Download - Dierenambulance Den Haag

UITGAVE VAN DE STICHTING DIERENHOSPITAAL EN AMBULANCEDIENST ’S-GRAVENHAGE EN OMSTREKEN
DIERENAMBULANCE
DEN HAAG E.O.
REGIONAAL ALARM NUMMER
328 28 28
DANKZIJ ONZE SPONSORS IS DE
UITGAVE VAN DIERENAMBULANCE
DEN HAAG E.O.
GRATIS

GAAT-IE
NOU DOOD?
GAAT-IE NOU DOOD?
Die vraag hoor je vaak op straat, in
het veld, aan het strand.
Dan ligt daar een hond, kat, paard,
een eend, een vogel of welk dier ook
machteloos te lijden. Wachtend op
het einde, of ....
GAAT-IE NOU DOOD?
De hulpverleners van de Stichting
Dierenambulance Den Haag zijn zo snel
mogelijk ter plaatse. Verlenen zo snel
mogelijk eerste hulp. Vangen op, geven
nazorg, koesteren en verzorgen en mogen
door hun goede maatregelen van
het eerste uur (en later) vaak antwoorden:
NEE, HIJ IS NIET DOODGEGAAN!
Die medewerkers werken met een gedrevenheid,
die alleen maar kan voortkomen
uit een grote dierenliefde. Ze staan
al 29 jaar klaar op de onmogelijkste
uren. Dag en nacht, 365 dagen per jaar.
Voor hun werk beschikken ze over vijf
volledig ingerichte ambulances, een
terreinwagen, een boot en een veewagen.
Hun werkomgeving beslaat
Den Haag, Voorburg, Rijswijk, Nootdorp,
Leidschendam en Wassenaar.
Ach, wat zijn grenzen. Toen onze dijken
in februari ’95 werden bedreigd en
met de vuurwerkramp in Enschede,
stonden ze ook klaar voor het dier.
Gewonde of zieke dieren worden door
de Dierenambulance naar de dichtst-
© D’N DRUKKER Eindhoven. Niets uit deze uitgave mag op enigerlei wijze worden overgenomen zonder uitdrukkelijke
toestemming van de uitgever. Het verlenen van toestemming tot publicatie in dit magazine strekt
zich tevens uit tot het in enige vorm elektronisch beschikbaar stellen. De uitgever is niet verantwoordelijk
voor de inhoud of de juistheid van de informatie van zowel redactionele stukken als advertenties die geplaatst
zijn in deze uitgave van de Dierenambulance Den Haag e.o. Magazine. DD7278/01
bijzijnde dierenarts gebracht en na
behandeling in het eigen hospitaal
verzorgd tot ze weer de vrijheid kunnen
kiezen of naar een nieuw tehuis
kan worden gezocht.
Ook uw eigen huisdier kan door de
Dierenambulance tegen geringe vergoeding
naar een dierenarts worden
vervoerd. Mocht het onverhoopt komen
te overlijden dan kan de Dierenambulance
ook voor de afwikkeling
van deze droeve gebeurtenis zorgen.
Dat alles kost veel geld. Subsidie?
Nee. Een groeiende schare donateurs
houdt echter door hun geldelijke bijdragen
het werk van de Dierenambulance
gaande.
C O L O F O N
”Dierenambulance Den Haag” is een gratis
magazine dat twee maal per jaar wordt verspreid
ter informatie van (potentiële) donateurs en uit
het oogpunt van publiciteit voor de:
• Stichting Dierenhospitaal en
Ambulancedienst ’s-Gravenhage e.o.
(St.Dierenambulance Den Haag)
• Stichting Dierenambulance Voorburg
• Stichting Dierenambulance Leidschendam
Oosterbeek 5, 2597 VJ Den Haag
Opmaak, druk en uitgever:
Drukkerij D’N DRUKKER
Postbus 341
5600 AH Eindhoven
Fax: (040) 290 33 30
Fax: (040) 290 99 39
E-mail: r.stultiens@sgb-bv.nl
Persfoto's:
Jos van Leeuwen
U mag ook best meedoen!
giro 725575 of
banknr. 49.61.61.369
Gaat-ie nou dood?
Niet als het aan de
Dierenambulance
ligt!
Redactie:
Jolanda Hilkhuysen, Eric Louwrier
Redactieadres:
Postbus 82218
2508 EE Den Haag
Tel.: (070) 328 28 28
Fax.: (070) 324 52 96
E-mail: info@dierenambulancedenhaag.nl
Homepage: www.dierenambulancedenhaag.nl
Bestuur:
Mr. F.H. Tiethoff, voorzitter
Drs. C. Kort, penningmeester
Mw. Drs. J. Lubbers, secretaris
Drs. L.K. Kruit, lid
Directeur:
Ing. E. Louwrier
Uitgave: december 2001
Oplage: 10.000 ex.
1 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

‘HUIS’DIEREN!
Marten Kramer
dierenarts te Wassenaar
Dit wordt misschien niet zo’n aangenaam
verhaal voor veel mensen met
huisdieren, dus u bent gewaarschuwd.
In onze westerse huishoudens is het
aantal soorten dieren dat in huis
wordt gehouden onrustbarend toegenomen,
ondanks nieuwe wetgeving
betreffende import en transport van
beschermde diersoorten. Ik schrijf dit
artikel met de bedoeling en vooral
hoop mensen tot nadenken te bewegen
over het wel en vooral wee van
dieren die wij aanschaffen als huisgenoten,
van groot tot klein.
Ik merk tot mijn verdriet dat niet alleen
kinderen, maar zeker ook volwassenen,
vaak huisdieren willen en
kopen zonder vooraf goed geïnformeerd
te zijn wat dat daadwerkelijk
inhoudt. Helaas zijn er veel dierenspeciaalzaken
die op dat gebied mijns
inziens niet goed bezig zijn, terwijl
dat toch vaak de eerste en zo belangrijke
contactpunten zijn voor de toekomstige
eigenaar.
Mijn eerste advies luidt dan ook: raadpleeg
vooral dierenartsen en mensen
met ervaring en kennis op dat gebied.
Het belangrijkste uitgangspunt moet
naar mijn mening zijn: kan ik het
dier(tje) een zodanige omgeving,
ruimte en verzorging bieden dat zijn
welzijn niet in het gedrang komt en
wat zijn voor mij de gevolgen daarvan.
LAAT IK BEGINNEN MET HONDEN
Een hond is een hond en echt geen
mens en mag en wil dat zeker niet gemaakt
worden! Een hond heeft veel
sociaal contact nodig, want het is nu
eenmaal een groepsdier, maar daarnaast
ook beweging, veel of wat minder
naar gelang het ras. Drie à vier
keer per dag een rondje aan de lijn om
te plassen en te poepen is geen hondenleven!
Wat ik in dit kader ook meer
dan treurig vind is de mogelijkheid om
je hond overdag te ‘creshen’, zodat je
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 2
fijn als tweeverdieners er geen omkijken
naar hebt; die mensen mogen volgens
mij geen hond hebben! Een hond
neem je ook niet ‘voor de kinderen’
maar je mag het wat mij betreft wel
omdraaien; kinderen kunnen namelijk
lang niet altijd als hondenoppas, hondenverzorger
en hondenopvoeder fungeren,
denk daar alstublieft goed over
na want dat vergt gewoon veel discipline.
KATTEN
Een kat is beslist geen hond, wil dat
absoluut niet zijn en kan dat gelukkig
ook nooit gemaakt worden! Natuurlijk
weet ik wel dat er katten zijn die zich
enigszins ‘honds’ gedragen, maar ook
die zijn echt kat en willen ook als zodanig
behandeld, of liever verzorgd
worden; een kat beslist namelijk zelf!
Vergeet niet dat een kat oorspronkelijk
een solitair dier is, maar gelukkig
voor ons zijn ze vaak héél tolerant in
het delen van een territorium met andere
katten. Wanneer mensen een kat
willen aanschaffen zeg ik altijd: neem
er twee tegelijk, bij voorkeur uit één
nest, want dat gaat eigenlijk bijna
altijd goed en voor hen is het dan
zeker niet zo erg als voor honden, om
ze een dag alleen te laten (tip voor
tweeverdieners), waarmee ik zeker
niet wil zeggen dat ze geen aandacht
nodig hebben, want niets is minder
waar! Als mensen mij vragen of je katten
op een flat kunt hebben, zeg ik ja,
mits ze voldoende afleiding en spelmogelijkheden
hebben, zoals uitgebreide
klimpalen en dergelijke.
Bovendien is een flat voor dove katten
heel veilig (verkeer!). En vergeet
niet dat je met katten zeer uitgebreid
kan communiceren, maar dat vergt
veel aandacht, geduld en luisteren,
maar dan kan er ook een wereld voor
je open gaan (hier spreekt duidelijk
een kattenfreak).
KONIJNEN EN CAVIA’S
Helaas hebben de meeste alleen een
hok of kooi als leefruimte en dat is,
gezien hun natuurlijke omstandighe-
den beslist te beperkt en dus niet
prettig. Een grote uitloopruimte in
een tuin, of voor konijnen een konijnenberg,
is natuurlijk wel ideaal en
zeer diervriendelijk. Denk er ook om
dat konijnen er vaak helemaal niet op
gesteld zijn om geknuffeld te worden,
dat geldt ook voor cavia’s.
CHINCHILLA’S
Over chinchilla’s kan ik heel kort zijn:
niet doen! Ze werden en worden nog
steeds om hun vacht gefokt, helaas,
maar als huisdier horen zij beslist niet
thuis in onze gezinnen.
MUIZEN, HAMSTERS, WOESTIJN-
RATJES EN DERGELIJKE
Als huisdieren discutabel, altijd in
kooien, van nature niet mensvriendelijk
en bovendien nachtdiertjes. Als je
ze persé wilt aanschaffen, zorg dan in
ieder geval voor een grote kooi met
heel veel speelmateriaal.
Tegenwoordig zijn er ware speeltuinvarianten
verkrijgbaar en dat is zeer
aan hen besteed.
RATTEN
Vooral voor kinderen een echte aanrader:
zeer sociaal, intelligent, gezellig,
vaak heel lief en ze stinken nauwelijks.
Jammer genoeg vinden veel mensen
het maar niks, ze wekken, de ratten
dus, vaak weinig affectieve gevoelens
en vooral hun lange kale staart wordt
als een negatieve factor beschouwd,
maar ikzelf vind ze verre verkieslijk
boven alle andere knaagdieren. Wat
ook zo leuk voor zowel ratten als kinderen
is, is dat je ze gezellig op je lijf,
in je mouw of waar dan ook kan dragen
en meenemen.
OH JA, EEKHOORNTJES
Ook al te koop, alstublieft niet doen,
dat zijn echt geen huisdieren! Droevig
dat daar reclame voor wordt gemaakt.
FRETTEN
Fretten vind ik ook omstreden. Echte
huisdieren zijn het natuurlijk niet en
neem je ze toch, geef ze dan wel minstens
je hele huis ter beschikking.
Denk erom dat ze stinken en het geeft
geen pas, vind ik, om hun anaalzakken
om die reden operatief weg te
halen.
VARKENTJES EN HANGBUIKZWIJNTJES
Heel leuk, slim en gezellig, maar geen
huisdieren. Er zijn mensen die hen wel
veel kunnen bieden, maar toch is dit
vaak beperkt tot een bepaalde leeftijd.
Daarna moeten ze herplaatst
worden bij kinderboerderijen en dergelijke,
omdat ze thuis niet meer te
handhaven zijn, omdat ze te groot
worden. Begin er dus liever niet aan,
tenzij u een ‘boerderij’ heeft.
VOGELS, ZOALS BIJV. PARKIETEN,
KANARIES, ALLE PAPEGAAI-
ACHTIGEN, E.D.
Wanneer u deze alleen in een kleine
kooi, dus niet een volière houdt en
niet elke dag vliegvrijheid kan bieden,
kan ik niet anders zeggen dan dat dit
echt niet diervriendelijk is.
REPTIELEN EN AMFIBIEËN
ALS AFSLUITER
Deze exoten mogen mijns inziens alleen
gehouden worden door mensen
die er echt verstand van hebben en de
benodigde kennis en ervaring in huis
hebben. Ze zijn volstrekt ongeschikt
als leuk huisdiertje voor kinderen, zo
ook vissen in een treurig aquariumpje!
Zo, dat was het dan en ik besef heel
goed dat ik met dit verhaal mogelijkerwijs
heel wat tegenstanders kan
krijgen. Jammer dan, commercieel gezien
misschien niet verstandig, maar
diervriendelijkheid staat bij mij hoog
in het vaandel.
AAN U DE KEUZE! ■

CONFLICT
Door: Lex Dalen Gilhuys
Illustratie: Marijke Groenland
Op het strand, nog inspirerend verlaten
in de vroege ochtend, zag ik een
oude heer in traditioneel rij kostuum
en met zo’n mal half pothoedje op een
paard, dat zich stapvoets en met de
blik op oneindig voort bewoog. De
ruiter zag er niet naar uit of hij van
zijn rit enige ontspanning genoot. Hij
zat verstijfd in het zadel, want er
sprong een hondje rond zijn voertuig
met baldadige zwenkingen en
schijnuitval len.
Een goede ruiter houdt zijn paard in
bedwang en beschikt ook zelf over de
nodige zelfbeheersing om niet onmiddellijk
in een voor honden juist
verrukke lijke galop te gaan. En een
goede hondebezitter houdt zo’n paardejager
aan de lijn.
Zo simpel is dat.
Maar ja.
Déze heer, weliswaar in stijl
gestoffeerd, beschikte slechts over
geringe rij capaciteiten, want hij trok
zenuwachtig aan de teugel en strooide
verwensingen over het blafmonstertje
heen.
Zijn paard bleef echter rustig voort
sjokken. Zo’n dier wéét of hij kwaliteit
of surrogaat op zijn rug heeft. De
enige keer dat ik een rit heb gemaakt
op een paarde rug viel het dier na een
aantal vergeefse pogingen mijn aandacht
te trekken in slaap en was door
mijn amateuristisch gefrutsel niet
meer voort te branden. ”Een sukkel”,
registreerde zijn brein terecht.
Dit paard stoorde zich niet aan de
hond, die trou wens nauwelijks boven
tekkelhoogte uitreikte. Toen het
hondje door gebrek aan weerwoord
zijn aandacht naar opwindender zaken
verlegde doemde er in de verte twee
grote, zwarte honden op.
Hun radarscherm had een paard opgevangen
en ze door kliefden het zand
als twee donker glanzende torpedo
boten, hun aanval van twee zijden
opzettend in perfecte coördinatie. In
gedachten hoorde ik de bevelen in de
hondecommandotorens: ”Doel op op
groen zes tot zeven. Afstand 200
meter. Ik val aan”.
”Roger. Ik volg”.
Het paard merkte de honden te laat.
Het droomde over hooi of aardappelschillen
en vooral een betere ruiter.
Toen hij de naderende projectielen in
de gaten kreeg, werd het hem te veel.
Even steigeren. Bijna symbolisch,
maar genoeg om zijn ruiter met een
plofje in het zand te doen belanden.
Geen aantoonbaar letsel, wel een afgang,
want er is altijd publiek op de
boulevard. De honden blaften en dolden
nog wat rond, maar de lol was er
alweer af, het paard werkte onvoldoende
mee. De ruiter stond op en
schold op beschaafde toon de honden
de huid vol.
Toen voerde hij zijn rijdier aan de teugel
naar de boulevardtrap, waar de
eigenaar van de twee aanvallers
stond, die ze inmiddels had teruggefloten.
Er ontwikkelde zich nu een levendige
discussie. Kernpunten: alle
honden van het strand, altijd
(ruiter). Paarden moeten aan honden
gewend zijn en anders in de stal
blijven en ruiters moeten eerst leren
rijden voor ze op een paard stappen
(hondebezitter). Een discussie die als
klapkauwgom kan wor den uitgerekt
en vruchteloos uit elkaar spat.
Omstanders roerden zich natuurlijk
ook:
”Honden aan de lijn!”
”Je mot leren paardrijden!”
”Je moet honden discipline bijbrengen!”
”Hij had wel dood kunnen vallen!”
”Geen hond die daarom treurt!”
Want meestal wordt men dan ook persoonlijk.
Tenslotte klom de ruiter weer stijfjes
in het zadel en ging na mokkend
noordwaarts, de stilte tegemoet.
De man liet z’n honden weer los.
In de verte naderden twee ruiters.
In de commandotorens van de twee
torpedoboten: ”Nieuw object op rood
drie, koers vier/zes”.
Een nieuwe grondoorlog aan de rand
van de vriendelijk kabbelende golven
van de Noordzee dreigde.
Ik ging terug naar m’n auto, ergens in
de leegte geparkeerd.
Er zat een klem op het wiel.
De honden.
Zoals u weet is Lex Dalen Gilhuys in
1999 overleden.
In ons blad herhalen wij nu
enkele van zijn leukste verhalen.
3 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

DE ZWEMSTER
Tekst en fotografie: Lex Kreffer
”Nog 20 minuten, dan geven we toe
dat we verslagen zijn, o.k.?”
”Okay.”
En waarom ook niet. Stevig zonnetje,
koel briesje, kortom: goed toeven aan
de rand van een prachtige heldere poldersloot
in het Reeuwijkse Hout. Even
daarvoor waren we aan komen lopen,
langzaam en voorzichtig speurend
langs de waterkant, naar een exotisch
aspect van dit exclusieve plekje in de
Hollandse polder, de enige echte
Hollandse ‘waterslang’: de Ringslang.
Niet gaan gillen! Nee, ze zijn absoluut
niet giftig, nee, het is ook geen geïmporteerde
terrariumexoot en ja, zeker
in het waterrijke ‘Groene Hart’ komt
op sommige plekjes deze bijzonder
prachtige slang tamelijk algemeen
voor.
Ook bij Den Haag. Uit Madestein worden
soms waarnemingen gemeld. Dat
zal met de asociale woningbouw
(vanaf 2 miljoen per hutje) die
daar gepland is wel verleden tijd
zijn. Een ringslang kan, op voorwaarde
dat er plekjes zijn waar ze
in alle rust kan jagen, slapen en
eieren leggen, best wat drukte in
de buurt hebben, maar er zijn
grenzen. En dat zijn vooral de
grenzen van weiland en -biologisch
gezond- slootwater, en speciaal
dat laatste lijkt me met zo’n
Vinexwijk voor Euroyuppen op de
een of andere manier niet waarschijnlijk…
Bij het speuren langs de slootkant
hadden we er dan toch een gevonden,
die zich daarop pijlsnel
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 4
en zeer sierlijk in het water had teruggetrokken.
Zelfs Linnaeus, die een vreselijke
hekel aan reptielen en amfibieën
had, was een dergelijk fraai
plaatje toch opgevallen en hij had
daarom de ringslang de soortnaam
‘natrix’ gegeven: de Zwemster.
En nu was deze zwemster ondergedoken,
een bellenbaantje had even aangegeven
waar ze tussen het uitlopende
krabbescheer was verdwenen, maar
ook dat was nu weg.
”We kunnen natuurlijk op zoek naar
een andere…”
”Lukt nooit. Het is al half mei, het
gras is al veel te lang om ze nog te
ontdekken, zodat we ze alleen maar
op de troep die bij het sloten is achtergebleven
kunnen betrappen. En
aangezien het nu behoorlijk boven de
twintig graden is... Je hebt zelf gezien
hoe snel ze bij deze temperatuur
zijn.”
”Doen we dan?”
”Aangezien ik nog nergens in de lite-
ratuur ben tegengekomen hoe lang
een ringslang eigenlijk kan duiken,
moesten we de wetenschap maar eens
vooruit helpen. Als ze zich onder
water verplaatst zouden we dat moeten
zien aan de zuurstofbellen, die
van het krabbescheer opstijgen als ze
er tegenaan stoot. Zullen we wachten?
Moet jij nog ergens heen?”
”Neu...”
”We wachten tien minuten. Zoals vrijwel
alle slangen hebben ze maar één
long, alleen de rechter geloof ik, en
met deze temperatuur is haar stofwisseling
dermate snel, dat…”
”Háár? Lange wimpers?”
”J’wel, volgens mij is het een vrouwtje,
ze was bijna een meter lang.
Mannetjes worden nooit zo groot. En
ze hebben een ‘brille’, een glasheldere,
doorzichtige schub over hun ogen,
die beter beschermt dan wimpers. Dat
hebben ze trouwens in plaats van
oogleden; daar komt die starende
slangenblik vandaan. Alleen jammer
dat je niet kan zien of een slang
slaapt… Als ze hun oude jasje
uitdoen bij het vervellen, dan kun je
dat het eerst zien aan die ‘brille’ (op
z’n Frans), want het glijmiddel dat ze
uit hun jasje helpt kruipen, geeft een
blauw waas over hun ogen. Dan zijn
ze erg nerveus, want hoewel hun
reuk/smaak waarneming via de tong
fabeltastisch is, zijn hun ogen toch
ook vrij belangrijk, en als het je dan
vier dagen lang blauw voor de ogen
schemert...”
”En slangen zijn doof?”
”Nou, ze hebben geen gehoorgang,
maar via hun onderkaak kunnen ze wel
trillingen van bijvoorbeeld de bodem
opvangen. Handig als je plat op je bek
ligt te zonnen...”
”Niet giftig?”
”Nee.”
”Ook niet een beetje?”
”Nee. Zelfs niet om jouw drang naar
sensatie te bevredigen..!
Ze kunnen zich wel giftig gedrágen als
je ze vastpakt, maar zelfs als ze dan
toestoten, blijft hun bek gesloten. Of
ze houden zich dood: kop scheef, bek
open, tong zijdelings eruit. Als je dan
even de andere kant opkijkt gaat alles
weer dicht en naar binnen en duiken
ze onder in het gras. De enige andere
verdediging die ze hebben is het afscheiden
van een werkelijk walgelijk
stinkende vloeistof uit hun anaalklieren.
En dat is zeker effectief. De vorige
keer dat ik een ringslang op de verkeerde
manier vasthad, heeft Moody
zich de hele dag gedragen of ik ‘m had
geslagen. Hij kwam niet in m’n buurt
en kwispelde zelfs niet toen ik thuiskwam…
Wat een lucht! En gif hebben
ze ook niet nodig om hun prooi te
vangen, want ze zijn al heel snel groter
en zeker sterker dan de kikkers,
padden en muizen die ze vangen. De
prooi in kwestie wordt verrast, eventueel
door het lijf van de slang in bedwang
gehouden -niet gewurgd- en
opgegeten. Onderkaak uit het lid trek-
ken (zoals alle slangen) en jezelf als
een sok over de kikker heenstulpen.
De hele kleine tandjes zorgen ervoor
dat de gladde glibber niet achterwaarts
kan ontsnappen. Klaar.”
”Arme padden. Levend opgegeten.
Dat je dat beest niet haat?”
”Hé hallóó. Ringslangen moeten ook
leven. Als een beest wat nou eenmaal
zo gemaakt is dat-ie geen

zangzaad of sojabrokken maar kikkers
eet…geen probleem. Zo’n slang
hè, die zonder zelfs maar poten te
hebben op korte afstand sneller
kruipt dan ik kan lopen, beter klimt
en pijlsnel zwemt en duikt, daar is
maar één woord voor: Wauw!
Trouwens, soms kan een pad z’n leven
redden door heel snel lucht in te slikken
en zich zo op te blazen, zodat hij
zelfs met de -voor slangen typische
truc- onderkaakontwrichting niet in de
slokdarm van de slang past. Dan gaat
die op zoek naar passender prooi. Dat
is gewoon eerlijk spel, zet en tegenzet.
Een slang heeft geen grote tanden of
klauwen om z’n prooi kleiner te
maken; de meeste slangen zouden dus
alleen kleine prooien kunnen eten en
het leven leiden van een kleine reptielse
verwant: de Hazelworm, overigens
gewoon een pootloze hagedis.
Die draait op naaktslakken, kevertjes
en mieren. Allemaal erg klein spul
maar groter past niet in hun bek. Nu
zijn de meeste slangen (veel) groter
dan een hazelworm, wat betekent dat
ze, om dat grote lijf te voeden, de
hele dag slakken en mieren zouden
moeten eten. Lijkt me een flauwe re-
spectievelijk zure hap, en dat nog afgezien
van het feit dat het behoorlijk
arbeidsintensief eten is, wat bijna net
zoveel energie kost als het oplevert.
En als je dan zo groot bent als een
ringslang, betekent dat een gevaarlijk
krappe energiebalans. Voor een slang
dan. Nee, als slang moet je, om in
leven te blijven, toch wel eens een
stevige hap binnenkrijgen.
En dus heeft de grote Ontwerper de
meeste slangen uitgerust met een
slimme foef. Een slang kan z’n onderkaak
uit het lid tillen dankzij een heel
speciaal botje, het quadratum, en bovendien
zijn de beide helften van de
onderkaak niet, zoals bij ons,
vergroeid, maar losjes door een soort
taai elastiek verbonden. Zodat een
ringslang, als-ie z’n prooi maar eenmaal
vast heeft, zich als een sok over
z’n lunch kan stulpen.
En zo kon er een soort wapenwedloop
ontstaan tussen ringslang en amfibie.
Een wapenwedloop tussen het vermogen
van bijvoorbeeld een pad of kikker
om de diameter van z’n lijfje te
vergroten en het vermogen van een
slang om de diameter van z’n bek te
vergroten. Waarschijnlijk is het in het
verleden de truc van de ‘opblaaspad’
zo succesvol geweest om in leven te
blijven, dat ze het nu nog doen, onverschillig
of ze tegenover een slang
of een auto staan. Alleen werkt het
niet tegen een auto of een betonplaat.
Dat haat ik wel. Het wordt tijd
voor een paddenmutant met een stalen
rug vol vlijmscherpe stekels...”
”Waarom eigenlijk ringslang?”
”Volgens het standaardverhaal vanwege
de gele of witte vlekken achter de
kop, die bij mijn weten overigens zelden
een hele ring vormen. Bij oudere
slangen verdwijnen ze trouwens vrijwel
geheel, of verbleken. In de
Ardennen ben ik er eentje tegengekomen
die zich heel boos maakte, zo
boos dat de hals in cobrastijl breed en
plat werd, en toen leken die vlekken
zelfs even op oogvlekken. Maar geen
ring dus. De beesten zijn meestal individueel
herkenbaar aan kleur en
breedte van de vlekken.”
”Echt per beest verschillend?”
”Vaak wel, hoewel er nog iets mooiers
is, wat werkelijk uniek is voor iedere
ringslang.”
”Wat?”
”Ze hebben een barcode op hun buik!”
”Geintje?”
”Nee echt, bij het inventariseren van
ringslangen fotografeer je de eerste
tien buikschilden. De verdeling van
zwart en wit op die schilden is echt
uniek en blijft levenslang gelijk.”
”Ben d’r stil van. Slang met streepjescode.
Welkom in de 21ste eeuw.”
”Zo zie je maar dat een goed idee
nooit weg is! Overigens nog iets gezien?”
”Nee.”
”Nog even dan?”
Zesendertig minuten veertig seconden
later.
”Hoe kunnen rietstengels langs elkaar
bewegen, terwijl het nu bladstil is?”
”Geen idee, karpers misschien?”
”Nu hoor ik het weer!”
”Je hebt gelijk. Het lijkt op twee rietjes
die langs elkaar wrijven, of een
rietje waar doorheen geblazen wordt.
Voor mijn geestesoog verschijnt een
slangenbek, met de typische inkeping
in de bovenkaak, waardoor slangen
hun tong naar buiten kunnen steken,
zonder elke keer hun bek te hoeven
openen. Die inkeping is maar klein,
met de diameter van een rietje... Dit
moet onze zwemster zijn, maar waar?
Op anderhalve meter afstand, naast
een waterlelieblad, kijkt ze ons recht
van voren aan...”
Ineens beseffen we dat we, in de stilte
van haar natuurlijke omgeving, de
normale ademhaling van een ringslang
zitten te beluisteren. Rustig en regelmatig,
vier keer per minuut. Nog een
tijdje beleven we dit prachtige
natuurgebeuren. Door het heldere
water zien we steeds meer slang achter
die starende kop verschijnen, en
ze lijkt ook, bijna onmerkbaar, dichterbij
te komen.
”Ze gaat iets doen. Of ze komt naast
ons aan land omdat ze heeft besloten
dat we een vormloze berg troep zijn,
of ze smeert ‘m.”
Ineens richt de ringslang zich hoog
uit het water op, als een minicobra,
draait langzaam en bijna showend een
halve cirkel voor ons langs, zwemt
statig naar de braamstruiken aan de
overkant, en verdwijnt daar in de
groene schemering tussen de bladeren.
■
5 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

EVEN VOORSTELLEN: GODFRIED!
Jolanda Hilkhuysen
Deze zomer moesten wij, tot ons verdriet,
onze mascotte Goofy in laten
slapen. Hij bereikte de voor een
Shetlandpony zeer respectabele leeftijd
van 42 jaar en was al meer dan
25 jaar bij ons. Wij vonden een
goede opvolger: Godfried.
Ongeveer rond de tijd dat wij afscheid
namen van Goofy nam ergens in
Brabant ook iemand afscheid van een
Shetlandpony. Niet van een oude,
maar van een piepjonge, een baby van
net een maand oud. Het ‘waarom’ achter
dit afscheid zullen we nooit
weten, en misschien is dat maar beter
ook. Feit is dat dit ponyveulentje
vastgebonden stond aan de hekken
van het attractiepark Het Land van
Ooit, met de boodschap dat zijn eigenaar
niet meer voor hem kon zorgen.
En daar sta je dan, als ongewenst veulen!
Birgit en Ellen van het attractiepark
wierpen zich op als pleegmoeders en
koesterden hun nieuwe spruit en het
nieuws van de vondeling bereikte de
media. En ons. Dat leek ons een goede
opvolger voor Goofy, wij konden deze
baby na zijn verkeerde start immers
een prima tehuis voor het leven bieden?
Het had allemaal wat voeten in
aarde, omdat wij niet de enigen waren
die het veulen graag onderdak wilden
geven. Maar uiteindelijk werd beslist
dat Godfried bij ons zou komen.
En daar was hij dan, op vrijdag 12 oktober
om precies te zijn, begeleid
door Birgit en Ellen die hem met wat
pijn in het hart bij ons achterlieten.
Een bruin veulentje met een hoofd vol
blonde manen en een blonde staart,
zo groot als een flink formaat hond.
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 6
Een beetje beduusd door de reis en
door alle belangstelling die er voor
hem was. Maar daar was hij snel overheen.
En nu loopt hij lekker in één van onze
weitjes, dat hij deelt met Rasta de
alpaca, Bezem, het hangbuikzwijn en
de geitjes. Later kan hij met de grote
paarden in de wei, maar dan moet hij
eerst wat groeien. En dat zal wel lukken,
want hij graast dat het een lieve
lust is. Zo veel dat we hem af en toe,
om buikpijn te voorkomen, een tijdje
in één van de paardenboxen zetten.
En daar staat hij dan, dat kleine veulentje
in zo’n grote box, zijn blonde
koppie kijkt parmantig over het op
maat gemaakte onderdeurtje en aan
knuffels heeft hij geen gebrek.
Godfried, onze nieuwe mascotte,
slecht begonnen maar gelukkig goed
op zijn pootjes terechtgekomen.

GEZOCHT: PLEEGGEZINNEN ‘NIEUWE STIJL’
Het mag alom bekend zijn dat wij ons sterk
maken voor het hulpbehoevende dier. Mocht
er ergens een dier in nood verkeren, dan zijn
wij snel ter plaatse om hulp te bieden. Maar
wat gebeurt er nu verder met zo’n dier?
We verlenen, als dat nodig is, eerste hulp en
spoeden ons dan naar de dichtstbijzijnde
dierenarts. Deze behandelt het dier, waarna
het in ons eigen hospitaal opgenomen
wordt. Het zou eigenlijk vanzelfsprekend zijn
dat zich ‘s avonds, of in ieder geval binnen
korte tijd, een eigenaar meldt. Helaas!
Hoewel het moeilijk voor te stellen is
gebeurt dat in 70% van de gevallen niet. Dat
verklaart ook dat asielen vaak overvol zitten.
Misschien wist u nog niet dat er, naast honden
en katten, ook andere huisdieren bij ons
terechtkomen.
Tropische vogels, kippen, ganzen en
pauwen. Maar ook fretten, (water)-schildpadden,
slangen, geiten, paarden, zwijntjes
en knagers als konijnen, cavia’s, ratjes en
noem maar op. Eigenlijk kunnen we dus alles
verwachten. Het kan om gevonden dieren
gaan maar ze kunnen ook door ontruimingen
of wegen dierenmishandeling bij ons ondergebracht
zijn. Justitie en de Gemeente Den
Haag hebben ons voor dit soort zaken aangewezen
als hospitaal en opvang.
Alle beschermde (en dus verboden) diersoorten
worden door ons bij de daarvoor aangewezen
instellingen ondergebracht. En de
rest? Die kunnen wij, uiteraard nadat zij
weer voldoende hersteld zijn, plaatsen bij
mensen die de verantwoording wel aankunnen.
Dus mocht u een leuk dier zoeken... we
hebben vast wel iets zitten.
U bent sinds jaren gewend om hier vervolgens
een opsomming van de diverse honden, katten
en andere dieren te vinden. Echter, de tijd tussen
het schrijven van dit stukje en het
moment dat dit blad bij u in handen komt, is
zo groot (ongeveer anderhalve maand), dat in
de praktijk bleek, dat als er op één van de dieren
gereageerd werd, het dier vaak al een
nieuw tehuis had.
Wij hebben daar de volgende oplossing voor
gevonden: onze homepage op het internet;
www.dierenambulancedenhaag.nl
7 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

OP DE BRES
Jolanda Hilkhuysen
Een tijdje geleden raakte ik, heel toevallig
eigenlijk, in gesprek met één
van onze donateurs. Zij vertelde mij
een aantal verhalen over hoe zij in
het dagelijkse leven dieren te hulp
snelt, vrijwel altijd met heel goede
resultaten. Het leek me leuk in ons
blad een aantal van deze hulpacties
op te nemen. Misschien dat dit andere
dierenliefhebbers op ideeën brengt?
ALTIJD AL
De dame in kwestie vertelt dit verhaal
niet om zelf voor het voetlicht te
komen. Vandaar dat we haar gewoon
maar Rienkje M. zullen noemen. Ze
woont in één van Rijswijk’s groene
wijken, met veel bomen, bosjes en
water in de buurt. En de nodige dieren
natuurlijk. En daar gaat het om. Haar
hele leven heeft ze zich het lot van
dieren aangetrokken. Als kind sleepte
ze al alles wat ziek en zielig was mee
naar huis. Ik weet zeker dat dit veel
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 8
lezers niet onbekend zal voorkomen.
Ze heeft fotoalbums vol met al haar
‘pleegkinderen’, en aan iedere foto
kleeft een verhaal. De verwaarloosde
pers Carma, wiens baas voor veel geld
gemakkelijk afstand van haar deed. Of
het konijn BiWi, dat als babykonijn
ter grootte van een pink, door Rienkje
geadopteerd werd. Zijn vijf broertjes
en zusjes waren dood omdat moeder
konijn niet voor haar kroost kon zorgen.
BiWi bleef negen jaar een favoriet
huisdier en vergezelde haar in zijn
reismandje op vele trips en reisjes. En
neem bijvoorbeeld haar eigen kat,
Katia. Eén van de buurtbewoonsters
was haar kat kwijt en na veel zoeken
vond Rienkje haar. Een jong, zwart wit
poesje, van vier hoog over balkon geduikeld
en in erbarmelijke staat.
Rienkje nam het mee naar huis en
belde de eigenaresse. Die had op dat
moment ‘geen tijd’ voor het poesje,
zodat Rienkje er zelf maar mee naar de
dierenarts ging. Het was er niet best
aan toe. Uiteindelijk wilde de eigena-
resse niets meer van het poesje weten
en het kwam ziek en wel bij ons terecht,
waar Rienkje om de dag op ziekenbezoek
kwam. Het eind van het
verhaal laat zich raden. Katia is
inmiddels een mooie, gezonde poezendame,
die het bij het echtpaar M.
dik naar haar zin heeft ....
IN DE SLOOT
Een tijdje geleden merkte Rienkje dat
in een groepje eenden in de sloot één
er wat vreemd bijzwom. De eend had
zich met haar kop door een plastic
blikjesverpakking gewurmd, die vervolgens
muurvast zat. Ze kon zichzelf
niet bevrijden en dus ook niet eten.
Eerst werd de politie ingeschakeld. Die
konden niet veel doen. Vervolgens
gingen voorbijgangers zich ermee bemoeien,
mensen met stokken om de
‘eend in dwangbuis’ in een bepaalde
hoek te drijven. Goed bedoeld, maar
vaak heeft dit precies het tegenovergestelde
resultaat. De dieren raken in
paniek, vliegen weg, en de eend waar
het om gaat vliegt zo goed en zo
kwaad als dat kan met zo’n ingepakte
kop, achter ze aan. Vervolgens werden
wij te hulp geroepen. Maar ja, een gezonde
eend laat zich echt niet zo gemakkelijk
pakken, dus ook wij hadden
geen succes. Wat nu. Rienkje belde
uiteindelijk de Brandweer. Die kwamen
met een complete reddingsboot. Met
veel geduld en goede schepnettechniek
lukte het uiteindelijk het dier te
vangen. De eend werd bevrijd, het
plastic verwijderd en het leed was geleden.
JULIA
Nog een eendenverhaal. Rienkje kreeg
regelmatig bezoek van eend Julia, die
op het randje van het balkon om lekkere
hapjes kwam vragen, net zoals
Pieter de Reiger dat overigens ook nog
steeds doet. Op een gegeven moment
werd een wild begroeid plantsoentje
tussen stoep en sloot gemaaid. Niets
aan de hand, ware het niet dat eend
Julia daar zat te broeden. Rienkje
maakte van takken een soort wigwam
en plaatste die over het nest, zodat
het goed gecamoufleerd was. De eend
broedde wonderwel gewoon door.
Helaas, op het glad geschoren plantsoen
ontstond ook een prima parkeerplaats.
Gelukkig was de door Rienkje
ingeschakelde gemeenteambtenaar
bereid hier letterlijk paal en perk aan
te stellen door het plaatsen van betonnen
paaltjes. Rienkje hield de
moeder in spé nauwlettend in de
gaten en voorzag haar van de nodige
bijvoeding. En ja hoor, op een ochtend
was het zo ver, daar liep moeder
Julia met in haar vaarwater een aantal
kuikens. Het nest werd opgeruimd, de
paaltjes weer verwijderd en Rienkje
stuurde namens Moeder Eend een bedankkaartje
aan de diervriendelijke
ambtenaren.
POEZEN IN NOOD
Op de Binckhorst liepen nogal wat
zwerfkatten rond, die regelmatig voor
gezinsuitbreiding zorgden. Ook deze
diertjes hield Rienkje met Argusogen
in de gaten, gaf ze te eten en verzorgde
de ontstoken oogjes van de
kittens. Met behulp van Zwerfkat is
een groot aantal van deze katten inmiddels
gesteriliseerd en gecastreerd.
Alleen op die manier kan het aantal
zwerfkatten teruggebracht worden.
Een andere keer stuitte Rienkje, toen
ze ’s ochtends heel vroeg naar haar
werk ging, op een kat die al de hele
nacht hoog in een boom zat en er
kennelijk niet meer uit durfde. Zijn
eigenaresse had geroepen en gefloten
en alle andere trucjes die ze wist toegepast,
en wist ook niet meer wat ze
ermee aanmoest. De dames besloten
de brandweer te bellen. Zo gezegd zo
gedaan. De brandweermensen kwamen
aangesneld, met ladderwagen en al,
en de kat stond in no-time weer met
vier pootjes op de grond.
Ook in haar eigen buurt neemt ze vele
katten onder haar hoede. Is er één op
drift: zij zoekt net zo zolang tot

ze het dier heeft opgespoord. Voor de
halfvolwassen kittens, die de eigenaar
van een niet-gesteriliseerde poes regelmatig
maar gemakshalve in de gemeenschappelijke
tuin dumpt, zoekt
ze pleegouders. Ook op het moment
van ons gesprek loopt er weer zo’n
halfwasje rond, dat iedere dag onder
Rienkje’s balkon een maaltje krijgt.
Pogingen om de eigenaar te bewegen
de inmiddels 15-jarige poes te laten
steriliseren, hebben tot nu toe geen
succes gehad.
JACOB EN ZIJN LIEF
Op een zwoele zomeravond werd
Rienkje wakker van gesnuif, geknor en
geritsel onder haar balkon. Ze wist
eerst niet wat het was. Het bleek een
egel, die ze Jacob noemde, en die uit
volle borst zijn beminde het hof
maakte. Het gelukkige paartje vestigde
zich onder haar balkon, waar ze
ook ieder jaar terugkomen, misschien
wel op zoek naar de appelschilletjes
en kaasbrokjes die ze krijgen.
Daarnaast probeert ze de in de tuin
spelende buurtkinderen respect bij te
brengen voor de natuur in het algemeen,
en dit soort diertjes in het bijzonder.
BEHOUD VAN BOMEN
In De Naald in het Rijswijkse Bos
sneuvelden tijdens de oorlog vrijwel
alle bomen. Mensen hadden nu eenmaal
brandhout nodig. Na de oorlog
spaarden de inwoners van Rijswijk
voor nieuwe beplanting, bomen die
door hun kinderen als symbool van de
herwonnen vrijheid werden geplant.
Bomen, die naast hun fraaie uiterlijk,
ook onderdak bieden aan vele
(trek)vogels en andere dieren. Een
paar jaar geleden wilde men maar
liefst 32 bomen kappen, om het monument
De Naald beter zichtbaar te
maken voor het passerende autoverkeer.
Rienkje klom eerst in de pen, en
toen dat niet het gewenste resultaat
had, ging ze naar de Burgemeester.
Vele hoorzittingen en bezwaarschriften
later kreeg ze haar zin, de bomen
bleven gespaard en alle kraaien, duiven
en reigers behouden hun
rustplaatsen.
DIEREN ALS VERTIER
Nog een verhaal. Elk jaar tracteert een
grote organisatie haar personeel op
een enorm bedrijfsfeest. Toen Rienkje
vorig jaar de feestruimte binnenkwam
zag ze dat dit feest opgesierd werd
door vele levende dieren. Niet alleen
kleine, zoals geitjes, maar ook grotere,
zoals kamelen en bizons. Afgezien
van het feit dat het voor dieren geen
pretje is zo’n avond in een klein hokje
tussen vele feestvierders door te brengen,
kan een nonchalant weggegooide
sigarettenpeuk met al dat stro natuurlijk
tot een regelrechte ramp voor
mens èn dier leiden. Rienkje nam contact
op met de directeur van het bedrijf
en vertelde hem haar bezorgdheid.
Een sympathiek en verblijdend
bericht was het resultaat: ”...Bij evaluatie
van het feest heeft de
Commissie derhalve besloten dat er
geen levende dieren meer aanwezig
zullen zijn op het bedrijfsfeest...”
TIP
Rienkje’s tip voor mensen die ook
graag hulp willen bieden als dat nodig
is: zijzelf heeft veel plezier gehad van
de opleiding EHBO voor Dieren. Een
korte, heel nuttige cursus en gezellig
bovendien.
OGEN OPEN!
En zo kan Rienkje nog wel even doorvertellen.
Maar wat eigenlijk is het
meest belangrijke dat ze wil zeggen
dit. Als je daar open voor staat, kan
iedereen in zijn of haar eigen omgeving
dingen signaleren: dieren in een
benarde situatie, een stukje natuur
dat bedreigd wordt, kinderen die een
wijze les nodig hebben. Als je je ogen
maar goed openhoudt! ■
9 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

PLEEGMAND
JETJE is een witcyperse poes van ongeveer
twee jaar.
Jetje kwam na een ongeval bij ons
binnen met een gebroken onderkaak.
Die is inmiddels geheel genezen, maar
ze mist nu drie hoektanden.
Het is een lieve poes, al heeft zij liever
niet teveel drukte om zich heen.
Ook andere katten vindt ze wat eng.
Het was duidelijk een binnenkat want
buiten vindt ze maar niets alhoewel
dat ook een kwestie van wennen kan
zijn.
NIENJA is een schilpad (zwart-roodwit)
dame van ongeveer acht jaar. Ze
is uiteraard gesteriliseerd.
Toen ze onze hulp zocht had ze aan
haar achterkant een lelijk ontstoken
abces. Dat is nu natuurlijk weer helemaal
genezen.
Het is een wat schuchtere poes die
toch veel aandacht wil, maar wel op
een rustige manier.
Liefst heeft ze een rustig tehuis zonder
andere katten, honden en kleine
kinderen. Een tuin is niet noodzakelijk
Nienja
PIETER mag gerust een forse, stevige
kater genoemd worden. Hij is roodwit,
ongeveer acht jaar en gecastreerd. Het
is een man met karakter.
Hij is drie jaar geleden geplaatst en
nu teruggekomen omdat hij niet met
de andere kat en fret overweg kon.
Ook van honden moet hij niets hebben.
Een tehuis met kleine kinderen is niet
aan te bevelen omdat hij duidelijk
laat blijken als hij het ergens niet mee
eens is. Verder is het een grote vrijkous
en staat nu op dieet omdat hij
wat te fors is.
Naar buiten kunnen is een must.
Jetje
FEE, een wildkleurig fretmeisje van
ongeveer zeven maanden, is een lekker
speels ding.
Ze is nog niet gesteriliseerd (nog te
jong) en wil graag een tehuis met een
grote kooi waar ze ook (vaak) los in
de kamer mag lopen, liefst met een
speelkameraadje.
Ze gaat bij ons netjes op de bak.
RONAN is een wat oudere gecastreerde
heer van een jaar of tien.
Hij kwam bij ons binnen met een
wond op zijn kop, maar is nu weer helemaal
de oude.
Hij is leuk en lief en stelt verder niet
zoveel eisen. Alhoewel, naar buiten
gaan vindt hij wel erg fijn.
CO-NIJN is een hangoor die zoals zo
vele gewoon gedumpt is. Hij zit met
een behoorlijk aantal soortgenoten te
wachten op een nieuw tehuis.
Co-Nijn
Fee
Pieter
RATJES, CAVIA’S, HAMSTERS,
en noem maar op: hetzelfde verhaal
als hiernaast. Ze kijken allemaal uit
naar een nieuwe baas..
Ronan
11 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

MADURODAM IN DEN HAAG
Jolanda Hilkhuysen
U kon het al eerder lezen in ons
blad, Den Haag is een plaats waar
op het gebied van paarden veel gebeurt.
Dit keer maakt u kennis met
een heel sympathiek iets, de
Madurodam Manege, waar gehandicapte
kinderen kunnen genieten van
de omgang met paard en pony.
HET VERHAAL
De Stichting Paardrijden voor Gehandicapten
is niet van vandaag of gisteren,
eigenlijk veel meer van eergisteren.
De Stichting bestaat al sinds
1965. Secretaris mevrouw De Mol van
Otterloo, al vanaf het prille begin bij
de Stichting betrokken, vertelt er het
fijne over. Zijzelf was vóór 1965 als
fysiotherapeute in Engeland werkzaam,
waar zij in aanraking kwam met paardrijden
voor gehandicapten. Eenmaal
terug in Nederland en nog steeds werkzaam
in de gehandicaptenzorg, was zij
dan ook gemakkelijk enthousiast te
krijgen voor het idee ook hier iets dergelijks
op poten te zetten. Het begin
was bescheiden. Er was geen eigen accommodatie,
geen ruimte, geen pony’s,
maar wel veel gedrevenheid, ideeën
en doorzettingsvermogen. Het begon
allemaal met twee groepjes van zes
leerlingen op de Haagse Manege Berestein,
die een paar pony’s in gebruik
gaf. Ook de Koninklijke Stallen stonden
heel positief tegenover het idee
‘paardrijden voor gehandicapten’ en
boden hulp waar dat maar nodig was.
Het enthousiasme groeide, net zoals
het aantal aanmeldingen. Daarmee
nam ook de behoefte aan een eigen
locatie toe. Redder in de nood was de
Stichting Miniatuurstad Madurodam,
die in 1967 de manege schonk; de gemeente
gaf vervolgens toestemming
tot de bouw hiervan op een terrein in
de Bosjes van Pex. Een terrein dat
heel geschikt was, niet alleen door de
prachtige ligging en de mogelijkheden
volop gebruik te maken van de omliggende
bosjes en het duingebied aan
de overkant, maar ook omdat er al een
kleinschalige manege op een gedeelte
van het terrein gevestigd was, en dus
tevens een aantal faciliteiten, zoals
een buitenmanege, waarvan ook de
Stichting gebruik kon maken. De eerste
eigen pony’s graasden op een
stukje land in de nabijgelegen duinen
en werden speciaal voor de lessen
naar de manege gehaald.
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 12
DE VOORZIENINGEN
Nu, 37 jaar na de oprichting, kan de
Stichting trots zijn op haar
Madurodam Manege. Een mooie binnenbak,
lekkere ruime en lichte boxen
voor de paarden en pony’s, en veel
speciale voorzieningen die het werken
met gehandicapten vraagt. Zo is er
een speciale brug waar de kinderen
met hun rolstoel oprijden, zodat ze
vanuit die positie gemakkelijker op
hun pony kunnen komen. Een knap
staaltje van techniek is een elektronische
katrol, die de kinderen in een
soort hangmat boven de rug van het
paard brengt en vervolgens voorzichtig
laat zakken zodat de ruitertje heel
zachtjes en beheerst op de speciale
zadeldekjes op de rug van ‘hun’ paard
landen. Het ziet er allemaal indrukwekkend
uit.
DE RUITERS
De ruiters en amazones van de
Madurodam Manege bestaan voornamelijk
uit enkelvoudig en dubbelvoudig
gehandicapte kinderen en in mindere
mate uit verstandelijk gehandicapten.
Waarom minder mensen uit
deze laatste groep, vraag ik mevrouw
De Mol van Otterloo. ”Omdat die toch
dikwijls meer andere dingen kunnen
doen”, vertelt zij. ”Zij zijn fysiek vaak
veel minder beperkt, zodat ze ook andere
sporten kunnen beoefenen, ballen,
rennen en noem maar op. Maar de
lichamelijk gehandicapten, de spastische
mensen, kunnen op dat gebied
zo weinig. Juist op het gebied van
lichaamsbeweging hebben ze vaak
niet of nauwelijks mogelijkheden.
Nou, dié kinderen willen wij graag een
stukje vrijheid geven, als het niet met
hun eigen benen kan, dan via de vier
benen van hun rijdier.”
Zo’n 250 gehandicapte mensen -voornamelijk
kinderen- rijden op dit moment
bij de manege. Er is nog steeds
een wachtlijst, hoewel die gelukkig
niet al te lang is. De manege werkt
nauw samen met revalidatiecentra en
de tyltyl- en mytylscholen, maar ook
privé ouders kunnen hun kinderen
aanmelden voor de lessen. Voordat
een kind wordt aangenomen, vindt er
altijd een intake gesprek plaats, waarin
niet alleen de fysieke conditie van
de potentiële ruiter maar ook de behandelwijze
worden doorgesproken.
Hoewel er dus voornamelijk kinderen
bij Madurodam rijden, zijn er ook ruiters
die er al jaren en jaren komen, en
die inmiddels dus ook volwassen zijn.
Dat heeft consequenties voor de rijdieren,
een (jong)volwassene vraagt
natuurlijk een groter en sterker dier
dan een kind. Maar op de paarden
komen we zo terug. Er wordt in kleine
groepjes gereden, maximaal zes. Dat
kan niet anders, want de kinderen
hebben voortdurende zorg en
aandacht nodig. Dat houdt in dat er
naast de instructrice, per combinatie
iemand meeloopt. Minimaal één maar
vaak twee personen bieden assistentie
bij angst, onzekerheid of dreigende
valpartijen. Deze ‘meelopers’, om ze
zo maar even oneerbiedig te noemen,
bestaan grotendeels uit vrijwilligers.
Mensen met een warm hart voor kinderen
èn dieren.
DE INSTRUCTRICES
De vier instructrices die op dit
moment op de manege werken, hebben
hun handen meer dan vol. Wat
maakt je een goede instructrice op
een dergelijk bedrijf? In de eerste
plaats moet je een paardenmens zijn.
Tijdens de lessen lopen de paarden
altijd in de maat, ze mogen niet dollen,
ze mogen niet rennen en ze
mogen geen gekke bokkensprongen
maken. Eigenlijk is dit natuurlijk niet
helemaal de aard van het beestje, dus
de instructeurs compenseren dit door
de dieren geregeld zelf te berijden en
lekker mee naar buiten te nemen. Dan
moet de instructeur een speciale opleiding
hebben gevolgd, georganiseerd
door de Federatie Paardrijden
voor Gehandicapten, een overkoepelend
orgaan waar zo’n 65 stichtingen
bij aangesloten zijn. Deze opleiding,
die in Arnhem gegeven wordt, duurt
een jaar. Ook medische kennis op het
gebied van orthopedagogie is vereist

terwijl je, als je dit werk goed wilt
doen, ook een behoorlijke dosis psychologisch
inzicht moet hebben. Tel
daarbij op les in lesgeven èn verschillende
stages, en dan heb je eigenlijk
het complete eisenpakket voor de instructeurs
van Madurodam.
DE VIERVOETERS
Ook aan de rijdieren wordt een aantal
eisen gesteld. In de eerste plaats
moeten ze natuurlijk goedaardig zijn,
en rustig en betrouwbaar. Verder moeten
ze sterk zijn, comfortabele gangen
hebben en ook nog eens in een goede
leeftijdsklasse vallen. Logisch dat de
keus dan al snel valt op Haflingers en
Fjorden. Voor de grotere en zwaardere
kinderen, en voor de volwassenen is
behoefte aan een rijdier dat nèt een
slag groter is. Er is gekozen voor de
prachtige, gevlekte Tinker paarden,
die met hun zachte karakter heel geschikt
zijn voor dit werk. Soms krijgt
de manege een paard cadeau, maar
vaak worden ze gewoon gekocht, tegenwoordig
zelfs via internet. De dieren
worden medisch gekeurd en
komen vervolgens een tijdje op proef.
De manege beschikt op dit moment
over dertien rijdieren, tien pony’s en
drie paarden. Ze worden dagelijks voor
drie lessen ingezet, een les duurt drie
kwartier. Iedere ochtend, voordat ze
aan het werk gaan, worden ze losgelaten,
zodat ze de benen kunnen strekken
en lekker kunnen rollen.
DE LESSEN
Wat je eigenlijk ziet gebeuren tijdens
de lessen is dat de kinderen een stuk
van hun fysieke beperking overwinnen.
Want tussen bewegen vanuit een
rolstoel en bewegen met behulp van
vier paardenbenen is natuurlijk een
groot verschil. De ruiters onder ons
weten uit ervaring dat paardrijden iets
heel bijzonders is. Het geeft je een
speciaal gevoel van vrijheid en een
band met het dier waarop je rijdt. Zo
ook hier. De kinderen leren spelenderwijs
zich te ontspannen, vertrouwd te
raken met ‘hun’ paard. Logisch dat
het heel goed is voor het gevoel voor
evenwicht, zo’n bewegende paardenrug.
Tijdens de lessen worden spelletjes
en oefeningen gedaan, niet alleen
met dobbelstenen en ballen, maar ook
‘ik zie ik zie wat jij niet ziet’ is geliefd,
vooral als er wat angstige kinderen
aan de les meedoen. Vaak gaat een
groepje naar buiten, wandelen door
de mooie laantjes van de Bosjes van
Pex. Dan gaat er altijd iemand met
een schep mee en wordt iedere paardenkeutel
keurig opgeruimd.
DE LUIE WEKEN
Eens per jaar is het feest. Dan gaan
alle rijdieren maar liefst vijf weken
met vakantie. De mensen van de
Koninklijke Stallen en de Bereden
Politie spelen voor chauffeur en brengen
de paarden naar Gorssel, waar ze
vier weken de wei in gaan en volop
kunnen luieren. Maar eerst is er ponykamp.
Acht kinderen worden daarvoor
uitgekozen. Ze kunnen een weeklang
genieten van een geweldige vakantie
in de prachtige natuur, samen met
hun vertrouwde instructrices en andere
medewerkers en natuurlijk met hun
eigen geliefde pony’s.
Nog veel meer zou ik kunnen schrijven.
Over de persoonlijke sympathie
van Koningin Beatrix en Prins Claus,
die niet alleen de Manege officieel
openden, maar ook te gast waren tijdens
het 25-jarig bestaan. En over de
feesten die voor de lustra georganiseerd
werden, complete sprookjes te
paard werden er dan opgevoerd.
Over de gedrevenheid van de instructrices
en over de vele vrije uren die de
vrijwilligers, geduldig stappend naast
de pony’s, in de manege doorbrengen.
En niet in de laatste plaats over mevrouw
De Mol van Otterloo, die weliswaar
officieel secretaris is, maar daarnaast
iedere ochtend voor dag en
dauw op Madurodam aanwezig is om
de stallen uit te mesten en te zorgen
dat alles draait zoals het hoort.
Het is een mooi en respect afdwingend
gebeuren, bescheiden verscholen in
de Bosjes van Pex. ■
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
UW EIGEN
DIERENAMBULANCE
DEN HAAG MUISMAT
VOOR SLECHTS
85,-
Stuur een kaartje naar naar:
St. Dierenambulance Den Haag
Antwoordnummer 82010
2508 VC Den Haag
met daarop uw naam, adres en
woonplaats en tevens de zin:
”Ik machtig hierbij de St.
Dierenambulance Den Haag e.o. om
éénmalig € 5,00 van de onderstaande
rekening af te schrijven.”
en vermeld dan uw bank- of girorekeningnummer.
13 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

Dit scharrelvarken scharrelde wat
rond aan de Middelweg in Leidschendam.
Buurtbewoners dreven het ongeveer
zes maanden oude dier in een
schuur. Daar haalden wij hem op en
stalden hem in één van onze stallen.
Een eigenaar heeft zich uiteraard niet
gemeld.
Een kameleon zat lekker in het
zonnetje voor een garage in de Kramsvogellaan.
Omdat zo’n dier hier toch
niet vrij hoort rond te lopen haalden
wij hem op. Daar een eigenaar zich de
daarop volgende dagen niet meldde, is
het diertje overgebracht naar de reptielenzoo
Serpo in Delft.
Het paard Harvey raakte in de sloot
en kon daar op eigen kracht niet meer
uitkomen. Kennelijk was hij al enige
tijd aan het knokken, want toen de te
hulp geschoten brandweer, politie en
dierenambulance ter plaatse kwamen
was het arme dier geheel uitgeput. Een
gemeenschappelijke inspanning bracht
het dier weer op de kant. Na een grondige
controle van een dierenarts kon
Harvey uitrusten in z’n eigen stal.
GESCHOTEN
Op de Cromvlietkade in Rijswijk
werd een boodschappentas gevonden.
Daarin bevond zich een kooi met negen
Onder het kinderdagverblijf Veerle
aan de Walenburg huizen al jaren
enige zwerfkatten. Dit bracht voor de
daar verblijvende kinderen en leiding
overlast.
Er werd dus besloten om de ‘kattengaten’
te dichten. De dan onder de vloer
verblijvende katten zouden dan van
honger en dorst omkomen en dat was
niet de bedoeling. Wij brachten uitkomst
door in de ‘kattengaten’ vangkooien
in te graven en vervolgens de
katten in de kruipruimte al tijgerend
de kooien in te jagen.
Dat was schrikken! In de Linnaeusstraat
stopte een blauwe auto. Toen
deze weer weg reed stond er een
blauwwit gestreepte boodschappentas
op de stoep. Een bewoner die dacht
dat iemand zijn boodschappen had
vergeten, maakte de tas open en trof
een dode hond aan. De politie schakelde
ons in. In de tas lag een American
Staffordshire reu van een jaar of
zes. Het arme dier was dusdanig
vermagerd, dat hij vrijwel zeker van
honger is gestorven.
ratten. De dieren zijn bij ons opgenomen.
Een eigenaar heeft zich natuurlijk
niet gemeld.
15 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

EN NOG MEER GEKNIPT..!
HC 01-05-2001
Vrouw dood na
poging hond te redden
Groningen - Een 41-jarige
vrouw uit Groningen is gisteren
overleden doordat zij van de
dakgoot van haar woning viel in
een poging haar hondje te redden.
De hond was uit het raam
geglipt en in de dakgoot beland.
Toen de vrouw het beest achterna
ging, viel ze zeven meter
omlaag en kwam met haar
hoofd op het trottoir terecht. Ze
was op slag dood. De hond, die
ook van het dak viel, overleefde
het ongeluk. Hij werd met een
gebroken poot meegenomen
door de dierenambulance.
HC 10-07-2001
ZOU HET EINDELIJK ZOVER ZIJN?
Al meer dan twee jaar zijn we met de
gemeente in gesprek over een uitbreiding
van ons pand in park Oosterbeek,
een pand dat inmiddels veel te klein
is. We zijn er gewoonweg uitgegroeid.
Deze uitbreiding is hoogst noodzakelijk,
ons ruimtegebrek komt vooral
omdat de soorten huisdieren, die we
opnemen, nogal aan het veranderen
zijn.
Eigenlijk waren het altijd vooral honden
en katten die bij ons verbleven,
maar de laatste jaren is dat niet meer
het geval. Naast de honden en katten
krijgen we steeds meer fretten, konijnen,
tropische vogels, kortom dieren
HC 27-06-2001
Man smijt hondje door café en slaat agent
Den Haag - Een 39-jarige
Hagenaar is gisteravond aangehouden
in een café aan de Koningin
Emmakade, nadat hij tot
tweemaal toe zijn hondje door
de zaak had gegooid en een
agent had geslagen. De 39-jarige
man vond dat het beestje te
veel aandacht kreeg van de andere
cafébezoekers en smeet het
diertje daarop als een bal dwars
door de zaal. Toen de bezoekers
van velerlei pluimage. En u begrijpt,
de bij ons bestaande opvang voor dit
soort dieren is inmiddels bij lange na
niet meer toereikend, we moeten dan
ook allerlei noodmaatregelen treffen
om deze dieren te kunnen blijven opvangen.
Vandaar dus onze wens, -en zo langzamerhand
pure noodzaak- voor uitbreiding
van de dierenverblijven met ongeveer
80 m 2. Gelukkig is de gemeente
nu bereid om mee te werken en de
vereiste vergunningen te verlenen.
Het ontwerp van de nieuwe vleugel is,
net zoals het ontwerp van het hoofdgebouw,
gemaakt door Ir. J. Props van
Architectenbureau Vedder & Partners
verontwaardigd reageerden gooide
hij het beestje nogmaals door
de zaak. Er ontstond een handgemeen
en de politie werd gebeld.
Eén van de agenten, die
even later de kroeg binnenliep,
kreeg onmiddellijk een vuistslag
van de verdachte. Die werd
daarop gearresteerd en meegenomen
naar het bureau. Het
hondje werd opgehaald door de
Dierenambulance Den Haag.
HC 06-08-2001
Baasjes zonnen op strand, hond zit in hete auto
Den Haag- Politiemensen hebben
zaterdag een hond uit een
bloedhete auto bevrijd. Ze
sloegen het ruitje in van de auto
De bever komt terug in Limburg
Maastricht - Limburg krijgt
mogelijk nog dit najaar een flinke
populatie bevers terug. De
provincie gaat samen met
enkele organisaties tien beverparen
uitzetten in beken en
Maasplassen in Noord- en
Midden- Limburg. De nakomelingen
kunnen contact leggen
met de acht mannetjesbevers,
die er in Limburg nog zijn. Op
die manier hoopt de provincie
een nieuwe toekomst voor de
bever te creëren.
die op de Haringkade stond.
De eigenaren van de hond
waren naar het strand gegaan.
Omwonenden die de hond in de
volle zon achter de autoruit hadden
gezien, belden de politie.
De auto en de hond zijn naar het
politiebureau gebracht. De eigenaren
die zich daar later
meldden, hebben een boete van
240 gulden moeten betalen
wegens dierkwelling. Daarna
mochten ze hun hond weer
meenemen.
en we
hebben er dan ook
alle vertrouwen in dat
het nieuw te bouwen
HC 21-08-2001
‘Aantal huisvarkens
loopt uit de hand’
Groningen – Het aantal huisvarkens in
Nederland loopt de spuigaten uit. De
Dierenbescherming en het varkensopvangcentrum
Swieneparredies in het
Groningse Nieuw-Scheemda schatten
het aantal varkens dat thuis wordt
gehouden op tienduizend. ’t Swieneparredies,
het enige varkensasiel in
Nederland, kan het aanbod van verwaarloosde
dieren niet meer aan en ziet
zich genoodzaakt nieuwe gasten te laten
inslapen. Maandelijks worden er meer
dan vijftig biggetjes voor onderdak aangeboden,
zei eigenaresse V. Sanders
gisteren.
Volgens M. Wermer van de Dierenbescherming
neemt het aantal huisvarkens
sinds de film ‘Babe’ toe. In de Hollywoodproductie
uit 1995 speelt een varkentje
de hoofdrol. “Op bruiloften krijgt
het bruidspaar vaak als ludiek cadeau
een varkentje. Dat is in eerste instantie
leuk, maar zodra het dier de hondenmand
ontgroeit, willen mensen er zo
snel mogelijk weer vanaf”. De organisaties
pleiten daarom voor een strengere
naleving van de wettelijke richtlijnen
en een absoluut fokverbod op huisvarkens.
De wet staat het houden van maximaal
vier huisvarkens toe, het vervoeren
van recreatiebiggen is echter verboden.
Sanders wil de manier waarop met huisvarkens
wordt omgesprongen nu bij de
politiek aanhangig maken.
gedeelte ons net zo goed zal bevallen
als ons huidige onderkomen. We
hopen dat de bouwwerkzaamheden
vóór de viering van ons dertigjarig
bestaan klaar zullen zijn. ■
17 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

VAN DE VOORZITTER
Hans Tiethoff
Het komend jaar wordt weer een jubeljaar,
om het op zijn Belgisch te
zeggen. In februari 2002 is het 30
jaar geleden dat onze ambulance- en
Heeft u óók een hart voor dieren en wilt u adverteren
in de gehele regio, tegen een gunstig tarief?
Bel Eric Louwrier, (070) 328 28 28, voor de mogelijkheden.
DIENSTROOSTER WEEKENDS EN FEESTDAGEN
VAN DE AANEENGESLOTEN DIERENARTSEN KRING DIERENARTSEN DEN HAAG E.O.
PERIODE: 22-12-2001 t/m 16-06-2002
diensten: vr. 20.00 uur tot zat. 24.00 uur
zo. 00.00 uur tot ma. 08.00 uur
Voor informatie over de weekend en nachtdiensten kunt
ook altijd
terecht bij de
DOKTERSTELEFOON: 311 03 07
Mutaties worden bijgehouden op:
www.dierenartsenkring-denhaag.nl
22-12-2001 v. Noortwijk/v.d. Vijver
23-12-2001 v. Noortwijk/Frantzen
25-12-2001 (kerst) Hendriks/Wiersma
26-12-2001 (kerst) Makker/de Vrij
29-12-2001 Kramer/Waenink
30-12-2001 Leezer/de Maesschalck
01-01-2002 (nwjaar) Frencken/van Toor
05-01-2002 van Goor/Roest
06-01-2002 v.d. Vijver/Thijsse
12-01-2002 Oomen/Kempeneers
13-01-2002 de Rooy/Kempeneers
hospitaaldienst is gestart. In de tweede
helft van het jaar, we denken aan
begin oktober, zullen we met enige
festiviteiten daar aandacht aan besteden.
De feestcommissie is al aan het
werk. U zult daarover tijdig worden
geïnformeerd. Houdt u zaterdag 5 oktober
2002 vrij!
Dit jaar zijn er weer enige wijzigingen
geweest in de personele bezetting.
Jeroen ten Hoorn heeft, nadat hij anderhalf
jaar de dagelijkse leiding heeft
gehad, weer voor zijn oude vak gekozen.
Na een dienstverband van bijna
acht jaar bij de DA is hij weer maquettes
gaan bouwen bij het bedrijf dat hij
voor ons heeft verlaten. Wij wensen
hem in zijn nieuwe (maar dus eigenlijk
ook oude betrekking) alle succes.
Directeur Eric Louwrier, het middenkader
en het bestuur hebben in samen-
spraak gezocht naar een opvulling van
de door het vertrek van Jeroen ontstane
lacune. Daarbij waren twee keuzes
mogelijk. Zoeken we binnen de organisatie
of extern. Extern vonden we
als mogelijk nadeel hebben dat er
geen of onvoldoende bekendheid zou
zijn met de dagelijkse en bijzondere
werkzaamheden van de DA.
Gekwalificeerde mensen zijn er niet
voor het opscheppen. Intern zou dat
tot nadeel hebben dat de al krappe
bezetting nog krapper werd. Als voordeel
zagen we dat er aan de basis
nieuw bloed in zou kunnen komen en
dat de organisatie voor haar personeelsleden
doorgroeimogelijkheden
biedt. Na intensief overleg met alle
betrokkenen is gekozen voor vervulling
van de vacature uit de eigen gelederen.
Pieter Smit is benoemd tot
hoofd middenkader en Edwin de Pierre
tot zijn vervanger. Pieter en Edwin
19-01-2002 Tops/Vanderbergh
20-01-2002 v.d. Putte/Makker
26-01-2002 Schouten/Balhuizen
27-01-2002 Schouten/Balhuizen
02-02-2002 de Maesschalck/v.d Lubbe
03-02-2002 Frencken/v.d. Lubbe
09-02-2002 Kramer/Frantzen
10-02-2002 Roest/Breuk
16-02-2002 Wiersma/van Toor
17-02-2002 Knaake/van Goor
23-02-2002 van Look/Waenink
24-02-2002 van Look/Waenink
02-03-2002 de Rooy/de Vrij
03-03-2002 Tops/Knaake
09-03-2002 Makker/Schouten
10-03-2002 v.d. Putte/Schouten
16-03-2002 Boersma/Roest
17-03-2002 Boersma/v.d. Vijver
23-03-2002 Balhuizen/Knaake
24-03-2002 Balhuizen/Wiersma
30-03-2002 Schouten/Leezer
31-03-2002 (pasen) Breuk/de Vrij
01-04-2002 (pasen) Roest/Frantzen
06-04-2002 Vanderbergh/van Toor
zijn al gedurende langere tijd bij de
DA werkzaam en dus in het vak 'gepokt
en gemazeld'. Pieter heeft daarnaast
begin dit jaar zijn MO opleiding
biologie afgerond (hij heeft dus enige
ervaring voor de klas). Beiden hebben
de afgelopen maanden getoond dat zij
uitstekend op hun taak berekend zijn
en de sfeer op het werk is voortreffelijk.
Onze mascotte Goofy is niet meer. Na
een verblijf van 27 jaar bij ons is hij
in augustus van dit jaar gestorven.
Dat hij het bij ons goed heeft gehad
mag wel blijken uit het feit dat hij de
respectabele leeftijd van ruim veertig
jaar heeft bereikt. Inmiddels hebben
we een opvolger, Godfried. Elders in
het blad leest u er alles over. Wij
hopen dat hij zich lang bij ons thuis
zal voelen.
■
07-04-2002 Kramer/Oomen
13-04-2002 Kempeneers/de Rooy
14-04-2002 Kempeneers/Knaake
20-04-2002 Thijsse/Frencken
21-04-2002 Breuk/v.d. Putte
27-04-2002 v. Noortwijk/Boersma
28-04-2002 v. Noortwijk/Boersma
30-04-2002 (kon.dag) van Toor/Tops
04-05-2002 v.d. Lubbe/de Maesschalck
05-05-2002 v.d. Lubbe/Oomen
09-05-2002 (hmlvrt.) v.d. Vijver/Hedriks
11-05-2002 Leezer/Breuk
12-05-2002 Thijsse/Kramer
18-05-2002 Waenink/van Goor
19-05-2002 (pinkst.) Waenink/de Rooy
20-05-2002 (pinkst.) Vandenbergh/Tops
25-05-2002 Wiersma/Hendriks
26-05-2002 Leezer/van Goor
01-06-2002 v.d. Putte/Makker
02–06-2002 Vandenbergh/Thijsse
08-06-2002 Oomen/van Look
09-06-2002 Hendriks/van Look
15-06-2002 Frantzen/Frencken
16-06-2002 De Vrij/de Maesschalck
19 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS IK WIL DONATEUR WORDEN VAN UW STICHTING.
STUUR MIJ (GEHEEL VRIJBLIJVEND) EEN ACCEPTGIRO.
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. (070) 328 28 28
Amivedi kat: (070) 449 04 09
hond: (070) 352 37 65
Ver. Kattenzorg (070) 345 79 85
Vogelasiel de Wulp (070) 323 15 68
St. Egelopvang Den Haag e.o. (070) 354 21 88
Haagsdierencentrum (070) 366 18 06
Streekdierenasiel Rijswijk (070) 390 21 92
Ver. Nat. Dierenzorg (Wassenaar) (070) 517 98 52
Dierenbescherming afd. Den Haag (070) 392 42 89
Dierenbescherming afd. Rijswijk (0174) 63 08 63
Haaglanden Huisdieren Crematorium (070) 382 55 00
St. Huisdieren Crematorium Nederland (071) 580 33 87
Melding Zwerfkatten van 09.00 tot 17.00 uur (070) 363 37 44
DIERENARTSEN IN DEN HAAG (070)
3908908 Drs. A.D. Balhuizen v. Musschenbroekstraat 171
3214111 Drs. J. Bakkenes Leyweg 535
3524221 Drs. A. Boersma, Statenlaan 19
3633374 Drs. B. Breuk, Ieplaan 81
3946822 Drs. S. Frantzen, Erasmusplein 150
3659541 Drs. A.E.T. v. Goor, Vondelstraat 256
3680729 Drs. Th.J. Hendriks, Ln. v. Meerdervoort 642
3477780 Drs. P.A. Kempeneers, Denenburg 47
3555531 Drs. F.A.C. Knaake, Namensestraat 13
3524221 Drs. W.J.M. v. Look, Statenlaan 19
3456113 Drs. J.C. v. d. Lubbe, Terletstraat 11
3659541 Drs. A.C. Maaskant Vondelstraat 256
3555531 Drs. I.M. de Maesschalck Namensestraat 13
3667763 Drs. A.E. Makker, Coevordenstraat 454
3558370 Drs. M. Meijer, Cornelis Jolstraat 85
3477780 Drs. H.M. v. Noortwijk, Denenburg 47
3248651 Drs. B. Oomen van Alkemadelaan 20
3660701 Drs. I. Palgi, Het Zicht 61-63
3655666 Drs. A.S.E. de Rooy, Groot Hertoginnelaan 229
3458327 Drs. G.J. Schouten, Ln. v. Meerdervoort 275-a
3460040 Drs. J.M. Thijsse, Surinamestraat 52
3255907 Drs. A J. v. Toor, Thorbeckelaan 358
3462207 Drs. R.M. Tops Javastraat 221
3835205 Drs. A.G.G.D. Vandenbergh Theresiastraat 430
3908908 Drs. P.M.M. Waenink, v. Musschenbroekstraat 171
3248651 Drs. E. Wiersma van Alkemadelaan 20
4480288 Drs. J. Woudstra, Loosduinseweg 1065
3602424 Diergeneesk. spec. centr. Regentesselaan 190
DIERENARTSEN IN RIJSWIJK (070)
3933851 Drs. R. Leezer, K. Doormanlaan 301
3900800 Drs. J.W. v.d. Vijver, Oranjelaan 72
DIERENARTSEN IN VOORBURG 070
3870893 Drs. J.C. Roest, Parkweg 211
3833457 Drs. J.C. de Vrij, v. Montfoortstraat 15
3862210 Drs. J.W. v.d. Vijver, Parkweg 247
DIERENARTSEN IN LEIDSCHENDAM (070)
3275450 Drs. C.E. Birnie, Kon. Wilhelminalaan 27
3271110 Drs. J. Frencken, Jul. Rontgenlaan 14
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 20
Mw./Dhr./Mej.: ....................................................................................
Naam: ................................................................................................
Adres: ................................................................................................
Postcode: ............................................................................................
Plaats: ..............................................................................................
Handtekening ....................................................................................
In een ongefrankeerde envelop opsturen naar:
St. Dierenambulance Den Haag e.o.
Antwoordnummer 82010
2508 VC Den Haag
MET HARTELIJKE DANK AAN DE
(DIER)VRIENDELIJKE ADVERTEERDERS.
ZONDER HEN WAS DEZE UITGAVE
NIET MOGELIJK GEWEEST!
DIERENARTSEN IN WASSENAAR (070)
5176545 Drs. A. Boersma, Strarrenburglaan 103
5114546 Drs. M. Kramer, Herenweg 11
5176545 Drs. W.J.M. v. Look, Starrenburglaan 103
5177707 Drs. J.T.M. v. Schie, Raaphorstlaan 18-b
5114546 Drs. A.R. v.d. Putte, Herenweg 11

Word ook donateur!
Vul de bon (of een kopie ervan) uit dit blad in
en stuur ’m vandaag nog op!