EDITIE AMERSFOORT

PAGINA 13

CLUB ICOON

WOUT VAN ESSEN

PAGINA 14

KAMPIOEN VAN TOEN MET

RODA '46 (ZO) UIT 1999

PAGINA 18

BIJ DE KEI MET

JOHN VAN DEN BROM

PAGINA 30

TRAININGSKAMP

AFC QUICK 1890

MAART 2011 SEIZOEN ’10-’11 NUMMER 3

DE GRATIS VOETBALKRANT WWW.RONDOMVOETBAL.NL

nr

3

GRATIS

GESPECIALISEERD IN HYPOTHEKEN EN VERZEKERINGEN

SURF NAAR WWW.HYPOHOME.NL

---

2 MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 RUBRIEK DE AFTRAP NAAM

OPSTELLING

Pagina 04: Derby Dag voorbeschouwing

Roda '46 - ASC Nieuwland

Pagina 08: Programma

Pagina 09: Oud-trainer FC Utrecht Henk Vonk

Pagina 11: Rondom de FC Utrecht

Pagina 14: Kampioen van toen,

met Roda '46 (zo) in 1998/1999

Pagina 17: Column Thijs &

In de kijker met Amersfoorter Niels Vlugt

Pagina 18: Bij de kei met John van den Brom

Pagina 20: Oude meesters met Marco Cabo

Pagina 23: Onder de loep & de kleinzoon van...

Pagina 25: Trainerstaal met Jeroen Jooren

Pagina 27: Clubicoon & Hooglanderveen 4

Pagina 28: Club nieuws

Pagina 30: Trainingskamp met AFC Quick 1890

Pagina 31: Crosspass

RV TEAM

Uitgave:

Rondom Voetbal Voetbal B.V., onderdeel van

Sportfacilities & Media B.V.

Adres:

Steynlaan 19 B-D, 3701 EA Zeist, telefoon

030-6977710, www.rondomvoetbal.nl

Formulemanager:

Rob Zomer, mobiel 06-14281531,

robzomer@rondomvoetbal.nl

Hoofdredactie:

Ton van Zoeren, 06-20715320,

redactie@rondomvoetbal.nl

Eindredactie:

Hans Vos

Medewerkers:

Johan van de Zande, Johan van Dien,

Maarten Hoevers, Tom van den Heiligenberg,

Frans van Seumeren, Floris Schmitz, Rien van

Wolfswinkel, Hans Vos, Hans Kraay sr., Hans

van Echtelt, Aad van de Berg, Thijs Tomassen,

Rene Ribberink, Rianne van Delderen, Rinus

van Delderen, Frank Zilver, Wouter Bongers,

Sjoerd van Renselaar, Rogier Cuypers en

tientallen clubverslaggevers.

Hans Kraay sr. werpt zijn blik

op de ontwikkelingen in het

hedendaagse voetbal. Hans

Kraay speelde van 1953 t/m

1960 bij DOS. Hij kwam

acht maal uit voor Oranje en

was een van de eerste voetbalanalisten

op televisie.

Nederland staat op de tweede

plaats, achter Spanje, van de

voetbalwereldranglijst.

Dat doet wel even de wenk-

Advertenties:

advertentie@rondomvoetbal.nl

Sales:

Ina Scholman, Rien van Wolfswinkel

Vormgeving:

Aldo Elfrink, Loek van den Bedem en

Anton Gouverneur

Clubnieuws:

Ook met uw clubnieuws en uw vrijwilligers in

de krant? Mail uw nieuwtjes, berichten, aankondigingen

en bijvoorbeeld jubileanaar:

mijnclub@rondomvoetbal.nl

Oplage:

De Rondom Voetbalkrant wordt 4 keer per

voetbalseizoen in een oplage van 25.000

exemplaren verspreid, onder meer bij vele

doelgroeplocaties en bij ongeveer 40 voetbalverenigingen

in en rondom Amersfoort.

Tevens wordt er elke editie in een bepaald

Rondom Voetbalgebied huis-aan-huis verspreiding

verzorgd. Niets uit deze uitgave

mag worden gebruikt zonder uitdrukkelijke

toestemming van de uitgever.

brauwen fronsen als je regelmatig

de wedstrijden van de

Nederlandse Eredivisie volgt.

Eerlijk gezegd is het toch wel

duidelijk dat er geen topteams

meer zijn. Geen zogenaamde

topploeg is nog zeker van de

overwinning tegen wie dan

ook. PSV verliest van ADO Den

Haag, FC Utrecht droogt in de

Galgenwaard met volle overtuiging

en terecht Ajax af. Ook

FC Twente krijgt Utrecht niet

op de knieën. Dat zegt heel

veel over FC Utrecht, maar

ook het nodige over Ajax en

FC Twente. Het Nederlandse

voetbal kent geen dominerende

top meer. De vraag die

je dan moet stellen, is of dat

wel zo goed is. Mijn antwoord

Verspeelde energie

Energie lijkt het toverwoord

om in aanmerking te komen

voor de organisatie van een

wereldkampioenschap voetbal.

Rusland en Qatar krijgen

de voorkeur van de

FIFA. Beide landen barsten

van de energiebronnen en

dus ook van het geld. Nederland

was bij voorbaat kansloos door de

opbrengst van die paar ja-knikkers in

Schiebroek en Schoonebeek, terwijl we in

de voetbalbond genoeg ja-knikkers hadden

die op de grillen van Blatter en kornuiten

in wilden gaan. Gelukkig trok

Blatter met een stalen gezicht andere winnaars

uit de toverhoed.

Gelukkig maar, alhoewel daar de meningen

over verdeeld zijn. Goed voor Nederland,

goed voor de economie en de werkgelegenheid

zijn de vaak gehoorde argumenten. Maar

wat moeten we straks met al die verbouwde en

nieuwe stadions? Men kan ze nu al niet vol krijgen,

laat staan daarna. Laten we onze energie en

geld maar steken in Nederland zelf. Een westerse

natie met nota bene voedselbanken als normaal

verschijnsel en een instortend zorgstelsel, bejaardenzorg

onder de maat, verpauperende wijken en

een politiemacht die niet in staat is om de bekerwedstrijd

tussen Ajax en Feyenoord te laten spelen.

Wat mij betreft geen euro naar die

dementerende ‘Koningen’ in Zwitserland.

FC Utrecht op de goede weg

is 'nee'. Zou het zo zijn dat de

subtop sterker is geworden,

dan is dat natuurlijk positief. Ja

Utrecht, Groningen en Den

Haag zijn gegroeid. Helaas is

het ook zo dat Ajax, PSV en

Feyenoord zwakker zijn geworden.

Feyenoord is zoveel minder

geworden dat het pijn aan

de ogen doet. Buitenlandse

clubs met honderden miljoenen

schuld kopen ook in Nederland

de beste spelers weg.

Afellay is de laatste in het rijtje.

Komen de grote buitenlandse

clubs, dan zijn de

Nederlandse clubs kansloos.

De kas wat gevuld, de elftallen

zwakker.

Europees en wereldwijd hebben

vooral de grootste clubs

enorme schulden. De FIFA en

de UEFA, de overkoepelende

organisaties, zijn daarvan de

hoofdschuldigen. Strenge regels

zouden de clubs moeten

weerhouden van schaamteloze

investeringen in transfersommen

en salarissen.

Terug naar het voetbal.

Ook Twente kreeg Utrecht niet

op de knieën. In een enthousiast

stadion Galgenwaard

toonden de Utrechters weer

de veerkracht om volwaardig

partij te bieden. FC Utrecht is

gegroeid, rust in de organisatie,

rust op het veld en een stevige

vakkundige regie bij het

duo Ton du Chatinier en Jan

Wouters. Geen bizarre aankopen,

maar spelers die passen

We hebben al teveel te maken

met koningen in dit land. Koning

Winter is er zo een. Letterlijk

was hij Koning Voetbal deze

keer de baas en regeerde als een

vorst over het voetbalprogramma.

Net op een moment

dat door de invoering van de

Topklasse de programma’s van

veel clubs zijn uitgebreid naar

wel 26 wedstrijden of meer. Die duels extra betekenen

wel dat er flink ingehaald zal moeten worden

om in mei op tijd klaar te zijn. Misschien is

het een goed idee om tijdens die inhaalrace de

linkerbanen van de snelwegen te reserveren voor

de auto’s en bussen van de amateurclubs, mogelijk

door wat steun van Ruud Gullit en zijn makkers?

Hopelijk heeft hij zijn fiets nog niet

verkocht en weet hij weg wellicht beter in Zeist

dan in Parijs.

Langzaamaan is de competitie gelukkig weer op

gang gekomen. De accu’s zijn weer opgeladen.

Trainingskampen in exotische oorden werden bezocht.

Ik zag foto’s van sv Spakenburg dat zijn

kamp had opgeslagen in Valencia. Trossen sinaasappels

omzoomde het luxe hotel in Spanje.

Een mild zonnetje en een temperatuur van meer

dan 20 graden boven nul wel te verstaan, moet er

voor zorgen dat de ‘Blauwen’ weer scherp aan

de slag kunnen. Ook Nederland was in trek bij

de clubs. Cobu Boys sloeg zijn kamp op in Vaals

en had het waarschijnlijk net zo gezellig als de

club uit het vissersdorp. En daar gaat het uiteindelijk

om. De tripjes zijn bedoeld als teambuilding

en dan maakt het echt niet uit waar je

bivakkeert.

In ieder geval zijn de banden in de teams en be-

binnen de gekozen aanpak.

Het aantrekken van de relatief

goedkope speler Kevin Strootman

is daarvan het beste voorbeeld.

Een speler van Sparta

komt naar Utrecht. Een beetje

erg pijnlijk voor Feyenoord.

Het grote talent speelde bij

Feyenoord om de hoek, had

nu niemand dat in de gaten?

FC Utrecht mag blij zijn met

heel veel goeie ontwikkelingen.

Het staat wel een beetje

laag op de ranglijst om nu

al halleluja te roepen.

PS: Wat een naam voor een

spits: 'De Kogel' en hij maakt

het nog waar ook.

Hans Kraay sr.

RONDOM VOETBAL

---

EDITIE AMERSFOORT RUBRIEK DE AFTRAP NAAM

geleiding aangetrokken en kon men weer met veel

energie aan de bak. En van dat soort energie hebben we

gelukkig wel genoeg in Nederland. Toch zijn er clubs

die ondanks een tropisch verblijf haperend aan de hervatting

zijn begonnen. Clubs die voor de winterstop

onverslaanbaar waren, zijn ineens ook kwetsbaar. Dus

misschien maar volgend jaar gewoon in Nederland

overwinteren? Ook de trainers hebben de Kerst weer

achter de rug. Het wordt eind mei weer een komen en

gaan voor de passanten van de club. Gemiddeld elf

wedstrijden zijn er gespeeld, maar toch voor veel verenigingen

en trainers genoeg om hun conclusies te

trekken. En dat vind ik nou verspeelde energie.

Ton van Zoeren

Derby Dag foto uit CJVV - VOP, uitslag 2-2

Mededeling

In het vorige nummer kondigden wij aan dat we in deze krant de ranglijsten

zouden presenteren van de best beoordeelde spelers in diverse categorieën,

zoals bijvoorbeeld Topspeler, TopTalent, TopKeeper, van de afgelopen periode.

Helaas is dit niet gelukt. Het mobiliseren van een dergelijk traject heeft toch

meer tijd nodig om tot representatieve ranglijsten te komen. Voor het volgend

seizoen beloven wij dat we elke editie deze best bekeken rubriek in de krant

en op de website zullen presenteren.

Volgend seizoen kunnen dan alle selectiespelers hun naam terugvinden in de

ranglijsten mits hun club meedoet de beoordelingen door te geven. Elk kwartaal

zijn er prijzen te winnen. Onder andere liggen er voetbalschoenen klaar

voor de beste TopSchutter van een bepaalde periode. Op het eind van het seizoen

worden er ook Gouden Keien uitgedeeld aan de allerbeste TopSpeler en

aan het beste TopTeam. In de overige categorieën ligt er op het eind van het

seizoen een Zilveren Kei klaar.

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

FC Utrecht

groeit

Het FC Utrecht-publiek heeft

weer met volle teugen genoten

van de open gevechten tegen

Ajax en FC Twente. De winst op

Ajax was meer dan terecht en

het gelijkspel tegen FC Twente

was een juiste afspiegeling van

de krachtsverhouding, alhoewel

FC Utrecht de beste kansen op

een overwinning heeft gehad.

Jammer dat we er niet in slaagden

om de drie punten in huis

te houden.

Ik heb het gevoel dat we langzamerhand

in een fase beland zijn waarin

we voor geen enkele club in Nederland

hoeven onder te doen. Zelfs

niet wanneer wij een aantal basisspelers

missen. Wat nog wel een serieus

punt van aandacht is, is het

vasthouden van de concentratie

tegen lager geplaatste tegenstanders.

Daar laten we nog punten liggen

en dat is doodzonde. Als we erin

slagen om mentaal nog sterker te

worden en als team de geestelijke

kracht kunnen opbrengen om coûte

que coûte te winnen, dan kunnen we

in de top van de Eredivisie meedraaien.

De eerst volgende grote testcase is

de halve finale voor de KNVB Beker

op 3 maart in Enschede. We hebben

duizend kaarten toegewezen gekregen

en FC Utrecht stelt voor deze

wedstrijd gratis busvervoer beschikbaar.

We hebben die duizend fanatieke

toeschouwers keihard nodig en

we zullen veel kabaal moeten maken

om onze voetballers op een positieve

manier te ondersteunen. Het Twentse

publiek doet niet anders. Zij winnen

daardoor wedstrijden, maar niet van

ons. Ik reken op jullie. Ik ben ervan

overtuigd dat we deze wedstrijd kunnen

winnen en ik voel dat de spelers

en de technische staf daar ook in geloven.

Nu we eenmaal zover gekomen

zijn moeten we het ook

afmaken: de bekerfinale in de Kuip,

een droom die moet uitkomen.

Financieel bevinden wij ons nog

steeds in zwaar weer. Desondanks

hebben wij een bod van Ajax op

Dries Mertens afgewezen. Dries is

voor het elftal een bepalende speler

en een publiekslieveling. Het argument

van de Belgische bondscoach

dat Dries zogenaamd 'hoger' moet

spelen om in aanmerking te komen

voor het Belgisch elftal is volslagen

GESPECIALISEERD IN HYPOTHEKEN EN VERZEKERINGEN

FRANSTALIG

FRANS VAN SEUMEREN

onzin. Dat Kevin Strootman na vier

wedstrijden in de Eredivisie wel door

Bert van Marwijk geselecteerd wordt,

bewijst het tegenovergestelde. Gelukkig

is Dries onlangs alsnog geselecteerd

voor het Belgische elftal.

Trouwens, behalve Mertens en

Strootman zijn ook Vorm, Asare,

Nesu en Silberbauer voor de diverse

Nationale elftallen uitgenodigd. We

zijn dus op de goede weg, maar het

is aan de technische staf en de spelers

om te bewijzen dat van 'hogerop'

geen sprake meer is. We moeten gewoon

beseffen dat we bij de eerste

vijf van de Eredivisie horen en dan

rollen de uitnodigingen van de

bondscoaches vanzelf binnen.

Als voetbalclub doen wij ons best om

zo goed mogelijk te presteren. FC

Utrecht groeit niet alleen op het veld,

maar ook als organisatie. Ons imago

is aanmerkelijk verbeterd, mede

door het goede gedrag van de supporters.

De sponsors en de media

nemen FC Utrecht eindelijk serieus

en dat is van essentieel belang voor

de toekomst, zeker in deze economisch

zware tijden. Ons stadion is

nog steeds niet alle wedstrijden uitverkocht.

Gemiddeld hebben we

circa 20.000 toeschouwers, maar we

kunnen er 24.000 hebben. Dus nog

een overcapaciteit van zo'n 4000.

Het stadion moet vol, elke wedstrijd.

De spelers vinden dat geweldig, er

komt nog meer sfeer en daardoor

nog betere prestaties. Vraag het aan

de trouwe supporters, het is tegenwoordig

genieten in het stadion. Dus

bij deze een oproep aan een ieder

om bij deze mooie club te komen

door een businessseat of seizoenkaart

aan te schaffen. Ook dat

steuntje in de rug is welkom.

3

---

4 MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 RUBRIEK DERBYDAG NAAM

Veel belangen

Roda’46 tegen

De streekderby op 12 maart in Leusden zal altijd om een titel gaan. Gastheer

Roda’46 ontvangt dan ASC Nieuwland, dat blijft hopen op een periodetitel, terwijl de

roodzwarten stevig aan kop staan en zeker door een overwinning de kansen op het

kampioenschap willen vergroten. Roda’46-trainer John van Loen en zijn collega bij

ASC Nieuwland, Wim van ’t Westeinde hebben niet echt derbygevoelens maar vinden

die potjes wel leuk voor hun team. De eerste wedstrijd werd afgetekend met 4-0 door

de Leusdenaren gewonnen. Of het in de return weer zo makkelijk wordt, valt te betwijfelen.

Bij Nieuwland zijn ze er namelijk op uit om in het hol van de leeuw punten

te pakken en revanche te nemen voor die pijnlijke nederlaag. Alle ingrediënten zijn

aanwezig voor een leuke wedstrijd tussen twee clubs die behoorlijk aan de weg timmeren

met het jeugdbeleid.

Tekst: Ton van Zoeren

trainer Willem van ’t Westeinde ( Nieuwland )

RONDOM VOETBAL

Nieuwland niet kansloos volgens Wim van ’t Westeinde

"Als we er een wedstrijd van kunnen maken, zijn wij absoluut niet kansloos", is de reactie van

Wim van ’t Westeinde. Hij ziet wel degelijk mogelijkheden om in Leusden punten te pakken en

is niet van plan om het Roda’46 weer zo makkelijk te maken

als destijds in Amersfoort. "Thuis hebben we te naïef gespeeld

met een klein beetje overschatting. Dat zal nu niet meer gebeuren.

De 47-jarige Amersfoorter is met zijn eerste seizoen

bezig als hoofdtrainer bij de ‘Tricolores’. Zijn loopbaan als

voetballer startte hij bij VVZA, waar hij tot zijn 25e in het vlaggenschip

speelde. Na een avontuur bij AFC Quick 1980 besloot

hij om in een lager team bij VVZA terug te keren. Het

trainerschap begon hem te interesseren en hij begon als inwoner

van de wijk Nieuwland de draad op te pakken bij de jeugd

van Nieuwland. Na het behalen van de TC 3 en 2 papieren

werd hij de opvolger van Bert de Vries. De acceptatie van zo’n

‘kersverse’ trainer verliep goed volgens Van ’t Westeinde: "Veel

jongens kende ik al uit de jeugd. Dus dat viel goed. Bovendien

houd ik van communicatie, maar uiteindelijk bepaal ik wat er

gebeurt. We maken grote vorderingen dit seizoen over alle linies.

We proberen herkenbaar voetbal te spelen en aanzien te

---

RUBRIEK NAAM

EDITIE AMERSFOORT DERBYDAG

in derby

ASC Nieuwland

krijgen bij onze tegenstanders. En dat is aardig gelukt. Er zijn al ploegen die blij zijn als ze ons

een punt kunnen afsnoepen, maar we worden hier helaas beoordeeld op de stand." Een echt

derbygevoel heeft hij niet: "Nee, maar voor de jongens is het altijd een leuk gebeuren met veel

plubliek, tenminste in Leusden, want onze thuiswedstrijden worden slecht bezocht en dat is jammer

in een grote wijk als Nieuwland." Aan een prognose voor de derby waagt hij zich niet:

"Maar we hoeven beslist niet te verliezen."

Frank van de Ven laat zich niet weer inmaken

Speler Frank van de Ven ( Nieuwland)

Minimaal een punt of meer pakken, verwacht Frank van de Ven van de derby. De 25-jarige

linksback heeft de 0-4 nederlaag nog duidelijk op het netvlies staan. De Amersfoorter heeft zin

in het potje, maar spreekt niet van revanchegevoelens. "Altijd leuk zo’n derby, vooral omdat ik

vorig seizoen nog bij Roda’46 voetbalde en zo weer bekenden tegenkom." Over dat seizoen is

hij overigens niet zo tevreden. Met name over coach Jurgen Kok. "Hij nam een aantal jongens

mee naar Roda’46 en dat bracht onrust in de groep. John van Loen nam halverwege dat seizoen

de honneurs waar en bracht weer rust in de groep en dat was hard nodig. Het was een turbulent

jaar met degradatie naar de tweede klasse." Van de Ven begon bij VVZA en via Hoogland,

IJsselmeervogels, Nieuwland en Roda’46 keerde hij terug naar Nieuwland. Hij is vol lof over de

club. "Veel goede jeugd en een gezellige club. Ik ken hier veel jongens. Het is een mix van prestatie

en plezier en dat past wel bij mij." Van de Ven moet lachen

als de term ‘Pokerface’ ter sprake komt. "Tja, dat blijft

me achtervolgen. De oorsprong is een reclamespot van Holland

casino. Een gokker met een pokerface schijnt op mij te

lijken. Sindsdien heb ik die bijnaam." Hij beleefde met zijn

ploeg een valse competitiestart. Vreemd genoeg ging het na

de nederlaag tegen Roda’46 beter en krabbelde Nieuwland

op. Ook het trainingskamp in Allicante heeft volgens Van de

Ven gunstig gewerkt: "Dat gaf een enorme boost voor de

ploeg. Dat zijn de leuke dingen bij een club die geen premies

geeft, maar wel betere voorzieningen voor de spelers en dat

slaat beter aan." Roda’46 kan volgens Van de Ven zijn borst

nat maken en zal 12 maart kennis maken met een prestatiegericht

Nieuwland. "Minimaal één punt", klinkt het vol overtuiging.

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

5

---

6

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 DERBYDAG

Derby altijd leuk voor de jongens

volgens John van Loen

Precies op de dag van de derby staat John van Loen een jaar en een dag als trainer voor de

groep bij Roda’46. De IJsselsteiner nam het roer over van Jurgen Kok. De ploeg stond er niet

goed voor. "Ik trof een team dat angstig speelde tegen de mindere ploegen en dat leidde uiteindelijk

tot een ongelukkige degradatie. Ik heb toen de jongens verteld dat we met dit materiaal

snel weer terug kunnen zijn in de eerste klasse." Nu, een jaar later krijgt de voorspelling

van de coach, die een proflicentie voor het trainersvak heeft, gestalte. Zijn pupillen staan stijf

bovenaan in de tweede klasse. Volgens Van Loen hoort Roda’46 ook minimaal in die klasse.

"Roda’46 is een geweldige vereniging met een perfecte organisatie. Ik heb in Jeroen Visser een

‘gouden’ assistent. Bovendien is alles goed geregeld hier van bestuur tot materiaalman. Ik hoef

maar te kikken en er wordt voor gezorgd." Een imposante rij clubs heeft Van Loen als voetballer

achter zijn naam staan FC Utrecht, Roda JC, Anderlecht, Ajax, Feyenoord, Sanfrecce Hiroshima

en Apoel Nicosia en natuurlijk het Nederlands elftal. Toch voelt hij zich in Leusden op een lager

niveau ook op zijn gemak. "Ik heb een fantastisch elftal met bijna allemaal eigen jeugd en dat

is een genot om te zien. Een team dat ook vaak de nul kan houden en met veel gevaar voorin."

Roda’46 traint drie keer in de week en daar wordt goed gebruik van gemaakt. "De opkomst is

groot, maar soms gaat het wel eens mis. Dan lijkt een training nergens op. Laatst blies ik na

drie kwartier al af. Ik zei tegen de jongens: 'Naar de kantine om een biertje drinken en over

voetbal praten, want wat hier gepresteerd wordt, is waardeloos'. Maar ik sta wel midden in de

groep en drink dan een biertje mee", lacht Van Loen. Een prognose daar doet hij niet aan.

"Wij zijn de ploeg die verslagen zal moeten worden."

Trainer John van Loen ( Roda’46)

Uw advertentie hier?

Mail naar info@rondomvoetbal.nl

RONDOM VOETBAL

---

RUBRIEK NAAM

EDITIE AMERSFOORT DERBYDAG

Jimmy de Haan: Derby’s altijd

aparte wedstrijden

Jimmy de Haan speler ( Roda’46)

Een echt derbygevoel heeft Jimmy de Haan niet: "Het zijn wel aparte wedstrijden. Vroeger

leefde dat veel meer, omdat je er vaak jongens tegenkwam waarmee je eerder samenspeelde.

We moeten gewoon de punten pakken. De 4-0 zege uit was voor ons de ommekeer

na een slechte start. Daarna begon het bij ons te draaien. Dat was mede door de omzetting

van mij van rechtsback naar het middenveld", vertelt hij met gepaste trots. Voor de 29-jarige

De Haan is er nooit een andere club geweest dan Roda’46. Op zijn vijfde jaar meldde hij zich

op het Burgemeester Buiningpark. Dat hij trouw aan zijn club bleef was volgens De Haan niet

moeilijk: "Het is een geweldige en gezellige club . Iedereen kent elkaar. Je bent een buitenbeentje

als je daarbuiten valt. Er zijn weinig mensen van buitenaf en dat komt de sfeer ten

goede. Het is eigenlijk één grote familie." Vol lof is hij over John van Loen en diens assistent

Jeroen Visser. "Ja, die zijn echt super. Je leert veel van ze. We worden elke week beter onder

hun, Van Loen heeft ons aan het voetballen gekregen, maar staat toch overal voor open."

Snel voegt De Haan er aan toe dat hij in de jeugd ook veel heeft geleerd van Willem Gentenaar.

De in het dagelijks leven accountantmanager is een van de ‘oudere’ spelers. Maar past

volgens zijn zeggen in de goede mix van jong en oud. Over het doel van dit seizoen is hij

resoluut: "Kampioen worden. We zijn al een aardig eind op weg. Roda’46 hoort in de eerste

klasse." Hij heeft goede gevoelens over de uitslag van de derby. "Nieuwland is in vorm en wil

voetballen. Dus kan het een leuke wedstrijd worden. Wij moeten gewoon de nul houden en

rekenen op ons scoringsvermogen. Ik hoop op 3-0", klinkt het zelfverzekerd.

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

7

---

8

ZATERDAG

VV Montfoort in Valencia

EERSTE KLASSE A

12-3 Veensche Boys - VVZ '49

12-3 Eemdijk - CSW

19-3 Marken - Eemdijk

19-3 Ajax afc - VVZ '49

26-3 VVZ '49 - CSW

26-3 Eemdijk - DOVO

9-4 Merino's - Eemdijk

9-4 Marken - VVZ '49

16-4 VVZ '49 - DOVO

16-4 Eemdijk - Geinoord

TWEEDE KLASSE B

12-3 Roda '46 - ASC Nieuwland

19-3 IJFC - Roda '46

19-3 ASC Nieuwland - VRC

26-3 Benschop - ASC Nieuwland

26-3 Roda '46 - UVV

9-4 Roda '46 - VRC

9-4 ASC Nieuwland - AH '78

16-4 Benschop - Roda '46

16-4 Sterrenwijk - ASC Nieuwland

DERDE KLASSE C

12-3 Argon - TOV

19-3 TOV - Weesp

26-3 Waterwijk - TOV

9-4 TOV - Altius

16-4 DHSC - TOV

DERDE KLASSE D

12-3 VOP - Hees

12-3 Valleivogels - Renswoude

12-3 CJVV - DOSC

12-3 Woudenberg - Musketiers

12-3 SVM Maartensdijk - Scherpenzeel

19-3 SVM Maartensdijk - Woudenberg

19-3 Musketiers - CJVV

19-3 DOSC - Valleivogels

19-3 Renswoude - VOP

19-3 Hees - Odysseus '91

19-3 Scherpenzeel - Elinkwijk

26-3 VOP - DOSC

26-3 CJVV - SVM Maartensdijk

26-3 Woudenberg - Scherpenzeel

26-3 Lopik - Hees

26-3 Odysseus '91 - Renswoude

9-4 Woudenberg - CJVV

9-4 SVM Maartensdijk - Valleivogels

9-4 Musketiers - VOP

9-4 Renswoude - Lopik

9-4 Hees - Elinkwijk

9-4 Scherpenzeel - Candia '66

16-4 VOP - SVM Maartensdijk

16-4 Valleivogels - Woudenberg

16-4 CJVV - cherpenzeel

16-4 Candia '66 - Hees

16-4 Elinkwijk - Renswoude

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

Focus’07 in Belek (Turkije)

VIERDE KLASSE E

12-3 Eemboys - EDO

12-3 Posthoorn - HMS

12-3 VVJ - Eemnes

19-3 Maarssen - Eemboys

19-3 EDO (U) - Vliegdorp

19-3 Eemnes - Posthoorn

2-4 Vliegdorp - Maarssen

2-4 Eemboys - ZU 1911

2-4 HMS - Eemnes SV

2-4 Posthoorn - Voorwaarts

9-4 VSC - emboys

9-4 ZU 1911 - Vliegdorp

9-4 EDO - Posthoorn

9-4 FC De Bilt - Eemnes

VIERDE KLASSE F

12-3 SVMM - Cobu Boys

12-3 Dalto - DVSA

19-3 SVMM - FZO

19-3 DVSA - DEV Doorn

19-3 Cobu Boys - Vianen

2-4 FZO - Cobu Boys

9-4 Cobu Boys - DVSA

PROGRAMMA

ZONDAG

EERSTE KLASSE A

13-3 Koninklijke HFC - Roda '46

20-3 Roda '46 - Pancratius

27-3 Purmersteijn - Roda '46

10-4 Roda '46 - VVIJ

17-4 EDO hfc - Roda '46

TWEEDE KLASSE B

13-3 Sporting Martinus - SO Soest

13-3 Zeeburgia - Hoogland

20-3 Hoogland - Sporting Martinus

20-3 SO Soest - Hoofddorp

27-3 Hoofddorp - Hoogland

27-3 FC De Bilt - SO Soest

3-4 Hoogland - DCG

10-4 Hoogland - FC De Bilt

10-4 SO Soest - outen

17-4 DHSC - SO Soest

17-4 Houten - Hoogland

FC Utrecht in Portugal

ZESDE KLASSE C

RONDOM VOETBAL

3-4 SEC - Muiden

3-4 Majella - Scherpenzeel

10-4 Vianen - SEC

10-4 Scherpenzeel - Buitenboys

DERDE KLASSE D

13-3 VVZA - Quick 1890 AFC

20-3 Waterwijk - VVZA

20-3 MSV '19 - Quick 1890 AFC

27-3 Quick 1890 AFC - Waterwijk

27-3 VVZA - Wasmeer

10-4 SMVC Fair Play - VVZA

10-4 Wasmeer - Quick 1890 AFC

17-4 Quick 1890 AFC - SMVC Fair Play

17-4 VVZA - OSM '75

VIERDE KLASSE E

13-3 Diemen - Baarn SV

20-3 Baarn - SDO

27-3 Ouderkerk - Baarn

10-4 Laren '99 - Baarn

17-4 De Vecht - Graveland

17-4 Baarn - Victoria

VIERDE KLASSE F

13-3 Hooglanderveen - Amsvorde

13-3 KVVA - HVC

13-3 Achterveld - Goy 't

13-3 APWC - Sporting '70

20-3 Achterveld - Saestum

20-3 ZU 1911 - KVVA

20-3 HVC - Hooglanderveen

20-3 Amsvorde - RUC

20-3 UVV - APWC

27-3 Hooglanderveen - ZU 1911

27-3 KVVA - Vreeswijk

27-3 PVCV - Achterveld

27-3 APWC - Amsvorde

27-3 RUC - HVC

10-4 Achterveld - KVVA

10-4 Vreeswijk - Hooglanderveen

10-4 HVC - APWC

10-4 Amsvorde - Sporting '70

17-4 Hooglanderveen - Achterveld

17-4 KVVA - Saestum

17-4 UVV - Amsvorde

17-4 Sporting '70 - HVC

17-4 APWC - ZU 1911

---

EDITIE AMERSFOORT

OUD FC TRAINER

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

Clubicoon Henk Vonk, de trouwe invaller

‘Het gaat niet om mij, maar om de club’

Het is een dag na

de historische triomf

van FC

Utrecht tegen

Ajax (3-0). De

Galgenwaard beleefde

een euforie

als zelden

tevoren. Maar Henk

Vonk, vrijwel zeker de meest plichtsgetrouwe

werknemer bij de Domstedelijke

club, was niet van de partij in het stadion.

Hij bekeek namelijk op dezelfde

middag aandachtig het treffen tussen FC

Groningen en FC Twente. In de Euroborg

legde Henk de sterke en zwakke

punten van beide clubs vast in een gedegen

analyse. Zoals hij dat ook een week

daarvoor deed bij Ajax - Feyenoord,

zeven dagen voordat de Amsterdammers

in Utrecht op de pijnbank werden gelegd.

En in beide gevallen bleken zijn

inschattingen juist en wist FC Utrecht

met een juiste tactiek tot de volle winst

te komen.

Tekst: Hans van Echtelt

Henk Vonk laat zijn notities

even zien. Zijn conclusies

luiden dat FC

Utrecht een goede kans heeft

zowel tegen Ajax als FC Groningen

wanneer de ploeg durft te

voetballen en agressief de opponent

tegemoet treedt. Met ruimte

in de rug is de ploeg achterin

kwetsbaar, zo luidt een van de

conclusies. Zijn profetie komt helemaal

uit, maar Henk is er de

man niet naar om op z’n borst te

kloppen. "Ik kan dingen mooi op

papier zetten, maar de jongens

moeten het vertalen in het veld.

Dus alle lof voor de ploeg die

Ajax van het veld speelde en

tegen Groningen een ronde verder

kwam. Ik heb alle commentaren

gehoord en gelezen. En al die

loftuitingen logen er niet om."

Het is natuurlijk het lot van

Henk Vonk (68) dat hij ‘zijn’ FC

Utrecht vrijwel nooit in actie kan

zien, omdat hij als analist elders

actief moet zijn om de komende

tegenstander te bekijken. Maar

hij mort niet, zoals hij dat in de

dertig jaren vrijwel nooit heeft

gedaan. “Het gaat niet om mijn

persoontje maar om de club. Natuurlijk

zijn er ook dingen voorgevallen

die me pijn hebben

gedaan. Maar ik heb ook tal van

1970-1974

Bert

Jacobs

1995

Simon

Kistemaker

1974-1976

Jan

Rab

1995-1996

Nol

de Ruiter

1976-1983

Han

Berger

1996-1997

Ronald

Spelbos

Jong FC Utrecht 1979 met trainer Henk Vonk (linksboven).

hoogtepunten mogen meemaken

en jonge spelers onder mijn leiding

beter zien worden. Wanneer

ik die tegenwoordig ontmoet,

proef ik nog steeds een groot respect.

En dat geeft dan toch de

voldoening dat mijn werk niet

voor niets is geweest."

Henk Vonk, de eeuwige invaller.

Steeds als er weer eens een trainer

van FC Utrecht voortijdig op

non-actief gesteld werd, bleek de

Nieuwegeiner bereid om de ondankbare

klus over te nemen.

Wie herinnert zich niet de tranen

bij Edwin de Kruyf toen hij in ere

werd hersteld door Vonk en een

bijdrage leverde aan de legendarische

7-2-zege op MVV waardoor

FC Utrecht zich vrijwel in

veiligheid speelde. Samen met

Ton du Chatinier zat Henk destijds

op de bank tegen de Maastrichtse

opponent, nadat Leo van

Veen op non-actief was gesteld.

"Ik ben mijn verantwoording

nooit uit de weg gegaan en dat

deed ik toen ook niet. En ik heb

geleerd om mijn energie niet in

negatieve bijzaken te steken. Uit-

1983-1984

Barry

Hughes

1997

Jan

Wouters

eindelijk levert dat alleen maar

extra ellende op."

In zijn Nieuwegeinse woning kijken

we samen met zijn trouwe

metgezellin Wil terug op dertig

jaar FC Utrecht. Henk trainde

eerst de amateurclubs DOS

(jeugd), vv Utrecht, Vreeswijk,

“Het gaat niet om mijn persoontje

maar om de club”

Brederodes en Holland voordat

hij in De Galgenwaard belandde

en vervolgens ook zijn werk als

ambtenaar sportzaken bij de gemeente

Nieuwegein opgaf. Een

riskante maatschappelijke beslissing

die hem uiteindelijk nooit

heeft berouwd. Als trainer bij de

jeugd en het tweede elftal

bouwde Henk een reputatie op

als strenge, maar rechtvaardige

coach die normen en waarden

hoog in het vaandel had. Die disciplinaire

aanpak botste nog wel

eens met de opvattingen van

jonge voetballers, maar uiteindelijk

won het respect het bijna altijd

van de boosheid. Of zoals

clubicoon Jean Paul de Jong het

uitdrukt: "Henk, of eigenlijk

mijnheer Vonk, was geen gemakkelijke

trainer, maar ik heb erg

1984-1987

Nol

de Ruiter

1997

Nol

de Ruiter

1987-1989

Han

Berger

1998-2000

Mark

Wotte

veel van hem geleerd. Hij was

een trainer die je keihard met je

neus op de feiten drukte, soms

tot vervelens toe. Veel spelers

hebben veel aan te danken en

daar hoor ik ook bij. Het respect

voor hem is altijd gebleven."

Henk vindt het een moeilijke

vraag. Welke speler vindt hij het

grootste talent dat ooit onder

hem heeft getraind? Zijn ietwat

verrassende antwoord komt na

enige aarzeling. "Ik denk dat Jan

Wouters de grootste progressie

heeft gemaakt als voetballer. Ik

kende hem als spelertje van het

Jeugdplan Nederland dat ik ook

een tijd lang heb mogen trainen.

Een jongen die zich binnen de lijnen

aanvankelijk soms als een

kreng gedroeg, maar uitgroeide

tot een volwaardige international

en zelfs Ajax haalde. Maar er zijn

meer jongens die alles uit hun

loopbaan hebben gehaald, zoals

Willy Carbo en ook Ton du Chatinier.

Ton dacht aanvankelijk dat

ik een hekel aan hem had in het

Jeugdplan. Toen hij naar FC

Utrecht overstapte en dagelijks

bij mij moest komen trainen,

dacht hij: 'Nu is het gebeurd

voor me', maar dat bleek helemaal

niet te kloppen. We hebben

tot de dag van vandaag goed met

1989-1990

Cees

Loffeld

2000-2002

Frans

Adelaar

1990-1993

Ab

Fafié

2002-2007

Foeke

Booy

elkaar kunnen samenwerken."

Nog een hoogtepunt was natuurlijk

het behalen van de KNVBbeker

aan de zijde van Nol de

Ruiter. "Maar dan vooral de

halve finale tegen PSV, de beste

wedstrijd die Jan Willem van Ede

ooit speelde. Die avond in Eindhoven

hebben we als collectief

een geweldige prestatie geleverd

en je hebt onlangs tegen Ajax

kunnen zien waartoe een homogeen

elftal dan in staat is. Op de

bank voelde ik toen al dat er

niets meer mis kon gaan, zelfs

niet toen het op strafschoppen

aankwam. Daarom heb ik ook altijd

veel waardering gehad voor

Ab Fafié. Hij kon de sterke punten

van een elftal optimaal benutten

en speelde helemaal niet zo

verdedigend als de media vaak

benadrukten. Ab is misschien

wel de trainer uit de FC Utrechttijd

voor wie ik de meeste waardering

had. Ik ben ook nog met

hem op reis geweest naar China

waar van alles misging. Voor hetzelfde

geld was het een puinhoop

geworden. Maar Ab bleef

kalm en bracht dat over op de

groep. Achteraf zijn we mentaal

een stuk sterker naar huis teruggekeerd."

1993

Henk

Vonk

2007-2008

Willem

van Hanegem

9

1993-1995

Leo

van Veen

2008-heden

Ton

du Chatinier

---

EDITIE AMERSFOORT

RONDOM DE FC

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

WIJK EN VOETBAL KLEIN GALGENWAARD

Nieuwe kansen en uitdagingen voor Klein Galgenwaard

Giovanni Alvares, begonnen als keeper bij de Dutch Homeless Cup, nu coach en daarnaast

kickbokstrainer bij Klein Galgenwaard.

Een nieuw jaar met nieuwe kansen en uitdagingen. Klein

Galgenwaard zet zich binnen het project Sport voor een

Toekomst! samen met het Leger des Heils al een aantal

jaren in voor mensen die in een kwetsbare situatie leven

(onder andere dak- en thuislozen, verslaafden en mensen

met een psychiatrisch probleem). Deze mensen kunnen

bij Klein Galgenwaard sporten, maar ook een

verantwoordelijkheid krijgen in de organisatie.

DUTCH HOMELESS CUP

Na het succesvolle jaar 2010,

waarbij de Utrecht Angels als

Nederlands dameselftal deelnam

aan de Homeless World

Cup in Rio de Janeiro, gaan in

2011 drie Utrechtse teams een

gooi doen naar de Dutch

Homeless Cup. Op 26 februari

start in Eindhoven de landelijke

straatvoetbalcompetitie

tussen verschillende steden.

De Utrechtse spelers trainen

drie keer per week. De begeleiding

ligt onder andere in

handen van een aantal men-

sen die vanuit de doelgroep

op zijn gestaan en verantwoordelijkheid

wilden

nemen. Coördinator van Sport

voor een Toekomst!, Kees Grovenstein,

kijkt vooruit: "We

hebben veel kwaliteiten. Nu is

het de kunst om er een team

van te smeden. Spelers moeten

laten zien dat ze dat willen.

Pas dan kunnen we ook

echt kampioen worden met

Utrecht." De finale van de

Dutch Homeless Cup wordt op

30 juli op De Dam in Amsterdam

gespeeld. Op 2 juli is er

een competitieronde in

Utrecht. De winnaars (dames

en heren) plaatsen zich voor

de Homeless World Cup in Parijs.

VERANTWOORDELIJKHEID

VANUIT DE DOELGROEP

Grovenstein vervolgt zijn verhaal

met de achtergrond van

de aanpak binnen de sportactiviteiten.

"Wij willen mensen

uit de doelgroep verantwoordelijkheid

geven. Zo kunnen

ze een aantal vaardigheden

aanleren waar ze in de toekomst

profijt van zullen hebben.

Binnen het voetbal

hebben we een aantal mensen

aangesteld die in de trainingen

en coaching een rol

hebben. Zo is bijvoorbeeld

onze keeper van afgelopen

twee jaar, Giovanni Alvares,

coach van Utrecht United. Hij

zal het team begeleiden op

wedstrijddagen."

OPLEIDING LEIDER SPOR-

TIEVE RECREATIE

Mensen uit de doelgroep kunnen

bij Klein Galgenwaard dus

MAATSCHAPPELIJK ACTIEF FC4YOU

Playing for Success:

leren met een WOW-factor

FC4YOU, de paraplu waaronder FC Utrecht de maatschappelijke

projecten heeft onder gebracht, is druk

bezig wat te betekenen voor de jongeren in Utrecht en

omstreken. Eén van de projecten om de jeugd in de

schoolbanken te krijgen, is Playing for Success. De WOWfactor,

bijvoorbeeld leren in een geweldige omgeving als

Stadion Galgenwaard, speelt daarbij een grote rol.

Tekst: Rogier Cuypers

'Zelfvertrouwen' is het sleutelwoord

bij Playing for Success.

Veel kinderen missen het zelfvertrouwen

en jongeren hebben

dat nu eenmaal nodig.

Playing for Success gelooft

erin dat alle kinderen en jongeren

vanuit dat zelfvertrou-

wen richting en betekenis kunnen

geven aan hun leven. Ze

willen deel uitmaken van de

maatschappij en iets van hun

leven maken. Een aantrekkelijk

toekomstperspectief en inspirerende

rolmodellen zijn

daarbij nodig.

ONDERPRESTEREN

Het doel van Playing for Success

is om jongeren te helpen

die tijdelijk of structureel onderpresteren.

Het project richt

zich op de groepen van 9-14

jaar en 15-23 jaar bij wie laag

zelfvertrouwen en eigenwaarde

zorgen voor leerblokkades.

Die groep dreigt buiten

de boot te vallen en heeft een

bemoedigend duwtje in de rug

nodig.

Een aantal jongeren zal in een

tijdsbestek van twee tot drie

maanden een unieke kans

krijgen om in Stadion Galgenwaard

hun eigenwaarde en

zelfvertrouwen te vergroten.

Spelenderwijs zullen zij specifieke

vaardigheden zoals

taal-, reken, en ICT-vaardigheden

verbeteren.

WOW-FACTOR

Playing for Success wil de negatieve

spiraal doorbreken

waarin deze jonge mensen

zich bevinden. Leren met de

WOW-factor kan daarmee

helpen. Wanneer je jonge

mensen in en stimulerende,

spannende en aantrekkelijke

ambiance van een professionele

sportclub als FC Utrecht

laat werken, kan dat wel de-

gelijk bijdragen aan de prestaties.

Belangrijk is ook dat ze

met elkaar aan het werk gaan

met opdrachten die niet aanvoelen

alsof ze echt leren. Begeleiding

en persoonlijke

aandacht worden bij dit project

niet vergeten. Het resultaat

is dat jongeren er als

'herboren' uitkomen. Ze hebben

meer zelfvertrouwen en

een beter toekomstperspectief.

ERVARINGEN UIT ENGE-

LAND

Karin Pannekoek van FC4YOU

weet wat het belang is van

Playing for Success. "We zijn in

Engeland geweest en daar

doen ze het al twaalf jaar bij

Londense voetbalclubs. Het is

aangetoond dat kinderen die

daaraan hebben meegedaan,

beter blijven presteren. Bij

NAC Breda hebben ze bijonlangs

een geweldig leercen-

11

een belangrijke rol krijgen.

Daar bieden Leger des Heils

en Klein Galgenwaard ook de

nodige faciliteiten voor. Mensen

kunnen een opleiding Leider

Sportieve Recreatie volgen.

Giovanni Alvares is daar een

goed voorbeeld van. In 2010

volgde hij de opleiding. Nu

coacht hij dus de voetballers

en geeft hij daarnaast kickbokstrainingen

op recreatief

niveau aan mensen die in

een hulpverleningstraject zitten.

Momenteel is er een

nieuwe opleidingsgroep met

veel enthousiasme aan hun

traject bezig. In mei zullen zij

examen doen. "Een geweldig

leuke en serieuze groep", volgens

projectleider Grovenstein.

"Tijdens iedere cursusavond is

het een genot om te zien hoe

de deelnemers zich ontwikkelen.

Het is weer zeer waardevol

in de ontwikkeling en de

toekomstperspectieven van de

deelnemers. Daarom hebben

we het project ook Sport voor

een Toekomst! genoemd. En

dat doen we samen."

trum gerealiseerd, waar elk

leslokaal weer een eigen voetbaluitstraling

heeft een geweldig

inspirende omgeving om

kinderen het beste uit zichzelf

te laten halen."

In Stadion Galgenwaard staan

veel computers en de vijftien

deelnemers per groep worden

begeleid door twee leerkrachten

en twee stagiairs. Toch ziet

Pannekoek meer mogelijkheden

in het stadion. "Onder

Number Four, het supporterscafé

van FC Utrecht, hebben

we 1700 vierkante meter aan

lege ruimte. Daar kun je iets

prachtigs van maken. Nu organiseren

we de bijeenkomsten

in de skybox, maar daar

kun je geen ouders ontvangen.

Het is juist enorm belangrijk

om ouders erbij te

betrekken."

Kijk voor meer informatie over FC4YOU op

fcutrecht.nl/club/maatschappelijk/

---

12

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

Uw advertentie hier?

Mail naar info@rondomvoetbal.nl

---

EDITIE AMERSFOORT

RONDOM DE FC

GRIJSGEDRAAID...

DE EERSTE PLAAT EN EERSTE CONCERT

De eerste cd die ik heb gekocht was er eentje

van 2Unlimited. Geen single, maar wel

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

de hele cd. Ik was destijds niet echt een fan

van ze hoor. Mijn eerste concert was een

aantal jaren terug in Ahoy. Toen ben ik naar

Usher gegaan. Dat vind ik wel een goede

artiest.

LAATSTE CD

Ik luister eigenlijk bijna nooit naar muziek,

dat heb ik nooit echt gedaan. In mijn vrije

tijd doe ik andere dingen en luister ik geen

muziek. Mijn vrouw is Braziliaans en ik

vind Braziliaanse muziek wel leuk, maar ik

zal er geen cd van kopen.

MUZIKAAL

Ik ben niet muzikaal. Heel vroeger heb ik

een keer piano gespeeld, maar dat was niet

meer dan één les. Dat was niks voor mij.

UITGAAN

Gelegenheden waar ze afwisselende mu-

Met z'n allen naar de FC

JSV Nieuwegein

Het zijn echte liefhebbers, die E- spelers van JSV uit Nieuwegein.

Want met zijn allen naar FC Utrecht - NEC gaan,

vinden ze geweldig. Zelf voetballen is nog net wat leuker.

Dat doen ze dan ook, op de parkeerplaats waar verzameld

wordt voor een bezoek aan Stadion Galgenwaard. Tot de

bal in de sloot belandt en de bus komt voorrijden.

Maar liefst vijftien E-elftallen

heeft JSV uit Nieuwegein. De

beste eerstejaars E’tjes spelen in

de E3 en E4. De E3 is het beste

eerstejaars E-team in de regio

Utrecht. De achttien getalenteerde

jongens uit de twee

teams zijn te gast tijdens FC

Utrecht - NEC. Drie moeders,

twee broertjes en veel vaders

nemen plaats in de bus. De ouders

leggen een euro in, hun

kinderen geven druk overleggend

rust- en eindstand door

voor de voetbalpoule.

De helft van de jongens is voor

FC Utrecht, vanavond is iedereen

supporter. Niemand hoopt

dat NEC wint. Jesse, Robin en

Liam hebben een rood-wit sjaaltje

om, Thijs zelfs een pet op en

Nick een FC Utreg-jack aan. Een

handvol vaders heeft een seizoenkaart

bij FC Utrecht, die

van Daan zit vandaag als werknemer

van Phanos in de skybox,

de vader van topscorer Anouar

werkt in de hoek van het stadion

en kan bij thuiswedstrijden

zo de wedstrijd zien en die van

Damian zit met zijn neus op het

veld helemaal vooraan in vak Z.

Ook bovenin vak Z is het zicht

prima, nergens zit je eigenlijk

slecht in De Galgenwaard. De

wedstrijd begint om half vijf, de

lichtmasten zorgen voor een

extra spannend sfeertje.

Alle jongens zijn al eens bij FC

Utrecht geweest. Daan zelfs al

'zo’n dertien keer' en Robin 'een

keer of acht'. De wedstrijd tegen

Steaua Boekarest was de mooiste

die Daan gezien heeft,

'omdat dat in de Europa League

was'. De tweeling Tim en Stefan

bezocht De Galgenwaard deze

zomer als onderdeel van een

stadiontour. Met hun vader en

opa reisden zij in drie dagen

langs alle achttien eredivisiestadions.

Daan vindt De Galgen-

waard mooi 'omdat de stoeltjes

ook grote letters zijn'. Voor keeper

Kevin is Michel Vorm het

mooiste in het stadion. De moeder

van Thijs is het daar mee

eens. Ricky kan zich Utrecht -

... door Frank Demouge

PSV nog goed herinneren

'omdat er mooie goals werden

gemaakt'. Robin is zelfs twee

keer het veld op geweest. "Een

keer met de scheidsrechter en

één keer met een grote vlag."

De vader van Liam Hopstaken

is coach van de E3, trainer van

de E-selectie en speelde zelf nog

voor FC Utrecht.

Maar liefst 4-0 wordt het voor

FC Utrecht, dankzij drie doelpunten

in de laatste tien minuten.

Dolenthousiast nemen

Pjotr, Robin, Liam, Liam,

Romeo, Stefan, Ricky, Tim,

Anouar, Kevin, Lars, Nick,

Aaron, Damian, Jesse, Thijs,

Emiel en Daan weer plaats in de

bus. Niemand voorspelde de

eindstand goed, maar de jongste,

Brian (zie foto), zit er het

13

ziek draaien, vind ik het leukst. Dus af en

toe R&B, dan weer trance, house en Nederlandstalig.

Een echte muziekvoorkeur heb

ik niet, ik houd meer van afwisseling.

dichtste bij en is in één klap

twintig euro rijker.

Er wordt flink gedold achterin

de bus en nagepraat. Want veel

jongens hebben al goed kijk op

het spelletje. FC Utrecht doet er

goed aan deze teams in de gaten

te houden. Een Ajax-scout komt

al regelmatig kijken, maar deze

jongens zouden het helemaal

niet vervelend vinden om ooit

in het eerste van FC Utrecht te

spelen. Zeker niet na deze topmiddag.

Ik wil Rondom Voetbal en MUR

Conditioning hartelijk bedanken

dat we met zijn allen deze

wedstrijd konden bezoeken.

Edward van Cuilenborg

Brian voorspelde de eindstand goed. Utrecht scoorde de 1-0 vlak voor tijd.

---

14

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

KAMPIOEN VAN TOEN

In deze serie wordt een kampioenselftal

van welleer teruggehaald. Rondom

Voetbal kijkt terug in de tijd aan de

hand van betrokkenen en artikelen uit

het kampioensjaar. Wat is er van die al

kampioenen geworden? Spelen ze nog

of zijn ze uit beeld geraakt? Wie zijn

er trainer geworden?

Club: Roda’46

Terrein: Burgemeester Buiningpark

Clubkleuren: Rood shirt met zwarte

verticale baan, zwarte

broek en rode kousen

4e klasse 1995-1996

1 Roda '46 22 47

2 Graveland 's 22 45

3 Hoogland 22 37

4 VVOG 22 36

5 Brederodes 22 35

6 HVC 22 33

7 VVZA 22 32

8 SEC 22 23

9 BFC 22 23

10 Hooglanderveen 22 19

11 Achterveld 22 19

12 Zebra's De 22 17

Van Geldermalsen blikt terug op 1999

KAMPIOEN VAN TOEN

RONDOM VOETBAL

Kampioensteam vol

Voetbalminnend Leusden verkeerde in het seizoen 1998/1999 in opperste staat van euforie.

Werd het vlaggenschip van de zondagafdeling van Roda 46' het jaar ervoor al op eclatante

wijze kampioen in de vijfde klasse, het huzarenstukje werd een niveau hoger nog

eens dunnetjes overgedaan. In de kampioenswedstrijd had de ploeg van trainer Jeroen

Peters op vreemde bodem geen kind aan Hooglanderveen: 0-3. Wie anders dan goudhaantje

Erik Willaarts, die zijn laatste kunststukje voor de club vertoonde, schoot Roda 46' met

twee treffers naar de zege. Zijn kompaan in de aanvalslinie destijds, Arne van Geldermalsen,

blikt met Rondom Voetbal terug op het glansrijke kampioensjaar.

Door Thijs Tomassen

Leusden talent aan hand van

goaltjesdi ef

"Hij was nog maar een broekie",

zegt zijn oefenmeester van destijds,

Jeroen Peters, over Arne

van Geldermalsen. Maar wel

eentje met veel talent. De groeibriljant

kwam over uit de jeugd

en wist al snel een plek te verovering

in de frontlinie, tussen

voetballende giganten als Willaarts

en Berry Powel, die later

de overstap zou maken naar het

Betaalde Voetbal en in Spanje

nog altijd op die manier actief

is.

Van Geldermalsen, 32 inmiddels,

behoort van die kampioensploeg

als enige nog tot de

huidige eerste selectie van de

zondagtak van Roda 46'. De inwoner

van Vathorst heeft naam

gemaakt als sterke en rappe

aanvaller die zijn doelpuntjes

meepikt. Zelfs op een zanderige

ondergrond kan hij meer dan

goed uit de voeten. Van Geldermalsen

maakt al jaren deel

uit van de nationale beach soccer-selectie.

Terugblikken op het successeizoen

1998/1999 doet hij graag.

In het clubhuis van zijn cluppie,

waarvan het dak er volgens

hem helemaal afgaat tijdens een

kampioensfeest, graaft hij in

zijn herinneringen. Vaak breekt

er dan een glimlach door op het

gezicht van Van Geldermalsen,

dat omlijst is met de hem kenmerkende

lange, blonde lokken.

"Voor een voetballer die de

overstap van de jeugd naar de

senioren maakt, was het een

heerlijke ploeg om in terecht te

komen", zegt Van Geldermalsen.

"Ik werd goed opgevangen.

We waren een uitgebalanceerd

team, vormden een perfecte

mix. Jonge broekies zoals ik,

midden twintigers, maar ook ervaren

mannen als Willaarts."

Met Willaarts is de sterspeler

van het team genoemd. De

voormalig profvoetballer van

FC Utrecht en Borussia Mönchengladbach

streek in de nadagen

van zijn carrière bij Roda

46' neer en speelde in het seizoen

1998/1999 zijn laatste jaar

als selectiespeler.

Hoewel het lichaam steeds

vaker haperde, bleek hij het scoren

niet verleerd. Met maar

liefst 34 treffers had hij een

enorm aandeel in het kampioenschap.

"Hij was ons goudhaantje",

roemt Van

Geldermalsen de spits. "Hij

scoorde zo ontzettend gemakkelijk,

dat was niet normaal voor

dat niveau."

Willaarts was wel een luie spits.

"Straks hebben ze weer elf spelers

in plaats van tieneneenhalf",

zei hij lachend in de

Amersfoortse Courant na de

kampioenswedstrijd, die tevens

zijn afscheid betekende. Van

Geldermalsen: "Hij deed vaak

geen reet. Maakte niet uit, wij

liepen een stap harder voor

hem. Hij schoot ze er toch in. Ik

heb heel wat vuil werk opge-

knapt in dat seizoen, sleurde

wat af en scoorde daardoor zelf

niet enorm veel. Maar ik deed

het graag. Heb veel van hem geleerd."

Roda bleek heer en meester in

de vierde klasse. Met de uitstekende

doelman Hendrik Timmer

en de sterke verdedigers

Reinier Reumer en Remco Bosman

stond het team als een

huis. Op het middenveld blonk

Casper Vuijk vaak uit. En scoren

deed de ploeg van trainer Peters

altijd, met spitsen als Willaarts

en Powel.

"We hadden een te goed team

voor die klasse", stelt Van Geldermalsen.

Slechts 's-Graveland

kon enigszins in het spoor blijven

van de geoliede machine uit

Leusden. Maar moest uiteindelijk

toch buigen voor de equipe

van Peters, die zijn elf afwisselend

4-3-3 en 4-4-2 liet spelen.

Naast Willaarts was de grote

kracht van de ploeg dat die bestond

uit vrijwel allemaal Rodajongens,

vertelt Van

Geldermalsen. "We waren een

hecht team, kenden elkaar door

en door. Maar het belangrijkste

was dat we allemaal hart voor

de club hadden, de ploeg bestond

uit echte clubjongens."

Oefenmeester Peters, tegenwoordig

actief bij Veensche

Boys in Nijkerkerveen, was volgens

Van Geldermalsen destijds

de ideale trainer voor Roda. "Hij

WAT IS ER VAN DE

SPELERS GEWORDEN?

(Trainer) Jeroen Peters

Na vertrek bij Roda trainer bij onder meer VRC, SDC Putten,

Zuidvogels en Quick. Momenteel actief bij Veensche Boys.

Woont in Leusden.

Erik Willaarts:

Centrumspits en goudhaantje, na zijn tijd bij Roda lager gaan

voetballen met vrienden bij Woudenberg en woont daar ook.

Heeft een eigen zaak.

Hendrik Timmer: grote en sterke doelman. Volgens Van Geldermalsen

een heel goede keeper. Werkt bij de NS.

Sander Seton: jarenlang vaste linksback geweest bij Roda zon-

---

EDITIE AMERSFOORT RODA RUBRIEK ’46 - NAAM 98/99

was een echte motivator. Zette

je op scherp als dat nodig was.

Zat er echt bovenop. Bloed,

zweet en tranen, een beetje dat

idee. Hij wilde dolgraag hogerop

met Roda en dat is hem

ook gelukt. En natuurlijk hadden

we er ook de spelers voor."

Roda had het kampioenschap al

een week eerder, tegen VVZ uit

Soest, in de wacht kunnen slepen.

De bloemen stonden al

klaar. Maar die konden weer

even opgeborgen worden. Uiteindelijk

werd de klus geklaard

tegen Hooglanderveen.

Maar zonder Van Geldermalsen.

Die was een aantal weken voor

het einde van het seizoen naar

Australië vertrokken. De jonge

spits kocht een backpack en

zocht de vrijheid op voor tien

maanden. "Ik weet nog goed dat

de trainer er met zijn hoofd niet

bij kon. Maar ik wilde het

graag."

"Gelukkig werd ik op de hoogte

gehouden van de ontwikkelingen

door onze leider Marcel van

Daatselaar. Hij stuurde mij brieven.

Die waren geweldig om te

lezen. Na de kampioenswedstrijd

belde ik naar de kantine

en ik hoorde gelijk dat het raak

was. Eén groot gekkenhuis. Met

een kampioenschap is het clubhuis

altijd bommetjevol en gaat

het dak eraf. Dit keer was de

ontlading nog groter; eindelijk

hadden we de lagere klassen

verlaten."

Cees Leijenaar, clubman in hart

en nieren en tegenwoordig leider

van het eerste zondagelftal,

bevestigt dat. "In die tijd is de

opmars ingezet, is de basis ge-

legd voor waar we nu zijn. We

spelen nu eerste klasse. Maar

met die twee kampioenschappen

achter elkaar is het allemaal

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

met echte 'Rodajongens'

De namen staand v.n.r.: Gerard Wittenberg (clown), Gerrit Osnabrugge, Sander Seton, Hendrik Timmer, Erik Willaarts (bijna niet

zichtbaar), Jeroen Zaal (met bloemen), Casper Vuyk, Henk Weishaupt, Berry Powel, Dennis Spoel, Marcel van Daatselaar (elftalleider),

Kjeld Grubben, Hans Peter van Ginneken. Zittend v.l.n.r. Jeroen Peters (trainer), Reinier Reumer, Marco Bosman, Michael Baardman,

Joey Tamaela, Olaf Smits, Ton Veenendaal (materiaal)

dag 1. Inmiddels een treetje lager gegaan,

maar ook in het tweede team

een gewaardeerde kracht.

Casper Vuijk: middenvelder met een

'bikkelhard schot'. Stond zijn mannetje

op het veld. Heeft een eigen kroeg in

Amersfoort.

Reinier Reumer: sterke centrale verdediger.

Echte Roda-man. Nog altijd actief

binnen de zondagafdeling, als

bestuurslid in de technische commissie.

Berry Powel: aanvaller. Loopbaan is bij

vele voetballiefhebbers bekend. Werd

in 2003 weggeplukt bij Roda door FC

Den Bosch. Scoorde er vooral in de

eerste divisie op los, ook bij De Graafschap,

waarvoor hij in één seizoen 29

keer scoorde. In de Eredivisie, bij ADO

Den Haag en FC Groningen minder

trefzeker. Speelt momenteel in de

Spaanse Segunda Division, bij Gimnàstic

de Tarragona.

Baltus Mainsi: ook aanvaller. Moest

dus de concurrentie aan met onder

meer Powel, Willaarts en Van Geldermalsen.

Geen malse opgave.

Jeroen Zaal: middenvelder. 'Type stofzuiger',

zegt Van Geldermalsen. Was

een belangrijke schakel. Speelt nu nog

in het zesde van Roda.

Hans-Peter van Ginneken: aanvaller.

Stond in de basis in de kampioenswedstrijd.

Is momenteel trainer van

het tweede elftal bij Roda zondag.

Remco Bosman: was een vlijtige

rechtsback. Echte Roda-jongen ook.

Etaleert zijn voetbalkunsten nog

Jeroen Peters op de schouders

steeds in Leusden, in het zesde.

begonnen. Ik kijk er met een geweldig

gevoel op terug."

Olaf Smits: nog lange tijd bij Roda in

het eerste gespeeld. Is een paar jaar

geleden vertrokken. Woont nu in Almere.

Simon van Gaal: net als Van Geldermalsen

destijds net overgeheveld vanuit

de eigen jeugd. Klein van stuk, maar

gezegend met veel voetbalvernuft. Is

docent op de universiteit.

Michael Baardman: verdediger. Tot

vorig jaar nog in het eerste elftal gespeeld.

Woonachtig in Leusden.

Kjeld Gruben: middenvelder. Ook hij

was een paar jaar geleden nog actief

in het vlaggenschip van Roda zondag.

Arne van Geldermalsen: als enige nog

actief in het eerste van Roda zondag.

Nog altijd een spits met een neusje

voor doelpunten. Speelt ook nog beachsoccer

voor het nationale team.

Woont inmiddels in Vathorst.

15

Voor de toen jonge Jeroen

Peters betekende de

tijd bij de zondagtak van

Roda zijn eerste klus als

hoofdtrainer. Hij kijkt er

vanwege de twee kampioenschappen

met veel

trots op terug, maar geeft

de credits ook aan zijn

spelersgroep.

"Ik had de beschikking

over een ideaal team.

Voor vierde klasse begrippen

hadden we een

zeer dominant en goed

spelende ploeg. Alles zat

erin: de spelers waren fysiek

sterk, mentaal sterk

én conditioneel sterk.

Daarnaast vormden ze

een hecht collectief, het

was een echt vriendenteam.

Natuurlijk was Erik Willaarts

daarin een fenomeen.

Een goede jongen

ook, met humor en zonder

kapsones. Je kon niet

om hem heen, hij schoot

ze er achter elkaar in.

Maar dat was ook de verdienste

van het team. Je

moet zo'n spits wel kunnen

bedienen. En daar

hadden wij de spelers

voor.

Het voetbal dat de ploeg

toen etaleerde, hadden

ze in Leusden nog nooit

gezien. Het was echt van

een hoog niveau. Ik ben

na dat tweede kampioenschap

in 1999 weggegaan,

naar eersteklasser

VRC, want ik wilde nog

sneller hogerop. Maar als

we allemaal bij elkaar

waren gebleven, had ik

het nog wel willen zien in

de derde klasse. Dit elftal

had de potentie om snel

door te stoten."

---

16

ADVERTENTIE

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

---

RUBRIEK NAAM

EDITIE AMERSFOORT COLUMN

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

Een verbazingwekkend fenomeen, die'Amersfoortse

vierde klasse'

Ach, wat is er al veel over gezegd en geschreven. Maar wat blijft het elk

jaar weer een verbazingwekkend fenomeen, die 'Amersfoortse vierde

klasse'. Dit seizoen is die afdeling misschien wel Amersfoortser dan ooit.

VVZA is vorig jaar dan wel glorieus kampioen geworden en inmiddels

een niveau hoger actief, maar daarvoor in de plaats zijn Hooglanderveen

en Achterveld (weliswaar geen Amersfoort, maar toch dicht in de buurt)

erbij gekomen.

En het is de laatste jaren steeds hetzelfde

liedje. Je kunt het aan het

begin van het seizoen al uittekenen.

De Utrechtse ploegen vormen het

linkerrijtje en de Amersfoortse teams

vechten het in onderste regionen van de

poule uit. Alsof het een afgesproken degradatiewedstrijdje

is.

Vorig jaar wist VVZA zich aan die tendens

te ontworstelen. Met vlag en wimpel

werd de ploeg van trainer Piet Rigter

kampioen. Maar dit seizoen is er tot nu

toe geen Amersfoortse ploeg die ook

maar enigszins aanspraak maakt op een

prijs. Veelzeggend is dat APWC als grijze

middenmotor de Amersfoortse eer op dit

moment hoog moet houden.

De rest bungelt er allemaal onder. Amsvorde,

Hooglanderveen, HVC, KVVA en

Achterveld: ze moeten allemaal aan de

bak om degradatie te ontlopen. Ikzelf

vrees dat KVVA eraan moet geloven,

maar dat menen voetbalkenners al een

aantal jaren, en telkens weer weet die

club zich in de tweede seizoenshelft te

handhaven door een serie wedstrijden te

winnen. Mentale veerkracht kan die

ploeg in elk geval niet ontzegd worden.

Op het moment van schrijven, het weekend

van 13 februari, is weer zo'n competitieronde

afgewerkt waarin de

Amersfoortse clubs niet konden wedijveren

met de Utrechtse. Om een paar voor-

Door Thijs Tomassen

beelden te noemen: Amsvorde moest

het afleggen tegen koploper PVCV,

APWC kreeg op de broek van RUC en

KVVA incasseerde op eigen bodem een

monsterscore tegen het hooggenoteerde

UVV: 1-8.

Het is natuurlijk een treurige trend. Wat

in de omgeving te boek staat als de

'Amersfoortse vierde klasse' zou vanwege

die naam alleen al gedomineerd

moeten worden door clubs uit de Keistad.

Maar het is een utopie te denken

dat dat nog gaat gebeuren, vrees ik. De

kans is groter dat binnen een paar jaar

een 'Amersfoortse vijfde klasse' is geboren.

Een club met zo'n roemrucht verleden

als HVC, maar ook KVVA gun je zo'n

scenario niet. Helaas zitten de jeugdafdelingen

niet bepaald in de lift, zoals dat

ook voor APWC geldt. Hooglanderveen

daarentegen heeft niet zoveel te vrezen,

die club heeft een uitdijend aantal jeugdspelers

door de komst van Vathorst.

Elk seizoen weer moet er vanwege dat

gebrek aan talentvolle jeugd in dezelfde

vijver gevist worden in de jacht op

nieuwe spelers. En de Amersfoortse

voetballers in deze klasse zijn er nogal

goed in, van club verwisselen. Ik voorspel

dat er binnenkort weer een heuse

transfertombola op gang komt.

Niels Vlugt is geleidelijk

toegegroeid naar topklasse

De passie voor het voetbal deelt Niels Vlugt met zijn

vader, Meindert, en jongere broer, Aike. Meindert zit op

zaterdag op de tribune van De Ebbenhorst op de voorste

rij wanneer zoon Niels met Sparta Nijkerk aantreedt voor

een thuiswedstrijd in de Topklasse. Maar ook bij uitwedstrijden

kijkt Meindert Vlugt, ooit een noeste verdediger

van de failliet gegane eerste divisieclub SC Amersfoort,

meer dan eens naar Niels, wachtend op een hartverwarmende

actie. En Niels Vlugt steunt zijn bij eersteklasser

Roda'46 in Leusden voetballende broer Aike op zondag.

Voetbal is voor Niels Vlugt meer dan een spel, het is hét

familieleven.

De op 25 juni 1986 in

Amersfoort geboren en

woonachtige Niels

Vlugt is met club Sparta Nijkerk

bezig aan het debuutjaar

in de Topklasse van het zaterdagvoetbal.

De linksbenige,

aanvallende middenvelder

maakte op 9 oktober zijn eerste

goal in deze nieuwe, hoogste

klasse bij de amateurs, in de

met 3-0 gewonnen thuiswedstrijd

tegen Barendrecht. Eerder

kwam hij in het zaterdagvoetbal

uit voor Hoofdklasser SDC

Putten. In het zondagvoetbal

was hij ook actief, om te beginnen

bij HVC in zijn geboorteplaats

en later bij Roda'46 in

Leusden.

Eind vorig jaar plaatste Vlugt

zich met Sparta verrassend

voor de achtste finales van de

strijd om de KNVB beker, door

op eigen veld de Rotterdamse

Eredivisieclub Excelsior met 2-

1 te verslaan. In die sensationele

partij schoot Vlugt een bal

tegen de paal. Deze historische

bekertriomf kreeg in januari

geen vervolg. De weg naar de

kwartfinales werd op eigen

veld geblokkeerd door Hoofdklasser

Noordwijk, zij het pas

Het niveau, dat toch al niet overhoudt,

wordt er niet beter op. Maar ach, wat

blijven die derby's toch mooi, zelfs als ze

slecht zijn. En spannend, degradatie ligt

immers op de loer. Ik kan het inmiddels

weten, heb er als Hooglanderveen-speler

wel een aantal achter mijn naam staan.

Al die Amersfoortse voetballiefhebbers

langs de lijn, die rasechte clubmensen,

die gezellig knusse kantine van pak 'm

beet APWC na de 'clash': voor een voetbalromanticus

zoals ik is het hartverwarmend.

En is dat niet ook de charme van

amateurvoetbal?

Hier wint mijn gevoel het natuurlijk van

mijn verstand. Want voor het aanzien

van het Amersfoortse voetbal is deze

ontwikkeling niet bepaald een goede

na verlenging (3-3) en een

noodzakelijke reeks strafschoppen.

Sinds deze toch pijnlijke

uitschakeling doen Vlugt en

zijn ploegmaats er alles aan om

een tweede deceptie te voorkomen:

degradatie uit de Topklasse.

Het zit de Amersfoorter dwars

dat hij in het oranje van de

Spartanen te vaak 'buitenspel'

staat. "Ik word nog al eens geslachtofferd'',

zegt hij zelf. "Dat

is toch elke keer een mentale

knak.'' Gele kaarten, al dan niet

terecht aan hem uitgedeeld,

spelen hem ook nog al eens

parten. Desalniettemin heeft

Vlugt in een vroeg stadium

zijn verbintenis met de Nijkerkers

voor de duur van nog een

seizoen verlengd. Natuurlijk

baalt hij van al dat gewissel,

maar hij heeft plezier van de

teamgeest. "Dat ik zo vaak buiten

de basis sta, ligt voor een

deel ook aan mezelf. Ik doe er

alles aan om het vertrouwen

terug te winnen. Zo zit in elkaar.

En met de jongens heb ik

het prima naar mijn zin. Deze

groep wil ik niet verlaten.''

Het niveau van de Topklasse

betitelt Vlugt als de 'echte top

van het amateurvoetbal'. De

kwaliteit van de duels is niet te

vergelijken met die van de

Hoofdklasse, vindt hij. "Je kunt

geen wedstrijden meer op negentig

procent van je krachten

uit spelen. Je zult op en top geconcentreerd

moeten blijven tot

17

zaak. Oplossingen liggen echter niet

voor het oprapen en eventuele bundeling

van krachten is in mijn ogen ook niet

wenselijk; deze clubs, met een rijk verleden,

verdienen een eigen identiteit.

Gelukkig valt er op de mentaliteit van de

spelers in deze vierde klasse nog veel

winst te behalen, dus ik blijf, al is het

waarschijnlijk tegen beter weten in, optimistisch.

Al was het maar in elk geval de

komende jaren nog te genieten van die

povere, maar o zo spannende Amersfoortse

derby's. En wie weet, nemen we

ooit nog eens revanche op onze

Utrechtse concurrenten. Ik zal er bij zijn,

langs de lijn, of liever nog, op het veld.

en met het laatste fluitsignaal.

Voor een amateurvoetballer is

de Topklasse de mooiste competitie

die er is, absoluut. Ik geniet

er elke wedstrijd van, ook

al kom ik voor mijn gevoel veel

te weinig zelf in actie. De backs

tegen wie ik speel, zijn goed.

Maar ik ben in de Topklasse

nog geen back tegengekomen

die sneller is dan ik. Maar daar

zou ik veel meer gebruik van

moeten maken. Dat vind ik zelf

ook.''

Vlugt spreekt van een voordeel

dat hij geleidelijk is toegegroeid

naar het niveau van de

topklasse. Hij heeft bewondering

voor de sprong die linkerverdediger

Tim Krux volgend

seizoen wil maken, van Hoogland,

een titelkandidaat in de

tweede klasse van het zondagvoetbal,

naar Sparta Nijkerk.

"Als je goed genoeg bent, kun

je zo'n sprong maken. Ik heb

hem wel eens zien voetballen,

ik denk dat hij het wel redt. Hij

is fysiek sterk, vrij snel. Sparta

moet het juist van talentvolle

jongens uit de regio Amersfoort

hebben. IJsselmeervogels en

Spakenburg hebben het geld

om toppers aan te trekken,

Sparta heeft veel minder te besteden.''

Tekst: Hans Vos

---

18

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

BIJ DE KEI

RONDOM VOETBAL

---

EDITIE AMERSFOORT

BIJ DE KEI

AMERSFOORT, VOETBALSTAD

"Ik woon nog altijd in Amersfoort, Amersfoort

is mijn stad. Maar zelfs op vrije

dagen ontbreekt het me aan voldoende

VROUWENVOETBAL

"Ik moet oppassen met wat ik

erover zeg. Veel mannen vinden

het maar niks. Ik ben een

voetbalfreak, maar ik kijk op

een andere manier naar

vrouwenvoetbal en meisjesvoetbal.

Als ik zie wat voor

een spelplezier die meiden

met elkaar hebben op het

voetbalveld, dan geniet ik

daar van. Net als van hun fanatisme,

hun gedrevenheid.

Ook zij willen elke wedstrijd

winnen. Daarom ga ik graag

kijken naar mijn dochters

Kiona en Camilla en hun medespeelsters.

En weer of geen

weer, ze gaan altijd trainen.

Regen of wind, ze stappen

trouw op hun fietsje om te

gaan voetballen. Daar heb ik

bewondering voor. Voetbaltechnisch

en - tactisch zul je

mij er niet over horen. Wat ik

ook leuk vind? De blijheid die

ik in de ogen van mijn dochters

zie, als ik kom kijken

naar hun wedstrijd.''

MOEDER

"Blijheid heb ik ook van de

bezoekjes van mijn moeder

Riek aan mijn wedstrijd. Ik

vind het geweldig dat ze er

met haar 71 jaar elke thuiswedstrijd

in Den Haag bij wil

zijn. En dat geldt ook voor

mijn vrouw, Marjan, en onze

dochters. Zij vinden het ook

leuk om naar mij te komen

kijken. Die wisselwerking vind

ik prachtig, die doet mij goed.

Ik ben een familiemens. Voetbal

is meer dan een rode

draad in mijn familie. Met

deze sport hebben we allemaal

iets.''

VADER

"Mijn vader was van 1933. Hij

overleed in 1998. Natuurlijk

denk ik vaak aan hem terug,

in relatie tot mijn voetbalactiviteiten.

Na zijn overlijden

heb ik nog een heel mooie

tijd gehad als profspeler. Nu

heb ik aan mijn loopbaan in

het betaalde voetbal een

nieuwe dimensie toegevoegd,

als trainer. Ik had graag gewild

dat hij dit ook nog had

meegemaakt, omdat mijn

vader idolaat van voetbal

was. Het heeft helaas niet zo

mogen zijn. Juist daarom ben

ik zo blij dat mijn moeder

naar het stadion komt. Zij is

al mijn hele leven mijn groot-

ste supporter.''

BROERS

"Als ik naar Hooglanderveen

1 ga kijken,

sta ik vaak

achter of bij de dugout,

daar waar Bert

coacht. En daar is

mijn moeder dan

ook bij aanwezig.

Vorig seizoen

speelde Bert met

Hooglanderveen de

kampioenswedstrijd

in Zeist, op een

mooie zondagmiddag.

Ik ernaar toe,

want voor mij zat

het seizoen er al op.

Wat een geweldige

middag was dat.

Prachtig om de ontlading

van iedereen

te zien, toen de titel

binnen was. Ja, ook

van Bert. Hij werd

zelfs vanwege zijn

fanatieke gedrag tijdens

de wedstrijd

weggestuurd door

de scheidsrechter.

Als een supersup-

BIJ DE KEI

JOHN

VAN DEN BROM

Het straatje tussen de Kei, het pronkstuk aan de Stadsring, en de Varkensmarkt

behoort niet tot zijn vaste wandelroute in hartje Amersfoort, waar

ook hij net als iedere inwoner ook wel eens op koopjesjacht gaat. Meestal

in gezelschap van echtgenote Marjan. Toch, alvorens hij in eetcafé Lazy

Louis aan zijn kopje thee nipt, is hij al lopend door een paar voorbijgangers

begroet. De trainer van Eredivisieploeg ADO Den Haag is een bekend

'voetbalgezicht' in Amersfoort. Al van jongs af aan, toen hij in de

jeugd van APWC speelde. Nu is voetbalvereniging Hooglanderveen de

uitlaatklep van Van den Brom. Daar voetballen zijn dochters Kiona en Camilla

en daar coacht zijn broer Bert.

tijd om eens uitgebreid de stad in te gaan.

Hooguit om wat boodschappen te doen,

samen met mijn vrouw Marjan en mijn

dochters Kiona en Camilla. Ik weet de

porter stond hij op

de railing achter de dug-out

zijn ploeg aan te moedigen.

Een heel mooi moment. Ik

heb er nog foto's van (Ter illustratie

zoekt John van den

Brom op zijn mobiele telefoon

naar de door hemzelf gemaakte

kiekjes). Na afloop

heb ik de kampioenen in de

kleedkamer op een blad bier

getrakteerd, om zo te laten

blijken dat ik van ze genoten

had.''

"Ik weet niet of Bert en ik dezelfde

type trainers zijn. Onze

karaktereigenschappen

komen grotendeels overeen.

Broederschap is er, absoluut.

Ik vind het leuk dat Bert

hoofdtrainer is. We hebben

het vaak over trainingen, over

oefenvormen, als we samen

zijn. Daar kunnen we heel

uitgebreid over praten. Laatst

was hij op mijn uitnodiging

met zijn hele selectie bij een

thuiswedstrijd van ADO Den

Haag. Als hij zou zeggen:

'kun jij een keer de training

van Hooglanderveen van me

overnemen', dan doe ik dat,

geen probleem. Mijn andere

broer, Edwin, heeft veel voor

de begeleiding van de jeugd

van APWC gedaan. Hij is nu

bij Hooglanderveen leider

van een jeugdteam. Maar

laat ik mijn zus Germaine niet

vergeten. Zij is getrouwd met

oud-voetballer Ernst Kraak.

Ook zij horen bij onze voetbalfamilie.

Met hun is het

plaatje rond. Ernst is jeugdtrainer

bij Quick en zoontje

Justin speelt bij ASC Nieuwland.

Mijn hele familie behelst

het Amersfoortse

voetbal.''

VOETBALLEVEN

"Eigenlijk ben ik sinds mijn

achttiende niet uit het wereldje

van het profvoetbal geweest.

Het is mijn wereldje,

voetbal is mijn leven, ook al

is er voor mij meer dan voetbal

alleen. Toen ik als profvoetballer

stopte bij De

Graafschap, ging ik gelijk als

coach aan de slag bij Bennekom

naast de functie van

hoofdscout bij De Graaf-

NOVEMBER 2010 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 2

weg heus nog wel, wees maar niet bang.''

"Met het Amersfoortse voetbal heb ik

niets, maar dan ook helemaal niets meer.

Ik heb de tijd ook niet om me er in te verdiepen

of om vaak bij clubs langs de lijn

te gaan staan. Als ik op zondag eens een

vrije dag heb en mijn broer Bert coacht

zijn club Hooglanderveen in een thuiswedstrijd,

dan wil ik nog wel eens op het

fietsje stappen om daar te gaan staan kijken.

En ik probeer, als het ook maar enigszins

kan, te gaan kijken naar de

wedstrijden van mijn dochters Kiona en

Camilla. Zij spelen beiden bij Hooglanderveen.

Maar helaas komt er te weinig

van om mijn betrokkenheid bij hun voetbalsport

te laten zien. Dat is geen onwil,

dat is een kwestie van tijd.''

"Als je mij vraagt: wie is het grootste voetbaltalent

van Amersfoort, dan moet ik je

het antwoord schuldig blijven. Dat zou ik

je niet kunnen zeggen; dat kan ik beter

aan jou vragen. Het is te gek voor woorden

dat er met het potentieel aan voetballers

niet één club is in Amersfoort die in

19

de hoofdklasse uitkomt. Waar ligt dat

aan? Zijn er te veel clubs? Te weinig ambities?

Voetballiefhebbers van mijn leeftijd

en ouder blijven maar romantiseren over

SC Amersfoort. Maar hoe lang is dat betaalde

voetbal nu al niet weg uit Amersfoort?

Doodzonde.''

"Bij Hooglanderveen kom ik het vaakst,

dat is de club van mijn familie geworden.

Om die reden ben ik al een heel lang niet

meer bij mijn oude club APWC geweest.

Daar speelt ook geen familielid meer van

mij. De zoontjes van mijn broer Edwin

voetballen bij Hooglanderveen, de zoontjes

van mijn broer Bert bij Quick en

Roda'46. Mijn link met APWC is compleet

verdwenen. Uiteindelijk zijn we uit elkaar

gegroeid. Natuurlijk ken ik nog veel

APWC'ers. En ik hoop dat zij mijn familienaam

met ere zullen blijven uitspreken.

Onze familiehistorie vindt daar een oorsprong.

Al was het maar omdat mijn

vader Wim dat verdient voor het vele vrijwilligerswerk

dat hij bij APWC tot zijn

overlijden heeft gedaan.''

FOTO: RIANNE VAN DENDEREN

'Voetbal is meer dan een rode draad in mijn familie'

schap. Vervolgens werd ik

coach van Jong Ajax, AGOVV

Apeldoorn en ADO Den

Haag.''

WEDSTRIJDSPANNING

"Als trainer heb ik geen last

van wedstrijdspanning, hele-

maal niet zelfs. Ik ben natuurlijk

gefocust op het resultaat.

Naarmate een wedstrijd

dichterbij komt, krijg ik een

steeds lekkerder gevoel. Als

speler had ik trouwens ook

niet zo veel last van wedstrijdstress.

Gelukkig niet.''

PASPOORT

John van den Brom is een Amersfoorter van geboorte. Hij zag

het levenslicht op 4 oktober 1966, in een echt voetbalgezin.

Zijn vader, Wim van den Brom, bekleedde talrijke (bestuurlijke)

functies bij amateurclub APWC. John van den Brom leerde het

voetbalspel bij de 'paarswitten', net als zijn broers Bert en

Edwin van den Brom. Later kwam hij in zijn woonplaats uit

voor amateurclub Quick, zijn 'springplank' naar het betaalde

voetbal. Als prof maakte hij zijn debuut voor Vitesse in de eerste

divisie in 1986. Vervolgens kwam hij uit voor eredivisionist

Ajax en de Turkse club Istanbulspor. Alvorens hij zijn carrière in

de eredivisie bij De Graafschap afsloot in 2003, keerde hij

terug naar Vitesse. Achter de naam van de middenvelder

staan twee interlands, waarin hij één keer scoorde. Zijn trainerschap

begon hij bij de amateurs van Bennekom in 2003.

Zijn rentree in het profmilieu maakte hij een jaar later bij Ajax,

waar hij jeugdtrainer werd. AGOVV Apeldoorn in de Jupiler

League was drie seizoenen lang zijn 'leerschool' als hoofdcoach

betaald voetbal. Sinds het begin van dit seizoen traint

hij Eredivisieteam ADO Den Haag.

---

20

Oude

Meesters

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

OUDE MEESTER

Zijn woning staat te midden van rustieke landerijen, net

buiten het eens zelfstandige dorp Vleuten en op loopafstand

van Kasteel Haarzuilens. De sfeer in en om het gemoderniseerde

huis van Marco Cabo ademt rust. Maar de

oud-prof van Velox, FC Utrecht en SC Amersfoort is bepaald

geen 'landheer' in ruste. Ook al geniet hij op zijn

stek volop van het goede van het leven, zonder voetbalspanning

kan de voormalige 'linkspoot' nog altijd niet.

Wedstrijden in Stadion Galgenwaard slaat hij niet over.

Door Hans Vos

De taak van gastheer was

nog niet zo heel lang geleden

zijn professie. In zijn

vrije tijd vervult hij deze rol ook

met verve, nog steeds. Die is hem

op het lijf geschreven. De nu 62jarige

Marco Cabo zwaaide jarenlang

als uitbater de scepter over

restaurant De Vier Balken, de culinaire

trekpleister in het gehucht

Haarzuilens. En voordat hij in de

horeca-wereld stapte, was hij eigenaar

van een drogisterij waarvoor

hij zelfs korte tijd de wijk

nam naar de Amersfoortse buurt

De Koppel, waar hij boven de

winkel een appartement betrok.

Cabo leidt rondt, na de voordeur

met een warme begroeting te

hebben geopend, verhaalt over

de uitbreiding van zijn fraaie buitenhuis,

wijst op de diepte van

zijn tuin en zet verse koffie. Als

restaurant-directeur zou hij een

gast op eenzelfde innemende

wijze hebben ontvangen. Op de

eettafel geen borden, geen bestek,

geen glazen ook. De volgeschonken

koffiekopjes vinden

nog net een 'veilige' plek tussen

de paperassen. Cabo heeft overduidelijk

voorwerk gedaan voor

zijn duik in het voetbalverleden.

Krantenknipsels, oude voetbalbladen,

poststukken en bovenal

diverse actiefoto's zijn tevoorschijn

gekomen. Bij alles wat hij

ziet heeft de geboren Utrechter

een verhaal. Zijn karakteristieke

snor is hij kwijt, voetbalhumor

bezit hij nog.

In 1980 dacht Cabo zijn loopbaan

als professional bij FC Utrecht te

voltooien, na precies tien dienstjaren

bij de uit Velox, DOS en

Elinkwijk voortgekomen Eredivisieclub.

Maar er bleek toch nog

wat rek te zitten in zijn carrière

die op den duur niet zonder fysieke

ongemakken was gebleven.

Niet in zijn geboortestad maar

dik twintig kilometer verderop,

in Amersfoort, zwaaide Cabo definitief

af als broodvoetballer.

Hoewel er op sportpark Birkhoven

in spreekwoordelijke zin

toch vooral kruimels op hem

lagen te wachten. Het was armoe

troef in de Keistad.

Hoe anders was het begin geweest

in Rivierenwijk, de

Utrechtse buurt waar Cabo opgroeide.

In de straat waar hij

woonde, was Leen Morelisse z'n

bekendste buurman. "Een heel

goede voetballer van Velox,met

wie ik op straat voetbalde. Hij

maakte me enthousiast om ook

bij Velox te gaan voetballen.

Maar ja, mijn vader was een

echte katholiek die mijn twee

oudste broers, Hans en Francis,

naar de katholieke vereniging

HMS had gestuurd, ook al waren

ze veel liever bij Velox gaan voetballen."

Vader Cabo streek over z'n hart

en liet Marco op tienjarige leeftijd

in de voetsporen van Morelisse

treden, bij Velox dus. Niet veel

later werd hij er herenigd met

zijn beide broers. "Francis, mijn

drie jaar oudere broer, keepte er

in het betaalde jeugdteam. We

hebben één seizoen samengespeeld,

doordat ik op mijn vijftiende

al werd geselecteerd, als

linksbuiten. Dat was een heel

mooie competitie, de beste leerschool

die ik me kon wensen."

De herinnering aan zijn jeugdtijd

bij Velox illustreert Cabo met een

oude, ingekleurde elftalfoto, die

hij uit zijn 'papierwinkel' vist.

Namen van vroegere teammaten,

toen allemaal een jaar of dertien,

veertien jong, passeren de revue.

Van Andries Jager bijvoorbeeld.

“Met rechts kon ik niets”

Van Kees van Verseveld ook. Met

zijn wijsvinger gaat hij ze allemaal

langs. Maar niet bij elk gezicht

schiet hem een voor- of

achternaam te binnen. Cabo was

de enige van het Utrechtse stel

die het verder schopte, naar

Velox 1 - een van de pijlers van

het in 1970 ontstane FC Utrecht.

"Er waren jongens bij die fantastisch

konden voetballen. Het was

een heel goed elftal. We wonnen

vaak en met grote cijfers, met 25-

0, 26-0. Maar waarom zij het uiteindelijk

niet gered hebben, zou

ik niet weten."

Cabo brak wél door. Zijn 'linker'

was zijn handelsmerk, in navolging

van een illustere Velox-mid-

FOTO: HANS VOS

OUDE MEESTERS

RONDOM VOETBAL

Voormalige 'linkspoot' Marco Cabo ka

Amersfoortse profjaren nog niet zond

'Bert Jacobs is een

voorbeeld voor mi

denvelder Willem van Hanegem.

"Met rechts kon ik niets. Heb er

één keer een goal mee gemaakt,

in het eerste elftal van Velox. Die

vergeet ik nooit meer. Zo in het

kruis, bij Sportclub Drenthe.

Coen Moulijn scoorde ook wel

eens zo, door binnendoor te gaan

en met zijn rechterbeen uit te

halen."

Zijn debuut in de hoofdmacht

van Velox, in het seizoen 1967-

1968, viel samen met de degradatiestrijd

van de Utrechters in de

eerste divisie. "Als jeugdspeler

was ik wel eens reserve. Uit bij

RCH in Heemstede mocht ik invallen.

Dat was mijn debuut. Die

wedstrijd staat nog op mijn netvlies.

Ik maakte een goal en bereidde

er een voor. Uit mijn

voorzet scoorde Joop van Maurik.

Daardoor ontliep Velox degradatie."

Het seizoen daarop werd Cabo

een regelmatige basisspeler. Met

Piet Kraak als trainer werd degradatie

toen toch een feit.

Nieuw elan kreeg Velox met Bert

Jacobs als coach, een seizoen

voor de samensmelting met DOS

en Elinkwijk. "Jacobs werd de

eerste trainer van FC Utrecht, een

legendarische figuur. Man met

prachtige humor. Met hem heb ik

zoveel meegemaakt. Een menselijke

coach. Het was hard trainen

onder hem, maar 's avonds gingen

we nog wel eens gezellig uit

met hem in Utrecht. Dan was het:

'hé Bert'. Op zulke momenten

was hij één van ons. Maar de volgende

dag op de training moest

je het uit je hoofd halen om hem

bij zijn voornaam te noemen.

'Wat Bert? Je zegt trainer of meneer

tegen me'."

Deze 'dubbelrol' heeft Cabo na

zijn voetbaltijd ter harte genomen.

"In dat opzicht was Jacobs

een voorbeeld voor me, een goeie

vent. Dat heb ik mijn hele zakelijke

leven meegenomen. Als directeur

van De Vier Balken was

ik altijd 'Marco' voor het perso-

neel. Maar zodra er gasten

waren, was ik 'meneer Cabo' als

ik er werd bijgeroepen. Als baas

komt het er op neer dat je ertussen

en erboven moet staan op de

juiste momenten. Veel spelers,

die later trainer zijn geworden,

hebben dat ook van Jacobs geleerd.

Hij was een fantastische

coach voor wie je door het vuur

ging. En hij was er voor zijn spelers,

ook in conflicten met het bestuur."

Dankzij Jacobs kreeg Cabo speelkansen

in de basisploeg van FC

Utrecht. "Ik twijfelde aan mezelf,

Marco Cabo vuurt namens FC Utrecht een schot op het doel van

FC Twente, dat de paal zou raken. Eddy Achterberg (links) en

Niels Overweg kunnen niets uitrichten.

---

EDITIE AMERSFOORT

n na Utrechtse en

er voetbalspanning

j geweest'

Naam: Marco Cabo

Geboortedatum: 27 maart 1948

Geboorteplaats: Utrecht

Woonplaats: Vleuten

Amateurclubs: Velox in Utrecht

(jeugd) en PVCV in Vleuten

(kortstondig na profloopbaan)

Betaald-voetbalclubs: Velox,

FC Utrecht en SC Amersfoort

Aantal wedstrijden FC Utrecht in

Eredivisie: 244 in tien seizoenen (van

1970-1971 tot en met 1979-1980)

Aantal doelpunten in de

Eredivisie: 23 (waarvan 6 in het

seizoen 1978-1979 in 22 wedstrijden)

Beste klassering met FC Utrecht:

vijfde plaats in Eredivisie in het

seizoen 1979-1980, zesde plaatsen

in de seizoenen 1971-1972

en 1976-1977

omdat ik me afvroeg of ik het

eredivisieniveau wel zou aankunnen.

Het was een heftige periode.

De jongens van DOS

proberen elkaar aan een basisplaats

bij FC Utrecht te helpen.

Die groepsvorming was er. Ik

moest er maar tussen zien te

komen. Mijn voordeel was dat

Jacobs de eerste trainer van FC

Utrecht werd. Hij had veel vertrouwen

in mij. Gerard Langerak

was de andere speler van Velox

die in FC Utrecht 1 kwam. Hij

kon zich echter niet handhaven

als laatste man. Het was vechten

voor je plek, bloed aan de paal."

De werkwijze van Bert Jacobs

zag Marco Cabo terug in een latere

coach van FC Utrecht: Han

Berger. Cabo had met Berger zijn

Velox-verleden als jeugdspeler

gemeen. Berger leerde het vak

van trainer in de praktijk als assistent

van Jacobs, om zo uit te

groeien tot de jongste hoofdtrainer

die in veertig jaar ooit bij FC

Utrecht voor de spelersgroep

stond. Hij was 25 jaar, in 1976.

Berger hield zich knap staande.

In tegenstelling tot Jan Rab, die

hij tussentijds was opgevolgd.

"Met de echte Utrechtse schoffies

had Rab het flink te stellen. Discipline

was ver te zoeken. Rab

was de grip op de groep helemaal

kwijt. Henk Wery had de

hand in het ontslag van Jan Rab.

Toen Wery werd gewisseld,

MARCO CABO

pakte hij een kratje dat hij op de

schoot van Rab gooide. Rab trad

daar niet tegenop, waardoor hij

alle gezag kwijt was. Wery blijft

beweren dat hij het kratje naast

de schoot van Rab gooide."

Berger haalde de discipline aan.

En flink ook. "Hij had nog niet

het vereiste trainersdiploma,

maar hij wist wel van wanten.

Rab pakte nooit de ouderen aan,

Berger deed dat wel. Spelers als

Leo van Veen en ik werd gelijk

verantwoordelijk gesteld voor de

gang van zaken in de selectie.

Als het niet goed ging, pakte Berger

ons aan. Hij ging ook stappen

met ons. We zijn heel wat

keren in 'De Dikke Dries' met

hem geweest. En dan deed Berger

volop met ons mee."

Als linkermiddenvelder manifesteerde

Cabo zich seizoenen achtereen

in de beste elf van FC

Utrecht. "Maar ik kon ook een

linke middenvelder zijn, al was

ik technisch begaafd." Insiders

zagen overeenkomsten met het

spel van Van Hanegem, zijn

voorganger bij Velox. "Ik was

minder goed dan Willem, maar

er waren er in Nederland maar

weinig die beter waren dan hij",

zegt Cabo. "Als voetballer had ik

Willem hoog zitten, een geweldenaar

was hij. Hoe hij als trainer

was, weet ik niet. In die rol

heb ik hem nooit meegemaakt."

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

Broer Hans Cabo had brugfunctie

tussen Galgenwaard en Birkhoven

Zijn nadagen in de eerste divisie bij SC Amersfoort, onder coach Henk Hofstee, had Marco Cabo

absoluut niet gepland. "Ik was al gestopt, deed niets meer, en ik was wat zwaarder geworden."

Onbedoeld had zijn zes jaar oudere broer Hans Cabo een brugfunctie tussen Stadion Galgenwaard

en Sportpark Birkhoven. Hans Cabo was de medisch verzorger van SC Amersfoort.

Alfred van der Vaart, de teammanager van SC Amersfoort, gooide bij Hans Cabo een balletje

op. "Zo van: wil je broer nog niet een jaartje voetballen?" Het contact met de bij FC Utrecht afgezwaaide

Marco Cabo werd gelegd en zo kwam de deal met de ervaren middenvelder tot

stand. "Ik had er eigenlijk geen zin in, maar het financiële aanbod werd steeds leuker dat het

stom zou zijn geweest als ik het niet had gedaan."

Cabo sloot zich aan bij de selectie van Hofstee die wel wat routine kon gebruiken. "Mijn conditie

was natuurlijk niet optimaal, maar ik vond mijn plek in de basis." De Utrechter kwam er al snel

achter dat de financiële conditie van SC Amersfoort te wensen overliet. De geldproblemen troffen

ook hem. De eerstedivisionist kon maar sporadisch aan z'n verplichtingen voldoen. Cabo

stapte naar de rechter. "Het is een heel proces geworden." En bij deze rechtsgang bleef het niet

voor SC Amersfoort, dat niet veel later, in 1982, failliet werd verklaard.

Toch, ondanks alle armoede op Birkhoven, had hij er voetballol. "Al was het maar omdat gas en

licht soms werden afgesloten en we niet konden trainen. Het was puur amateurisme. Maar we

hebben er wel gelachen, met jongens als Rob Snijders, Fillie Kraak, Ton van Loon, Jakob Melessen,

Nico van Zanten, Piet Struijk en met Rik van den Boog, de huidige algemeen directeur van Ajax."

De selectie van FC Utrecht doet mee aan een

promotionele actie voor het geven van bloed,

onder leiding van dokter Bram Querido. 'Patiënt'

is Harry van den Ham. Marco Cabo

staat van de toekijkende spelers uiterst rechts.

Marco Cabo (midden) is tijdens Ajax - FC Utrecht

in Stadion De Meer getuige van een redding van

keeper Piet Schrijvers.

21

---

22

ADVERTENTIE

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

---

RUBRIEK NAAM

RONDOM VOETBAL JONGLEREN

ONDER DE LOEP

PROFIEL

Stand per 1-1-2011.

Wil je ook met uw selectie jeugdelftal

meedoen aan de rubriek 'Jeugd

onder de loep'? Stuur een mailtje

naar redactie@rondomvoetbal.nl en

wellicht staat jouw team in de

volgende uitgave van Rondom Voetbal!

Nr Team Gespeeld Punten Doelsaldo

1 Vriendenschaar C1 11 26 32

2 OSM'75 C1 11 26 25

3 Roda'46 C1 11 23 13

4 Delta Sports C1 11 22 9

5 De Bilt C1 11 21 17

6 Laren C1 11 18 18

7 DSO/Ultrajectum C1 11 16 -1

8 Spakenburg C1 11 15 1

9 Victoria C1 11 15 -1

10 JSV C1 11 14 2

11 CDW C1 11 9 -4

12 Huizen C1 11 7 -29

13 UVV C1 11 3 -16

14 AFC Quick 1890 C1 11 1 -66

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

Boven van links naar rechts: Dave Smits, Raymond Huber, Jonathan Tshijanu,

Joris den Boer, Leon van de Pas, Tim Sterk, Damian Bakker, Arjen Postma, Jasper

van Dijk, Steven de Bruijn. Onder van links naar rechts: Jordy Huurdeman,

Tom de Vette, Remy Miltenburg, Menno Majolee, Igor Claasen, Danny Dost,

Niek Kalkman, op de foto ontbreekt Ehsan Artan.

Naam speler Positie Favoriete club Favoriete speler Hobby naast voetbal Hekel aan

Tim Sterk keeper Ajax Stekelenburg chillen Feyenoord

Igor Claassen verdediger Feyenoord Vlaar racefietsen verliezen

Niek Kalkman verdediger Feyenoord Puyol gamen en chillen looptraining van de trainer

Ehsan Artan verdediger Barcelona Messi basketbal school

Tom de Vette verdediger Ajax Messi gamen en chillen school

Arjen Postma verdediger Barcelona en Ajax Iniesta chillen studeren en Feyenoord

Danny Dost middenvelder Feyenoord Xavi chillen met vrienden Ajax

Menno Majolee middenvelder Ajax Sneijder voetbal kijken Feyenoord

Jasper van Dijk middenvelder Barcelona en Pato en Dani Alves muziek luisteren dingen die stom zijn

Feyenoord

Leon van de Pas middenvelder Heerenveen Klaas Jan Huntelaar FIFA spelen op de pc wiskunde

Remy Miltenburg middenvelder Fortune Sittard Mido chillen en huiswerk niets, alles is leuk

Jordy Huurdeman aanvaller Ajax Messi tennis en chillen school en verliezen

Damian Bakker aanvaller Real Madrid Cristiano Ronaldo Xboxen, chillen T-Mobile en wiskunde

Jonathan Tshijanu aanvaller Barcelona en Ajax Messi chillen met vrienden Feyenoord

Joris den Boer aanvaller Ajax Gareth Bale gamen en slapen school

Dave Smits Trainer/coach Ajax en David Ginola films en muziek openbaar vervoer

Tottenham Hotspur

Steven de Bruin assistent-trainer Ajax Messi fitness winkelen

Raymond Huber elftalleider Ajax Dennis Bergkamp fitness vroeg opstaan

Wouter Held stage-trainer FC Utrecht Dries Mertens gamen regen

JONGLEREN

Naam:

Tristan

Schaap

Leeftijd:

6 jaar

Huidig elftal:

VVZ’49,

Champions

League

(Arsenal)

Geboorte

plaats:

Amersfoort

DE (KLEIN)ZOON VAN…

In deze rubriek komt een voetballende zoon of dochter van een bekende (oud-)voetballer aan bod. Deze keer is

dat Tristan, de zesjarige zoon van Gijs Schaap en kleinzoon van Ton Schaap, die beiden nog steeds actief zijn bij

VVZ’49. Gijs is 26 jaar lid en selectiespeler. Grootvader Ton, vroeger ook van vaste waarde voor het vlaggenschip,

viert dit jaar zijn vijftigste jubileum als lid bij de zaterdag eersteklasser en is momenteel leider bij het eerste.

Op welke plek in het elftal speel je?

Verdedigende aanvaller. Maar wil wel later spits worden,

net zoals mijn vader.

Waar ben je goed in met voetballen?

Verdedigen en schieten met rechts en links.

Vind je trainen leuk?

Ja, elke woensdag ben ik er.

Wat is je mooiste actie die je ooit hebt gemaakt?

Een sliding. Ik kegelde drie spelers in één keer omver,

maar er zaten wel twee eigen spelers bij.

Welke hobby's heb je nog meer?

Spelen met de Wii van Nintendo en thuis oefenen met

de bal.

Tristan Schaap

Wat wil je later worden?

Sportmasseur, dat lijkt me heel leuk. Ik heb het al

eens geprobeerd.

Wat is je favoriete club?

FC Utrecht, maar dat moest ik van mijn vader zeggen.

Gijs, Tristan en Ton Schaap

23

---

24 MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

---

TRAINERS TAAL

trainers

EDITIE AMERSFOORT

MAGAZINE

WAAROM BEN JE TRAINER GEWORDEN?

"Vanaf 1999, toen ik vanwege mijn werk vanuit Eindhoven naar

Amersfoort verhuisde en zelf niet meer kon spelen door de zoveelste

knieblessure, ben ik als jeugdtrainer bij HVC aan de slag gegaan.

Ik had destijds niet zoveel om handen in Amersfoort en

miste het zelf voetballen enorm, maar helaas zat zelf voetbalen er

tijdelijk niet in. Bij HVC zochten ze destijds jeugdtrainers en zo is

het balletje gaan rollen. Na een jaar of vier kon ik zelf weer blessurevrij

voetballen (in het eerste elftal van HVC) en heb daarnaast

het tweede elftal onder mijn hoede genomen, omdat ik de rol als

trainer ondertussen erg leuk vond. Daarna ben ik de molen van de

KNVB ingegaan om mijn diploma’s te halen en via VVZA (B-

Jeugd) bij Cobu Boys en sv Achterveld als hoofdtrainer aan het

werk gegaan. Ik vind het ontzettend leuk om als trainer samen met

een groep te werken aan een resultaat, dat kan zowel beter samenwerken

als team zijn, de getrainde stof en afspraken terug zien

komen en het winnen van wedstrijden natuurlijk. Mindere kant

vind ik dat je toch elke week keuzes moet maken. Op zich is dat

niet zo moeilijk om knopen door te hakken, maar je stelt toch ook

regelmatig spelers teleur. Ik probeer altijd mijn keuzes zo goed

mogelijk motiveren, waardoor spelers begrijpen waarom ik mijn

keuzes maak en waar ze eventueel zelf aan kunnen werken, maar

toch blijft het wel eens vervelend. Ik vond het zelf ook altijd balen

als ik niet in de basis stond."

WAT IS JE FAVORIETE TRAININGSVORM?

"We spelen regelmatig een trainingsvorm, gebaseerd

op lijnvoetbal. 6 tegen 6 of 8 tegen 8, waarbij we vanuit

de lange bal druk vooruit gaan zetten. We komen soms

in fases in de wedstrijden waarbij we niet onder de

druk uit kunnen voetballen en de lange bal hanteren

om onder de druk uit te komen. Op zich is daar in

mijn ogen niets mis mee, maar daarna zakken we naar

mijn zin teveel in, in plaats van dat we meteen vooruit

verdedigen en druk zetten na de gespeelde diepe bal.

Door zelf na ieder gescoord punt (of een uitbal) weer

in te laten zakken op eigen helft, opnieuw de lange bal

te spelen (en dan van achteruit goed coachend op de

juiste mensen (of kant van het veld) druk te zetten in

plaats van achteruit te lopen/op te vangen/af te houden,

komen we steeds makkelijker in balbezit op de

helft van de tegenstander na een gespeelde lange bal,

dat geeft rust op de achterhoede. Het tempo ligt hoog

in zo’n oefening, er moet veel gecoacht worden en er

valt wat te winnen voor beide partijen, je ziet dat de

spelers het leuk vinden en dat het meer inhoudt dan

'gewoon een potje lijnvoetbal'. Door met de afstanden

te spelen en eventueel de tegenstander verder te laten

inzakken of dieper te laten spelen, kan je deze vorm

eenvoudiger of moeilijker maken."

HOE IMPROVISEER JIJ MET JE TRAININGEN NU

DE VELDEN VAAK ONBESPEELBAAR ZIJN?

"Ja, dat blijft een lastig verhaal, deze winter was ook

wel extreem. We hebben gelukkig lang op het kunstgras

kunnen doorvoetballen, maar toen ook daar de

sneeuw en het ijs op bleef liggen konden we ook niet

veel meer. We hadden een optie op een zaaltje, maar

zijn uiteindelijk een keertje als alternatief in een plaat-

selijke manege beland. Prachtig; de drollen werden uit

de enorme hal verwijderd, het zand vlak gewalst en

we konden redelijk lekker ballen. Uiteindelijk wordt

het dan toch meer een 'sfeertraining' en zijn we lekker

bezig geweest in het zware rulle zand."

WAT IS JE FAVORIETE SPEELWIJZE?

"Momenteel spelen we 1:4:4:2 met een vlak middenveld,

dat is ook een speelwijze die de groep prettig

vindt en ook ik vind het een prima systeem om in te

voetballen. Ik vind dat wij vanuit deze organisatie

goed staan, wanneer de tegenstander probeert op te

bouwen. De linies en afstanden tussen de linies zijn

goed beloopbaar en we komen vaak op de gewenste

plek op het veld in balbezit. Vanuit de omschakeling

creëren we ook meer dan voldoende kansen met de

snelheid en vaardigheden die dit team bezit. We hebben

in dit systeem wel wat meer moeite het spel zelf te

maken wanneer wij in balbezit zijn. Je zal toch meer

gebruik moeten maken van de zijkanten in dit systeem

of de ruimtes achter de spitsen goed bespelen, waarna

er met bijsluitende middenvelders verder aan de opbouw

wordt gewerkt (althans op ons niveau is mijn ervaring).

Dat vergt training, inzicht en veel beweging

met lopende mensen op de zijkanten."

WAT VOOR EEN TRAINER BEN JE EN WAT VER-

WACHT JE VAN DE SPELERS?

"Ik zou mezelf omschrijven als enthousiast, gedreven,

fanatiek en communicatief die naast prestatie ook veel

aandacht heeft voor het sociale aspect (plezier) binnen

een elftal. Ik ben een trainer die als het kan een stuk

verantwoording binnen een groep legt. Ik vind het zelf

altijd prettig als het team zélf zaken oppakt, zélf over

dingen nadenkt en daar met elkaar over praat en aan

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

vakblad voor de moderne voetbaltrainer

www.trainerssite.nl

Jeroen Jooren, trainer van Achterveld:

‘Ik verwacht dat mijn spelers

alles geven’

Het gehele interview met Jeroen kunt u

terugvinden op www.rondomvoetbal.nl

Rene Ribberink(links) in gesprek met Jeroen Jooren

werkt. Uiteindelijk moeten ze het op de wedstrijddag

ook samen doen. Feitelijk probeer je het team inzicht te

geven waar in jouw ogen verbetering nodig is, maar

nog veel belangrijker waar de kracht van het team ligt,

dat moet je zoveel mogelijk benutten! Ik gaf zelf als

speler, maar nu ook als trainer altijd alles, dat verwacht

ik ook terug van de groep."

Paspoort van

Jeroen Jooren

Leeftijd: 36 jaar

Woonplaats: Amersfoort

Carrière als hoofdtrainer:

Cobu Boys, sv Achterveld

Club(s) als speler:

WVVZ, Unitas’59, HVC

Favoriete BVO trainers:

Pieter Huistra, Alex Pastoor

Favoriete amateurtrainer:

Jan Zoutman

Favoriete speler die je zezelf

hebt meegemaakt:

Rick van der Ree

(Roda’46 zat.)

25

---

26 MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 ADVERTENTIE

ADVERTENTIE RONDOM VOETBAL

---

EDITIE AMERSFOORT

CLUB ICOON

Wout van Essen, al 76 jaar

supporter van Amsvorde

Op zijn zestiende meldde hij zich bij Amsvorde om te

voetballen. Sindsdien is hij niet meer weg te denken op

Sportpark Nimmerdor. Wout van Essen ( 92) is al 76 jaar

trouwe supporter van Amsvorde , zowel op zaterdag als

op zondag. Dit seizoen zoekt hij zijn club alleen nog

maar met mooi weer op, omdat zijn leeftijd mee begint te

tellen en wat lichamelijke ongemakken met zich meebrengt.

Zijn zoon Wout brengt hem dan naar het terrein

aan de Leusderweg waar hij zijn club aan kan moedigen.

Van Essen, die van zichzelf

zegt dat hij een matige

voetballer was, doorliep

alle elftallen bij de zwart-witten.

"Af en toe mocht ik meedoen in

het eerste, maar dan moesten ze

wel veel jongens te kort komen.

Ze noemde mij altijd de kloek

van de kippen als ik op het veld

liep’’, lacht Van Essen. Dat armoede

toen troef was, daar weet

hij over mee te praten. Contributie

innen voor de club was een

taak die hij op zich genomen

had. "65 cent per maand moest

er betaald worden. Op mijn fiets

ging ik heel Amersfoort rond om

dat geld innen. Vaak hadden ze

het niet in huis en lieten je gewoon

later terugkomen." Toch

heeft hij mooie herinneringen

aan die tijd. "Ik woonde in de

Van Bemmelstraat en dat was

een echte Amsvorde straat. Als

er gewonnen was stonden op

zondagavond alle voordeuren

open om er over te praten. En op

zondag samen met mijn zoon

naar de Snouckaertlaan te gaan

om de overige uitslagen te bekijken.

Die stonden bij de krant op

borden, dat was ook prachtig, altijd

gezellig druk daar."

De Amersfoorter verdiende de

kost als verwarmingsmonteur.

Hij stond bekend om zijn goede

laswerk en kennis van nieuwe

technieken. "Ik werkte veel in

Amsterdam. Daar riepen die

Amsterdammers altijd : "Daar

komt dat boertje uit de provincie

weer aan", maar ik maakte het

steeds weer waar", gniffelt Van

Essen trots. Ook in de oorlog

voetbalde Amsvorde door. De

wedstrijd uit tegen Seastum staat

hem nog duidelijk op het netvlies

gebrand. "Ik was daar als

supporter. Het team was een opgeraapt

zooitje. Ineens waren er

Duitsers op het veld. Ze namen

Wout Woudenberg mee wegens

Elke thuiswedstrijd staat de soeppan centraal bij

het vierde elftal van Hooglanderveen. Het heeft

even geduurd, maar het team dat van ASC

Nieuwland de overstap maakt naar Hooglanderveen

is helemaal ingeburgerd op Tomassen

Sportpark. Niemand bij de club maakt zich druk

om de door Reiner Lablans meegenomen lekkernij.

Van concurrentie voor de clubkas lijkt geen

sprake.

Van Amersfoortse Boys naar ASC Nieuwland en

weer door naar Hooglanderveen zijn indrukwekkende

stappen die het team heeft meegemaakt.

Drie voetballers die dat allemaal hebben meegemaakt

zijn Henk Ruizendaal (53), Richard Brandsen (58) en Jan

van Doorn (46). Het drietal dat altijd op zondag speelde,

wilde dat na de fusie tussen de Boys en Sova blijven

doen. Fusieclub ASC Nieuwland, dat zich voornamelijk

op het zaterdagvoetbal wilde concentreren, hield de

zondagafdeling met mondjesmaat in tact. In 2006 deed

men de hekken op de Laan van

Duurzaamheid op zondag definitief

op slot. De 'verstotene' wilde

graag door. "Sommige

jongens konden niet

op zaterdag en

we wilden toch

graag bij elkaar

blijven, want we hebben

allemaal een Boys

achtergrond", legt

Brandsen uit. "Ja, het

team zou uit elkaar vallen

en dat zou zonde zijn, we

hebben in die jaren samen nog wel wat meegemaakt. De

meesten voetbalden in het eerste elftal op de Rubenslaan",

vult Henk Ruizendaal aan. Jan van Doorn (46)

verklaart die saamhorigheid in de ploeg. "Het is een echt

vriendenteam. We komen veel bij elkaar thuis en kijken

dan met zijn alle Eredivisie Live ."

Unaniem zijn ze van mening dat de teloorgang van

Amersfoortse Boys hun niet in de koude kleren is gaan

zitten. De roemrijke vereniging ging in 1997 ter ziele.

Een belastingaanslag op de omzet van de kantine

draaide de blauw-witten definitief de nek om. Brandsen

ziet het hek aan de Rubenslaan nog op slot gaan; "Het

was voorbij. Een stuk uit mijn leven. Ik heb mijn tranen

toen even de vrije loop gelaten", bekent hij eerlijk. Het

werkweigering. Gelukkig was

Wout een paar dagen later lachend

weer terug bij Amsvorde,

maar het was wel schrikken

hoor!"

Veel goede voorzitters heeft Van

Essen bij Amsvorde meegemaakt.

"Groenenberg was de

beste, die deed werkelijk alles

voor de club. Eigenlijk is er nooit

een slechte voorzitter geweest. Ik

denk dat het komt dat al die

mensen uit de club voortkwamen."

Over de toekomst van zijn

oogappel is hij nogal somber.

Volgens Van Essen hebben de

spelers tegenwoordig te veel andere

sporten en willen wel voetballen,

maar niet trainen. "Je ziet

het elk jaar minder worden. Er

komt te weinig materiaal bij.

Maar dat is natuurlijk niet alleen

bij Amsvorde. Het is een landelijk

probleem in het amateurvoetbal",

sombert hij.

In een appartement woont Van

Essen nu alleen nadat zijn vrouw

elf jaar terug overleed. Pal boven

een Chinees restaurant. En dat

komt hem goed uit, want hij is

dol op die gerechten. Hij kijkt uit

naar ‘Mannenavond’. Dat is elke

maandagavond, dan komen zijn

zoons en schoonzonen op bezoek.

‘"Ja, dan eerst koffie en

daarna een paar borrels met die

mannen is prachtig", glundert hij

van oor tot oor. Hij heeft een

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

grote wens en dat is met Amsvorde

nog eens een kampioenschap

mee te maken. "Dat zal

moeilijk worden, maar zou wel

mooi zijn", aldus Van Essen die

tot slot benadrukt dat hij ten alle

Vierde elftal Hooglanderveen

voetbalt op de soep aan

was een mooie en gezellige vereniging volgens Van

Doorn. De uitwedstrijdstrijden met de bus van Amersfoorts

Bloei staan hem nog bij: "Later moesten we met

eigen vervoer. Toen zag je het einde al naderen." Volgens

Ruizendaal waren er nog mogelijkheden om te overleven,

maar die aanslag van de fiscus was dodelijk. "Maar

toch hadden we de poot stijf moeten houden. We waren

weer in de opbouw", sombert voormalige middenvelder

van de Boys.

Nu al weer vier jaar zijn ze lid van Hooglanderveen.

"Eerst waren we het buitenbeentje. Het eerste jaar was

zeker wennen voor ons. Het is een grote vereniging met

veel regels, maar we zijn nu geaccepteerd", verklaart het

drietal. De keuze voor de club uit het Veen was niet zo

moeilijk. De afstand voor veel van de jongens was be-

27

tijden een zwart-wit hart zal

houden. Wout van Essen, een

niet weg te denken persoonlijkheid

bij Amsvorde.

Tekst: Ton van Zoeren

Staand van links naar rechts: Richard Brandsen, Sjors Snijders, Andre Jansen, Ben Eekman, Willem van Kouswijk,

Jeroen Brandsen, Reinier Lablans, Sefkat Rona, Adnon Gokalp, Philip Pronk en Rik ter Berg

Geknield van links naar rechts: Jan van Doorn, Henk Ruizendaal, Dirk Jan Roos, Cor Pietersen, Ricardo van

Oostrum, Wil Vastenburg en John van Meeteren.

langrijk in de keuze. Voetbal zit de drie in de genen.

Bloedfanatiek zijn ze en willen nog altijd winnen. De

potjes tegen VVZA en KVVA vinden ze het leukst. Momenteel

staan ze met zes punten voorsprong stijf bovenaan

in hun afdeling, die volgens hun best sterk is. "We

voetballen tegen veel jonge gasten. Maar we hebben

toch nog steeds een redelijk niveau", lacht Brandsen die

als leider soms moeite heeft om zijn team voor de wedstrijd

serieus te houden: "Humor is er genoeg. Vaak liggen

we in de kleedkamer al in een deuk van het lachen".

De derde helft blijft voor hun erg belangrijk. Het is dan

ook te hopen voor de 'ijzervreters' dat de soeppan na afloop

voorlopig nog gedoogd blijft bij Hooglanderveen.

Tekst: Ton van Zoeren

---

28

Uitbreiding accommodatie

voetbalvereniging VOP in

Vathorst

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 CLUB NIEUWS

Voetbalvereniging VOP op sportpark Olympus in

Vathorst breidt uit met een volledig nieuwe sportkantine,

nieuwe kleed- en wasaccommodatie en

uitbreiding met twee voetbalvelden.

De vereniging is in samenwerking met gemeente

Amersfoort, Architectenbureau Han van Zwieten en het

SRO bezig met de ontwikkeling en inrichting van de uitbreiding

en nieuwbouw op het huidige sportcomplex.

De uitbreiding bestaat uit de aanleg van twee natuurgrasvelden,

zodat VOP in de eindsituatie de beschikking

heeft over vier velden, waarvan één

kunstgrasveld. Daarnaast wordt een definitieve kleeden

wasruimte gerealiseerd en een definitief parkeerterrein.

Het gemeente college heeft hiertoe op dinsdag 25 januari

2011 haar besluit voor een definitieve goedkeuring

genomen. Wethouder Hans Buijtelaar van sport:

“Dit is het resultaat van een goede samenwerking tussen

de gemeente en voetbalvereniging VOP. Beiden

hebben een deel van de nieuwe accommodatie voor

hun rekening genomen en vervolgens is in goed overleg

een keuze gemaakt voor een architect en een ontwerp.”

Het ontwerp is gemaakt door Han van Zwieten

Architecten.

VAN TIJDELIJK NAAR DEFINITIEF

In 2007 kreeg voetbalvereniging VOP de beschikking

over een voorlopige accommodatie omdat nog ondui-

Bouw nieuwe kantine

Vliegdorp is gestart

Voor de trouwe volgers van Vliegdorp zal heet

geen verrassing zijn. 2011 staat in het teken van

de nieuwe kantine. De werkzaamheden zijn gestart.

Dat is wel even wennen. Naast cornervlaggen,

pupillendoelen en hesjes staan er

momenteel ook bulldozers en bouwketen op het

terrein aan de Kerklaan in Soesterberg. Net als

in het ‘gewone’ leven, tijdens de verbouwing blijft

de winkel gewoon open, of liever: gaan de trainingen

gewoon door, zoals op bijgaande foto is

te zien.

WEER SPORTIEVE SUCCESSEN

En dat moet natuurlijk ook. Want ook dit seizoen gaat

het op vele fronten weer goed. Het eerste ondervindt

weliswaar meer competitie dan in het vorig seizoen,

maar ze draaien wel weer bovenin mee. De top is

breed en de huidige stand geeft aanleiding om te denken

aan een ontknoping op de laatste competitiedag

wanneer de nummers één en twee van dit moment elkaar

ontmoeten. Het tweede team staat er mogelijk

nog beter voor. Ze staan op basis van het minste aantal

verliespunten bovenaan. Ze moeten alleen nog veel

wedstrijden inhalen. Omdat het team ook nog voor de

beker meedoet, belooft het een druk voorjaar te worden.

Bij de jeugd is er ook het nodige gepresteerd. Herftskampioenschappen

voor de F1 en C1. In de loop van

het seizoen was er bovendien voldoende aanwas om

ook een vierde F-team voor de competitie in te schrijven.

Zittend voorste rij v.l.n.r. Paul van Arnhem

(65), Piet Westhof (62), Aard de Ruiter

(53), Hans Wijkhuizen (60), Rudof Meyer

(64),John Drooger (60), Bert de Ruiter

(50), Jos v.d. Heuvel (53), Tweede rij v.l.n.r.

Luca Gobbo (54), Bert Overeem (60), John

v.d.Ziel (64), Dick v.d. Heyden (69), Erick

Meyer (55), Johan Westhof, (58), Krijn

Westdijk, (79), Harrie Strijbosch (73)

Staand v.l.n.r. Herman v.d. Vlasakker (59),

Rein v.d. Berg (64), Dirk v.d. Werf (58), Ton

Veldt (62), Rini v.d. Bor (60), Jan Stapper

(62), Theo Dillissen (52), John v.Oosten

(59), Albert Schilder(61), Henk Kamp (60).

delijkheid bestond over te realiseren sportvoorzieningen

in de omgeving. Er werden toen twee velden gerealiseerd,

een tijdelijke kleed- en wasruimte en een

tijdelijk parkeerterrein. De vereniging zorgde zelf voor

een tijdelijke kantine en lichtinstallatie. De accommodatie

kreeg de naam sportpark Olympus en werd in

september 2007 in gebruik genomen.

De vereniging is volop in ontwikkeling. Momenteel ontstaan

veel nieuwe jeugdteams en zowel jeugd- als seniorenelftallen.

Voor de jeugd betekent dit een enorme

ontwikkeling. Voor elke leeftijdscategorie bestaan inmiddels

teams en elftallen en door de uitbreiding van

het sportcomplex krijgen deze maar ook nieuwe leden

veel meer ruimte en gelegenheid voor het beoefenen

van hun sport. Het op hoog niveau presteren van het

eerste elftal, het ontwikkelen van een jeugd opleidingsprogramma,

trainersprogramma, opleiden van scheidsrechters,

sponsorprogramma is maar een aantal

facetten waarmee de voetbalvereniging zich momenteel

mee bezighoudt.

Marcel Faas, voorzitter van de voetbalvereniging is in

samenwerking met Eric Carbijn, voorzitter van de jeugd

bezig met het verder professionaliseren en opbouwen

van een mooie, gezellige en vooral een plezierige voetbalvereniging.

Dit doet de naam van de vereniging

VOP (Voor Ons Plezier) eer aan!

Het voetballen gaat gewoon door tijdens de bouw

OOK MEISJES EN DAMES KUNNEN BIJ VLIEG-

DORP VOETBALLEN

Net als bij steeds meer verenigingen is er ook bij Vliegdorp

een toename van voetballende dames. De jongsten

draaien mee in de jongensteams en bij de

ouderen is er zelfs een team dat volledig uit dames bestaat.

Nadat ze het seizoen als Meiden A1 waren gestart,

zijn ze begin de jaar getransformeerd tot Dames

1. Dat was wel even wennen. Maar na twee nederlagen

is door dit team inmiddels ook de eerste overwinning

behaald. Grootste uitdaging is momenteel de

breedte van de selectie. Bij de mannen kunnen teams

makkelijk worden aangevuld, maar dat ligt bij de

dames natuurlijk wat moeilijker. Daarom maakt Vliegdorp

van deze Rondom Voetbal gebruik om dames in

en rondom Soesterberg op te roepen om eens te

komen kijken. Jullie zijn van harte welkom.

RONDOM VOETBAL

Jan Willem Fransz nieuwe

voorzitter van Cobu Boys

Jan Willem Fransz zal per direct invulling

geven aan de vacante positie als voorzitter

van v.v. Cobu Boys. Jan Willem volgt hiermee

André Hielckert op die na zes jaar voorzitterschap

afscheid heeft genomen.

Jan Willem, 49 jaar en woonachtig in Amersfoort, is

na tien jaar weer teruggekeerd bij Cobu Boys nadat

hij in eerdere functies als jeugdleider, lid van de

jeugdcommissie en toernooiorganisator al was verbonden

aan de vereniging. Dit seizoen keerde hij in

eerste instantie terug als leider van Cobu Boys 3,

waarin zijn zoon Dennis actief is.

Jan Willem stelde zich, samen met twee andere

kandidaten, beschikbaar voor de functie van voorzitter.

Na diverse uitvoerige gesprekken met André

Hielckert, Paul van Arnhem en het bestuur van

Cobu Boys bleek het gevoel wederzijds te zijn.

Jeugd heeft bij Jan Willem de grote aandacht. “Niet

alle leeftijdscategorieën zijn reeds gevuld. Dit moeten

we de komende jaren wel bewerkstelligen. Het

niveau van voetballen moet omhoog, om meer

jeugdleden aan te trekken, je beste spelers te behouden

en te zorgen voor een goede doorstroming.

Het sociale aspect wat wij als vereniging hebben is

goed, echter moeten we naar een hoger niveau

streven om onze voetballertjes de kans te geven om

bij hun eigen cluppie in het eerste elftal te komen.

Selectievoetbal is dan ook een must. Dit wil ik zo

snel mogelijk realiseren.”

Daarnaast blijft het eerste elftal het vlaggenschip

van de vereniging. “Terugkeren naar de derde

klasse wordt nu geroepen door velen, maar ik vind

dat wij in de tweede klasse terecht moeten komen.”

Futsal DVS

In de afgelopen maand was er weer een aantal verrassingen

te noteren in de eerste klasse D van de

KNVB Futsal. De nieuwkomers in de eerste klasse,

DVS Camping Soest 1 en GS’76, lijken hun draai te

hebben gevonden. Ondanks de vele mutaties bij

DVS Camping Soest 1 werden de laatste zeven wedstrijden

gewonnen en gaat de ploeg uit Soest ongeslagen

aan kop in de tweede periode. GS’76 won van

de koploper Annour met maar liefst 7-2 en hield in

de return de gedoodverfde titelkandidaat op een

knappe 2-2. Door twee overwinningen van USVF

haken de Domstedelingen aan bij het linkerrijtje. Lunetten

en Maarssen staan op dit moment onderaan

de streep en moeten ervoor waken dat het gat niet te

groot gaat worden met de andere staartploegen.

STAND EERSTE KLASSE D

1 Kawin 16 36

2 MGT-WBV 17 36

3 DVS Soest 18 35

4 Annour 17 32

5 Vebo 18 30

6 GS'76 17 26

7 ZVVN 18 26

8 Baron 17 25

9 USVF 18 24

10 Rustenburg 17 22

11 Nieuwland 18 20

12 Lunetten 19 12

13 Maarssen 18 7

---

EDITIE AMERSFOORT

Respect is een veel gehoorde kreet als men

praat over de weg die VV de Posthoorn uit

Amersfoort als amateurvoetbalclub is ingeslagen.

Het woord respect slaat in deze op de samenwerking

met de stichting 'Doe Een Wens'.

Stichting 'Doe Een Wens' steunt kinderen in de

leeftijd categorie tussen 3 en 18 jaar die te

maken hebben met een levensbedreigende of

ongeneselijke ziekte. Dat doen ze op de manier

door kinderen een onvergetelijke dag te bezorgen

door hun allerliefste wensen in vervulling te

laten gaan.

De Posthoorn selectie loopt sinds de aftrap van

dit huidige seizoen met Doe Een Wens op hun

wedstrijdkleding, trainingspak en tas. Buiten het

feit om dat het een eer is deze stichting te

mogen vertegenwoordigen brengt het ook bepaalde

'verplichtingen' met zich mee waar De

Posthoorn zich maar wat graag voor inzet.

De donkere dagen voor kerst werden dit jaar

door de leden van De Posthoorn aangegrepen

voor een actie waarvan de opbrengst in z'n geheel

ten goede zou komen aan stichting 'Doe

Een Wens'. In samenwerking met Bakkerij Kletersteeg

Stoutenburg werd een kerstbroden-actie

ontwikkeld. Het verhaal was net zo simpel als

het doel, leden en donateurs van De Posthoorn

probeerden zoveel mogelijk kerstbroden te verkopen

aan bedrijven, scholen, andere sportverenigingen

en de belangrijkste, u en ik. Een 'Doe

Een Wens' kerstbrood had de kostprijs van vier

euro per stuk.

Onze hoop was natuurlijk dat we zoveel mogelijk

kerstbroden zouden kunnen verkopen en dat

de actie een daverend succes zou worden. Wat is

er mooier om kinderen die het zo zwaar hebben

een andere kijk op het leven te bezorgen, ook al

is het maar voor even? De energie die je nodig

hebt voor een voetbalwedstrijd met verlenging

en penalty’s is niks vergeleken met de energie

die deze kinderen krijgen van hun wens die in

vervulling gaat. De kerstbroden waren te bestellen

t/m 4 december. Vanaf 11 december werden

de kerstbroden afgehaald in het clubhuis van VV

de Posthoorn, en dat gebeurde in grote getalen...

En wat dat heeft opgeleverd, dat was de grote

vraag. Die vraag werd beantwoord op woensdag

26 januari toen VV de Posthoorn het op Sportpark

Bokkeduinen opnam tegen het Nederlands

ID team. Een wedstrijd die werd omlijst door de

uitreiking van de cheque aangaande de 'Doe

CLUB NIEUWS

Een mijlpaal voor Cobu Boys en sportend Amersfoort

In april 2011 worden de Krasse Knarren van Cobu Boys tien jaar. Het unieke gezelschap van

voetballende vijftig plussers bereikt hiermee een mijlpaal binnen de vereniging en voor

sportend Amersfoort in zijn algemeenheid.

De eerste brainstorm over wat nu de Krasse Knarren zijn, vond in 2000 plaats in de achtertuin van

Aaldert Hofman, (toen al bestuurslid van de Cobu Boys) samen met Ilse Tabak als vertegenwoordiger

van de SRO. De intentie van het gesprek was de manier om vijftig plussers aan het sporten te krijgen.

Tijdens deze bijeenkomst is de fundering gelegd voor wat later de 'Krasse Knarren' zou gaan heten. Via

de verspreiding van vijftig plussers folders in het jaar 2001, werd de doelgroep de mogelijkheid geboden

om kennis te maken met diverse sporten, waaronder de voetbalsport bij v.v. Cobu Boys.

Hier kwamen enkele aspirant-sporters op af, zowel voetballers als niet voetballers. In het begin lag het

accent van de wekelijkse training op lichamelijke oefeningen, welke werd afgesloten met een onderling

partijtje voetbal. Gezien de groeiende groep deelnemers en de voorliefde voor voetbal werd de

trainingsmethode veranderd. Onder leiding van oud-voetballers Rini van de Bor en (reserve-trainer)

Jos van de Heuvel wordt na een uitgebreide warming-up een partij voetbal gespeeld.

Inmiddels zijn er in 2011 al 34 Krasse Knarren bij Cobu Boys, waarvan er wekelijks circa 22-24 bij de

training op sportpark Zielhorst aanwezig zijn. Naast de aanwas van buiten de vereniging is er ook een

doorstroming binnen Cobu Boys. Het is inmiddels algemeen bekend dat het na je vijftigste niet alleen

leuk sporten is bij de Krasse Knarren, maar dat zij ook een gezellige derde helft hebben.

Een Wens' kerstborden actie. Het Nederlands ID

team, ook wel, het andere Oranje genoemd, is

het Nederlands elftal van voetballers die leerproblemen

hebben. Maar dat neemt niet weg

dat deze heren ongelofelijk goed kunnen voetballen.

De spelers van 'Het andere Oranje' spelen

allemaal op hoog niveau voetbal. Variërend

van eerste divisie tot de hogere amateur klassen.

Voor een duidelijk beeld van het ID team verwijzen

we u graag door naar www.idvoetbal.nl,

hier kunt u alle informatie vinden over de tegenstander

van VV de Posthoorn op woensdag 26

januari, de bewuste avond dat we de cheque

hebben overhandigd aan een ambassadeur van

Stichting 'Doe Een Wens'.

Het eindbedrag is een prachtig bedrag geworden

van maar liefst; 2670 euro! Meer dan 700

kerstbroden zijn er verkocht.

De reactie van 'Doe Een Wens' was veelzeggend:

"Voor een club met maar vier teams is dat een

geweldig bedrag", was de eerste reactie van Ton

Mooij, de in Woerden wonende vrijwilliger van

de stichting. Hij was woensdagavond met twee

andere medewerkers van 'Doe Een Wens', zijn

vrouw Josephien en Freek Koks, naar Amersfoort

gekomen om uit handen van De Posthoornvoorzitter

Adri Ruitenberg een waardecheque te

kunnen ontvangen. De overhandiging in het

clubhuis van De Posthoorn gebeurde na afloop

van de vriendschappelijke voetbalwedstrijd tussen

het Nederlands ID team en het eerste elftal

van de gastheer.

De Stichting 'Doe Een Wens' kan weer een aantal

wensen invullen van kinderen met een levensbedreigende

ziekte. Leden van voetbalclub

De Posthoorn hebben daarvoor gezorgd. Met

twee acties in 2010 werd het mooie bedrag van

3553 euro opgehaald. Met de eerste activiteit

konden vorig jaar augustus de voetballiefhebbers

kennismaken die de door de zaterdagclub

georganiseerde strijd om het jaarlijkse Amersfoorts

Voetbalkampioenschap hadden bezocht.

Pal voor de kleedkamers was toen een stand

neergezet die vrijwilligers van 'Doe Een Wens' in

staat stelden een aantal artikelen, zoals doosjes

met pepermuntjes, te verkopen. Die actie leverde

totaal 883 euro op.

Dit is zeker niet de laatste actie die VV de Posthoorn

voor 'Doe Een Wens' heeft uitgevoerd, dit

is pas het begin…!

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

Behalve sporten met elkaar, staat bij de Krasse Knarren het sociale

leven hoog in het vaandel. Niet alleen met elkaar, maar ook binnen

de vereniging. Je vindt de Krasse Knarren in alle lagen van

Cobu Boys. Bij de jeugd, in werkgroepen, in commissies, achter de

bar, bij de klussenclub. Kortom, de Krasse Knarren leveren een levendige

bijdrage aan de dagelijkse gang van zaken binnen de vereniging.

Daarnaast wordt iedereen op de hoogte gehouden van

eventuele ziektes en fysieke ongemakken. Bij ziekte mag je een

fruitmand en bezoek verwachten. Ieder jaar wordt er in het bijzijn

van alle partners het seizoen afgesloten.

Op 27 april 2011 bestaan de Krasse Knarren tien jaar. Een felicitatie

voor Cobu Boys en de Krasse Knarren is hier op zijn plaats. Vanuit

de Krasse Knarren worden er op deze dag diverse activiteiten

georganiseerd. Leuk om te weten is dat bij Cobu Boys het jongst

spelende lid vier jaar is en ons oudste spelend lid is 73 jaar. Je kunt

met recht zeggen Cobu Boys een voetbalsportvereniging voor alle

leeftijden.

Informatie over Cobu Boys en de Krasse Knarren vind je op

www.cobu-boys.nl.

VV de Posthoorn steunt stichting 'Doe Een Wens' Nieuwe dug-outs

namens de Club van

100 v.v. Hoogland

Zondag 20 februari was het zover. Zo’n 4,5 jaar geleden werd er

binnen een jaarvergadering van de Club van 100 voor het eerst

gesproken over nieuwe dug-outs rond het hoofdveld. Eindelijk

konden we ze overhandigen aan de voorzitter van de voetbalvereniging,

Peter Vreekamp. In een leuke entourage werden ze in

de rust van de topper Hoogland 1 - Hercules 1 aangeboden door

Jan van Laar namens alle leden van de Club van 100. Peter

Vreekamp stak zijn vreugde niet onder stoelen of banken en

dankte de Club van 100 voor een mooie aanwinst voor de voetbalvereniging.

Vriend en vijand waren het erover eens dat dit

wederom een aanwinst is voor het sportpark en met name voor

het hoofdveld. Na de wedstrijd was er nog een drankje en een

hapje voor de leden en er werden nog dertien nieuwe leden geworven

door de enthousiaste bestuursleden. De teller staat nu op

133, maar er zijn nog altijd nieuwe leden welkom. Mochten er

meer mensen zich geroepen voelen om lid te worden van de

Club van 100, dan kan er een mail gestuurd worden naar

jan.vanlaar@hotmail.com. Slechts 50 euro per jaar en gratis toegang

tot de thuiswedstrijden van Hoogland 1. Er zijn nog genoeg

ideeën en wensen voor de voetbalvereniging. Het bleef nog lang

gezellig in het paviljoen van voetbalverenigin g Hoogland, mede

door de dug-outs, maar uiteraard zeer zeker door de 3-1 overwinning

van het eerste elftal.

Uw clubnieuws

hier?

Mail uw clubbijdrage naar

mijnclub@rondomvoetbal.nl

29

---

30 MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 RUBRIEK CROSSPASS NAAM

Rondom Voetbal heeft

samenwerking met

trainingskampen.nl

RONDOM VOETBAL

Trainingskamp AFC Quick 1890 in Turkije

De eerste elftalselectie van traditieclub AFC Quick 1890 heeft een uitermate succesvol trainingskamp

in Belek (Turkije) achter de rug, mede dankzij het bedrijf Trainingskampen.nl Van 5 t/m 9 januari

verbleef een groep van 28 spelers, trainingsstaf, begeleiders en bestuursleden in hotel Riu

Kaya Belek aan de kust bij Antalya. Dit hotel beschikt over een complex van prima voetbalvelden,

waarop onder ideale omstandigheden getraind werd. Naast de trainingen op het veld was er voor de

selectie actief gezien een voetvolleytoernooi, strandloop en tennistoernooi.

Op zaterdagmiddag trad het eerste elftal aan tegen WV-HEDW uit Amsterdam. Met goed veldspel

werd een dikverdiende 2-0 overwinning behaald tegen de koploper uit de derde klasse.

Verheugend was de terugkeer van Jamal Belakdhar

en Maarten Pauw, die beiden enige maanden afwezig

waren. De hoofdmacht van AFC Quick 1890

hoopt de goede lijn van voor de winterstop in het

resterende deel van de competitie te kunnen voortzetten.

Met nog zestien wedstrijden te spelen is er

nog van alles mogelijk in de derde klasse D.

Helaas werd de uitwedstrijd tegen UTS in Utrecht

afgelopen zondag afgelast, waardoor de roodzwarten

nog een week extra moeten wachten om

Groeten uit Belek

De selectie van AFC Quick 1980 heeft vijf dagen een

trainingskamp in Turkije ‘afgewerkt’. Jeen Bunnik en

Jordi Vreekamp maakten voor Rondom Voetbal een

verslag van de gebeurtenissen.

Dag 1

Zenuwachtig ontwakend voor vertrek naar het walhalla voor

trainingsbeesten in Turkije. Met de nodige koppen koffie worden

de laatste stukken gecontroleerd; tandenborstel, check, kleding,

check, haargel, check, voetbalschoenen check en gaan! Verzamelen

op station Amersfoort, inchecken op Schiphol en hop het

vliegtuig in, ‘als het eenmaal loopt dan...’ Met een brilstand de

rust in; tussenstop Eindhoven, na de thee keihard door richting

Turkije, eindbestemming Belek. Met een rustige vlucht wordt de

wedstrijd uitgespeeld en is er tijd voor een hapje en een drankje

waarna de ruime tweekamer studio inclusief dito uitzicht worden

opgezocht: morgen om negen uur aan het ontbijt.

tennistoernooi, vlnr. Maarten Pauw, Majid Didouh en

Sijtze Wobbes.

Dag 2

De eerste volle trainingsdag op het programma, de woorden

van Fresku vallen op hun plaats: “Gisteren was gisteren jongen,

dit is een nieuwe dag, geen tijd om te zitten. Het is bikkelen, 't is

een nieuwe dag”. Voetvolley voor de lunch, aanvalsvormen na

de lunch. Het is goed vertoeven met twintig graden in het zonnetje,

grasvelden als het alom bejubelde biljartlaken, wat willen

de sportmannen van de Amersfoortse AFC nog meer? Daarna

tijd voor de ontspanning; de één filosofeert wat op zijn kamer,

de ander ‘pakt’ de sauna. In het vijf sterren Riu Kaya hotel is er

voor ieder wat wils, de jonge, maar ook de wat oudere mannen

komen volledig aan hun trekken. Ook Turkse nachten zijn lang.

de competitie te kunnen hervatten.

Tijdens het trainingskamp werd door het bestuur

bekend gemaakt dat hoofdtrainer Sijtze Wobbes

ook komend seizoen de scepter zwaait op Dorrestein.

Het bestuur had op de drukbezochte en gezellige

Nieuwjaarsreceptie al bekend gemaakt dat automerk

Skoda vanaf 2011 is aangetrokken als sponsor.

Vanaf heden zal het eerste elftal de naam van de

sponsor op de shirts dragen.

Dag 3

Onder het uitgebreide begeleidingsteam

was ook gedacht

aan het gedachtegoed van inspanningsfysioloog

Verheijen;

een rustige ochtendtraining,

waarin het verdedigende aspect

wat aan bod kwam, en

voor de middag een afwisselend

programma. In de namiddag

werd de plaatselijke

economie even gestimuleerd,

een smeltkroes van ‘goeie

dag’, ‘special price for you’ en

‘friendly price, you know’. De

hosselaars onder ons kwamen

met wat ‘leuke dingetjes’

onder de tevreden armen

terug. Na het diner, waar twee

volle borden eerder regel dan

uitzondering waren, stond de

traditionele voetbalquiz ingeroosterd,

verplichte kost op elk

voetbalkamp. Het meest fortuinlijke

duo won weer uiteraard.

Het veld, de bal, de

schoenen en de scheids waren

zoals altijd belabberd. Gelukkig

was er cola, bier en wodka

sprite, maar gedronken werd

er met en in mate(n).

Dag 4

Na een ontspannende strandloop

met natuurlijk de gebruikelijke

rek- en strekmomentjes

kon er na de sportmaaltijd

(pasta bolognese) worden toegeleefd

naar het treffen met

het hoofdstedelijke WV-HEDW.

Een professionele, gedisciplineerde

groep met zelfs een

vrouwelijke verzorgster aanwezig

op dit ‘hengstenbal’.

Een redelijke wedstrijd en een

misschien ietwat plichtmatig

optreden werd met een keurige

2-0 overwinning afgesloten.

(voor een wedstrijdverslag

verwijzen we u door naar

www.afcquick1890.nl). Het

echte trainingskamp kon nu

gaan beginnen, de zaterdagavond!

Er werden vrienden gemaakt,

hotelkamers werden

opnieuw ingedeeld en de

sportmannen van AFC Quick

kwamen nader tot elkander.

Dag 5

Ut tandem sensus convaluere

mei ( toen mijn zintuigen zich

eindelijk herstelden), was het

al voorzichtig tijd om afscheid

te gaan nemen van dit prachtige

oord. De grote, gerespec-

drinkpauze tijdens de wedstrijd tegen WV-HEDW,

vlnr. Burak, Mark, Jeen en Khalid Said.

Steeds meer voetbalclubs kiezen ervoor om ten tijde

van de voorbereiding of winterstop op trainingskamp

te gaan. Goede trainingsaccommodaties en teambuilding

zijn belangrijke items bij de beslissing van de

trainer-coach/technische staf.

Rondom Voetbal kan samen met specialist Trainingskampen.nl

compleet verzorgde trainingskampen aanbieden.

Speciaal voor de clubs in onze regio gaan we

op zoek naar een ideaal en compleet verzorgd trainingskamp

op maat als ideale voorbereiding op het

nieuwe seizoen. Uiteraard zijn er ook mogelijkheden

om in de winterstop of na afloop van het seizoen trainingskampen

te organiseren. Trainingskampen.nl

heeft vele verschillende accommodaties en biedt een

3-daags trainingskamp al aan voor slechts 99 euro per

persoon.

Surf naar www.trainingskampen.nl voor meer

informatie

teerde Remko van der Horst

had een tennistoernooitje in

elkaar geflanst waar natuurlijk

het duo dat altijd in de schaduw

stond en dus geen zonlicht

tegen had, de juiste kledij

had meegenomen en wel een

goed tennisracket hadden

weten te bemachtigen won.

Na wat uitpuffen kon aan de

laatste lunch worden begonnen

waarna men echt kon

gaan recupereren en zich opgaan

maken voor de terugreis.

Een trainingskamp dat

mede dankzij de club AFC

Quick, sponsors, (bege)leiding

en organisatoren tot een succes

mag worden gerekend,

bedankt! Zondagavond laat in

bed spoken de gedachte aan

dat 'de herinnering aan geluk

die, in een weemoediger

toonaard, ook geluk mocht

zijn' door het vermoeide

hoofd.

TEKST : JEEN BUNNIK &

JORDI VREEKAMP

FOTO’S: GERARD VAN DE WERFF

---

RUBRIEK NAAM

EDITIE AMERSFOORT CROSSPASS

MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3

COMPLEX TEST COBU BOYS

Iedere maand beoordeelt

Rondom Voetbal het complex

van een amateurvereniging

in de regio aan de

hand van een aantal vaste

criteria. Op zaterdag 8 januari

bezocht Ton van Zoeren

het terrein van Cobu

Boys in Amersfoort.

Naam

Sportpark Zielhorst is de naam

van de plek waar Cobu Boys

sinds de jaren tachtig resideert.

De huidige zaterdag

vierdeklasser werd opgericht

op 1 september 1946. De

naam van Cobu Boys vloeide

voort uit een afkorting van de

eerste benaming, -

Coninckstraat buurt, een

buurt in het hartje van Amersfoort,

alwaar men indertijd de

club oprichtte.

Ligging

Het sportpark ligt ingeklemd

tussen twee verkeersaders. De

drukke A1 en de rondweg van

Amersfoort zorgen voor een

licht ruisend geluid. Van een

serene stilte is geen sprake.

Teamwork bij

VV Hoogland

Daar zijn ze dan: de lang verwachte

prachtige dug-outs in

de clubkleuren,

geschonken door de Club van

100!

Nadat het bekend werd dat de

dug-outs deze week gebracht

zouden worden, is de materialen

commissie koortsachtig aan de

slag gegaan om alles te regelen

en in het werk te stellen zodat

deze voor de komende thuiswedstrijd,

20 februari, tegen de nummer

twee in de competitie,

Hercules 1, officieel in gebruik

kunnen worden genomen.

Al spoedig ging het nieuws als

een lopend vuurtje door het dorp

en vele handen en materialen

werden aangeboden om deze

klus te klaren. Fa. Schoonderbeek

en Loonbedrijf Verbeek stonden

onmiddellijk klaar om te helpen

met allerlei hand- en spandiensten

en ook de fa. Smink was paraat

. Jos Hilhorst regelde al snel

het benodigde zand en stenen,

waarbij Gijs Koller zorgde voor de

juiste verankering en het verwijderen

van de oude betonplaten.

De mannen van de materiaal

commissie spelen een belangrijke

rol bij het tegels leggen en egaliseren

en uiteraard het benodigde

sjouwwerk. Kortom, een enorme

team inspanning.

Daarbij moeten wij de inspanningen

van en financiële bijdrage

van de Business Club, club van

100, Barneveld Digitaal niet vergeten.

Parkeerplaatsen genoeg, al

moeten die wel gedeeld worden

met buurman HVC ,

handbalvereniging Fidelitas en

de wielrenners van Eemland.

Velden

Cobu Boys heeft drie speelvelden

ter beschikking, waarvan

één een kunstmat en een trainingsveld.

Het hoofdveld ligt

centraal gelegen en bestaat

uit natuurgras. Getooid met

een elektronisch scorebord en

dug-outs van plexiglas ziet het

er gelikt uit. Opvallend is dat

er nog maar weinig reclameborden

de arena omzomen.

Plezierig is dat recent het voetpad

achter het doel op het

hoofdveld verbreed is. Het

was altijd dringen daar , maar

dat is nu verleden tijd.

Kleedkamers

Zoals de buitenkant van het

clubgebouw uit ziet, zo zien de

kleedkamers er ook uit. Het

interieur heeft zijn beste tijd

gehad. Gebrekkige douchekoppen

met weinig warm

water, volgens ingewijden ,

zijn aan vervanging toe. De

broodnodige renovatie staat

op de agenda bij vereniging.

Kantine

In tegenstelling tot de saaie

buitenkant van het clubgebouw

is de fraaie en gezellige

inrichting aan de binnenzijde

van de grijze kolos aangenamer.

Een grote zaal met veel

zitjes en lange tafels nodigen

uit voor een langer verblijf.

Een ruime en opgeruimde bar

met vriendelijk personeel dat

met plezier werkt, voelt goed

aan . Prettig is dat je vanuit

het verblijf zicht hebt op alle

velden. Dus ook met slecht

weer zit je als toeschouwer

goed.

Broodje bal

Voor 1,80 een echte aanrader.

Goed van smaak en glijd als

het ware naar binnen. De lekkernij

heeft lekker in de jus

liggen sudderen, want een

mes is niet nodig. Het broodje

dat het gehakt verbergt, is ook

van goede kwaliteit. Alleen de

bal gehakt is al een tweede

bezoek aan het sportpark

waard.

Toiletten

De sanitaire voorzieningen

zijn het paradepaardje van de

club. Fraaie ruimtes met mooi

tegelwerk en degelijk sanitair.

Blinkende spiegels en wastafels

verplichten de gebruiker

welhaast om zich tijdens het

bezoek net als thuis te gedragen

. Alles is tot in de puntjes

proper, wat doet vermoeden

dat er daar vrouwelijke handen

de scepter zwaaien.

31

Totaaloordeel

Cobu Boys is een groeiende

vereniging en heeft daar alle

faciliteiten voor. Jammer van

het sombere clubgebouw, dat

weinig uitstraling heeft en de

kleedkamers, die over de

datum zijn. Maar de minpunten

van de grijze kolos worden

ruimschoots goedgemaakt

door de gezellige kantine met

vriendelijke bediening en het

overheerlijke balletje.

'Je speelt zoals je traint'

Een oude wijsheid in de voetballerij, welke suggereert

dat je alleen kan presteren op de wedstrijddag als je

goed getraind hebt. Volgens mij staat deze weer haaks

op: “een slechte generale repetitie is een goed optreden…”.

U zegt het maar!

Wel vreemd dat dit per speler verschilt. Immers,

de ene speler heeft twee honderd procent trainingen

nodig om ook in het weekend maximaal

te kunnen presteren, terwijl de ander met minder trainen

(of zelfs soms niet trainen) dezelfde prestatie op de mat

legt.

Zelfde verhaal met de warming-up. In mijn 'actieve' periode

als speler (degene die mij hebben zien spelen, snappen

waarom het tussen de befaamde aanhalingstekens

staat…) was er een aantal ploeggenoten dat de warmingup

echt gebruikte om wat te klieren met de bal. Zodra er

een trainer kwam die ook maar probeerde wat pylonen

neer te zetten, was deze eerder weg dan dat je zijn naam

kon onthouden……

Zoals sommigen van u nog wel zullen herinneren, is ondergetekende

trainer geweest van de zondag 1 van de SV

Kampong. Een prachtige club, fantastische mensen, en

niet te vergeten een leuke plezierige spelersgroep. Deze

spelersgroep deed het vooral in nacompetities op weg

naar de eerste klasse erg goed, zoals sommige Amersfoortse

clubs zich wellicht nog kunnen herinneren……

Afijn, waarom SV Kampong genoemd? Deze groep beheerste

het als geen ander om soms echt schandalig matig

te trainen, om vervolgens een dijk van een wedstrijd op

zondag af te leveren. En de wedstrijd warming-up hebben

we echt gezamenlijk, in goed overleg, en vooral heel

langzaam, op een bepaalde manier in moeten voeren.

Toen ik net tekende bij de SV Kampong was men bang

dat 'deze jonge ambitieuze trainer' een pylonentrainer

was….. Dat ik alle vooraf bedachte looplijnen met pylonen

op het veld aangaf en dat ze doodmoe van het lopen

nog aan de wedstrijd moesten beginnen. Ik denk dat we

daar samen wel uitgekomen zijn! Bottomline: zit een warming-up,

of scherp trainen, tussen de oren?

Wat mij betreft een beetje van beiden. Natuurlijk moet je

een bepaald stukje arbeid geleverd hebben om wedstrijdfit

aan de start te verschijnen. Je lichaam moet gewend

zijn aan een bepaalde mate van inspanning zoals we allemaal

weten. Het is echter de belangrijkheid die je er ZELF

aangeeft die je de wedstrijd inbrengt. Ik denk dat dit te

maken heeft met mentale weerbaarheid. Je hebt spelers

die, als de eerste bal niet goed is, een volle helft nodig

hebben zich enigszins te herstellen. Dat is niet te rijmen

en zit echt tussen de oren.

En ja, wat zou ik graag nu vertellen over Roda’46 zondag

1. En dan gelijk ook namen noemen he?!! Wie doet een

fantastische warming-up? Wie dekt zich in of verstopt

zich? Daar heb ik een paar koningen in… Maar dat doe ik

niet. Hoewel, ik wil wel zeggen dat het altijd dezelfde

jongens zijn die altijd wedstrijdscherp beginnen en er gelijk

staan. Los van trainingsarbeid, los van de warmingup.

Fluitje gaat, knop om en winnen. Zo mag ik het graag

zien….

PS: was het bij de SV Kampong dan allemaal geweldig?

Neen, toen ik na twee jaar de club verliet was ik 22 kilo

zwaarder dan toen ik er kwam!