Liturgie en Spiritualiteit 2013 - werelddelen.be

Goede week
Voor de vieringen van de Goede Week geven we telkens een
welkom en duiding, de lezingen, enkele elementen ter bezinning
en een gebed. Inspiratie hiervoor vonden we bij H. Oosterhuis,
‘Red hen die geen verweer hebben’, Uitgeverij Ten Have,
2012. Voor Pasen geven we ook enkele suggesties voor het belevingsmoment
met kinderen.
Witte Donderdag
Dienstbaar solidair!
Welkom en duiding
L. ‘Afdalen’ is de weg van de liefde,
‘Afdalen’ is wat onze God doet
bij het zien van de ellende van zijn volk.
‘Afdalen’ is wat Jezus doet,
wanneer hij de voeten wil wassen van zijn vrienden.
Eucharistie vieren is bondgenoot worden
om ook die weg te gaan:
de weg van breken en delen,
de weg van dienstbaarheid en solidariteit.
V. Vandaag Eucharistie vieren
is - meer dan anders - vieren
dat een solidariteitssamenleving mogelijk is,
is - meer dan anders - geloven
dat wij de solidaire, dienstbare houding
van Jezus kunnen overnemen…
We hebben het voorbeeld gekregen,
en dit voorbeeld dienen wij ons eigen te maken
+ in de naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest.
Amen.
Lezingen
Eerste lezing: Ex. 12, 1-8.11-14 - ‘Deze dag moet u tot een
gedenkdag maken, u moet hem vieren als een feest ter ere van
de Heer.’
Evangelie: Joh. 13, 1-15 - ‘Ik heb u een voorbeeld gegeven opdat
gij zou doen zoals ik u heb voorgedaan.’
Elementen ter bezinning
Op Witte Donderdag mogen we het unieke van die laatste
maaltijd weer bewust worden. Toen Jezus wist dat zijn keuze
voor de mensen het uiterste zou vragen, is hij niet terug gedeinsd.
Het feest van Pesach, het joods paasfeest van de bevrijding
uit Egypte, kreeg voor hem een onverwachte invulling:
wegtrekken uit de slavernij, uit de verdrukking… was concreet
geworden in de weg die hij met zoveel mensen was gegaan.
Het brood dat hij talloze malen met zijn leerlingen en volgelingen
had gebroken en gedeeld, wordt nu een blijvend teken
van zijn totale gegevenheid. De wijn van het beloftevol land
verwijst naar de nieuwe toekomst waar hij voortdurend over
sprak, nu bezegeld met zijn eigen bloed.
Het werd stil in de bovenzaal toen hij, de rabbi, de voeten ging
wassen. Slavenwerk om duidelijk te maken: groot is hij die
dient! De God die afdaalt naar de ellende van zijn volk, kreeg
opnieuw gestalte in deze dienaar, die het lijden en de vereenzaming
niet uit de weg zou gaan. In intense solidariteit met al
wie lijdt aan een wereld van onrecht, geweld en machtsvertoon.
Het laatste avondmaal wordt dan ook het best begrepen door
wie gekozen heeft zich ten volle in te zetten voor een nieuwe
wereld, waar kwetsbare, gekwetste en machteloze mensen centraal
staan.
| 31