handleiding - Stichting Kerkuilen Werkgroep Nederland

10
Een tweede belangrijk middel voor de
kerkuil om de prooi op te sporen is het
gehoor, dat zeer goed ontwikkeld is.
Aan de rand van de sluier bevinden zich
grote ooropeningen met stevige
huidplooien (‘kleppen’), die zeer
Ooropening met klep.
Johan de Jong
De ronde kop met de grote donkere ogen.
André Eijkenaar
beweeglijk zijn. Deze doen dienst als
een soort ‘richtmicrofoon’, die naar alle
kanten kan draaien.
De asymmetrische stand van de oren is
een extra aanpassing voor een optimaal
gehoor. De rechter ooropening ligt op
ooghoogte, terwijl de linker opening
10-15° hoger ligt. Dat betekent dat het
geluid een fractie van een seconde
eerder in het ene oor aankomt dan in
het andere. Zo kan de uil de locatie van
de muis exact vaststellen. Oren en ogen
vormen tezamen een zeer verfijnd
opsporingssysteem van de nachtelijke
jager. De structuur van de veren, vooral
die van de grote slagpennen, vormt een
aanpassing voor een geluidloze vlucht:
de veren zijn buigzaam en voorzien van
dons, terwijl de schacht van de
buitenste handpen over de gehele
lengte fijne tandjes bevat.