Groningen, RK Parochie H. Walfried

6 Walfried — jrg. 22 nr. 85 April 2013
de vrede. Slechts het huwelijk tussen
man en vrouw geeft stabiliteit, zei hij,
andere huwelijksvormen werken ontwrichtend
en zijn zo een gevaar voor
de vrede. En de pogingen om het homohuwelijk
juridisch gelijk te stellen
aan het huwelijk tussen man en vrouw
zag de paus als een vergrijp tegen de
waarheid.
Dit zijn grote woorden, heel grote
woorden, die dan ook een storm van
protest losmaakten en die storm is nog
niet geluwd. De paus, en met hem het
instituut kerk, is met een ware kruistocht
bezig tegen het toch in steeds
meer landen erkende homohuwelijk
en hij beroept zich in zijn verzet daartegen
op de ‘natuurwet’, een van God
geven natuurlijke ordening waarin het
gezin is vastgelegd als een uitsluitende
verbintenis tussen man en vrouw.
En als je van die ‘natuurwet’ afwijkt,
breng je de vrede die in die natuurlijke
ordening vervat zit, in gevaar.
Liefde
Maar hoe zit het dan met die
‘natuurwet’ waar de paus en de bisschoppen
zich zo vaak op beroepen?
Bestaat die wel? Het is een vast gegeven
dat 8% van de wereldbevolking
homoseksueel gericht is en
we weten vanuit de wetenschap
dat je een homoseksuele geaardheid
met je geboorte meekrijgt:
je kiest er niet voor, je bent het.
Hoort dát dan niet bij die veronderstelde
natuurlijke ordening?
In de tijd dat een bisschop hier
in het Groningse verklaarde dat
er tussen mensen van hetzelfde
geslacht geen liefde kon zijn,
herdacht ik in een viering de
verbintenis tussen twee mannen
die veertig jaar lang samen het
leven hadden gedeeld. Mag ik
dat liefde noemen?!
Ik verdenk de paus niet van
kwade gedachten en ik denk dat
hij oprecht bezorgd is over de
positie van het gezin in de samenleving
en het welzijn van
hen die daar deel van uitmaken.
In die zin wordt er overmatig op
zijn woorden gereageerd. Maar
ik denk evenzeer dat het goed
zou zijn, als de paus en met hem
onze kerk als gemeenschap het
begrip ‘natuurwet’ los zou laten
en het zou vervangen door een ander
begrip dat als leidraad in relaties tussen
mensen kan fungeren: dat van de
liefde, het omzien naar elkaar. Het
weten en voelen dat wij allen kinderen
van God zijn en zo met elkaar
een gezin, een familie mogen vormen.
Laten we ons daarop richten.
Er is een verbondenheid tussen mensen
die dieper ligt en breder is dan de
verwantschap die bepaald wordt door
bloedverwantschap. Familie van elkaar,
broers en zusters, zijn volgens
het evangelie alle mensen die luisteren
naar Gods woord en het ter harte
nemen en er naar leven. Dat wil zeggen:
zij die delen in Gods zorg voor
het welzijn en de vrede van allen die
hem hun Vader noemen.
Doen
De schrijver van de eerste brief van
Johannes begint zijn derde hoofdstuk
met een magistrale zin. Hij schrijft
ons, ja hij roept ons bijna toe:
“Bedenk toch hoe groot de liefde is
die de Vader ons heeft geschonken.
Wij worden kinderen van God genoemd,
en dat zijn we ook!” Dit zijn
toch woorden om heel stil bij te wor-
den als je die leest of hoort? Kind van
God: we mogen het zijn en we zijn
het! Ja wij worden zo geboren, maar
wij moeten het ook worden. Het is
een dynamisch proces: je moet worden
wat je in wezen al bent, het is een
uitgroeien en toegroeien naar God.
Johannes schrijft daarover dat wij aan
het eind van dat groeiproces aan Jezus
gelijk zullen zijn en Hem dan zullen
zien zoals Hij is, als hij dan aan ons
verschijnt.
Wat is er voor nodig om kind van
God te zijn? Allereerst: leven naar
Gods geboden en daarbij vooral leven
naar het gebod van de liefde. Het is de
opdracht om het evangelie te doen.
“Kinderen, we moeten niet liefhebben
met de mond, met woorden, maar
waarachtig, met daden. Dan weten we
dat we voortkomen uit de waarheid en
kunnen we met een gerust hart voor
God staan,” schrijft Johannes. En dan:
“Wie zich aan zijn geboden houdt,
blijft in God, en God blijft in hem.
Dat hij in ons blijft, weten we door de
Geest die hij ons heeft gegeven”.
Geschapen door eeuwige
Leven uit Gods liefde is: mensen nemen
zoals zij zijn. Het is weten
dat de ander, ook al is zijn geaardheid
anders dan die van
jou, net als jijzelf een kind van
God is en door de Eeuwige is
geschapen zoals hij of zij is.
Dan is er ruimte om te zien dat
elke relatie op liefde gebaseerd
kan, ja moet zijn, en dat het dan
niet alleen gaat om een heteroseksuele
relatie tussen een man
en vrouw. Twee mannen, twee
vrouwen, een man en een
vrouw, zij kunnen allen in liefde
een gezin vormen waarin
ook kinderen hun plaats kunnen
vinden.
Laten we de regels en voorschriften
van de veronderstelde
‘natuurwet’ dan los en laten we
ons in onze geloofsgemeenschap
en in ons leven van alledag
leiden door Gods liefde.
Gods Geest zal ons daarbij begeleiden.
Frans de Smit
fransdesmit@hotmail.com