Lees het volledige interview met Richard Krajicek in - Ja! Magazine

4 MENING OPMERKELIJK
REDACTIONEEL 5
JALEZERS OVER:
Engelse hangjongeren
verjaagd met varkenspoep
nedzat:
,,Wat een creatieve oplossing, zeg!
Van mij mogen ze deze maatregel
ook in Nederland invoeren. Want
er zit toch niemand te wachten
op een kluit bierlurkende jongeren
in de achtertuin?”
Het stadsbestuur in het Britse Middlesbrough
heeft een bijzondere manier gevonden om de
overlast van een groep hardnekkige hangjongeren
op te lossen: stinkende varkenspoep.
Buurtbewoners klaagden maandenlang steen
en been over jongeren, die elke avond op een
veldje in hun wijk verzamelden om samen bier
te drinken. Vooral de oudere bewoners voelden
zich onveilig. De gemeente besloot hierop om
een grote lading stinkende varkensmest op de
ontmoetingsplek te lozen. Sindsdien zijn de
jongeren niet meer op het veldje gesignaleerd.
Wat vinden de lezers van Ja! hier allemaal van?
eric:
,,Die ambtenaren hebben het
IQ van een bos uien! Nu zijn de
jongeren weliswaar verdwenen,
maar de buurt zit nog steeds met
een lading varkensstront opgescheept.
Dat stinkt niet alleen,
maar trekt ook allerlei ongedierte
aan. Over overlast gesproken...!”
Yvonne en erik:
,,Een gemeente die een paar kuub
varkenspoep in een woonwijk
loost? En ík moet elke dag met
een plastic zakje de keutel van
mijn hond opruimen, anders
krijg ik een boete van honderd
euro.”
kees:
Dalia en robin:
,,Dat gemeentebestuur neemt het
gezegde ‘We zullen ze een poepie
laten ruiken!’ wel heel letterlijk!”
,,Ik vind het een onzinnige
maatregel. Je kunt de jongeren
wel wegjagen, maar dan gaan ze
gewoon een kilometer verderop
in een andere wijk bier drinken.
Ze kunnen die jongens beter een
eigen plek geven. Dan los je het
probleem écht op.”
NIEUWS
UIt absUrDIstan
Italiaanse
schapen
moeten
luier om
Een schapenhoeder in de Italiaanse stad
Fasano moet zijn wollige beesten voortaan
een luier omdoen, als hij met ze de openbare
weg op gaat. Dat heeft de rechtbank bepaald.
Burgemeester Lello di Bari stoorde zich zo
aan de vele schapenpoep op de stoep, dat hij
de hoeder had verplicht alle uitwerpselen
van zijn vee op te ruimen. De herder zag het
echter niet zitten om elke dag met keutelzakjes
in de weer te gaan en stapte naar de rechter.
Die stelde de burgemeester in het gelijk,
omdat de schapenontlasting een gevaar
zou vormen voor de volksgezondheid en
de verkeersveiligheid. Overigens stelde de
rechtbank dat de schapenhoeder zijn weidevelden
ook kan bereiken zonder daarvoor
de openbare weg te moeten betreden. De
herder kan dus ook zijn route wijzigen.
Student hangt eigen
schilderij in Pools
Nationaal Museum
Een Poolse student heeft ingebroken bij het
Nationale Museum in de stad Wroclaw om
zijn eigen schilderij op te hangen tussen de
beroemde kunstwerken. De beginnend
kunstenaar had namelijk niet het geduld
om ‘een jaar of veertig’ te wachten tot het
eventueel op een eerlijke manier een plekje
in het museum zou krijgen. Het duurde
overigens drie dagen, voordat de beveiliging
het vreemde schilderij aan de muur ontdekte.
De directeur van het museum zag er de
humor wel van in. ,,Het is een gevatte en
artistieke actie.” Het schilderij is nu te
bewonderen in het café van het museum en
zal binnenkort worden geveild. De opbrengst
gaat naar een goed doel.
Hup Richard!
Het lijkt wel een trend. Bijna iedere bekende
Nederlander is tegenwoordig verbonden aan
een goed doel. Van het Rode Kruis tot de
stichting Konijnen met een Hazenlip; overal
duiken tv-gezichten op als ‘ambassadeur’
van één of andere goede zaak.
Maar vaak vraag ik me af: is de BN’er er
voor het goede doel of is het goede doel er
voor de BN’er? Vaak gaat het namelijk om
gevallen sterren, die al een tijdje van de buis
verdwenen zijn, die plotseling met zielige
puppie-ogen in een wervingscampagne
opduiken. ,,Word donateur! Want voor ons
fantastische werk hebben we het geld hard
nodig.” Maar als je doorvraagt wat ‘hun’
stichting precies doet, komt er vaak
onduidelijk gebrabbel uit.
Dat geldt niet voor Richard Krajicek. De
beste Nederlandse tennisser aller tijden zet
zich al sinds 1997 met hart en ziel in om
kansarme kinderen te laten sporten. Met zijn
zelf opgerichte Richard Krajicek Foundation
trekt de voormalig Wimbledon-winnaar
de achterstandswijken in, waar de meeste
BN’ers met een grote boog omheen rijden.
Richard had er ook voor kunnen kiezen om
de rest van zijn leven op een strandstoel op
de Bahama’s te gaan zitten. Maar in plaats
daarvan heeft hij door de jaren heen, geheel
vrijwillig, al 80 sportveldjes aangelegd. En
het mooie is; Richard Krajicek loopt er niet
mee te koop. Je zult hem niet met zielige
hondenogen in een wervingsspotje zien.
Richard is puur en oprecht. Iemand die de
handen uit de mouwen steekt.
Het verbaasde ons dan ook niets dat Richard
onmiddellijk tijd maakte voor een interview
in Ja!. Hij klonk alsof hij er zelfs een beetje
trots op was. En wij zijn trots op onze
oud-tennisser. Hup Richard, hup!
Sander de Kramer, Hoofdredacteur