Download pdf - Reclassering Nederland

eclasseriNg NederlaNd september 2010 | 12
Zo oud als de weg naar Rome. Bijna dan. Engeland voert in 1907
de werkstraf in. De tijd en ontwikkelingen staan niet stil. Vandaag de
dag kijken rechters daarbij naar een mix van werkstaf, training en
behandeling. Eventueel aangevuld met huisarrest. Een aanpak die
steeds steviger voet aan de grond krijgt en steeds vaker vorm krijgt in
een vonnis. Met succes. Ruim 60 procent van de Britse daders met een
korte celstraf gaat opnieuw de fout in. Na een werkstraf is dat 38 procent.
Toch staat de maatschappij niet te juichen. Engeland is daarin
geen uitzondering. Dat geluid klinkt internationaal. René Poort, plaatsvervangend
hoofd beleid bij Reclassering Nederland, bevestigt dat. ‘Die
onderbuikgevoelens zijn hardnekkig. Mensen vinden een werkstraf al
gauw een makkie, te soft. Dat is niet zo en dat moeten we laten zien.
Het is altijd belangrijk dat soort gevoelens aan te pakken en te zorgen
voor draagvlak.’
Boontje komt om zijn loontje. Dat is de boodschap die bij het
Engelse publiek moet landen. Een werkstraf is geen kattenpis.
Onbetaald werken in je vrije tijd. Om je schuld aan de samenleving
terug te betalen. Schade te herstellen. In Engeland hebben buurtbewoners
daarbij een vinger in de pap. In speciale projecten bepalen zij
waar de raddraaiers als eerste aan de slag moeten. Graffiti verwijderen,
zwerfvuil opruimen, parken en pleinen herinrichten. Borden en flyers
geven aan dat Justitie er aan het werk is. Payback time. Zichtbare
straf. Niet als schandpaal. Maar om iedereen te laten zien dat rotzooi
trappen niet loont. Op misdaad volgt straf. René Poort is optimistisch.
‘Dat is mooi aan de Britse manier van werken. Mensen zien hoe het in
zijn werk gaat en stellen hopelijk hun beeld bij. Want rechters hebben
niet alleen te maken met de vraag of een straf werkt. Ze kijken ook
naar gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving. En naar
de roep om vergelding.’
Als sardientjes in een blikje. Zo’n 85.000 mensen bevolken vandaag
de dag de Britse cellen. Een recordaantal. Niet iets om trots op te
zijn; Engeland heeft hoge misdaadcijfers. Is één van de koplopers in
West-Europa. Maar het tij kan gekeerd. Er zijn genoeg potentiële klanten.
Want zo’n 58.000 daders zitten een straf uit van korter dan zes
maanden. Een deel van hen is beter af met een werkstraf in combinatie
met toezicht, behandeling en training. En ook de lange straffen
moeten anders. Minister Clarke lijkt stellig. Hij wil het Victoriaanse
Engeland achter zich laten. Het is niet meer van deze tijd om mensen
achter de tralies te gooien en niet te kijken naar wat nodig is om ze
straks buiten de poort te houden. René Poort vindt dat logisch. ‘Een
positieve ontwikkeling. Meer toezichten, meer werkstraffen, minder
bajes. Wat Clarke zegt, is gewoon verstandig. Hij kiest voor effectieve
straffen, die bovendien goedkoper zijn dan celstraffen. En dat laatste is
mooi meegenomen.’
Engeland
■ maximale straf: 300 uur
■ gemiddelde duur: 100 uur
■ vaak in combinatie met toezicht, training of behandeling
■ Londen, 1 april 2010: 11.993 werkgestraften
10
minuten
Even tijd voor
de reclassering