
Je bent een duivelinnetje en ik ben krankzinnig<br />
op je. Ik begrijp op het oogenblik<br />
nog steeds niet, waarom ik je al niet veel<br />
eerder was komen opzoeken.<br />
Ik zal je echter vertellen, waarom dat<br />
eigenlijk gebeurde. Ik werd erg verliefd op<br />
een jong meisje, dat ik buiten ontmoette,<br />
en toen scheen ik eigenlijk aan niets anders<br />
te denken. Het lag allerminst in mijn voornemen<br />
met haar te trouwen maar ze ging<br />
zich aan me hechten en ik was toen eigenlijk<br />
voor alles te vinden.<br />
Na ons trouwen hebben we slechts één<br />
dag met elkander doorgebracht en daarna<br />
ging ze weer weg. We kunnen met geen<br />
mogelijkheid samenwonen, omdat ze nog<br />
door verschillende dingen aan haar huis<br />
en vader is gebonden. Het spreekt vanzelf<br />
dat ik een groote dwaasheid beging, dat<br />
zie ik maar al te goed in. Ik geloof dat ze<br />
mijlen ver boven me verheven is, en ze<br />
had een beteren man verdiend. De jaren<br />
in Indië hebben me niet bepaald gereserveerder<br />
gemaakt ten opzichte van vrouwen,<br />
bovendien heb ik altijd de voorkeur geschonken<br />
aan meisjes met temperament.<br />
Allerliefste, ik houd op, en smeek je niet<br />
al te veel met andere mannen te flirten,<br />
want dan breng je me buiten mezelf van<br />
razernij en zou ik je wel kunnen vermoorden.<br />
Niettemin ben ik verwaand genoeg te<br />
gelooven, dat je een beetje van me houdt.<br />
Ja, ik had geen paraplu en kon<br />
er dok geen leenen<br />
>Sl"J«s])=, Utrecl.t, Arnnem, Groningen<br />
EEN ABONNE AAN ONS GEZONDEN M ^ f ^ t ^<br />
DAARAAN IS EEN BOEK VERBONDEN C^>rta.^-rh^^<br />
HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE<br />
M©;xm''^IBTOKilL[F<br />
90<br />
H<strong>ET</strong> MELKDIË<strong>ET</strong> VOOR DE HUID _==<br />
's Morgens en 's avonds ge<br />
bruikt voor het wasschen<br />
van het gezicht, zult U<br />
spoedig bemerken,<br />
dat Uw teint gezond, Uwe<br />
huid zacht, gaaf en stevig<br />
wordt en kleine huidaandoeningen<br />
verdwijnen.<br />
^ ^ t r ï ï t t Den Haag en U öntvitf Teen keurig"doosje monsters.<br />
]<br />
Waarom zoudt U<br />
Langer Lijden?<br />
Krabben ert wrijven maakt'tjeukenerger.<br />
Ge beschadigt de huid en kunt 's nachts<br />
niet slapen. Koop een flacon D.D.D De<br />
eerste druppels doen de jeuk reeds bedaren<br />
en bezorgen U een rustigen slaap.<br />
D.D.D. brengt altijd verlichting, omdal<br />
het diep in de poriën dringt en daai<br />
de ;»ekteklemen doodt Het is geen vettige<br />
zalf, maar een heldere vloeistof.<br />
Ekzeem, uitslag en andere huidaandoeningen<br />
wijken spoedig voorD.D.D.<br />
Koop nog heden een flacon van f 0.75<br />
of f 2.50 bij Uw Apotheker of Drogist.<br />
n n n ondersteunt de heilzame<br />
M ' U , W " werking der D.D.D.Vloei<br />
Z E E P stof en houdt de huid<br />
gezond, f 1.— per stuk. B 1<br />
HEBT GIJ AL EEN<br />
ABONNÉ OPGEGEVEN?<br />
J<br />
lARENA<br />
ROTTERDAM<br />
TELEFOON 10330, 15018<br />
VAN 1630 November<br />
NIEUW PROGRAMMA<br />
Dagelijks<br />
2<br />
VOORSTELLINGEN<br />
2.15, 8.30 UUR<br />
Zon en Feestdagen<br />
3<br />
VOORSTELLINGEN<br />
2.15, 5, 8.30 UUR<br />
Ie voorstelling 25 et. tot 75 et.<br />
Incl. sted. belasting<br />
2e en 3e voorstelling 50 ct.tot fl.50<br />
DJ ALLE VOORSTELLINGEN HBT<br />
OEHEELE PROGRAMMA<br />
tegen Rheumatiek, Ischias, Spit, Influenza,<br />
Jicht, Griep, Spierpijn, Hoofden Zenuwpijn<br />
: ..=_7JT i,i,:„„ f «TB fveelvoordeeliger in't gebrul*)
• i<br />
WOORDEN VAN DIRK GOZEWIJN VAN BEEK<br />
Wiegend. Qlfcoupkthwegelj/K.j<br />
3<br />
% r r Ö ^ = ^ ?<br />
O ttid/, methaarzil./'reH ha, reM ^^^m<br />
Oma, met haar z, v ren haren, In haar oogen, die zacht glanzen,<br />
7.f AIS . e > n k a .T° aI Van rCinen daUW '<br />
S P ie & elt zich fl f haar jonge tijd,<br />
Z,t ,jv „g b.j het raam te breien, En ze denkt aan vroeger jaren:<br />
Haar handen blank, gaan gauw,<br />
[gauw, gauw.<br />
'n Stille droom, vol werk'lijkheid.<br />
MELCHERT SCHUURMAN Jr.<br />
kte een au,..<br />
Oma, door het licht beschenen,<br />
Een guitig lachje om haar mond,<br />
Leeft weer gansch haar meisjesjaren:<br />
't Is of voor hèèr geen tijd bestond.<br />
MAI5QN ODIOT 7 PLACE DE LA MADELEiNE.'pIriTji<br />
Fabriek van<br />
Artistiek<br />
Zilverwerk<br />
Gevestigd<br />
m<br />
1930<br />
Specialiteit<br />
voor<br />
geschenken<br />
in zilver<br />
en verzilverd<br />
metaal<br />
GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE<br />
Red. en Adm.: Oalgewater 22, Leiden. Tel. 760 Postrekening «880 L^HHHHHRBRBHS<br />
Verschtfnt wekeiyks - Prfls per kwartaal f 1.95