Download PDF (Dutch) - Future Ideas

“Zo gauw als bij ons [veengrond] de buitenkant iets hoger is, dan zie je dat er water op het land
blijft staan. Het gevolg is: dan wordt er een gaatje naar de sloot gegraven en dan spoelt dus echt
alles weg. Op het moment dat je het overal iets glooiend hebt liggen en inderdaad iets aflopend
naar de sloot, dan heb je een optimale verdeling van het water, maar als het extreem gaat, dan
spoelt het de sloot in. (...) De minst schadelijke zal dan toch zijn om het zo verdeeld mogelijk te
laten gaan, want dan is de kans dat het ergens vastgelegd wordt of opgenomen, toch het
grootste (AGR3). Veel grasland op deze natte grondsoorten is ook permanent begreppeld; zo zijn
bij AGR2 op de komgronden circa 70 % van de percelen rond gelegd voor afvoer overvloedig
water naar greppels (kilveren) en “de greppels liggen ook in maispercelen” (oriënterend
bedrijfsbezoek en interview AGR2).
5.4.1 In waterdoorlatende zakken
In eerste instantie was het idee om een waterdoorlatende zak, gevuld met het ijzerhoudende
materiaal, aan te brengen in een kopakkerbuis tussen een greppel en de sloot [zie Figuur 20 en
Figuur 21 links]. Probleem hierbij is dat – zelfs bij FerroSorp® - de waterdoorlatendheid niet
voldoende is. “Greppels zijn voor ontwatering en dan sluit je ze weer af met van die zakken (…) Er
is meer onderzoek nodig naar de doorstroming van de ijzerzakken bij hevige afstroming om zeker
te weten dat het geen wateroverlast oplevert” (Buur AGR6, melkveehouder).
Een oplossing hiervoor zou kunnen zijn om de zakken met ijzerhoudend materiaal niet ín de
kopakkerbuis te doen, maar net ervoor aan het uiteinde van de greppel [zie Figuur 21]. Bij een
gematigde stroomsnelheid kan het fosfaat worden afgevangen en bij extreme situaties loopt het
water eroverheen en wordt de agrarisch ondernemer niet benadeeld.
Figuur 21 Grasland met vaste greppels [bij zware klei of veenweidegebied]: zakken met ijzerhoudend
materiaal vóór de kopakkerbuis; rechtsonder: experiment met sedimentatieput voor de kopakkerbuis
om tevens particulair-P af te vangen [N.B. hier geen effect door te hoge stroomsnelheid en/of te klein
volume]
De maximale tijd, dat er water op het land mag blijven staan als gevolg van stremming door het
fosfaatbindende materiaal, is sterk afhankelijk van het landgebruik. Voor een melkveehouder
met grasland [met greppels] is het minder urgent. “Als het er maar doorheen loopt; en dan mag
het best een tijd kosten; als het 2 dagen hoog staat [in de greppel] en het zakt daarna weer uit,
dat maakt mij niet uit” (AGR2). Maar te weinig doorstroming kan ook in het nadeel van de
waterkwaliteit werken: “Als je veel neerslag krijgt, veel water in die greppel, dan stijgt het water
en dan loopt het over die zak heen. Dus als die zak belemmerend werkt, dan is het effect minder
Reductie fosfaatafspoeling door ijzerhoudend materiaal Page 63