Die Nacht Nederlands Philharmonisch Orkest Alphons Diepenbrock ...

met groot succes door Richter werd uitgevoerd. Een halfjaar later
volgde de Vierde, met een zo mogelijk nog groter bijval. Eindelijk was
Bruckner – hij was inmiddels 63 – een echt beroemd componist
geworden.
Middeleeuwse stad
Nog steeds behoort de Vierde, naast de Zevende tot Bruckners meest
gespeelde symfonieën. Bruckner had zichzelf dan ook een flinke
leerschool gegeven. In de drie voorgaande symfonieën (plus een extra
apocriefe symfonie, die als de Nulde de geschiedenis is ingegaan)
horen we een Bruckner die heel direct, soms op het ruige af, zijn
muziek op de luisteraar afvuurt. In de Vierde zit veel meer nuance.
De overgangen zijn vloeiender, de thematiek is duidelijker en de
muziek is over het geheel begrijpelijker geworden voor de toehoorder.
Bruckner gaf het werk de bijnaam Romantische mee. Daarmee
doelde hij niet zozeer op pathos als wel op lyriek. Dat blijkt al meteen
uit het openingsdeel dat de componist de programmatische beschrijving
meegeeft van het ontwaken van een middeleeuwse stad, waarbij
de hoorns in de eerste maten het begin van de dag aankondigen. Het
tweede thema ziet hij als het gekwinkeleer van een koolmees. Het
tweede deel klinkt als een gezongen gebed. Het derde deel is een
jachttafereel, groots met uitbundig hoorngeschal, maar in het trio
teruggebracht tot een pastorale Ländler, een rustige volkse dans die
in Bruckners dagen in de omgeving van Wenen nog steeds populair
was. Over het laatste deel liet Bruckner zich niet uit. Wellicht dat de
tweede versie hiervan met de titel Volksfest nog enige programmatische
betekenis had. In de definitieve versie is hier niets meer van te
merken. Maar wel laat Bruckner even het hoornsignaal van de opening
horen, waarmee de symfonische cirkel rond is.
Tekst: Kees Wisse
Biografieën
Marc Albrecht
Sinds 2011 is Marc Albrecht chef-dirigent van het Nederlands
Philharmonisch Orkest|Nederlands Kamerorkest en De Nederlandse
Opera. Hij geldt internationaal als een van de meest spraakmakende
dirigenten van dit moment. Zijn vader, de dirigent Georg Alexander
Albrecht, bracht hem de eerste liefde voor het directievak bij en
begeleidde hem een aantal jaren. Vervolgens was hij repetitor bij de
Hamburgse opera en assistent van Claudio Abbado bij het Gustav
Mahler Jugendorchester. Vanaf 1995 was hij zes jaar lang General
Musikdirector aan het Staatstheater Darmstadt. Daarna begonnen
gouden jaren met gastdirecties bij onder meer de Berliner Philharmoniker,
het City of Birmingham Symphony Orchestra en het Koninklijk
Concertgebouworkest. Opera is voor Marc Albrecht een essentieel
onderdeel van zijn muzikale carrière getuige engagementen bij de
Bayreuther Festspiele, de Dresdner Semperoper, de Bayerische
Staatsoper en het Teatro alla Scala in Milaan. Vanaf 2006 tot 2011
was Marc Albrecht chef bij het orkest van Straatsburg. Marc Albrecht
woont in Amsterdam en dirigeert de komende jaren vooral het
Nederlands Philharmonisch Orkest waar hij zijn beide liefdes, opera
en concert, kan combineren.
Helena Rasker
Helena Rasker kan bogen op een intensieve carrière waarmee zij
wereldwijd grote bekendheid vergaarde. Ze werkte met orkesten als
het Orchestre de la Suisse Romande, het Gulbenkian Orkest van
Lissabon, het Scottisch Chamber Orchestra en in Nederland met
onder meer het Koninklijk Concertgebouworkest, Residentieorkest
en Asko|Schönberg. Helena Rasker zong in diverse operaproducties
van De Nederlandse Opera, vaak samen met het NedPhO en het NKO.
Daarin viel zij vooral op met haar rollen in hedendaagse Nederlandse
opera’s, zoals After Life van Michel van der Aa, Adam in Ballingschap
van Rob Zuidam en de wereldpremière van Marilyn Monroe van Robin
de Raaff. Bijzonder was haar medewerking aan de spraakmakende
productie ‘Merg’ van dansgroep ReineLoebana waarin zij, naast zang,
ook een indrukwekkende dansprestatie neerzette.