O M INGD MET ZO G - Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen

OMRINGD MET ZORG

Op 1 januari was de lang voorbereide fusie tussen de
voormalige Stichting Ouderenzorg in W.Z.Vlaanderen en
de Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen een feit.
Reden om naast een jaarverslag met cijfers en verantwoordingen,
onze organisatie te presenteren zoals ze nu functioneert.
Een organisatie met een duidelijke samenhang in denken en
handelen. Wij hebben er bewust voor gekozen om dat middels
een publieksgerichte brochure te doen, waarmee die samenhang
in beeld wordt gebracht. Voor mensen die met vragen zitten,
opent deze informatie tevens een deur naar de deskundigheid
van onze medewerkers. Onze aanpak is immers vraaggericht!
Deze brochure is ook bedoeld om iets te doen aan de negatieve
berichtenstroom over de zorg in Nederland, al herkennen wij ons
daar absoluut niet in.
We hebben een jaar achter de rug met een fusie en twee
grote bouwprojecten, die onze aandacht in belangrijke mate
opeisten. De vervanging van “Ter Schelde” in Breskens en de
planvoorbereiding van het nieuwe “De Burght” in Oostburg.
In beide gevallen is gekozen voor een intramurale uitvalsbasis,
van waaruit de cliënten een goede opvang en zekerheid kan
worden geboden. De overgang van de met zorg en zekerheid
omgeven intramurale situatie naar een scheiding van wonen en
zorg, vraagt veel aanpassing van bewoners en medewerkers. Het
is echter een onontkoombaar proces, waarbij het de bedoeling
is om de ouder wordende mens in de gelegenheid te stellen
zo lang en zo goed mogelijk zelfstandig te wonen. Weliswaar
omringd met de beste zorgfaciliteiten. Om dat proces goed te
laten verlopen zijn speciale werkgroepen in het leven geroepen.
Vermeldenswaardig is ook de verbouw van het “Klaverblad” in
“De Stelle” naar éénpersoonskamers.
Extramurale zorg
Wat de extramurale zorgverlening betreft, kiezen wij in dit
dun bevolkte, maar verhoudingsgewijs uitgestrekte deel van
Nederland, voor een samenwerkingsmodel met de andere
aanbieder van extramurale zorg, de Plaatselijke Thuiszorg van
ZorgSaam. Hoewel in een krimpende markt het hemd soms
nader is dan de rok, denken wij dat deze “formule” op termijn
meer garanties gaat bieden voor continuïteit in de zorgverlening.
Vanzelfsprekend wordt de vrije keus van de cliënt hierin volledig
gerespecteerd. Onze aanpak is nu eenmaal cliëntgericht.
We hebben het afgelopen (verslag)jaar met z’n allen veel geleerd.
Jammer genoeg vielen de financiële resultaten tegen, maar was
er toch de geruststelling dat de zorg voor onze bewoners en
cliënten in alle geledingen van onze organisatie niet in gevaar is
geweest. Wij onderlijnen dat dit een verdienste is geweest van
al onze medewerkers en vrijwilligers, een team waar we trots op
kunnen zijn.
Naast de professionele werkdruk, zien we de administratieve
lastendruk op ongekende wijze toenemen. De vele
veranderingen in de AWBZ-constructie, de voortdurend
wijzigende spelregels rondom de indicatiestelling,
productdefinities, spelregels naar verzekeraars en regels ten
aanzien van verantwoording en controle, kosten de organisatie
handenvol extra tijd en geld.
Kwaliteit
P. Rademacher
voorzitter Raad van Bestuur
“Onze toekomst ligt in een vraaggerichte aanpak”
Het zal duidelijk zijn, dat dit in een tijd van niet groeiende
budgetten ten koste van de zorg gaat. Ook de daarmee gepaard
gaande toename van onzekerheden, zowel voor de organisatie,
medewerkers en cliënten, gaat in deze problematiek onevenredig
veel negatieve energie zitten. Toch proberen we met z’n allen de
kwaliteit op een optimaal niveau te houden of te brengen.
De snel wijzigende regelgeving vroeg het afgelopen boekjaar
bovendien een steeds groter aanpassingsvermogen, hetgeen
vervolgens weer leidde tot overschrijdingen van de personele
kosten bij een tegenvallend productieresultaat. Voor 2005 zijn
maatregelen genomen om de personeelsinstroom af te remmen,
hetgeen uiteraard extra eisen stelt aan de mobiliteit van de
medewerkers daar waar we de vraag naar zorg breed willen
uitdragen.
Met dankbaarheid kijken we terug op de inzet en betrokkenheid
van onze medewerkers, die er alles aan doen om rekening
te houden met de wensen van bewoners en cliënten. Deze
brochure geeft daar blijk van en zal de lezer hopelijk (!) inspireren
om de weg naar onze faciliteiten sneller te vinden.

Wie denkt dat alleen het bedrijfsleven de handen
vol heeft aan het “borgen” van kwaliteit, heeft
het mis. Ook in de zorgsector wordt er alles
aan gedaan om vast te leggen, te controleren en terug
te koppelen, wat de “klant” wordt beloofd. Het heet
alleen geen ISO, maar HKZ-certificering. De ISO-normen
zijn wel het uitgangspunt geweest bij de opzet van een
professioneel kwaliteitssysteem.
Binnen de Stichting Woonzorg West-Zeeuws-Vlaanderen,
het fusieverband van locaties en aanliggende
woonvormen, vervult Ellen Mekkaoui daarin een coördinerende
rol. Elke dag opnieuw en met heel veel inzet.
Want kwaliteit staat niet op zichzelf, is geen eiland.
Dat heeft te maken met elk onderdeel van de zorg.
Van het kopje koffie in de recreatiezaal, de uitvoering
van allerlei ondersteunende diensten als administratie,
woonzorg, vervoer, dagbehandeling, fysiotherapie,
logopedie, activiteiten binnen en buiten de deur, tot een
verpleegsituatie aan bed, het gebruik van hulpmiddelen
enz.
“We zijn dit jaar begonnen om de kwaliteitsfactor in al die
aandachtsvelden te toetsen. Dat wil zeggen, controleren
en terugkoppelen wat we de cliënt beloven.
De gegevens worden vastgelegd om op elk gewenst
moment na te kunnen gaan wat en hoe we iets kunnen
verbeteren. Dat proces is overigens al heel lang en
doelgericht aan de gang en niet begonnen met mijn
aanstelling. Wel werd toen steeds duidelijker dat aan dit
facet van ons werk veel meer aandacht moest worden
besteed. Kwaliteit heeft trouwens heel veel te maken met
bejegening. Wie doet wat en waarom doe je dat zo?
Klopt het product of moet het anders, beter?”
“Omdat medewerkers te maken kregen met extra
administratieve taken, ontstond er een stukje negatieve
Ellen Mekkaoui
kwaliteitscoördinator
“Kwaliteit heeft veel te maken met bejegening”
aandacht. Toch zijn er juist daarom in daadwerkelijke
zin verbeteringen opgetreden. Zoiets heeft onmiddellijk
effect naar buiten. Dat valt op en schept tevredenheid.
Je kunt natuurlijk alles keurig netjes vastleggen in een dik
boekwerk, maar wat je registreert moet wel hanteerbaar
blijven. Vandaar dat we de kwaliteitsinformatie beperken
tot die plekken waar de medewerker er mee te maken
heeft. Op een flexibele manier trouwens, anders werkt
het niet.”
Loopt Ellen van dag tot dag als een schooljuffrouw door
alle gebouwen met papier en pen om te noteren wat
in haar waarneming niet in een bepaald kwaliteitskader
past?
“Zeker niet. Het mijn taak om elke dag bezig te zijn met
verbeteringspunten en verbeteringsprocessen. Dat doe
je zoveel mogelijk praktijkgericht. In communicatie met
collega’s. Ik praat met mensen binnen en buiten de poort,
trek m’n conclusies en probeer er wat mee te doen.
Voor mij is duidelijk,
dat we als mens nog beter moeten stilstaan
bij wat we op een bepaalde leeftijd nodig zullen hebben
om kwaliteit van leven te kunnen behouden.”
Stuurgroep Kwaliteit op
presenteerblaadje..
Op de Dag van de Zorg, 12 mei j.l. , heeft
de Stuurgroep Kwaliteit zich op ludieke wijze
gepresenteerd. Op een presenteerblaadje..
In de stuurgroep hebben zitting: Luc Weemaes,
locatiemanager “Rozenoord”, Greet de Metsenaere,
locatiemanager “Ter Schelde”, Peter Monsieurs,
locatiedirecteur “De Burght”, Teuni Geervliet,
afdelingshoofd Korenbloem/ “De Stelle”, en Ellen
Mekkaoui, kwaliteitscoördinator.
Afwezig op de foto, in verband met latere
toevoeging: Tineke ter Haar, opleidingscoördinator. 3

Hij woont met z’n gezin in het geboortestadje
van haringkaker Willem Beukelszoon,
maar overdag geeft hij (sinds 2,5 jaar) in
verzorgingshuis “Rozenoord”, met “aanleunende”
woonvoorzieningen, leiding aan wat hij noemt “een
gigantisch team”. “De kwaliteit van de hedendaagse
ouderenzorg is goed. Je moet aanbieden wat nodig is.
Werken vanuit de vraag, niet vanuit het aanbod.” Over
dit principe kan en mag er volgens Luc Weemaes geen
enkel misverstand bestaan. “Zo hoort het te gaan.”
“Onze deur staat aan alle kanten open. Iedereen kan
in- en uitlopen om te ervaren wat goede ouderenzorg
is. Dat maken wij graag duidelijk.” Dat is de houding
naar buiten, maar ook intern kent Luc grote waarde
toe aan een open en heldere communicatie. Voorts is
hij van oordeel dat aan alle veranderingsprocessen binnenshuis
door elke medewerker loyaal dient te worden
meegewerkt, in een optimale betrokkenheid. Hij heeft
daar niet over te klagen, integendeel!
Iets met een witte jas..
Merkwaardig is dat Luc Weemaes de zorg als ’t ware
met de paplepel is ingegoten. “Toen ik vier jaar was,
wilde ik al iets worden met een witte jas.” En zo
geschiedde. In feite is hij een deel van de Z.Vlaamse
zorghistorie. Vrij kort na z’n opleiding verpleegkunde
maakte hij de “grote sprong” mee van het toenmalige
Sint Elisabeth Ziekenhuis in Sluiskil (met nonnetjes)
naar het nieuwe Streekziekenhuis “De Honte” in
Terneuzen. Naast z’n werk studeerde hij ijverig verder,
ambitieus als hij was. Afdelingen als dermatologie,
pulmonologie, diabetes patiënten (specialisatie) en de
verschillende poliklinieken. Hij doorliep het allemaal.
Om longfuctie-assistent te kunnen worden volgde Luc
een afzonderlijke hbo-opleiding. Geen zee was hem te
hoog.
“Ik dacht, leiding geven kan ik ook gaan doen, maar
misschioen heb ik te lang gewacht.” Zijn kansen
kwamen en het bleef niet bij “De Honte”. De stap
naar de ouderenzorg liet niet lang op zich wachten.
In Verpleeghuis “Ter Schorre” kreeg Luc de aanstelling
van teamleider in de psychogeriatrie (PG). Dan
weer een managementopleiding en aan de slag als
afdelingshoofd in Verzorgingshuis “De Vurssche” in
Axel. Een interessant carrièreverloop.
“Ik heb het hele veranderingsproces aan den lijve
meegemaakt. De historie herhaalde zich op een
ander niveau.. Toen voelde ik dat ik meer kon en
4
Luc Weemaes,
locatiemanager “Rozenoord”
“Onze deur staat aan alle kanten open”
probeerde de vacature “Rozenoord”. Op 1 januari
2003 kon ik starten als locatiemanager. Hier loop ik
niet zo gemakkelijk weg. Ik heb het naar m’n zin, het
is een zalige werkplek. “Ik ben blij dat ik mijn ervaring
uit de ziekenhuisverpleging en wat daarna volgde
goed heb kunnen benutten. Ook in de omgang met
dementerende mensen. Je ziet wel degelijk dat die
mensen plezier in het leven hebben. Voor wat ik nu in
m’n bagage heb is dit goed. Belangrijk aan het leiding-
geven is naar mijn idee dat je vooral weet wat je niet
moet doen.”
“Uitgangspunt is dat iemand zo lang mogelijk zelf
naar het toilet kan. Je moet vooral geen onnodige
verwachtingen wekken, noch bij de cliënten, noch bij
de medewerkers. Ze moeten heel goed weten dat we
iemand niet drie keer per dag in bad stoppen. Niet te
weinig en niet teveel personeel en duidelijkheid naar
de familie toe. Directheid, eerlijkheid, openheid en
niets moet, ’t mag.. Dat zijn dingen waar ik belang aan
hecht.”
Managing by walking around
“Managing by walking around”. Nog zo’n principe,
want Luc heeft er nog al een paar. “Dertig tot veertig
procent van m’n tijd bestaat uit coaching en sturing.
De rest gaat op aan overleg, vergaderen,
budgetteringen, wachtlijstbemiddeling, personele
bezetting, personele zaken en contacten met familie.
Maar wat er ook gebeurt, tussen 8 en 9 uur ’s morgens
doe ik mijn ronde en laat ik me onderweg persoonlijk
informeren. Dan hoor je alles. Daar kun je wat mee.”
“Je woont hier, je verblijft hier niet. Je ontvangt bezoek
als je dat zelf wilt. Naast het wonen laat je de mensen
zelf aangeven in welke mate ze behoefte hebben
aan zorg en extra aandacht. Dat is hun keuze, niet
de onze. Wij bieden het aan als men er gebruik van
wenst te maken. Zo eenvoudig is dat. Zodra mensen
op de wachtlijst staan, is het mijn taak om ze eraf te
halen. Die wachtlijst is er op dit moment niet en we
hebben woonruimtes beschikbaar in de nabijgelegen
appartementen. Laat de mensen, die toch eens wat
meer willen weten, omdat ze op een zekere leeftijd
kijken naar de toekomst, contact met ons zoeken. Ik
maak altijd tijd vrij voor een gesprek.”

De dames
Blokland en Luteijn
“We kunnen gaan en staan waar we willen”
Geweldig om met deze positief ingestelde
dames (90-plus) een bakje koffie te drinken in
de knusse recreatieruimte van Verzorgingshuis
“Rozenoord”. Echte vriendinnen zijn ze, mevrouw
Blokland en mevrouw Luteijn, geboren en getogen
in totaal andere regio’s van Nederland. Toch zijn het
nooit vreemden voor elkaar geweest. Het goedlachse
tweetal heeft, ondanks de nodige “lidtekens” die het
leven bij hen achterliet, elke dag plezier en voelt zich
honderd procent thuis in “Rozenoord”.
“We hebben het prima hier. De verzorging kan niet
beter en het is overal superschoon. Onder elkaar
hebben we het ook goed. Als we elkaar nodig hebben,
steken we een handje toe. Een betere sfeer kun je niet
wensen.”
“Het is dat er een wachtlijst was, anders had ik hier
veel eerder gezeten”, verzekert mevrouw Blokland, die
een kamer bewoont met uitzicht op de tennisbaan.
“Wat wil ik nog meer!”
Mevrouw Luteijn:” We kunnen gaan en staan waar we
willen. Nou, dat doen we dan ook. Natuurlijk moet je
wel even zeggen, dat je weg bent en waarheen. Da’s
logisch en nodig voor je eigen veiligheid.”
Lilian Vercruysse,
verzorgende
“De bewoner staat centraal”
Deze ervaren verpleegkundige/verzorgende
laat er geen enkele twijfel over bestaan. “De
bewoner behoort altijd centraal te staan. Die
moet je met respect bejegenen”, zegt Lilian Vercruysse
resoluut. Ze is nu vier jaar werkzaam in “Rozenoord”
als verzorgende. Altijd in de vroege dienst. Reeds
sinds 1969 is ze actief in de verzorging, werkte als
verpleegkundige – dat is haar achtergrond - nog in
het oude Antoniusziekenhuis in Oostburg. Een lange
reeks van jaren draaide Lilian nachtdienst.
Om 10.00 uur moet ze naar de aangrenzende
“Toren van Bourgondië” om mevrouw Van Damme
te verzorgen. Voor haar man is dit niet meer te
realiseren. We lopen met haar door de “sluis” tussen
beide gebouwen naar het fantastisch gesitueerde
appartement. De formule “zorg-op-afroep” zien we
concreet in praktijk gebracht. Het echtpaar is erg
gelukkig met de ondersteuning vanuit “Rozenoord”.
Lilian staat positief tegenover de hedendaagse
ontwikkelingen in de zorg. “Maar”, zegt zij met nadruk,
”de bewoners mogen niet de dupe worden van teveel
regelgeving, voorschriften en beperkingen. Dat zou ik
vreselijk vinden. Dat geldt natuurlijk ook voor ons, die
de zorg moeten geven. Ik ben heel flexibel, houd van
afwisseling en ben zeker nog niet van plan te stoppen
met dit werk. Hopelijk blijft het goed gaan en zien
ook de beleidsmakers in dat het voor mensen op een
bepaalde leeftijd een hele beslissing is om afstand te
moeten doen van hun vertrouwde leefomgeving. Daar
hebben ze zelf niet voor gekozen!”
5

Z
ij hoeft er niet lang over na te denken.. “Een
warm hart voor de zorg”, luidt heel direct het
antwoord op de vraag, wat zij in haar professie als
het meest essentieel beschouwt. “Je moet echt voelen
voor dit werk, goed met en voor mensen kunnen
werken. Het is een job waar materiële oogmerken niet
op de eerste plaats komen. Waarmee ik zeker niet wil
zeggen dat een salaris niet belangrijk is.”
Het is duidelijk, Greet de Metsenaere staat zelf met hart
en ziel in de dagelijkse praktijk van de ouderenzorg en
verwacht dat ook van haar medewerkers.
Ze noemt zichzelf “een grensgeval”; is Belgische, woont
in Maldegem, maar zou niet meer in België kunnen
(willen) werken. “Ik voel me hier uitstekend op m’n
plaats, ondanks bepaalde verschilletjes in de Vlaamse
en Nederlandse cultuur. “We hebben zo elk onze
typische dingen. Zo houden we mekaar een beetje in
evenwicht. Ik ben er helemaal aan gewend en werk
graag tussen Zeeuwsch-Vlamingen.”
Greet is afkomstig uit de sectoren maatschappelijke
dienstverlening en thuiszorg. Na een jarenlange,
veelzijdige ervaring trok begin januari 1999 een nieuwe
uitdaging in de ouderenzorg haar aandacht.
Fusie
“Ik heb de situatie meegemaakt vóór (VPO), de
fusieperiode zelf tot woonzorg en heb nu te
maken met een superuitdaging in de vorm van het
nieuwbouwproject Hooge Platen in Breskens. De fusie
ervaar ik nog steeds als een positieve ontwikkeling.
Samen staan we sterker, vooral bij de ondersteunende
diensten. We hebben veel meer mogelijkheden,
deskundigheid, de organisatie draait efficiënter, terwijl
de eigenheid is gebleven. De voordelen zie je niet
zozeer op korte termijn. De tijd zal leren dat het een
verstandig besluit is geweest.”
Volop betrokken bij de uitvoering van “Hooge Platen”,
voelt ze zich midden in de actualiteit staan van de
zorgvernieuwingen. “Wat hier in Breskens gebeurt zet
landelijk de toon. Dat is gewoon fantastisch”, verklaart
ze opgetogen.
“Ter Schelde” gaat op een leeftijd van 35 jaar
de fase van afbouw in. De huidige bestemming zal met
de ingebruikname van het complex
“Hoge Platen” verloren gaan op lange termijn.
Het traject van voorlichting over en voorbereiding op de
nieuwe situatie is (wij schrijven maandag 30 mei 2005)
al volop aan de gang. Dat alles onder het motto “Een
keuze is de leuze”. Want in het concept van “Hooge
Platen” komt de scheiding van zorg en wonen concreet
in beeld. Het toekomstbeeld van de ouderenzorg.
Greet
de Metsenaere
-de Bolster,
locatiemanager “Ter Schelde”
“Een warm hart voor de zorg. Daar gaat ‘t om”
6
Zo lang mogelijk zelfstandig en vrij in het maken van
keuzes. Tegelijkertijd omringd met zorg, waar zorg
gewenst en nodig is.
Centrale plek
“Het meest boeiende aan Hooge Platen vind ik dat we
daar een centrale plek hebben in de gemeenschap
Breskens. Dat zal een gezonde en waardevolle
wisselwerking opleveren. Alle 91 bewoners gaan mee.
Ze zien er graag naar uit.”
Hoog in het vaandel plaatst zij als locatiemanager
de privacy van de bewoners, ook het respect voor
verscheidenheid in karakter en interesses. Dat geldt ook
voor de medewerkers. “Het moet geen eenheidsworst
zijn. Een zekere mengelmoes maakt het juist leuker. Een
combinatie (pallet) van hard en zacht geeft kleur aan
het leven. De bewoners kunnen zelf meer kiezen en
zijn mondiger dan over het algemeen van bejaarden
wordt gedacht. Elke organisatie heeft echter bepaalde
huisregels nodig. Dat maakt het duidelijker voor de
mensen, maar soms is men te afhankelijk daarvan.
Je moet oppassen voor een soort ziekenhuiscultuur.
Het unieke in mensen is dat zij beschikken over
capaciteiten en mogelijkheden ook bij onze bewoners.
Die moet je zien te benutten, stimuleren. Wonen in
een verzorgingshuis doorbreekt vaak een gevoel van
eenzaamheid, echter zonder onzekerheid te scheppen.
Natuurlijk zoekt men veiligheid, geborgenheid. Het is
een kwestie van het juiste midden. Teveel geborgenheid
creëren of toelaten brengt al gauw negatieve emoties
boven, een gevoel van tot last zijn. Ook al is iemand op
hoge leeftijd, iedereen kan je stimuleren moet de kans
blijven houden deel te namen aan de maatschappij.”

Jenny van Liere
(Cadzand)
“Het was mijn beste daad”
Elk bedrijf, iedere organisatie is blij met tevreden
klanten. Dat geldt uiteraard ook voor de Stichting
Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen. Dikwijls
worden wel de klachten gehoord, terwijl de positieve
ervaringen achter de gordijnen blijven. Bij de familie
van Liere (Jenny, Herman en dochter Ingrid) ligt
dat anders. Hun ervaringen met Verzorgingshuis
“Rozenoord” geven volop reden tot “een goed gevoel”.
De moeder van Jenny is op 14 april dit jaar op 77jarige
leeftijd overleden. Zij woonde sinds 1 april 2003
in “Rozenoord”. “Ik weet nog goed”, vertelt Jenny,”dat
wij in december 2002 de aanvraag indienden. Zo snel
werd alles geregeld en het was echt geen aprilgrap.
Moeder is daar heel gelukkig geweest. Achteraf had ze
die stap veel eerder willen zetten. Voor mij is het echt
m’n beste daad geweest.”
Jenny en Herman van Liere
Jenny verhaalt met groot enthousiasme over
“Rozenoord”, waar bijna iedereen haar kent en
andersom blijkt dat ook zo te zijn. Begin dit jaar
meldde zij zich aan als vrijwilligster. Dat werk doet
ze met ontzettend veel inzet en plezier.”Het is samen
lachen en huilen. Ik vind het verschrikkelijk leuk. Echt
iets voor mij. Het zijn allemaal lieve mensen. Toen
ik terugkwam van vakantie zag ik alleen maar blije
gezichten, omdat ik er weer was. Je krijgt voor dit werk
zoveel terug. Ook als je wat organiseert, dan regent
het complimentjes.”
Intussen heeft de 92-jarige moeder van Herman het
als bewoonster van “Rozenoord” uitstekend naar de
zin. “Zij is er heel graag en we hopen dat ze op deze
manier nog lang in ons midden mag zijn.”
Niet louter ‘n wijziging van adres..
Opname in een verzorgingshuis of verpleeghuis
betekent zeker niet alleen een wijziging van adres.
Dat is misschien zelfs van ondergeschikt belang.
Het gaat vooral om de grote verandering in de manier
van wonen en de invulling van het leven-van-alle-dag.
Zo’n ingrijpende omschakeling vraagt een proces van
gewenning. Een oude boom.., weet u wel?
Er zit echter ook een financiële kant aan de zaak. Voor het
wonen in een verzorgingshuis of verpleeghuis moet aan
het Zorgkantoor een zogeheten eigen bijdrage worden
betaald. Hoe hoog die bijdrage is, hangt af van het
inkomen en wordt per persoon bepaald. Tot het inkomen
worden ook gerekend de opbrengsten die uit eigen
vermogen worden verkregen, zoals rente en dividend. Het
vermogen zelf blijft buiten beschouwing. Elk jaar opnieuw
stelt het Zorgkantoor de eigen bijdrage vast. Daarvoor
worden bij de belastingdienst de noodzakelijke gegevens
opgevraagd. De hoogte is altijd van dien aard, dat een
bedrag per maand vrij te besteden overblijft (niveau 2004/
2005: alleenstaande € 256,02 en een echtpaar € 398,25).
Voor het merken van kleding wordt eenmalig een bedrag
in rekening gebracht van € 86,46 (niveau 2005). De kamer
wordt schoongemaakt en indien nodig, behangen en/of
geschilderd opgeleverd. De bewoner moet zelf zorgdragen
voor de verhuizing.
De overheid stelt brochures beschikbaar, waarin precies
vermeld staat waar men bij opname in een verzorgingshuis
of verpleeghuis aanspraak op kan maken. Het is dus
raadzaam die informatie vooraf goed door te nemen.
7

Het principe is dat activiteiten in welke
hoedanigheid dan ook, een middel zijn om
een doel te bereiken. Er is al geruime tijd een
veranderingsproces aan de gang. Wij gaan steeds
individueel gerichter werken. Daarbij staat centraal
hoe de belevingswereld van mensen in elkaar zit,
welke interesses ze hebben. Wat iemand bezighoudt,
welke wensen men heeft, wat men deed. Zo hebben
we laatst bij dementerende en depressieve bewoners
ontdekt dat zij van klassieke muziek houden. Daar ga je
dan op in en aan de manier waarop ze zitten, reageren,
glimlachen, de rust die ze weergeven, zie je dat dit
werkt.”
Maaike de Meijer, hoofd activiteitenbegeleiding
(opgeleid aan de Sociale Academie), is al ruim een
kwart eeuw werkzaam in Verpleeghuis “De Stelle”. Nog
steeds doet ze haar werk met veel plezier en kan een
werkdag met genoegen afsluiten als ze op de gezichten
van de mensen een spoor van blijdschap of voldoening
waarneemt. “Een glimlach kan heel veel zeggen.”
Maaike werkt met een team van zes collega’ s plus
vrijwilligers. Er zijn vaste activiteiten, bingo is nog altijd
even populair. Zo komt er hier een groep kinderen in de
leeftijdscategorie tot 3 jaar, die samen met de bewoners
leuke dingen doen, plakken, tekenen, knutselen,
snoepen. Al enkele jaren zijn we daar mee bezig en met
succes, want die kindertjes zijn een en al openheid. Zij
zien de beperkingen niet en zijn dus ongeremd bezig.
Dat werkt aan twee kanten positief.”
8
Maaike de Meijer,
Hoofd activiteitenbegeleiding
“Wij richten ons op de belevingswereld, de
interesses, wat men wenst”
Er is ook een mannenclub, kookgroep en er zijn allerlei
kunstzinnige initiatieven. Daarnaast neem ik deel aan
een evenementencommissie, met daarin ook een
vertegenwoordiger van alle verpleegafdelingen. Deze
commissie organiseert grotere activiteiten in huis.
“Bij die activiteiten zijn we zijdelings wel betrokken,
maar hoofdzaak is het individueel stimuleren.”
“Het gaat er vooral om dat mensen een voor hen
zinvolle dagbesteding krijgen, op een enigszins
gestructureerde manier, cultureel en maatschappelijk,
zodat we de wereld van buiten naar binnen halen.
Dat begint al met het ontbijt, we helpen daar ook
aan mee. We doen heel veel. Het moeilijke van dit
vak is wel dat resultaat heel moeilijk valt te peilen.
Bij een fysiotherapeut bijvoorbeeld ligt dat anders.
Die ziet vooruitgang. Natuurlijk beschikken we wel
over materiaal en hulpmiddelen om terug te kunnen
koppelen.
Het gebeurt allemaal niet voor de vuist weg. Het is zaak
methodisch aan de gang te zijn. Iets wat constant onze
aandacht heeft.”
“Eerst wilde ik de verpleging in, maar daar ben ik
niet voor in de wieg gelegd, ik kan niet tegen bloed
enzo. Daar staat tegenover dat ik geweldig graag met
mensen werk. Ik vind het leuk om samen (creatief) bezig
te zijn om vervolgens te merken dat je een belangrijke
bijdrage kunt leveren aan een zinvolle dagbesteding.”

Ontbijten net als thuis...
In Verpleeghuis “De Stelle” wordt op de afdelingen voor dementerende bewoners alles in het werk gesteld om het
thuisgevoel terug te halen, de vertrouwde dingen uit het dagelijkse leven “toen geluk heel gewoon was”. Ook
aan tafel. Op deze foto is Jacqueline Reniers (activiteitenbegeleiding) bezig met een ontbijt-“proef”. Daarbij is het
de bedoeling dat de bewoners zoveel mogelijk zelf doen en dat er interactie is. Wanneer dat goed gaat, zal ook het
middageten op die manier gaan verlopen.
Belangrijk gegeven
voor regionale economie
De Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen is een bedrijf van formaat en als zodanig een belangrijk gegeven
voor de regionale economie. Zowel direct als indirect draagt de organisatie in wezenlijke zin bij aan
de werkgelegenheid. Een grote groep toeleveranciers en dienstverleners is dagelijks in de weer om ervoor
te zorgen dat de “zorgmachine” geolied blijft draaien.
Het aantal bewoners en cliënten verhoudt zich als volgt:
- Verpleeghuis DE STELLE in Oostburg: plm. 146 bewoners;
- Verzorgingshuis ROZENOORD in Sluis: plm. 61 bewoners, waarvan 10 op de verpleegunit;
- Woonzorgcentrum HET RONDEEL in Sluis: plm. 28 bewoners;
- Aanleunappartementen in DE TOREN VAN BOURGONDIË in Sluis: plm. 24 bewoners;
- Verzorgingshuis TER SCHELDE in Breskens: plm. 91 bewoners;
- Verzorgingshuis DE BURGHT in Oostburg: plm. 77 bewoners;
- Aanleunappartementen HET LAM in Oostburg: plm. 35 bewoners;
- Woonzorgcentrum KWL in Oostburg: plm. 37 bewoners;
Er is telkens sprake van plusminus omdat het precieze aantal bewoners uiteraard afhankelijk is van
de actuele bezetting.
De Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen telt 435 medewerkers. Dit totale aantal resulteert omgerekend
in 296,3 fulltimers
.
- DE STELLE : 245 (166,4 fulltime)
- ROZENOORD : 70 (46,6 fulltime)
- TER SCHELDE : 56 (39,9 fulltime)
- DE BURGHT : 64 (42,4 fulltime)
9

10
Samen één duidelijk doel voor ogen
Op 1 januari 2005 schreef de ouderenzorg
in de Zeeuwse regio W.Z.Vlaanderen historie.
Na een intensieve fase van voorbereiding
konden uiteindelijk de handtekeningen worden
gezet onder een belangrijk fusiedocument.
De kompassen van de voormalige Stichting
Ouderenzorg in West-Zeeuwsch-Vlaanderen en
dat van de Stichting Woonzorg West-Zeeuwsch-
Vlaanderen werden daarmee definitief op één
oriëntatiepunt gericht: samen vraaggericht
humane zorg aanbieden, waarbij de bewoner
centraal staat. De keuze wordt gemaakt om
Als het aan Golden Tulip-topman H. Kennedie
ligt moet er een steraanduiding komen voor
een verpleeghuis, dat het beste zorgmenu
presenteert. Cliënten kunnen zo in één oogopslag
zien, hoe het gesteld is met de kwaliteit van de
dienstverlening. De horecaman geeft alleen niet
aan of daar wellicht meer geld voor nodig is. Het
idee op zich is niet verkeerd. De vergelijking met
de horeca is aardig, maar de man schijnt voorbij
te gaan aan het feit, dat kwaliteit in de zorgsector
steeds meer aandacht krijgt. Mogelijk dat er nog
eens een sterrensysteem komt. Voorlopig hebben
we te maken met de nuchtere realiteit: met minder
geld, toch meer presteren. Een menu of kamer
in de horeca wordt al gauw een aantal euro’s
duurder, als het gaat om de race naar een ster.
Het is een ontwikkeling, die uit noodzaak is
ontstaan. Wonen en zorg gescheiden. Door
bezuinigingen van overheidswege, maar ook
omdat ouderen steeds langer hun zelfstandigheid
willen behouden. Zij kopen alleen de zorg in, die
ze nodig hebben en is er op een zeker moment
meer nodig, dan gaan zij een stapje verder. De
wetenschap dat ze de (intramurale) verpleeg- en
verzorgingshuiszorg, huishoudelijke verzorging,
persoonlijke verzorging, ondersteunende
begeleiding en verpleging “om de hoek” hebben,
geeft rust en een gevoel van veiligheid. Bovendien
zijn zij niet steeds afhankelijk van familie of
kennissen.
De extramurale zorgproducten worden
aangeboden in gebouwen, die geen eigendom
van de stichting zijn. Daar ligt de scheiding
tussen wonen en zorg. Afhankelijk van de vraag
(niet van het aanbod) worden de intramurale en
extramurale zorg, vanuit een duidelijke strategie,
aangestuurd. Het zijn geen automatische
bewoners daarbij zoveel mogelijk vrij te laten in
hun keuzes. In een individueel zorgplan wordt
deze intentie vastgelegd, zodat sprake kan zijn
van een zogeheten methodische zorgverlening.
Het uitstippelen van zo’n plan wordt gedaan in
nauw overleg met de cliënt/bewoner en zijn/
haar familie en richt zich zeer concreet op een
zo hoog mogelijke waardering van de woon- en
leefomstandigheden (intramuraal of extramuraal)
en de zorgfuncties, die hij/zij graag zou willen
hebben.
Een ster voor de beste zorg?
Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen blijft
vooralsnog met beide benen op de grond staan
en houdt zich ook zonder “startrack” actief met
kwaliteit bezig, inclusief certificeringstraject. Dat
zegt genoeg.
Invoering van een kwaliteitsmanagementsysteem
wil echter niet zeggen dat dwangmatig allerlei
regels en verplichtingen worden opgelegd (zie
interview met Ellen Mekkaoui elders in deze
brochure). In 2007 staat de externe toetsing voor
“Woonzorg” gepland. De instantie, die dat gaat
uitvoeren, zal zowel ervaring dienen te hebben in
de verpleeghuisorganisatie als de verzorgingshuisorganisatie.
Wonen en zorg gescheiden.
Dat vraagt om helderheid.
processen en het heeft ook met opleiding van
medewerkers en kosten (voor zorgaanbieder en
cliënt) te maken.
De extramurale wooncomplexen zijn en worden
doorgaans in samenwerking met onder andere
woningbouwstichtingen opgezet. Voorbeelden
zijn: de Toren van Bourgondië en Het Rondeel in
Sluis, Het Lam en KWL in Oostburg.
In het westelijk deel van Z.Vlaanderen onderhoudt
“Woonzorg” een constante dialoog tussen
cliënten, medewerkers, vrijwilligers, mantelzorgers
en verschillende belanghebbenden. Tussen
zorgaanbieders worden goede afspraken gemaakt
(en bijgesteld) over wonen, zorg en welzijn.
Bij wijze van proef (“pilot”) is een integraal plan
opgesteld. Naast nagenoeg alle zorgaanbiederen
zijn hierin de drie Z.Vlaamse gemeenten
vertegenwoordigd, de provincie, het platform
woningcorporaties en het Zorgkantoor. Daardoor
zijn alle onderdelen veel beter op elkaar afgestemd
en verloopt de communicatie beduidend vlotter.

Eigen appartement, één- of tweepersoonskamer
De cliënten in de intramurale verzorgingshuiszorg
en in de extramurale “settings” wonen in een eigen
appartement. Daar worden ook de maaltijden gebruikt.
Op verzoek bestaat wel de mogelijkheid om de maaltijd
met andere cliënten samen te nuttigen. Dat gebeurt dan
in de gemeenschappelijke recreatiezaal.
In het verpleeghuis hebben de cliënten een
éénpersoonskamer, of zij delen de kamer met een ander.
De Raad van Toezicht kwam in 2004 zeven keer
bijeen. Aan de orde waren o.a. de gebruikelijke verantwoordingsdocumenten,
het meerjarenbeleidsplan, de
kwartaalsgewijze resultatenoverzichten, “taskforce”bezuinigingen
enz. Een onderwerp, dat veel aandacht
vroeg was de voorbereiding van de fusie met “De
Burght”. Op 15 november 2004 kon uiteindelijk het
fusiebesluit worden genomen. Bij de presentatie op
de diverse locaties van het meerjarenbeleidsplan was
de Raad van Toezicht steeds vertegenwoordigd. Punt
van gesprek was o.a. de gevraagde uitbreiding van
Het Nederlands taalgebruik wemelt van het vakjargon.
In de zorg is dat niet anders. We kunnen ons dan
ook heel goed voorstellen, dat het u wel eens voor
de ogen schemert. Wat betekenen bijvoorbeeld
termen als “intramuraal” en “extramuraal”? Zoiets als
“binnen de muren” en “buiten de muren”. De Stichting
Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen heeft (sinds
1 januari 2005) de beschikking over 4 intramurale
locaties, t.w. Verpleeghuis “De Stelle” in Oostburg,
Verzorgingshuis “Rozenoord” in Sluis, Verzorgingshuis
“Ter Schelde” in Breskens en Verzorgingshuis “De Burght”
in Oostburg. Binnen deze instellingen gaat wonen en
zorg nog altijd samen, binnen dezelfde muren, onder
hetzelfde dak. Daarnaast verleent de stichting nog
eens op 4 zogeheten clusterlocaties (geconcentreerde
In 2004 zijn maar liefst 24 nieuwe éénpersoonskamers
gerealiseerd en werden de huiskamers vergoot. Er
zijn nog 6 vierpersoonskamers aanwezig, die na
het gereedkomen van het nieuwe centrum “Hooge
Platen” in Breskens, worden afgebouwd. In “Hooge
Platen” komt een verpleegunit voor 20 cliënten.
Woonzorgcentrum “Rozenoord” beschikt al over een
verpleegunit met 10 plaatsen.
Raad van Toezicht dringt aan op
zorgvuldig overgangsplan
“Ter Schelde” naar “Hooge Platen”
de verpleeghuiserkenning met 10 plaatsen op de
ziekenhuisafdeling 4 van het naast “De Stelle”gelegen
“Antonius”. Verder werd telkens de voortgang
besproken van de diverse bouwprojecten, zo ook de
voorbereiding van de nieuwbouw “De Burght”. De Raad
van Toezicht heeft ten aanzien van de overgang van
geheel intramuraal “Ter Schelde” naar deels extramuraal
“Hooge Platen” aangedrongen op een zorgvuldig
overgangsplan voor bewoners en medewerkers.
Wat is dat, intramuraal en extramuraal..?
woonvoorzieningen) extramurale zorg, buiten de
deur dus. Dat laatste is de “trend”. In individuele
woonsituaties gebeurt dat niet. Op dat terrein zijn
dienstverleners als de Stichting Thuiszorg actief. Om
opgenomen te kunnen worden voor intramurale zorg
is een indicatie nodig. Hoewel het aantal ouderen
groeit, neemt het aantal indicaties af. Daardoor zijn
wachtlijsten van de baan, maar tegelijkertijd leidt dat
ertoe dat “Woonzorg” gedwongen op zoek moet naar
andere inkomstenbronnen. Toch is het gebied, waarin
“Woonzorg” werkzaam is, zo uitgestrekt en dunbevolkt
dat eerder wordt gemikt op samenwerking dan op
concurrentie. De gerealiseerde fusie van voorheen
zelfstandige locaties, voorkomt dat voor een belangrijk
deel.
11

De groep die meer te besteden heeft is groeiende,
maar er zal altijd een categorie overblijven die het
minder breed heeft. Persoonlijk vind ik – en in die
opvatting sta ik gelukkig niet alleen - dat de ouderenzorg
altijd bereikbaar zal moeten blijven voor mensen met
een smalle beurs. Hij zegt het met veel overtuiging.
Peter Monsieurs (52), sinds 1991 locatiedirecteur van
Verzorgingscentrum “De Burght” in Oostburg, op korte
afstand van “De Stelle”.Hij is wat je noemt “gepokt en
gemazeld “ in de ouderenzorg, heeft de nodige studies en
praktijkervaring achter zich. Begon ooit in de ouderenzorg
als afdelingshoofd in Zeist.
Twee principes tellen voor hem buitengewoon zwaar:
a.men moet verzekerd zijn van de zorg die nodig is;
b.zorg moet geboden worden op humane basis.
“Een mens, die ouder wordt, omdat z’n lichaam nu
eenmaal verslijt, blijft een volwaardig mens. Geen
nummer. Daar heb ik altijd tegenaan geschopt. Het
gaat niet om de verschijnselen, maar om de totale
mens. Sommige mensen gaan heel bewust met ouder
worden om. Een grote groep is zich niet of onvoldoende
bewust van de situatie. Het afgeven van dat laatste restje
zelfstandigheid is iets waar men liever niet aan denkt.
Zo lang het gaat, gaat het. Men wil niet tot last zijn. Dat
begrip “last” kennen wij niet. We moeten ervoor waken
om mensen in een systeem te stoppen, waarin ze het
gevoel hebben dat er niks meer hoeft.”
Behoeften
“Ik heb het eerder over behoeften, die op een bepaald
moment ingevuld moeten worden. Met toenemende
beperkingen terugvallen op de kinderen, buren of
kennissen is niet de weg. Bovenaan dient te staan,
dat zorg voor elke situatie bereikbaar moet zijn.
Bescheidenheid hoeft niet. Wonen en zorg.. Daar gaat
het om. Voor het wonen geldt niet de omvang, maar
het comfort en in de zorg draait het om geborgenheid,
veiligheid en gezelligheid. Natuurlijk mag men best weten
wat het allemaal kost. De ene woonruimte is de andere
niet, maar hoeft daarom niet minder comfortabel te zijn.”
Verzorgingscentrum “De Burght” heeft al heel wat
jaargangen zien komen en gaan. Er wordt gedacht over
nieuwbouw, maar de bewoners tonen zich best tevreden
over de woon- en verblijffaciliteiten, de gezellige sfeer en
wat er allemaal voor ze gedaan wordt. Bovendien is het
fijn om in het centrum van Oostburg alles binnen direct
bereik te hebben.
Peter Monsieurs,
locatiedirecteur “De Burght”
“Zorg moet ook voor kleine beurs bereikbaar zijn”
12
Intramuraal zijn er 27 wooneenheden (voor in totaal
77 ouderen) plus 1 voor tijdelijke opname. Maar er zijn
ook aanleunwoningen, waar circa 38 bewoners kunnen
rekenen op zorg-naar-behoefte. Dan is er elders in
Oostburg ook nog de zogeheten KWL-residentie met 12
koopwoningen en 24 huurwoningen, waar
“De Burght” zorg levert.
Fusie
De fusie tussen de verschillende verzorgingslocaties is
volgens de heer Monsieurs een “goede keuze” geweest.
“In je eentje wordt het steeds moeilijker om de vereiste
kwaliteit en ondersteunende diensten te bieden. Denk
maar aan de regelgeving, het complexe karakter van
de hedendaagse zorg.. Gelukkig hebben we nu prima
partners, waardoor de kwaliteit en doelmatigheid
gewaarborgd blijven. Samen blijven we bezig met
verbeteren, want waar mensen werken, worden fouten
gemaakt. Het is niet anders. Binnen een groter kader
lukt dat beter, omdat je het specialisme in huis hebt
en je positie sterk is. Samen hebben we iets te bieden,
waardoor de mogelijkheden voor de cliënt en onze
medewerkers groter zijn geworden.”

Véronique
Crooijmans,
kapster
“Het moet voelen als een uitje”
Ze is met haar 34 lentes moeder van twee
prachtige dochters. Een hele zorg.Toch is dat
geen belemmering voor het enthousiasme,
waarmee zij negentien uur per week “haar klanten”
in de kapsalon van Verpleeghuis “De Stelle” bedient.
Bedienen is eigenlijk niet het juiste woord; het is eerder
verwennen.
Met een gulle lach en behendig in de weer gunt ze
ons een blik in de keuken: “Ik doe dit met heel veel
plezier. Het is dankbaar werk. Je krijgt er veel voor
terug. Het gaat niet alleen om het knippen, wassen
of krullen zetten. De mensen moeten het gevoel
hebben dat ze een uitje hebben. Daar kun je zelf veel
aan bijdragen. Door belangstelling te tonen, gezellig
te praten, maar ook door te luisteren. Kortom, door
net een beetje meer te geven dan in een gewone
kapperszaak. Het gaat om afleiding, het doorbreken
van het alledaagse. Een beetje aandacht,verwennerij
ook. We lachen hier heel wat af en soms wil iemand
alleen maar kwijt wat hem of haar bezighoudt.
Vreugde of verdriet. Dat moet je aanvoelen.”
“Toen ik vier jaar geleden met deze baan begon,
dacht ik op een gegeven moment, waar ben ik aan
begonnen. Ik wist helemaal niks van een verzorgings-
of verpleeghuis. Maar dat went snel. Gaandeweg
kreeg ik er steeds meer plezier in. Zelfs zodanig dat ik
het werk in de kapsalon graag afwissel met assistentie
bij allerlei activiteiten en feestelijkheden. En natuurlijk
kom ik als kapster ook bij bewoners aan bed. Als ze niet
in de kapsalon kunnen komen, ga ik naar de afdeling
om hun haar te doen. Hoofdzaak is dat de bewoners
zich prettig voelen. Ik weet nog wel dat ik tussen de
bedrijven door wel eens op de fiets ben gesprongen
om een appelflap voor een cliënt te gaan kopen. Moet
kunnen, vind ik.”
Eigen vervoer onontbeerlijk
Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen heeft de beschikking over een modern rolstoelbus. Onontbeerlijk voor
de mobiliteit van de intramurale bewoners, maar ook voor de mensen-van-buiten, die dagbehandeling
genieten, zoals fysiotherapie e.d. Ook bij evenementen, uitstapje en activiteiten buitenshuis vormen deze
vervoersmiddelen (én de chauffeurs!) een groot comfort.
13

Onze eerste zorg, iedere dag weer, is de directe
bewonerszorg door de medewerkers van
de verpleegafdelingen en ondersteunende
diensten. Zorg is iets wat zich afspeelt tussen mensen.
De individuele medewerker probeert te voldoen aan
de vraag van de cliënt. Dit was vroeger al zo en dat
zal altijd zo blijven. Goede zorg - want die willen
wij bieden - heeft te maken met zorgvuldigheid,
zorgzaamheid, trouw en relaties. Aandacht hebben
voor de ander staat daarbij centraal.
Met Ben (J) Sanders maken wij een rondgang door
Verpleeghuis “De Stelle”, in z’n ontstaan en groei nauw
verbonden met het aanpalende ziekenhuis Antonius.
Die relatie is opvallend aanwezig in de praktijk van
iedere dag. Onderweg wijzend op vernieuwingen,
hier een praatje, daar een vraag, laat hij bij de
bezoeker een ondubbelzinnige indruk achter. Nooit
heeft deze kunnen beseffen dat er zo ontzettend veel
gedaan wordt voor mensen die onmogelijk in een
thuissituatie kunnen blijven, omdat zij om diverse
redenen professionele begeleiding en verzorging
nodig hebben. Kortom, hun dagelijks leven deels of
helemaal uit handen moeten geven zonder dat zij als
een nummer gezien worden. Respect, betrokkenheid
en aandacht zorgen ervoor dat de bewoners in
staat worden gesteld de regie over hun leven zoveel
mogelijk te behouden.
Meegegroeid
Ben is sinds februari 1991 directeur van deze
geweldige voorziening, die in alle opzichten met de
tijd is meegegroeid. In deskundigheid, kwaliteit van
de zorg, materiële ondersteuning en het vormgeven
aan nieuwe visies, bijvoorbeeld in de benadering
van Alzheimerpatiënten. Het werkklimaat is er
ronduit plezierig. Iedereen doet z’n best om het de
bewoners, familie en kennissenkring naar de zin te
maken. Eigenlijk is het één grote familie. “De Stelle”
heeft in de loop der jaren in en buiten de regio een
sterke reputatie opgebouwd met de organisatie van
evenementen en creatieve activiteiten. Men staat in de
voorste gelederen waar het gaat om zorgvernieuwing.
Ben Sanders is bepaald geen directeur achter een
groot bureau, al heeft hij dat wel. Regelmatig is
hij op de werkvloer aanwezig, in de weer met van
alles en nog wat, want “De Stelle” is een zorgbedrijf,
waar dagelijks talloze klussen dienen te worden
geklaard. “Het leven bestaat uit klussen”, stelt Ben
Sanders nuchter vast.”En je moet je klussen goed
en gestructureerd doen. Ik probeer, mede vanuit
mijn zorgverleden, een stabiliserende factor te zijn
Ben Sanders,
directeur verpleeghuiszorg
“Aandacht hebben staat bij ons centraal”
14
in de organisatie. Naar de bewoners en naar de
medewerkers.”
Van leerling tot hoofd
Na de nodige opleidingen met succes voltooid te
hebben, is hij op de meest uiteenlopende plaatsen
en plekken in Nederland werkzaam geweest in de
ziekenhuis-, psychiatrische en geriatrische zorg.
Teveel om op te noemen. Van leerling tot hoofd. Een
advertentie met betrekking tot z’n huidige functie
trok hem naar Zeeland. “Zo is het gebeurd en het
bevalt prima. Met plezier wonen we in Groede, ik
ben actief binnen de plaatselijke tennisvereniging,
doe aan hengelsport en ben grootvader. Een mooie
combinatie. “
Ben is trots op z’n medewerkers. “Ze zijn goed
geschoold, tonen inzet en betrokkenheid. Ik denk dat
men elders in het land best jaloers is op de kwaliteit die
hier geboden wordt. Het negatieve imago, dat helaas
maar al te vaak door de media wordt neergezet, kan
zeker niet van toepassing zijn op wat hier gebeurt.”
Als je ’t zelf niet meer kunt
“In een verpleeghuis kom je als je het niet meer kunt.
De mensen vinden dat erg. Daarom is het zo uitermate
belangrijk dat er een sfeer van respect heerst en
belevingsgerichte zorgplannen worden ontwikkeld.
Als alle verpleeghuizen in Nederland dat zouden
doen, stond het er een stuk beter voor. Op dat gebied
zijn wij vooruitstrevender dan anderen. Dat mag
gezegd.. Bij ons is geen enkele sprake van kilheid. De
communicatie is open en persoonlijk, vriendelijk en
hartelijk, ook met de familie. Met z’n allen hebben we
er plezier in nieuwe dingen te bedenken. Daar zijn we
voortdurend mee aan de gang en dat moet ook zo
blijven.”

“De Stelle”
Ruim en veelzijdig verpleeghuis
Meer dan een kwart eeuw is op vooruitstrevende wijze gewerkt aan de op- en uitbouw
van Verpleeghuis “De Stelle” in Oostburg. Niet alleen fysiek, maar ook in kennis en
voortdurende vernieuwingsdrang. “De Stelle” mag landelijk als een voorbeeld gezien
worden. Vaak loopt men op ontwikkelingen vooruit.
Bovenstaande foto’s: de reminiscentieruimte
Na diverse ingrijpende verbouwingen is een aaneenschakeling
van gebouwen ontstaan, die met vertakkingen naar de
vier windstreken, gegroepeerd liggen rond een centrale
recreatieruimte. Alles oogt fris, open en gastvrij.
In elke afdeling zijn er centrale woonkamers (recreatieruimtes),
badkamers, personeelsruimtes en natuurlijk de kamers
van de bewoners. Rolstoelgebruikers en slechtzienden
kunnen ongehinderd hun gang gaan. Vrijwel alle oude
grotere meerpersoonskamers zijn vervangen door 2- en 1persoonskamers,
hetgeen de privacy uiteraard enorm ten goede
komt. Na de verbouwingen aan afdeling “Het Klaverblad” is er
nog meer privéruimte ontstaan.
“De Stelle” is een omvangrijke organisatie, heeft ook de
meeste bewoners van alle locaties met het grootste aanbod in
zorgverlening:
• Woonzorg met (langdurige) verpleging;
• (Kortdurende) revalidatie voor mensen met
hersenbeschadigingen;
• Dagbehandelingen voor mensen met een lichamelijke
handicap;
• Dagbehandelingen voor mensen die licht dementerend
zijn.
Voorzieningen en inrichting zijn dan ook niet gering. Om enkele
voorbeelden te noemen:
De fysiotherapie heeft de beschikking over een volledig
ingerichte oefenzaal, in de ergotherapie vinden we bijvoorbeeld
een in hoogte verstelbare keuken en speciaal voor de individuele
bewoner ontworpen kleding. Er is ook een rolstoelwerkplaats.
Zelfs een stilteruimte ontbreekt niet.
Elke afdeling kent een speciale kamer waar de bewoner zijn
of haar laatste levensdagen kan doorbrengen, met behoud
van veel privacy, temidden van de familie. De kamer is sereen
ingericht en er staat een slaapbank.
Opvallend zijn de voorzieningen en inrichting (wanddecoraties) van de afdelingen voor zwaar
dementerende bewoners. De persoonlijke aandacht van het personeel en de succesvolle
methodieken om tot de beleving van de bewoners door te dringen, hen veiligheid en rust te
geven, zijn buitengewoon intensief. De snoezelkamer en de badkamer met speciale geur-, kleur-
, licht- en geluidseffecten blijken doeltreffend te werken en leiden over het algemeen tot een
aanzienlijke verlaging in het gebruik van medicamenten.
15

In haar beleidsvisie voor de komende jaren stelt
de Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen
de verantwoordelijkheid voor de inwoners voor
wat betreft verpleging en verzorging, centraal.
De “definities” en benamingen mogen dan wel
veranderen, het doet niets af aan die intentie. Naast
een groeiende extramurale dienstverlening, wordt er
alles aan gedaan om blijvend te kunnen voldoen aan
de behoefte aan intramurale zorg. De scheiding tussen
wonen en zorg gaat zich wel scherper aftekenen. Als
dat proces op een verstandige manier verloopt, is daar
niets mis mee. Dan betekent het op termijn WINST.
Henk Masclee, directeur verzorgingshuiszorg, deelt
die overtuiging en hij weet waar het over gaat. Al op
zeer jonge leeftijd, begin twintig, was hij directeur van
bejaardenhuis “Rozenoord”, voorganger dus van Luc
Weemaes. Zijn positie werd min of meer gezien als een
combinatie van directeur en huisvader. Hij moet er nog
om lachen. Drie decennia terug in de tijd levert grote
verschillen op met de dag-van-vandaag. De situatie en
de categorie bewoners waren totaal anders. Net als
zijn collega’s in het management van de organisatie
( ook wel “het concern” genoemd) heeft Henk een
voorgeschiedenis in de zorg. Hij studeerde aan de
Sociale Academie in Rotterdam, combineerde militaire
dienst met een studie psychiatrie (verpleegkunde) en
was vervolgens anderhalf jaar in dat segment van de
zorg actief.
Terug naar Zeeland..
“Ik wilde weer terug naar Zeeland, was graag in
Kloetinge gaan werken, maar men was daar nog niet
zover. Het werd Sluis en daar heb ik nooit spijt van
gehad. Gaandeweg werd ik steeds meer gevraagd
voor allerlei dingen. Zo rolde ik van het in één in het
ander. Veel nieuwe uitdagingen. Ik houd daar wel van,
zoals nu met het project “Hooge Platen” in Breskens.
Daar zie je een heel concreet resultaat van de
veranderingen in de afgelopen tien jaar. De scheiding
van wonen en zorg in een fantastische combinatie van
appartementen, bejaardenhuis, verpleeghuis en een
welzijnsboulevard. Een uitgekiend concept, dat recht
doet aan het zo lang mogelijk zelfstandig wonen en
leven van de oudere mens en het bieden van zorg
wanneer en waar dat verlangd wordt. Alles binnen
handbereik. Begeleid zelfstandig wonen.. Ik vind het
geweldig daar aan mee te kunnen werken.”
Henk Masclee,
directeur verzorgingshuiszorg
“Ouder worden betekent niet dat je ziek bent”
16
“We moeten ondernemend en vernieuwend blijven.
Voldoende creativiteit opbrengen om mee te gaan
met de tijdsontwikkelingen. Sloop, nieuwbouw en
verhuizing.. Het hoort er allemaal bij. Hoofdzaak is
dat zowel wat het wonen betreft als de zorg, die
mensen op een bepaalde leeftijd nodig hebben,
een goed kwaliteitsniveau hebben. Een kwaliteit die
gewaarborgd is. Daar doet onze stichting alles aan en
sinds de fusie hebben we merkbaar het gevoel dat we
in dat streven samen sterker zijn komen te staan.”
Behoud van levenskwaliteit
“Ouder worden betekent niet dat je ziek bent. Goed,
bepaalde functies lopen terug of vallen uit. Zo gaat dat
met een mensenleven. Moet dit dan maar automatisch
inhouden dat de kwaliteit in aandacht achteruit gaat?
Persoonlijk vind ik dat we ons meer dan ooit sterk
dienen te maken voor het behoud van levenskwaliteit.
Laat dat voorop staan! Natuurlijk wel binnen een
systeem waarin dat realiseerbaar is, ook in financieel
opzicht. Dat laatste maakt het wel eens moeilijker
dan je zou willen en er wordt veel verlangd van de
professionaliteit. Onze medewerkers moeten heel
breed zijn opgeleid, breed inzetbaar ook.”
Een ontwikkeling als “Hooge Platen” vindt Henk
Masclee volledig passen bij “een generatie ouderen,
die veel meer wensen heeft dan vroeger het geval
was”. Behoud van zelfstandigheid speelt daarin een
cruciale rol. “We zijn goed bezig”, stelt hij vast.” Zowel
naar capaciteit als variëteit. De fusie met “De Stelle” is
een goede zaak geweest. Met name daarom is er een
verpleegunit mogelijk in Breskens.”

Fysiotherapie
Bewegen en blijven bewegen zo lang ‘t kan
Mobiliteit is voor een mens de smeerolie om het
lichaam beweeglijk te houden. Als we niet meer
bewegen loopt het mechanisme vast en ontstaan er
allerlei klachten. Dikwijls bovenop de hindernissen
die men al ondervindt. Dat geldt voor jong én oud.
Ook voor een mens-op-leeftijd is het zaak zo goed
en zo lang mogelijk “ter been” te blijven.
Fysiotherapie is op het vlak van “wonen met
zorg voor ouderen” dan ook sinds vele jaren een
gegeven, dat meegaat met de tijdsontwikkelingen.
Het pakket zorgproducten van Stichting Woonzorg
West Zeeuws-Vlaanderen voorziet zowel in- als
extern (samenwerkingsverbanden) op dit vlak in de
meest professionele begeleiding.
Wie zich de tijd gunt om een kwartiertje toe te
zien op het werk van Anja de Rijcke en Johan
Dedeyne staat verbaasd over wat er allemaal kan.
Hoe deze ervaren specialisten vakkundig, geduldig
en behoedzaam omgaan met een veelheid aan
lichamelijke beperkingen.
Vooral hoe ze er in slagen handicaps van tijdelijke
of langdurige aard te verhelpen dan wel dragelijk
te maken. Hoe ze mensen terug of beter ter been
krijgen.
Hulpmiddelen
Dat kan gelukkig op diverse manieren en met
behulp van allerlei technische hulpmiddelen. Het
lijkt wel een fitnesscentrum. Dat is het natuurlijk ook
wel voor een deel, maar de persoonlijke aandacht
van Anja en Johan voor de man of vrouw, die zij
behandelen, is subtieler dan men denkt. Die gaat
net dat stapje verder. Geen wonder, Anja heeft 22
jaar ervaring en collega Johan nog vier jaar langer.
Zij kennen hun “klanten”, weten wat ze mankeren
of gemankeerd hebben en brengen beweging,
waar die ontbrak of wenselijk is. Een schitterend vak
met opvallende resultaten!
Vooral de mensen die gebruikmaken van de
mogelijkheden in dagbehandeling (inclusief vervoer
uit en thuis) beschouwen dit als een uitstapje. Net
als bij de kapper. Ze komen volgens afspraak terug
voor therapie, hetzij voor “onderhoud”, zoals Johan
en Anja dat benoemen, of voor hersteloefeningen
en revalidatie na een operatie (heupfractuur of
herseninfarct).
Anja: “Het is telkens een afweging die je maakt. Je
zoekt samen naar het beste traject.”
17

18
Er is wel vaker reden voor een feestje, maar
woensdag 11 mei j.l. is voor Verpleeghuis “De
Stelle” de annalen ingegaan als een datum
waarop er iets heel bijzonders gebeurde, namelijk
de ingebruikname van de zogeheten Alzheimertuin.
Een primeur voor Nederland. Inmiddels ook al op TV
geweest.
Een feestelijke presentatie met aansluitend bezichtiging
van het project, zetten de kroon op het werk van
een enthousiaste, gedreven werkgroep, die veel tijd
en energie had gestopt in de realisatie van dit sterke
staaltje belevingsgerichte zorg. Over de opzet en
inrichting was, zo bleek, lang en diep nagedacht. Het
resultaat mag er (mede dankzij een aantal gulle gevers)
dan ook zijn! De tuin is centraal gesitueerd tussen twee
afdelingen met elk 36 bewoners.
Belangrijke kenmerken zijn de bereikbaarheid,
toegankelijkheid (rolstoelers) en het overzicht van
binnenuit, waardoor de mensen zich vrijelijk kunnen
bewegen.
Marieke Villerius, in “De Stelle” hoofd van de gesloten
afdeling “De Boterbloem” (psychogeriatrie) staat te
glunderen bij een authentiek ogende waterput.
“We zijn er inderdaad heel erg trots op. Dit is een
tuin, die helemaal is ingericht op de behoeften en
mogelijkheden van dementerenden. Tast, reuk,
smaak, zicht, gehoor.. Aan alles is gedacht om via een
beleving vanuit het verleden een sfeer van rust en
veiligheid te scheppen. Zelfs het wasgoed hangt aan
de lijn. Dat kunnen ze voelen en ruiken.”
Een belangrijk en opvallend kenmerk van de ziekte van
Alzheimer is de vervreemding van de dementerende
ten opzichte van de mensen in de omgeving. De
patiënt herkent de wereld met alle mensen en
objecten niet meer. Handelingen, die iemand vroeger
probleemloos kon uitvoeren, worden steeds moeilijker.
Kostbare herinneringen aan het verleden gaan verloren
als gevolg van geheugenstoornissen. Daarbij zorgen
taalstoornissen er voor dat communicatie met anderen
Marieke Villerius,
eerste Alzheimertuin van Nederland
“Rust en zintuiglijke beleving scheppen sfeer
van veiligheid en geborgenheid”
steeds moeilijker verloopt. Daardoor wordt zelfs het
voeren van een gesprek op een bepaald moment
onmogelijk. De ziekte van Alzheimer is onontkoombaar.
De oorzaken van een behandeling voor genezing zijn
(nog) onbekend.
- belevingswereld -
Een belevingsgerichte zorg en “validation”, waarvan
de Alzheimertuin, een prachtig voorbeeld is, gaan in
op de belevingswereld van de dementerende, hoe
iemand zijn omgeving waarneemt en ervaart. Op die
manier neemt het gevoel van eigenwaarde toe en
verminderen spanning en onrust. De belevingswereld
is gebaseerd op herinneringen en verlangens. De
patiënt herkent vaak niet meer.
“Wij houden ons bezig met warme zorg, zoals
het snoezelen, zintuigprikkeling en -activering,
verlichting, een dagindeling, leefkwaliteit binnen
de mogelijkheden en een rustige omgeving. De
Alzheimertuin kan daarin een belangrijke rol spelen.
Er is geen dwingende afrastering, alles is heel
veilig. Kleuren en geuren en het waarnemen van
seizoenswisselingen bevorderen hun geestelijke en
lichamelijke mobiliteit, de vrijheid van bewegen”.

COLOFON
Uitgave:
Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen
Postbus 172, 4500 AD Oostburg
info@woonzorgwzv.nl
www.woonzorgwzv.nl
Redactie en samenstelling:
Johan Robesin
Trend Int. Adviesbureau
voor Communicatie en PR (Hoek)
Vormgeving en druk:
Drukkerij DRUWA (Hulst)
Realisatie:
Commissie jaarverslag
Dhr. P. Rademacher,
voorzitter raad van bestuur
Dhr. H. Masclee,
directeur verzorgingshuiszorg
Dhr. J. Vermeulen,
economische administratieve dienst
Mevr. L. D’Hoore,
personeelsfunctionaris
Dhr. P. Monsieurs,
locatiedirecteur De Burght
Mevr. E. Mekkaoui,
kwaliteitsmedewerker
Oplage: 1.500 ex.
Uitgebreide informatie over 2004, is te vinden in het
jaarverslag 2004. Deze gegevens zijn beschikbaar op
de website www.jaarverslagenzorg.nl of op verzoek bij
Stichting Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen.
Met nieuwe
woonvormen
bouwen aan
de toekomst
“Woonzorg West Zeeuws-Vlaanderen” volgt de landelijke
ontwikkelingen in de ouderenzorg op de voet.
Naast het aanpassen van de intramurale voorzieningen
wordt de organisatie in toenemende mate gepolst waar
het gaat om de ontwikkeling van nieuwe woonvormen en
projecten, die gericht zijn op “wonen met zorg”.
Vanwege veranderende regelgeving en nieuwe inzichten
moet zorg steeds langer en meer in de thuissituatie kunnen
worden verleend.
Daarbij wordt overigens scherp gelet op de noodzaak van
intramurale zorgverlening.
De nieuwbouw “Hooge Platen” , die het oude
“Ter Schelde” in Breskens zal gaan vervangen wordt volgens
de nieuwste inzichten gebouwd. Een aantal intramurale
verzorgingshuisplaatsen wordt omgezet in extramurale
voorzieningen. Bovendien komen er in het nieuwe complex
een aantal verpleeghuisunits en allerlei welzijnsfaciliteiten
(welzijnsboulevard). Een ander toekomstgericht project
is “Hoogendamme” in Oostburg, waar optimale aandacht
geschonken wordt aan veiligheid en de mogelijkheid voor
inkoop van “zorg op maat”.
Foto’s van boven naar onder: “Hooge Platen” en “Hoogendamme”

“Het Rondeel” in Sluis
k r a c h t i g e s a m e n h a n g t u s s e n w o n e n e n z o r g
Verpleeghuis “De Stelle”
Veerhoeklaan 7, 4501 AE Oostburg
Tel. 0117-459400
Fax 0117-455393
E-mail: destelle@zzv.nl
Woonzorgcentrum “Rozenoord”
Hoogstraat 58, 4524 AD Sluis
Tel. 0117-495800
Fax 0117-495828
E-mail: rozenoord@wwzv.nl
Woonzorgcentrum “Ter Schelde”
Ringlaan 4, 4511 HH Breskens
Tel. 0117-381210
Fax 0117-381242
E-mail: wzwterschelde@zonnet.nl
Verzorgingscentrum “De Burght”
Ledelplein 18, 4501 BN Oostburg
Tel. 0117-452953
Fax 0117-442401
E-mail: deburght@wwzv.nl
Algemeen Postadres:
Postbus 172, 4500 AD Oostburg
E-mail: info@woonzorgwzv.nl
Internet: www.woonzorgwzv.nl
“Het Lam”
“Toren van Bourgondië”
“KWL-residentie”
Woonzorgcentrum “Rozenoord”
Verzorgingscentrum “de Burght”
Verpleeghuis “De Stelle”
Woonzorgcentrum “Ter Schelde”