10 februari • JaarGanG 2, seizoen ‘11-’12 • nuMMer 2 adverTenTie rondom voeTbal
foto: a. van bekkum ediTie amersfoorT Deel 3 Hoe is het met: berry Powel De rasechte TOV’er begon in de jeugd bij de oranjehemden te voetballen. Helaas was zijn loopbaan maar van korte duur, doordat hij op zijn veertiende moest stoppen vanwege een knieblessure. Laseur begon daarna samen met de legendarische Ome Cees van Wilpen de jeugd te trainen. Vreemd genoeg verdween hij daarna bij de club om zich volledig op de hondensport te storten. Daar werd hij al snel tot vrijwilliger gebombardeerd. Iets wat hij nu alweer zeven jaar na zijn terugkeer bij TOV ook met hart en ziel doet. Hij kan dit nu goed combineren met zijn werk als vrachtwagenchauffeur. ‘‘Ik begon te werken als banketbakker, maar dat lag nog al moeilijk met de werktijden. Vroeg in de ochtend op en nog laat op de club actief zijn, dat ging niet samen. Nu kan dat wel. Wat moet je anders in je vrije tijd thuis doen?’’ Het beheren van de kantine is zijn taak. Met een team vormt hij de ochtend- en de middagploeg. Al betrapt hij zichzelf er wel eens op dat hij op dezelfde dagen deel uitmaakt van beide ploegen. ‘‘Ik maak op zaterdag het hek om zeven uur in de morgen open, ga koffie zetten en de keuken klaar maken, want een half uur later zijn de eerste ouders er al. Ach, mijn vrouw Inge staat volledig achter mij en dat maakt het een stuk gemakkelijker. Ze komt wel op de club, niet als vrijwilligster, maar om naar wedstrijden van onze zoon te kijken, Het gezin Powel dat op dertig meter van het strand woont, krijgt veel bezoek uit Nederland. Vooral in het hoofdseizoen is de logeerkamer in gebruik. ‘Het was even wat minder, want Ryanair landde niet meer op het vliegveld Reus dat hier tien minuten rijden vandaan ligt. Nu het wel weer het geval is, kan iedereen voor nog geen twee tientjes invliegen’, weet Powel. Zelf bezoekt hij Nederland vaker dan vorig seizoen. In mei verwacht het gezin een tweede telg. Het wordt een jongen, vertelt Powel trots. Misschien een voetballer? ‘Dat zou leuk zijn, maar misschien gaat hij wel hockeyen. We zien het wel. Als hij net zo fanatiek wordt als mijn dochter Dominique, dan zit het wel goed. Die komt nu regelmatig kijken als ik speel. Als ik dan scoor, springt ze van haar stoel af om te juichen’, lacht de spits. Over het dagelijks leven in Spanje is hij enthousiast. Hij speurt met zijn Porsche Cayenne de streek af. ‘Ja, dan kom je leuke dingen tegen. Zoals het dorpje Cambrils. Het is piepklein, maar heeft wel ruim 200 restaurants. Het is de culinaire hoofdstad van deze streek met heerlijke visgerechten.’ In zijn schuur staat zelfs een fiets voor hem klaar. ‘Ik gebruik hem niet veel. Er is hier haast niet te fietsen met al die bergen. Een keer want die voetbalt bij TOV. Bovendien vind ik het leuk werk. Ik houd van gezelligheid en ik mag de jeugd graag zien opgroeien. Donderdagavond is mijn uitgaansavond. Ik vertoef dan aan de andere kant van de bar en drink dan ook zelf een biertje’’. Kippenvel krijgt Laseur als hij vertelt over zijn collega Letty van Dijen. ‘‘Zij was hier dag en nacht. Helaas werd zij ziek en onderging een zware operatie. Gelukkig herstelt zij er van. Dat is heel fijn voor haar. Dit kantinewerk is immers haar leven’’. Het overlijden van ome Cees van Wilpen maakte heel wat los bij hem, als clubmens. ‘‘De afscheidsceremonie was zeer emotioneel, het maakte het clubgevoel bij TOV nog sterker’’. Trots is hij over de recente renovatie van de keuken, die hij voornamelijk met zijn zoon Dave en diens vriend Denny Hosman - met af en toe wat hulp van anderen - uitvoerde. Het elektra, loodgieter- en timmerwerk was in handen van het drietal dat zich gesteund voelde door de met hoge kortingen aangeleverde materialen van Baarnse middenstanders. Als uitvoerder was Laseur februari • JaarGanG 2, seizoen ‘11-’12 • nuMMer 2 11 ‘Frans van Seumeren mag mij altijd bellen’ In zijn tweede seizoen bij Gymnàstic Tarragona heeft Berry Powel het nog steeds naar zijn zin. De resultaten van zijn team zijn mager, maar toch voelt hij geen druk bij zijn Spaanse werkgever. 'We hebben in de afgelopen weken wedstrijden tegen de <strong>nummer</strong>s twee tot en met zes gehad. Nu moeten we tegen de concurrenten punten gaan pakken. Nee, zenuwachtig zijn ze hier nog niet, want we spelen goed voetbal en de achterstand is niet onoverbrugbaar.’ Tekst: Ton van Zoeren ben ik naar het stadion gefietst. Ze keken daar raar van op. Iedereen komt met de auto, zelfs spelers die op nog geen 500 meter van het stadion wonen.’ Een hamstringblessure hield Powel twee maanden uit het vlaggenschip. Nu speelt hij weer volop mee. ‘Een beetje apart wel. Twee maanden niet getraind en gelijk weer in de basis. Dat valt niet mee op dit niveau. In Nederland zou dat niet gebeuren, daar zou je wat meer tijd krijgen. Maar toch het ging redelijk goed bij mijn rentree.’ Gymnástic Tarragona acteert in de Segunda División A met gerenommeerde tegenstanders als Valladolid, Elche, Deportivo, Murcia en Las Palmas. Ook de B-selecties van Villarreal CFB en FC Barcelona zijn ploegen die Powel en kornuiten moeten bestrijden. ‘Vooral die B-teams zijn geweldige ploegen met veel talenten. Het is een goed systeem om die elftallen te laten meevoetballen bij ons. Daar leren ze veel van, meer dan de voetballers in de beloftencompetitie in Nederland. Daar kijkt bijna niemand naar. Hier wennen die jongens aan het publiek en het tempo. Dan is de overstap naar hoger gemakkelijker.’ Ondanks zijn blessureleed van twee maanden heeft Powel er al weer negen in het netje liggen. Dat wekt de belangstelling van andere clubs op, maar voorlo- verantwoordelijk voor de inrichting van de moderne keuken. ‘‘Groot voordeel was mijn ervaring in de bakkerij. Die zie je in de volgorde van de apparatuur terug. Het werkt nu veel handiger.’’ Tevreden is hij over het aantal vrijwilligers dat TOV telt. ‘‘We hebben genoeg mensen ter beschikking. Het is een fantastische groep. Iedereen heeft een echt clubhart en zet zich voor de volle honderd procent in’’. De toekomst van TOV ziet er volgens Laseur rooskleurig uit. ‘‘We zijn qua jeugd de grootste voetbalvereniging van Baarn. Er is een grote meidengroep en het vlaggenschip draait al pig heeft hij nog geen plannen om op te stappen. Over de opmerking dat FC Utrecht een goede spits op dit moment niet verkeerd zou uit komen, reageert hij verrassend: ‘Frans van Seumeren mag mij altijd bellen hoor!’ Thuis geen Eredivisie Live voor Lammert Laseur Kijkend naar de samenvattingen van de eredivisiewedstrijden, zo sluit Lammert Laseur op zondagavond thuis zijn voetbalweekend af. ‘‘Ik heb bewust geen Eredivisie Live genomen’’, zegt de vrijwilliger van zaterdag-derdeklasser TOV uit Baarn. In de rest van de week is hij bijna elke dag te vinden op Sportpark Ter Eem. Hij schat zijn aanwezigheid aldaar wekelijks op zo’n slordige zestien uur en wil zijn familie thuis tussendoor niet lastig vallen met zijn sport en hobby. Tekst: Ton van Zoeren Hoe is HeT meT paspoorT: berry powel beroep: Profvoetballer in spanje geboortedatum: 2 mei 1980 geboorteplaats: utrecht relatie: samenwonend met Kirsten kinderen: Dochter Dominique (4) menig seizoen goed mee. We kunnen best een klasse hoger spelen, maar veel hoger moeten we niet willen. Weet je, we zijn nu een club met veel sfeer en weinig gezeik en dat moeten we zo houden’’, legt hij uit terwijl zijn ogen regelmatig de kantine controleren. Ineens verontschuldigt Laseur zich en loopt naar wat jeugd die van de toiletten een speelplaats maakt. ‘‘Kom jongens, weg wezen, ga lekker buiten spelen’’, klinkt het vriendelijk maar streng uit de mond van de 55-jarige vrijwilliger die duidelijk laat merken dat hij bij TOV zijn tweede huiskamer heeft gevonden.
Change language