pamflet kothurne lustrum XXV - ASTV Kothurne

Waarde Kothurnist
Onze subvereniging is 125 jaar oud, of liever 125 jaar jong. Want
ondanks de leeftijd heeft de A.S.T.V. Kothurne nog steeds vitaal!
Ieder jaar melden meer dan honderd nieuwe leden zich aan en
organiseren we vele culturele & theatrale activiteiten, waardoor
Kothurne met zekerheid de meest omvangrijke (en leukste)
subvereniging is die de toko haar leden te bieden heeft. Om deze
status hoog te houden pakken we dit jaar groots uit met ons lustrum.
Op 1 en 2 juni heeft de prachtige productie ‘Wat Een Koning’ de
toon gezet en op 8, 9 &10 juni zetten we door met het Diner
Dansant, de Kothurne Parade en een dies op het moederschip.
Tijdens deze gelegenheden blikken we terug op ons verleden en
specifiek naar de afgelopen vijf jaar. In dit pamflet hebben we enkele
herinneringen verzameld van kort en langer geleden om zo dit rijke
verleden in beeld te krijgen.
Het is ons een eer dat wij dit jaar het
XXVe lustrum van Kothurne mogen
organiseren en presenteren. Wij danken
iedereen die ooit een warm hart heeft
toegedragen aan de A.S.T.V. Kothurne,
want door hen drijft Kothurne nog
steeds hoog en droog op ijdelheid.
Het h.t. Kothurne bestuur,
Bart van Lidth de Jeude
Carlijn van der Linden
Barbara van den Berg
Ocky Wiemeijer
Lara de Koning
Het Kothurne lied
Waar is de roem van Kothurne
Waar is de roem, waar is de roem van Kothurne
In alle onbescheidenheid
Kothurne drijft op ijdelheid
Waar is de roem van Kothurne
Waar is de roem, waar is de roem van Kothurne
De Elite die zich onderscheid
Kothurne drijft op ijdelheid
Wij zijn de roem van Kothurne
Dat is een feit
Mannen, mannen (2x)
Feminini, feminini (2x)
Femininiteit, masculiniteit
Bestuursjaar 2011-2012
Het is alweer twee jaar geleden dat wij met z’n vijven met knikkende
knieën van de zenuwen (dit lag ook wel aan de fles jenever die we in
een half uur soldaat hadden
gemaakt) voor bestuur Zeng
stonden en volmondig “JA”
zeiden op de vraag of wij het
stokje van hen wilden
overnemen. Wij mochten dat
jaar gaan laten zien hoe
bijzonder de A.S.T.V. Kothurne
is als oudste subvereniging van
de toko. Het werd een jaar met
leuke uitjes naar het Comedy
Café Toomler en het Comedy
Theater in de Nes. En niet te vergeten de elk jaar terug kerende
Nacht van de Wilde Expressie. Deze avond behoort toch wel tot
mijn favorieten, omdat daar alle grenzen wegvallen en iedereen die
ook maar een greintje creativiteit of talent bezit dat hier kan vertonen
op deze open-podiumavond. Je krijgt kippenvel als een jaars de hele
zaal stil krijgt door haar loepzuivere stem en je bent trots als een
pauw als een dispuutgenoot het publiek laat huilen van het lachen
met haar sketch. Maar het ware hoogtepunt van ons jaar, en ik denk
eigenlijk van elk kothurne-jaar, was HET STUK: “Les Liaisons
Dangereuses”. Alle lof voor de cast onder leiding van Christine de
Boer en het hele productie team. Wat hebben jullie een ontzettend
mooi stuk op de planken van het De La Mar-Theater gezet.
Dit jaar is een bijzonder jaar, het is namelijk tijd voor het lustrum en
dat betekent feest! Lieve Bart, Carlijn, Barbara, Ocky en Lara, ik
weet zeker dat door jullie werk en goede ideeën dit lustrum super
mooi gaat worden.
Bestuursjaar 2010-2011
Dat is het jaar dat wij, een zooitje ongeregeld onder leiding van een
kleine Chinees met strak regime, bij elkaar werden gegooid om de
stijgende lijn van Kothurne voort te zetten. Na 275 nieuwe leden
binnen gesleept te hebben stalen we de show op de jaarlijkse Nacht
van de Wilde Expressie met een act op I Want It That Way van de
Backstreet Boys. De toon voor dat jaar was gezet. Ondanks onze
drukke agenda's hadden we er
ontzettend veel zin in en daar de
creativiteit vaak genoeg de vrije
loop nam, kwamen er nieuwe dingen
op de agenda zoals het Kothurne
Paasontbijt (verkleedpakken en
wodka-jus, wat wil een mens nog
meer). Daarnaast hebben we vele
voorstellingen bezocht waaronder
het Groninger Studenten Cabaret
Festival, Veldhuis en Kemper en
Nachtgasten (een improvisatieshow
in het Rozentheater). Het jaarlijkse
toneelstuk stond dat jaar onder leiding van Isabel Meloen, die “The
Human Race” regisseerde, een toneelstuk inclusief videobeelden en
Gisbert van Baalen in een bijenpak waarvan menigeen zijn
monoloog nog weet op te dreunen. De Feutenmusical was een
werkelijk succes in het Comedytheater met een heuse 'whodunnit' als
plot en steengoede parodieën op Proud Mary, Sweet Home Alabama,
Rehab (Prefab) en een rap op Hypnotize. Naast een succesvol jaar is
het misschien nog wel het meest waardevol dat we elkaar nog meer
dan geregeld spreken, en eigenlijk vrienden voor het leven zijn
geworden. Kothurne is zo'n goede subvereniging omdat het alle
creatievelingen die het NIA rijk is, van wat voor een niveau dan ook,
bij elkaar brengt. En dat is goud waard. En brengt een hele hoop
plezier met zich mee. Maar echt.
Bestuur 2008-2009
Gepokt en gemazeld in de wereld van Kothurne trokken, Anna,
Lilian, Emmelie, Philip en ik ons vestje aan. Em, Lil en ik hadden
speelervaring bij de A.S.T.V. Phil was het zusje van Barbara, die het
jaar daarvoor praeses was en Anna was gewoon een lekker gekke
vierdejaars. Ideale omstandigheden me dunkt. Als ik me dat jaar
voor de geest probeer te halen dan ontspruiten aan de toverlamp
allereerste de vele onderlinge etentjes die we gevierd hebben bij Lil
aan de Amstel. Een betrekking met een gigantisch dakterras dat bij
mijn weten nooit op de zon lag maar waar het wel heerlijk toeven
was en elke etentje, nadat de belangrijke punten waren besproken,
werd besloten met een hasjjointje.
Aanvankelijk was
natuurlijk iedereen tegen,
maar gaandeweg het
hoofdgerecht maakte de
onbedwingbare drang naar
genot ons van zich meester.
Het jaarlijkse hoogtepunt
vond dit jaar op de sociëteit
plaats. Het was enerzijds een
succes omdat wij het toneel
van een hogere orde vonden.
Ik spreek hier over een
student technische hogere orde, anderzijds zorgde die hogere orde
ervoor dat Jan Lid het hier en daar wat moeilijk te volgen vond.
Geen wonder wanneer het de Kersentuin van Tsjechov betreft. Wij
waren in ieder geval apentrots en namen de wat slechter
kaartverkoopcijfers op de koop toe onder het motto ‘ kwaliteit kent
geen prijs’, of iets van die strekking. Financieel dichtgetimmerd en
bijzonder aardig was in dat opzicht ook de cabaretavond in
Tuschinski onder de vlag van het Societeitslustrum. Drie acts van
Amsterdamse corpsbodem betraden het filmtheater dat voor deze
gelegenheid aandeed als een theater uit de roaring twenties. Twee
amateur acts en een profi-act. Tuschinski blij, wij blij en de roem
van Kothurne blij! Ik ga er genoeglijk vanuit dat er ook een ALV
heeft plaatsgevonden waar een mannetje of 15 aanwezig zal zijn
geweest en waar een rode pump als voorzittershamer werd gebruikt.
Ludiek en cultureel verantwoord natuurlijk.

Maarten Simons
Geacht Bestuur,
Mijn kothurne tijd speelde zich af in het predigitale tijdperk van
1979-1984 op de Raamgracht. Dankzij Kothurne ben ik een actief lid
van het ASC/AVSV geworden en het is dan ook met veel plezier en
een beetje weemoed dat ik aan die vrolijke periode terugdenk. Het
waren mooie tijden, maar dat geldt vast voor alle tijdperken die
Kothurne mee maakt.
Ik zat in het bestuur in 1981. In de jaren 80 waren de eenakter
festivals ongelofelijk populair. In maart 1981 hadden wij drie
opeenvolgende avonden nodig om 12 eenakters op te voeren in de
mensa van de Raamgracht.
Zelf een podium bouwen,
zelf een decor in elkaar
timmeren en het kleine
zaaltje volproppen met
stoelen was het motto. De
winnaar deed met het
landelijke festival dat
eveneens grote populariteit
genoot.
Wij voerden ook The Black
Comedy van Peter Shaffer
(1965) op met (op de foto’s te zien) Maarten Simons (Osiris 1979),
Jan Hein Allema (Hebe 1977), Maarten Majoor (Osiris 1979) en
Wieneke Goenee (Fiore 1978). Het stuk speelde zich in ”reversed
light” af en was een typische Engelse klucht. John Lanting zou de
hoofdrol graag gespeeld hebben. Op de foto’s komt Maarten Majoor
(Homo Harold) er achter dat al zijn meubels door Jan Hein (buurman
en mislukte kunstenaar Brindsley) geleend zijn om indruk te maken
op de vader Kolonel Melkett (Maarten Simons) van zijn
(toekomstige) vrouw Carol (Wieneke). Het stuk loopt niet goed af
voor de kunstenaar. Toneel
was een Hebe, Aeneas, Osiris,
Lllorien en Fiore
aangelegenheid in die tijd.
BNN ‘er geworden zijn Bas
Grevelink, Niek Barendse,
Vastert van Aerdenne en de
helaas overleden Willem
Hendrik van de Sande
Bakhuijzen (regisseur). In
1982 was Le Bourgeois
Gentilhomme van Moliere het grote stuk met op de foto
hoofdrolspeler Rob van Schaik (Aeneas 1980). Tom Lind (Hebe
1980) en Maarten Simons figureerden in de kleinste rollen (geen
tekst, 4 minuten exposure). Dit stuk werd in een enorme fabriekshal
opgevoerd waar alles van grond af opgebouwd moest worden. In
1983 werd Anatevka opgevoerd en in 1984 Kees de Jongen van
Theo Thijssen. Overigens was Kothurne een kweekvijver voor latere
NPM, Senaat en in zeldzame gevallen zelfs commissie leden. Er was
één Thaliaan actief. Aardige vent die ook een fleur van Hebe had
kunnen (misschien wel moeten) krijgen.
Gefeliciteerd met het lustrum! Ik verheug mij op de reünie.
Bijzonder: Lang en Gelukkig - 2010
Is het niet de droom van iedereen om in een sprookje te wonen? In
een uit de kluiten gewassen paddenstoel of in een holle boom.
Onderweg naar de sprookjesbos-supermarkt “high-fiven”met de 3
biggitjes. In de lokale horeca een glaasje tover-limonade drinken met
een raar mannetje die blijft beweren dat niemand weet dat hij
Repelsteeltje heet. Dit alles
werd mogelijk in de
productie Lang en Gelukkig
uit 2010. Christine de Boer
toverde het gelijknamige
stuk uit 2007 om tot een
humorvol studentikoos stuk
(het origineel was bedoeld
voor kinderen).
Lang en gelukkig was een
smeltpot van allerlei
sprookjes figuren en hun verhalen. Zo zaten twee slungelige jagers
continu achter de wolf aan die stiekem een relatie had met
Roodkapje. Was de prins op het witte paard eigenlijk een onzekere
jongen en was Assepoester op zoek naar de liefde terwijl haar vader
uit wanhoop trouwde met de boze stiefmoeder en haar verwende
dochters.
Het stuk rolde van de ene hilariteit in de andere, zowel voor de
spelers als voor de kijkers. Zo werden vele vrouwen rollen vertolkt
door mannen en werd zang en acteren soms expres klungelig
gehouden. Al met al een heerlijke productie.
Opmerkelijk: The Human Race - 2011
‘Ik hou van lelijke bewegingen’ dat was van de zin die regisseur
Isabel Meloen zei op de eerste repetitie. Deze uitspraak zou een
voorbode blijken voor een half jaar van bizarre repetities en
hilarische podiumtaferelen. Het plan was om een heuze ‘thematische
montagevoorstelling’ neer
te zetten, die de natuurlijke
menselijke competitiedrift
zou behandelen. Het was
een interessant proces
waarin zestien leden uit
een bonte verzameling van
disputen samen toewerkten
naar een dramatische
climax.
Enkele weken voor de
première was er eindelijk een script. Het was dun en compact. De
bewegingen, gezichtsuitdrukkingen en geluiden waren belangrijker,
met Gisbert van Baalen in een bijenpak als hoogtepunt en een Call
On Me dansje als komisch intermezzo. Hoewel de taferelen op het
podium soms bizar aandeden, waren er toch een duidelijk thema en
rode draad in te herkennen. Er werd gelachen, en het publiek werd
aan het denken gezet. The Human Race was uiteindelijk met drie
uitverkochte voorstellingen, een ongebruikelijk en ongekend succes.
Nu de film nog.
A.S.T.V. Kothurne
Lustrum XXV
8, 9 & 10 juni 2013