■- .". :■■■ ■■-

■- ; .". :■■■ ■■-

^^^^^^^MSMMmMMMMMMMMMMMMMMMMJMMl 

a 

Hivomanh beautu 

...oecomes apart 

of the heautii of 

the world 

Gij hebt een plicht te 

vervullen tegenover U 

zelf en Uwe medemen- 

schen, niet slechts om 

Uwe jeugdige schoon- 

heid te handhaven, doch 

ook te bewaren tegen 't 

voortschrijden der jaren 

|uizenden vrouwen zijn hunne bekoorlijkheid verschuldigd aan deze twee eenvoudige 

regels: Gebruik Pond's Vanishing Cream gedurende den dag om Uw huid te verfraaien 

en te beschermen tegen den invloed van wind, stof en regen. Gebruik Pond's Gold Cream 

lederen avond voor het ter ruste gaan om Uw huid te reinigen en den groei van de 

teere weefsels onder de opperhuid te bevorderen. 

Pond's Creams... 

I zijn verkrijgbaar in alle goede [ 

i zaken, in potten van f l.~ en i 

] f2.— en tuben van f0 50 'n ' 

/ o.eo. | 

VERZORGT UW TEINT 

Vanislnnq 

Gratis monster 

I Pond's Extract Co., 

i Prinsengr. 983, A'dam, zendt 

[ U 2 tuben Cold & Vanishing 

i Cream na inzending van ?.0 cent. 

Ponds ^coid^ Creams 

f ^^^^^^^^^^^^^^^^^^MMWWWWW^^^M 

— 

DE VACANTIEGIDS 

Apeldoorn. Van 24 Juli lol 14 Auguslua wordl 

hier een concours-hippique gehouden. 

Arnhem. In Musis Sacrum wordl van 6 tot en met 

15 Augustus een tentoonstelling .Beurs der Dames- 

kroniek" gehouden, waar aan verschillende attracties 

verbonden zijn. 

7 en 8 Aug, algemeene vergadering der A.N-W.b 

Dordrecht. In hel Luxor theater Vischmarkt 5 wordt 

tot 8 Augustus vertoond't Geheim van Vcrdugo, daarna 

lot 15 Augustus. Gift der Liefde en Argentijnsche Liefde. 

In iel Astoria-theater van 6—12 Aug. Tom Tony 

Tijger van 13 lol 19 Aug. Ontketende hartstochten 

DE nESTAURATIEWAGZN 

Sinds de visita'Lc bij de douanen weer 

haar vooroorlogschen omvang heeft aan- 

genomen, is er eigenlijk maar één ge- 

legenheid overgebleven om op een langen 

spoortocht je medereizigers te leeren 

kennen. En dat is door de maaltijden in 

den restauratiewagen. Onverschillig hoe het 

eten is en onafhankelijk van de geschikt- 

heid van de kelners, beschouw ik den gong 

slag of de bel, die tot plaatsnemen noodt, 

als een moment van belang. 

♦ * 

* 

De ervaring heott mij ei toe gebracht, om 

in den trein zoover mogelijk van 't restau- 

ratierijtuig een plaats te. nemen. Het directe 

voordeel: geen last van etenslucht. Hei 

indirecte: de gelegenheid om op den tocht 

naar de maaltijden den hoelen trein, of een 

groot deel ervan, te kunnen overzien. 

Hoe vaak heb ik op die manier vrienden 

en gemoedelijke rcisgenooten ontdekt, ge- 

leerd bijtijds vervelende kennissen en 

familie te ontloopen. En wat 'n tal van 

aardige, typische en kopybevattende too- 

neeltjes te begluren. Daar heb ik heel wat 

schudden, wringen en „pardons" voor over! 

* * 

* 

Dat is het voorspel. 

Nu komt de hoofdsehotel. 

Als geoefend reiziger zorg je om bij 

tijds een plaats te reserveeren, liefst door 

de bespreking van een hoekptaatsje en 

ook om tijdig aanwezig te zijn. 

Dan zie je de andere binnenkomen en 

geef je zelf raadseltjes op. Je taxeert de 

reizigers op hun nationaliteit. 

Dat zijn amcrikancn en geen engelschen, 

John Bulletjes en geen Jonathans. Een 

duitscher, een hollander, een dame, een net 

als of, een mijnheer die met z'n echte, 

een die met z'n tijdelijke op reis is. 

Je raadt natuurlijk herhaaldelijk mis, 

maar natuurlijk ook raak. En dan heb 

je pleizier voor twee. 

♦ 

Men leest het karakter der menschen 

uit hun gezicht, hun oogen, de lijnen en het 

schrift van hun hand. Ik heb een andere 

hobby, voor mij ligt de ziel van mijn 

medereizigers bloot, nadat ik ze den restau- 

ratiewagen heb /ien binnenkomen. 

* 

Wat zijn er toch een boel verlegen, 

onhandige wezens, lieden, die met hun 

eigen figuur geen raad weten. En onver- 

draagzamen. Bij eiken maaltijd is er min- 

stens een mijnheer, die direct met een der 

kelners begint ruzie te maken. De restau- 

ratie-wagen-kellncr is van'n bijzonder type. 

Allervriendelijkst tot dat je het blauwe 

of roede couponnetje hebt genomen en 

dan overtuigd, dat je toch niet bij z'n 

buurman kunt gaan eten. 

Als ge daar maar over heen bent, dan 

gaat het wel en zijn ze geschikt. Ik ver- 

geef hun graa^; die eigenaardigheid, omdat 

ik zoo vol bewondering ben voor de ma 

-^^^^^^^^^^^_ 

Opname Fritz Chafus, Schwarzcnburg 

's Gravenhage. Op 3 en' 10 Augustus is hier des 

ovoi.ds 8 uur een orgelconcert in de Groote Kerk. 

in hel Centraal-thealer wordl de lllm: „Speel niet 

met vuur", verloond. 

Haarlem. In hel theater de Kroon loopt hel mooie 

lilmwerk. »Verloochen nooit je ouders". 

Hilversum. 11 Augustus wordl door de Vereeniging 

voor Vreemdelingenverkeer, een concert in den tuin 

van het Palace hotel aangeboden. 

Hoorn. In het Wilsonthealer gaat van 6 lot en met 12 

Augustus: ,1 Spook van de Opera'. 

13 en 14 Augustus: Watt en '/^ Wa U in „'t Rei- 

rende Circus". 

Laren geeft 8. Q en 10 Augustus een groot nationaal 

muziek- en zangconcours waarvoor niet minder dan 

70 gezelschappen met plm. 3000 leden zijn ingeschreven. 

Aan het concours zijn verschillende attracties verbonden 

o.a, een schuierend vuurwerk- 

Maastricht wil van 14—22 Augustus een groote 

Internationale Bakkerijlenloonstelling houden, in de Do- 

minicanenkerk en op het Vrijthof, waaraan verschillende 

nllraclies verbonden zullen zijn. 

in het Feestgebouw geefl de Koninklijke Zangvereeni- 

ging de „Maastreechter Staar'" een uitvoering. 

Middelburg houdt kermis tot 7 Augustus, terwijl er 

eiken Donderdag, marktdag is. Liefhebbers van de 

Zeeuwsche kleederdrachl kunnen hiervan genieten als 

zij Zondagssmorgens naar 's Heerenhock gaan, waar 

om 11.30 uur de kerk uilgaal, 

12 Aug. is er Carrillonbespeling van 12—1 uur. 

Nijmegen geeft dagelijks middagen avondconcerten 

door van Leeuwen's Kunstenaarsensemble. 

Donderdag 5 Augustus geven de solisten der lla- 

liaansche Opera een buitengewoon concert. 

Zondagmiddag 6 Augustus wordt door de Arnhemsche 

Orkeslvereeniging een tuinconcerl gegeven. 

Woensdag en Zaterdagavond dansen met Jazz Band. 

Olympia-bioscoop te Nijmegen vertoont „O.diemeisjes!' 

met Harold Lloyd. Chicago-bioscoop vertoont: Koulelle. 

Oosterbeek. Op den Hemelschen Berg wordt 4 en 11 

Auguslus opgevoerd het zomeravondspel: .De Bermilf 

Legende', 's avonds 8-30 uur, 

Oisterwijk. Van 14—16 Augustus wordl een bloe- 

menlentoonslelling gehouden en tot 31 Augustus een 

tentoonstelling van Beeldende Kunsten. 

Rotterdam. In het W B.-lhcater loopt van 6 toten 

met 12 Aiig. de film: „Zwoegers der Zee" en „Een 

koninkrijk voor een- Filmscenario". Van 13 lol en met 

10 Aug. gaat: »Mot je nog een Augurkie ? " 

Scheveningen. In hef Kurhaus geeft het Residentie- 

orkest concerten, terwijl er 7 Augustus Carnaval is. 

In hel Paviljoen op de Pier, concerl-vahélé. Het ge- 

zelschap Pisuise regeert in Cabaret Pisuise en The 

Georgians in Palais de Dance. De Wieneroperetle 

gaal in theater Seinpost, terwijl degene die aan deze 

vermakelijkheden nog niet genoeg heeft, naar Circus 

Maseo kan gaan. 

Donderdag 5 en 12 Augustus wordt op het strand 

vuurwerk afgestoken ^ 

Schoorl. 8 Augustus bloemen-corso met kinderspelen 

openluchtspel, kermesse d'élé en bal-champêtre. 

9 Augustus. Land-en tuinbouw tentoonstelling, volks- 

spelen, concours-hippique, bal-masqué- Waarschijnlijk 

wordt dit feest besloten met vuurwerk. 

Utrecht. In het Rembrand-theater gaan de volgend«- 

films: „De F.ngel der duisternis" van 6 tol 13 Ang. 

„Gruustark" van 14 Aug. lot 21 Aug. 

WAT ER IN DE EERSTVOLGENDE DAGEN 

—S- TE ZIEN EN TE HOOREN IS —2r- 

Valkenburg geefl dagelijks voorstellingen in hel 

openlucht-lheatcr. door het gezelschap van den Kon. 

Ned. Schouwburg te Antwerpen. 

Vlissingen. Eiken avond gelegenheid tot dansen. 

Zeist staat in het teeken der lentoonstellingen, 4—5 

6—7 Auguslus. Foto-tentoonstelling in perceel Slollaan 4; 

11—12—13 Augustus, groote bloemenlenloonsteiling in 

de concertzaal „Figi- ' Vanaf 31 Juli, Kunsltentoon- 

stclling in den foyer Figi van werk Louis Cardiiiaals. 

14 Aug, is er Operaconcerl van de solisten der Ita- 

liaansche Opera in Figi. Dagelijks van 3—5 en van 8--11 

uur goede strijkjes in de Hotels »Figi" en „Hermilnge". 

noeuvreerende mannen, die zelfs bij de 

scherpste bocht maar zelden de soep over 

je nieuwe reispak gooien. 

* * 

* 

Typen, dat je in zoo'n restaurant-wa- 

gen ziet! Vogels van diverse pluimages. 

Een amerika^n met zijn vrouw, een stel- 

letje met inbrekerskoppen zit apart, aan 'n 

veel gezocht tafeltje met twee plaatsen. 

Ze beginnen met zwaren franschen wijn 

te drinken, om half één al. Aan het andere 

tafeltje zit de kamenier, een snoesje, dat 

daarnet bij het grensstation door de .,me- 

vrouw" allerongenadigst uitgeveegd is. Het 

meisje drinkt limonade. Ik zit tegenover 

haar en bestel ook limonade. 

Daar komt een duitsche Lehrer, profes- 

sor of dominé binnen (het type is voor 

alle drie d

© 

® 

® 

i 

I 

® 

® 

® 

® 

® 

IHei v©oipinio.flflffi keSxerdfiJk Kiu^S^cin to^llfletf 

Cen van de belangrijkste evenementen 

•*-' van het seizoen te Scheveningen, 

is dit jaar het optreden van het voor- 

malig Russisch keizerlijk ballet, van het 

Maria Theater te St. Petersburg. 

In Rusland heeft de dans altijd een 

zeer bijzondere plaats ingenomen. Wat 

men in Parijs vindt bij de groote opéra, 

dat heeft in Rusland steeds op vee 

breeder schaal plaats gehad. En ook 

nu nog is de dans daar een kunstvorm, 

die tot de groote massa spreekt. Dit 

verklaart juist het feit, dat niemand 

er critiek op uitoefende en dat voor de 

balletten zulke enorme bedragen werden 

uitgegeven. 

De belangstelling voor den dans de- 

monstreerde.zich niet alleen in de volks- 

gunst, niet minder was zulks het geval 

bij de hoogst geplaatste personen, zelfs 

bij het Hof. De opeenvolgende tsaren B 

en tsaritsa's toonden zich altijd machtige 

beschermers van het ballet en er waren 

dan ook eenige balletten, die het prae- 

dicaat keizerlijk mochten voeren, een 

belangstelling die zich niet alleen be- 

paalde tot dezen naam, maar die zich 

ook uitstrekte tot een krachtigen finantieelen st 

Die steun kwam van staatswege ook. 

Veel is er in Rusland veranderd, maar we zeiden 

reeds, dat men de danskunst is blijven protegaeren. 

Zoo heeft Isidore Duncan langen tijd bedragen ont- 

vangen van de tegenwoordige heerschers, om al haar 

krachten te wijden aan de veredeling van den dans 

in Rusland, en nieuwe richtingen ingang te doen 

vinden. 

Veranderd is er natuurlijk ook een en ander, 

en wel dat de keizerlijke balletten van vroeger zijn 

verdwenen. In groote getale zijn al die kunstena- 

ressen en kunstenaars de wijde wereld ingetrokken. 

In grootere of kleinere ensembles zijn ze bijeen ge- 

bleven, in sommige gevallen hebben de solo-danse 

ressen of -dansers zich geheel afgescheiden. 

Dat heeft voor de landen buiten Rusland een 

voordeel opgeleverd. Vroeger mocht een enkele maal 

eens een der solisten op tournee gaan door de 

grootste steden van Europa, 

voor 't overige werd er zeer 

sporadisch iets van beteekenis 

van de Russische balletkunst 

buiten de grenzen van dat rijk, 

vertoond. De veranderde toe- 

standen in Rusland hebben de 

leden der keizerlijke balletten 

in de eerste ' plaats, doen be- 

sluiten over de grenzen gaan. En 

zoo hebben we de laatste jaren 

dikwijls kennis gemaakt met 

Russische dansen en de uitvoer- 

ders er van. 

Iets zeer merkwaardigs is het 

voormalige ballet van het Maria 

Theater te St. Petersburg, Pe- 

•rograd of Leningrad, hoe men 

de vroegere hoofdstad maar 

v.iF noemen. 

De solo-danseres Klawdia Go- 

rewa van dit theater is na haar 

vertrek uit Rusland als prima 

ballerina opgetreden in het 

Groote Theater te Berlijn ; na- 

tuurlijk niet alleen, ze heeft 

eenige partners meegenomen, waarmee 

ze een klein exquis ensemble vormt, 

dat de schitterende Russische ballet- 

kunst in haar hoogste volmaaktheid 

vertoont. Datls een geheel gebleven van 

kunstenaars die elkaar begrijpen door ge- 

lijke gevoelens en door absolute bekend- 

heid met efkaar door lang samenwerken. 

Met het ensemble treedt ook op 

Pavet Petroff. Deze was eerste solo- 

danser en balletmeester aan vernoemd 

theater. Verder was hij nog professor 

aan de keizerlijke balletschool en di- 

recteur van het Russisch Academisch 

ballet. Deze laatste functies doen nog 

eens duidelijk uitkomen welke plaats 

de dans in Rusland innam. Een profes- 

;or aan de keizerlijke school is niet van 

vbeteekenis ontbloot. Hier in ons landje 

Jiebben we hoogstens ,,professeurs", 

locals we die b.v, ook hebben in het 

schermen, boksen en waarzeggen. Maar 

Petroff's positie was er eene van be- 

teekenis, want uit de beste leerlingen 

van de keizerlijke school, werden de 

balletten saamgesteld en zelfs uit eerste 

families stroomden de leerlingen toe. 

ij het ballet in Rusland werd aandacht ge- 

schonken aan den dans zelf, aan de aankleeding, 

aan de omgeving, waarin gedanst werd. Die begin- 

selen zijn begrijpelijkerwijze dezelfde gebleven. 

Het ballet, dat in het Kurhaus te Scheveningen 

?al optreden, heeft speciale decors voor de ver- 

schillende dansen doen vervaardigen door Bakst, 

Sudejkin en Conzoriwa. De costumes komen uit 

de ateliers van Granier te Parijs en uit die van 

Kaufmann en van Boruch te Berlijn. 

Het programma dat uitgevoerd wordt, is zeer 

variëerend. Van Chopin, Beriot, Kreisler, Brahms 

en Rachmaninoff vindt men er o.a. muziek op ver- 

meld. De bekende ernstige wijze, waarop de Russen 

voor de interpretatie van muziek in den dans in 

het algemeen steeds zorg dragen, doet reeds hooge 

verwachtingen opwekken, maar nog sterker is dat 

het geval waar 't een der meest beroemde ensembles 

is, die dit nu zal doen. 

Ik houd van Amsterdam. 

Gij - hij ■ zij houdt van Amsterdam. 

Wij - zij houden van Amsterdam. 

Zet deze verbuiging maar gerust 

voort. Gij zult altijd en altijd de 

waarheid zeggen. 

Werkelijk, ik heb nog nooit iemand 

ontmoet (behalve dan een rotter- 

dammer) die beweerde, dat hij Am- 

sterdam geen gezellige stad vond. 

Maar vraag je diezelfde menschen 

(zoover ze niet waschecht amster- 

damsch zijn): Zou je d'r willen wo- 

nen? Dan roepen ze allemaal met 

een stem vol ware overtuiging: 

Wonen.... nooit/ 

* * 

♦ 

We gaan in Amsterdam logeeren. 

Een reis naar ,,buitenlandsch" 

Amsterdam staat dit jaar op het 

vacantie-programma. 

Met de sneltrein No. 206, 's morgens 

van uit den Haag er heen. Je 

komt dan direct in de buitenland- 

sche stemming. Van den Haag tot 

Amsterdam hoor je meer engelsch, 

amerikaansch, duitsch en jiddisch 

dan nederlandsch, 

In goede atmosfeer komen we dus 

in het Centraal Station aan. 

Zóó ben je het station uit of 

die buitenlandsche stemming wordt 

versterkt. 

Je gaat de brug over, Damrak- 

waarts. Vlak voor hotel Victoria is 

de stemming tot 90 0 /0 gestegen. 

'f 1 * lil- 

; r^T« 

MO«»« 

'm ^ .; m 

■^m' x ' : -lLiaÊÊi ll^gy^l^ 

Franken, marken, kronen, roebels zijn hier het ..handelsobject" 

Zeitungs Zentrale" aan, wier wel- 

varend uiterlijk u de overtuiging 

schenkt, dat buitenlandsch Amster- 

dam een geweldigen omvang heeft. 

Berliner, Hamburger, Münchener, 

Kölner, Wiener Zeitungen, kranten 

uit Scandinavië en de randstaten, 

alles vindt ge in de „Zentrale". 

Maar een hollandsch blad zult ge 

er niet vinden. * * 

* 

Frau Mauhs denkt er wel hard over 

om de Cinema te gaan verkoopen. 

Ze beweert, dat 't het eenige orgaan 

is dat met de buitenlandsche kan 

wedijveren. Vandaar het succes in 

Amsterdam. 

* * 

» 

Langs • de Beurs, waar je meer 

De draaideur van het Victoriahotel Defransche tentoonstelllna 

'n Bewijs? 

Ik geef een dubbeltje voor eiken 

man of vrouw, die de draaideur 

van Victoria doorkomt en die zuiver 

nederlandsch spreekt. Kelners, wit- 

kielen en piccolo's inbegrepen. Want 

als ze geen duitschers, Oostenrijkers 

of krowaten zijn, dan spreken ze 

amsterdamsch. * ♦ 

♦ 

Amsterdamsch is een buiten- 

landsche dialect van de taal der 

lage landen. 

* * 

* 

Twee stappen verder en ge loopt 

tegen de opgewekte „Ausländische 

Die Ausländische ZeitungsZentraie 

amerikaansche sporen, dan neder- 

landsche hoort noemen, waar pe- 

troleum en rubber meer beteekenen 

dan jenever en tulpenvelden, gaat 

de buitenlandsche reis verder. 

Op dit traject zijn de guldens 

vreemd geld, dat men, dit moet 

gezegd worden, graag accepteert. 

Maar men handelt er in franken, 

(van allerlei nationaliteit), marken 

(met en zonder rooden opdruk) 

kronen van papier. Zelfs in roebels 

onzaliger nagedachtenis. 

Marken, dit zij zoo terloops op- 

gemerkt, is een woord dat in Am- 

sterdam een groote rol speelt. Je 

koopt marken, je verteert ze ^r 

ook, je woont in Marken en je gaat 

erheen. 

* * 

* 

Ge wenscht een Frühschopfen ? 

Noemt me alle namen van alle 

soorten exportbier, waarvan ge houdt 

en ik zal u in een ruimte van hon- 

derd meter in het vierkant, gerekend 

van uit het punt, waar Naatje van 

den Dam eens haar glorie toonde, 

lokalen noemen, waar ge ze alle 

kunt drinken. 

Is dat eventjes buitenlands I 

* * 

* 

Dejeuneeren doen we in Amster- 

dam ook in het buitenland. Bij- 

voorbeeld heelemaal in Poolen. Of 

gaat ge liever naar die Port von Cleve. 

Prefereert ge soms Americain? 

Ook Kempinski is er. Kempinski 

de glorie van Berlijn. (Gossartig, 

was?I) in Amsterdam heeft het z'n 

filiaal net als de Deutsche Bank, 

de Dresdener Bank, Mendelssohn en 

ik weet niet wat nog meer voor 

buitenlandsche spaargelegenheden. 

La Banque de Paris et des Pays 

Bas inbegrepen. 

In het Dordaansche 

Gelooft niet, dat ik ons verblijf in 

buitenlandsch Amsterdam alleen wil 

besteden voor eten en voor drin- 

ken, 't Zou kunnen, want geen sterke 

man kan alle amsterdamsche „bars', 

in acht dagen tijd met fatsoen be- 

zoeken. Doch zoo zijn we niet, u 

en ik, dat we alleen lichamelijk ge- 

not begeeren. We streven ook naar 

het hoogere: De Kunst. 

* 

Wij blijven in het buitenland. 

In de dancings, de variété's heeft 

elk danspaar een russische naam, 

op z'n minst een poolsche. In de 

schouwburgen gaan de kluchten van 

fransche oorsprong of comediestuk- 

ken van engelsche afkomst. In de 

bioscopen draaien ze amerikaansche, 

fransche, duitsche en oostenrijksche 

films. 

Laten we verder zoeken: schil- 

derijen, beeldende kunst. 

Mee dus naar het Rijksmuseum. 

Naar het /?!/Vrsmuseum waar de 

fransche vlaggen wapperen. 

Comment ? I * * 

* 

Nu het stadsschoen. 

De heele wereld ligt voor u open. 

Omgordt uw lendenen, gij reizigers, 

die groot Mokum bezoekt. 

Wij gaan naar ... de Jordaan. 

Waar maak je zulke reizen ? Met 

een stadstram. Voor een dubbeltje. 

* * 

* 

Nog niet tevreden?! 

Geen nood. Van 't Jordaansche, 

trekken we naar 't Rusland. 

De Karpathen wilt ge zien? 

Ge kunt ze in Amsterdam in 

overvloed bewonderen. 

Waar vindt je in Noord-Europa 

zooveel Portugeezen als in Amsterdam. 

Een is er ?elfs wethouder van 

de goede stad 

Naar „Neurenberser" stijl 

De Fransche laan brengt u nader 

tot het latijnsche kwartier. Natura 

Artis Magistra. 

* 

De zuidafrikaansche buurt alleen 

is een reis naar de hoofdstad waard. 

Vijanden van den modernen stijl 

beweren, datje in plan West- en Zuid 

heel wat huizen treft, die je in 

Neurenberg verplaatsen. En . . . aan 

het beroemde speelgoed van die stad 

doen denken. • * * 

Amsterdam I Venice du Nord I 

We gaan uit gondelieren, spotspot-goedkoop. 

Het overzetschuitje op het Rokin, 

het voorbeeld van de amsterdamsche 

gondel (safety first) brengt je 

voor twee centen op en neer. 

* * 

* 

Gaat u hart uit naar de „watering 

places"? Amsterdam is ook hierin 

buitenlandsch. 't Bezit nog altijd zijn 

Eau-bel. 

En voor hazardspel behoef je niet 

naar Ostende te gaan of naar Monaco. 

Daar zorgt de Beurs op het Damrak 

wel voor. 

* 

Wie durft nog zeggen, dat een buitenlandsche 

amsterdamsche vacantie 

geen ideaal is? L. E. K. 

Amsterdamsche gondel

MAD. WALKERS ÖDRLS 

oefeneo zich 

E E 

(O NAAR 

Max Parser 

de conferencier 

ZANDVÖORT 

Z a 

r 

andvoort heeft zich ongeloofelijk 

snel een 

voorname plaats veroverd 

onder de Noordzee-badplaatsen 

in ons goede vaderland: 

na Scheveningen 

telt Zandvoort het grootste 

aantal badgasten. Hun 

aantal klimt gestadig (in 

1924: 13000, 1925: 15500 

badgasten). Wat geen wonder 

is. Waarlijk, Zandvoort 

is een zeer aanbevelenswaardig 

oord, waar men 

met genoegen eenigen tijd 

kan doorbrengen. 

Het strand is het grootsteaantrekkings 

punt. „Ouderen" 

kunnen er zoo 

rustig zitten of wandelen, ..jongeren" 

ravotten en spitten en naar hartelust 

..tusschen beiden" uit rusten en flirten, 

de duinen, dat romantisch-woeste 

gebied, lokken een ieder tot ge- 

zonde wandeltochten en de omstreken 

leenen zich buitengewoon voor het 

maken van uitstapjes. Vele amu- 

sementen in de plaats zelve zorgen 

ervoor,dat eentonigheid in Zandvoort 

iets ongekends is. 

Prachtiger vergezicht kan men 

zich haast niet denken, dan dat 

waarvan men boven op de zand- Nelly 

voortsche duinen staande, geniet. roffen wij 

Maupie Staal en zijn wagen 

beiden m allerbesten toestand. 

.. -*.r-^ 

Niet naar Luxor of de Rijn 

Ook n /VTH.I'cori \4nii' ge temidden der ruïnes, ieugd en elegance 

Voor ons ziet men de onafzienbare waterplas in al 

de schilderachtige kleurschakeeringen, nu eens als 

een spiegel het schelle zonnelicht weerkaatsend, 

dan weer heftig bewogen met witte schuimgolven, 

die zich majestueus verheffen om met donderend 

geweld neer te storten. De oogen vermoeid van 

lang en veel rusteloos werken in de stad, vinden 

hier verkwikking. 

De stadsdrukte en de beslommeringen, die 

den mensch onrustig-zenuwachtig gemaakt heb- 

ben — de zee, met haar rythmisch geluid van 

gaand en terugloopend water, het strand met 

z'n gezellig verkeer, de duinen met hare poëtische, 

verrukkelijke woestenij — allós brengt opge- 

wektheid, kalmte, kracht. 

En 's avonds, als de zon ondergaat en de 

horizont alleen nog oranje rood getint is, dan 

en Charles, Charlotte Elsier en Marcec Prud'Hornma 

aan, Ier wijl ze on hel lerras van hel Kurhaus nieuwe dansen repeteerden 

L J 

BODEGA- 

De heer en mevrouw Klinken 

on het lerras. na hun optreden in Hotel d'Orange. 

■^^" ——^^^^^^^^^^^^^^^^^K 

komt dat gevoel van volle 

verkwikking. Hoe mooi is 

het lichten der zee, (na 

warme zomerdagen geen 

zeldzaam verschijnsel) en 

hoe feeëriek is de weer- 

schijn ran de maan op 

de groote watervlakte. 

Een relaas der heerlijk- 

heden, die Zandvoort biedt 

moge thans volgen: 

1. Een frisch, ruim 

praktisch station. 

2. Onnoemelijk veel 

vrouwen die hun man des 

avonds van de trein halen 

wat zelfs voor andere,onge- 

trouwde,mannen 

een aardige aan- 

blik kan zijn. 

Louis de Vries 

badgast in Zandvoort. 

3. dat het er veel warmer is als 

in de stad, dit zegt echter niemand. 

4. dat het dorp is samengesteld 

uit cabarets en dancings, zoodat 

men nooit weet waarheen men gaan 

moet en ten slotte van de eene ge- 

legenheid naar de andere trekt. 

5. dat er niet uitsluitend duitsch 

gesproken wordt — men verstaat 

er ook hollandsch. 

6. dat het verplichtend is over 

het seizoen te klagen, ook al is 

het er stampvol. 

ERIC WINTER. 

Tylda en Lee 

het danspaar van Riche. 

De zee, die hongerig maakt 

~ofo Chafus 

maal voor de zaak gewonnen js, 

een revolutie slechts een klei- 

nigheid is. 

Bannon en zijn dochter heb- 

ben op zekeren dag een samen- 

komst met Lopez in hetzejfde 

café waar Jack de wafelbakker 

zijn kunsten op het braadroos- 

ter vertoont. In dit café ver- 

liest Lopez zijn insigne, dat hem 

tot leider der revolutionnairen 

stempelt. Tommy is er dol ge- 

lukkig mee, in de meening ver- 

keerend, dat het een gelukshan- 

gier is. De kennismaking tus- 

sehen Tommy en Rose is on- 

middellijk van zeer vriend- 

schappelijken aard. ... anders 

valt deze uit tusschen Tommy 

en Lopez.'Deze vertelt Bannon, 

dat hij dicht bij de grens een 

comestibleszaak heeft gehuurd, 

waar men tijdelijk de ammunitie 

zal verbergen en waar Bannon 

zoolang als _ kruidenier moet 

fungeeren. intusschen heeft 

Tommy een noodkreet van zijn 

oom James Perkins ontvangen. 

Oom schrijft dat zijn augurken- 

fabriek den ondergang nabij is. 

Tommy vindt een nieuw soort 

augurk uit, de gevulde augurk. 

Op een van zijn reclame-tochten 

voor dit artikel komt hij in 

Tttoctj* noah tfuaur&e 

Door Cinema Palace te Am- 

sterdam is een film in omloop 

gebracht onder bovenstaanden 

titel, die in het W. B. Theater 

in Rotterdam vertoond wordt. 

De korte inhoud is als vollgt: 

Emanuel Lopez, de leider der 

opstandelingen in Jamaica, ver- 

toeft tijdelijk te New-York. Tij- 

dens zijn verblijf aldaar heeft 

hij Mike Bannen opgezocht en 

-.dezen weten over te halen deel 

te nemen aan de eerstvolgendi- 

revolutie in Jamaica. Mike 

koestert een wrok tegen den 

'president dier republiek en luis 

tert maar al te graag naar do 

inblazingen van Lopez, die wel 

weet, dat wanneer Bannon een- 

Bannons zaak en deze komt op 

het idee, dat de met kaas ge- 

vulde augurk een uitnemend 

transportmiddel voor de ammu- 

nitie zou zijn. Tommy komt er 

echter achter, waarvoor de hem 

bestelde 5000 flesschen augur- 

ken moeten dienen en besluit 

bloedvergieten te voorkomen. 

Op zijn vraag aan Rose hoe 

haar vader bij de opstandelin 

gen is verzeild geraakt, vertelt 

7A] hem de oorzaak en smeekt 

meteen haar te helpen. Onmid- 

dellijk na ontvangst der augur- 

ken tijgen Lopez en zijn hel 

pers aan het werk, maar op den 

«lag dat de Lading over de grens 

getransporteerd zal worden ih 

I ommy aanwezig, die door een 

gefingeerd ongeval de met lood 

gevulde augurken verwisselt 

voor augurken gevuld met kaas. 

Acht dagen later breekt 

de revolutie uit. Tommy vereert 

Jamaica ook met een bezoek, 

de gelukshanger blijkt hier van 

een groote beteekenis te zijn. 

Hij komt in het huis van 

generaal Hordes terecht en 

maakt van deze gelegenheid ge- 

bruik het mooie pakje van den 

generaal aan te trekken. Hij 

moet de liefdesbetuigingen van 

dien- minnares aanhooren tot 

het «ngeluk hem van zijn snor 

berooft. Intusschen heeft Rose 

gratie voor haar vader ver- 

kregen, maar kan geen toegang 

krijgen tot het huis waar de 

hoofdleiding vergadert. 

Toevallig ontmoet zij Tommy 

en hij zal als generaal Hordes 

niet zijn masker gewapend in 

hol van den leeuw gaan en haar 

vader den brief ter hand stel 

ten. \'a veel wederwaardig- 

heden wordt de revolutie be- 

dwongen en moet Tommy Rose 

nog redden. Lopez krijgt ten- 

slotte, zijn verdiende loon en 

liet jonge paar gaat een geluk- 

kige toekomst tegemoet.

Ludomuki is mijn Liuurmau. 

En als natuurlijk gevolg 

daarvan is ook mevr. Ludomirki 

mijn buurvrouw. Met als con- 

sequentie, dat AJies Ludomirki, 

hun 18-jarig dochtertje, mede- 

buurvrouw is. En al heeft het 

niets met m'n verhaal te maken, 

toch moet ik opmerken, dat de 

„hij" Ludomirki, geen onge- 

schikte kerel is, de „zij" een 

vervelende tang en Mies een 

alleraardigst meisje. 

Met geen der drie beoordee- 

lingen is mijn vrouw het eens. 

Voor haar zijn de Ludomir- 

ki's allen het maximum van vol- 

maaktheid, verstand, inzicht, 

elegance, enz. De rest moogt 

ge zelf invullen. Ik ben zelfs 

bereid aan de hoofdredactie 

voor te stellen om een prijs- 

vraag uit te schrijven, wie van u 

de meeste bijpassende bijvoege- 

lijke en zelfstandige naam- 

woorden weet te vinden. Als 

onze lezeressen en lezers voor 

zoo'n prijsvraag • wat voelen, 

hoor ik het wel. 

Doch ter zake. • 

De Ludomirki's zijn m'n 

nachtmerrie, waarlijk, ondanks 

het feit, dat Mies een schat van 

een meisje is. 

Ze zijn voor m'n vrouw het 

ideale vergelijkingsobject. 

Hebt u een idee wat dat 

woord beteekent ? 

Gemakkelijk te verklaren is 

het niet. 

Laat ik het voor dit geval 

door voorbeelden duidelijk ma- 

ken. Alles wat bij ons gebeurt, 

wat wij hebben, wat ik doe en 

wat ik nalaat, wordt beoordeeld 

met een vergelijking, waarbij 

de Ludomirki's als voorbeeld 

dienen. 

Minstens honderd maal per 

dag ... neen, dat komt niet uit, 

wij zijn gemiddeld vijftien uur 

per dag wakker en ik hoor het 

vast 20 maal in het uur, 

dus is het in tot.aal dagelijks 

ten volle 300 keer, wordt het 

ideale vergelijkingsobject ge- 

bruikt, klinkt de naam Lu- 

domirki. 

't Is vreeselijk. 

De Ludomirki's doen dat zoo, 

mevrouw Ludomirki heeft dat 

zoo, mijnheer Ludomirki zou 

dat zoo gedaan hebben. O, Mies 

Ludomirki kreeg dat zoo. Ik 

kan geen liedje van Louis Da- 

vids hooren, omdat je Lou nu 

eenmaal niet met ou maar met 

oe uitspreekt en Lou dus net 

klinkt als het begin van Lu- 

domirki. 

Lach niet lezers, en zeg voor- 

al niet dat ik overdrijf, dat ik 

naar kopy zoek en u maar met 

een grapje uczig wil houaui. 

Dit is een waar verhaal, be- 

halve dan dat de Ludomirki's 

eigenlijk van der Meulen heeten, 

welken naam ik niet wil gebrui- 

ken, omdat je nu eenmaal in 

een heusche geschiedenis, een 

zekere discretie hebt te be- 

waren. Het is gewoonweg vree- 

selijk hoe m'n vrouw met de 

Ludomirki vergelijkings-ziekte 

behept is. 

Natuurlijk, de Ludomirki's 

spelen tennis, mijnheer Ludo- 

mirki schaft zich een auto aan, 

mevrou-w Ludomirki heeft een 

abuuucnujiu op hei Kuiiiaus, 

Mies Ludomirki heeft een page- 

kopje. 

De Ludomirki's plagen zich 

niet met een eigen keukenmeid, 

zè krijgen het eten van den kok, 

mijnheer Ludomirki rookt geen 

pijp, mevrouw Ludomirki heeft 

op haar verjaardag een parelen 

collier gekregen. Mies Ludo- 

mirki laat zich elke week min- 

sten? eenmaal manicuren. De 

Ludomirki's hebben een pape- 

gaai, mijnheer Ludomirki vraagt 

z'n vrouw nooit om rekening 

en verantwoording omtrent haar 

VACANTIE'CORRESPONDENTIE 

I »Nu toijö IK weer een anaichtKaart 

Uit allerhande streken 

Een vliet, waarin een bootje vaart. 

Of kabbelende beken. 

Een berö-tableau, een kerköebouw. 

Met nachtelijke lichten, 

Een spaansche of honfiaaische vrouw, 

Of vreemde stadsgezichten. 

De dichter schrijft uit stille hel, 

DétAr kan hij zich verpoozen, 

En in 't genot der mijmerij 

Een stroom jjedichten loozen. 

Het schoon Baatenheiè beschrijft 

Eén van de nieuwe rijken. 

Want waar de Koningin verblijft. 

Kun je je laten kijken. 

Een klerkje, met verlof gestuurd, 

Dat Anders zit te pennen. 

Schrijft mij uit de valutabuurt, 

(Bijvoorbeeld de Ardennen). 

Hij zit daar, heerlijk, warm en droog. 

Op Nederland te smalen. 

De bergen blijven even hoog 

Al gaan de franken dalen. 

Ik voel mijn borstzak, zwaar als lood, 

, Door portefeullle'Zwelllng. 

De stapel kaarten wordt vergroot 

Met élke posfbestelllng. 

Ach, waarom zit ik somber thuis. 

En zie niets van die landen? 

Waar blijft mm tocht in een Rolls Royce 

Met vier reserve-banden? 

nuishoudgcld, mevrouw Ludo 

mirki heeft een piano en Mies 

Ludomirki leert zingen. 

Natuurlijk moeten wij ook 

tennisspelen, ik mij een auto 

aanschaffen en m'n vrouw een 

Kurhaus-abonnement en een 

pagekop krijgen. Wij moeten 

ook 't eten van den kok halen, 

ik mag geen pijp rooken, 

m'n vrouw moet een parelen 

coUier hebben en minstens een- 

maal per week zich laten mani- 

curen. Ik zal het heele lijstje 

niet repeteeren. 

Ik ben al van streek als ik 

éénmaal den naam van onze 

buren hoor en spaar dus die 

herhaling. 

Je raakt aan alles gewend, 

maar aan 300 maal per dag 

Ludomirki niet. 

Kwam er nu maar verbete- 

ring in, och, dan zou je je be- 

heerschen. Maar 't wordt tel- 

kens erger. Eenigen tijd ge- 

leden wekte m'n vrouw me om 

half twee in den nacht. Ik 

sliep als een roos. Zij had den 

slaap nief kunnen pakken, om- 

dat ze niet wist of ze me wel 

verteld had, dat de Ludomirki's- 

een radio-apparaat kregen et> 

een öiand wijn hadden besteld, 

direct uit Frankrijk, omdat de 

francs zoo goedkoop waren ... 

Den anderen morgen heb ik 

lang zitten nadenken. Ik heb 

m'n bankier geraadpleegd, het 

saldo van, de postgiro en m'n 

spaarboekj'e nagezien. .Met als 

conclusie, dat ik vier duizend 

zeven honderd vier en dertig 

gulden zeventig liquide kan 

maken. 

Toen ben ik naar de Ludo- 

mirki's gegaan en heb van hen 

weten gedaan te krijgen, dat ze 

ons het huurcontract van hun 

bovenwoning overdeden. 

Goddank, ze vertrokken. 

Ze hebben van mijn geld 

kamers in Zandvooit gehuurd. 

En na twee dagen rust 

hoorde ik het weer: Denkereis 

de Ludomirki's nemen vacantie, 

de Ludomirid's hebben een villa 

in Zandvoort. De Ludomirki's 

doen toch maar aan alles mee. 

De volgende week verhuizen 

|we ook naar Zandvoort. 

Krijgen we ook een villa, 

doen we ook aan alles mee. 

Zullen we weer naast de Lu- 

jdomirki ? 

I Wanneer ik maar wist wat 

de minst pijnlijke vorm van 

zelfmoord was, ophangen, ver- 

Wouterfje Denhaag. | cirinken 0f doodschiet«!. 

* De ergste is ^dood geludo- 

© mirkist" te worden. 

Maar wacht, 't uur der wraak breekt &n. 

Dan sluit ik huls en deuren 

Stuur ansichtkaarten uit Japato 

Aan hl mijn crediteuren 1 

D(»W(ä^(St

John Mending was 27 jaar 

oud. Een mooie leeftijd voor 

een man, die in een onafhan- 

kelijke positie is en daaren- 

boven gezegend, met een meer 

dan buitengewonen aanleg voor 

muziek. 

John leefde teruggetrokken 

op zijn buitengoed, zond van 

daaruit zijn composities naar 

zijn uitgever, di^ re gaarne 

publiceerde. Én zoo had John 

zonder dat de „wereld" hem 

ooit had gezien of dat hij zich 

veei om haar bekommerde, 

een reputatie veroverd, waaj- 

voor tai van minder bevoor- 

rechten heel wat over zouden 

hebben gehad. 

't Gekke was dat John zich 

juist om die reputatie erg bc- 

aorgd maakte. Hij haatte 

publiciteit, het gedoe der 

reklame, het voor velen zoo 

buitengewoon prettige gevoel 

een „bekend man" te zijn. 

Na elke nieuwe compositie 

vermeerderden de aanvragen 

der tijdschriften om zijn portret, 

van jonge dames om een hand- 

teekening, kortom de komende 

beroemdheid wierp haar scha- 

duw vooruit. 

En dat deed John Mending 

besluiten om zijn „noodlot" te 

ontloopen, niét door een over- 

haaste vlucht naar Soedan of 

de binnenlanden van Azië, 

neen, naar een veel eenvou- 

diger en vermoedelijk meer af- 

doend middel: 'n voetreis door 

Engeland. 

Een onbekende zou in den 

jongen, zwaar geschouderden 

man, wiens wangen met een 

vollen donkerrossigen baard be- 

dekt waren en wiens kleeding 

allerminst lust naar weelde of 

verfijning verraadde, op het 

moment dat hij zijn villa Beau 

Séjour verliet, zeker niet den 

teergevoeligen componist van 

„Moeders liefde" en dergelijke 

zangen hebben herkend. 

De reis begon onder gun- 

stige voorteekens, mooi weer, 

een opgewekte stemming. Maar 

op den tweeden dag gebeurde 

het ongeluk, de botsing met 

de auto, die van ac?hter een 

boerenwagen voorakschoot en 

die niet meer te ontwijken was. 

Op den 5den Juni had het 

ongeval plaats en het was eerst 

op den 12den dat John het 

bewustzijn terug kreeg, dat er 

iets bijzonders met hem ge- 

beurd was. 

't Was op het kantje af ge- 

weest. 

Hij had het geluk gehad in 

de handen te komen van een 

buitengewoon bekwaam jong 

chirurg, die er met eindelooze 

moeite en zeldzame Ausdauer 

in slaagde van de tristes débris 

van wat eens John Mending 

was, een levend wezen te be- 

houden. 

Tot einde Juni was zijn 

toestand uiterst precair. Toen 

het gevaar voorbij was, stond 

de zuster, die hem met groote 

toewijding verpleegd had, hem 

EEN mCÄNTIE 

METEEN ONVERWACHT G\ 

eindelijk toe, dat hij in den 

spiegel keek. 

't Was een geweldige ver- 

andering, die hij moest consta- 

teeren. Inplaats van een ge- 

zonden jongen man van 27 jaar, 

met een vollen baard en een 

door de zon verbrand gezicht, 

zag hij iemand, die wel 10 jaren 

ouder leek, roet een vale huis- 

kleur, een gladgeschoren gelaat 

en een litteeken, dat van zijn 

slaap tot bijkans onder zijn kin 

liep. 

Kort voordat het ongeluk ge- 

beurd was, had hij een man ont- 

moet, een landlooper blijkbaar, 

die hem om een pijp tabak 

had gevraagd. Terwijl hij den 

man aan. vuur hielp, was het 

hem opgevallen, hoe hij net 

zoo'n haar- en baardkleur had 

als John zelf. 

Nadat het ongeluk gebeurd 

was, had de landlooper blijk- 

baar kans gezien om gedurende 

de algemeene agitatie John's 

rugzak te bemachtigen. Toen 

0« koninsin weer terug 

Een hartelijke begroeting tusschen moeder en dochter. Een mooi moment, omdat het zoo 

echt raenschelijlt is en 200 spontaan en hartelijk. De ontvangst had plaats op het 

station te Soestdijk. 

Nadat John van zijn eersten 

schrik bekomen was, voelde hij 

plotseling de mogelijkheden, die 

in deze groote veranderingen 

lagen en... hij besloot ervan 

te profiteeren. 

Na een paar dagen bemerkte 

hij, dat dit spel hem gemakke- 

lijker zou vallen, dan hij dacht. 

Zijn oog viel op 'n bericht in een 

der groote geïllustreerde tijd- 

schriften, waarin medegedeeld 

werd, dat de jonge, zoo talent- 

volle componist John Mending 

aan een hart verlamming gestor- 

ven was. Meer nog dan de 

vriendelijke woorden aan zijn 

werk en aan zijn nagedachtenis 

gewijd, interesseerde 't John te 

ontdekken, hoe dat bericht in 

de wereld was gekomen. Hij 

peinsde en peinsde en vond ein- 

delijk de oplossing. 

Links: 

3. f. Vérster f 

Door het heengaan van 

den heer Verster, dir. der 

bekende (irma Perry 4Co. 

is een verdienstelijk man 

aan het leven ontrukt. 

Rechts: 

R. 3. Roscher 

is thans 40 Jaar werkzaam 

bij de N.V. Wijnhandel 

v.h. Wed. H. Rahder en 

Zoon, waar de heer R. 

een vertrouwenspost 

vervult. 

hij eenige dagreizen verder 

door een hartaanval gestorven 

was, diende de inhoud vanden 

reiszak als identiteitsaanwijzing. 

Mendings huishoudster, een 

vrouw die het buskruit niet had 

uitgevonden, was, verbouwe- 

reerd door het ongeluk, als 

getuige geroepen. Zij scheen 

haar dooden meester te hebben 

herkend en zoo was John Men- 

ding officieel dood. 

Wat zou het gevolg ervan 

zijn wanneer hij de vergissing 

trachtte te herstellen ? Een hoop 

gezeur en krantengepraat, welke 

John graag zou willen ver- 

mijden. 

Hij schreef naar zijn bankier 

en verklaarde hem de toedracht 

der zaak met het verzoek de 

grootst mogelijke discretie te 

bewaren. De bank geloofde 

hem, betaalde de cheque, die 

hij had gezonden, uit en be- 

loofde niemand iets te zullen 

vertellen. 

Dat stelde hem gerust. Na- 

dat hij geheel hersteld het hos- 

pitaal verlaten had, was zijn 

eerste reis naar zijn eigenhuis 

om even te zien wat er gebeurd 

was met de erfenis van den on- 

gestorven overiedene. 

In het dorp herkenden de 

menschen hem niet. Beau Séjour 

lag een twintig minuten loopen 

van de kom der gemeente. John 

vermoedde, dat hij voor een 

leeg huis zou komen, doch wie 

schetst zijn verbazing toen hij 

den tuin doorgaand plotseling 

een alleraardigst meisje voor 

het raam zag^ staan^ dat hem 

met een onmiskenbaar ameri- 

kaan?ch accent vroeg of hij de 

persoon was, die haar als tuin- 

man was gerecommandeerd. 

Een oogenblfkje aarzelde 

John, doch zijn aangeboren zin 

voor humor deed hem snel het 

besluit vahen: Hij moest toch 

ook eens als vreemde op zijn 

eigen goed verblijven'. 

De besprekingen tusschen de 

„meesteresse" van Beau Séjour 

en den tuinman in spé duurden 

niet lang. Hij scheen genade te 

vinden en werd geëngageerd. 

Als verblijfplaats werd hem een 

tuinhuis aangewezen, waar hij 

voor zijn eigen eten moest 

zorgen. 

Een nieuw leven begon voor 

John. Hij had altijd veel van 

loemen gehouden en zijn tuin 

was zijn, hobby geweest. Met 

ongekunstelde liefde kon hij 

zich dus als taak stellen de 

schade door verwaarloozing 

ontstaan, te herstellen. Zijn 

meesteresse interesseerde zich 

zeer voor zijn werk en met den 

democratischen zin d^ amen- 

kanen, vond zij het prettig om 

met den blijkbaar wd intelli- 

genten minman over alles en 

nog wat te praten. 

John had zich zoo goed mo- 

gelijk in het tuinhuis geïnstaT 

leerd. Nadat hij er enkele 

dagen verblijf hield, hoorde hij 

VIRGINIA 

CIOARETTES 

WIEHER OPKïïE-èEINPOM 

't Is modeom altijd te schimpen 

op wat in onze naaste omgeving 

te zien of te hoeren is. Zoo kan 

men ook vaak booren: Scheve- 

ningen biedt niet veel. Wie zich 

even de moeite getroost om zich 

eens op de hoogte te stellen van 

wat er precies plaats grijpt, die 

zal z'n -dwaling spoedig genoeg 

inzien. Zeker de autoriteiten 

werken niet mee cm de gelegen- 

heid te bieden dat men steeds 

in betere mate de concurrentie 

met het buitenland kan door- 

staan. Bewust of onbewust vernielen de 

machthebbers al de levenskansen. 

Maar zij, die zich hebben voorgenomen 

om in onze grootste badplaats vertier te 

brengen, gelegenheid tot uitgaan te scheppen, 

die zitten toch niet stil. Zoo is ook Seinpost 

dit jaar weer in intensieve exploitatie ge- 

nomen. Zelfs kan het ook 's winters worden 

gebruikt. Op hetoogenblik wordt de schouw- 

burgzaal in beslag genomen door een Wiener 

Operette Ensemble, door den heer Ed. van 

Korlaar, in kunstkringen een zeer bekende 

figuur, naar hier gebracht. De leider van dit 

ensemble is in ons land een zeer goede be- 

kende. In den hoogtijd van het Amsterdam- 

sche Rembrandt-Theater trad daar op Miksa 

Preger. Dit is al een paar decennia terug, 

't Was in de dagen van „Walzertraum. ' 

„Wiener Blut," „Lustige Witwe," ..Fleder- 

Miksa Preger 

vierde in Scheveningen zijn 60sten verjaardag te midden 

van een opgewekte groep vrienden. 

Een Scene uit de eerste acte van Teresina 

Mizzi Welssmann 

o ■ — ■ 

— o 

Inge Gleichen 

maus," en nog zoovele andere. 

Later heeft Preger nog wel eens 

een tournee door ons land gemaakt 

als we ons niet te zeer vergissen. 

Hij kent dus Nederland. Hij kent 

ook de speciale eischen van de 

operette. En hij levert in Seinpost 

daarvan wederom een bewijs. Hij 

, Al heeft een voortreffelijk gezelschap 

JP lij van goede actrices on acteurs, be- 

llll schikkend over uitnemend stem- 

JljL» materiaal. 

Een prachtig verzorgde voor- 

stelling van ..Teresina'" heeft 

daarvan het bewijs geleverd en daarna 

eveneens de opvoering van „Madame Pom- 

padour,'' een der beste operettes, dio het 

huidige repertoire bevat. 

Na de laatstgenoemde gaat .,Die Fleder- 

maus". Daarin zal als Rosalinde optreden 

Inge Gleichen en als Eisenstein, Hans Ritter 

de uitnemende jonge komische kracht in 

dit gezelschap. De reprise van dit zeer 

geslaagde zangspel zal stellig voldoening 

wekken. 

Het Seinpost-Theater, dat eigenlijk een 

tijdlang verwaarloosd is, dat dus voor de 

moeilijkheid staat om weer opnieuw de 

aandacht te trekken, dat zich dus weer een 

publiek moet veroveren, mag tevreden 

zijn. Het bewijs, dat er ernstig wordt ge- 

werkt, is geleverd. Dat is de eerste belang- 

rijke stap op den weg, 

Werken en gemeten 

Natuurlijk wordt ook van de Noordzee geprofileerd en 

„ensemble" gebaad 

O ■ - ■ — ■ — I.I»- »

■'.■"'■ „ ■ ' . ■ ■• -At. 

^TGABRIEp 

i 

;'->&> 

-

op een avond, terwijl hij buiten 

zat, plotseling een heel mooie 

mezzo-soprane, die "een van zijn 

liederen zong. 

Na den eersten zang volgden 

nog meerdere. Het deed hem 

zonderling aan, zijn eigen werk 

zoo te hooren vertolken. Graag 

had hij de zangeres enkeie 

wenken gegeven, maar als „tuin- 

man" mocht nij niet tusschen- 

beide komen. 

Den volgenden dag onder het 

wieden en bloemen' verzorgen, 

vroeg hij zijn meesteres of îj 

gezongen had en waarom zij 

zoo'n voorkeur voor een be- 

paald soort liederen had. 

Het meisje vond er niets 

vreemds in,, dat de tuinman 

haar deze vragen stelde. Zij 

had allang gemerkt dat de 

jonge man intelligenter was 

dan zijn meeste collega's. 

En daarbij kwam nog, dat 

zij geen mensch anders had om 

mee te praten. De dienstmeisjes 

gaven haar weinig gelegenheid 

tot discours. 

En zoo hoorde John tot zijn 

verbazing, dat de bewoonster 

van zijn huis ook Mending 

heette, lij was blijkbaar de 

dochter van een amerikaan- 

schen neef, waarvan zijn vroeg 

gestorven ouders hem wel eens 

hadden verteld. Die neef heette 

ook John, Mending. 

Het meisje was muzikaal en 

had het blijkbaar buitengewoon 

interessant gevonden om met 

haar neef den componist kennis 

te maken. Doch kort nadat zij 

voet aan wal had .gezet, was 

het droevig bericht van John's 

dood g;ekomen. Piëteit had haar 

naar zijn huis gevoerd. Zoover 

als ze uit de mededeelingen van 

den notaris had kunnen aflei- 

den was zij eigenlijk de naaste 

bloedverwante. Zonder v eel 

plichtplegingen had zij voorloo- 

pig Beau Séjour maar tot haar 

verblijf gemaakt. 

Nu voelde zij het als een 

plicht tegenover den doode om 

te trachten zijn onuitgegeven 

composities op te zoeken. Zij 

hield veel van zijn muziek. 

Zoo praatte het jonge meisje 

en het deed haar goed om ereis 

uit te spreken. Zij had er be- 

hoefte aan. Daarbij interesseer- 

de deze tuinman haar bijzonder. 

Hij was een, verstandig mensch. 

Het leek wel een jonge lord 

in tuinmanskleeren. 

John van zijn kant vroeg zich 

wel eens af, waarom hij toch 

zoolang z'n rol speelde. Was 

het werkelijk zijn vrees voor 

ruclubaarhieid, welke hem be- 

lette om zich bekend te maken 

en hem deed besluiten om 

maar liever 'ijn eigen potje te 

koken en in een tuinhuis te 

verwijlen. Eén woord en het 

gemakkelijk huis was bèm met 

alle bediening. Doch dan kreeg 

hij allerlei advocatenconferenties 

en brieven en verklaringen. 

Neen, dan maar liever z'n werk 

in den tuin, z'n avonden, die 

hij benutte om te componeeren 

fn z'n interessante gesprekken 

met Lydia, z'n „patronesse". 

Het was begin Augustus toen 

zij op een avond een onbekend 

lied van den overleden neef 

vond. 

John hoorde hoe zij den zang 

speelde zoover als zij het kon 

en dan trachtte een einde te 

fantaseeren voor het ontbreken- 

de deel der melodie. 

Hij moest wel even lachen 

om haar tevergeefsche pogin- 

getip maar toch voelde hij hoe 

moeilijk het was om niet te 

helper. 

Den anderen morgen vertel- 

de zij hem tusschen het wer- 

ken in den tuin, wat zij ge- 

vonden had en hoe jammer het 

was dat die mooie melodie niet 

ten einde was. 

Met tranen in de oogen ver- 

klaarde zij, dat zij de slot- 

accoorden moest hebben, al zou 

zij de wereld moeten afreizen 

om den componist te vinden 

die het slot kon toonzetten. 

Och, zoover als ik 't kan. be- 

oordeelen zou daar maar een 

man toe in staat zijn en dat is 

John Mending. 

O, zeg dat niet; er moet 

een ander zijn en ik zal hem 

vinden. 

Hij schudde het hoofd. 

Eerst gpi ze zelf trachten 

de oplossing te vinden. 

Ze deed haar best. Eiken 

avond hoorde hij hoe ze voor 

de piano zat en naar een einde 

zocht. Na een paar dagen zei 

ze tegen hem: Ik ben nog niets 

verder met het lied van mijn 

overleden neef. Ik vrees dat ik 

het zat moeten opgeven. De 

eenïge man, dien ik ook zäl 

trouwen., is de componist die 

den zang tot een einde dicht. 

Heel onvriendelijk zei hij: 

En ak de man u niet trouwen 

wil? 

Zij keek hem aan als of ze 

aan die mogelijkheid niet had 

gedacht. 

Den volgenden dag ging zij 

naar de stad, waar zij zangles 

nam en ze kwam terug met een 

tijdschrift, waarin John's por- 

tret stond met den baard. Zij 

liet het hem zien: Dat was mijn 

neef. 

Geen prettig gezicht, zei hij 

koel. 

Och, men kan zoo moeilijk 

van een portret oordeelen. 

Nou, dit is wel zeker, dat 

zijn gezicht er heelemaal niet 

op lijkt alsof hij de componist 

van die gevoelige liederen is, 

die u zingt. 

Lydia keek den tuinman aan' 

en .... ze moest toegeven, dat 

deze met zijn fijne trekken, zijn 

grijze oogen,, het dtteeken, dat 

zijn gelaat iets lijdends gaf, veel 

meer aan het type beant- 

woordde. 

Dien avond deed John iets, 

wat hij vijf minuten later aller- 

dwaast vond. Toen .het meisje 

na tafel weer aan de piano 

zat en opnieuw begon naar een 

slot voor het lied te zoeken, 

ging hij voorzichtig zich ver- 

bergen in den tuin. Daar ver- 

school hij zich achter de dikke 

struiken en met zijn heldere 

tenorstem zong hij het slot, dat 

hij zelf als einde van zijn lied 

had gecomponeerd. Toen ver- 

dween hij onhoorbaar maar snel 

en ging naar zijn tuinhuis. 

Hij was er eerst korten tijd 

toen hij aan zijn deur hoorde 

kloppen. 

Lydia stond voor hem, 

vreeselijk opgewonden. 

Hebt u ook gezang gehoord, 

het einde van het lied ? Een 

stem zong het van achter de 

boomen. Dat moet mijn neefs 

geest geweest zijn. 

Geesten zingen niet, zei John 

nuchtier. Ge moet u dat ver- 

beeld hebben. 

't Was geen verbeelding. Ik 

hoorde het. Ga met mij mee 

om te zien of er iemand achter 

de boomen verscholen is. Ik 

ben te bang om alleen te gaan. 

Hij vergezelde haar en toen 

zij bij de plek kwamen, waar- 

vandaan zij de stem had hoo- 

ren komen, zei ze kort: Wacht 

even. Hier is iemand geweest. 

Een man. Ik ruik tabak. 

Dat kan zijn, doch het is 

daarom nog niet zeker, dat het 

van den man is die zong. 

Doch zij liet het zich niet 

uit het hoofd praten. 

Wees maar niet te nieuws- 

gierig. Als gij den zanger ont- 

dekt hebt, zoudt ge nog we! 

eens spijt kunnen krijgen en 

liever ongetrouwd blijven, dan 

hem te moeten nemen. 

Zij ging op zijn opmericing 

niet in. 

Zal ik morgen eens onder- 

zoeken of een musicus in het 

dorp verblijft ? 

Zij begreep z'n houding niet. 

In het eene oogenblik waar- 

schuwde hij haar tegen den on- 

bekenden man, opdat, zij hem 

niet ontmoeten zou, het andere 

oogenblik scheen hij haar die 

richting uit te willen dringen 

en kortaf antwoordde ze: 

Och neen, ik geloof dat het 

beter is dat ge met uw werk 

doorgaat. 

Den anderen morgen kwam 

ze vroeger dan anders in den 

tuin. John was weer aan het 

werk en rookte zijn pijp. Toen 

ze nabij kwam, viel het haar 

op, hoe de reuk van de tabak, 

die hij gebruikte, dezelfde was 

als die weMce zij onder de 

struiken had geroken. 

Zij liet hem niet merken, dat 

zij het opgelet had, alleen vroeg 

ze hem, om in tegenstelling met 

Ijaar besluit van den vorigen 

avond, wel te onderzoeken of 

er een vreemdeling in het dorp 

logeerde. 

Zijn afwezigheid benutte zij 

voor een bezoek aan zijn hei- 

ligdom, bet tuinhuis. Met een 

reserve sleutel opende zij de 

deur. Zoo kwam ze in een ver- 

trek, dat blijkbaar als huiska- 

mer ingericht was. Het viel 

haar op, hoe een kostbare ge- 

makkelijke sitoel tot de meubels 

behoorde en daarbij een mooie 

kast, ingelicht zooals muziek- 

kasten dat zijn. In zijn slaap 

kamer waren dezelfde teekenen 

van voor een tuinman onge- 

wone luxe. Zijden pyjama's en 

kostbaar ondergoed. 

In de keuken vond ze niets 

bijzonders, totdat haar oog viel 

op de papieren, die blijkbaar 

uit de prullemand in den haard 

waren geworpen. Zij streek een 

verkreukeld vel glad en vond 

muzieknoten. 

Dat was een bladzijde mu- 

ziek, geschreven met de hand 

van haar overleden neef. 

Zij schrok, stak het vel in 

haar * zak en ijlde het tuin- 

huis uk. 

In de villa teruggekomen, 

viel zij in een stoel en snikte. 

Hoe kon zij zóó dom zijn ge- 

weest. Natuurlijk had hij haar 

voor den gek gehouden. Dat 

was geen tuinman, dat was de 

eigenaar van Beau Séjour zelf. 

Wat kon ze anders doen dan 

vluchten. 

Daarom stond ze op en be- 

gon haar koffers te pakken. 

Toen zij klaar was nam zij 

het tijdschrift met John's por- 

tret en bekeek dat nauwkeurig, 

natuurlijk, dat was de tuinman, 

hetzelfde voorhoofd, dezelfde 

oogen. Ze zon op wraak en 

vond die 

Toen ze vermoedde, dat John 

thuis was en in het tuinhuis, 

ging zij daar heen, doch zij 

verborg zich achter een groo- 

ten boom, vanwaar zij in zijn 

kamer kon zien. Daar zat hij 

rustig te lezen. Doch naeeni- 

gen tijd stond hij op en ging 

naar de muziekkast en nam er 

enkele vellen uit, legde die op,-, 

tafel, doch voor dat hij aan het 

werk begon, trok hij de gordij- 

nen dicht. 

Dat dwong haar om haar 

tactiek te wijzigen. Zij wist wat 

hij aan het doen was en had 

geen haast. Rustig, er voor zor- 

gend geen leven te maken, ging 

ze naar de deur, zonder te klop- 

pen maakte zij deze open en 

stapte naar binnen. 

Zoo, John Mending, nu kun 

je wel mee gaan en het eind 

van het lied spelen, zei ze, zon- 

der hem tijd te laten eerst een 

opmerking te maken. 

John was verrast. Het eerst 

dacht hij: daar gaat het ge- 

zeur beginnen. Doch hij her- 

stelde zich. 

Zoudt ge niet liever even 

wachten en overdenken? 

Wachten en overdenken, 

waarom ? 

Als ik het eind van het lied 

speel, moet ge mij trouwen... 

of heelemeel niet. 

Nu was Lydia degene die 

uit het veld geslagen stond. 

Zij stamelde: Ik weet niet 

wat je eigenlijk bedoelt. 

Daarom heb ik je geraden 

om te wachten en te over- 

denken. 

Ik geloof niet dat het noo- 

dig is, zei ze en een allerliefste 

blos overtrok heur gezicht. Ik 

waag het, zei ze. Kom maar 

mee I.... 

I 

Na dertig jaren hard werken 

komt Karel Pommer tot de 

verwezenlijking van zijn droo- 

men: hij wordt in zijn wereld, 

de kringen van 't circus, erkend 

als de grootste in zijn vak. Hij 

bereikte dit door dat hij zich 

altijd aan zéér buitengewone 

attracties heeft gewijd. Alleen 

heeft hij, sinds zijn leeuwentem- 

mer door zijn dieren verscheurd 

is, geen leeuwen meer ver- 

toond. Nu, na jaren, wil hij ech- 

ter weer eens een leeuwennum- 

roer op het programma brengen 

en draagt Maciste op, zelf in 

Soedan een paar van die exem- 

plaren te gaan vangen, daar hij 

geen handel wil drijven met de 

Hamburgsche markt. Maciste 

vertrekt, blij met deze schitte- 

rende kans. 

Avond aan avond is het cir- 

cus Pommer te Rome tot den 

nok toe gevuld en het geheel 

biedt den aanblik van een 

sprookje. 

De voornaamste vrouwelijke 

ster, senorita Sarah, is de af- 

god van het publiek. Haar se- 

villaansche schoonheid, haar 

groote, donkere oogen trekken 

een ieder. De eerste die doode- 

lijk op haar verliefd werd, is. 

George Pommer, Karl's zoon. 

Zijn vader heeft hem verbo- 

den het gevaarlijk beroep in de 

arena te kiezen en liet hem 'n 

zorgvuldige opvoeding geven. 

De oude Pommer is schatrijk en 

op en top 'n gentleman, hij ver- 

afgoodt zijn zoon. Doch de 

oude man lijdt aan een hart- 

kwaal, waardoor hij zich zeer 

in acht moet nemen en zelf van 

tijd tot tijd niet in staat is zijn 

circus te beheeren. Hij i& wel 

verplicht die taak aan zijn zoon 

over te doen. 

Senorita Sarah gaat zeer 

vriendschappelijk om met Stras- 

LEEUWEN-1 

TEMMER \ 

ser den piqueur, 'n onbetrouw- 

baar mensch. Ook wil zij 

Gtorge in haar macht krijgen, 

wat haar gelukt. De jongeman 

komt geheel onder haar be- 

koring en draagt de leiding van 

het circus, wanneer zijn vader 

weer eens ziek is, aan Strasser 

op. Als het zoover is toont 

Strasser zijn slechte inborst en 

tyranniseert den troep. Door 

verraad hopen Strasser en Sarah 

het beroemde circus in hun 

handen te krijgen. 

Gelukkig keert dan Maciste 

terug. Zijn expeditie is boven 

verwachting geslaagd. Zes 

prachtige leeuwen zijn zijn buit 

geworden. Bovendien heeft hij 

'n mooi creolisch meisje, Seida, 

bevrijd van den slavenhandel, 

en ook haar meegebracht. Hij 

laat haar mee de leeuwen tem- 

men en houdt zelf een waak- 

zaam oog op den gang van 

zaken. Met behulp van Seida, 

die liefde heeft opgevat voor 

George, weet Maciste de booze 

plannen van Sarah en Strasser 

te voorkomen, maar Sullivan, 

de athleet, die door Maciste 

afgestraft is, omdat hij het 

Seida lastig maakte, koestert nu 

wraakplannen tegen hem. De 

athleet laat een reusachtigen 

leeuw ontsnappen, die zich tus- 

schen de toeschouwers werpt, 

zoodat er een paniek ontstaat. 

Maciste weet het dier weer te 

kerkeren, maar Sarah is onder 

den voet gekomen en sterft een 

atgrijselijken dood. 

De oude Pommer herstelt 

van zijn ziekbed en alles keert 

zich ten beste, dank zij de be- 

scherming van Maciste, die im- 

mer bereid is zijn toomlooze 

kracht en waaghalzigen moed 

in dienst der goedheid en recht- 

vaardigheid te stellen. 

Een interessante Maciste-film 

die ons den filmheld weer in 

een nieuwe gedaante toont en 

die wordt uitgebracht doorbel 

filmverhuurkantoor „Excelsior" 

te Den Haag. ,

'■ •' 

VACANTIEBOEKEN 

In de serie Gezellige Uurtjes, uitgave 

van Goor en Zonen, Gouda, zijn weer 

eenige leuke kinderboekjes en boeken voor 

ouderen verschenen. 

Aardige boekjes in gezellige bandjes, 

met plaatjes van Sijtje Aafjes, o.a. Vroo- 

lijke Vertellingen, door M. Schilthuis— 

Brugsma. Het zijn leuke verhaaltjes, met 

grappige plaatjes, voor kinderen van 7—10 

jaar. 

Wat de vacantle bracht, door Maren 

Roster. Een boekje voor kinderen van 

7—10 jaar. Een aardige beschrijving van 

het vacantie-leven aan zee. 

Het haar van Prinses Sylvia, door Riek 

Poutsma. Voor de kleine lezers en lezeres- 

jes van 7 — 10 jaar is er keus genoeg in 

verzameld. Dit aardige boekje met de 

geestige plaatjes kan niet anders dan een 

aanwinst voor de kinderbibliotheek zijn. 

Jan en Zus. Een verhaal voor kinderen 

van 6—9 jaar, door Dien Brinkgreve. Een 

geschikt boekje om voorgelezen te wor- 

den. De kleintjes zullen meeleven met de 

avonturen van Jan en Zus, Karo en 

Zwartje. De aardige plaatjes zijn van Jo- 

hanna Coster. 

„Wanneer het regent." Een verzameling 

kunstjes, knutselwerkjes, raadsels, rebus- 

sen, enz., bijeengebracht door Jeannette 

Lugten en Sijtje Aafjes. 

Een uitgezocht boekjt voor regenachtige 

dagen. Jongens en meisjes kunnen hiervan 

genieten, leuke teekenvoorbeelden, hand- 

werkjes, luciferskunstjes, raadsels, ver- 

haaltjes, grappige versjes. 

Voor bakvischjes verscheen een goed 

nieuw boek „Zonnehuis" door Qreta Vol- 

lewens—Zeylemaker. 

Het is echt een „Zonnehuis", waar de 

heldin Priggel, eigenlijk Lot geheeten, met 

haar vriendin, Proggel—Sissy, gaat logee- 

ren. Het natuurkind kan in het begin niet 

erg met de nuf opschieten, maar na het 

verblijf buiten, onder den invloed van de 

natuur en door het vriendelijk meeleven van 

Wil en'Fred, groeit de vriendschap. „Als 

ze weer naar huis teruggaan, zijn ze beiden 

verbaasd, 't Is alsof ze ouder geworden 

zijn en ffets meer van zich zelf begrijpen 

dan vroeger." De illustraties van mevrouw 

Midderigh—Bokhorst zijn „eenig". 

Henk Halbers. Een reis door het 

Panamakanaal naar Indië, door K. de Beijl. 

Een heel interessant jongensboek. Velen 

zullen Henk Halbers benijden als hij met 

de Grotius over Amerika en Japan naar 

Indië gaat. De reis wordt ondernomen in 

1917, als de duikbootoorlog op zijn hevigst 

woedt en het mijnengevaar op zee groot is. 

Het leven aan boord is levendig getee- 

kend en we genieten mee van de uitstapjes. 

De platen en omslag-teekening zijn van 

Menno van Meetereh Brouwer. 

In de serie „Na schooltijd" is verschenen 

De wouddub, door P. A. ter Haar, met 

platen van Nans van Leeuwen, voor jon- 

gens van 1 o tot 14 jaar. 

Kampeeren en indianen, echte toover- 

woorden voor hollandsche jongens. Nu, zé 

kunnen er van genieten, want de Woud- 

club bestaat uit jongens, die een heele week 

als indianen verkleed in een tent in het 

bosch doorbrengen en daar allerlei interes- 

sante avonturen beleven. De plaatjes van 

Nans v.an Leeuwen zijn heei aardig. 

Verder zag bij deze uitgeefster een serie 

„echte" prentenboeken het licht. Je ware 

vacantie„Iectuur" voor de kleintjes. 

ÏNTBHVfflWS VAN VETERAAN lil 

JAN VAN BEL 

Leidde Goldewey's jubi- 

leum onj de vorige maal 

naar het oosten, ter wille 

van de billijkheid meenden 

we nu een der Zuidelijke 

voormannen aan onzelezers 

te moeten voorstellen. Zoo 

arriveerden we dan Vrijdag 

23 Juli al vroeg in de 

geboorteplaats van M. A. 

de Ruyter, teneinde met 

Jan ,van Bel nog eens een 

boom op te zetten over 

dien goeden ouden tijd, 

die toch maar nooit weer 

keert. 

Ieder, die van Bel kent, 

zal begrijpen, dat er heel 

wat afgeboomd is. Onze 

eerste kennismaking dateert van 1905 in 

Breda. Sindsdien heeft „Voetbal" ons al heel 

wat keeren samengebracht en al zijn die samen- 

komsten de laatste jaren beperkt gebleven tot 

de internationale wedstrijden in het Stadion en 

de algemeene vergadering van den N.V.B., ze 

zijn er niet minder hartelijk om geweest. 

Natuurlijk was Jan aan den trein en nog 

geen 5 minuten later zaten we in hotel Zeeland 

genoeglijk „oude koeien uit de sloot te halen". 

Heel wat officials en spelers uit „onzen tijd" 

passeerden de revue, dat spreekt. Maar onze 

persoonlijke herinneringen zullen den lezers 

minder interesseeren, en dus vang ik aan met 

u van Van Bel, als Zuidelijke voetbalexpert 

bij uitnemendheid, te vertellen. 

Jan van Bel werd in 1883 te Breda geboren. 

Reeds als schooljongen trok het voetbal hem 

aan en al spoedig richtte hij niet Math, en 

J. v. Rees, Muller, Joop Reeman, Paardekoper, 

Overman en anderen een club op, Columbia 

geheeten, die met een heusche voetbal, ver- 

jaarsgeschenk van een der jongens, op een 

stuk bouwland er duchtig op los trapte. De 

contributie van Columbia bedroeg 3 centen 

per week; hieruit werden alle onkosten be- 

streden. Was de bal stuk, dan werd er dood- 

eenvoudig met spelen gewacht, tot er geld 

genoeg in kas was, om hem te laten maken 

en toen er eindelijk zooveel stukken op den 

buitenbal gezet waren, dat de schoenmaker 

verklaarde, hem niet meer te kunnen repa- 

reeren, werd de club ontbonden. De jeugdige 

spelers, die door hunne wedstrijden tegen 

N.O.A.D. III de zegeningen van een „groote" 

club hadden leeren kennen, gingen nu naar 

deze club over en zoo vinden we Jan later 

als rechtsbuiten in N.O.A.D. 1, spelende in de 

tweede klasse N.V.B. (Uit eene combinatie 

van dit N.O.A.D. met Advendo is de tegen- 

woordige Ie klasser N.A.C, ontstaan). 

Van Bel heeft vrijwel alle functies bij de 

voetbalsport bekleed. Hij was consul, scheids- 

rechter, speler, bestuurslid, secretaris en voor- 

zitter van een of andere voetbalclub of bond. 

Toen in 1899 de Brabantsche voetbalbond 

werd opgericht, werd Jan consul in Breda, 

later bestuurslid en gedurende de laatste 11 

jaar is hij voorzitter. Ook zit hij in diverse 

commissies van dien bond. In 1911 vertrok 

Jan van Bel uit Breda en juist in dien tijd 

werd hij bij een tusschentijdsche verkiezing 

in Januari tot bestuurslid van den N.V.B, 

gekozen, welke functie hij 6 jaar lang met 

heel zijn toewijding heeft bekleed. 

Op de algemeene vergadering van den bond 

was Jan een graag geziene figuur, vooral toen 

hij nog geep b'estuurslid was en dan tijdens 

■^ stemmingen de vergadering onthaalde op 

een gramofoonimitatie. Dat hield er den moed 

in. Eenmaal bestuurslid ge- 

worden, bracht de deftig- 

heid van het „ambt" na- 

tuurlijk mee, dat hij zijn 

imitaties staakte. 

Wat van Bel na aan 

't hart ligt, dat zijn de ver- 

richtingen van het Zuide- 

lijk elftal. Van den eersten 

wedstrijd af tot op heden 

toe, dat zijn er wel geteld 

28, is Jan leider van de 

toeren van dat districts- 

elftal geweest. Zoowel in 

binnen- als buitenland voer- 

dehijz'n jongens ten strijde. 

Driemaal maakte hij een 

toer naar Parijs en om 't 

jaar bezocht hij Luxem- 

burg. Hij weet door jijn per- 

soonlijkheid een uitmun- 

tende geest in het aan zijn zorgen toevertrouwde 

team te houden en de spelers waardeeren dat. 

Toen verleden jaar de 25ste toer onder leiding 

van van Bel werd gemaakt, boden de spelers 

hem een souvenir aan. In zijn geestig dank- 

woord zeide van Bel, dat het mooiste cadeau 

voor hem zou zijn de overwinning van dien 

wedstrijd, hetgeen de spelers hem beloofden. 

Het ging dien middag togen Luxemburg en wel 

uit. Nooit hoeft het Zuidelijk elftal zich zoo 

ingespannen, als dien middagen hoewol het niet 

meeliep, wisten ze 5 minuten voor tijd den wed- 

strijd uit het vuur te sleepen. Ze hadden 't 

immers hun leider beloofd. 

Van Bel beweegt zich ook nog op oen ander 

gebied. Hij werkt namelijk ook hftden ton 

dage nog mede aan de sportpers. 

Reeds als schooljongen maakte hij kleine 

verslagen v.an de wedstrijden van N.O.A.D. III 

tegen Columbia. Later kwam hij aan het 

Groene Sportblad, dat destijds onder leiding 

van Coucke en Hans stond en waarin hij, onder 

pseudoniem Clocke, brieven uit het Zuiden 

schreef. Ook aan de Telegraaf en de Sport- 

kroniek werkte hij een tijd mede. In het sinds 

eenige jaren bestaande sportblad 't Zuiden 

schrijft hij ook nu nog algemeene artikelen en 

behandelt er principieële quaesties in. Een 

zijner meest bekende artikelen uit den laatsten 

tijd is: De prestaties der Zuidelijke spelers in 

verband met het Nederlandsch elftal. 

I n 1905 werd Jan van Bel winnaar van de 

Perscup. Tijdens de Dorische seriewedstrijden 

werd er een match gespeeld tusschen elf mede- 

werkersaan het D.F.C.-cIubnieuws en 11 mede- 

werkers aan verschillende dagbladen. Voor 

het origineelste costuum was een cup uitge- 

loofd. Jan verscheen in een soort combination 

van voren groen (Sportblad), van achteren 

wit (Telegraaf). Heel het costuum was bedrukt 

met de „Hoofden" der beide bladen. Dit 

costuum viel zoo in den smaak, dat van Bel 

de Perscup verwierf. 

Heel wat bestuursfuncties wordennog steeds 

door van Bel waargenomen. Zoo is hij al 8 jaar 

voorzitter der Zuidelijke elftal-commissie, lid 

van de sub-commissie voor het controleeren 

en aanstellen der scheidsrechters, lid der 

Algemeene Vergadering en secretaris van het 

afdeelingsbestuur van district IV. 

In zijn langdurigen loopbaan vielen hem 

natuurlijk verscheidene onderscheidingen ten 

deel. Hij is bezitter van hei bondsonder- 

scheidingsteeken. (Met Mr. P. Arts, de eenige 

uit het Zuiden); verder toonde hij ons de 

gouden médaille van verdienste van den 

Luxemburgsche Voetbalbond en is hij eerelid 

van Wilhelmina uit 's-Hertogenbosch en den 

verleden jaar gepromoveerden eersten klasser. 

Roermond. VETERAAN 

ATH1_ETIEKWEDSTRIJDEN TE HAARLEM , De ROMANTISCHE EDELMAN 

de operette van Ltfhar, waarvan j.1. zaterdag met zeer groot succes de 

cremière in het Paleis voor volksvlijt werd gegeven. 

Selman van A. V. '23, 

winnaar in het nummer kogelstooten 

A. N. Hartman van Haarlem. 

winnaar polsstokhoogsoringen. 

De estafetteploeg van Haarlem die de 4x100 meter estafette won. 

V.l.n.r.: Van den Berghe, A. Hoogerwerf, D. Nooy, A. Pauien. 

DE HAAGSCHE TENNISCLUB LEIMO NI AS 

De haagsche tennisclub „Leimonias"' heeft zaterdag haar nieuwe banen 

officieel in gebruik genomen 

_. i 8 / 

^ 

r f 

MilllllPlliiilHlili ^ ^w 

De wielerwedstrijden In het Stadion te Amsterdam 

Op de stadionbaan te Amsterdam werden wielerwedstrijden gehouden, waaraan 

de beste sprinters ter wereld deelnamen. Een foto van de start van 

den wedstrijd tusschen v.l.n.r. Michart. Kaufmann en Moeskons. 

De fransche renner Linart.die in Turijn het 

wereldkampioenschap achter motoren won. 

■ ' 

Liane Debont en het koor 

3ohan Boskamp en Mej. Emmie Arbous 

De bekende schaker Euwe, die te Utrecht 

het nederlandschschaakkampioenschao won Me]. Dopie van Zon Kolman Knaack.

■ 

KENT OB HOJLJLANO? 

WOORDEN BN MÜX1BK VAN JAN KSEVïTS 

^ Jnyss,.art.ti«.tija Ztoktnmvtwtyk-heiä )rfyl.zen"\Scia.nie.ders leivÄ 

Hgl.laîateklgin HoUan^dattfrtie^fijii'' 'tiWHi.^laiidWwiHt'k«w. tie m^ntätmifyeHmndww Sieti. 'tllft,h«»m*li«tf»ktW'alle«nf»H^w«l«t 

kfa^damw^gm zjêtoiawtlom l(glitft9dantwHg1.Ta,nJ niet britpUlihamttz'npurjciHhei.den? KiiitpMMmttzhtnaMbMUtH? HM&bcfAaMm 

anwl >/an Me.,..d

-■—"-' ■ ■ -^.'":;=:;;;;?■-y,.^ - ^-WS"» ^^^PW^^ 

mmmm 

op 18 Augustus a.s. het 

Italiaansche 

Avondfeest 

in den Dierentuin 

te 's Gravenhase 

OPERA-CONCeßT 

van de Italiaansche Opera 

SCHITTEREND PROGRAMMA 

Prijs der plaatsen f 2.10 en f 1.25 

Verkrijgbaar, ook door toezending 

van het bedrag, Hofwijckstr. 9, 

Den Haag. Tel. 17577 

WAT ER DEZE WEEK GEBEURDE 

Een hulde aan wijlen den heer Koolhoven 

Op het Wilhelminaduin te Bloemendaal, werd het Koolhoven-monument 

plechtig onthuld. Een foto van het monument. 

WILT GIJ U 

AANGENAAM 

SCHEREN ? 

GEBRUIK DAN 

i&iEAi&y 

CIIÎEÄMi 

Ook voor dames zeer geschikt 

In keurige verpakking 

van een kilo f 3.— 

VERKRIJGBAAR BIJ DE 

HAAGSCHE ZEEPZIEDERS 

Z. Binnensinsel 211, Den Haas 

Openluchtspel te Doetinchem 

Te Doetincnem wordt onder leiding van Frank Luns, het landspel „'s Lands zegen" opgevoerd. Feesten In de Wijde Wormer 

Dit ter opluistering van de Landbouwtentoonstelling. Onze foto stelt voor burchtheer Dirk Ter gelegenheid van het derd; eeuwfeest van de Wijde Wormer werd een allegorische 

van Wisch met gevolg, het kasteel verlatende. optocht gehouden. 

Een geweldige arbeid , De heer van der Vet gehuldigd 

In den nacht van zaterdag op zondag werd het niïuwe riikstelefoonkantoor Zaterdagmiddag werd in een der zalen van den dierentuin te den Haag, de in sportkringen 

.. D„..L„J ■ i • iJ v.ic.uu„*o,i.owi zoo D0DU|airen ^pon-oaa", de heer W. M. v. o. Vet, ter gelegenheid van zijn SOsten 

te Rotterdam in werking gesteld. verjaardag gehuldigd. 

De nieuwe doorbraak te Rotterdam 

er wordt hard gewerkt aan de doorbraak Jonkerfransstraat—Coolsingel. Onze 

foto toont de afbraak aohrer het stadhuis. 

Thea Alba het schrijfwonder 

Thea Alba, die in Pscborr te Rotterdam op- 

treedt, geeft een mooie orestatie door met vijf 

stukjes krijt, vijf woorden tegelijk te schrijven. 

De nieuwe arnhemsche watertoren 

Nabij de Steenen tafel is voor de stad Arnhem 

een nieuwe watertoren gebouwd. Men heeft de 

aardige gedachte gehad, in dit hooge gebouw 

een cafe-restaurant te vestigen. 

' 

IPpPPIi'W' ' P 11 • ^^^^^^^^^^^— 

MM««»»»M«»»M««mMMHMMn«IHMMm«>MMMMU»MMIMMMIMMM IMIM«H»miHMl«»MM««»MMM«l« « 

ill 

■••: 

DOOR Mr. P. A. S. VAN LIMBURG BROUWER - 

■ ■iiiaimnniinmmmim IMMMMMMMmMH«M»mm« MliMM»———«MIMIMMMMMMMMM 

Op _! laatst der 16de eeuw trok Slddba Rama door den eer 

waarde Koellocka en 2 dienaren vergezeld door het Himalaya- 

gebergte ten einde, keizer Akbar belangrijke brieven te brengen. 

Zij komen bij den kluizenaar Gaurapada. die hen hartelijk ont- 

vangt. Bij bet afscheid belooft Siddha Rama zich tot Gaurapada 

te wenden als er in zijn leven moeilijkheden mochten voorkomen. 

Op den verderen tocht deelt Koellaka aan Siddha in 't geheim 

mede dat de kluizenaar niemand minder Is dan de vroegere koning 

van zijn land Nandlgoepta. Na een atevlgen rit bereiken zif de 

woonplaats van Siddha's oom. Salbana, alwaar eerstgenoemde zijn 

verloofde fravati begroet. Salhana waarschuwt Siddha te waken 

tegen de heerschzuchtlge plannen van den grooten Akbar waarin 

een gevaar ligt voor zijn eigen land. Zij worden gestoord door 

de komst van den prjester Gorakh. de Yogi een invloedrijk man 

aan Wien Siddha wordt voorgesteld. Salhana verwijdert zich met 

den priester, terwijl Siddha naar een nabijgelegen vijver snelt, waar 

hij Iravati ontdekt had. Aan hun samenzijn wordt een eind ge- 

maakt door een verzoek van Salhana, aan Siddha, om met hem 

en Koellocka het avondmaal te gebruiken. Iravati gaat naar hare 

vertrekken. 

Den volgenden morgen wordt de reis voortgezet en de keizer- 

stad bereikt, alwaar de reeds door Koelloeka gehuurde woning 

wordt betrokken. Het eerst« bezoek gold den eersten minister : die 

hem zijn neef Parvlz als vriend en leidsman aanbeveelt. Zij be- 

zoeken samen het keizerlijk paleis. Met Koelloeka gaat hij 's avonds 

naar Pelzi, den broeder van den eersten minister, 'n zeer mlftzaam 

man. Den volgenden morgen neemt Siddha het bevel over de 

Radjpoet's over. Na den dienst ontmoet hem een dienares, die 

hem ultnoodlgt bij hare meesteres te komen, aan «elke ultnoodi- 

ging. later door hem gevolg wordt gegeven. Wandelend door 

den grooten hof. heeft Siddha een onderhoud met iemand, die. 

zooals later blijkt, de groote keizer zelf ia. 

Het gesprek wordt afgebroken door de komst van Abdat Kadir. 

volgeling van den Profeet, met Wien de keizer een onderhoud 

heeft, den godsdienst betreffende. Abdal Kadir waarschuwt den 

keizer voor mogelijke gevaren die hem van zijn naaste omgeving 

bedreigen. 

Onmiddellijk na dit onderhoud wordt Koelloeka aangediend en 

ook hij waarschuwt den keizer, daarbij nadruk leggend op zijn 

wantrouwen tegenover Selim. ét» keizers zoon. 

Gevolg gevend aan de ontvangen uitnoodlglng, ontvangt Siddha 

van een dame een geheimen brief die door Koelloeka quasi aan 

ecne vriendin moet bezorgd worden. 

Den volgenden morgen wordt Siddha door zijn vriend Parviz 

afgehaald voor een tocht naar Pattipoer Slkri. de bulteoresldentie 

van den Keizer. Siddha bezoekt, een oogenblik alleen zijnde, een 

Civa-tempel. Hij heeft een gesprek met Gorakh. den Doerga- 

priester, die vragen stelt omtrent Gaurapada. Het gesprek eindigt 

met eene bedreiging voor Siddha. De Keizer houdt een wapen- 

schouwlng. Siddha wordt voorgesteld aan Prins Selim, welke hem 

voor een feest in z'n palels uitnoodigt. waar hij tot z'n verbazing 

z'n Oom Salhana treft. Met de schoone Rembha, die op 't feest 

in zijn nabijheid terecht komt. heeft Siddha een gesprek, waaruit 

haar beschaving en goedheid blijken. 

Een wat meer luidruchtige muziek dan 

tol heden brak het gesprek voor 't oogen- 

blik af, en toen het weer stil werd, meng- 

den andere gasten en andere vrouwen zich 

in het onderhoud. Langzamerhand begon 

er ook vrij wat van het decorum 'verloren 

te gaan, dat tot nog toe was in acht ge- 

nomen. Maar al lang zag de Prins zelf 

niet meer naar de anderen om. In achte- 

looze houding lag hij tusschen twee nevens 

hem gezeten danseressen, waarvan de eenc 

met de greep van zijn dolk speelde, ter- 

wijl de andere aan zijne juweelen armban- 

den trok. En de gesprekken, zoo de ver- 

warde, elkaar kruisende uitroepingen dien 

naam nog verdienden, werden al luider en 

luider, en de muziek bleef spelen, en de 

wijn bleef stroomen, tot eindelijk ook onze 

Siddha, door het rumoer en bloemengeunen 

en zeer zeker niet het minst door den 

wijn zeer bedwelmd, al minder en minder 

van 't geen hem omringde begon op te 

merken. ; 

Een krachtige hand, die eensklapsi op 

zijn schouder werd gelegd, schudde hem 

voor 't oogenblik wakker uit zijne ver- 

dooving. Het was die van Salhana, die 

hem ongemerict genaderd was. 

— Komaan! — sprak deze, -— 't wordt 

tijd voor ons om te vertrekken. Er ge- 

beuren bij gelegenheden als deze wel eens 

gevaarlijke dingen als er soms de eene 

of andere twist ontstaat, en men weet 

dan nooit waar men in gemengd kan worden. 

Gewillig liet Siddha zich nu buiten de 

zaal leiden door zijn oom, die hem stevig 

onder den arm greep, op het voorplein 

in een anders voor hemzelven bestemden 

palank ijn deed plaats nemen, en toen, na 

een woord aan de dragers, schoon hij 

stellig niet minder gedronken had dan 

zijn neef, met vasten stap zich huiswaartsi 

begaf. 

Op zijn weg door een der nauwe straten 

ontwaaide hij onder de luifel van een huis 

eene lange, magere gedaante, die, voor- 

zichtig rondziende, hare schuilplaats ver- 

liet, en in welke hij spoedig Gorakh, den 

Yogi, herkende. 

— Alles wèl ? — vroeg deze. 

— Heel best! — was het antwoord, r— 

onze zaken vorderen. Iets bepaalds kan ik 

u echter nog niet meedeelen, maar zoodra 

ik wat naders weet,, en in elk geval, 

zoodra wij uwe hulp of die uwer getrou- 

wen van noóde hebben, zal ik u doen 

waarschuwen. 

— En onze jonge gek ? Houd hem in 

't oog! Ik gèloofi dat hij iets van onze 

verstandhouding vermoedt. Dat maakt ech- 

ter niets uit, als hij maar eerst binnen is. 

Maar daarom, zeg mij, is de vogel al 

in de knip ? 

— Nog niet, — antwoordde Salhana, 

maar heel lang zal dat wel niet duren. 

Gorakh lachte, de beide mannen gin- 

gen langs tegenovergestelde kanten ieder 

huns weegs. 

ZEVENDE HOOFDSTUK. 

Stille samenkomsten. 

Feizi had zich niet van een voorwend- 

sel bediend, toen hij de uitnoodiging van 

den Kroonprins afsloeg. Omstreeks den- 

zelfden tijd, waarop Selim zijne gasten zag 

vergaderen, wachtte hij met den Keizer in 

diens binnenvertrekken een genoode van 

gansch anderen aard. 

Voorafgegaan door een dienaar, trad 

daar weldra een man binnen, aan wiens 

gewaad ieder Westerling terstond den 

Roomsch-Katholieken geestelijke herkend 

zou,hebben. Het was dan ook de Padre 

Rodolpho Aqua viva, hoofd van de toen- 

malige Jezuietenmissie, uit Goa door den 

Vader Provinciaal naar het hof van Agra 

afgevaardigd. 

— Ik heet u welkom, Eerwaarde vader! 

— sprak Akbar, zijn groet beantwoordend, 

— Ik wil hopen, dat de reis u rriet al te 

zeer zal hebben vermoeid ? 

— Ik ben Uwe Majesteit dankbaar voor 

die belangstelling, — antwoordde Aqua- 

viva; — gelukkig hebben wij den tocht 

zonder ongevallen kunnen volbrengen, hoe- 

wel mijne gezondheid anders veel te wen- 

schen overlaat. Maar de nietige mensch 

behoort te dragen wat de Heer over hem 

beschikt. 

— Dat zeg ik met u! — hernam Abkar; 

— maar ik heb u ook nog te bedanken 

voor de boekwerken, die gij sinds uwe af- 

wezigheid de goedheid gehad hebt mij te 

doen toekomen, uwe Evangeliën en andere 

schriften. Mijn vriend Feizi hier, dien gij 

van vroeger u nog wel zult herinneren, 

heeft ze grootendeels voor mij vertaald; 

en ik verzeker u, dat wij te zamen en met 

Aboel Fazl er trouw in gelezen hebben. 

— En, — vroeg de Padre, nauwlettend 

het gelaat van den Keizer bespiedend, — 

mogen wij ook hopen, dat het gestrooide 

zaad in goede aarde is gevallen ? 

— Ik geloof ja! — antwoordde Akbar. 

— De Heere zij geloofd! — sprak de 

Jetuiet, ziedaar den rechten weg! Hoe zou 

het trouwens ook mogelijk zijn, dat een 

man als Akbar, niet enkel een groot- 

machtig Vorst, maar, wat meer nog zegt, 

een zoo wijs en geleerd man bovendien, 

de waarheid niet van de logen zou weten 

te onderscheiden ? 

— Ik ben u verplicht voor die welwil- 

lende beoordeeling, — zei Akbar, —maar 

ik vrees, dat ik allicht weer in uwe achting 

zou dalen, indien ik aan mijne woorden 

van zooeven nog iets toevoeg. Ik gaf u 

mijne warme bewondering te kennen voor 

veel wat er in uwe heilige schriften wordt 

aangetroffen; maar dat belet niet dat ik 

nog een open oog wensch te houden voor 

't geen er goeds en schoons ook in andere 

godsdiensten te vinden is. 

— Ik ken ze niet alle — hernam de 

Padre. Maar ik begeer en ik behoef ze 

ook niet nader te kennen. Waartoe zou 

het dienen ? Er kan toch maar ééne waar- 

heid zijn. 

— Dat spreekt wel van zelf, — viel hier 

Akbar in, maar de vraag is juist, wat 

waarheid is, en bij wie ze gevonden wordt. 

— Wel, — hernam Aquaviva, — de 

waarheid is immers geopenbaard door 

Jezus Christus, den Zoon van God. 

Zoo zegt gijl — was het antwoord; — 

maar nu zegt mijn vriend Abdal Kadir, 

de Islamiet, dat ze hem is geopenbaard 

door Mohammed, den grooten Profeet. 

— Maar dan toch het vast geloof! Zegt 

dat niets ? 

— Ook al weer bij allen van gelijke 

kracht, 

— Wij komen op die wijze niet veel 

verder, — merkte de Padre, ondanks al 

zijn ontzag voor den Keizer als zoodanig, 

een weinig gemelijk aan. 

— Neen, dat geloof ik óók niet, waarde 

Heer! — zei Akbar met een lichten glim- 

lach; — doch beter zou het misschien gaan, 

indien gij van de hier nog heerschende 

richtingen eens wat nader' kennis wildet 

nemen. 

— Maar daarvoor ben ik hier niet ge- 

komen, - hervatte de Heidenapostel, — 

ik ben gezonden om het Evangelie te 

prediken en zielen te redden van het 

verderf! 

— Welnu! -- sprak Akbar op zijn ge- 

wonen kalmcn toon, — ik wensch u een 

goeden uitslag. Maar ik twijfel of gij veel 

zult vorderen, indien gij anderen eenvou- 

dig zoekt op te dringen wat gij zelf voor 

waar houdt, zonder te doorgronden of zelfs 

na te vragen, wat zij van hun kant ge- 

woon zijn als waarheid te erkennen. 

— Wat dunkt u, vriend Feizi! is het niet 

zoo? Gij zijt een man van bedaard ver- 

stand. Wij hebben dus prijs te stellen op 

uw oordeel. (Wordt vervolgd.) 

WIE ZINGT DAAR? 

DE ..NRW BDISON" 

NEWÄISON 

COMnunsoN wirnlim JMVINC AUTIST 

REVEALS' NO DIFEERENCE ^ ' 

Wij noodigen U uit tot een bezoek 

KÜNST2AAL EDISON 

AMSTERDAM LE1DSCHESTRAAT 84 

DEN HAAG LANGE POTEN 15 

ROTTERDAM . , WITTE DE WITHSTRAAT 88

• •"FW" - ' ^ygj^^ ' l '', smmmmt ■■■ 

20RQ VOOR DE 

ROZEN 

Over dit onderwerp wil ik 

nog iets zeggen. Als men een 

tak van een roos beziet, dan 

komt men tot de ontdekking, 

dat naast den hoofdknop nog 

vele zijknoppen zitten. Breekt 

men nu de, dichtst bij den 

hoofdknop zittenden knop weg, 

dan zal de hoofdknop een veel 

grooter en mooier roos geven. 

Zieke bladeren verwijdert men 

zorgvuldig. Ook uitgebloeide 

bloemen moet men er steeds 

uithouden. 

Hetzelfde geval treffen we 

ook aan bij anjelieren. Als 

men de zijknoppen wegbreekt, 

zoodat op één steel maar een 

bloem zit, zal deze veel grooter 

worden. 

Nog eenige nuttige wenken 

zijn b.v. over het aanbinden en 

uitdunnen van Dahlia's te 

geven. Meer dan 6 stewgeis 

moet men nooit op één plant 

laten zitten. De overtolïige 

worden uitgebroken. Heeft men 

dit gedaan, dan plaatst men 

een stok achter de plant. Deze 

stok moet iets korter zijn dan 

de planten hoog worden. Nu 

bindt men iedere scheut af- 

£$ Oeef Uw Japonnen ßZ 

f een nieuwe $& 

Kleurt 

U behoeft geen tpj 

Q% enkele japon te hebben, t£f 

ßV die verschoten is, of die Tte 

»ö een kieur heeft, welke xL 

tU niet aanstaat: Twink %y\ 

is zoo gemakkelijk en W\) 

voordeeiig. Twink Uw ö^ 

Jß japonnen, blouses,jum- lpu 

p Q pers en sportmantel- ^jjjj 

tjes - houdt ze nieuw, 

smaakvol en frisch, 

| 

Koop nog heden Q9 

ÏÏ*(\ een pakje bij Uwen ■3i 

SS W' %mr\va\\ar or\ xtnXrr oor»- »J^* 

TJ é) winkelier en volg aan- ^T 

^Jr, dachtig de gebruiks- ^vi 

^ü aanwijzing 

?» TwinkJ 

$--- 

WASCHT EN vtRrr ' q t 

TEGtUJKtRTIJD 

DE LEVER'S ZEEP MIJ., VLAARIlINt 

VOOQ ONZ E IgZEßE/EN 

É 

Intern, congres der Intern. Fed. of Universlty-women 

Op onze foto ziet men het organiseerend comiit en bestuur. OD de eerste 

rij staande v.I.n.r. Miss Anaell (Amerika), Mrs. Smedley Maclean (Engeland), 

Prof. Westerdijk (Holland), Prof. Cullis (Engeland), Mr. Simons (Holland) 

Dean Gildersleeve, oresidente CAmerika), Dr. Cleditsch (Noorwegen) en 

Miss Bosanquet, secr. (Engeland). 

Het uitdunnen van 

anjelieren, a, b, t wor- 

den verwijderd. 

Men kan alzoo de 

bloemstengel vast- 

houden c an de bloem, 

knoppen a er gemak- 

kelijk uittrekken. 

Het uitdunnen der 

roos. a en A worden 

verwijderd. 

zonderlijk aan en wel zoo, dat 

het bindmateriaal niet knelt. 

Zeer leelijk staat het, als men 

de scheuten gelijk een bezem 

tegen een stok aanbindt en 

daarom doet men dit met 

lederen scheut afzonderlijk. 

Vaste planten kan men samen 

aanbinden. Ook hier den stok 

achter de plant zetten. De ver- 

schillende handelingen kan men 

op bijgaande teekeningen zien. 

MEDIUM. 

T Vacémtie adviezen j 

Nu we midden in de vacantie 

zitten en u dit artikeltje leest, 

makkelijk in een badstoel ge- 

zeten, (uitkijkend over de zachtjes 

af- en aankabbelende zee of 

misschien liggend in een hang- 

mat misschen ritselende blade- 

ren, izullen we maar eens bab- 

belen over wat uw hart nu het 

meeste bezighoudt en ik wed, 

dat op het oogenblik uw garde- 

robe wel uw heele aandacht 

vraagt. 

Misschien is er wel een par- 

tijtje op til, waarbij, natuurlijk, 

gedanst moet worden. • 

Weet u wat het aller-aller- 

nieuwste voor dansschoenen is? 

Schoentjes van goud of zil- 

ver, met vleeschkleurige kousen. 

Daar izij nogal kostbaar zijn, 

liggen zij niet binnen ieders 

bereik, maar voor dames met 

kleinere beurzen zijn er de 

snoezige brocaatschoentjes in 

allerlei teere nuancen. 

Voor gewone schoenen is de 

mode, schoentjes van, ja hoe 

zal ik het noemen, huiden, waar- 

mee ik dan voornamelijk bedoel 

slangen- en hagedissenvellen 

De schoentjes van hagedissen- 

huid zijn nog w. » modieuser 

dan die van slanjrenleer. 

%* 

. Witte schoenen zijn absoluut 

uit de mode, evenals de peau 

de suède schoenen. 

Als kleuren voor dit seizoen 

zijn bijzonder in trek beige en 

„eiken". De voorgeschreven 

dracht bij een tailor is zwart 

satijnen schoentjes, die soms ge- 

garneerd worden met gouden of 

zilveren kwastjes of met gespen. 

Een aeer geliefde stof voor 

japonnetjes is op 't oogenblik 

voile. 

In alle kleuren en met 

vroolijke patronen is het een 

heel prettige stof, die zich mak- 

kelijk tot allierlei laat verwer- 

ken, van fiets- of wandeljapon- 

netjes af tot dans jurkjes toe. 

Er wordt veel gegarneerd 

met kant, niet enkel witte of 

crème kant, maar ook in bois 

de rose en zachtrood. 

Sommige kant is met zijdr 

andere met zilverdraad bewerkt, 

wat zeer aardige effecten geeft. 

U kunt ook snoezige kanten 

jurkjes maken voor kleine kin 

deren. 

Het korte lijfje wordt glad 

gemaakt en op het niet te wijde 

rokje worden zes of zeven- 

strookjes van ca. 6 c.M. breedte 

boven elkaar genaaid. 

Het ronde halsje wordt afge- 

zet met een kraagje van drie 

strookjes valencienne kant, 

waarvan ook de mouwtjes ge- 

maakt worden. 

Zoo'n jurkje is ook uitstekend 

geschikt om door een bruids- 

meisje te worden gedragen. 

N> 75328. 

No. 75295. 

No. 75295. Gakleedc iapon 

voor eene matrone met aardige kraag en 

lange strik. Zeer geschikt voor crèpe de 

chine, foulard of andere moderoe stof. Ver- 

krijgbaar in buslemaat 85,90,95,100,110 

of 120 c M Benoodigd van 95 c.M. breede 

stof 4 M.. van 95 c M. breede effen slof 1 25M. 

No. 75328. Aardige maisjea aomariurh 

met kimonolijfje en een dubbelestolpplooi 

in de rok. Te maken van gebloemd voile 

of andere dunne stof zooals tobralco enz 

Verkrijgbaar voor den leeftijd van 10 tot 

18 jaar. Benoodigd van 100 c.M. breede 

stof 2.25 M. i 2 75 M. 

Van deze afbeeldingen, die met toestem- 

ming der firms Weldon Ltd. te Londen, zijn 

gereproduceerd, zijn fr. per oost geknipte 

oatronenverkrijgbaar.tegentoezending van 

f 0.75 en vermelding van het no. aan mevr. 

Milly Simons. 2e Schuylstr.261, Den Haag. 

BLANK ALS HET GELAAT 

VAN MONA LISA 

te blijven, is de wensch van iedere vrouw, die 

er prijs op stelt haar natuurlijke bekoorlijkheid 

duurzaam te verzorgen. 

De keuze van de soort toiletzeep is daarbij een 

belangrijke factor. 

Neem gerust een proef met 

MONA LISA TOILETZEEP 

zij zal U in alle opzichten bevredigen en U zult 

er de heilzame uitwerking van op Uw huid met 

voldoening constateeren. 

Zij is door haar fijne geur en schitterende kwaliteit 

DE ZEEP DER UPPER TEN. 

DoorziUen ^ 

■L bij Wielriiders lers » 

en een door zon 

Verschroeide Huid, 

verzacht en geneest 

iet 

PUROL 

BijApoth.enDroaisteni 

DE CAMERA 

NVZAADHANDEL 

^SÊN ZAADTEELT 

V /HA.H0BBEI 

OOITGENSPLAAT 

Leveriag >» ludbonwers ca Itriabezilteri 

Mn vrage prijscourant 

Op biioa alle plaalsea Terlegenwoordiud 

FABR: : VEKA 

► Voor Allen die 

sukkelen met 

verstopping of moeilijken en 

pnregelmat igen stoelgangzijn l 

MJjnlMrdt's UxeeffaUetteo* 

'onmisbaar. Werken vlug en' 

.radicaal en veroorzaken niet] 

>dc minste kramp. Doos 60c. 

Bij Apoth. en Drogisten.f 

VRAAGT HET NIEUWE MERK 

TUTTKFRtJTTI 

VRUCHTEN DROPS IN ROLLEN 

HEERLIJK FRISCH — FIJN VAN SMAAK 

ROTTERDAM 

miNic© 

CIHMILiST@INI EK. 

C. KLINKERT 

AMSTERDAM - Telef. 24232 

Te Zandvoort: Hotel d'Orange 

Godfried de Groot 

^Tmstellaan 64, Amsterdam - Telef, 28474 

Specialiteit in 

TA.oderne en ./Mstiebe foto's 

TAen sie de vele reproducties van ons 

werk in „Het Weekblad" Cinema S theater

■- .". :■■■ ■■-

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?