Kiwoord nr 21 - Koninklijk Instituut Woluwe

IRIS
PRISMA
Ri4
TOR
Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE
K i OORD
december 2011 – nr 21
DRIEMAANDELJKS

december 2011 - nr 21 2
IN DIT NUMMER
3
4
5
12
20
21
22
23
24
Voor-Kiwoord
Nu en dan...
Activiteiten Ri4
Activiteiten Iris/Prisma
Activiteiten TOR
Verslag Gebruikersraad 18-10-11
Dank u Sinterklaasje
Lief en leed
Agenda
Een halve eeuw
Financiële steun van CERA
december 2011 – nr. 21
Met de steun van
✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap
✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie
directie Welzijn en Gezondheid
✓ Patronaat van het Koninklijk Instituut Woluwe.
COLOFON
Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE
K i OORD
IRIS
PRISMA
Ri4
TOR
december december 2011 2011 – nr 21
DRIEMAANDELJKS
Redactieraad
Marc Brans, Lut Devroede, Noortje Janssens, Piet
Ketele, Jos Leemans, Stefan Torrekens, Geert Van
Daele, Lieven Van Langenhoven, Mieke Van Loo, Peter
Van Mossevelde
Hoofdredacteur
Lut Devroede, Noortje Janssens, Jos Leemans
Eindredactie
Noortje Janssens
Redactiesecretariaat
lut.devroede@fracarita.org
(voor het insturen van teksten)
Foto’s en tekeningen
Ineke Zimmerman, leerkrachten BuBaO, opvoeders TOR,
Marjan Imbrechts, Koen Cordier, Silke De Smedt, Belinda
Vets, Joke Geirnaert, Jim Dewaelheyns, Nele De Breucker,
Lieve Petit-Jean, Lut Devroede, Erik Bonckaert
Verantwoordelijke uitgever
Piet Ketele
Opmaak en druk
Drukkerij De Ridder
Stationsstraat 36
1745 Opwijk
Contactgevens:
Koninklijk Instituut Woluwe
Georges Henrilaan 278
1200 Sint-Lambrechts-Woluwe
Tel. 02/735.40.85 • Fax 02/733.24.63
ki.doven.en.blinden@fracarita.org
cover:
Sinterklaas op bezoek bij Ri4
K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle
bewoners en personeelsleden van de campus
Koninklijk Instituut Woluwe.
Oplage: 550 exemplaren
Webversie: www.kiwoluwe.org
De website is ook toegankelijk voor blinden.

VOOR-K i WOORD
Een uniek geschenk.
“Is het een geschenkje?”, vraagt de verkoopster terwijl ze met haar ene hand het boek toont en met de
andere hand het rolletje glanzend lint zoekt.
“Ja hoor”, zeg ik, werp nog een laatste blik op de kaft en knik tevreden.
Even tevoren was ik de boekhandel binnengestapt om een boekenbon te kopen, een geschenkje voor
een goeie vriendin. Interessant toch zo’n bon, het bespaart je een zoektocht en je doet geen miskoop.
Maar het liep anders …
‘Geschenken doen aan boeken denken’ en ‘Je vindt hier meer dan je zoekt’ vertelde de affi che in het
uitstalraam. En zo gebeurde het ook. Zoeken, ik was het echt niet van plan, een bon zou het worden,
maar langs mijn weg naar de kassa stonden ze zo verleidelijk op mij te wachten: de Top10-fi ctieromans,
de kookboeken van Jeroen, de reisgidsen. Toch even vastpakken, een achterfl ap lezen, een stukje tekst
binnenin, en ineens klikte het. Dit neem ik mee voor Lieve, dat zal ze graag lezen en meteen kreeg ik
zelf een gelukzalig gevoel.
Want bij de keuze van een geschenk toon je dat je iemand kent, dat je weet wat hem of haar blij maakt.
Je geeft geen euro’s, maar een stukje van jezelf. En, eens het pakje opengemaakt, is het een blijvende
herinnering aan de vriendschap.
Natuurlijk kan je de bal misslaan met een fout parfum, wollen sokken die kriebels geven, een T-shirt van
K3 … ongewenste geschenken, binnenkort te koop op ebay, januari is een topmaand.
En natuurlijk is een aankoopbon een goeie uitvinding. Maar stel je voor: een kerstboom vol kleurrijke
envelopjes met liefde in euro’s, één voor jou en één voor mij. Heel effi ciënt, dat wel, maar veel kans dat
de bon in een lade verdwijnt en stress bezorgt als de gebruiksdatum nadert.
Misschien moeten we elkaar eens wat vaker een uniek cadeautje geven. Cadeautjes die niet in alle haast
gekocht zijn op een koopzondag waar we met z’n allen in rijen de kassa’s doen rinkelen. Gewoon af en
toe tonen dat we elkaar graag zien. Niet alleen met Kerstmis.
Overdaad schaadt, maar elke dag een vleugje kerst, dat smaakt naar de hemel!
Van ons krijgen jullie alvast dit nieuwe boekje. Elke tekst, foto en tekening is met veel zorg gemaakt
door groot en klein van het instituut. Als dat geen uniek geschenk is!
Maak gauw het strikje los en droom met ons mee over prof. Eenstein, Sinterklaas, Tarzan, Fear Factor...
Veel plezier en een fi jne kerst gewenst!
Jos Leemans
3
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 4
Nu en dan …
Waakzaam zijn en in alles wat
op ons afkomt een kans zien
Nu en dan een engel:
met een woord van bemoediging, met een perspectief van hoop.
Nu en dan een herder:
met de warmte van de eenvoud,
met de taal van de harde werkelijkheid.
Nu en dan een vreemdeling:
met een wereldwijde blik met wijsheid uit andere culturen.
Nu en dan een ster:
houvast in tijden van verwarring,
licht in de donkere tunnel.
Nu en dan een stal:
om te schuilen tegen tegenwind, tegen verkilling.
Nu en dan wat stro of hooi:
om uit te rusten om te herstellen.
Nu en dan een kind:
om onze kwetsbaarheid niet te vergeten
om onze dankbaarheid niet te verleren.
Nu en dan zoals Maria en Jozef:
zorg om de ander, trouwe zorg,
zorg tot in de moeilijkste momenten.
Nu en dan
het geschenk van goede collegialiteit en vriendschap
en de zaligheid van het feest, van het brood en de wijn op onze tafel.
Zo wordt onze inzet herboren,
zo blijft het komende jaar
altijd weer nieuw.
Jean-Paul Vermassen
Samen komen we tot een tafereel van kerst!
Broeder van Liefde

Om te beginnen maakten we een milkshake met banaan, melk en ijs. Sommige
kinderen deden er zelfs cacaopoeder in.
Nadien bakten we bij meester Jody cakejes. Dit waren speciale cakejes want er
zat kleurstof in.
Om ook de vogeltjes niet te vergeten, maakten we vetbollen. We hopen dat
de vogeltjes hier lekker van kunnen smullen!
Zeepbel Klas Juf Ruth
Dag beste techniekvrienden, hier ben ik weer, prof Eenstein! Ik zal jullie weer eens meenemen
in de wonderlijke wereld van techniek. Vandaag zal het langs alle kanten vliegen, met
deze 'superdeluxerietenvliegtuigjes'.
Wat heb je nodig? karton, rietjes, plakband en een schaar.
Hoe ga je te werk?
1. Knip 2 stroken karton van 2,5 cm breed, één strooklengte van 12 cm en een van 24 cm.
2. Maak nu 2 kartonnen ringen. Zorg dat de uiteinden 1 cm overlappen. Plak vast met plak
band.
3. Knip het plooibare deel van de rietjes af.
4. Plak de rietjes tegen de kartonnen ringen. Kijk naar de tekening! En vliegen maar!
4. Probeer nu zelf ook nieuwe modellen uit: met 1, 2, 3 ... rietjes, of probeer andere vormen
in plaats van de ringen!
Veel techniekplezier.
Prof. Eenstein
Kookknap!
Deze maand had de Zeepbel een project rond koken.
De Techniekrubriek
van prof. Eenstein
5
Ri4
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 6
Ri4
De Wafelkoningen
Naar jaarlijkse traditie hebben we dit jaar ook weer massa’s wafels
verkocht.
Dit jaar zijn Ruben, Sarah, Robin, Lerna, Noah (ontbreekt op de
foto) en meester Jody onze wafelkoningen: 3 x Hoera!
Langs deze weg willen we iedereen bedanken die heeft geholpen
bij de verkoop alsook alle kopers/eters. In de volgende KiWOORD:
een overzicht van wat de juffen met de centen hebben gekocht.
Smakelijke groetjes
Het wafelteam
GON aan zee
Het jaarlijkse GON-weekend ging dit jaar van 16 tot 18 september door in Blankenberge.
Het was spannend afwachten in
het station van Leuven, die vrijdagavond.
Wie gaat er mee? Wat
gaan we doen? Een 12-tal opgewonden
GON-leerlingen vertrokken
richting Blankenberge met
een horde enthousiaste GONbegeleiders.
De jeugdherberg De
Wullok zou de uitvalsbasis worden
voor een weekend vol plezier
en leuke activiteiten. Het weer
viel jammer genoeg niet mee,
maar dat kon de pret niet bederven.
Op het programma: een bezoek
aan Sea Life, een tochtje per gocart,
een stadsspel, gezelschapsspelletjes,
lekker eten …
Helaas moeten alle sprookjes en
leuke verhaaltjes ooit eindigen.
Zondagmiddag nam de groep dan
maar de trein huiswaarts, maar
aan de reacties op Facebook etc.
te zien, werd er nog lang over
nagepraat en was het zeker voor
herhaling vatbaar. Wordt vervolgd?!
Enkele reacties van de kinderen:
• Zonder onze geweldige GON-begeleidsters was het nooit zo een tof en gezellig
weekend geworden.
• Het was een heel gezellig GON-weekend! Veel plezier! Hopelijk volgend
jaar hetzelfde sfeer!
• Het waren echt superleuke dagen op GON-weekend! Leuke activiteiten!
Echt gezellig en heel goed geamuseerd! Hopelijk volgend jaar nog eens GONweekend
doen!
• Bedankt voor het zalige weekend! Ik hoop dat volgende jaar ook een geweldige
sfeer/weekend komt!
• Doe zo voort en het activiteiten en spelletjes was geweldig! Tot volgend
jaar!
• Ik wil volgend jaar terug GON-weekend zoals dit, laat de sfeer maar komen!
Alleen zou ik graag fuif gehad hebben.
• Ik vond het een supertof weekend. Ik wil het graag nog eens doen volgend
jaar maar misschien voor een weekje…
• Het GON-weekend was supertof! Hopelijk volgend jaar opnieuw met een
party’ke!!!
• Op GON-weekend met nieuwe doven/slechthorenden wordt de groep nog
hechter en dichter bij elkaar. Eigenlijk ben ik benieuwd wat na het weekend
gaat gebeuren.
• De weekend was plezant: lekker eten, nieuwe mensen ontmoeten,… Alleen
jammer van het weer, de rest prima!
• ’t Was tof weekend met Sea-Life en go-cars en fotospel. Maar jammer dat
zaterdagavond geen activiteiten meer was. Hopelijk komt volgende keer nog
een GON-weekend.
Ineke Zimmerman - GON-coördinator BuBaO

Na het avondeten werden de tafels proper
gemaakt en uit elkaar geschoven.
Bij ‘Junglespeed’ was iedereen uiterst
geconcentreerd; goed kijken en snel
zijn is hier de boodschap!
Het was een zeer leuke avond, helaas
kwam bedtijd sneller dan verwacht …
Er komt zeker een vervolg!
Silke De Smedt
Spelletjesavond
Op dinsdag 22/11 organiseerde Alexander een spelletjesavond op internaat.
De spelletjes werden uit de kast gehaald
en al snel was iedereen aan het
spelen.
Aan de andere tafel werd ‘Carcassonne’
gespeeld: gigantische steden werden
gebouwd, weides verschenen en elk
landweggetje werd bezet.
7
Ri4
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 8
Ri4
Week van het bos
Op woensdag 12 oktober gingen we naar het speelbos met Zeepbel A
Gewapend met een zak en stok gingen we op zoek naar bosschatten.
Petanque in het bos
En daarna maakten we een kunstwerk met alle kastanjes,
blaadjes en eikels die we in het bos vonden.
Belinda Vets en Joke Geirnaert

HELM-magazine is een echt tijdschrift dat gemaakt
wordt voor en door leerlingen van de lagere school.
Wie nieuwtjes of artikels heeft, mag die doorgeven
aan Gust, Dieter of Tim (Zeepbel B of klas Ester).
Tim Van Steelandt
Iedereen was dol op Lina en dat was duidelijk
wederzijds. Lina liet zich graag om de beurt
vasthouden en knuffelen. Juf Lien was als
eerste aan de beurt, ze kon bijna niet wachten
om dat schattige baby’tje in haar armen
te houden! Lina vond dat allemaal wel dik
oké, zoveel aandacht! Maar in de armen van
juf Leen kregen we Lina’s stemmetje voor het
eerst te horen: huilbui-alarm! Gelukkig lag
het niet aan juf Leen, Lina had honger en wij
zouden het geweten hebben! Mama Lies nam
haar dochtertje graag weer eventjes bij haar
om een fl esje te geven. Na een stevige maaltijd
was het de beurt aan juf Sofi e. Het duurde
niet lang of Lina viel voldaan in slaap. Niets
stoorde haar in haar slaap, ook niet dat enthousiaste
gepraat van al die juffen! Volgende
in de rij was juf Caroline. Lina deed even haar
oogjes open, maar zag dat het goed was. Ze
sliep al snel weer verder. Om de rij af te sluiten,
mocht Lina nog even naar juf Nele en
haar twee fl inke dochtertjes Emma en Eline.
Als echte moedertjes hielden de meisjes het
kleine kindje in hun armpjes. Juf Nele keek
HELM – MAGAZINE
Het leukste (en enige) magazine op school!
Op bezoek bij Lina
Tijdens de herfstvakantie trokken we met het hele
Watervalteam naar Leuven om op babybezoek te
gaan. Lies Renders beviel op 6 oktober van een
eerste dochtertje, Lina. Na een maand vol spanning
afwachten, kregen we eindelijk de trotse ouders
en hun prachtige baby te zien!
vertederd toe naar dit mooie plaatje! Na al
die aandacht werd Lina weer in haar wiegje
gelegd en namen wij afscheid van mama Lies,
papa Bert en dochter Lina.
De kinderen van haar klas waren erg nieuwsgierig
naar het kleine kindje van juf Lies!
“Komt juf Lies vandaag naar school?”, “Heb
je een foto van Lina?”, “Is Lina mooi?”, waren
enkele van de vele vragen die de kinderen
sinds de geboorte van Lina dagelijks stelden.
Samen telden we op de kalender af tot de
dag dat juf Lies en Lina op bezoek zouden
komen.
Na de herfstvakantie was het zover: Juf Lies
en dochtertje Lina kwamen op bezoek. De kinderen
vonden Lina “superschattig”, “heel erg
klein”, “zo mooi”. Het was leuk te zien dat ze
erg verwonderd waren over die kleine baby.
Er werd een mooie foto gemaakt met juf Lies,
haar dochtertje en haar leerlingen!
Juf Sofi e en juf Caroline
9
Ri4
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 10
Ri4
FM in de Schelp
Misschien hebben jullie ook al gemerkt dat juf Inge er soms bijloopt als Madonna … Het gaat hier niet om
een nieuwe look maar om een testperiode van FM- apparatuur!
Juf Inge draagt daarbij een zender met
microfoon op haar hoofd en wat zij zegt wordt
rechtstreeks naar de ontvangers gestuurd. Alle
kinderen hebben elk een ontvanger rond hun
hals. Dankzij de zender en de ontvanger horen
de kinderen nu veel beter wat de juf vertelt.
Dat komt omdat andere achtergrondgeluiden
weggedrukt worden. De apparaten ‘filteren’ het
geluid van de bron (de stem van juf Inge) en
de storende geluiden klinken minder hard. Ook
zal de stem van juf Inge van veel dichterbij
klinken en daardoor beter hoorbaar zijn voor
de kinderen.
Als je minder goed hoort zijn achtergrondgeluiden
en de afstand van de spreker heel
storend voor het begrijpen van de boodschap.
Het vraagt dan veel concentratie om naar de
juf te luisteren. Dankzij het FM-systeem gaat
dat veel makkelijker. Nu kunnen de kinderen
de juf zelfs verstaan als ze met haar rug naar
hen staat. Inge kan zelfs door de klas lopen,
of op een bord schrijven, terwijl het spraakniveau
gelijk blijft. Het geluid klinkt dan de
hele tijd alsof Inge vlak voor hen staat. En als
de kinderen het toch opeens te luid vinden,
kunnen ze ook zelf het volume regelen.
Zowel de klas van juf Inge als de klas van juf
Annelies testen het nieuwe materiaal uit. Na
de kerstvakantie kunnen wellicht alle kinderen
van de Schelp genieten van deze nieuwe
technologie!
Dit vinden alvast Inge en haar leerlingen van
de nieuwe technologie:
“De kinderen reageren spectaculair. Ik kan
zonder mondbeeld spreken en ze verstaan mij.
Ook turnleraar Geert geeft dit aan. De lessen
verlopen vlotter en ik kan gewoon praten. Ik
hoef me bijna niet meer aan te passen. Ze
genieten ook van de intonatie van mijn stem.”
(juf Inge)
“Ik vind het leuk. Ik hoor nu alles veel beter.
Soms krijg ik er wel hoofdpijn van.”
“Het is beter nu maar soms is het ook vervelend.
Het is al gebeurd dat ik juf Annelies hoorde
praten in
haar klas! Of
als juf Inge
iets uitlegt
aan iemand
anders dan
hoor ik dat
ook heel
luid.”
Woordje uitleg over FM:
FM-systemen zijn ontwikkeld om de verstaanbaarheid te verbeteren in een luidruchtige
omgeving of een plaats waar het begrijpen moeilijk is: bijvoorbeeld: op de fiets, in een
klaslokaal, in een museum ... Dankzij radiogolven wordt wat de spreker zegt rechtstreeks
verzonden naar de groep met een ontvanger. De FM is verbonden met de hoorapparaten.
De persoon die spreekt, draagt de zendermicrofoon om de hals. Door gebruik te maken van
radiogolven, zendt het FM-systeem spraaksignalen naar de luisteraar, die een FM-ontvanger
draagt. Zo horen de personen met de ontvanger het brongeluid heel duidelijk.
De radiogolven worden niet tegengehouden door muren of objecten en hebben best een ver
bereik. Dit betekent dat kinderen met hoortoestellen in andere klassen eveneens het signaal
van een zender verder weg kunnen oppikken. Daarom is het belangrijk dat, als er meerdere
groepen FM gebruiken, er verschillende kanalen worden gebruikt. Enkel de ontvangers en
zenders op eenzelfde kanaal zullen het signaal van dat kanaal oppikken.
Karin De Coster

21 januari 2012
Is iedereen flink geweest?
Sinterklaas kwam op 7 december langs bij Ri4! Dit is een fotoverslag van
het bezoek van de Heilige Man aan de kinderen van Zeepbel A.
Hij las voor uit zijn boek. Waren de kinderen van Zeepbel A wel flink
geweest dit jaar??
Het antwoord was JAAAAAAAAAAA!!! Elk kind kreeg iets lekkers.
Belinda Vets
Ri4
nodigt u en uw familie
graag uit
voor een hapje,
een drankje,
kinderworkshops,
een verhalenwandeling,
en een gezellig samenzijn!
Welkom vanaf 15.30 u.
Georges Henrilaan 278
1200 St.-Lambrechts-Woluwe
11
Ri4
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 12
Iris/Prisma
Relaas van een
Tarzan met hoogtevrees
Adembenemend, cool, avontuurlijk, geweldig en toch een beetje beangstigend.
Met die vijf woorden kan je kort en bondig de sportdag van de eerste graad samenvatten.
Al een aantal jaren
is de sportdag
een vaste waarde
en terecht. Met de
nodige lenigheid en
behendigheid baanden
onze leerlingen
zich weer een weg
door touwen, banden,
netten en andere
hindernissen.
Het nodige klim- en
klauterwerk zorgde voor een fijne dag waarop leerlingen
en leraren elkaar en zichzelf op een andere
manier leerden kennen.
Er werd getwijfeld, nagedacht en gegild, maar met
de passende aanmoedigingskreten werd het voor
Herfstcartoon van Jim 5 Kan-I
de meeste deelnemers toch gemakkelijker om de
angst te overwinnen.
Ook ik heb mezelf overtroffen. Een avontuurlijke
uitdaging ga ik nooit uit de weg, maar ik heb wel
last van hoogtevrees. Het was dan ook met enige
onzekerheid dat ik de leerlingen volgde op de
‘Tarzan-hindernis’. Toen ik bovenaan het platform
stond, voelde ik de sluimerende angst zich meester
maken van mijn lichaam. Ik zag de gapende diepte
en het leek alsof de hele constructie samen met
de omringde bomen mee bewoog met de wind. En
toch liet ik mezelf vallen en slingeren. Wat een
aanmoedigende menigte al niet kan doen!
Weer een overwinning erbij!
Joachim Borms

Er was
eens...
Het is niet altijd gemakkelijk
om op tijd te komen
als je Sinterklaas heet.
Jaarlijks wordt de boot klaargemaakt om de komst van Sinterklaas aan te
kondigen in België. Maar deze keer zijn er wel een paar problemen.
Onze eigen Pieter verzon een sterk verhaal over die andere Pieten, en ook
over de Sint natuurlijk... maar niet over de echte, of toch...? Lees maar…
“Hoe vaak heb ik je al niet gezegd om niet zo hard te rijden!”, klonk het bijtend. Op het hoofd van Peter klopte
een ader terwijl hij Jan bestookte onder de minst complimenteuze opmerkingen over zijn rijstijl.
“Door jou, zitten we hier met panne! Zo kom ik te laat! En ik ben de man die Hulp-sinterklaas speelt! Wat gaan ze
tegen de kinderen zeggen?" Sorry, maar een van de zwarte Pieten heeft te hard gereden en daardoor is de motor
gesprongen." De rest van de crew viel Peter bij.
“Ja, Jan, we hadden het nog zo gezegd. En wat nu?!”, klonk het joelend. Jan wreef met een zwart geschminkte
hand over zijn al even zwarte neusbrug.
“Heeft er iemand soms een mobieltje bij?” vroeg hij tegen beter weten in. Peter plukte zenuwachtig aan zijn witte
baard.
“Ja hoor, en het risico lopen dat hij rinkelt terwijl een kindje op mijn schoot zit? Gebruik je hersenen eens, ze zijn
er niet om klinkklare onzin te verkondigen!”
Dat is de druppel die de emmer deed overlopen voor Jan, hij mepte Peter omver. Waarop die zijn mijter gebruikte
om Jan een klap te geven tegen zijn hoofd. Door al de stress en de adrenaline stortten de andere Pieten zich ook
in het gevecht.
De politie kreeg een telefoontje dat 'Sinterklaas in gevecht is met zwarte Pieten’. De agent geloofde het niet, maar
op aandringen van zijn collega, die wel zin had in een verzetje, gingen ze ernaar toe. Het was een hele klus voor
de agenten om de vechters uit elkaar te halen. Pas toen de staf brak, konden ze Sinterklaas/Peter inrekenen. Ze
werden met zijn allen in de politiewagen gestopt.
“Stoute kinderen krijgen de roe”, zei een van de agenten lachend.
Bij de boot.
Nog iemand die aan zenuwachtigheid leed was Lars. Hij was degene die ‘Operatie Sinterklaas’ regisseerde. Eén fout
en hij ging de geschiedenis in als kinderhater. Hij werd nog zenuwachtiger bij die gedachte. Waar bleven Peter en
zijn zwarte Pieten? Nog even en dan moesten ze vertrekken. Hij keek op zijn horloge en zag dat er nog vijftien
minuten waren, hij verzette zich tegen de neiging om op zijn knieën te vragen aan God of er een klein wonder
mocht gebeuren. Dat zou hem zijn laatste restje waardigheid kosten.
Zijn secretaresse, Liesje, merkte zijn nerveuze bui op en besloot voorlopig niks te zeggen over het feit dat de koffie
op was. Als Lars in zo'n bui was, dan kon hij haar om de meest onbenullige reden ontslaan.
Opeens hoorde ze het geklepper van paardenhoeven, haar opluchting was onbeschrijfelijk toen ze Peter op zijn
schimmel en de zwarte Pieten aan zag komen.
“Kijk dan, meneer! Daar is Peter!”, gilde ze. Lars keek en wreef in zijn ogen. Dan keek hij nog eens. In stilte zei
hij een dankbaar gebed aan God. Mirakels gebeuren dus nog.
Peter, die waardig bleef onder al de commotie, stapte in de boot samen met het paard en de rest.
“Man! Waar bleef je zolang! We waren bijna vertrokken zonder jou!”
“Ik had wat probleempjes”, zei Peter opmerkelijk rustig.
“Jajaja. Dat hoef ik allemaal niet te weten. Ken je je tekst?”
“Tekst?”, zei Peter verbaasd.
“Je tekst van Sinterklaas! Je weet wel: brave kinderen krijgen cadeautjes en stoute kinderen de roe. Dat soort
dingen.”
“Ah ja, die tekst ken ik van buiten. daar kunt u héél van zeker zijn”, zei hij met een ongewone schittering in zijn
ogen.
13
Iris/Prisma
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 14
Iris/Prisma
“Mooi zo!”, Lars wreef net niet in zijn handen. “Over een halfuur komen we aan. Dan moet je waardigheid en
heiligheid uitstralen.
“Ik had geen idee dat Sinterklaas spelen zo veel dingen behelsde”, zei de man laconiek.
'Tja, daaraan had je eerder moeten denken.'
In het politiekantoor
“Dus, u bent Sinterklaas”, vroeg de commissaris met een uitgestreken gezicht.
“Neen! ik spéél Sinterklaas en ik moet dringend op! Laat ons vrij!”, riep Peter wanhopig uit.
“Mooie Sinterklaas bent u. Vechten op een snelweg. En dan nog wel met uw zwarte Pieten.'
“Euh … dat was een meningsverschil.” “Bloedneuzen, kapotte staf. Ik weet niet wat u een gevecht noemt, maar
ik vind dit toch straffer dan een ‘meningsverschil’.“ Je kon bijna de aanhalingstekens horen in de stem van de
commissaris.
“Lars vermoordt me”, zuchtte Peter terwijl hij samen met de rest in een cel werd opgesloten.
“Jij beweerde toch dat jij Sinterklaas moest spelen?” Peter werd wakker uit zijn dagdroom.
“Ja!”, zei hij hoopvol. Misschien hadden ze het begrepen, misschien kon hij toch nog op, weliswaar te laat, maar
beter laat dan nooit.
De agent haalde een draagbare televisie en bracht die voor Peters ogen. Hij zag tot zijn ontzetting op het scherm
dat de stoomboot al bijna aangemeerd was en hij zag duidelijk hoe een in het rood gekleed gedaante naar de
menigte wuifde.
“Toevallig is daar al een Sinterklaas”, zei de agent grinnikend. Nu was hij er volledig van overtuigd dat hij met een
gek te maken had. Hij bekeek de zwarte Pieten die nog altijd met elkaar aan het ruziën waren. Herstel, zei hij bij
zichzelf, een paar gekken.
Peter zakte in mekaar toen de agent wegging. De Zwarte Pieten gingen naar hem toe.
“Wie was dat op het scherm?”, zei Jan.
“Waarschijnlijk een vervanger die Lars gelukkig nog wist te vinden, het probleem is nu dat de politie ons niet meer
gelooft. Ze denken wat wij ontsnapte gekken zijn en zullen waarschijnlijk het gekkenhuis bellen.”
Op de boot.
De kade ziet zwart van de mensen die gekomen zijn om hem te zien, besefte Sinterklaas. Hij voelde het geloof
stralen van al die kinderen. Het geloof welde in hem op. Hoe lang geleden is het nog dat hij dat voelde?
Het paard hinnikte nieuwsgierig. Sinterklaas streelde hem op zijn flank.
“Rustig maar, straks kom jij aan de beurt”, fluisterde hij.
Een Piet rent naar hem toe.
“Weet u het zeker, Sinterklaas?”, vroeg hij.
“Ja, natuurlijk. Wat moet ik anders? Kijk daar eens, Piet
en vertel me eens wat je ziet.”
“Overal staan mensen.”
“Ja, en al die kinderen zijn gekomen om Sinterklaas te
zien. Weet je wel hoe erg het zou zijn als Sinterklaas
niet komt? Dan zijn ze hun geloof kwijt, dan kunnen ze
nooit meer de magie van zes december voelen. En daar
zijn ze nog te jong voor.”
Het gegil werd luider toen de boot aan de kade aankwam.
“Kom, we gaan Sinterklaas spelen”, glimlachte Sinterklaas.
Lars grijnsde toen hij zag hoe Peter op zijn paard reed
tussen de rijen kinderen door. Die vent deed het fantastisch. Hoe hij zo de waardigheid uitstraalt. Lars kneep zijn
ogen dicht tot smalle spleetjes. Je kan zelfs de touwtjes waarmee de baard vastzit niet zien! Hij was zijn geld
dubbel en dik waard. Op dat moment viel hem iets op. Het paard, het leek wel te veranderen zodra kinderen hem
aaiden. Lars wist niet goed hoe hij het moest zeggen. Het leek wel echter geworden. Alsof dat paard eerst niets

meer was dan een schim. Hij merkte niet de hoefafdrukken op. En dat ze pas verschenen halverwege de weg naar
de stoel.
Sinterklaas wel.
“Zie je, nu geloven ze ook weer in jou”, fluisterde hij tegen zijn schimmel.
Een zachte hinnik kreeg hij als antwoord. De Pieten deden hun werk, in elke opgestoken hand vloog een paar
pepernoten.
Toen Sinterklaas van zijn paard afstapte en op de troon ging zitten, staken de Pieten met hun capriolen vuurwerk
af. Aan de verrukte kreten te horen was dat een goed idee. Vanaf dan ging het snel, opeens was het laatste kind
van zijn schoot afgesprongen. Iedereen, zelfs, de volwassenen, geloofden even met hart en ziel in wat ze zagen.
Later zouden de volwassenen dat gevoel kwijtraken, maar de kinderen zouden het niet vergeten.
Sinterklaas kwam binnen in de boot.
“Geweldig! Hoe je dat deed met dat boek! Je wist blijkbaar altijd wat ze gedaan hadden!”, zei een dolgelukkige
Lars.
Sinterklaas lachte, en ging zijn kajuit binnen. Daar stonden zijn Pieten op hem te wachten.
“Het is weer tijd, baas”, zei een van hen. “We moeten terug.”
“Ja, Sinterklaas is weer een afspraak nagekomen. En het was leuk om weer eens tussen de mensen komen. Dat is
te lang geleden”, zei Sinterklaas.
Buiten de kajuit kreeg Lars een telefoontje van de politie. De agenten hadden zich na een tijdje laten overtuigen.
Zeker toen bleek dat geen van de gekkenhuizen gekken kwijt waren.
“Wat? Peter zit vast? Maar wie dan ... Ja, oké bedankt. Wat zegt u? O ja, hij is inderdaad de Sinterklaas die ik vroeg,
dus laat hem vrij ... Wie de vervanger is? Goeie vraag. Ja, dag. ”Lars fronste zijn wenkbrauwen en ging de kajuit
binnen. Kajuit? Eerder een sneeuwvlakte. Daar zag hij dat het plafond verdwenen was. In plaats van een dak was
het een open hemel met sneeuwwolken.
“Baas! Er is iemand!” riep een zwarte Piet tegen Sinterklaas. Die draaide zijn paard naar Lars toe.
“Ach, dag Lars. Het spijt me maar ik moet gaan”, zei Sinterklaas.
“Wie bent u?”, vroeg Lars met grote ogen.
“Wie denk je?”
“De échte Sint?”
“Ja.”
“Maar waarom?”, vroeg hij verbijsterd.
“Omdat Sinterklaas te laat ging komen en dat kon ik niet laten gebeuren. Voor alle kinderen en mensen die altijd
een kind zijn gebleven, daarvoor kwam ik. Geloof is een krachtig iets. Maar het kan ook zo makkelijk uitdoven als
een kaars. Als niemand meer in mij gelooft, besta ik hier niet meer. ”Sinterklaas en de Pieten waren ondertussen
al naar boven aan het zweven.
“Nu ga ik, maar op zes december keer ik terug op de daken. Open dan dit.”
Sinterklaas wierp Lars een pakje toe. Het paard begon te steigeren en reed naar omhoog de hemel tegemoet.
“Vaarwel Lars. Het ga je goed.” Die zin kon Lars nog net opvangen. De sneeuwvlokken kwamen tot stilstand, de
kajuit keerde terug samen met Lars in de echte wereld.
“Vaarwel, Sinterklaas.”
Zes december.
Het werd ochtend. Lars opende zijn pakje en zag dat er in een kartonnen doos een blauwe modelauto zat.
Hij glimlachte als hij naar buiten keek en zag dat het sneeuwde.
Met dikke vlokken.
Pieter Jorissen – 5 IB
15
Iris/Prisma
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 16
Mini Rock op 16-11-11
Op woensdag 16/11 hebben we in samenwerking met het jeugdhuis De Schakel een klein festival georganiseerd,
in het kader van de 14-daagse van gelijke kansen en diversiteit.
In de namiddag konden de jongeren kiezen uit verschillende workshops zoals graffi ti, rap, koken, torbal, rolstoelbasket,
streetdance … Alle jongeren hebben genoten van deze namiddag en hebben ook veel bijgeleerd.
’s Avonds zijn we dan met iedereen naar het jeugdhuis gegaan om te gaan luisteren naar talent van bij ons en
van buitenaf. Er zijn jongeren die genoten hebben
van de optredens, anderen die achter de bar hebben
gestaan of hebben gepraat in de rustige ruimte.
Kortom: een geslaagde dag en zeker voor herhaling
vatbaar!
Heide Bartholomees
Iris/Prisma
Stille wandeling
Tijdens de voormiddag van woensdag 19 oktober kwamen er geregeld donkere wolken over, maar na de middag klaarde
het wel op en kon de ‘stille wandeling’, die door de Werkgroep Relaxatie gepland en voorbereid was, toch plaatsvinden.
Met vijf IRIS1-leerlingen en vier begeleiders namen we plaats in het busje van Ward. Sara (de psychologe) had
iedereen op het hart gedrukt dat de ‘stille wandeling’ reeds begon vanaf het ogenblik dat iedereen op de bus
stapte. De rit naar het park in Oudergem duurde een eeuwigheid als je geen woord
mag zeggen! In het park aangekomen, zette Sara ons op weg voor een stille tocht
doorheen het in herfstkleuren omgetoverde park. De bedoeling van de wandeling
was om even het hoofd leeg te maken; even stil te staan in deze jachtige, stresserende
en luidruchtige tijd.
We hielden halt bij de vijvers waarop sierlijke zwanen het decor vormden. Een aantal
leerlingen voelde aan (dikke) boomstammen, takken, mos … en in gebarentaal werd
er zelfs uitleg gegeven. Af en toe kregen we het gezelschap van een eekhoorntje.
Na een korte regenbui konden we opnieuw genieten van het zonnetje op ons gezicht
en met volle teugen de frisse boslucht inademen.
De eerlijkheid gebiedt ons om te zeggen dat de verplichte zwijgregel toch af en toe
eens (onbewust) overtreden werd, maar over het algemeen hield iedereen zich toch
strikt aan het wandelen in stilte. Het is een feit dat, wanneer je zwijgend wandelt,
er veel meer aandacht is voor de omgeving, de geluiden, de geuren …
Aangekomen bij een bank aan de oever van één van de vijvers, werden de
deelnemers getrakteerd op een minipicknick met cake, warme chocomelk en
fruitsap.
Sommigen deelden een stuk van hun droge koek met de zwanen, eenden en
andere watervogels.
Na de onderbreking trokken we verder voor het laatste deel van de wandeling.
De begeleiders zwegen bewust en aan de leerlingen werd de keuze gelaten: praten
of in stilte verder stappen. De meerderheid koos voor het laatste.
Als afronding van de wandeling was er een terugkoppelingsmoment, waar Sara en Christiane een aantal vragen
aan de leerlingen stelden over hun ervaringen als blinde of slechtziende tijdens zo’n stille wandeling. Algemeen
gesteld hield iedereen er een heel positief gevoel aan over en vond een dergelijke tocht een aanrader en voor
herhaling vatbaar.
Ward haalde ons terug op met het busje en ja … tijdens de terugrit werd er volop gebabbeld!
Alain Verdeyen

Een ochtend op het internaat
In de Vuurtoren begint het te leven vanaf
6.30 u. Dan kruipt Birgit al onder de douche
om de dag fris te kunnen starten. Tegen
7.05 u. komt Frederik toe in de leefgroep. Hij
ontbijt mee met de groep. Sommige jongeren
staan om 7 u. zelfstandig op, andere hebben
graag dat ze gewekt worden. Ten laatste moet
er opgestaan worden tegen 7.15 u. Abel en
Dylan douchen om 7 u. zodat ze op tijd klaar
zijn voor het ontbijt. De tafeldienst moet ook
in de ochtend gedaan worden, meestal op eigen
initiatief. Soms krijgen we een speciaal
ontbijt en zorgen de opvoeders voor eitjes of
verloren brood. Op woensdag krijgen we een
reep chocolade en op vrijdag mag er cornfl
akes gegeten worden. Het ontbijt duurt van
7.30 u. tot 8 u. Vanaf 7.45 u. mogen diegene
Een middag op internaat
Wij eten met onze leefgroep in de refter. Het
eten wordt geserveerd om 12.15 u.. Dit wil
zeggen dat de tafel voor ons gedekt wordt en
afgeruimd. We worden dus eigenlijk een beetje
verwend! We zitten aan twee tafels en op die
manier verloopt het eten heel rustig. Op het
menu staan soep, groenten, vlees/vegetarische
en rijst/aardappelen of pasta. Van deze vier
dingen moeten we drie dingen proeven. Dus
we hebben elke middag de keuze om 1 ingre-
Dagboek van De Vuurtoren
Deze leefgroep werd dit schooljaar opgestart binnen de lokalen van de vroegere Ahadi-leefgroep. We merkten sinds
vorig jaar op dat een deel van onze jongeren niet alleen nood heeft aan structuur maar ook aan ‘zorg’. De Vuurtoren
staat in voor jongeren waarbij het accent meer ligt op zorg: nog meer individuele aandacht, meer tegemoet komen
aan zowel de sociale, emotionele en medische noden en behoeften van de jongeren zelf.
Zoals je al in de vorige Kiwoord kon lezen, maakt het ontstaan van de leefgroep Vuurtoren deel uit van onze visie van
de Prisma-afdeling, waarbij we binnen de leefgroepen nadruk leggen op structuur, zorg en zelfstandigheid. En hierbij
zijn deze thema’s bij de ene leefgroep wat meer aanwezig dan bij de ander en wordt vanuit deze visie ook gewerkt.
Wie zijn we?
We zijn de Vuurtoren en wij zijn een internaatsgroep van de afdeling Prisma. In onze groep hebben we 10 bewoners,
allemaal jongeren van 13 tot 17 jaar met een autismespectrumstoornis. Van deze 10 bewoners blijven 6
jongeren een hele week op internaat: Birgit, Aerin, Abel, Dylan, Pieter en Mathias. Hans die blijft een halve week,
d.w.z. van maandag tot woensdagnamiddag. Robin, Frederik en Simon zijn semi-intern en zijn minder vaak aanwezig
in de groep. Toch zijn ook zij een belangrijk deel van onze groep. De opvoeders zijn met drie: Frank, Doke en
Marjan vinden het heel leuk werken in de Vuurtoren!
die klaar zijn al van tafel en kunnen ze hun
verder klaar maken om naar school te gaan.
Voor we naar school gaan poetsen we nog de
tanden, maken we de boekentas en zorgen we
ervoor dat ons bed op orde is en de kamer netjes.
Wanneer dit allemaal in orde is kunnen
we om 8.15 u. naar school vertrekken (waar
het speeltijd is).
diënt te laten vallen. Dit verloopt meestal
zeer vlot. Bij het afruimen proberen we toch
een beetje te helpen zodat de mensen van de
keuken niet te veel werk hebben. Het etensafval
moet in een bakje en het andere afval
in een ander bakje. We leggen het bestek bij
elkaar en de borden en glazen op een stapel.
Om 12.35 u. mogen we van tafel gaan om te
spelen op de speelplaats. Een dessert mag je
nemen maar dit moet niet.
17
Iris/Prisma
december 2011 - nr 21

Een avond op internaat
december 2011 - nr 21 18
Iris/Prisma
16.30 u.: iedereen komt stilaan toe in de leefgroep.
We ontdekken samen het persen van
sinaasappels en merken dat het lekker is. De
anderen hebben geen zin in fruit en eten niets.
Ze zitten bij elkaar op de kamer. Hans doet
zijn kamerkuis.
17 u.: de tv gaat aan. De computertijd gaat
in. We krijgen bezoek van Jeroen uit De Steiger.
Mathias maakt een wandeling naar het
park. Hij heeft zin in frisse lucht. De laptops
worden ook boven gehaald. Er wordt op
pc’s gespeeld en muziek gemaakt. Het is heel
rustig en aangenaam in de leefgroep. Iedereen
heeft wat te doen en kan zich rustig bezighouden.
17.45 u.: Pieter en Abel dekken de tafel. Ze
doen dit prima en kunnen dit helemaal zelfstandig.
18 u.: iedereen wast zijn handen om erna aan
tafel te gaan. Aan tafel heerst een ontspannen
sfeer, er wordt gebabbeld en gelachen.
18.15 u.: de eersten gaan van tafel. Enkele
anderen vinden het leuk om uitgebreid aan
tafel te blijven zitten. Om 18.30 u. moet iedereen
terug van tafel zodat diegene die van
dienst is zijn tafeldienst kan doen. Dit wordt
prima gedaan.
18.30 u.: iedereen vindt weer zijn eigen activiteit.
Sommigen gaan op de computer, anderen
kijken tv, er wordt op de PlayStation
gespeeld en anderen zitten alleen of gezellig
samen op de kamer.
Speciale activiteiten
Maandag: fi tness en drumles
Dinsdag: piano en Woord
Woensdagnamiddagactiviteit met de leefgroep:
dit jaar al gedaan:
• Koninklijk Paleis + tentoonstelling Technopolis
• Bewonersvergadering + bezoek park of ziekenhuisbezoek
Birgit
• Kermis Leuven
• Wandelen in Zoniënwoud
• Verfraaien van de leefgroep: post-it war
• Bewonersvergadering + Gezelschapsspelen
• Koken: dessertenbuffet: Chocomousse – Moelleux
– Apfelstrudel – Ananasmuffi n
• Vrije activiteit
• Bewonersvergadering + kringspelen
19 u.: tijd voor kameruur. Iedereen moet om
19 u. op zijn kamer zijn en wie huiswerk
heeft, moet dit eerst maken. Wanneer ze graag
hulp willen dan mogen ze dit vragen. De
opvoed(st)er kijkt de agenda’s en gedragskaarten
na. Het kamermoment is soms ook de
gelegenheid voor een individueel babbeltje. Op
dinsdag is daar geen tijd voor want om 19.30
u. wordt de eerste muzikale kandidaat, Birgit,
naar de muziekschool gebracht. We wandelen
samen naar de muziekschool tijdens de wandeling
kunnen we altijd leuk babbelen. Ik ga
terug om de volgende lichting te gaan halen.
Ook Defi n volgt piano en Abel volgt woord.
Beide lessen starten om 20 u. Ik ga met Birgit
terug naar het internaat en daarna is het de
beurt om Defi n weer te gaan halen.
20.30 u.: het laatste deel van de avond is ingegaan.
In onze leefgroep wordt er elke avond
naar ‘Thuis’ gekeken. Mathias is grote fan,
Abel kijkt mee en we krijgen ook bezoek dat
mee komt kijken: Niels en Sander van de Kameleon.
Dorien van Ahadi komt ook geregeld
mee kijken, maar deze week is ze ziek.
21 u.: tijd voor de eerste jongeren om te gaan
slapen. Het slaapritueel wordt ingezet: tanden
poetsen, pyjama aandoen, een babbeltje
slaan en de oogjes gaan toe. De anderen kijken
tv, werken op de computer of praten samen
op de kamer.
21.30 u.: de volgende lichting gaat slapen,
zelfde ritueel.
22 u.: de oudsten gaan naar bed. Zij doen dit
zelfstandig, ze zijn daar oud genoeg voor. Alle
oogjes toe en de avond zit erop.
• Mini-Minirock
• Bowling
• Vrije activiteit
Donderdag: Kookactiviteit of bibliotheek
Marjan Imbrechts

Wat vinden de jongeren?
Leuke en minder leuke activiteiten
• Leuk: koken, bowlen, gezelschapsspelen, muziekles …
• Minder leuk: bewonersvergadering
• Mini-Minirock was leuk omdat er leuke workshops waren. De laatste show duurde te lang.
Namiddagactiviteiten
• De kookactiviteiten vind ik geweldig! De uitstappen zijn ook redelijk leuk.
• Er is bijna geen activiteit dat niet leuk is!
Tweedaagse
• Ik kijk er heel hard naar uit! Het is mijn eerste keer maar het lijkt me leuk.
Taken
Deze zijn op zich niet vervelend, maar leuk zijn ze nu ook weer niet.
Het valt best wel mee om taken te doen, ik vind het niet saai en niet heel leuk.
Regels
• Zijn OK en best belangrijk.
• Ik doe mijn best om me
er aan te houden. Ze vallen
goed mee.
Opvoeders
• Tof, ze zijn naar mijn mening een apart volwassen ras dat zich voortbeweegt op, let op, wel 10 vingers en
soms op de toppen van hun tenen lopen.
• De opvoeders zijn allemaal keitof! Ze zijn allemaal even leuk.
Huiswerk
• Huiswerk is natuurlijk nooit leuk maar als je zo’n vast uur hebt zoals wij gaat dat toch beter. Thuis
staat je Wii tijdens je huiswerk verleidelijk te grijnzen.
Vrienden, andere jongeren in de leefgroep
• ’t Is tof om met je vrienden in de leefgroep te zitten, want dan kun je af en toe eens een praatje
doen of kan je elkaar iets tonen dat op de speelplaats wat moeilijk is (muziek, PSP-spel …).
• Ik vind het een leuke groep!
Vrije momenten
Ik vind vrije momenten leuk, maar vaak verveel ik me. Dat vervelen duurt wel niet lang wat er is altijd wel
iemand die je wat wil tonen of een spelletje wil spelen.
Muziekschool
Heel leuk! Ik ben
graag muzikaal
bezig en het spelen
op de piano
blijft fantastisch.
Plus- en minpunten
Ik vind het voordeel
aan het internaat
dat je niet
altijd zo lang op
de bus moet zitten.
Het nadeel:
ik mis soms mijn
mama en papa.
19
Iris/Prisma
december 2011 - nr 21

Fear Factor
december 2011 - nr 21 20
TOR
Wie is de dapperste onder ons? Wie durft er spinnen opeten? Wie heeft de minste angst? Wie wordt onze
grote winnaar van ‘het loopbrug FEAR FACTOR SPEL’?
Op een zonnige herfstwoensdag trokken de dappere ‘loopbruggers’ hun stoutste schoenen aan richting bos.
Sidderend en bevend arriveerden ze aan het donkere bos en werden ze geblinddoekt.
De ‘loopbruggers’ werden door Adel en Lieve,
de dappere spelleiding, het bos ingeloodst.
Gilletjes en kreetjes alom en niet onderdoen
voor elkaar, zo kennen we onze dappere loop-
bruggers. We arriveren in het diepe donkere
hol en de blinddoeken gaan af.
Opdracht 1 gaat van start: ”Camoufleer je,
maak je zo onzichtbaar mogelijk”. Voorzichtig
verspreiden ze zich en algauw veranderen ze
in echte modderwezens en levende bomen.
De ene opdracht volgt de andere op: een
schijfje citroen eten, kippenhersentjes eten
(Bwa, dat is vies!), inktvis in inkt eten, kikkerdril
eten (Wat leek die vermicelli zo goed
op kikkerdril en wat ging de fantasie van de
kinderen op hol), een touw geblinddoekt vol-
gen (en de bomen niet omver lopen), een ballon
opblazen tot hij stuk is, levende diertjes
zoeken …
Wat zijn ze dapper, één voor één proberen
ze de opdrachten en sommigen slagen er in
ze helemaal tot een goed einde te brengen.
Proberen ‘de loopbruggers’ de opdracht, dan
krijgen ze een deel van de punten; slagen ze
als eerste in de opdracht, dan krijgen ze de
volledige punten. De punten rijzen de hoogte
in en we zijn positief verrast door de durf en
de gedrevenheid van de loopbruggers.
Op het einde werden de punten geteld en
Jan Vanhoof bleek de dapperste onder ons te
zijn. Wat een glimlach, zijn dag kon niet meer
stuk.
Moe van al onze moed bijeen te verzamelen
om de opdrachten te volbrengen, keerden we
terug naar het instituut. Het mag gezegd worden,
onze kinderen zijn echte durvers!
Adelheid Rijk, loopbrug

Verslag Gebruikersraad 18-10-11
1. Overlopen van het vorig verslag
• Rob schenkt zijn brailleleesregel aan het MPI, waarvoor dank.
• De linkerkant van de gang aan de hoofdingang is dikwijls wanordelijk waardoor blinde en slechtziende
leerlingen vaak ergens tegenaan botsen. De directeur meldt dat er een mogelijke oplossing is om het
midden van de gang met noppen te bekleden.
• Ouders vroegen zich af of de persoonlijke spullen van de leerlingen verzekerd zijn tegen brand,
diefstal, schade .... De directie bevestigt dat de persoonlijke spullen van de bewoners (leerlingen) niet
verzekerd zijn in het MPI. Alleen bij brand zijn ze verzekerd via de brandpolis van de ouders in eerste
instantie en in tweede instantie via de brandpolis van het MPI. Het BuSO heeft wel een All Risicopolis
afgesloten voor het duurdere materiaal van de leerlingen, zoals laptops, brailleleesregel, enz die in een
lijst zijn opgenomen. Het gaat hier wel om materiaal dat enkel dient voor schoolgebruik.
2. Verkiezingen
Naar aanleiding van de herverkiezingen van de Gebruikersraad verwelkomen we een aantal nieuwe leden
bij de Gebruikersraad. Het gaat hier om Nancy Van Meel (moeder van Jeroen Degreef - Prisma), Ann
Croon (moeder van Stijn Demol - Prisma), Betty De Blay (moeder van Elien en Niels Ooghe - Zebra +
Prisma) en Chris Macias Garcias (vader van Robin Macias Garcias - Zeepbel). Fabienne Van Bael (mama
van Dylan Vandersypt). Jeannine Smets (mama van Eveline Spiessens - Iris) en Bart Renard (Papa van
Karen en en Matthias - Waterval) vernieuwen hun mandaat.
3. Jaarrekening 2010
De gebruikersraad overloopt de jaarrekening van 2010. Hieruit worden volgende conclusies getrokken:
• Er is een tekort van € 17 110,35 (2009: overschot van € 89.485,40).
De belangrijkste oorzaken zijn:
• herstellingskosten
• energiekosten
• Belangrijk is ook dat het VAPH nog heel wat achterstallige betalingen moet uitbetalen. Het jaar 2008
en volgende moeten nog steeds afgerekend worden. Er is nog geen zicht op de uitbetalingen hiervan.
• Bij de begroting van 2012 is er een overschot van € 41 207,16 voorzien.
4. Jaarverslag 2010
De gebruikersraad overloopt het jaarverslag. Dit jaarverslag is ook terug te vinden op de website van
KIWoluwe.
5. Voorstel van vernieuwd Huishoudelijk Reglement van de Gebruikersraad
Het vernieuwde huishoudelijk reglement wordt overlopen en besproken. Hier en daar zijn er kleine wijziwijzi- gingen aangebracht doordat er een nieuwe regelgeving is. Het vernieuwde reglement wordt goedgekeurd
door de Gebruikersraad.
6. Ouderparticipatie
De maatschappelijk assistentes merken op dat er op infoavonden (rond vorming) weinig ouders komen
opdagen.
De ouders merken op dat er meer alleenstaande ouders en meer gezinnen met tweeverdieners zijn,
waardoor het niet altijd gemakkelijk is om tijd vrij te maken om naar de infoavonden te komen.
Er wordt geopperd om een praatcafé te koppelen aan een oudercontact omdat de ouders dan al naar
school komen. Een ander voorstel is om een kennismakingsavond te organiseren in de leefgroep zelf
zodat de ouders elkaar beter leren kennen. Belangrijk is vooral de aantrekkingskracht van het thema van
de infoavond en de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen. Eventueel kunnen de leerlingen hierin
betrokken worden.
21
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 22
7. Varia
• Heel wat leerlingen vinden de vegetarische maaltijden niet zo lekker. De kok heeft minder ervaring
met vegetarisch koken, maar krijgt ook niet altijd feedback van de leerlingen. Er wordt afgesproken dat
als er ‘lekkere’ vegetarische gerechten geserveerd worden, dit wordt doorgegeven aan de kok.
• Bij Prisma zijn er kleinere porties sinds er in de leefgroepen wordt gegeten. Er wordt afgesproken dat
de oudere jongeren meer moeten meekrijgen naar de leefgroep, zodat de porties groot genoeg zijn.
• De ouders vinden het behouden van het ‘kameruur’ bij de oudere jongeren van Prisma een goed
systeem. Zo besteden de leerlingen meer tijd aan hun huiswerk. Dit punt zal zeker verder opgevolgd
worden.
• Tijdens de intake worden er door ouders dingen gezegd waarvan men veronderstelt dat die ook aan
de leefgroep worden doorgegeven. Dit blijkt niet altijd te kloppen. De maatschappelijk assistentes zullen
meer doorgeven. De ouders geven aan dat het heen- en weerschriftje wel goed loopt.
• Wanneer word je als ouder verwittigd als je kind ziek is? In principe worden de ouders altijd verwittigd
als hun kind ziek is. Wanneer het gaat om een besmettelijke ziekte of een ziekte van lange duur, dan
komen de ouders hun kind ophalen. Wanneer het om een ziekte van korte duur gaat, dan kan de leerling
op het internaat blijven.
• Opvang van de kinderen bij de Schelp: als ouders hun kinderen ’s morgens brengen, is er slechts
1 opvoeder of leerkracht. Er is weinig communicatie met de opvoeder of de leerkracht. De kinderen
(kleuters) moeten afgezet worden bij het hekje aan het speeltuig. Stap als ouder ook naar de mensen op
de speelplaats om te signaleren dat je kind er is.
• De Iris-jongeren merken op dat de gele lijnen op de trappen aan het BuSO-secretariaat naar de
dovenspeelplaats niet geschilderd zijn. De directeur vraagt na of ze geschilderd kunnen worden.
• Er wordt opgemerkt dat de speelplaats niet altijd even veilig is voor Iris-leerlingen. De veiligheid op
de speelplaats wordt strikt opgevolgd door de opvoeders van de school.
Dank u
Sinterklaasje
voor de cheque van € 500 die het
BuSO kreeg uit de handen van een
enthousiaste ploeg van Defensie.
Dit bedrag werd bijeengesprokkeld
door vrijwilligers van het 1ste Regionaal
centrum voor infrastructuur
(kwartier Koningin Elisabeth). Zij
organiseerden allerlei activiteiten
zoals een spaghettiavond, marsepeinverkoop...
Onze welgemeende dank hiervoor!
fotograaf Erik Bonckaert

LIEF EN LEED
Nieuwelingen op onze planeet
✓ 06/10/11 LINA, dochtertje van Lies Renders (leerkracht BuBaO)
✓ 16/11/11 JULIJA THERESA, dochtertje van Kris Van Lent (orthopedagoge BuBaO)
✓ 09/10/11 LEX, zoontje van Isabelle Gossé (leerkracht BuSO)
✓ 15/11/11 HANNELORE, dochtertje van Els Scholiers (GON-begeleidster T6)
✓ 21/11/11 MONA en OSCAR, dochtertje en zoontje van Annemie Van Gijsel (GON-begeleidster g T7) )
Onze overledenen
✓ 11/11/11 Petrus Leemans, vader van Jos Leemans (kinesiste I/PRI)
✓ 29/11/11 Rik Kerremans, vader van Mitzy Kerremans (receptioniste)
AGENDA
BuBaO – Ri4
BuSO – IRIS – PRISMA
VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN
Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben, maar wiens naam we hier
niet noemen. Ook met hen voelen we mee.
09/01/12-13/01/12 projectweek ‘Muziek’
12/01/12 alles met de bal
21/01/12 winterfeest
03/02/12 pedagogische studiedag
29/03/12 kronkel-die-doe
30/03/12 rapport
27/01/12 beloningsactiviteit
03/02/12 pedagogische studiedag
09/03/12 rapport periode 3
15/03/12 GIP 6KANp
19/03/12 start periode grote toetsen
29/03/12 schorsingsdag
30/03/12 rapport T2
26/12/11-06/01/12 kerstvakantie
20/02/12-24/02/12 krokusvakantie
23
december 2011 - nr 21

december 2011 - nr 21 24
Een halve eeuw
Na Nieuwjaar verdwijnen de oranje, witte busjes uit het dagelijks vervoer van
onze kinderen. Deze worden vervangen door externe vervoermaatschappijen.
Onze busjes blijven wel voor de ‘extramurosactiviteiten’ van de school en
het Orthopedagogisch Centrum.
Een stukje nostalgie
Als zeer klein begonnen in de jaren 60 is het voertuigenpark
van het Patronaat uitgegroeid in de jaren 80 tot een echte
vervoermaatschappij.
Door de speciale kleuren (oranje-wit) waren onze busjes van zeer ver herkenbaar. Zo was de leuze in die
tijd: ‘Overal langs Vlaamse wegen komt men de busjes van Woluwe tegen!’
Alle chauffeurs waren op de één of andere manier verbonden aan het Instituut. Ze deden dat niet uit
winstbejag maar vooral om de kinderen. Er waren toen trouwens geen begeleiders! Zo hadden ze allen
een hechte band met de ouders en de kinderen van hun bus. Buiten de tas koffi e of spek met eieren bij
de eerste leerling, was ook elke rit een waar avontuur. Zo kon er onderweg bij de één of andere leerling
halt gehouden worden omdat een mama pannenkoeken of wafels had gebakken voor de leerlingen.
Toen de Franstalige leerlingen nog in Woluwe school liepen, reden onze busjes zelfs in de Borinage en
het Pays de Charleroi. Ook daar werden we met open armen ontvangen. Als Vlamingen leerden we niet
alleen Frans, maar wisten we na een paar ritten ook alles over de paardenkoersen (tiercé-quarté).
Gelukkig zijn er nooit zware ongevallen gebeurd. Hier en daar was er soms blikschade. Zo was er eens
een botsing met een ree; de bus had enkel een blutsje, maar het beest overleefde de crash niet. Onze
kok Eddy heeft zich toen over dit beestje ontfermd. Lekker hoor!
Stefaan en Ward zijn nu nog onze chauffeurs en zullen ook voor de externe maatschappij rijden. Alhoewel
het niet meer is zoals vroeger omwille van het drukke verkeer, kwijten ze zich nog elke dag optimaal van
hun taak. Een welgemeende dank daarvoor! Maar de ouders moeten hen niet missen, want ze blijven
gewoon rijden, maar dan voor een andere werkgever.
Firmin Seldeslachts
Financiële steun van CERA
Onlangs heeft ons BuSO-team, GON T7-ASS, het geluk gehad een financiële steun te
krijgen van Cera.
Deze werd besteed aan materiaal dat onze begeleidingen vergemakkelijkt en aangenamer maakt zoals
een USB-stick voor elke begeleider met alle nodige documenten en een Time Timer. Verder kochten we
educatieve spelen en boeken, werkblaadjes, een notebook, een koptelefoon en vakliteratuur.
Momenteel wordt het materiaal bestudeerd door onze verschillende werkgroepen.
Op 15 december 2011 organiseren we voor ons team een materialenbeurs,
waarbij we op een interactieve manier de inhoud en de
mogelijkheden van ons nieuw materiaal beter leren kennen. Nadien wordt
alles verzameld in een bibliotheekkast en zal het ook kunnen uitgeleend
worden.
We danken Cera voor de steun aan ons project.
Lieve Petit-Jean