CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

26 DE OORSPRONG VAN DE ORDE VAN HET H. KRUIS
In de Regel van Benedictus werden/worden drie belangrijke
geloften voorgeschreven: absolute gehoorzaamheid aan de abt, het
bewaren van de ongehuwde staat en armoede (het opgeven van
prive-bezit). De kloosters van oosterse inspiratie die aan de benedictijnen
in het Westen voorafgegaan waren, bleven hun activiteiten
nog een tijdje voortzetten, maar werden weldra door de benedictijnen
in de schaduw gesteld. Hetzelfde gebeurde met de Regel
van Columbanus, die heel sterk de boete benadrukte, daar waar
Benedictus veel meer belang hechtte aan het nastreven van de
innerlijke vrede.
• In de zevende, achtste en negende eeuw ondervond het kloosterleven
grote hinder van de politieke instabiliteit. In de zevende
en achtste eeuw werden de meeste kloosters in het Westen verwoest
door de invallen van de Longobarden, de Arabische strooptochten
en de barbaarse strijd tussen Austrasie en Neustrie. Om zich te
verzekeren van hun trouw schonk Karel Martel bijvoorbeeld abdij-
en en bisschopszetels aan edelen van zijn koninkrijk. Dit
machtsmisbruik deed de kloosters niet verdwijnen, maar orien-
teerde ze meer en meer naar het dienstwerk voor de koningen en
de samenleving. Onder de Karel de Grote werd de Regel van
Benedictus de enig geldende in het Westen. Het netwerk van
kloosters dat op die manier ontstond stelde bijvoorbeeld de Ierse
monnik Bonifatius in staat om effectief zendingswerk in het
Rijnland te verrichten. De benedictijnerkloosters, die vaak door
hemzelf werden gesticht, dienden als zijn uitvalsbasis. De kloosters
ontwikkelden zich hierdoor meer en meer tot centra voor de
missie.
Daarnaast stuurden welstellende edelen, bij gebrek aan onder-
wijsinstellingen, hun kroost vaak een aantal jaren het klooster in
om intellectuele bagage op te doen. De kloosters werden culturele
centra die een rol vervulden voor de hele gemeenschap. In
Frankrijk, Friesland, Vlaanderen en Duitsland kwamen er nieuwe
stichtingen, die brandpunten werden van beschaving en centra van
landbouwkundige, ambachtelijke en commerciele activiteiten.
Door dit cultured succes kwam er van bidden en werken niet veel
meer terecht. De kloosters werden welvarend en de monniken en