19.09.2013 Views

GEZICHTEN VAN HET GIELSBOS Het GielsBos

GEZICHTEN VAN HET GIELSBOS Het GielsBos

GEZICHTEN VAN HET GIELSBOS Het GielsBos

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

gezichten<br />

van het<br />

gielsbos<br />

jaarverslag 2011<br />

<strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

vzw Gouverneur Kinsbergen<br />

1


Beste lezer,<br />

Je hoeft er niet aan te twijfelen.<br />

De kronieken van <strong>Het</strong><br />

<strong>GielsBos</strong> zullen 2011 ooit<br />

omschrijven als een “scharnierjaar”.<br />

Een jaar waarin<br />

veel op touw werd gezet om<br />

het verleden en de toekomst<br />

met elkaar te verbinden. Een<br />

jaar waarin we enig lef aan<br />

de dag durfden te leggen om<br />

stappen te zetten en knopen<br />

door te hakken die de<br />

maatschappelijk waardevolle<br />

toekomst van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

garanderen.<br />

Kom, we blikken samen terug op het<br />

“scharnierjaar” 2011.<br />

Vooreerst keurde de raad van bestuur<br />

van de vzw Gouverneur Kinsbergen in<br />

2011 een ambitieus meerjarenplan goed,<br />

met financiële steun vanuit de provincie<br />

Antwerpen. Dat plan voorziet in de<br />

vernieuwing van alle woningen en van<br />

de wegen- en rioleringsinfrastructuur op<br />

het domein van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>, alsook in<br />

de renovatie van de facilitaire gebouwen.<br />

Met het Masterplan Wonen vernieuwt<br />

<strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> tegen 2020 vijfentwintig<br />

woningen en past ze aan de hoge verzorgingsnoden<br />

van de bewoners aan. Fase<br />

1 van dat plan kreeg in 2011 concreet<br />

vorm.<br />

<strong>Het</strong> renovatieproject focust op de<br />

belangrijkste facilitaire gebouwen. <strong>Het</strong><br />

wil de energieprestaties ervan verbeteren<br />

en de gebouwen aanpassen aan<br />

hedendaagse comfortnormen. Daarnaast<br />

zal de vernieuwing van de infrastructuur<br />

voor wegen en riolering op het domein<br />

van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> het sluitstuk vormen<br />

van de geplande werken.<br />

In 2011 mochten onze ouders, als<br />

partners in de zorg, merken hoe we<br />

vanuit een continue gedrevenheid naar<br />

innovatieve verbeteringen voor onze<br />

bewoners onze visie op zorg en op<br />

vraaggericht werken vertaalden in een<br />

nieuw model: het individueel ondersteuningsplan.<br />

Dankzij dit model werd<br />

de deelname van de ouders en familie<br />

aan de zorgplanning van de bewoners<br />

concreet.<br />

In 2011 deinsden we er evenmin voor<br />

terug om ook onze interne organisatie<br />

te veranderen en te vernieuwen. Zo<br />

gaven we onze interne en externe communicatie<br />

vorm door ondermeer een<br />

vernieuwde website, een nieuw intranet<br />

en de lancering van elektronische<br />

nieuwsbrieven voor medewerkers en<br />

voor ouders. Maar ook de introductie<br />

van een nieuwe overlegstructuur werd<br />

een feit, hand in hand met een methodiek<br />

tot opmaak van beleidsplannen met<br />

een duidelijk accent op de participatie<br />

van de coördinatoren in het uittekenen<br />

en opvolgen van een resultaatgericht<br />

jaarplan.<br />

Kijk je ook al even mee<br />

vooruit naar 2012?<br />

<strong>Het</strong> grootste project voor 2012 wordt<br />

uiteraard de realisatie van het meerjarenplan.<br />

De bouwwerken voor de<br />

eerste fase van het Masterplan Wonen<br />

zijn gestart en de studiefase voor een<br />

tweede woonerf van 5 woningen is in<br />

volle ontwikkeling. Ook de voorbereidende<br />

studies voor de renovatie van het<br />

behandel- en dienstengebouw zijn in uitvoering.<br />

En de impact van dat alles op<br />

de organisatie van onze ondersteunende<br />

diensten wordt onderzocht.<br />

Een tweede project voor 2012 wordt<br />

de voorbereiding van de splitsing van de<br />

vzw Gouverneur Kinsbergen. De juridische<br />

verzelfstandiging van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

en van het in Wilrijk gevestigde Gouverneur<br />

Kinsbergencentrum moet beide<br />

voorzieningen vanaf 1 januari 2013 meer<br />

kansen en mogelijkheden bieden om hun<br />

kernopdracht waar te maken en een<br />

performant financieel beleid te voeren.<br />

Tot slot wordt 2012 ook een jaar<br />

waarin personeelsbeleid een belangrijke<br />

plaats op de agenda krijgt. Projecten<br />

rond loopbaanbegeleiding, competentie<br />

en coaching worden geïmplementeerd in<br />

de werking van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>.<br />

Kortom het voorbije jaar was opnieuw<br />

een boeiend jaar waarin de vzw Gouverneur<br />

Kinsbergen en <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> volop<br />

in beweging waren. Beide organisaties<br />

kijken nu alvast vooruit naar nieuwe<br />

uitdagingen, ontwikkelingen en samenwerkingsverbanden<br />

die zich in de sector<br />

aanbieden, zodat we met dezelfde middelen<br />

nog meer kunnen realiseren voor<br />

onze doelgroep.<br />

Dat alles is maar mogelijk dankzij de<br />

gedrevenheid, inzet en samenwerking<br />

van onze medewerkers, stagiairs en<br />

vrijwilligers.<br />

Ook namens het bestuur wens ik alle<br />

bewoners en familieleden te bedanken<br />

voor hun vertrouwen in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>. En<br />

wens ook een enorme waardering uit te<br />

spreken aan allen die door subsidies en<br />

giften onze werking mogelijk maken.<br />

Ik wens je alvast veel leesplezier!<br />

De voorzitter<br />

Marc Wellens<br />

Gedeputeerde


Robby michel<br />

gRoeien in veRtRouwen de gemotoRiseeRde postbode<br />

Sinds oktober 2010 woont<br />

de 17-jarige Robby in <strong>Het</strong><br />

<strong>GielsBos</strong>, in Schildpad 3. Wie<br />

vertrouwd is met <strong>Het</strong> Giels-<br />

Bos weet dat Schildpad 3,<br />

zoals de Ankerwoningen, een<br />

leefgroep is die gericht is op<br />

bewoners met gedrags- en<br />

emotionele stoornissen (GES).<br />

Vanwege het soms onvoorspelbare<br />

gedrag van deze<br />

bewoners, merkten we dat<br />

het steeds moeilijker werd<br />

om hen binnen de reguliere<br />

dagbesteding structurele<br />

activiteiten aan te bieden,<br />

en dat er nood was aan een<br />

specifieke aanpak.<br />

Daarom werd in januari 2011 het<br />

GES-team in het leven geroepen. Dit<br />

team van begeleiders binnen de dagbesteding<br />

maakt het hun zaak om, naast<br />

andere disciplines zoals dramuda en<br />

ergo, aan deze bewoners activiteiten<br />

op maat aan te bieden. De specialisatie<br />

van dit team schuilt niet zozeer in<br />

het aanbod van dagbesteding, maar in<br />

de begeleidingsstijl: flexibiliteit is een<br />

sleutelwoord en openstaan voor de emoties<br />

van de bewoner een vereiste. Iedere<br />

bewoner is anders, en het team vindt<br />

onderling ondersteuning bij elkaar: hoe<br />

vervelende situaties voorkomen, welke<br />

aanpak bij welke bewoner het beste<br />

aanslaat, enz. Vaak beslissen zij pas op<br />

de dag zelf, afhankelijk van de stemming<br />

van de bewoner of bv. gebeurtenissen<br />

op de leefgroep, welke activiteit ze met<br />

de bewoner zullen doen. Dagbesteding<br />

op maat is een recht en een streefdoel.<br />

Robby was één van de eerste ‘klanten’<br />

van het GES-team. De contacten verlie-<br />

pen niet meteen van een leien dakje:<br />

Robby was wantrouwig en negatief ingesteld,<br />

zijn angst voor nieuwe dingen stak<br />

stokken in de wielen. Stap voor stap,<br />

rustig de tijd nemend en voortdurend<br />

zoekend naar kleine hulpmiddelen, legden<br />

Robby en het GES-team het voorbije<br />

jaar een bijzonder parcours af. <strong>Het</strong> vertrouwen<br />

groeide elke week, waardoor<br />

de mogelijke activiteiten ook konden<br />

worden uitgebreid. Bij elke ontmoeting<br />

blijft het schommelende emotionele<br />

‘aankunnen’ van Robby het uitgangspunt.<br />

Na een jaar weet het GES-team nu<br />

wat ze voordien enkel konden vermoeden:<br />

Robby is een jongeman die tot bloei<br />

komt wanneer je zijn vertrouwen kan<br />

winnen, een kerel met een fantastische<br />

verbeelding.<br />

Een groeiende vertrouwensrelatie,<br />

geduld en een bewuste, gerichte aanpak<br />

wierpen hun vruchten af!<br />

Michel is een volwassen man<br />

van 56 jaar en zo wordt hij<br />

ook graag behandeld. Vraag<br />

hem dus niet om kinderachtige<br />

spelletjes te spelen,<br />

want hij is niet geïnteresseerd!<br />

Michel wil maar twee<br />

dingen: nuttig bezig zijn en zo<br />

anderen een plezier doen. Als<br />

zijn inspanningen bovendien<br />

opgemerkt en gewaardeerd<br />

worden, is zijn dag goed. Zijn<br />

taak als postbode neemt hij<br />

dan ook volledig ter harte:<br />

twee keer per week verdeelt<br />

Michel de post onder de<br />

paviljoenen van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

en haalt daar ook de interne<br />

post op.<br />

De laatste jaren was Michel niet meer<br />

zo goed te been: valpartijen volgden<br />

elkaar op. De postronde, en dus ook<br />

een aanzienlijk deel van Michels sociaal<br />

leven, kwam in gevaar. Gaandeweg werden<br />

er oplossingen gezocht: toen het te<br />

voet niet meer ging, werd de driewielerfiets<br />

geïntroduceerd. Met wat oefening<br />

lukte dat goed, maar bij het op- en<br />

afstappen gebeurden steeds vaker ook<br />

ongelukjes.<br />

De postronde was zo belangrijk voor<br />

Michel. Er moest toch een oplossing<br />

bestaan?<br />

Na overleg werd besloten om een<br />

elektrische scooter in te schakelen. Dit<br />

lijkt een eenvoudige oplossing, maar<br />

wat moest er allemaal gebeuren om te<br />

zorgen dat Michel zo zijn postronde kon<br />

voortzetten?<br />

Eerst en vooral moest Michel, onder<br />

begeleiding van een kinesitherapeut, de<br />

grove motoriek van de besturing onder<br />

de knie krijgen. Vervolgens verplaatste<br />

de technische dienst alle postbussen<br />

naar een per scooter bereikbare plaats<br />

en op aangepaste hoogte. Dan was er<br />

overleg nodig met andere bewoners die<br />

post verdelen. Met de wooncoördinatoren<br />

werden nieuwe afspraken gemaakt<br />

over stipte aanvoer van post, en ook<br />

het secretariaat werd om medewerking<br />

gevraagd. Alles moest vlot verlopen<br />

om te zorgen dat de plichtsbewuste<br />

Michel niet zou opstaan uit zijn scooter.<br />

Tenslotte moest het terrein nog eens<br />

opnieuw verkend worden, zodat alles<br />

duidelijk was voor Michel.<br />

<strong>Het</strong> heeft wat voeten in de aarde<br />

gehad, maar het was het allemaal waard.<br />

Na enkele weken oefenen en voorbereiden<br />

kon Michel weer aan de slag. Hij is<br />

en blijft onze vaste postbode, wat zouden<br />

we zonder hem aanvangen?<br />

jaarverslag 2011 5<br />

jaarverslag 2011<br />

5


patRick<br />

waaRom spelen zo belangRijk is!<br />

Patrick is een bescheiden<br />

heerschap. Hij dringt zichzelf<br />

niet graag op, maar voelt<br />

zich het best in het gezelschap<br />

van de opvoedsters<br />

van Langoor 2. Hij volgt hun<br />

doen en laten op de voet.<br />

Patrick nam tot voor kort vooral deel<br />

aan grof-motorische activiteiten zoals<br />

zwemmen, fietsen, wandelen… Intensieve<br />

en vermoeiende activiteiten, die<br />

bovendien bij slecht weer vaak niet konden<br />

doorgaan.<br />

Vandaar was het al eens ter sprake<br />

gekomen in leefgroepvergaderingen:<br />

werd het eens geen tijd om een nieuwe<br />

vrijetijdsbesteding te vinden voor<br />

Patrick?<br />

Zo kwam Patrick bij de autiwerking<br />

terecht. Hier merkten we als snel dat<br />

hij in staat was tot spelletjes spelen aan<br />

een tafel. Bleek dat nu net iets te zijn<br />

waar men op Langoor 2 gretig mee aan<br />

de slag kon gaan. Er werd een inventaris<br />

gemaakt van de gezelschapsspelletjes<br />

die in huis waren en ook van het speel-<br />

gedrag van de bewoners. Zo kijkt een<br />

bewoner heel anders naar ‘vier op een<br />

rij’: misschien vindt hij het wel leuker<br />

gewoon alle vakjes op te vullen!<br />

<strong>Het</strong> Sinterklaasbudget werd goed<br />

besteed aan nieuwe gezelschapsspelletjes.<br />

Dagelijks wordt er nu op Langoor 2<br />

gespeeld. Soms spontaan, soms gestructureerd,<br />

zoals bij Patrick. Patrick heeft<br />

nood aan persoonlijke begeleiding, dus<br />

elke dag na het middageten muist hij<br />

er met een begeleidster tussenuit om<br />

drie spelletjes te spelen. Dat geeft hem<br />

een structureel rustmoment in de dag,<br />

waarin hij doelgericht bezig is.<br />

Rust, structuur, doelgericht bezig<br />

zijn: de ideale combinatie. Lange leve<br />

het spelen!<br />

glim iRis<br />

onze eigen contactclown<br />

Chris D’Heldt, zo heet<br />

de energieke dame die<br />

schuilgaat achter onze contactclown<br />

Glim Iris. Zij is<br />

al vele jaren een bekend<br />

gezicht in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>, als<br />

medewerker bij het a-team<br />

en het OOg-project.<br />

Enkele jaren geleden voelde Chris<br />

het kriebelen: in haar vrije tijd speelde<br />

ze al eens clown. Ze had ook enkele<br />

workshops gevolgd en Chris zag mogelijkheden<br />

om deze vaardigheden toe te<br />

passen in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>.<br />

Wat begon als een creatief idee en<br />

‘goesting’, groeide uit tot een vaste en<br />

gespecialiseerde activiteit. Chris zet nu<br />

wekelijks de rode neus op en houdt er<br />

een afwisselend schema op na, zodat<br />

alle geïnteresseerde leefgroepen aan<br />

bod komen.<br />

Er komt meer bij kijken dan een rode<br />

neus: een contactclown richt zich volledig<br />

op het publiek. De emotie van de<br />

toeschouwer staat centraal, de clown<br />

gaat op zoek naar echt ‘contact’. Chris<br />

beschrijft het zelf: ‘Hét belangrijkste is<br />

de bewoners een mooi moment bezorgen.<br />

Als contactclown luister je hierbij<br />

naar de stem van je hart en ga je op<br />

zoek naar de eigenheid en de kracht<br />

van de bewoner. Voelend en heel basaal<br />

bewandel je als contactclown de wegen<br />

van het leven: vol verwondering en telkens<br />

weer als nieuw.’<br />

Tijdens haar opleiding, die in juni 2012<br />

afgerond zal zijn, leert Chris door middel<br />

van improvisatie, verbeelding, humor,<br />

spel en het toelaten van alle aanwezige<br />

emoties van de bewoner dit contact op<br />

te bouwen. <strong>Het</strong> is dus echt een vak op<br />

zich, een ‘gevoels-vak’.<br />

Nog een van de meerwaarden in dit<br />

clowneske gebeuren is de actieve betrokkenheid<br />

van de bewoner. <strong>Het</strong> is een<br />

tweerichtingsverkeer: iedere reactie<br />

van een bewoner, soms zo klein als een<br />

schalkse blik of zacht neuriën, biedt de<br />

contactclown een nieuwe uitdaging, een<br />

nieuwe kans tot contact. De clown durft<br />

ook uitvergroten wat mensen doorgaans<br />

proberen te verbergen. Dankzij de kracht<br />

van de rode neus en de foute kledij mag<br />

je in alle veiligheid lachen. En dat lachen<br />

gezond is, voor geest en lichaam, daar<br />

wordt niet mee gelachen!<br />

jaarverslag 2011 7<br />

jaarverslag 2011<br />

7


wim<br />

al slapend meeR vRije tijd kRijgen<br />

Wim is een vrolijke jongen<br />

van 45 jaar oud. Een levensgenieter<br />

pur sang, die gesteld<br />

is op zijn zelfstandigheid en<br />

bewegingsvrijheid.<br />

jaarverslag 2011<br />

Medische redenen waren in het geval<br />

van Wim spelbrekers: sinds 2008 moest<br />

Wim vijf maal per dag peritoneale dialyse<br />

(buikspoelingen) ondergaan. Als je<br />

dan weet dat zo’n spoeling minstens een<br />

half uur in beslag neemt, weet je dat<br />

deze levenslustige jongeman van dialyse<br />

tot dialyse leefde, en er weinig vrije tijd<br />

over bleef.<br />

In 2011 kwam daar verandering<br />

in. Eind 2010 moest Wim een operatie<br />

ondergaan. Tijdens de herstelperiode<br />

kreeg hij tijdelijk een andere vorm van<br />

dialyse (hemo-dialyse). Daarvoor werd<br />

hij drie keer per week in het ziekenhuis<br />

verwacht. Tijdens één van die bezoekjes<br />

stelden de dokters voor om Wim<br />

voortaan zijn peritoneale dialyse in <strong>Het</strong><br />

<strong>GielsBos</strong> ’s nachts te laten ondergaan.<br />

Eindelijk was de toestand van Wim stabiel<br />

genoeg hiervoor. Nachtelijke dialyse<br />

zou betekenen dat Wim overdag terug<br />

veel meer vrije tijd zou krijgen, dus<br />

zeker het proberen waard.<br />

We begonnen met een succesvol<br />

experiment in het UZA. Vervolgens<br />

volgden twee verpleegkundigen van <strong>Het</strong><br />

<strong>GielsBos</strong> een doelgerichte opleiding en<br />

zij schoolden op hun beurt hun collega’s<br />

bij. We zochten een externe dienstverlening<br />

om de dialyse ’s avonds en in het<br />

weekend aan en af te koppelen, en we<br />

waren vertrokken.<br />

De nachtelijke dialyse werd probleemloos<br />

opgestart. Sindsdien is Wim<br />

terug de ‘burgemeester’ van vroeger,<br />

altijd voor een praatje te vinden, altijd<br />

graag van de partij. Hij straalt.<br />

Om de zes weken gaat Wim, samen<br />

met een verpleegkundige van <strong>Het</strong><br />

<strong>GielsBos</strong>, op controle in het UZA. Alles<br />

verloopt vlot en Wim kijkt zelfs uit naar<br />

de uitstap.<br />

De nachtelijke dialyse heeft zijn<br />

levenskwaliteit onnoemlijk veel verbeterd,<br />

en daar genieten zowel Wim als<br />

zijn vrienden, ouders, begeleiders en<br />

verzorgers elke dag van.<br />

Ria<br />

spReken met een knop!<br />

Ria is een dame met klasse.<br />

Ze houdt van alles waar vrouwen<br />

met stijl van houden: ze<br />

ziet er graag goed uit, is trots<br />

op een nieuw paar schoenen<br />

en toont graag haar nieuwe<br />

coupe als ze naar de kapster<br />

is geweest. Verder heeft Ria<br />

een voorliefde voor kusjes<br />

en is ze dol op een babbeltje<br />

hier en daar. Ze doet niets<br />

liever dan op de gang zitten,<br />

op zoek naar sociaal contact.<br />

Ria kan zelf heel beperkt praten, dus<br />

wanneer de logopedisten in 2011 aan de<br />

slag wilden gaan met ondersteunde communicatie,<br />

was Ria de ideale kandidate<br />

voor een ‘spraakknop’.<br />

Een spraakknop is een eenvoudige<br />

drukknop op batterijen. Wanneer deze<br />

stevige knop ingeduwd wordt, speelt<br />

er een opgenomen boodschap af. Eerst<br />

moest er, onder begeleiding van de logopediste,<br />

wel wat geoefend worden met<br />

motoriek en actie-reactie, maar Ria was<br />

erg gemotiveerd!<br />

Dit eenvoudige en goedkope instrumentje<br />

heeft voor Ria een wereld van<br />

verschil gemaakt: voortaan, als deze<br />

babbelgrage dame op de gang zit, kan ze<br />

contact maken met voorbijgangers door<br />

op haar knop te duwen. De opvoedsters<br />

nemen soms meermaals per dag een<br />

nieuwe boodschap of liedje op, zodat<br />

Ria voorbijgangers kan blijven verbazen.<br />

Soms luidt de boodschap ‘Kijk eens<br />

naar mijn voetjes: ik heb nieuwe schoenen!’<br />

of ‘Kom jij eens mee in mijn<br />

fotoboekje kijken?’, of verzoekt Ria<br />

om een zoentje. Vaak zijn het ook vrolijke<br />

liedjes (‘Vandaag is het kusjesdag,<br />

kusjesdag!’) of welgemeende nieuwjaarswensen.<br />

En het heeft succes: de aangesproken<br />

bezoekers en medewerkers maken graag<br />

een momentje vrij om te reageren. En<br />

Ria? Zij geniet met volle teugen van de<br />

aandacht, en soms ook van een kusje!<br />

de ‘spraakknop’<br />

9


Ruben<br />

kampioen op wielen<br />

Ruben is sinds 2007 thuis in<br />

<strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>. Met zijn blauwe<br />

kijkers is hij voortdurend op<br />

zoek naar interactie. Hij amuseert<br />

zich rot met imitaties<br />

van zowel medebewoners als<br />

begeleiding, en geen snoepje<br />

is veilig met Ruben in de<br />

buurt! Hij is een behulpzame,<br />

actieve jongen, die erg graag<br />

gezien is op Merel 1.<br />

jaarverslag 2011<br />

De laatste jaren kampte Ruben met<br />

medische problemen, waardoor hij<br />

sinds 2010 rolstoelgebonden werd. Waar<br />

moest deze actieveling nu al zijn overtollige<br />

energie kwijt?<br />

Begin 2011 werd tijdens het multidisciplinair<br />

overleg geopperd om Ruben<br />

een aangepaste vorm van sport aan te<br />

bieden: zou rolstoeltraining niets voor<br />

hem zijn? De daad bij het woord voegend<br />

begonnen onze kinesisten deze nieuwe<br />

uitdaging aan Ruben voor te stellen:<br />

start-stop trainingen in de sportzaal,<br />

toertjes met de rolstoel rond het paviljoen…<br />

<strong>Het</strong> sloeg aan, Ruben had er zin in<br />

en was verbazingwekkend snel!<br />

In juni was het dan tijd voor de<br />

Special Olympics, een nationaal sportevenement<br />

voor personen met een<br />

mentale beperking.<br />

Ruben stond klaar in de startblokken<br />

van de 400 meter, hij schoot als een pijl<br />

uit een boog vooruit, en enkele minuten<br />

later verbaasde hij iedereen door als<br />

eerste de eindmeet te bereiken. Je kan<br />

je wel inbeelden hoe trots hij glunderde<br />

wanneer hij die gouden medaille in ontvangst<br />

mocht nemen!<br />

eRwin<br />

de bRoodwinneR<br />

Erwin is een echte ‘diesel’:<br />

het heeft soms wat tijd<br />

nodig, maar eens hij goed<br />

begrepen heeft wat van hem<br />

verwacht wordt, is hij niet<br />

meer te stoppen. Hij werkt<br />

hard in zijn job, houdt van<br />

zijn werk, en staat graag<br />

voor het voetlicht. Met zijn<br />

50 levensjaren, waarvan hij<br />

er 27 in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> doorbracht,<br />

is Erwin een vaste<br />

waarde bij Egel 2.<br />

Erwin is eveneens een vaste waarde<br />

bij Heintjeshof, een dierenspeciaalzaak<br />

in Vosselaar. Al jaren werkte hij daar zij<br />

aan zij met zijn baas en begeleider Stan.<br />

In 2011 werd Stan te ziek om Erwin nog<br />

te helpen bij het vullen van de zakjes<br />

dierenvoeding. Nu vervult Erwin zelfstandig<br />

de taken waar hij voordien de<br />

hulp van Stan kreeg. Stan blijft wel zijn<br />

dikke vriend: om 12u is het werk gedaan,<br />

maar dan mag Erwin nog aanschuiven<br />

voor het middageten bij Stan en Maria.<br />

Werken buiten <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>, via Jobcoaching,<br />

is toch anders dan werken<br />

op het domein. Erwin drukt het zelf<br />

ook uit: soms vindt hij het fijner om bij<br />

mensen te zijn die niks met <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

te maken hebben, gewone mensen uit<br />

het dorp. Hij voelt zich dan bijzonder en<br />

gewaardeerd.<br />

Erwin was in staat om zelf mondig bij<br />

te dragen tot zijn Individueel Ondersteuningsplan<br />

(IOP). Dit betekende dat hij<br />

meermaals mocht vergaderen met Hilde,<br />

Erwins ABO (AandachtsBewoner Opvoeder),<br />

om een helder beeld te krijgen van<br />

zijn mogelijkheden en wensen. Eén van<br />

die wensen bleek te zijn dat Erwin graag<br />

een extra job wil buiten <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>.<br />

Kan dit, naast alle andere taken die<br />

hij wekelijks op zich neemt?<br />

Na jarenlang vaste barman geweest<br />

te zijn in het OC, wilde hij deze activiteit<br />

deels stopzetten. Dus moest Erwin<br />

daar persoonlijk zijn ontslag indienen,<br />

wat niet makkelijk was. Hopelijk zal het<br />

deze moeite waard geweest zijn, want<br />

in 2012 gaan we op zoek naar een extra<br />

job voor Erwin.<br />

11


jos<br />

en mia<br />

het haRt veRloRen in het gielsbos<br />

Jos en Mia zijn een koppel<br />

jongelingen van rond de 80.<br />

Ze zijn altijd actieve en productieve<br />

mensen geweest, en<br />

hun leeftijd heeft daar niks<br />

aan veranderd. Hun huishouden<br />

runnen ze volledig zelf.<br />

Jos zit in het Bestuur van<br />

OKRA en gaat regelmatig<br />

fietsen. Mia heeft naar eigen<br />

zeggen ‘geen zittend gat’:<br />

niets doen is aan haar niet<br />

besteed.<br />

jaarverslag 2011<br />

Beiden kwamen in 2002 voor het<br />

eerst in contact met <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>, toen<br />

vrijwilligerscoördinator Chris Stellfeld<br />

een infoavond hield voor de gepensioneerden<br />

van Vosselaar. Ze stelden zich<br />

meteen kandidaat, en enkele weken<br />

later gingen ze voor het eerst wandelen<br />

met bewoners van Egel 1.<br />

Ze vinden het niet fijn om toe te<br />

geven, maar die eerste ontmoetingen<br />

met hun wandelpartners namen ze met<br />

een zwaar hart mee naar huis. ‘We hadden<br />

vooral compassie met hen, begrijp<br />

je? We namen dat ter harte. Toen zagen<br />

we nog niet dat zij net als iedereen<br />

gewoon zijn wie ze zijn, dat je ze blij<br />

kan maken met een kleinigheid of door<br />

er gewoon regelmatig te zijn. Maar na<br />

een paar keren was de onwennigheid<br />

weg. Nu kunnen we vaak niet wachten<br />

om terug te gaan.’<br />

Mia vertelt honderduit: ‘Al tien jaar<br />

lang wandelt Jos om de veertien dagen<br />

met Sabine. Zij begint luidop te lachen<br />

als ze hem hoort komen, en dan roept<br />

ze: ‘Bompa! Bompa!’ Jos glundert: ‘Wij<br />

hebben zelf geen kinderen, dus je kan<br />

je inbeelden dat de band die we met<br />

Sabine hebben heel sterk is.’ En Mia<br />

wandelt al sinds 2006 met Koen, een<br />

bewoner die nauwelijks contact kan<br />

leggen met de buitenwereld. Maar Mia<br />

kent hem goed genoeg: Koen reageert<br />

op haar stem, ze ziet dat hij blij is als hij<br />

in de buitenlucht is, of dat hij geniet van<br />

een streling over zijn wang.<br />

‘Wij begrijpen eigenlijk niet dat niet<br />

meer mensen, vooral gepensioneerden,<br />

vrijwilliger zijn bij <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>. Je<br />

krijgt er zoveel voor terug! Niet alleen<br />

maak je met je aanwezigheid iemand<br />

blij, we worden er zelf ook zo blij van.<br />

En bovendien laat <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> geen<br />

enkele gelegenheid liggen om ons in de<br />

watten te leggen. Nee, ons krijgen ze<br />

daar niet weg: zo lang we het kunnen<br />

doen, blijven we komen!’<br />

jan<br />

een veRhaal van 7 bRoeRs<br />

Jan is niet onder één noemer<br />

te vatten. Hij is de jongste<br />

van zeven broers. ‘Een lieve<br />

knuffelbeer, met een ijzeren<br />

wil en koppige trekjes,’ zo<br />

beschrijft één broer hem.<br />

‘Een bibliothecaris’, zegt een<br />

andere. ‘Hij heeft een olifantengeheugen<br />

als het om<br />

emotionele banden gaat,’<br />

voegt een derde broer toe.<br />

uit het famiearchief van Jan<br />

jan en zijn moeder<br />

Jan houdt van muziek, maar boven<br />

alles houdt Jan van zijn familie. Dat mag<br />

niet verbazen, met zo’n hechte ploeg<br />

broers aan zijn zijde.<br />

Sinds ’79 is Jan hier thuis. De<br />

gemoedsrust die deze vaste plek voor<br />

deze grote familie bracht was onbetaalbaar.<br />

Jan kwam in het weekend vaak naar<br />

huis, en zowel Jan als zijn broers keken<br />

dan uit naar het weerzien. Naarmate de<br />

leeftijd van Jan en ook zijn moeder vorderde,<br />

werd de situatie vaak moeilijker.<br />

De broers namen het heft in handen en<br />

spraken een beurtrol af: ieder zou om<br />

beurt Jan tijdens het weekend ophalen<br />

bij <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>, en indien mogelijk een<br />

bezoek brengen aan moeder. Zo werd zij<br />

ontlast, en de gedeelde verantwoordelijkheid<br />

werkte als bindmiddel tussen de<br />

broers. Toen moeder in 2009 overleed,<br />

werd de oudste broer voogd.<br />

Wanneer <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> in 2011 aan de<br />

slag ging met het Individueel OndersteuningsPlan<br />

(IOP), werden de broers drie<br />

maal uitgenodigd. Na onderling overleg<br />

zorgden ze dat er telkens 3 broers<br />

aanwezig konden zijn bij de gesprekken.<br />

‘Jan woont hier nu al zo lang, en we dachten<br />

<strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> door en door te kennen.<br />

Maar door met het volledige team rond<br />

de tafel te zitten, gaande van psychologen<br />

en artsen tot ergotherapeuten en<br />

opvoedsters, hebben we een beter besef<br />

gekregen van de inspanningen die men<br />

hier doet voor één bewoner.’ Ze ervoeren<br />

volledige inspraak op alle domeinen<br />

en zelfs tijdens ons gesprek kunnen ze<br />

de broederlijke bezorgdheid nauwelijks<br />

intomen. ‘Naarmate Jan ouder wordt,<br />

nemen zijn stemmingswisselingen toe.<br />

Maar dank zij de persoonlijke aandacht<br />

van de begeleiders in de leefgroep en<br />

de goede communicatie zien we dat Jan<br />

zich thuis voelt en de stemmingswisselingen<br />

nog zelden tot brokken leiden.<br />

<strong>Het</strong> is goed te weten dat we hier altijd<br />

terecht kunnen voor advies.’<br />

‘De toekomst? <strong>Het</strong> geeft een gerust<br />

gevoel, dat er voor de volgende drie jaar<br />

een plan is uitgewerkt. We weten waar<br />

we naartoe willen, en het plan is ook<br />

doordrenkt van optimisme. We beseffen<br />

dat werkelijk alles gedaan wordt om het<br />

welzijn van Jan te garanderen en zelfs<br />

te verbeteren.’<br />

13


jef<br />

afscheid van een ancien<br />

Op 10 juli 2011 moesten we<br />

afscheid nemen van Jef.<br />

Jef was al 32 jaar een vaste<br />

waarde in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>, en<br />

met zijn 82 levensjaren onze<br />

oudste bewoner. Hij was wat<br />

we noemen een ‘crème van<br />

een man’: het was niet moeilijk<br />

hem met zorg en liefde<br />

te omringen. Hij wist precies<br />

wat hij wilde, en dat was<br />

meestal: naar de boerderij.<br />

jaarverslag 2011<br />

Jef is tot de laatste dag actief gebleven:<br />

twee dagen voor zijn dood was hij<br />

nog op de boerderij te vinden. En toen<br />

ging het plots snel, het afscheid kwam<br />

alsnog onverwacht.<br />

Voor de familie en begeleiders was<br />

dit het begin van een langzaam verwerkingsproces.<br />

<strong>Het</strong> begon bij elkaar<br />

opvangen die eerste dag, het ongeloof<br />

ombuigen tot aanvaarding. Samen voorbereidingen<br />

treffen voor de begrafenis,<br />

herinneringen ophalen en teksten schrijven.<br />

Op Merel 5 was de eerste weken na<br />

Jefs dood bijna dagelijks familie aanwezig.<br />

Gesprekken werden altijd openlijk<br />

op de leefgroep gevoerd, iedereen<br />

mocht horen dat er over Jef gepraat<br />

werd.<br />

Er werd een herdenkingstafeltje ingericht,<br />

met foto’s en teksten. Dat tafeltje<br />

bracht gedurende een zestal weken Jef<br />

dagelijks in herinnering. Deze periode<br />

was van groot belang om in alle rust<br />

het verlies en verdriet te verwerken, en<br />

eventuele angsten bij leefgroepgenoten<br />

te laten wegdeemsteren.<br />

Onder medewerkers heerst tijdens<br />

zo’n rouwperiode een verhoogde solidariteit:<br />

er worden veel ‘goeie babbels’<br />

gevoerd over alle emoties die de dood<br />

met zich meebrengt en de getroffen<br />

leefgroep wordt in de mate van het<br />

mogelijke ontlast door collega’s.<br />

Langzaam maar zeker herstelt het<br />

evenwicht zich, het leven gaat voort.<br />

Ondertussen kwam er op Merel 5 een<br />

nieuwe bewoonster. Sabine werd met<br />

open armen ontvangen. Maar Jef gaat er<br />

nog dagelijks over de lippen. Zo’n man<br />

vergeet je niet snel…<br />

maxim<br />

thuis is waaR mijn bed staat<br />

In september mochten we op<br />

Langoor 3 een nieuwe vrolijke<br />

aanwinst verwelkomen:<br />

Maxim. Maar voor we deze<br />

altijd lachende jongen konden<br />

ontvangen, was er werk<br />

aan de winkel voor de technische<br />

dienst.<br />

Om de overgang voor Maxim zo vlot<br />

mogelijk te laten verlopen, kwamen we<br />

–zoals bij elke nieuwe opname- samen<br />

met de familie. Als ervaringsdeskundigen<br />

hebben zij vaak oplossingen<br />

gevonden om vervelende situaties te<br />

voorkomen. Bij Maxim hoorden we dat<br />

er thuis veel aandacht was besteed<br />

aan een comfortabel en toch veilig bed,<br />

waar deze knuffelgrage tiener niet uit<br />

kon vallen. De beschrijving van dit bed,<br />

dat deed denken aan een stoere kruising<br />

tussen hemelbed en een voetbaldoel,<br />

maakte ons nieuwsgierig.<br />

De ouders van Maxim bezorgden ons<br />

foto’s en nodigden ons uit om thuis het<br />

bed te komen bekijken. Al snel zagen we<br />

in dat we voor Maxim een gelijkaardig<br />

bed nodig hadden in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>. Op<br />

zo’n moment merk je wat een verschil<br />

een goede technische dienst maakt:<br />

handige mannen die creatief meedenken<br />

en mee op zoek gaan naar oplossingen.<br />

Niets is onmogelijk: als de oplossing er<br />

nog niet is, vinden zij ze wel.<br />

En het kan snel gaan. Als je weet<br />

dat op 13 september de eerste foto’s<br />

werden uitgewisseld en Maxim op 26<br />

september zijn eerste nacht in <strong>Het</strong><br />

<strong>GielsBos</strong> doorbracht, in een nauwkeurige<br />

kopie van zijn bed thuis, weet je<br />

genoeg. De enthousiaste samenwerking<br />

met de technische dienst heeft hier een<br />

vlotte overgang mogelijk gemaakt voor<br />

een ventje van elf met nood aan houvast.<br />

Maxims bed thuis<br />

15


In 2011 namen we afscheid van 7<br />

bewoners, en heetten we ook 7<br />

nieuwe bewoners welkom.<br />

Bij een open plaats gaan we eerst na<br />

of er een interne overplaatsingswens<br />

of -nood is die in aanmerking komt<br />

voor de betrokken woning. Zo vonden<br />

dit jaar 5 bewoners van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

een thuis op een nieuwe woning.<br />

Omdat overplaatsingen en opnames<br />

de nodige tijd vragen, is de bezettingsgraad<br />

op jaarbasis net geen<br />

100%.<br />

In 2011 kwamen 7 kinderen jonger<br />

dan 18 jaar en 1 volwassene met een<br />

handicap logeren in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>,<br />

samen goed voor 81 logeerdagen.<br />

Ongeveer 2/3 van onze bewoners zijn<br />

mannen. Onze 3 oudste bewoners<br />

zijn vrouwen.<br />

De meeste van onze bewoners hebben<br />

een ernstig of diep verstandelijke<br />

beperking.<br />

jaarverslag 2011<br />

de bewoneRs centRaal<br />

1. Bezettingsgraad<br />

100<br />

99,6<br />

99,2<br />

98,8<br />

98,4<br />

2. Leeftijd en geslacht bewoners (*)<br />

leeftijd<br />

98<br />

81-85<br />

76-80<br />

71-75<br />

66-70<br />

61-65<br />

56-60<br />

51-55<br />

46-50<br />

41-45<br />

36-40<br />

31-35<br />

26-30<br />

21-25<br />

16-20<br />

11-15<br />

6-10<br />

0-5<br />

15<br />

13<br />

98,53%<br />

2009<br />

12<br />

12<br />

10<br />

11<br />

11<br />

10<br />

7<br />

7<br />

5<br />

5<br />

3. Indeling volgens hoofdhandicap (*)<br />

3<br />

1<br />

1<br />

1<br />

1<br />

2<br />

3<br />

99,53%<br />

2010<br />

99,02%<br />

2011<br />

vrouw<br />

man<br />

-18 jaar 18-21 jaar +21 jaar Totaal<br />

matig verstandelijk beperkt 3 2 4 9<br />

ernstig/diep verstandelijk beperkt 19 6 156 181<br />

motorisch beperkt 9 5 81 95<br />

Totaal 31 13 241 285<br />

8<br />

2<br />

5 0 5 10 15 20 25 30<br />

aantal bewoners<br />

14<br />

13<br />

12<br />

13<br />

11<br />

16<br />

25<br />

27<br />

29<br />

4. Diversiteit (*)<br />

90%<br />

5. Indeling woningen (*)<br />

9%<br />

13%<br />

9%<br />

6%<br />

0,5%<br />

0,5%<br />

3%<br />

6%<br />

90%<br />

63%<br />

Zuid-Amerikaans<br />

Aziatisch<br />

Afrikaans<br />

Europees<br />

Belgisch<br />

woning van 6<br />

woning van 7<br />

woning van 8<br />

woning van 9<br />

woning van 10<br />

Onze multiculturele samenleving weerspiegelt<br />

zich ook in de nationaliteit en<br />

afkomst van onze bewoners.<br />

<strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> telt in totaal 287 bewoners,<br />

verspreid over 32 woningen.<br />

(*) momentopname<br />

gegevens 31/12/2011<br />

17


In de loop van 2011 traden er 90<br />

nieuwe medewerkers in dienst. Voor<br />

tijdelijke medewerkers putten we in<br />

eerste instantie uit onze spontane sollicitaties<br />

alvorens een vacature open<br />

te verklaren.<br />

Verder is het mogelijk dat naar aanleiding<br />

van één vacature er meerdere<br />

medewerkers in dienst komen.<br />

Als nieuwe medewerker van <strong>Het</strong><br />

<strong>GielsBos</strong> heb je 531 gemotiveerde collega’s:<br />

79 mannen en 452 vrouwen.<br />

Zij vertegenwoordigen 452 voltijdse<br />

equivalenten en zijn gemiddeld 40<br />

jaar en 1 maand oud.<br />

Bovendien voltooiden 106 stagiairs<br />

een stage in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> en stelden<br />

we 7 jongeren te werk uit het project<br />

deeltijds leren / deeltijds werken.<br />

We konden ook rekenen op de medewerking<br />

van 131 vrijwilligers, die<br />

samen goed waren voor niet minder<br />

dan 2000 halve dagen werk.<br />

jaarverslag 2011<br />

weRken in het gielsbos<br />

1. Vacatures en instroom 3. Jaren dienst in <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

2. Leeftijd en geslacht medewerkers<br />

leeftijd<br />

Vast Tijdelijk ToTaal<br />

Interne vacatures 10 3 13<br />

Externe vacatures 6 15 21<br />

ToTaal 16 18 34<br />

Nieuwe medewerkers<br />

61<br />

56-60<br />

51-55<br />

46-50<br />

41-45<br />

36-40<br />

31-35<br />

26-30<br />

21-25<br />

20<br />

jaren in dienst<br />

76<br />

82<br />

70<br />

3<br />

4. Gemiddelde personeelsinzet per bewoner<br />

19%<br />

158<br />

4%<br />

2 %<br />

75%<br />

73<br />

77<br />

77<br />

0<br />

tijdelijke medewerkers<br />

vaste medewerkers<br />

66<br />

66<br />

0<br />

157<br />

157<br />

0<br />

Directie, directiesecretariaat en<br />

stafmedewerkers organisatie<br />

Zorgondersteuning (ppd, sociale<br />

dienst, medische dienst, …)<br />

Organisatieondersteuning (administratie<br />

en logistiek personeel)<br />

Zorg (wonen, behandeling, dagbesteding)<br />

19


Om bijkomende vaardigheden te<br />

verwerven of om competenties aan<br />

te scherpen, biedt <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

ruime vormingsmogelijkheden.<br />

379 medewerkers maakten hier in<br />

2011 gebruik van.<br />

De verhouding tussen interne en<br />

externe vorming lag, gemeten op<br />

basis van het aantal vormingsuren,<br />

op gemiddeld 57% intern en 43%<br />

extern.<br />

De medewerkers van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

hebben heel wat mogelijkheden om<br />

de combinatie werk-gezin definitief<br />

of tijdelijk aan te passen aan hun<br />

noden.<br />

jaarverslag 2011<br />

weRken in het gielsbos<br />

5. Vorming<br />

Interne en<br />

externe vorming<br />

6. Arbeidsstelsel<br />

100%<br />

tussen 80 en 100%<br />

80 %<br />

tussen 50 en 80%<br />

50%<br />

< 50 %<br />

0%<br />

totaal uren totaal € (*) uren per VTE € per VTE<br />

5097,58 45728,55 14,28 128,13<br />

Mediatheek - 13612,54 - 38,14<br />

Totaal 5097,58 59341,09 14,28 166,27<br />

(*) exclusief km-vergoeding en uurloon<br />

0 20 40 60 80 100 120 140 160 180 200<br />

aantal medewerkers<br />

contractueel<br />

met tijdskrediet of een thematisch verlof (ouderschapsverlof,<br />

medische bijstand of palliatief<br />

verlof)<br />

0%


jaarverslag 2011<br />

personeel<br />

werking (o.a ontspanning bewoners,<br />

maaltijden,...)<br />

energie<br />

ander goederen en diensten<br />

onderhoud en herstellingen<br />

voorzieningen<br />

diverse en financiële kosten<br />

werkingssubsidies VAPH en VIA<br />

bijdrage cliënten<br />

provinciale toelage<br />

recuperaties<br />

andere subsidies en giften<br />

diverse en financiële opbrengsten<br />

Om de kosten te financieren, ontvangt<br />

<strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong> o.a. subsidies van<br />

het VAPH, VIA, fonds sociale maribel<br />

en provincie.<br />

VAPH: Vlaams Agentschap voor personen<br />

met een handicap<br />

VIA: Vlaams Intersectoraal Akkoord<br />

financiën<br />

1. Samenstelling werkingskosten<br />

86%<br />

6%<br />

3%<br />

2%<br />

1%<br />

1%<br />

1%<br />

2. Samenstelling exploitatie-ontvangsten<br />

76%<br />

10%<br />

5%<br />

4%<br />

4%<br />

1%<br />

raad van bestuur<br />

voorzitter<br />

Marc Wellens<br />

ondervoorzitters<br />

Koen Helsen<br />

Rudy Cornelis<br />

secretaris<br />

Els Bénéré<br />

penningmeester<br />

Leo Van Miert<br />

bestuurders<br />

Lut Cateau<br />

Dirk De Smedt<br />

Michel Meeus<br />

Frank Sels<br />

Lili Stevens<br />

Jan Zander<br />

Marcel Ceulaers<br />

Lutgard Luyten<br />

Sabine Vander Mierde<br />

Johan De Muynck<br />

Luc Vloemans<br />

Charles De Weze<br />

Martine De Graef<br />

adviseurs<br />

Andries Kinsbergen<br />

dr. Alfons Uytterhoeven<br />

waarnemer<br />

Gustaaf Meeus<br />

directie<br />

Pol Vanden Weygaert, algemeen directeur<br />

Guy Bruyninckx, directeur zorg<br />

Bruno Stappaerts, financieel directeur<br />

colofon<br />

Redactie:<br />

Annick Baeyens en Roos Van Bruggen<br />

Een warm dankjewel aan alle medewerkers<br />

van <strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong>, in het bijzonder<br />

aan alle geïnterviewden, en aan Michel<br />

Huybrechts voor de fotografie.<br />

Foto’s cover, achtercover, p. 2 en 23 :<br />

Koen Broos<br />

23


<strong>Het</strong> <strong>GielsBos</strong><br />

Vzw Gouverneur Kinsbergen –<br />

Gehandicaptenzorg Provincie Antwerpen<br />

Vosselaarseweg 1<br />

B- 2275 Gierle<br />

T 014 60 12 11<br />

F 014 61 71 71<br />

info@hetgielsbos.be<br />

www.hetgielsbos.be<br />

Maatschappelijke zetel:<br />

Koningin Elisabethlei 22 - B- 2018 Antwerpen -vzw@vzwkinsbergen.be

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!