Help de moeder - Wilde Ganzen

hoe is het met...
indiase plattelandsvrouwen
helpen om
geiten te houden
én geitenvoer te
verbouwen op ecologische
wijze, zonder
de grond uit te putten.
dat is kortweg het
ideaal van de stichting
Jalihal. vanwege
extreme droogte
moest ze overgaan
op noodhulp om de
geiten te redden.
in de indiase deelstaat
maharashtra helpt de
stichting jalihal kasteloze,
analfabete vrouwen
om een zelfstandig
bestaan op te bouwen
als kleinschalige
geitenhouder.
extreme droogte gooit roet in Het eten
indiase geitenhoudsters
willeN dolGraaG Verder
Het geitenproject dat de stichting Jalihal met haar
Indiase partner Yerala Projects Society (YPS) en
met steun van Wilde Ganzen rond het arme dorp
Jalihal opzette, is een groot succes. “Bij de plattelandsvrouwen
die nu kleinschalig geitenhouder
zijn, zie ik al een enorme verandering. Ze zijn
veel sterker geworden”, zegt Huub Bosse van de
stichting Jalihal. “Vroeger trokken ze zich terug
als je naar ze toe kwam, nu lopen ze trots rond.
Een van de vrouwen is Hikalaai, een weduwe
van 32. Zij woont samen met haar gehandicapte
vader, haar moeder en een zoon van 14. Met haar
geiten verdient ze voor het hele gezin het inkomen.”
noodHulP
Om het geitenproject duurzaam te maken, krijgen
de vrouwen een stuk land waarop ze zelf
geitenvoer gaan verbouwen. “Hikalaai kan bijna
niet wachten om met dit landbouwproject te
beginnen. Ook haar vader wil dolgraag iets doen”,
vertelt Huub Bosse. De afgelopen tijd is de regio
echter getroffen door extreme droogte. Hierdoor
hebben Hikalaai en haar collega-geitenhouders
het heel moeilijk gehad. Het ging zelfs zo slecht
dat YPS en de stichting Jalihal overgingen op
noodhulp. Bosse: “Hikalaai moest vechten om
haar geiten in leven te houden. Ze waardeerde
de hulp dus enorm.” Hikalaai, haar gezin en alle
andere geitenhoudsters hopen dat ze snel geen
hulp meer nodig zullen hebben. Als er regen
komt, kan alles snel veranderen. Dan kan er in
oktober al iets op het land groeien. Iedereen wil
verder.
nieuWe STarT
Ook Bosse hoopt op een goede start van het landbouwproject
én op een betere toepassing van
wetenschappelijke inzichten. “De kennis over
woestijnlandbouw komt nu niet bij de kleine
boeren - en dus ook niet bij onze geitenhouders
- terecht. Wij willen ervoor zorgen dat die kennis
beter wordt verspreid. Dat gaan we doen via
YPS, onze Indiase partner. In 2013 kijken we dan
hopelijk terug op een geweldig jaar waarin allerlei
nieuwe starts zijn gemaakt.” n
Zie voor meer inTereSSanTe ProJeCTen en online doneren: www.wildeganZen.nl
zuster willy geeft moeder- en kindzorg in kameroen
“kiNdereN hoeVeN Niet dood
te GaaN aaN de maZelen”
Willy van Mer: “In ontwikkelingslanden als Kameroen
begint alles met goede zorg voor moeder en
kind. Als je zwangere vrouwen bijvoorbeeld niet
test op hiv of kinderen niet inent, blijft de ellende
doorgaan. Het is ook een van mijn drijfveren om
in Afrika te blijven: ik wil levensbedreigende,
besmettelijke ziektes de wereld uit helpen. Kinderen
hoeven niet dood te gaan aan de mazelen. Of
aan tetanus.”
Riet Corten - van der Burght: “Zuster Willy is al
gepensioneerd. Maar ze gaat door met haar werk.
En wij ook. Elk jaar als de Kerkdrielse kermis er is,
houdt onze stichting een grote geldinzamelactie.
Dit jaar al voor de 23ste keer. Meestal halen we er
zo’n 20.000 euro mee op.”
Willy: “Er is dringend geld nodig voor de aanschaf
van medische apparatuur voor een rurale kraamkliniek,
waaronder een brancard en echo-apparatuur.
Dat is ontzettend belangrijk om de zorg voor
zwangere vrouwen te verbeteren. Het benodigde
geld hebben we nu aangevraagd bij de stichting
Maasdriel steunt haar Missionarissen en bij Wilde
Ganzen.”
Riet: “Van de drie missionarissen die wij steunen,
is Willy de enige in Kameroen. De levensomstandigheden
daar zijn het meest schrijnend van allemaal.
Ook de klinieken zijn primitief. Als je dat
ziet denk je: hoe krijgt ze het voor elkaar?!”
Willy: “Ik ben mijn leven lang al aan het werk als
verpleegkundige en missionaris, in Ghana, Togo,
Ivoorkust en Benin. Maar in Kameroen kreeg ik
mijn cultuurschok. Vooral de pygmeeën, baka’s
genoemd, zijn ontstellend arm. Als ze ziek zijn,
gaan ze naar een traditionele geneesheer. Vrouwen
bevallen thuis. Dat is gevaarlijk, regelmatig sterft
een kindje in het kraambed.”
Riet: “Zie je wel verbetering?”
Willy: “Ja, sommige dingen veranderen, hoewel
moeizaam. Vaccinaties en ook hiv/aidstesten raken
bijvoorbeeld langzaam maar zeker ingeburgerd.
Omdat de arme mensen op het platteland geen
tijd of energie hebben om ervoor naar de kliniek
te komen, gaan wij steeds vaker naar hen toe. Met
een autootje, of achterop de brommer. Inmiddels
zien ze dat vaccinaties echt werken. Polio bijvoorbeeld,
komt bijna niet meer voor.” n
doneren kan meT de anTWoordkaarT oF Ga naar www.wildeganZen.nl
de sameNwerkiNG
in gesprek met
zuster Willy van mer,
voor even terug uit
kameroen, en riet
Corten - van der
Burght, ‘manusje van
alles’ van de stichting
maasdriel steunt haar
missionarissen. voor
het eerst ondersteunt
Wilde Ganzen
een moeder - en
kindzorgproject van
deze stichting.
de stichting
maasdriel steunt haar
missionarissen richt
zich op missionarissen
uit oud maasdriel
(kerkdriel, Velddriel,
alem en hoenzadriel)
die zich, geïnspireerd
door hun geloof,
belangeloos inzetten in
een ontwikkelingsland.
4 5