Aan de hand van de imam - Pauw & Witteman

48 Integratie en participatie van orthodoxe moslims in Tilburg-Noord
Hij heeft geen enkele moeite met het ‘anders zijn’ van de bezoekers van de moskee.
“Het is onderdeel van hun cultuur. Je kunt niet van die mensen verwachten dat ze
ineens hun muts afzetten”.
Ook de volgende respondent, een man van middelbare leeftijd, geïnterviewd op straat
bij de glasbak, heeft tolerantie hoog in het vaandel staan, al klinkt er in zijn verhaal
ook iets door van mensen die er anders over denken.
Respondent 2
De man woont al vrijwel zijn hele leven in Tilburg-Noord. Hij weet waar de moskee
is en ook hoe deze bekend staat. Voor hem is de moskee hetzelfde als een kerk. Hij
verklaart de angst en de vooroordelen uit onbekendheid ermee: mensen weten niet
precies wat er in de moskee gebeurt, het ziet er ‘anders’ uit dan de kerk die wel
bekend is, en dan is het gemakkelijk allerlei ongefundeerde ideeën te hebben. Hij
vergelijkt de moskee met de orthodoxe kerk, waar meiden van veertien met een rok
en een hoed naartoe gaan. Dat kan volgens deze man toch ook niet altijd leuk zijn
voor ‘die grieten’, maar daar wordt dan niet zo moeilijk over gedaan als over de
vrouwen met hoofddoek of boerka die naar de moskee gaan. Hij is, toen de moskee in
de wijk kwam, naar een introductiebijeenkomst geweest die door de gemeente werd
georganiseerd. Die werd toen heel slecht bezocht door de buurtbewoners. Hij vindt
dat mensen alleen mogen oordelen als ze de moeite hebben genomen om de moskee
te bezoeken en te begrijpen wat daar gebeurt. Dat doen buurtbewoners nu te weinig,
in zijn ogen. Er zijn ook respondenten die zich weliswaar tolerant opstellen, maar wel
duidelijke grenzen stellen aan wat zij vinden dat wel en niet kan binnen de contouren
van de Nederlandse samenleving. We spreken een jonge werknemer van een bedrijfje
achter de moskee.
Respondent 3
Hij weet waar de moskee is en is ook bekend met het verhaal van ‘de imam die Verdonk
geen hand wilde geven’. Hij merkt niet veel van de moskee, behalve op
vrijdagmiddag als de hele straat volloopt met auto’s en er veel mensen naar de
moskee lopen. De drukte op vrijdag valt dan ook wel op bij de klanten van het bedrijf,
maar is daarbij geen onderwerp van gesprek. Het interesseert hem niet hoe de
moskeebezoekers erbij lopen, al vindt hij een boerka wel te ver gaan. Ook vindt hij dat
mensen die in Nederland wonen vrouwen een hand moeten kunnen geven.
De moskee is geen onderwerp van gesprek in de buurt. De parkeerproblemen zijn
goeddeels voorbij en problemen rond de moskee, of met de moskee als zodanig,
leven niet in de buurt.
Desinteresse is een houding die, naast tolerantie, veel voorkomt. De meesten weten
wel dat er een moskee is, maar het interesseert ze verder niet, zoals de jongen van
zeventien die vanuit de voordeur van zijn ouderlijk huis spreekt.